:a
ildïeotaris
'i
W Jaargang.
Vo. 13041.
IPEN
I
istijó!
verband
I
Zaterdag 18 Maart 1016.
Eerste Blad.
’r ifF’
'dike, zoo we one daarvan^ i'4- hfta
>r>rrxmran nnflö hooi n ciil avy hO- 1*1X1
mk «OP
sBrieven uit dé Hofstad.
cocx.
BERICHT.
-S
iHfhen onze
ilijkheii bn ons leven.
®e f^aaelingBroaóara.
Séj
en j
ant jjdit is het
zich rekt
hAn leven idyl
Telefoon Interc. 82.
/erkooping
KOEMAN,
1
FtSVlhLETOni.
Uitgevers A. BRINKMAN EN ZOON.
i- jen Feestdagen.
TelefoonInterc. 82.
XTie-cL-w-s- eoa. B^d-^exteaxtieTolei-cl voor G-otoloLs- exx ÖzxxstxelEexL.
Verscllijnt dagelijks
behalve Zon-
f
ver-
I».
rijs van
r-
m
onderwij
01
.'m
62)
TUN'S INKT
elijk de BESTE
)N SCHADELIJK!
1-HOlLAND.
oil
te
I
if
sder omsoftreven.
van '9 tot 5 men
eu-
»ing kan niets wor-
ant-
minder- i
Dit nummer bestaat uit twee
bladen.
verband
groote men
ui, tenslotte
ons gedukkig
Schouwburg', u.
mi”.
o ogenblik, dat Thérèse Loraine
vorraderlijken eieek wilde ten
vóer brengen. i
wetten, dié
-w*■—»- agr-—
voor de toekomst die open tigft.
J Da Kroon heeft in hoogste instatf-
me beslist, dat tie raau eenei ga-
Aneenie met net recht heett te bep«-
ten, <iat onderwijzei-a, tlie den leoiuj|L
jVuft ‘óój j^ar heboen bereikt, verpticnt
zijft hun pénsioen te vragen en dat
izy, mé nalaten zutae te doen, hut
Ik zeg u nogmaals, dat ^ju Ver
gist ei dat ik geen woord versta va»
alleö fvat gij daar zegt, antwoordde
Wprliiig in het Duitech. Zijne keA-
naé v-an de FranSohe taal was in-
dierd&ad niet groot', nu diénde dit als
voorwendsel om aan, deoè lastige sto
ring een. eind1 te maken.
ThérèSe Loraine kwam nader.
Toen Gerhard Heyl bemerkte,
zijn heer boa» werd over het
dringen van dien
nam hij het woord.
ZIJ, .1. «lo* M>-«
M. .oor mlootoo. drl. mooodw
BbaUMBraa, <Brt»B».BB d«
oroohiifMdo
Drukkerij
ZOON - Gouda
oze manieren oiii
ooved manieren
Zijn. Iedereen
de vol-
ftjapaalt voor
(Nik* -verboden.)
H0QFD8TUK XXXIV. i
Het was een merkwaardig toéval,
(fat Schmeidler en Richard* Hartmané,
diie dloor tusöchenkomst van Jenny
--
het
foot^ J0el; 1 dte1 witee, waaroó hij
wen>i^ridht. Mdiir dit geluk is
flvyijtwyl. iedere-"j
I noemen, we
en, zoodat
das* de
sen. .éigenli
dïe zich wel
dinand Robinet.
Denzelfden dag, toen de majoor
vóór den middag bij James Walter
was geweest, ondernam de millionair
avonds een giroote wandeling in ge-
zetechap van Gerardi Heyl. Overdag
waagde hij zich slechts zelden bui
tenshuis, uit vrees toch eenmaal her
kend te zullen worden-, maar bij Je
invallende duisternis maakte hij dik
wijls lange wandelingen, düe hem
veel goed déden en hem opvrolijk
ten.
Het had juist negen uur gestage®
toen hij met zijn secretaris de Dier-
gaardestraat inkwam en zijne woning)
naderde.
Aan de andere zijde van den weg
stonden Thérèse Loraine en Loui»
Brandon, voortdurend die woning van,
den millionnair in het oog houdende..
Het was een bijzonder koude avond
en op straat was* bijna geen sterve
ling te zien.
James1 Walter had den pelskraag
Van zijn overjas opgeélagen, zooala
hij altijd deed, wanneer hij uitging.
Aan zijn secretaris had> hij giezegJ,
dat hij dit deed wegens zijn gevoe
lige keel; hij werd altijd eenigöteins
zenuwaohüg door de ruwe, koudfe
avondlucht, waaraan hij zoo weinig
gewoon was.
Toen de beid» heeren nu lang1» éefci
lantaarn kwamen en de blik va®
Lóuta Brendon op het gladgeöchor^
gelaat viel, zeidto hij tot Thérèsé
v Vttll J
Schmelder kennis elkander
mJ? K .kW»»'», op
vreemden man.
f 1.25
F._ I M
Met Geïllustreerd Zondagsblad .1-5(1
Idem banco per post1.90
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau!
Mabkt 91, bij onze Agenten. Uen Boekhandel en de Postkantoren.
nug uit to lokken, had de gemcenu -
raaoi uer residentie een hpoto vaa ee: i
looi ouis-lageu op grond van ht
v4n den penflioen-leefü^
hifjr ter sted j
reeds,
wij geregeld tijdig
en Ontvangen vaa
jrten, vermakelijkbe-
dan in onze ageoit k
wat ander»
vaak met d«b
weg naarM
i van leven
sen énddrcié.
uit geld)
INSDAG,11 APRIL
des voormiddag»
‘en, aan de stal-
erij van den Heer
N, aan de Peper-
ten overstaan van
gevestigden
ion Hoer 'Weurman
UI’
26 1
wijzen
Dat moet hij zijn - ja, dJt
is hij
En de straat overstekende, trad hij
op James Walter toe, juist op het
oogeniblik toen déze de stoep va<i
zijne woning opstapte. Louis Bran
don sprak hen» in het Fransfch aaiji.
De millionair zag dadelijk wel, dat
hij met geen bedteiaar te doen had,
en meende dat de man zich vergist
had in dien pentfoon.
rIk versta géén. Frensieh,
woordlde hij.
Intuöschen stapte Thérèee Lorainie
op de straat heen en weer. Kramp
achtig hield zij een kleinen dolk inl
hare hand' vast.
Louis Brandon keek den gewaailr
den Jamee Walter verwonderd aanu
Hij moest zich vergist hebben... en
todh... J
Spreekt gij de Fransche taal
niet vroeg hij nog een» in Mt
FrajMCh.
Ik ieg
lijf zijp zeker
het j l^veh te
wet a^s er mém
wJdtfgfc) W‘,l«y<A"»0t gduk,
'döenitóft eh zoeken ti^paa
een »T
zjjn la
vtfor is
o M ai*
z^fdel
geluk A’l
vbor r^ w-
En wakr ohze gOaaromid, 4nze glanf-
Ö*che pqrsiooihlijkheid fpt? verband mét
de plaat», ie wij in We g
sehenmaafaicfiappij inqemei
bepaalt wat hetr i», dijt on
maakt, hangt du» ook van die per
soonlijkheid de wijze af, waarop tvö
leven. Natpurfijk fci’ïi we daarin niet
geheel vrij en moet hier dus a’tijfl
bij gevoegd worden, voor zoover omzp
Jevenrionls-tandiPglheden on» in on»
streven daarnaar niet dwardboomen.
Waar tenslotte zal toch ook weet*
onze persoonlijkheid op die levenS-
omBtandiglheden Jnvloed oeienen en zal
ook die persoonlijkheid bepalen op
welke wijze Wei‘dè ons dwarslboomen
de omstandigheden trachten te over
wippen of om de hindernissen, die
zij op onzen weg plaatsen, trachten
heen te loepen.
Het ié du» onze persoonlijkheid;
dfie, onder deze bejammerende oinfl|tan-
diglhedlen, die onS kunnen dwingen; ip
een richting, die we niét wenööhem
onze levehéricftiting en onze wijze
van leven bépaatt, of, om het ander»
en apijvender te zeggen: onze pef-
it ge hem aamwijizen
zöu7h«m oAmiddellijk herken-
hai^ aAnwijö, ale
hij toch BHtraiigt
>.HH Ik. MUHe a verzoeken hem aan
te spraken. 0e hebt mij Iwnere ge-
>W1. dat hij. in het hotel altijd zeer
vrieadalijk jegens p geweest ie
moet IkteS t ^7 VU
hem zeggen, dat ik met 11 bevriend,
«n dot ik niet heb kuimen
weigeren, toen ge mij verzocht
niete voor mij kan doen. In Je wan
hoop moet men niet al te kieskeurig
(j wmltoh, én ik weet naemandi, die mij
rIE VIT A UG
stoónlijkiheid, dlat is het samenetel van
onze hartstochten, gevóelens on. eigenr
atehappen er verstandeiijikheid, be
paalt, wat wij van het1 materiaal, dat
onze levensbmstan^iglhedien ons in
handen geven, zullen maken. Dat
maken geschiedt echter niet altijd
bewust, maar meestentijds onbewust.
Dat wil zeggen, d# meeate menSehen.
levep overeenkomstig hén aard, zon
der 'er zich rékensbhap vani te gé
ven of zelf» te wéten, hoe dïe aard
De ^eaalrdheid van hun perSoon i
«tuurt hen (^en bepaalden kilnt uit,1
zonder dat !^e zj!ch ervan bewust i
zijn, dat ‘ze -fitte bepaalden kant gaan, i'
zonder dat ie begrijpen,, dat ze, ztt
het onbewust, a^n hun jeven een bd-1
pjaalde richting geven. Er zijn ook
^ndtereb, die zich wel fte^ilijk rA-
kienschap ge^en vbn dien r^eg, die^
ifjj ga%ii en A'ierf zij will
diie -r '|want
'volg vljk dil
- bexHst V
de rieh^iAg >1
lang» '^epaal<
heid di^fF h«
tihg, maakt 1
luk in een q
Maar z» nem
in welke rid
bewust wat ze
néar willen hun
we gaan, en rekenschap daarvan, dait
3ïe‘wég ntqT'toéval-Ug is, dah trach
ten we die riéhting van dien weg ooi
op het verdere Van ons levep te proi-
jecteeren, gaan we dns_uft_de_con-
cjuiflïef die wij uit het volgen! van dfe
bepaalde richting trekken, Vaste ré
gel» opbouwen, die wij owzé begirjr
»e|en noemen. Dit wil natuurlijk niét
zéggen, dét die beginneten i altijd! oóA-
slpronkelijk zijn, door ons zejven
maakt,
l Onze cohclu»ies wijeien on» van zet
in eed behaalde richting. Eu nu4 zityl
het van ons zelven en Van tal valni
omötandighedlen afhangen, of we daar
in lijnen }zien <Ke ook anderen vok
gen, of iets heel afzonderlijk», zoa
dat wei ook de beginselen kunnen ne
men ui naaf vormen en
reedtór lapg bpstaan of vrij na^ar
eigem maaksel. Maar het is in
geval de levensrichting, die We
men, w(
kenschnpgeven, onze beginselen
paden. En deze levensrichting, wordt
weer op haar beurt bepaald door onzfc
geaardheid en on» verstand.
Van dit laatste is echter oók wife
zich wel1 diqgeOjk rekenschap geeït?
van den 1 weg dien hij volgt en wil
volgen, feiet altijd' bewugt, Hijötuuft
zijn levefe langs bepaal#- lijnen ep
krachten» vaste beginselen, maar be
grijpt niet altijd, waarom hij dat
langs tte lijnen en krachten» die be
ginselen dOet. Hij is zich niet be
wust, dat in zijn leven zich izijn gaii-
éehe persoonlijkheid1 uitfllpreekt en dat
ook die beginselen, krachten» welkfe
hij zijn leven tracht te sturen, öleohtte
de gevolgen zijn van zijn eigen ge
aardheid, die hem een bepaalden weg
noodzakelijkerwijs' opdringt.
Wie inch daarvan wel bewust ié,
slaat va»ler en blijmoedig tegenove^
het leven, ook voor zoover dat van
hem afhangt, geen toevalligheid i»|,
geen uitdenkBtel ook van zijn ver
standelijkheid, die de beginselen for
muleert, maar een resultaat van zijp,
'eigen wezen en dat dus1 in dat leven
zijn eigen persoonlijkheid tot uitdruk
king komt. En die wetenschap,
hem behoedt voor berouw en ripiji,
dat krachteloos maakt, kan hem oofc
den juiéten en goeden weg
PRIJS DER AÖVERTENTTËN:
Van 1—5 gawone regels met bew^saummerf 0.55
Elke regel meer I0.10
Bij drie achtereenvolgende plaatsingen worden deze tegen twee berekend.
Dienstaanbiedingen per plaatsing .van 15 regels 10,95 bjj vooruit
betaling, qlke regel meer 6 ets. Reclames f 0.15 perMegel.
Groote letters en randen naar plaatsruimte.
veel, kW* ovptbeWswu» voor de
ambtenaren tegenwoordig het karak
ter van MhrtentMte, Wdrtrt het
band tiusfechen gepreéteerdleii a-nbeid
cn ipon is vervallen, (tan dat het
zingen van hét liejje van verlangteui
op hoogien leeftijdl kan. wordlon «tóege-
Wijf vertrouwen, dlat de onderwij
zers verstandiger zuReq tpijn ett plet
zullen wachten tot de raad hun het
óntaflag zendt, (Hoeft dat zij uit eigen
beweging züllbni inzlén, Jat er óen
tijd' vAn heengaan f», tfen einJe plaats
te maken voor een. jótngére.
Spoedig «al de gemeente in een
prooflfi gewikkeld worden, dat i tot een
bclanguijke besQifiteiag aal leiden. Om
lang» varftaalden /wij hoe de Holtand-
sche Spoor hei pleintje W het
voormalige tramstation naast h»t Vre
despaleis had laten opbreken en af-
heinen. De gemeente heelt nü ouder
politie-toezicht ,diit werk weer onge
daan latéh rttttken£e strijd i» nu
ont/b^and. De grorifl Wé» door de
Hoiilandéche Spoor aan 'eefe bow-
gn'ondknaatöchappij Verkochf 'en déze
ha<l aan de gemeente een voorstel tot
aankoop van het bewuste pleintje ge-
dhan. De gevraagde stom wae echter
idioot hoog, zoodat er van aanvaar
ding van dit vooréfel, dlat echter nog
niét ié behandeld, geen alprake kan
ziijh. Waansdhijnlij^ om preseie te
o«en.en, werd tot het middel de toe
vlucht genomen, om1 te laten zien» hoe
smerig dit hoekje gemaakt kan #or-
depi. De gemeente meent dat dit plein-
tje'ale openbare grond' is tb1>eéchou-
wen. De rechter zal dit nu hebben
uit, te ntaken,. Misöéhien herhaalt het
sfpèlletje zich wel weer een» en laat
die bouwgrondmlaateehappij het terrein
weer opbretkepj. Zóó vaak reed» we-
zeh wij er op, dat het euvel hier
éphuilt in dien tragen gang van onze
rechtspraak, dan dat wij daarover
nogjmaal» in don breedte zullen gaan
uitweiden. I|et is nu eenmaal vocht
ten tegen de bierkade.
De militaire vertooningen op Sdhe-
vehlngen, die verleden week gehou
den zijn;, hebben maar zeer matige
belangstelling gewekt. Men doet hel
wel voorkomen alsof het publiek ge
weldig onthousiast was, doch de wer-
kefijkfaeid is dat het publiek zich er
geen steek aan gelegen liet liggen.
Wannéér men van de kijkers zou
wegnemen dé altijd aanwezige rente
nier», die iedere bijzonderheid met
hun tegenwoordigheid plegen te ver-
eerbn, dan blijft er van die hoogge
roemde belanglstelling niét veel over.
Het is eigemardlig men merkt het
telken» weer hoe beu de over-
groote massa te van alle», waaraan
^lit,a,r kani^t€r V0rf>onidlen i».
Ook Schmeider zag het staal flik
keren en pakt® Théréete bij den arm
op het oogeriblik, dat Wérling en
GérhawJ Heyl binnentraden en de
deur achter zich sloten.
Louis Brendon was weggeloopen
en in de duisternis verdwenen.
Schel een» aan, verzocht Schmed-
der. Deze vrouw wilde een aaitetag
plegen op dien heer die juist binnen
ging. Hij kan on» misschien zéggen,
met wie wij hier te dóén hebben.
Ten zeerste verwonderd wat dSt
voorval wel te beduiden mocht héb
ben, moest Richard wel aan dit ver
zoek voldoen.
Schmelder ontrukte den dolk aan
de handle® der vrouw 'en Mak het
moordtuig in zijn zak. Eenige oogenc
blikken later waren zij binnengelaten.
Waar is mijnheer Walter
vroeg Richard.
In zijn sohrijh'artrek, mijnheer.
Hij heeft gezegd, dat ik u dadelijk
moest laten binnenkomen, zoodra güj
zoudt komen.
Hein<z Werling had <te hem onbe
kende vrouw volstrekt njet bemerkt,
en hechtte geetn beteekenis aan het
kleine voorval met dton man-, die
hem in ftet Fraitetoh had! aangtoslpiró-
ken. Hij ging fn zijn schrijfvertrek
en zeidle aan zijn secretaris, Jat hij
nog bezoek verwachtte en hem van
avond niet verder noodig had.
(Wordt vwvelgd.)
#eg, dieh
1 gaat eh
iuorlijk
hap ^pven
en bép&al-
trachten te i-sturen $n
Ie lijnen., Mn geaarf-
in in ;een bepaalde I0n-
hnnwrö, dat zfe hnin’jgel-
ppaalde richting zoetten,
bnw nu ook dfuidelijk wiar,
iting het gaat, zijmzich
willen en trachten
i leven' te Stiffen*.'
Hieruit ^olg't daarom nog niet, dlat
ze zich/Wok ervan behvuöt zijn, waar
om dat ze willen, waarom ze in die
bepaalden richting willen gaan.
Er zijn menslahen., van wie men
zegt, dat) zij naai- bepaalde beginnet
ten levep. Dat is eigenlijk onjuialt
gezegd, of liever nog, onvolledig uit-
gedirukt.
De mensehen, d5e naar hun eigen
meening krachtens bepaalde beginse
len leven, hebben zich van zich zel
ven en het leven nog onvoldoende
rekenschap gegeven, wanneer ze niét
ook te weten trachten' te komen, waar
om ze zóó, dat wil zeggen., krachten»
die bepaalde beginselen, leven;. Want
het is immer» zoo, dat onze persoon
lijkheid onzen wég door het leven
bepaalt, doordat de persoonlijkheid
aangeeït wat wij behoeven om ge
lukkig te zijn. Wanneer we ons nu
rekendohap geven van den weg dien
lilll INIIE COURANT.
^PRIJS VAN ifET ABONNEMENT:
Per kwartaal
Idem franco per post.
gf
zij, tuu nuiuieii z.uikö ie muvii, uua.
.1 jeerVol ontslag thiiis gezonden Krijgen.
1 len einhe een principieele beslist-
jbereiken, v^n den per**
V oor alle amhlenafen hft
'feewtadt dJeaé bepaling reed», doei i
alleen was hei iwijfeiachtig of de w« l
fop het lager onderwijs toeüert. ook ee: l
zoodanige bepaling voor het on/dei
wijzend personeel te maken. Het i>
^u dus uitgemaakt dat d» wet de on
n-wijjzens beschermt tegen dez
jaöhtstoepasöipg van den gemeente
raad. W aar»chijnlijk zal de raad n i
!op een andere wijze er een moui
aan wéten te passen. Immers d i
Kroon hééft in die gegeven beschik
king nog een» duidelijk er op gf
wezen, dat ieder bijzopjder geval o
zich zelf beoordeeld moet worden e i
dat telkerw opnieuw moet worden
overwogen of de belangen van. ku t
onderwijs het pntslag vorderen.
Er staat diu« een weg open .voor
B. en W- om toch het duel te be
reiken n.l. dooi* te verklaren tel
kens in iedfer geval dat het ont
slag verieenen gemotiveerd »8 omdiait
de oiKlerwijzer zoodanig te atgeta-
keld, dlat het belang van, het ondleif-
wijs giesichaad wordt door het langlet
in functie blijven. Het koms
voor, dat een dergelijk ontslag
van aangenaam moet zijn voor
betrokkene. Indien eenmaal een
meenp bepaling te gemaakt dat ieddr
65-jarige moet heengaan, znl niemnnd
die bepaling als persoonlijk tegen
hem gericht beschouwen; wanneejr
echter dte raad' gaat beslissen dat mee
,,op” te, moet dit voor ieder 65-jarJ-
ge, ook al is hij zelf overtuigd no|
wel goed mee te kunnen een onaan
gename gewaarwording zijn.
Het ie te hopen dat dé rijkSwetgt-
ver» binnen afzienbare®, tijd een zoo
danige wijziging in de wet op het la
ger onderwijs zal aanbrengen, die h<
(te gemeentebeaturen mogelijk mnakt
te bepalen, dat zij die eten penSioeni-
gerechtigden leeftijd’ hebben behaald,
verplicht zijn hun plaat» te ruimen.
Het moge een harde wet zijn, het is
Hoort ge dan niet zeide htt.
Mijnheer verstaat u niet Spreejc
Duitseh, als ge hem iete wilt zeg
gen.
Verataat hij geen Fransch J’
herhaalde Louis Brandon, terwijl hjj
dep millionair onderzoekend aankeek.
Dan heb ik mij vergist.
Intuaschen was Thérèse Lorairte
gekomen. Zij klemde dien dolk wMt
in hare hand. Bliksemsnel bracht
hem van onder haar mantel te voor
schijn en hief de hand op om hem de®
dooddijken steek toe te brengen.
Werling en Heyl bemerkten daar
niéts van. Louis Brandton had ech
ter bemerkt, dlat zij langzaam gena
derd w»S, hij had de haastige bewe
ging van hare hand opgemerkt, h|j
zag het ataal flikkeren.
Met een halfluiden kreet sprong hij
toe, greep pact ijzeren vntat haJe
hand en trok -haar weg.
Dit was du» uw plan riep Mj
Wa!t^ F^“0ch’ Maar is Jam4ö
70
