inne
R
Had.
Zaterdag
Juli 1915.
Uitgevers A. BRINKMAN EN ZOON.
Eerste Blad.
a
FEUILLETON
Moeder en Zoon.
er
inwater.
54e Jaargang.
Telefoon Interc. 82.'
flo. 12839.
XT1®"cl“ws- -A-d.^rertezxtïe‘Tol®ed. voox G-ou.c9.su exx Ozxxstxolcexx.
Versoliijnt dagelijke afstel behalve Zon- en Feestdagen.
Telefoon Interc. 82.
'“J
Brieven uit de Hofstad.
In de antirevolutionaire partij.
dagelijks
ten, oen
iH't
Telkens
ten»
?aan eener vrijwillig#
De Ef
fectual
van
uiler-
met een glimlach
3RTELS.
29)
we«t
68
man de hand toe
en
lief
h 'ONÖMl «O
*Mak.
banen
niet
Dit nummer bestaat jilt twee
bladen.
omgeven door een. scha-
L-J met
>r, dat men
1 rustige bui-
f 1.25
150
Van
Tot de
Hecms-
dwong.
men
i liet
men
er ti»H-
1114*11
hoe
toch
l»eb
oor
•bruikon
kt ia.
MM*.
j Tilburg.
BELON JE Jr.
Gouda.
ET.
FDHU”).
m.
«niét ten kwade, hoop ik. mevrouw V
Maar hertje vriend.
dat Wij rijn immers reeds
door beproefde vriendschap i
Verbóndeiu
Zij stak den braven iv
deze drukte dde reeht harteiijk.
(Wordt varvolgd.)
schrijft
geschiedenis alleen om als historl-
te bock gesteld te worden.
S, Wijdstraat 29
ELD Laz.
«J.
man Zn., Gouda.
sic van zijn energie om zijn partij tol
het inzicht te brengen, dat zijn scherpe
blik voor Itaar den juisten weg koos.
De reactie ua zoo geweidigu inspaiir
ning ais hij van zich vergde, kon niet
uitblljveu. Noodgedwongen moet hij rust
gaan nemen. Niet alleen in het belang
zijner partij, doch in hel landkdjelang is
het te hopen, dat hij spoedig kan terug
koeren in het politieke strijdperk.
Want bij alle meoningsverschil zal ieder
i li«l der Kamer erkennen, dat hij behoort
I tot de groote mannen, die het vaderland
moeilijk kan ontberen. do J.
waarom zou ik
jaren lang
met elkaar
limum-leeftgd 17 jaar,
rimum-leeftijd25jaar.
imum-leeftrjd 20 jaar.
imum-leeft. 29 jaar.
imum-leeftijd 19jaai. f-
imum-leeft. 25 jaar. f
en reeds zeer vol- F
de kunnende stoken, i
imum-leeftijd 29jaar)
mum-leeftijd 16jaar, I
imum-leeft. 17 jaar; I
tden van een brief- I
van aanneming der 1
50
PRIJS VAN HET ABONNEMENT:
Per kwartaal
Idem franco per poet
Met Geïllustreerd Zondagsblad
Idem franco per post
Abennementen worden
Markt 31, bij onze Agenten.
stad
Maar het kwam
weet oom Hen-
GOUDSCHE COURANT.
PRIJS DER ADVJERTENT1ÉN:
Van 1—-5 gewone regels met bewijsnummerf 0.55
Elke regel meer1 „0.10
Bij drie achtereenvolgende plaatsingen gorden deze tegen I wee berekend.
Dienstaanbiedingen jier plaatsing vah 15 regels f0.35 bij vooruit
betaling, elke regel meer 6 ets. Reclames f0.25 per regd.
Groote letters en randen naar plaatsiuimte. 1
1.50
1.90
aangenomen aan ons Bureau
Boekhandel en de Postkantoren.
gebracht tot
heb-
dv
hunner persoonlijkheid. Troelstra
bracht zijn idealen de grootste offers, ilij.
heeft er voor geleden als wcinlg*m. Voort-
gekomen uit een kring, die hom gemak-
kei ijk den weg had kunnen bauon lot
de hoogste positie’s heeft het niet gw
sehrooind zijn gaven te stellen in dienst
eener partij, die bij haar wording voor
duizenden even erg was als de ver
schrikking der hel. Een man als Troel-
si ra kon niet anders, dan zich geven,
1 geheel, zonder ccnig voorbehoud, zonder
te vragen of zijn lichamelijke krocht be
stand was legen den «“normen geestesar-
lieid, dien hij verrichtte.
Het wereldgebeuren eischte het
streeft naar een machtspositie, die slechts
hem, Dr. Kuypor, toekomt, of om het dui
delijker te zeggenIloemskcrk’s aanvaar
ding dor portefeuille beteekende, dat zij
den heer Kuyper voor den neus werd
weggekaa.pl. Dat kan een man als Dr.
Kuyper niet vergeven. Hij, die zooveel
jaren als dictator heerewhto over de kleine
hiydvn, die hij samonbracht tot ’n poli
tieke organisatie, moest in Heeutskerk's
politiek een aanslag zien op zijn leider
schap. Thans stelt hij het ultimatum. Of
de partij heeft zich te onderwerpen aan
zijn leiding of hij gaat heen I Het ant
woord, dut dv Deputaten op dit ultima
tum zullen geven*, is niet twijfelachtig.
Kuypor zal zegevieren over do geheole I
linie. Anema en Diepenhorst, Smcenk en
Kof Hoberg, zullen zonder dat een tweede
Seinpost noodig is, het hoofd hebben te
buigen. Heemskerk zal wellicht met een
joligen spotlach van uit zijn veilige ves
ting, den Raad van State, de terechtstel
ling gadeslaan en Talma in do Ibnuiing-
broeksche pastorie zich tot de rol van
belangstellend toeschouwer bepalen. Zij
weten hel allen: Kuyper zal triomfeeren.
Men hoeft do kleine antirevolutionaire
pers maar te lezen om dien triomf boven
eiken twijfel verheven to achten.
Van wijder strokkiifg dan hot Kuyperi-
aansche alutimatum is Nfr. Trodetra’s af
treden als voorzitter der soc.-democrati
sche Kamerfractie. Kuyper-Troelstra, het
zijn belde ver boven «ie massa uitgaande
mannen, die een overwegende rol heb
ben gespeeld in de parlementaire historie
der laatste kwarteeuw.
Beiden hebben hun partij
de positie, die zij inneemt. Beiden
ben de organisatie heheerscht door
kracht
doe je hoed en mantel af ik heb je
wat nieuws te vertellen.
Spoedig legde Greta hoed en mantel
•f en nam plaats op een voetenbankje
aan moeders schoot; nieuwsgierig keek
zij naar haar moeder op.
Nu mama
Ik heh een hr lef gehad van Eduard.
ireicking Y
Die bevalt hem beet^ hij wil, dat
*ij hij hem komen wonen. Hij heeft een
kleine villa gehuurd, dicht bij den oever
van de Elbe en
dnwrijken tuin. Hij stelt het huis
zijn omgeving zoo mooi vooi
zou gaan verlangeh naar dht
tenkven,
J», zij geloofde ook
lijk moest zijn daar buiten in een
machtsoefening, verving het anitithewolied
de anH-Roomsche melodie. Rome en Dordt
werden onder Kuypor—Schaepmnn den
volke gepresenteerd als de redders van het
christelijk beginsel. De volgelingen, ge
kweekt in zijn school: de Wilde. Vogtel,
Van der Molen, Wirtz enSybranda,
trokken liet |and dbor om kiezers tetra
gon of hunne ikeuzo zou uitvallen voor
Christus of voor Barablias. De nieuw
gevonden, leuze sloeg in. Kuyper triom
feerde en kwam achter de groene tafel.
De buit der schoolssubsidies werd in de
periode 1901/1905 binnt-ngehaakl. 1905
bracht hem do nederlaag. De Coalitie
kwam niettemin met sterke n»indèrh«*id in
het Parlement terug, in den Senaat wa«
zij oppermachtige Het spel van intrigues
ving aan. Staal won in den gedtmkwaar-
dlgen Kerstnacht. De Eerste Kamer, de
clericalen geholpen door den heer 8. v.
J Houten, dwong hem tot heengaan.
Rap pa rd aanvaardde de erfenis,
welgeslaagde samennpanning van
kerk—Talma hem tot heengaan
Heemskerk werd premier.
Dat heeft Kuyper hem nooit vergeven.
Het rechtsche kabinet noemde hij al da
delijk in onvoorzichtigheid geboren. „Af-
schuwolijke misverstanden” met zoo wasch-
eohte antirevolutionairen als do welljeudn-
de De Waal Malefijt ontstonden. Heems
kerk deed na Ommen den knieval, waar-
I door zijn Kabinet de keur van het echte
wagenschot ontving. Niettemin heeft liet
nimmer de volle sympathie van don groo-
ten leider uil de Kanaalstraat kunnen
verwerven. Zeker, hij heeft het Kabinot-
Heemskerk in 1909 en 1913 venlodigKl.
Dat moewt wel uit partijbelang.
Doch hoe Dr. Kuyper er eigenlijk over
dacht* onthult do 53ste driestar
„Dat do politieke verhoudingen in
j onze Antirevolutionaire partij sinds
1907 steetls meer in he< ongereed© zijn
geraakt acht ik niet voor tegenspraak
vatbaar. Er heeft zich, onder voor
gang van den sAnds 1908 destijds opge-
tredon Ministerpresident, almecr een
streven geopenbaard, om mijn leider
schap te ondermijnen, en feitelijk te
niet te doen, en' de Rotter d a m-
mer heeft, bedoeld1 of niet bedoeid,
hierbij feitelijk dienst gedaan als or
gaan.”
Hier wordt dus openlijk den hoer
Heemskerk aangezegd, dat hij sinds 1908
Iweer «licht, gaf hem aan mevrouw Mon-
|l«*lli t«*rug <*n zat «-«m poosje na te
|<l«*nken.
I Ilij k«4_-k op. (laan, mevrouw, sprak hij
met overtuiging. U moet bepaald gaan.
Het noollol Hp«*clt dikwijls wonderlijk
met den m<*nsch, wi«‘ weel, wat de toe
komst ii nog brengen, kan.
Maar berte vriend, ge
reediH lang alle hoop
en harmo-
d een zuster mee.
laatste ellende voor i* H
want de straten v«# W
S slecht, dat het rijd*
lichamen een vreselijke
r dan komt ook de ver-
int natuurlijk met e««
msters zijn in de weer
U* baden en van onga
v, en de corveeërs hef.
in mee. Dankbaar latu
ich bedoen, en die denk,
leeds grooter bij allee
>rdt gedaan. Men ziet
j nieuw verbonden zijn,
eindelijk liggen in het
it i« dan wel erg heer-
.B, zusters, om dat au
en die voldoening naai
in kou en ellende u
les is dan genot. De
brood werkt op deinen,
glossing, als een ver
heid.
er nog maar één verian-
wordt niet meer ge-
lost alle geluid zich op
•mhalen van de ten doo- f
e eindelijk nu tot mt
In weer denkt de zua
•er het hoe en wMrom
ij tracht zich even te
zoo krankzinnig onbe-
maar lang duurt dat
ng staat klaar on ze-
zij weet dat dit eene
haar kracht, ai haar
t taak, haar heerlijke
g en liefde en warmte
die zoo lang niet as
vijandschap en haat en
ik volgens u verlangen. Wat Is
de hand, daar Greta tan spreekt
Ir immers maar gekheid
Ga zitten. Ifendrik. zei mevrouw
Monielli lachend1, en ga jij in de km
jiken, Greta, om ons avondmaal gerwd
te maktm. Ik kan het aan Carolina al
leen niet toevertrouwen.
Greta ging met de mand naar de keu
ken. Hendrik Tiedtman nam plaats te
genover mevrouw Montelli en keek haar
in gespannen verwachting aan. Marghe
rita reikte hem d<* brief van Eduard
over «*n een poos heerschte diepe stilte
In de kamer, terwijl Hendrik den hrief
lae. Toen vouwde hij hem zorgvuldig
raken met het terrein en goed' pools-
hoogte te nemt*n. Ziet de politie deze
hoeren niet P En trekt het haar aandacht
niet dal zij doelloos wandelen in straten
waar zij niets te doen heblien Wij stel
len ons altijd nog voor dat het mogelijk
is door meer acht te slaan op deze
typ<“S te voorkomen, wat thans niet het
geval la.
Enfin we zullen* ons hoofd nkH
meer vermoeien, met het lielangrijke vraag
stuk «si de angst, die zoovele Hagenaars
heeft g«‘troffen. ni«H verder uitzaaien.
Iemand
i heeft
lauweren te
De heer
Kuyper rtikt hooger. De profetenmantel
van Groen van Prinsterer werd hem om
de. schouders gelegd. Hij mag er terecht
op Imgen, dat hij in de halve eeuw, die
sindls Groen’s verscheiden verliep, ruste-
loos heeft gearbeid aan de organisatie
der antirevolutionaire partij. Hafcr orga
nisatie. do pers, waarover zij thans be
schikt, de Vrije Universiteit, de ruime
subsidiëering dor scctescholon, liet is alles
grooU-ixleela zijn werk geweest.
civilis aan de Vrije Universiteit
verleend, is uitsluitend aan hem te dan
ken. Het is dus niet tc verwonderen
dat do heer» Kuyper zich voelt. In zijn
driestarren noemt "hij Thorbecke oen par
tijleider 8uo jure. Hij zelf zou zijn man
daat danken aan de opdraclU der Depu-
t a tenvergadering. Formeel heeft hij ge
lijk. De heer Kuyper weet IntuMChen bij
ter dan iemand, dat hij metterdaad lei
der suo jure is en het hyper democrat i-
sche” der Deputatenbijeenkomst een glim-
•lach ontlokt aan hem, wie met.de histo
rie bekend ts, hoe de aiitirevölutionaire
partij in Kuyper’s hand was en is als
het leep» in de hand des pottebakkers. Hij
iieeft haar herhaaMolijk don vortn gege
ven, dien hij noodig achtte. In de zeven
tiger jaren tokkelde hij op de klavier der
voll4«x>nscienti«* de anti-Roomsche iirnlo-
«He en In „MaraniUha” hiekl bij de broe
ders voor, dat als één man optrekken
met Rome ónmogelijk was, om het bloed
der martelaren, dat gevloeid had voor de
heilige zaak en omdat op den troon van
Rome een schrandere grijsaard zetelde
die zieh stedehouder Gods noemt.
Toen hij inzag, dat proteetanfsch iso-
lement een beieteel was voor politieke
Alles, wat u me belast hebt, hd>
ik gedaan, zei Greta toen verder. De1
mand wa« zoo zwaar geworden, dat ik
er de trap niet mee kon opkomen. Toen
heeft de knecht van oom Tiedeman mij
geholpen.
Dat dacht ik wel, toen ik je daar
in de gang hoorde spreken, antwoordde
haar moeder. Maar ge hebt het warm,
|wel, «Int ik
|opgeg«-ven.
Dal mag zoo zijn, maar l.duard
heeft dat nog niet gedaan, naar mij toe-
^.schijnt. Hot zal dus het best zijn, hem
itrrzijdc te staan en ie waken dal hij
■geen doiMM* streken Ixgaat. U weet, me-
Ivroliw, dnt ik u erg zal missen. Geluk-
‘kig hebben wij niet meer noodig naar
geldhof good te streven, het lot is mij
gunstig geweest. Ik knn van mijn win
kel bost leven. U kunt dus gerust hij
,mij blijven.-te meor omdat ik geen vrouw’
■of kinderen heb. Magfr ik dtmlf- dat
I «hiar«L ook n<êt gadnÉc all«“4l zal wil
len blqvan, *n dun is het uw plicht hij
hom te zijn. Ik hel» slecht»-één ver
zoek laat Greta dezen zomer nog slechts
hij mij blijven. U dkildt mij «iit verzoek
huisje iiu-t oen mooicn tuin te wonen
maar zij hing ook aan Berlijn, waar zij
was opgegroeid en dat haar u»**t zijn
drukte en gewoel lief geworden was.
Hoe prettig was het wandelen door de
drukke straten, onopgemerkt voor een ju-
weliorswinkol te blijven staan en naai
de schoone sieraden en diamanten te zien,
of voor een modemagazijn en die nieuw
ste hoeden en japonnen te bewonderen.
En dan de wandelingen in den Thiergnr-
ten. Hoe heerlijk was het toen oom Hen
drik haar ineeuam naar den Hoppegar-
ton om de wedrennen bij tc wonen. Ja.
nog altijd moest zij aan het avontuur «hm-
keh, zij dien dag had.
Oom Hendrik was or met zijn rijtuig
heengegaan en in het open rijtuig staan
de, had zij naar het ronis-n gekeken.
Voornamelijk had zij belangstelling ge
voeld voor den wedren van militairen
Bijna alle uniformen waren van het le
ger vertegenwoordigd1 geweest. Juist bij
het rijtuig waarin zij stond', had een
jonge huzaar van de garde zijn paard
bij den eersten proefgalop lng« toond. Het
nier stijgerde, maar de ruiter zat zoo
vast in dien zadel, alsof hij mot het paard
was samengegroeid'. Toen hij het dier be
dwongen had. liet het publiek een luid
bravo hooren. Met een trotschen glim
lach koek de jonge ruiter naar h«*t pu
bliek en zijn blikken ontmoetten juist die
tAn Greta, die met belangstelling den
strijd tussohen het paard en zijn berijder
wel, dat het heer- lia«l gadegeslagen*. Oreta bemerkte wel
hoe zijn oog verhelderde, hoe hij zich in
I Nu kind, begon Margherita w<-cr,
ho««, laat ge liet hoofd zoo hangen
Zoudt ge liever in BiTlijn blijven
Neen, noen, zeker niet, mama, ant
woordde Greta in verwarring. Zij wist
z«*ei’ goed, hoe haar moeder verlangde de
jslcenen g<-vangenis, aoonln zij de
Inoetndo, te ontvluchten.
alles zoo onverwacht -
«Irik er n-eds van
Neen., hij weet nog ni«*4s. Vanavond
‘zullen wij er met hem over spreken.
iDaar hoor ik hem juist naar boven ko-
Jimm. Rta op on doe do deur voor h«»m
open.
Greta snelde naar de deur. In de gang
klonk de zware stom en d«“ luide slap
van <l«m man.
I Nu, wat 1» dat P vroeg Hendrik Tle-
xleman, terwijl hij binnentrad.
Goeden avond, mevrouw! |t|er b«m
ik volgen» u verlangen. Wat h er aan
Dat
den. za«le4 oprichtte en
haar op militaire wijze begroette. Daarop
gaf ilij zijn paard de sporen en galop-
|M“erd«“ terug naar het ixgin der liaan,
na nog «jen vluchtigen groet iu«“t de oogen
naar Greta, wier hart bijna hoorbaar
klopte. Ln d«* grootste spanning volgKie
zij hot verloop van dezen wedren. D<*
roode atilla van don. jongen huzaar was
«hi hit'll ijk tussohen de andere kaïwprijders
•Ie onderscheiden, angstig hing haar hlik
aan den ruiter, bij eiken sprong over
een sloot of een andere hindernis beefde
haar hart en juluMde zij als de sprong
g«*lukt was. En toen nu de jonge hu
zaar als overwinnaar liet eerste den Eind
paal bereikte stemde zij jubelend in mol
den lukten bijval der menigte.
Oom Hendrik was dien dag opvallend
stil bij de wedrennen. Toen Greta hem
vroeg of de overwinning van den roo-
don huzaar Iwm geen, genoegen (bod. ant
woordde hij knorrigJa, dat kon Ik
wel denken, do Altenbraks zijn allen flin
ke ruiters.
De herinnering aan dit voorval was bij
Greta weer levendiger dan anders, want
roods tweemaal had zij den officier ont
moet, en aan zijn vriendelijken groet en
zijn verheugden bilk had zij bemerkt, dat
hij haar herkende. Ja, van daag was de
jonge officier haar verscheidene straten
door gevolgd; zij was hem slechts ont
komen door in een tram plaats te ne-
pien. De roode wangen, die haar moeder
opgemerkt had, waren niet alleen te wij
ten aan den verren tocht.
De erbouw ing van het Binnenhof jaagt
op het oogenblik weer veel wtof op. Ze
heeft dat al jaren lang gedaan, toen hel
nog ging over de vroeg hoe deze zou
gertchieden. Thans is de discussie op
een andere wijze begonnen. Immers hel
belangrijke punt waar hei vroeger om
ging is thans een tastl>aar feil geworden.
Verledeu week is de seliuUing wegg«<no-
men, waar achter hel nieuwe gebouw van
hel departement van Bluncnlandsche Za-
ken schuil ging. Daarmede is voor don
dag gekomen de brandende kwefMb- van
liet Binnenhof.
De Grenadierspoort (bij h«*t Plein) en
<le Binnenpoort (bij de GrateUjk» Zalen)
zijn lM“ide door dv 17de eeuwsche bouw-
meesters schuin geconstrueerd. Dil staat
in verband met den onderlingcn stand
der poorten die niet rc>cht maar schuin
tegenover elkander zijn geplaatst, en met
de schuine rooilijn van iwl afgebroken
gol»ouw. Deze coustruclie is niet toeval
lig; zij is aan de meeste onderdeel ««n
(niet alle) consequent doorgevoerd. Dien
tengevolge loopen de perspectivische lijn
en dv constructielijnen der beide j>oorten
in eikaars verlengde, hetgeen aan deze
griioele bouwkunstige compositie een eigen
aardig karakter van eenheid
jlle geeft.
Bij het ontwerpen van hel nieuwe ge
bouw van Binnen!. Zaken Is de schuine
rooilijn, die zich bij deze constructie de
grondgedachte vormde, opgegeven en
«h>or een rechte viwvangen»
Zoolang d«“ schutting een overzicht van
h«“t (errein in den weg stond, was het
niet mogelijk een algemeenen indruk te
krijgen. Thans is dat wel het geval. I n
nu valt het wel iedereen op wal een
verkeerde daa«l het is geweest «leze
schuine lijn te lat«*n vervallen. Er is
naast de G r.-nadierspoort een leid ijk o hoek
gekomen, die men w«-l heefl trachten oen
te vullen door oen uitbouw aan het ge
bouw, doch die daardoor eer leelijker dan
mooier is geworden. Hot is alsof
g«M,n raad h«“ef| geweten hoe
hoekje sluitend zou maken en
toon dan maar «*en fantasie-Htiik
j sehen schoof.
Voor hot overige is het gebouw In dv-
j zelfden trant van dat gedeelte van hot
Binnenhof ópgetrokken. Het sluH aan bij
|het Department1 van Waterstaat, dat op
CCLXXVI1.
werden wij in de Haagsche
bladen vergast op de mededeeiiog dal dv
politie altijd nog druk iu de weer is mei
het zockou naar de inbrekers, die iu
den laatsteu tijd onze stad onveilig maak-
Zelfs is ons al gemeld dat eenigc
van de „bende** in hechtenis waren ge-
nomen, ja. de geruststelling van de ang
stige» ging zelfs zóó ver dat verzekerd
wer«K dat de voornaamste „figuren" van
deze bemle reeds achter slot en grendel
zalen. Wij zijn natuurlijk zeer verrukt
tover deze invdedei.'liagtni en wij slapen
jna iedere mudding 'weer Iets beter, al
‘dient het ook gez«)gd. dat deze slaap
;nog niet geheel en al dv oude kan zijn
zoolang ook niet de minder voorname
I figuren uit de hendv hun entrée hebben
gemaakt in dr cel.
I Natuurlijk zijn wij ervan overtuigd dal
onze politie alles doet wat in haar ver-
Imogen is om de vertegenwoordigers van
jd«* bend<* in haar macht te krijgen: een
Ifeit is hel echter, dat er een bende be-
’slaat. En dat alleen reeds is voldoende
'oui ons min of meer blijvend den schrik
op het lijf te jagen.
Het vraagstuk van de beveiliging
dv groote sleden tegen do daden van hec-
ren Inbrekers is een belangrijk vraag
stuk, naar welks oplossing wel stmlk
met veel ernst gezocht wordt, doch dat
in het zelfde Htadsiim van onopgelost zijn
schijnt te blijven vorkcere». Wij zullen
:h«“t niet wagen als leck-buitenstaandcr een
oplossing voor te slaan, doch wij willen
bescheiden op één punt wijzen. Wie in
«k* buitenwijken woont «si daar vaak
ron<lrwan<lvlt. ontinoiH vrij geregeld aller-
l«*i lugubere typen, tMe op hun gemak
wandelen, niets hij zich hebben, geen ne-
.gotie doen, geen werkman zijn, in één
■woord typen waaraan hot duidelijk Is
«Rat zij “voor hun „plezier” uit ..kuieren'*
.zijn. Men kan zich mot recht afvragen,
wat zij daar «loon. Waarschijnlijk niet
ve«*l goods. Heit maakt op ons altijd den
‘iiMlruk dat zij bezig zijn v«Ttrouwd lege-
In 53 driestarren, heeft de heer Kuy
per de geschiedenis der antirevolutionaire
partij geschreven. Die histot-ieschrijverij
had een doel. De heer Kuyper
geen gtuchiedenis alléén om
cus
\a» zijn naatn, talenten en gaven
er allerminst behoefte aan
oogsten als geschiedschrijver.
