■Wil soliede meubelen Stoelen, Kasten, ilderijen, Theeta- .Stijlameublemen- tl peluch, Boeken- persoons onbesla- idstellen, Kapok- laapkamermeube- lilas spotgoedkoop. Leerstoelen vanaf ast f20.—, Stjjl- iegelsf&.50, f7.50 Hi mil litasltf. 54e Jaargang. Zaterdag 3 October 1915. I oxa-sl Iters inket behalve Zon- i cents Eerste Blad. feuilleton J r ^Txe'tx’ws- exi -^ud."v-extezi.tie"bla<d. voox G-o-vlcLsl ezx Oxxxstxelaeix- Verschijnt dagelijks en Peestdflgen. Telefoon Latere. 82. Bovenhui» nabij de khit- tterdam. iX- De gewichtigste zinsnede. Telefoon Interc. 82. Uitgevers A. BRINKMAN EN ZOON. - ------ Brieven uit de Hofstad. CCLXXXVi. Belasting op Oorlogswinsten. f w GOIIISUIE COURANT r gebakken bestaat ult twee IR per flaeon, ida. be- yen «eg, die uur in- ge I, N. Brabant «orysel en tot a an ristensen. 35 10 inir Soirée. niet ge staan de in tie mo- zett een voe- neem zak- H<4 reeds overd. dergaan "I0I0" IS ZUIVEI El KELDER ON TE SEMUUtEN EN HEEFT "VERDiEIITL" akman Zn., Gouda. Dit nummer Haden. Ulj ue van l'RÏJS DER ~ADVE UTÏÏN'tÏÊJC Van 1—5 gewone regels met bewijsnummerf 0.55 Elko regel meer«0.10 Bij drie achtereenvolgende plaatsingen worden deze tegen twee berekend. Dienstaanbiedingen per plaatsing van 15 regels f0.35 bij vooruit betaling, elke regel meer 6 ets. Reclames f0.25 per regel. Groote letters en randen naar plaatsruimte. ieder dit toe luwen in rui- die\t in de eind is te zien. In comité-generaal wordt hel vraag stuk het best onder oogen. gezien. En dit overleg zal ’ongetwijfeld tot resul- taen leiden, die voor het welzijn van het land 'hoogst noodig zijn. PRIJS VAN HET ABONNEMENT: Per kwartaal Idem franco per post Met Geïllustreerd Zondagsblad Idem franco per post Abonnementen worden dagelijks aangenomen paar keer aan wryft flink. OORRADIG BRUIKERS (f. 0.78). [aargroei— aarwortels éunie, 8% uur. Alg- niging de Ambacht-' Gouda en Omstre- J-fWordi vervolgd.) waar, op haar schouders en mofedte': het was een hulp te nemen A,"!g rust te ouw- en Woningtoe- Onderstandscommis- Op het advies van extra-militairis- ten kan men in dezen niet afgaan, men weet vooruit hoe dit zal luiden. Als het zoo te maken is, dat de man schappen naar huis worden ge zonden, dat binnen korten tijd ieder weer op zijn post kan zijn als het noodig is, is het hoogst gewenscht dat een gedeeltelijke demobilisatie plaats vindt. Op de eenzijdige advie zen van een legerbestuur kan men in dezen niet afgaan. Het Vader land zegt zeer terecht Misschien heeft men in deze met tegenstand van het Legerbestuur te doen, wat zeer natuurlijk zou we zen, want even goed als een pre dikant niets liever heeft dan een volle kerk, zoo heeft ook de man van het zwaard niets liever dan een groot leger, en uit den aard der zaak heeft dat legerbestuur in deze tijden enkel oog voor de zaak der defensie, en minder dan ooit gevoel voor de andere groote be langen des lands. Het liberale hoofdorgaan voegt hier aan de volgende beschouwing toe En toch is gedeeltelijke demobi lisatie ook een legerbelang. Zeker, het is in de eerste plaats een eco- ^nomisch belang, waar veler nering w en bedrijf door de- mobilisatie reeds ernstig schade leed, zoo niet te gronde ging. Het is Li de tweede pmals een financieel Jbeiang we geven dagelijks voor /wrlog een hgJf millioen uit maar het is ook in het belang van het leger zelf, daar eene te lange mobilisatie (meer dan één - deskundige heeft ons dat ver zekerd) wel demoraliseerend moet werken. Zoodra de soldaat voor zichzelf weet, atet hij goed geoefend is, en dat hij verder bezig wordt gehouden en meer niet, is het mis, vooral als de man daarnaast de ondervinding heeft opgedaan, met zijn verlof, dat hij zoo spoedig als hem dat gelast werd, in staat was op zijn post terug te keeren. Wij hopen van harte, dat de kamer en daaraan is wel geen twijfel zich in dezen krachtig zal doen gel den. De toestand kan zoo niet blij ven, waar van den oorlog nog geen moeite genoeg gekost die leverantie ie krijgen; er waren er ven «eg, die er naar dongen.” „Zoudt ge het diet mij willen be proeven, juffer Zoo niet, dan ver trek ik weer,” zeide de vreemdeling, terwijl hij haar diep in de bogen keek. z „Ik heb geen werk voor u; ik heb reeds vijf knechts aan het werk en nog drie leerjongens; een zesde...” „Kunt ge het van uw gemoed krij gen mij weg tq zenden Het i« mij, of God mij den weg hierheen gewe zen heeft. Als uw man terug komt, kan dóórtrekken; twee mannen zou-' den te*veel zijn voor het bestuur van de zaak.” Hoe spoedig wordt een meuschéoch ontevreden met zijn lot, dactit zij. Nog nauwelijks een uur geleden dactyl zij volstrekt niet aan al dien last en moeite. Welgemoed verrichtte zij haar hui selijke bezigheden, hield de boekhou ding bij en leidde de werkzaamheden in den molen. Zij was overal; er ge beurde niets dat zij niet Vooraf be volen of goedgekeurd had. Zoo was het reeds vijf jaren gegaan, zónder dat zij daarin verandering had wenscht Toen hij van haar man sprak, keer de zij haar hoofd om en zeide: ,rGij hebt gelijk.” Zij kon er niét toe besluiten hem te laten heengaan; ip. dien korten tijd 2) If 1 i,Heertjes kunnen wij niet gebrui- op den Enzmolen”, voegde zij er kortaf Mj. >,Mag ik den molenaar mijn papie- ren laten zien Weer kleurde een fijn rood de wan gen der molenaarster en zij ontweek eö blik van den jongeman. molenaar... ik... de molenaar atwezig,” stamelde zij, doch onder L A.8Preken werd haar stem vaster. F met8 nu* v1erlang‘' moet «e het fha-ndelen; als u dat niet t. (an kunt ge... Maar kom ZiiQlh2 iH.hier bitter koud.” 0 keerde zich om, ging1 hem voor t dn j duur voor hem open. Toen L ^omdejing haar niet dadelijk volg- laLOL,’2yle1 z>j terug. Op hetzelfde HL; ”bl,k kwam hij over den drem- n zeide zij op de gewone Duit- srJ!amer Van die landstreek miink t z®£6ne uw binnentreden in 2 Die W0Orde" klonken aan het hart dï' het heI" 8000 I *nXfLa“‘i?r ffftB niet 8rrooL Voorde -ie veneA'."*','" witle Knr,Hine"> O|> ’"“‘wbanken prijkten >rr(«Ja hya. een plaatsje in haar hart Het was, of de zou zou wanneer hij vertrok. En ach, haar leven had Zoo weinig Zon neschijn I Het wa$ rustte ved last zoo kwaad niet on zich zelve oen weinig gunnen. En nu kwam daar die jongeman, flink van gestalte, met goede manie ren, een knap gelaat en moeien kne vel en daar werd zij ontevreden ddor hém, dien zij volstrekt niet ken de, ,vah wion zij volstrekt niets wist 1 Onwillekeurig sprak zij die JAatste gedachte' uit „Als men' iemand niet kent...” De 1 vreemde sprong op van zijn stoel. „Neem me niét kwalijk, juffer, dat ik foo vorgeeiaohtig/ geweest beh. Ik heet/.. Ernst Mahler, ben zoon van ren molenaar; van kindsbeen af hen ik oj) den moj@n wtjrky.aam gweewl.” Hij voegde daar öthter niet bij, dat ’hij dit «lechts voor tijdverdrijf had gedaan; daf zjjn vkdor' zoo rijk was, dat hij k^echls genoeg kon houden. in Genoegen”, 8% - rgadering „Anti-Oor- „Zoolang de buitengewone omstan digheden zich niet ten onzen nadeele wijzigen, kan de gewone wetgevende arbeid weder ter hand worden ge nomen 'Poe zinsnede uit de Troonrede is o.i. de gewichtigste uit het geheele staatsstuk. Er ligt de erkentenis in opgesloten, dat de gezonde partijstrijd, in welken beginsel tegenover begin- Mi wordt gesteld, geen bezwaar meer oplevert. De zoogenaamde Godsvre de is niets anders dan een politiek fortuintje voor de rechterzijde en de sociaal-democraten geweest. De rech terzijde toch zag in dien Godsvrede een prachtgelegenheid. die de hervor mingen in 1913 beloofde, vertraagd terwijl de soeiaal-deinocratenhun po» litieke propaganda bijna onafgebro ken hebben voortgezet. De verkla ring, door de regeering in de Troom rede afgeleg-d, beteekent, dat de voor stellen tot Grondwetsherziening wel dra zullen worden ingediend en watWtadsp en»io n earings - vo o r stel len voortgang zal worden gemaakt. De Wge&rïng staat intusscheaa voor het mo^iijköte vraagstuk, dat ooit een kabinet ten onzent kreeg op te los sen n»l. de financieèle voorziening- De 275 millioensleening is schoon op en men raamt aan den Veiligen kant, als men, zoo de oorlog nog een go- heelen winter voortduurt, het totaal der kosten stelt op 400 millioen. Bij zoo reusachtige uitgaven zal de vraag ehislig, zeer ernstig moeten worden overwogen of nu maar steeds het ge heele leger, dat thans onder de wa penen is, gemobiliseerd moet blijven. H®t is ondoenlijk voor een klein land als het onze, bij het voortduren van den wereldkrijg, maar steeds voort te gaan zooveel duizenden aan het maat schappelijk leven te onttrekken. Dr. Bos wees daar reeds vroeger op en het Vaderland schaart zich thans aan zijne zijde.’ cinten in vollen bloei en de geur daarvan vermengde zich met den lek keren reuk van gebraden appels. Een groote ovenkachel nam bijna geheel den linkerwand in, en daarvoor stond een fraai besneden bank, waarop een kat zat te spelen. De mopshond, die mee in de kamer gekomen was, legde zich onder de bank new en liet zijn verstandige oogen op den vreemde rusten. Nu en dan bewoog hij den staart als ware hij tevreden over het geen er tusschen zijn meesteres en den vreemde besproken werd. Meu belen waren er niet veel aanwezig: een tafel in het midden; bij het ven ster een naaitafeltje; verder op, tus- sehen twee ramen, een tafel met ko peren beslag; eenige stoelen zie daar alles. Geen sofa, geen leuningstoel, niets dat bijzonder aan gemak deed denr keirf maar ook niets dat de aanwe zigheid van een man verried. Geen pijp, geen asehbakje, geen pantoffels, ook aan den wand, zooals in andere woonkamers van molenaars, geen wfeggestoven meel, geen enkel graan- korreltje... als het geklapper van den molen niet had geklonken, die molensteenen niet buiten lagen en de met meel bestoven knechts niet over de plaats hadden geloopen, dan had hij ktlnnen gelooven, dat hij in de kamer van een stadsmeisje was, zoo lief en bevallig en smaakvol waren de weinige, .meubelen geplaatst. fn den rechterhoek naar voren bemerkte jhouwbutg. 16 itelling door ilgezelschap. en wij geregeld tijdifl ogen ontvangen va» i leer ten, verinakelijkh» J B dai;^ iri onze ageo* d f 1.25 l.M P 150 1.90 a aan ons Bureau: Markt 31, bij onze Agenten, den Boekhandel en de Postkantoren. verdeeld zijn geworden, en het eeni ge, waaruit kan blijken, wie voordeel genoot, zullen de aanslagen in d<^ rijksinkomaten- en de aanvullende Ver mogensbelasting zijn. Wij zeggen met opzet kunnen blijken, want ten opzichte van den fiscus spreekt het geweten van velen en juist niet zoo luid. Hoe moeilijk het is de oorlogswin sten door een speciale heffing te tref fen, heeft het lot van hoê ontwerp- U it voorrechten van minister Treub wel bewezen. Terwijl de gedachte er van ongetwijfeld sympathiek wa$, is het toch onder de critiek van Kamer besweken, nog voor het openbare behandeling kwam. In. Denemarken heeft dé regeering op andbrè wijze het hare van de oor logswinsten trachten binnen te halen. De daar aangenomen wet komt er op neer, dat de grootere aanwas van de vermogens in h0t oorlogsjaar zwaar der wordt getroffen dan de vermo gens en inkomsten vóór den oorlog Het verdient zeer zeker overyvegipg of ten onzent een soortgelijke, rege ling kan worden getroffen. Echter heeft men bij ons de moeilijkheid, dat de landbouw thans voor het eerst in de RijksinkomBtenbelasting Wordt aangeslagen en de gegevens omtrent verhooging van het inkomen moeilijker te vinden zullen zijn, tusschen, het zou 'zoo billijk en recht vaardig zijp de enorme oorlogswin sten, die met den export van tal van artikelen: rijst, margarine, rubber lijnolie, varkens, enz., enz., behaald zijn geworden, speciaal te' treffen dat een man als minister Treub on getwijfeld zijn aandacht aan deze kwestie lang heeft gewijd. Hetlijkt ons toe, dat zoo ooit, een commissie, die het vraagstuk grondig bestudeert, alle reden van bestaan heeft. Bij den enormen arbeid; dien de Minister van l'inanciën verricht men denke slechts aan’ het complex belastingwet ten, dat hij reeds aan den Raad van State zond zal het den minister, hoe groot zijn werkkracht is, niet mogelijk zijn dit moeilijk vraagstuk in zijn geheelen omvang onder de oogen te zien. Een Staatscommissie, die met de voortdurende’ uitbreiding van w erKzaamlieuen eh de bemoeiing nei gomeenveoesluur ontstaat een viaagsiUK nat uitermate moeiiijs zaï mijKon in zipi oplossing, net is liet vraagfe’iUK van ue umotenaren. nun nuniai Stijgt bij den dag, nun sala rissen vertoonen steeds neiging even eens ie stijgen en sieeus zwaarder gaat deze last op de gomeento-iinan- cien drukken. nemg verband met den anarktprijs verioonen die salarissen al lang niet meer, in iemand denkt er zelfs meer over een vergelijking te treffen. Werd vroeger aiuju beweerd dal de over- ueid goed moest voorgaan en aan atie paruculieren een voorbeeld stel len., de ervaring heelt thans wel ge teerd’ dal het eitect van dit v oorbeeld nihil is geen enkele particulier kan er over denken zijn salarissen te re gelen naar die door Rijk of Ge meente betaald. Behalve hol hoogere salaris biedt de overheid nog deze beide groote voordeelen van pensioen en van vastheid van dienstverband. Gelet op deze twee belangrijke voor rechten ware het gansch niet onrede- iijk wanneer de gemeentelijke salaiMtë- sen eer lager dan hooger waren. Dat onverbrekelijke dienstverband wordt door de betrokkenen absoluut niet mee/ als een voorrecht gevoeld zij vinden dal zoo iels van zelfsprekende dat zij dit niet eens meer in reke ning brengen. Werd tot voor kort althans nog in schijn aangegeven dat het pensioen een uitgesteld loon wits, ook dit is opgeheven sedert de ge meente op zekerên dag zonder aan leiding, zonder noodzaak de betaling der pensioenbijdragen op zich nam. Dat hiermede een salaris-verhooging werd loegokend is niet van zooveel beleekenis als het feit dat ook dit tweede groote voorrecht niet meer als zoodanig zal worden gevoeld. Sinda lang voeren alle calegorilin van gemeenito-ainbtenaren een krach tige salaris-actio. Deze actie mist haar doel niet: in don aanvang van de afgeloopen week hoeft de Raad In tal van bladen is reeds meer malen. bepleit, dat van de oorlogs winsten, die in one land zijn gemaakt een flink bedrag door de regeering in beslag moet worden genomen voor de dekking der oorlogskosten. Het denkbeeld op zichzelf zal -ieder sym pathiek zijn. Er is inderdaad in cuis land door velen reusachtig verdiend. Wie zich gewaagd hebben aan be cijferingen, komen als minimum een bedrag aan oorlogswinsten 1000 millioen gulden, terwijl als ma ximum reeds het dubbele van dit be drag is geraamd. Is het mogelijk daarvan een flink bedrag in de schat kist te brengen, dan zal i juichen. Wie dp oorlegsh me matte heeft genoten, di< oorlogslasten ruim bij te dragen. Het is e?htèr een uiterst moeilijke zaak uit te maken, wat oorlogswinst is enuit te voré&en, waar deze winstenprecies terecht zijn gekomen. De kleine boeren b.v. hebben van. de welvaart, die de oorlog ongetwijfeld .voor den landbouw met zich heeft ge bracht, veel minder geprofiteerd dan de groote landbouwers. De eersfte moesten hun producten kwijt, om óp lijd de pacht te kunnen betalen en hun voorraad was reeds lang in han den van de handelaars, toen de wel gestelde boeren nog konden vasthou den om den hoogsten prijs te kun nen bedingen. Erwten zijn dit jaar naar het bui tenland geleverd voor f 40, zelfs voor f,49. De boei- was ze toen al lang kwijt. Hij had zeker een moeien prijs bedongen, toen hij ze voor f 22 of f 23 van de hand zette, waar de normale prijs f 13 of f 14 is, doch de grootste winst kwam in de ken van hem, die exporteerde, zal zeker niet zoo gemakkelijk* zijn precies na te f^aan, hoe de winsten hij ook nog een kleine Japansche pa rasol, waaronder een étagère stond die met een portret prijkte. De molenaarster schoof den jon'ge- inan een stoel bij. Zij kon het van zich verkrijgen, den net kleeden vreemdeling te laten zooals zij gewoon was met de mole naarsknechts. Toen nam zij ook plaats. „Wel, wat wenscht ge hier nu begon zij thans. 1 „Werk, juffrouw Ik ben gewoon te werken, en flink aan te pakken maar een betrekking als meesterknecht of baas zou mij toch beter bevallen.” „De baas ben ik f” „Ik dacht zoo, dat in een bedrijf als hier, waar dagelijks vijftig A tig zakken vermalen worden manspersoon het bestuur moet ren. Als uw man er niet is, mij dan in dienst.” „Vijftig a zestig zakken Hoe weet ge dat Hebt ge soms van te voren inlichtingen gevraagd Hij schudde het hoofd. „Voordat ik hief kwam, wist ik niet dat er een Enzmolen op de we reld te vinden was, juffer Het was slechts schatten, en het doet me ge noegen, als ik goed geschat heb.’’ Het gelaat van de molenaarster ver helderde. „Het is veel, niet waar Doch wij werken opk dag en nacht, om op tijd dp leverantie aan de militaire maga- kwamen spoed de zaak ging bestu- deeren, zou voor den minister vraagbaak kunnen zijn, of het gelijk is door een speciale heffing de oorlogswinsten te treffen. Al zullen de moeilijkheden groot zijn, het lijkt ons toe, dat hel ten slotte mogelijk moet zijn in ons land te doen, wat Denemarken tot stand bracht.

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1915 | | pagina 1