s
min
rttattj
l
biedingen
Uitgevers A. BRINKMAN EK ZOON.
Telefoon Interc. 82.
Telefoon Interc. 82.
Eerste Blad.
De „beste" stuurlui.
4PEN
fevilletox
DE STEM DER LIEFDE.
Courant
--•]
rntiên kosten sleehis
itbelalfng:
X
ESSING,
penstraat 24.
alle meubelen spoe-
ijk. 1’
12868. Zaterdag 28 Augustus 1915. 54e Jaargang.
ezx ^.d."^rer-tezxti©“bl©ud. ttoox G-oulcLsl ©zx OxxxstxeZsezx-
Verschijnt dagelijks behalve Zon- eji Feestdagen.
J.C.DEN BOERWzn.
Brieven uit de Hofstad.
J
schtand hun
«aangenomen
bestaat uit twee
ijheid
f
en
en
dezer
(l<>
ook
n ti
nle-
lng«*on#«n Mededeelingen*
1
naar
<le
nd aan het Bureau.
ik
Vroeg
Wei-
PAUL UKQUHAHT.
ADRES voor me»
dezen bocht m stekte
ni
l
vermoeid
den
in
Hot
zich
i t
I i
dien
op.”
(Wordt vervolgd.)
HOOFDSTUK XI.
Ving,
De koetsier,
die
in
elke
auto
nu
J
i
nij-
en
.ten
zei de koet-
gevraagd
om
nu
naar
nu
onver-
strandvermaak
Duit-
a nog
het
een
Ik
vak
schen
het
van
conanisstes
voeding van
voo-r suiker,
bestaan
zoo
h(4
onze
zim,
veel
atilo
i in de
Dit nummer
Heden.
Naar het E n. g e I s c h,
door
kman Zn., GowU-
(te
toilet-
9UCC69.
.35, voor elke regel
Jannkerk Orgelconcert.
begrcoj bflt
ergsf? cti i>
eenvoud efi
r- en WoningtoeïkM
Onderst arutecomniiaste,
koetsier the bij zijn.
"vno, p*r
V»-,v *0*11
den Mede v~:
lenifljevonden.
«uilen lenigtomen Ving. Ik
rj en Ml je vijHg guklOT
o.m.
graan en
vleesch
du
en
ton
verheid:,
te regreren een
door onverant-
van
en nij-
schre
de
geeft
stuur
leen de
weg z*g
Weedom, die niet wist, of er
mannen aanwezig waren, verzon een list.
„Kond hier, jullie en arresteert
man,” riep hij.
Het plan getukte. Toen de koetsier
door den heg stapte, dacht de man. dat
er meer hulp kwam en liet zijn last ach
ter, terwijl hij zich uit de voeten maakte.
Weedom knielde neer bij de dame, die
ze verbood het
vinden, die dat zwaard ook te hanteeiren
wret; dal hebben de vele oorlogen waar
in ons gcineenoboat in den loop dor eou-
wen gewikkeld was, waarlijk ruim be
wezen. Maar zoo gij- bij het volk aan
komt met allerlei weinig of niets ter zake
doendra militairistischeu omhaal van bu
reaucratische gewichtigdoenerij, waarvan
zijn gezónd verstand Int nut niet inzien
waaraan het dus ook zijn goe-
en medewerking niet kan geven,
geest
10UDSCHE COURANT.
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Van 1—5 gewone regels met bewys.uinmerf 0,55
Elke regel meerI.w 0.10
Bij drie achtereenvolgende plaatsingen?worden deze tegen twee berekend.
Dienstaanbiedingen per plaatsing van 15 regels f0.35 bij vooruit
betaling, elke regel meer 6 cis. Reckunes f 0.25 per regel.
Groote letters en randen naar plaatsruimte.
halon.”
Paard on rijtuig werden zonder
moeite onder dak gebracht en
ging terug naar Folkestone.
„Heb je een pet voor hom In plaate
vn«i <Unn lin.wJ.Se' Vrn.w» WeC(loiH zijlWIl
den wat
dr hunne 1b.
Ons dunkt, dal in hot oordeel
vaderlandersongetwijfeld welmeenende
niMr niet altijd oven, deskundige heoor*
deelaars, nog wel het een en ander voor
herziening vatbaar is. Toch, wij willen
liet allerminst ontkennen, dat ook ons het
ngeeringsiieleid, in casu van beide l»e-
doekle departementen dikwijls voor ver
betering vatbaar voorkomt; edoch, wie de
hoogst abnormale ti.j(bKmiHlan(liigjh(den, de
voortdurende ongewisheid, de uiterst moei
lijke, zich plotseling vaak voordoende
problemen in aanmerking neemt, waar
mede on waaronder dit. regeeringsbeieid'
gevoerd1 moet worden en waarbij zich
teikeaa volkomen nieuwe vraagstukken
van het allergrootste lielang komen voor
do» en snel om oplossing ‘vragen.
die z&i moeten erkennen, dat er, afge-
zlfii van hetgeen aan alle menschel ijk
werk eigen is, door onze ministers blijk
gfgtwen wordt van em werkelijk in vele
opzichten groote waardeering verdienend
beleid en doorzocht.
het goraav v
SWxwden, hoonden
zich verwijderde, i
vm e«n
’•Zij hebben dat
men,"
«•cr wjMpoa.,
-J*'41 de koetsier <fie bij zijn paard
nga£je k«®nen, dat hij het niet
Ma kwou laten, nu hij het
re’ dm t~~-----
••Wa
vrijheid ter
an bespreking by
»ar niet zuolaag
«Mt dflJuu-
voeren. De
i rijkskanreitar j,
nachtig mo^ zijB
Ier andere volta*
I...j top.
Zie de belangrijke mededeeling
van 10
Groenendaal 13
op de achterzijde van dit blad.
wacht hot oude,
hier herleefd is.
De politic werd pr tareluiirsch vmj, ze
7 3 n^"t’ zll zn< »ans#»ndH
et» erger lijkste iirlMdatHghakl in (h-zo
zij «leed dnn ook hel eenige
wat <k> politie kan doen
onscbiildigc vermaak.
Waarotii Dat weet natuurlijk
bewusteloos was.
den heg terug.
„Kan jij de auto rijden, terwijl ik deze
dauw* behandkil vroeg bij.
„Nwn, d»t kan ik niet/’
‘dor op <*«n toon, alsof hem
werd, zijn grootmoeder te vermoorden.
„Dan zullen we het rijtuig notnen,
maar waar moet de auto dan blijven.’”
Dit prolileem werd echter juist opge-
lost, want plotseling lioorden ze de mo
tor aanstaan.
Ik' man, die de vlucht genomen had,
wtw blijkbaar teruggdcomon en had bij
het licht van den lantaarn gezien, dat
Weedtom en de koetsier zich over de da
me hemhogen. Met den man, die juist
van den. slag hek omen was, had hij hel
er op gewaagd, achter het rijtuig
naar do auto te loopen. Die snorde
weg in dk, richting van Folkestone.
De koetster hielp mede, de dome
het rijtuig te tillen, waarop ze naar Do
ver reden.
„Ik ga niet verder,” zei hij. Zo zullen
on» afwachten en ons in elkaar rijden.
Weettom stemde toe, met te vermoe
den, dat oen nieuwe aanval zou worden
gedaan.
Plotseling stuurde de koetsier het rij
tuig naar den kant.
„Zij zijn weer achter on». Pas
riep hij.
De verwijten,
minister treffen, hebben een
eco-
toch
wezen
m wij geregeld tijdig
gen ontvangen via
certen, vermakelijkte'
dan in onze
CLXXXM.
heb de zielkunde altijd een mooi
gukpnd'en en stellig zou ik wen-
i hr (Hal vak te studwreu, indien ik
nogmaals op het Ijesliiwencte levenmnoiiieml
stond', waarin het groote vraagstuk van
de Ijoroi'pskcuze zich aan den jeugdigen
man ojxlringt. Ik zou dolgraag de diepte
des moiwOheri zitd willen pellen en wil
len doordringt in dv verliorgen schuil-
hookun van hel mejischelijk geinoedolevm.
van dien hoed-
vrhndi.
Dio begreep van dit alles hitter
nlg, doch gaf den koetsier een pet, dóe
hij onder den bank had liggen. De
koeteier w«tte de pet op on tomi hij zijn
kraag omhoog dewt. leek hij In ’t geheel
niet meer op don man, die het rijtuig
bewtjiurd) had.
Na een poosje passeerden zij een auto.
<Me langizaam doorree#, alsof de Irnntuur-
der den weg niet zeker wist. Blijkbaar
was dit <te auto van de twee bandieten,
(Mo nu het rijtuig, dat gedurende het
li^gln van den tocht voor hun gereden
ha»!, verdwenen wa^ - hun weg ni<-
wirtt«i. In de auto van Dr. Deene was
FoHceatOfM* spoedig bereikt. Het eerst
werd <te koetsier naar bed getranspor-
toetdi. „Hoe is het nu met de dame,”
vroeg dokter Deene, toen hij in z’n spreek
kamer terugkwam, waar Weedom
mei haar lievond.
.jdhloroform”, antwoordde Weedon» kort,
.jnaer Ik kan haar niet uit de verdoo-
ving opwekken.”
„WM je het zeker
hij den bocht om
'f een donkere massa
den weg. Hij liet den
het lantaarnlicht
weg
U)
Weedom kende
man gerust,
l-^gzaam reed
Ptotwiing zagen zjj-
den kant varf
stoppen en in
'-en rijtuig, dat bij den
'lond.
^”t paard ervoor liet
k°P hagen.
geraas van den motor was op-
ze hoefgetrappel, dat
Voor zich zagen zede
wegrijdend rijtuig.
_t andere rijtuig geno-
rtep Weedom, zich tot den koet-
„VlugWe moeten hen
Daar is een Fransch, woUiekend spreek
woord, hetwelk luidt, dat de kunst een
moeilijk, de critiek een gemakkelijk iets
ia. Wij werden aan de waarheid van dit
i gezegde dever dagen wederom herinnerd,
waar wij in den lande alom luider en
luider de stem van, alles o veel beter
wetemte beoordeelaars hooren klinken
waar het geldt de daden der regeering te
toetsen. En, wij dachten daarbij aan dat
andere, Holiandsche spreekwoord, vol-
genh hetwelk de beste stuurlui altijd aan
den wal staan. Zulke stuurlui, men. kan
ze thans in alle kringen onzer Neder-
laiKteche samenleving het woord hooren
nenx'n,, en vertellen, hoe onze regeering,
inzonderh<‘id wat de departementen
oorlog en van landbouw, liandel
verheid aangaat, niet alleen van
inelijke fouten en tekortkomingen in
eisetem van het oogenblik blijk
maar ook in elk geval niet die
manskunst bciradit, welke zij bier op
als de boste erkennen,
strijde te trekkt»,
rij om dan weer
«ving en men^*^
zee te schendig
too te mogen ba»,
e zceiümdc-1 inoor-
n als alle la0^4
Het zou ons te ver voeren èn alle
regwringwinaatregclen in, den laateten lijd
genomen 6n alle critiek daarop uitge
oefend aan een eenigsw.ins grondige be
spreking te onderwerpen, en moeten ons
uiteraard tot slechts enkele feiten beper
ken. En dan zien wij dot zich vooral
de critiek verhiït tegen het beleid van
den bewindvoerder aan het departement
van landliouw, handel en nijverheid. Zoo
deze zich ailé klachten, al het ach-en-
wee-geroep uit tal van kringen onzer sa
menleving persoonlijk moest aantrekken reikt wordt,
hij zou zijn ministeriöele taak geen 2-1
uur lang kunnen volhouden. Ons land
ondervindt meer nog dan in militair op
zicht, met l>etrekking tot zijn economische
omstandigheden ten zeerste de gevolgen,
direct en indirect van den om ons heen
woedenden wereldoorlog. Dit brengt toe
standen mede en schept verhoudingen ten
opzichte van schier a>lle takken van be
drijf, als wij nog nimmer onder de oogen
behoefden te zien. Elk feit, dat zich
On vaak op het onverwnebtst voordooi
is meestal wat in de gerechtage'leerde
taal oen „noviun”, oen geheel' nieuwe
zaak heet. Van een beroep op vroegere
gegeven», op ervaringen of gedane onder
vinding is daarbij weinig of geen spra
ke. DU nu verzwaart niet licht de taak
dergenen, die geroepen zijn ons land door
dv I»winding dozer economische woeling
heen te brengen. Vandiaar het ais het
ware uit (ten grond groeien van tallooze
bureaux en commissies met meer of min
der offioie<“len stempel, geroepen <nu in
overleg met don minister of des minis
ters amlitenaren handelend op te treden.
Wij herinneren hierbij aan het bestaan,
van de bureaux ter distributie van
meel, van varkens en varkens
var! boter on kaas van
bureaux voor het kolenvraagstuk,
den afzet van visscherijproduc-
van de commissies voor
voor voeding van mensch
dier, voor rogge, voor suiker, en
sloUe aan hel bestaan van de vele com
missie» in verbinding staande met de Ne-
derl. Overzee Truslmij. Indien wij daar
bij nog memo-reeren die talrijke directies
aan hel departement zelf ten behoeve van
'•en tuinbouw, J<vi landbouw, den han
del, do visecherij erw., (tan kan niemand
onder on's ontkennen, dat der regeering de
noodige voorlichting behoeft te ontbrekenu
kan. en
den wil
dan zult ge stuiten op d«w.elfden
van misnoegdheid, ontstemming, verzet en
zelfs tegenstand1, waaraan zoo menige In
tieme bladtaijde in de historie-lioeken de
zer tanden, als van een onoverkomelijke
hinderpaal voor hen, die onzen volks
aard miskenden, gewaagt.
Ook ten opzichte der ministerieele be
schikkingen van den laalsten tijd heeft
zich de stem der critiek luid verheven;
ook bterbij treffen wij weder een aantal
„deskundigen” aan, die het allemaal
veel beter weten dan zij die door
'vertrouwen van onze Vorstin en
x olkiS'x ertegen w oordlging geroepen
te waken voor het behoud van ons hoog
ste heil als volkseenheid, ons onafhanke
lijk volksbetrtaen. En al willen wij
geenöztoe ontkennen, dal ongetwijfeld hier
en daar gegronde klachten vernomen zijn,
en dat er zeker verbetering renerzijto
verlichting van lasten anderzijds moge
lijk ta, toch wil het ook hierbij ons .voor
komen, dat te weinig gelet wordt op wat
wij hierlioven in den aan vang zeiden, n.l.
dat de kunst van
moeilijke, dat critiek
woordrijken een gemakkelijke zaak ta.
En men zal ons vergunnen het ten doze
met oneen vaderlandschen dichter J. I’.
Heije Ie liouden, waar hij schreef
De beste stunrlni staan aan wal...
Ik vaar maar met de goede!
V.
van den
nanciën, die
nd’-n nrillioenen wg
al moeten drukke;
hen, die hij
oorlog noemt,
dom uitkomeu,
de opporheetMhtp.
U ting en te verwe
en zoolang dit ico
onze bondgenoatoa
het recht om teta
che overheerschhg’;
en vt-iligbeü,
Hdaaa is het mij niet gegeven than»
met* eenige kennis van zaken bespiege
lingen te houden over deze diepzinnige
aangelegenheid. Ware mij het talent ge
schonken, ik zou gercede «lof, materiaal
zeggen de „vaklienfi'n’’ ook in dit vak,
voor mij hebben.
Langzaam maar zeker leidt de besdia*
xing tot verfijning. Steeds hooger >r-
dvn de etadten. steeds hooger reiken de
verlangens.
Wio de ontwikkeling van de badplaats
Sdnweningen heeft gadegeslagen heeft ziel)
wel wns afgcvraiogd waar (Mt allow heen
moest, (irooie Ivotels zijn verrezen, het
nieuwste dal (te inenochelijke geest wist
uit te vinden» wevd er in toepassing ge
bracht. Weelde en comfort hreidden zich
uit. Langs de Ijoutevardw zwennnen de
dainra en herren in keurig-rte, kleurigste
uwluum»; geen vermaak ia verfijnd ge
noeg, 't nieuwste snufje wordt er aan-
sfondis ingevoerd, steeds nieuwer, steed*
duwwter, sloeda ingenieuser.
En dan opeen» de terugslag.
Aan de andere zijde van (te .Schevening-
sche haven, dthér waar het strand nog
bijna maagdelijk ligt, waar de duinen
nog met hun voeten in zee reiken, waai
de helm nog groeit, waar het wier nog
dagelijks aanwpodt, dAAr ontwikkelt zich
bijna plotseling ren geheel nieuw strand-
teven, dal geheel en al lijkt op dat xan
een halve eeuw terug.
Hier geen weelderige badkoetsje», geen
scrupuleus»' scheiding tiissctsii de man
nelijke en (te vrouwelijko helft van
iiKMWKdiheid, hier geen keur van
ten» geen flancerende jonkheid, hier niets
mrer van al de weckte, al de varlijnbig
illu gnndis rondom het moderne Kurhaus
steeds meer verfijnt. Hier houwen de
itrandiR»'zo«ikers hun tentje van renlge
lappen, hier loopen zij in simpele zwem
broekjes en dood-eenvoudigr badpakjes en
hier zwemt alles dooróén.
't Is zoiuterlijk, dat zoo geheel
antieke
betelen.”
„Mijn padrd is meer waard, en ik laat
het niet meer staan.”
Hij haald'c liet diier op zij. Toen trok
er iets Weedom’s aandacht. „Wat een
streek!” riep bij; „zij hoorden ons ko
men en dlachten (tal wij het andere rij
tuig zouden volgen, zonder dit gezien te
hebben»”
Er waj« een gat in den heg en aan
een tak hing een stuk van een sluier
die Weedom herkende. Hij nam een Inn-
tanrn en hield' die onder zijn ja». Zoo
slapte hij voorzichtig door de opening
en luisterde. Hij meende iets te hooren
en haalde plotseling de lantaarn te voor
schijn. Het heele lichtschijnsel viel op
het gelaat van een man, die vlak bij. hem
stond.
Weedom stapte voorwaarts en gaf den
man een geweldigen slag onder de kin,
toen hij instinctmatig het hoofd achter
over hoog om liet plotseling licht.
De man viel neer als ren bokser, die
knock-out gekregen heeft.
Weedom Het zijn lantaarn oger
schijnen on zag een man, met
v in de armen zich verwijderen.
meer
--FrIJS VAN HET ABONNEMENT:
ftr kwartaal
Idem franco per post
Met Geïllustreerd Zondagsblad1 M»
Idem franco per post
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau:
Markt 3t bij onze Agenten, del. Boekhandel en de Postkantoren.
een vijand zag, dacht er niet aan,
dal deze auto in. de andere richting Fred.
Er werd een signaal gegeven
Is'Stuurder het rijtuig bij den.
staan, stopte bij.
„Iets gebeurt vroeg hij, „kan
ook helpen
„Ik ken die stern,” riep Weedom. „Het
Is Drene van Folkonstone."
„Precies. Zoo, Weedom, hoe kom jij
hier kerel Is dat ren patiënt
„Neen, dot nu juist niet,” antwoorddfe
Weedom. „Hot is een. vretsade geschiede
nis. Ik zou haar naar je kamer» willen
brengen als je (lat goed vindt.”
Zonder verdere vragen stemde de an
der toe.
Hij Welp mede, de dame in dc auto te
brengre en Weedom wendde zich tot den
koetsier.
„Je liebt ren ctnotlevolle nacht,” zei
hij. „Waarschijnlijk heb je wel eens van
mijn vriend gehoord en du» kun je na
gaan, dat ik ook imnafftte tam. Ik zou
je liever niet hier tatWi en Nootstallen
aan vijandelijkheden van <Me schurken.”
„Ik vind, dht ik er al genoeg plfeier
van heh gehad'", mopperde de man.
„Wat verderop is ren stalling. Daar
zal ik paard en rijtuig brengen en wach
ten tot het dag ta.”
Het plan wan goed. Doch Weedon
xTeesde, dat zijn tegenstander» den man
zouden vinden en hom ondervragen.
„Ga toti ons mee naar Fólkestone,”
zei hij. „Je zult er een bed vinden en
kunt dan morgenoobtend het rijtuig gaan
f 1.25
1.50
En döl zij van deze voorlichting gebruik
en ren zeer ruim gebruik maakt, dat ligt
ni<4 alleen in de lijn van hei kloeke re-
greringsheleid van ons huidig ministerie,
maar vooral ook in (ten geest van groote
werkkracht en omvangrijken arbeid', die
tlbaiis in alle takken van bestuur heerscht.
Wij mogen dus, Mi n»t reden, er ge
rust op gaan, dat al wjU mensche-lijker
wijze gesproken binnen het bereik van
doorzicht en beleid, van voortvarendheid
en werkkracht ligt, ook metterdaad he-
Dal er nochtans, vooral op
het gebied onzer levennmiddelen-voorzie-
ning, tal van „deskundigen" zijn» die zoo
ge hen maar aanhooren wilt, het allee
nog veel beter weten, en ook alles nog
veel beier zouden doen, ware hun raad
maör opgavolgd, behoeft niemand onzer
te verwonderen. Zij zijn die „Iwte stuur
lui”, die .wuisner genoeg voor hen, doch
dikwijls gelukkig maar voor hun mede-
menschen, hun stuurmanskunst slechte
aan den wal kunnen toonen. Wij zou
den denzulken gaarne toeroepen wendt
u lot <*en der vele commissie®, wendt u
tot den minister, die waarlijk geen en
kelen weloverwogen en gegronden raad'of
aanmerking ongebruikt zal latép, zoo ge
iwecnt het waarlijk heter te weten en to
kunn<*n» dan zij, die daarvoor In de
eerste plaate zijn aangewezen-, dal is de
heette oplossing voor <m& fn... voor u.
Een ander departement van algemeen
bestuur, hetwelk de critiek niet bespaard
blijft, is dat oneer nationale verdediging,
het minislorie van oorlog,
die dezen
(‘enigszins ander karakter, dan zijn
i nomischen ambtgenoot gelden-, hier
spreekt in de critiek de aard, het
van ons volk een woordje mode. I n die
aard te, <‘venata vóór den oorlog,
na ruim 12 maanden, nog even wei
nig miliitaii-lstisch, als hi.r immer is ge-
Ons volk is zoomin laf als on-
het geldt zich don vijand
en uit het tand te houden,
ren o!
woest.
willig waar
van het lijf
wanneer deze zich vermeet b<y
hel ander te belagen; maar wel zijn wij
altijd geweest, en zijn wij nog wars van
allo onnoodigc gewiohiig-doenerij, on ijdele
praalvortooning op .militair gebied. Over
tuig oiw volk van de noodzaak het zwaard
te trekken ter verdediging van hot erf
zijner vaderen, dat ook het erf zijner
zomen moot zijn, en gij zult een natie
Tlïj^drong^iMT
