<r
MITS,
iclel.
1
tpjes!!
E. Alter
EN.
mm.
I'
VOOR
edingen
SAS
Zaterdag 19 Juni 1915.
54e Jaargang.
Eerste Blad.
i
FEUILLETON
Jfyvtitttfrifó.
IJ Kz.
OERWAARD.
1
J
racht 269
AG/
eskleoding.
icht hebben?
A
Gouda.
Jouraat
0. 12810.
Telefoon Interc. 82.
XTie'CL'w-s- eXi. ©rtozxtïe"blsud. voor G-ovuqLsl eaa. OsxxstreQcexi-
Verschijpt dagelijks «*vdbG»behalve Zon-
X
hÉtraskti InluoincUn. i
en Feestdagen.
Uitgevers A. BBDfKMAK EK ZOON. Telefoon Interc. ML
j'
»n h«t Bursto,
l
aangenomen aan
MM.
v».
en
le itad aan huil
jaarop deze
i
voorko-
er(nU»jaa«i«er". «alk Ir ilj.
Zn., Goud*
dit work door
het grootste
8 uur. Groene
Beukenkamp
n Zuigelingen-
'E WAAK-
en
if gedeelten
scheurde beiden tan elkaar,
voornaarf man zon-
Waar
;oed.
feu ADBB8
At 2f»‘
AG.
IC. KOOI J Ka.
eringerwaard,
met hetinatal-
Schaakbord", 8
’rijt. Kiesvcr-
179.)
leven
on>... i
gronde
Zij wm
i, ali Tafels,
gels, Schilde-
n Hulskamer-
n- enKapok-
Uittrektafels,
17.60 de sea,
nermeubelen,
Westminster
de
«ea.
a kastel sleeta
Uilig:
voor elke regel
Itad Ais ge meent, nu door mij
ut
to
i Kropccsohe mogwndtexten al» een mink
ihuiu vso dselwn aanlmden. En het is
wei opmerkelijk, dat «ij daarbij rfllzwi)
geitd schenen uit te gaan van de ondetv
shilling, dat Oostenrijk en Duitechianddé
overwonnenen waren. Nu la het een na.
tuurlijk verschijnsel, dat men zichzcl)
en zijn vrienden het beate wenscht. 1 a
waar de wensch veelal de vader is def
gedachte, is het niet zoo bijzonder merk*
waardig, dat van de zijde der Entente
Abonnementen worden dagel
Maakt 31, by onze Agenten,
GOIIISIHE (OIHIM.
- PRUS VAN HET ABONNEMENT:
Per kwartaal I1»
Idem franco per post. ,1.50
Met Gefliuetreerd Zondagsblad)1.50
Idem franco per post. t
a»)|jks aangenomen aan ons Bureau:
Jen Boekhandel en de Postkantoren.
Dit nummer bestaat uit twee
bladen.
loovoa, dat u zoo plotseling
Hij viel haar haruSoébieUjk in de rede
met de woorden „Niet plotseling. Hteed»
was uw beeld in wijn ziel geprent. Ik
heb me zelf al gezegd, ze zal niet aan
de waarheid van nxjn gwoeten» wiltai
gelooven; zo zal denkaa, dat ik niet
haar doch bet prachtige landgoed begeer.
En nu alleen de sten» in uw hart u de
oviftuiging geelt, dat wijn liefde echt e»
grenzeloos ia. ixi*, lieveling, heeft die
stem niet gesproken F’ Hij greép haar
hand en kuste die innig.
Lena* wendde zich haastig al. Froatig
antwoordde zij„Het spijt me, ik kaa
„Word mijn vrouwljal” wwskte Van wan haar nu onthuld. Toch voelde rfj
..i-iiiL 1 Wast irlnnfr
HM MDcot zijn woorden voorzichtig klei
w®, wilde hij geen wantrouwen opwek*
„Ik durf niet zoo spreken, ah ik wei
wil voegde hij er op gedempteu toon
toe. „Het towurfrfjn, dèor - ver
keerd beoordeeld to worden, alnitimjden
n*on< M|a «M «oarteoft uflf niet...”
Zij keek lm vragend, aan. Haar kwam
hetgeaprek in het hotel in gedachten.
WMe hij haar om geld vragen et
vrernde hij, dat zij deze vraag onbesohei-
r*odenf Ach, zij had hem gaar
ne uit do verlegenheid geholpen.
«I»
O- V» Bmailm,-. Ilppm k.m,
gllwlMh. HU ™«k,
<Hf artuk. du hij wo rmuadta
ws. S~M. „de hnlrtoudaer” TOrkJ
■«4 MunMa.
„Hoe kou Ik au dufvuu wagea uill,
”>U op ba but lift, «ur
u «rffenemu. Ut onterfde hen f”
-ü- »««*t »e
- yw gromL
maatocliappeiijkc betrekking had eens eeg
meisje liet, zeide hij zacht. Hij hoopte
het ineioje te mogen bezitten, daar kwam
het noodlot en scheurde beiden ka
Het noodlot voor een voornaam
der kapitaal lM*t dikwijl»: gdê.
dit ontbreekt, moet th.* vurigwt<( liefde zwi>
gen. Do tijd kwam echter, waarop deze
jonge man hoopte, van allen nood bevrijd
te zijn, zijn aangetiedene oen aangenaam
aan zijn zijde te kunnen biedca
to ervaren, dat hij in zijn ge-
verwachtingen was teleurgesteld.
mi de rijke; aanzodt om haar
te doen, waagde hij niet, want zij had
den stap, waartoe zijn hart hem dreef,
verkeerd kunnen opnemen.”
Hij zweeg en keek Ix-na met groote
verwachting aan. Ja, zij was bevallig en
mooi maar al wae ze ook zoo leelijk
geweest aia de nacht, met geen grootore
spanning had hij haar antwoord tego
moet gezien. Zijn whirfdetachers maakten
het he«n al lang lastig. Als door den
hemd gezonden, wae h«<n. in hoogste
nood, het uitzicht op die erfenis geopend
en nu Het aanzoek was zeer over
haast, maar hij kon niet wachten. Als
zijn schuMetooherg. nu hem, die vette er
fenis omgaan wan, niet tenminste door
dmte vcrloviag kam» op hevredfgen kre
gen, dan waa bat uit met zijn militaire
loopt xan.
Lena keek den bnitalen man, die zoo
handig wist te praten, met minachting
aaa. „Ik heb u nog niet goed begre
pen”, zei zo etaMijk. „Ik kan niet ge-
nHIWMI
wordt.
Zoe 1
niot doen of do gomoentolljko flwnwweut
het nauwkeuriger. Wij nemen hot Imif
niet kwalijk, o, neen, maar dat wij rt
wel ren» korzelig door worden, Mgt voot
de hand.
Wat on»
en de mogelijkheid
na
het
IIMm*wVwVM*W vw iiwnoojwi
- I
Hri schijnt hm» wei, ef in den stroop
van nationale hartstochten, die deze g<»
wetóige Europeeeche oorlog allerwegen
tot seif* In de neutrale landen ontketen^
heeft, alle gedachte aan een vredig en
broederlijk samenlwvm dsr volken ia ven
loren gegaan en er de vredeeidealen
vredeabegrippeo, (Me zich immers al zoo
duidelijk in het internationale loven gek
den daden, volkomen in> zijn vwmoonk
Het pacifisme durfde aanvankelijk som»
de mond nog opendoen en sprak, wam
neer het zich liet booren, met aarzeiendé
stem. ’tWaa of men zich schamen moest
tegenover het geweldige der oorlogsfoite»
nog aan een betere toekomst te durvet
denken, en of het geloof aan een bli>
vends vrede tusochen de volkeren ijdeit
kinderpraat moest heeieu, nu de gebeun
tenlseso de verwt-zenlijking van dit g»
loof voor altijd schenen buiten te sluiten^
Men durfde zelfs niet goed meer van nog
maar o zoo schuchtere pogingen tol her
stel vaa den vrede te gewagen. Wie deze
oorlog niet zag als de strijd, die tot heè
bittere einde moest worden uitgevochten,
een eind, dat slechts in verre toekomst
bereikbaar scheen, werd met minachtend
schouderophalen alleen gelaten.
Langzamerhand schijnt daarin thana
verandering te komen. Maar het is meet
nog. de drang der noodzakelijk beid da»
de herleving van een idealisme, dat Ixt
zig te, die verandering te voltrekk<m.
Zelfs waar op het menoohelijk gevoel eg
den idegelen zin der strijdenden ecu bo
roep wordt gedaan, waar dit lieroep du»
niet mot praktische r«teweering«i, ma4
met de scboooe frase en het gdoar vag
dm idealist wordt gerechtvaardigd, »ebijn|
teek veel meer uit dien drang der nood?
zakelijkheid dan uit hét idealistisch g«
toot dit beroep voort te komen. Men voeir
en Het, dat het zoo niet langer gaat
de idealist, omdat hij meent, dat de hoop
op meoaohelijke eenheid en op gemeen?
«chappeiijko samenwerking aanitfa* bouw
dw algemeen» memmhelijke cultuur an»
gmovorgeslekh' richting Inslaan, toen Mij
bleef Mtaan Turk, «te Jachtlwnd van den
baron sprong vrooi ijk blaffeiul op hanr
toe. Van Halstefen Jtil»t dien moest
ze wprdtMJ-
Zij srftrok, tof-n zij hem zag. HIJ «ag
er zeer slecht t|il, bleek n»e< holle oog<-n
<-n een Komlfcreti trek op zijn vervallen
gelaat. Zij stek Imto tolde handen toe,
cn zeMo„Mijn waarde haron, waarom
hebt ge mij nooit «vu» opgezocht T Ik
verlangde zoo baar n.”
Hij kook tosr la 't geheel nh-t a*n
maar staarde sokidwr voor zich uit. „Wat
zon dat Mijn bezoek zou toch niet op-
vroolijkend werken,'' koorde hij.
Diep medelljdwj Iwlng toar. Wal ukwmh
|uj veel gelnlm bobben Kom moe, la-
ten wij »«m«ri op Eikenrode koffie drin-
k<m, zooals in vroegere tijden”, vroeg
zij. „Ik ton nii henlemaal alleen".
I>© herinnering overmandr haar, zij ween
de.
Do toron towoog zich niét. „Dank
u I Waarom M»nc ik n plagen met mijn
persoon F L zmi er g<*« vreugde In vln-
den, 4»n Ik 'itefc niet.”
Ixj* dgclilr. aan het gesprek in het
hotel, voor hH openm van hri Uwtarw-nt.
„Fn Ik... jword) aang^hn vooF wn
wel oen» ter oorr In geko
men over tte rtflB onjuiste opgaven, die
werden gedaan, stamt ons mild om (te lx*
oonteellng van (te daad van <b«n ftecua
Meorinoteft te gefikken dat een w*r gtod
«teri van <te aangiften vsrrs tonwten dé
werkelijkheid blijven. Het I» hier daa
het oude liedje te’ gosde mortrtl ondef
de kwade lijden. Als vorm voor <te g»
middelde Inkomens wordt gesteld «en mi-
nliiHim van zesmaal (te huishuur. Wir
een aangifte doet Ixvtoden dal nitalmum
wordt In afwijking van zijn aangifte aan-
geslagen. Voelt hij zteh verongelijkt d*a
do towijzea uwer zoogenaamde liefde ge
geven had Ais ge meent, nu door ~u
iHtuuk-ebl 'te zijn, dan antwoord ik
wij hebben elkaar met gdl>e munt
taakl.”
Van Bosschen Mde <te ntfrt et
»cihreMiw(te luid hebt u weten scha-
delooa te stelten- V hebt mevrouw Vag
.Atnevde door allerlei kunsten zoo onder
uw Wvlood gekregen, dat zij blindeUng»
uw wil deed. L’ is <te oorzaak, dat ik
metdeege handen kan vcrtrskkon, ik heb
u doorzltti, erfenisjaagater.” Mei deze
woorden stormde hij do kamer uit.
Gebroken zonk lx?na op wn stoel noer.
De gvti<M*lo laagtoid van zijn karakter
~*J
zteh gekwetst. ErfenisjUgster I Nog klonk
dat woord Mar in ooren Op <*nk
kwant <te gedacht© bij baar op; al» ik
toen in Mijn rerblindiag eras zijn vrouw
was geworden I
Ixia zat aan haar schrijftsiroa»». Zij
roomt Doodaakelijk eeoif» brfevm schrij
ven. In deze dagen was Greta’s bruiloft
gevierd. Zij wilde vandaag nog haar
vriendin van de groote verandering ik
haar levenslot op <te hoogt.: brengen.
Het jonge paar waa op rri» ©n de we
duwe Hebners waa alleen gebleven. Txt-
na wilde do oude dan»» vragen, bij haar
op Hkenrode te komen.
Nadat zij haar brieven Itad geschre
ven, trok zij haar mantel aan, zette haar
hoed op m ging dm tuin in. Daar hoof
de zij schreden. Dnaangeoaam getroffen
door deze storing wilde zij juist een ta-
ingang. Toen wij dezer dagen voorbij één I
der volks bioscopen kwamen, kondvu wij i
de verividiflg niet weerstaan even te kij- i
ken. En tot onze verbaslng vonden wij l
een vrijwel geheel gevulde saai. Wijtiju 1
do laatste out ieder een pleziertje te mb*-
gunnen en wij zullen er uiet uit oonolu-
deeren dat h« alles rjtiegvur te in de
huirtgeemnvn van die voor het licit*
tende doek hun kwartje of drie stuiver»
vonmttopcn. Er Wijkt toch tut dat tuvu
nog lust behoudt ’xjph te atuusoeren. En
dat Ir misschien zeil» een verheugend
verschijnsel.
Trouw «w wij vernamen dezer dage»
uit e«n toon, die in dit opzicht waarlijk
vertrouwen verdieat, dat de werkloosheid
met uitzondering va» de bouwvakken, aog
kleiner dan grootcw te dan vorledwn tear,
Het whijnt dat «w een werkverschulving
ploate vindt. V aklieden valton hier <*n
daar iu out geuiobilteeetdi'n te vervan
gen. Een workloozt* typograaf, dien wij
als een goed vakman kennen, zagen wij
op Schovralngen lustig voor kellner fun*
geeren. Fn tot ging h«n Ixwt al 1 lid
dacht er atevk over de loopgraven op dé
zetterij er aan te geven en zich geheel
te gaan wijden aan het deftig emplooi
van zwart gerokte» kellner. De Hchevo
ningHobe zen bad hem d© wangen reedt
gekleurd en hij zag w patent uit.
Misschien gaal het hier ©n daar meer
zoo. Er is op de badplaate altijd wel «m
duitje te vwdtonien voor wie wat handig
te. Dezer dagen te het badseizoen offici
eel goopmui et* het laat zich op tot ©ogen
blik vrij goed aanzien. Fr zijn al velt
mooie dagen geweest en de laden ia da
café'» en winkel» tohton al aardig wat-
binnengek regen.
Van de week ontvingen wij on* aan*
Mlagfjiljet in de giZMoentelijke Inkomsten*
tolasting. De (radionette Mn klam1 too*
ger in afwijkingen van do «lg«n aan*
gift© schijnt het blijvende systeem te zijg
aan de af<h*eling financiën van on» g©*
meentids-heer. Van tal van zl>km vor*
i wij dat deze gnwrsoote gevolgd
Fn het klopt mei onze ervaring*,
nauwkeurig kan m«n zijn opgavt
JKOOPII!
it 44b,
jhiökade,
‘hi
toon van twrwtentoid
gerogeld tijdig
tvangen vaa
vermakslijkhe-
oass ageiMbrt,
Boascben. „Kaa je mij ook niet dadelijk
lieftol/ton, dan wil ik geduldig wachten,
lot je hart door mijn ovindlge Hefd*
overwonnen te. Wij» mü niet af, Ixx*.
maak mij niet ongefnkkig.” Hij wikte
haar ombel zon, doch zij week terug.
„Ik kan Biet imjubeev Vaa Boaroton.
een ander antwoord heh ik niet.”
Zijn oogen fonkelde», Hjh gelaat werd
zenuwachtig vertrokken. „Denk er om,
dat ge n»ij mijn orfento hebt ontnomen,"
bracht hij opgewonden uit. „Verft ge
niet de zedrfijlto verplichting mij «chade-
lo(M te MrflroJ”’
ïxm k«k bem booffMedig aan.
,J)e zedrfijke verpliehüng F’ torhaak
de zij. „Hebt ge. toen udjri vader ettert
de zedrfijke verplichting gevoeld, u mij
aan te trekken, toe» *Mea hoven mijn
hoofd iniwn startte, nadat n mij vrfdoen-
en d«*r uw< haar bevriende leftjden. Dultsch*
land en Oostenrijk als de verliezend^ par
tij en lm» zaak aia redeloos verlorep
wordt voorgesteld. Maar tot te niette
min zeer nacteelig voor de zaak vai) (h»
komenden vrede. Men behoeft zich wer-
kjplijk niet de illusie te maken, dat d«
oorlogvoerenden uit overwegingen van
inenuchiievendheid of vredelievendheid of
idealisme het oorlogen zuilen steken. Al*
leen (te harde noodzakelijkheid ontstaat
uit een volledige overwinning van een
der partijen „voor de verliezende partij of
uit wederzijdeche uitputting. Op de eer
ste mogelijkheid, een overwinning
een der partijen, schijnt weinig kans et
we kunnen daar dhis voorloopig nto mee
rekenen. De tweede n»ogel ijk heid, weder*
zijdsche uitputting, zou voor allen, ook
voor de neutralen, in de hoogste mate
noodlottig worden. Maar men ka» haar
voorkonten, door wederzijds tot tot in
zicht te geraken, dal mro toch niet ver
tol alleen daarop kan uit*
Toe# zij <fa*r too woenend Mond, ge-
laond tegen drti ft wen Mtam van een
pijnboom, trok ©r Irfs als meddijdro over
hrf ruwe grfaat van dm oude.
(Wordt vervolgd.)
kan hij reclamevrvn «i dan zien de toe
rei» w ri verder. X rf«m berusten lu den
aanslag en letten uiet erna op de afwij
king wanneer l»rf Itedrag van den aan
slag hun niet buitensporig hoog voor*
komt. I de toiarfingplichttge te ge-
mmnlijk rfinuiM-r dan de fiscus. Stamtal
zij» lakommR in dm loop (tor Men aan
vvrlioogtog onA*rhevig. Menigeeb krlM'
hierdoor de gelegenheid terug I» wU»m
wat de liecus Ixu ourtobtmatig atoctt*
Het Ml altijd tobben bUjvm MN tik to-
larflngm. Die op hm tl kim— te theo-
retlMch «en prachtige bdarfing en m de
praktijk natter! A) ^«rkehjk het smest van
alle ItrfMdagrn ghw««iM ^to tilljkhetd
doch sij aal d«Ji hier en (taak «v» on-
gvlijkm druk bl»j»m hrf<neu, zoowel in
dien zin dat hier le/zwaar, daar te licht
wordt gedrukt. Ig groote rfad-htot
zoo gemakkrfljk séhull m te tot
voor de ambtenarto uiter>’■'moeilijk de
sohullplanteen uit te vinden. Vooral goto
dit voor du vrirtpexote. Dw «ijn woitog
honkvart en ton levenswijst» ia te Wei
nig liekend om daaruit te kunnen con-
cludeerro tot dan stand van mans linan-
cierfe draagkracht Er zijn er die afecltts
<xt kleine rfaapitjamcr huren on over!
genw ..bulten de deur” leven. Prótoer
maar oen» na te gaan wat onjpriwr
mant» Inkomen te. Het te on» tokeml
vaa een vrijgezel dto aidu» lovend, niet
meer dan e*n tientje Inkonirfmbrfasting
Ixaaide. Toen hij t» onzaliger ure
aAz men wil ter zaliger ure ®r toe
overging In tol huwelijk le IrcdMi, to*
trok hij em hute dat nicer huur
dan hté inkomen waarvan hij tol nog tos
brfasllng tH'taaldc.
I n hwlsfeh wak do fortuin hom niet «ou
gunstig dat zij hem naast oen vrouw oen
fl Ink -gevti Iden-ofh^ten* tronNiH1! tacorgvte.
Dat (te fiscus hem daarna Hink aan tol
kleed i» gekotoeh, tohOefl wel ntot ge
zegd te worden-
Al* mro nu 1w<*'l dat bij hot inwer-
klng-tredm van de gemomiolljko tola*
ling blerft dat ongeveer 23 duizend men-
sohfl» in den Haag „op kamer»" wo
nen, kan men tilth togrljpoct <l*t de. fterim
er wri <m*iin om «lag naar dool, wMneer
h«*m <te oigm «Angifte te laag voorkomt.
Wij aullra heiu daarover du« niat hard
vallen.
Dit ja*r voor hot eerst g«ai (torijks
InkomiHentolasting werken on zij zal oon-
tact zoeken met de gomeentelijk» directe
tolz*|lng<ri. Kaanenwerkend** zal tet hun
welllehl gt^uiiket de Wilijktodd nog rnei-r
n*d«-rblj te strwVun, Hopen wij del
voor vrfen «m
zrf zijn: Immer» hoe m«*rzlj arfttertMMld
worden, die inin«ter hotalon dan billijk lx,
do* mw zullen zij ervan profiteer»
dte naar waarhold hun biljet Invulden.
Hoewel t<«vn*(tenheld en belasting to
talen nog altijd twee zaken zijn die torf
moeilijk in harmonie met elkaar leven..,
HAGENAAR.
(ter komt
loopen.
Ten oinde daartoe te geraken te ces
kijk op oen frfteUjken toestand noodig.
Zoolang dus een der partijen zich al" de
ovorwinnende tenohouwt, te er op dat
inzicht weinig kans
van een vrede nog verré. Wanneer
juist die partij, die daartoe zeker
minste recht heeft immer» het suceea
Is tot nu toe nog aan den kant van
Duitechiand (*n Oöstenrijk zich zelf
als de overwlnneodc voorstelt, schijnt de
moeilijkheid groot haar tot een zuiver
der begrip te brengen. En de pers In de
neutrale landen, die haar daarbij helpt es
het geraken tot een zuiverder kijk en wo
beter inzicht tegenwerkt, doet onloochcnr
baar kwaad aan do zaak van dien vré
de, dien wij toch allen spoedig wen*
RCiien. K-
in nei upninnu v»n vr<xM.t*vuvrw<u*r<nu 1 L- -
die zij, zij het vrijblijvend, der Midden* I Brieven uit de Hofstad.
CCLXXIL
Wie door de rerfdentla wandelt «u zija
oogen de korf geeft,zal tod» moeten g<»
tuigen, dat er van een crisistijd niet verf
Ie bespeuren valt. Het verkeer i« niets
minder druk, (te winkels heblxn zich óok
niet beperkt, de café’» zijp als altijd goed
te-zet en d<’ aanplakzuilen zijn vol vaa
mededeel Inge» over al het fraai», dat te
de theaters te genieten valt.
OnJangs werd in de volkswijk ee»
nieuw groot cafó geo(M.nd en <ten eerrfro
avond werd or queue gemaakt voor den
PRIJS DERAP VERTEN Tl I
Van 1—5 gawone regelt met bew^enunuiwirf 0.55
Elke regel meer,0.10
uy drie achtereenvolgende alaalsiagen worden deee tegen twee berekend.
Dienstaanbiedingen per puateing ran 15 regel. (0.35 bjj vooruit
betaling, elke regel meer cta. Reclame, f 0 15 per regel.
Groote letten en randen naar plaatsruimte.
dors reddeloos verloten dreigt te gaan,
on de nuohtender aanschouwer, oaulat h|
- de zaak ziet vastloopcn en meent, dal
een voortzetting van den strijd alleen tof
volslagen uitputting van beide partijs» zai
kunnen leiden.
Hrt te waarschijnlijk, dat de overweg
gingen van dezen laatste, gebouwd o|
het directe rigoutolang (ter mcnsciiheid
en <ter oorlogvoerenden volken, in hc<
bizondcr wel den grooteren invloed op de
komende wereldgebeurtenissen zullen oefer
nen. Maar het is zeker opmerkelijk, dat
van twee tegengestelde kanten de drang
der noodzakelijkheid de menschheid naar
eenzelfde overtuiging drijft en dat zots
wel het Internationaal Vrouwencongres
ate do redeneerende kamerstrateeg, die ook
in de internationale per« aan tot woord
is, tegelijkertijd een beëindiging van dé
vijandelijkheden als noodzakelijk beschot»-
wen en ate door den toestand gebotkm.
Verder gaat weliswaar de gelijkente
tutwehen de twee categorlën niet. Maar
ook deze gelijkenis kan men reeds als
een gélukkig verschijnsel oonststeeren. I- a
j wij danken er ongetwi/eld de vredasg»
ruebten aan, die In den laatste» tijd, na
hier, dan daar, telkens weer opduiken.
Men Iwgint aan vrede te denken en en-
over te praten- Dat te tenslotte het go<»
de, /tl te het nog wat povere resultaat.
Alleen de wijze, waarop men dat va^
een bepaalde zijde doet, helooft nog nirf
verf goeds.
Do vredcsgeruchten in de internationals
per», voor zoover zij niet van pacifist!*
solien oorsprong zijn, schijnen vooraf
voor,t te komen uit dat gedeelte der wrf
rold en dat te het grootsteopgatw»
feld dat der Entente-mogendheden we»
gezind te. Vooral de Amerikaaasche jour^
nalisten, maar ook do Engeteche en Fra»
sche, hebben zich een tijdlang vormociA
in het opstellen van vredesvoorwaarden
