nis
ELIIK.
w?
MN S
60.
j
geil1
IJNIS
aring
aid van den kaas
den kaashandelaar,
steld door de Ned.
ashandelaren, is in
uks 25 cent en
cent voorhanden
15
-J
tij
MMA
'TOIR.'
39
Vrjjdag 24 December 1915.
No. 12969
94e Jaargang.
4«.
in
Eerste Blad.
bericht.
BTE
FEUILLETON.
De Gunsteling.
I
eedschappen
IIAN ZOON,
MARKT 31.
r
r
P”
|i
behalve Zon» ep Feestdagen.
Telefoon Interc. 82.
Verschijnt dagelijks
PRIJS VAN HET ABONNEMENT:
Per kwartaal
Uitgever» A. BBimAU MT ZOON.
1H
y’sH-a- c™
totei Aiju rvflgöiiugen zijn,
bréehi
toert '1
zijner
stemate
^Telefoon Interc. 88.
NIEUWJAARS
-- - --
KERBTGED
an
I.
rd.
bestaat uit twee
LA.
,,in menéchen een welbeha-
straks
4
er nauw
feest.
vieren
ie het nog ovenal
I
f
te
juist
Wie
was.
mij
men
'■^^2^3'
Inzending dezer
geschie
6 uur.
IN VAN
Keukengerei
onderdeden.
tuigen. 14
gedachte van
in de maand
genoemd, het
moeder’» knie onze
hand
toe-
een
31 DEO.*
tvullingsbiljcL
ingt ieder
Zeldzaam
prachtig
een
<ten
IKKERJJ
ling van minstens
ieens worden deze
n met firma-naam
21
In h(
stellen
het plai
niet
Hes»
ÏECHT,
nu, v
Dit
De
stal,
touwburg, 8 uur.
mente-voonstelling.
Toonoel.
Kerk, 8 u. Or-
«den.
Jur >an zijnen dood
'ager van een r-
van be scherf
'roeide».
El
aggeo, 't licht
einde iets
P, s
hield men
agi. De min.,;
kinderen tooiden
de vuren weiden
t>dajt| men deotaiJb
met lek-
van
Zo$ kwam het dat Heidenen en
Christenen te zamen feest vieren, (te
een uit overieggling, de ander uit be-
hodRe zij» blijdteh^P te uiten over
een gebeurtenis van zulk een ingrij
penden aard.
wij geregeld tijdig
i ontvangen van
ten, vermakelijkhe-
an In onze agenda
heerscht.
lorsch op anderen. On-
zij. voo$, de men
huis en eenzaam, lief-
aan.
dat „hier”
•op de bewaker met
vam; ik moest naar
PRIJS DER ADVeRTENTIÊN:
Van 1-—5 gewone regels met bewijsnummer. f 0.55
Elke regel meer0-10
Bij drie achtereenvolgende plaatsingen worden deze tegen twee bereken^.
Dienstaanbiedingen per plaatsing vqn 15 regels f0.35 bij vooruit
betaling, elke regel meer 6 ets. Reclames f0.25 per regel.
Groote letters en randen naar plaatsruimte.
SSBSS9SB&SBS0SQ990
vertrokken, in geweldige kracht* u
spanning... en .preek dan van vre-
li, «la «loh mat taan. I«W-
I o. dit HM «wr
kwartaal aboanaarea, aatvaa«aa
.anal HMaa tot dim datum «ar-
aammara gratis.
GOIIMHE COURANT,
ezx ttoox <3-ou.d.SL ®n. Qxxxstxelcexx.
Idem franco per poet
Met Geïllustreerd Zondagsblad
Idem franco per post
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan
Markt 31, bij onze Agenten, den Boekhandel en dtfjrl
Ueuoegeu, 8 uur.
’*h Oraheet- Ver-
-Jlaaa.
Hat asrstwoloanH mamnur' »sr-
B!
Eeuwen later
De menschheid wa« voortgegaan met
ontwikkeling.
De mannen van ’t woord, van de
daad waren opgestaan en hadden
hun kennis medegedeeld aan de arme-
ren van geest en de wereld kwam
steeds op hooger peil.v
D« godsdienst, een zoo machtige
factor in de geschiedenis dermeitech-
heid, waalmeer en meer verspreid en
men waJïtte, men hunkerde reeds
nadr nieuwe gedachten, naar betere
bewijsgronden.
Een» werd' er, juist op het feest
der zonnewending, geboren een kind,
4&t eenmaal optreden zou als het
wonder yan zijn tijd.
’t Is hier niet de plaats....
ónze taak te spreken over
naar wiens naam, nu eeuwen gele-
gaan,
tiend als
fi.25
„1.50
1.50
1.90
ons Bureau
‘ostkantoren.
lenoeaen, 8 uur.
opstelling.
uw- en Woning-
Onderstandscom-
•rg.
nummer va| 1 Jaquhri 19llè i
g de gelegenheid1 open tot
u cehV tp"0"»-
en 5 oeni ’tatert
r In’
kap
nnl
ik geen gevaar, ga zeg ik u, zegt
wat u wilt, doch voor allee... ik ben
bnöchuldig...
Maak ’t mij niet te zwaar, brom
de hij.
Morgen morgen kom ik
dan zal ik alles... allee verklaren...
ik wil niets verzwijgen... niet»
Hij keek me aan... greep mijn
pare beteekenis van het feest
Oh Wees gerust. Aangsbvallig
zal ik iedere teedere snaar op gods
dienstig terrein vermijden, maar toch
durf ik te vragen
Is er liefde
Is er vrede
Is ar
gen” f...
Ga met mij mede naar 'thuisdaar,
zoo mooi en zoo groot
't Licht straalt eruit met bundels
tegelijk
Schoon ziet alles
mooi, warm, kunstvol en
s c h ij n t allee.
Zoo ergens, dan moet hier 't ge
luk, dus 'óók liefde wonen.
Doch neen Hier knaagt (te worm
der verveling, of de onvoldaanheid
zoozeer aan de menschenharten, dat
er geen liefdé! heerscht. Iedereen te
ontevreden, jah
begapen teven
soheh Van d&t
delooej’te <te onderlinge verhouding.
"f,f~ ?r
'tHuis is14e wereld... de mensoh-
heid in 't al^emeep.
Iedereen vteor zichzelf. Anderen
liefhebben? 'Waarvoor? Waarom?
Laat elk ’t^ijne doen. De wereld
heeft niets aan al dat gedoe van
menachenhefde. Niete. Op de Schou
ders van mijn buurman moet i k
naar boven, De man kan toch niet
anders dan mij dienen. Ik moet heer-
achen. Wat kan mij 't schelen. Ik
moet er komen. Vooruit maar
I En vrede
Vrede Vrote.
Maar dat is een mythe, een on-
diingi... een... een... gedachte, die
vlucht bij iedere werkcdijkheidö-aanr
raking.
Ga met mij mede, naar de slag
velden I... Sididert niet gij menaohen-
kind... gij, immers bealeld met vre-
desidealen... met vredesideeön. Doe
uw oogen goed open... Aanschouw
de menschheid... lillend en trillend in i
haar geronnen bloed... De aarde',
doorweekt van menschenhloed... zie
in de gebroken oogen van de geval-;
lenen, waar een zee van haat in uit-1
gedrukt ligt... Zie de gewrongen
lichamen, nog gekromd in den laat-'
sten doodstrijd, de mond smartelijk'
■wfb^T'wOTd*"^
thuis in een gods-
jch’appelijk theolo-
61)
- ’t Gaat om mijn leven, vader
hij trad' terug en Staarde mij ontzet
aan, om mijn leven, vader, niet min
der Staat thans op 't spel... Er wacht
iemand beneden... (twingt ge mij, d!an
doodt ge mij... zonder genade... zon
der redding
Ia 't haar man vroeg hij met
zijn mond1 aan mijn oor.
Ik knikte.
Blijf rustig, mijn jongen, zeide
hij, terwijl hij ite vuisten balde, ik
zal hier blijven, hier bij jou, hij zal
't niet wagen,'wurgen doe ik denke-
regel, wurgen
En Helene vroeg ik.
Hij schudde „neen”.
Veranderd in zomer,
gpf geworpen in die
tte f«L en bloem en
d||d en afgevallen.
>ms zoo vreeselijk
,ml stierf de natuur,
ch en kaal èh hui-
4<jlulie om dte mep-
omen wist dat 't
fba te zinkep stonjd
agen a reeds, wadt
1 d$ „zomhewepA
wparop de heejf-
Bweer triuanplteer-
0 duisternis.
öeceinber wied-cj/hèi
hqfdacbt mép dan
dag en 0e
VaniW
mijn bed. Ook
op. De wi^er w®es
drie uren, en «ten
prevelde ik... toen
ventte
de nl
weer lang- ()ten
jgeo, 't licht l°t> 'U
hand en ging naar de deur. Zijn
toorn was geweken. Vlug kleedde ik
me weder aan en volgde hem op de
trap. Onder aan de trap keerde
zich nog eenmaal om, drukte mij de
hand en zei grimmig: „Als de ke
rel komt, Adiolf dan... danje
begrijpt me...”
Een oogenblik later klonk de sleu
tel .in het Slot.
Wij waren wecter geborgen.
Ik zonk bijna neder op de trap.
De lamp sidderde in mijn hand
Ik moest mij met geweld bedwingen.
Toen ik in de slaapkamer kwam',
om Agnes uit de ^evangentesohap te
verlossen, vond ik haar voor ’t bed
geknield, 't gelaat in de kussens.
Agnes, liefete, beste vriendin,
wees moedig. Het gevaar is voortdj
Zij antwoordde niet. Slap hingen
haar armen langs het lichaam.
Ik legde haar in
mijn kracht was
half vier I... Nog
Neen, ga vader drong ik **was het morgen,
p, ate de hpwdeur gesleten ifl.Jteb sonk ik ineen...
Gekweld dloor bange droomenwerd
ik wakker. Ik sleepte mij voort naar
't venster om op straat te zien, dóch
ik viel telkens1 weer terug.
Plotseling was ’t mij alsof iemand
probeerde de deur te openen. Ik was
zoo weinig meester over mijn zim
nen dat ik riep Wie te daar
Het was een g^
onze voorvaderen
Decenijber, winterm
zonnefeest ,te vienj
De lente was w
die zomer Jpuj zij
armen van den he
blad waren ver^
Langzaam, o, s
droef en laugzaj
werd alles doodi
Verde de winter
tjehen heen vo<
jaargetijde al
m der eeuwen
Men telde de
zou kol
ding”, den dag
schappij van ’t lie
de over (Me van?'
Een en twintig
winter» doch teyé
t feit dat khet de ko
l langste nfcht WAfh j
dlieu dhtiim giftig
Iza/un oojtfit, dat ^il 'fi
i>egqir ietd’' vroegèrd hef
In' d^, grijze ojijheid'
diep dagvoer
neiu, vrouwen en.
.zich> m^fayoegt^ a
men hemei waakte '^a,
kende tongen opia
vreugde.
Hoort gij dien smartkreet, die op
gaat uit duizenden v rouw enkelen...
Uit kindermonden... uit bevende oude
longen van vaders en moeder» Ga
er heen en spreek van vrede !.v...
Voorwaar zeg ik u: zij zullen u
doodon als gij Vrede durft te noe
men slechts 1...
Dit nummer
bieden.
den, Meest van K<
noeond. Dit hoort 1
dienstig of weten»
gisefa blad.
't Zjjn «1 echts Kerstgedachten, die ik
geven wil.
Straks vieren wij weer 't Kerst
feest. i j 1 J
Een feest va» licty... van vrede...
van liefde.
En toch is het nog overal en
rondom strijd, bange, hardnekkige
strijd, hevig en vernjelend
Hoe zullen, wij ’t vieren
Uit slaafeohe gewoonte
U«it een zekere zucht oxn zichzelf
een prettige stemming te geven?
Of zullen wij ’t ernstig meenen
Met ons zelf, met onze medemen-
schen en met de menschheid in 't
algemeen.
Ik wil iete zeggen.
Als Straksover enkele uren
de klokken met „metalen mond|”
den Kenrtsnórgen jtullen verkon
digen denken wij dan aan de be-
teekente van liefde en vrede.
Niet eep, ziekelijke, dogmatische lief
de en vrqde, maar een liefde en vre
de, zooate wonen kan in iedere
menschenziel.
Een liefde en vrede, zooals er was
in ons hart toen wij nog heel klein
w.arqn on nn^ toe
vlucht was!, en vader’s
groeten steun.
Reiken wij op Kerstmorgen dó on
zen dó hand en probeeren wij dien
dag te beginnen met vrede en liefde
te brengen in eigen huis en ornge-
i de gelq
m„vwi ÏT.
tot oen ppeciaal tarief vari 2S
voor 1-#® gewone r^jels
voor elke’ regel {poer. j
Inzending dezer adVertentiën
'’z'"chieden tot uiterlijk 30 Dep.
DE ADMINI3TRATJE,
120
Toenj, op eenen nacht, in eep stal,
gebored werd 'tkind, dat lang ver
wacht was, veranderdte de wereld niet
aanstonds.
Wel waren de tijden veranderd
wel waren er secten,| die niet méér
tot het lleidemtem behoorden en dus
nfet W vieujèpdevuran ootiltaken bij
t feest der „jjfonnewend'ing” maar
tóch, de tijd van 'tjfeaBtvieren zooals
w«s er nog lang niet.
/«wam ^pae jum later.
Rjonggebore©, uit Betblefcehii’e
tóis map geworden en kwam
niéuwere ideeën, met een zui-
3 gorisdieuist^ met Idealen, die
^nschen niet begrepen mteh vat-
En van dag tot dag,
1 toe, Med'
nieuweren gods-
doornen, die
gewtoryen wa»,
Blgelingen zijn, woorden
|m.iWaar nwnsdien wfcren,
ht men AM dag, de dag
ute, ^4'dankbare ^eesl-
7-t Heidenen
In meiuschen een welbedwgen
O zeker. In droeve tijden zooals
deze wordt het bewustzijn weer wak
ker om elkander te helpen, te steu
nen fn op te heffen.
Wij zien weer opbloeien de zucht
om te troosten, om te gaan naar een
medemensoh, diie lijdt en strijdt om
t leven o( ^t-bitter bestaan. En ik
beweer niet dat dit door 't Kerstfeest
komt, maar toch het houdt
verband mede.
Hier is hier, zeide ik de ka
mer rond'wijzendé.
Ate getroffen door een steek sprong
hij op. Zijn oogen bliksemden
Wik ge me bespotten riep hij.
Ik legde hem den vinger op den
mond en wee» naar de slaapkamerdeur.
Wees kalm, mijn vriend Ween
kalm. Blijf hier, zeide ik toen, hij er
heen wilde, ’t Verwondert me dat zij
ons nog niet gehoord heeft.
Nu eerst begon hij mij geloof
«ch enken.
Ate dronken stond* hij op, tuimel
de tegen dón wand en sloeg, zwaar
ademhalende; bedde handen voor 't
gjölaat. Ik greep de lamp en na
derde de deur. Mevrouw Agnes, riep
ik. Geen antwoord volgde. Ik open
de voorzichtig de deur. Zij lag op
mijn bed en was ingeslapen. Haar
borst ging regelmatig op en neer,
een blos kleurdte haar nu ingevallen
wangen
Kamp stiet een kreet uit, stortte
zich voor het bed en greep dé van
het bed afhangende hand' en bedekte
deae met gloeiendle kussen.
Zij rekte zich... opende de oogen,
zuchtte diep, en ntg slaapdronken op,
staarde in de rondte, waar of zij was
en sprong dan ploteelirig overeind
staarde met verwilderde blikken Kamp
aan en wierp zich daarna met een
Jubelkreet in zijn armen.
(Wordt vervolgd.)
Kerstfeest.
Efr te gezegd geworden dat dien
dag grtwren werd de Vrede-]
vorst. Dat hij, die toen het le- j
venslicht aanschouwde, nu al eeu-
wen geleden, predikte van liefde, van
groote liefde... Dat er engelen wa-
ren*1 die zongen 't lied, dat door
schier iedereen gekend wordt ate hel
lid van eeuwige teerheid en schoon-1
heid.
En nu
Wel sieren de menschen zich op
met groen en rood-Symbolen van
hoop en loitteri'Qg. Wel ziet men de
feésteteuundng... maar waar tedediie-
Hei en hemel. Ik had me verra
den Wie anders kon het zijn dan
de gouverneur... doch nèen, ’t was
een ganöch andere stem. Wat wasi
dat?... Die zachte stem!... Wie?...
Wie?... sprak zoo?... Hemel
Dat te Kamp niamand anders dan
K,amp ik sprong naar de deur...
opende die... waaractttig... daar stond
stond Kamp voor mij
Zijn kleedhig was gehavend, hij
zag er verwilderd uit. Ik greep hem
bij de hand.
Mensch, mensoh, is 't dan toch
{“ET Hoe komt gé hier
heeft je laten ontvluchten
Hij antwoordde niet, ool^niijn hand
druk gaf hij niet terug. *bn oogen
Straalden doelloos. Sprakefeos nam
hij plaate op die sofa, en *t scheen
dat hij langzamerhand tot besef kwam
waar hij was.
Spreek dan
niet, riep ik.
Wat wilt ge weten, vroeg hij
toonloos, ate moest hij ach geweld
aandoen te spreken.
Mijn hemel, hoe ge vrijgeko-
zijt?
Weet ik zelf niet, antwoordde
hij. De gevangenneming k£h ‘iji nte
herinneren, doéh mijn vlucat te ihij
een raadbei I
Wat, ge zijt niet geholpen
Hij schudde het hoofd1.
Heeft men je verhoord'
-a ja
- En gij?
Ik heb gezwegen I
Daarna
Daarna hebben ze mij in een
cel gebracht, daar heb ik den nacht
doorgebraoht, totdat het uur kwaan;
waarop...
- Nu?
Waarc
lantaarn kwi
commissaris van politie.
Hoe laat wak dat
De gevangenfeklok had
half vijf geslagen.
Verder
De bewaker bracht mij in die
zelfde kamer als wdarin ik verhoord
Daar vond ik den commissaris-
Alleen
Ja. Hij doelde mij mede, d>at
men mij vrij laten wilde ondier de
voorwaande, dtet ik binnen zes uren
de stad zou verlaten
- Gij gang daarop in
Had ik een amjer middel? Mqpgt
ik niet alleen vrijkomen om Agnes?
Maar ge hadi toch kunnen vra
gen, wat deze willekeur beteekendé
Wat kon mij dat schelen? Voor
mij te de vraag: Waar te Agneö
Die is hier 1 zeide ik zoo kalm
mogelijk.
Hij keek me niet begrijpend
Wat beteekent
vroeg hij.
door
JUJa»8 VWWKE.
Nu dalen op aarde neer 'de kou
tte, sombere, droeve dagen vóór Kerst
mis... dagen meestal zonder zon
grauw be- en verlicht door neerhan
gende nevete, of loodzware regenwol-
1 k®.
Geheimzinnig komen de avonden,
reeds vroeg aanHuipeiM-- de nach
ten donkerder dan anders, duren tot
een laten morgen en gauflóh de na
tuur schijnt te droomen of te hui
veren vap een bange stonde.
lederen dag begint de morgen la
ter, lederen dbg begint de avond
vroeger... langzaam... onmerkbaar.,,
maar toch gewis en onmeedoogen-
looe. En de menschen Zij voelen
komen iets onzegbaars, iets vreemds...
iete heilage...
toóh, folter
