s
min
MeuMen 111
soliede meubelen
Stoelen, Kasten,
ülderijen, Theeta-
.Stijlameublemen-
n peluch, Boeken-
ipersoons onbesla-
edstetlen, Kapok-
iluapkamermeube-
alles spotgoedkoop.
Leerstoelen vanaf
cast f20 -, Stfjl-
piegels f 5.50,17.50
1
Jl
F
De Gelukssfer.
^o« 13059
55e «Inar^ang
Zaterdag 8 April 1916.
en
1PEN
Telefoon Interc. 82.
Eerste Blad.
t
ioscoop.
I
Feuilleton.
De abnormale geestestoestand
der oorlogvoerenden.
it noodlot
irvolgd.
estejn's Inkt
'indelijk de BESTE
.ON SCI-tADELIJI'
E TOT HEI KBDIS.
L
XT5.eu.-ws- ezx .^d.wertezxt5.e"bleLcL voor O-ou.deL ezx Oxxrtstxelcezx.
Verschijnt dagelijks behalve Zon- en Feestdagen.
Botenhuis nabij de Schit-
atterdam.
Brieven uit de Hofstad,
cccxm.
JI Wa
Uitgevers A. BRDfKMAN EN ZOON.Telefoon Interc. 82.
oefe-
op-
1 APRIL en vol-
9
vele
(Nadir uk verboden).
6)
Dit nummer bestaat uit drie
bladen.
3 RN-HOLLAND.
esi
is
dat
te
we
door
NATHALY VON ESCH8TRUTH.
iers deze week
I White. Maisch.
VoLPATTE Jb.
sur des motifs
eratte „Madame
Paul Linoke.
ige. Q. Cbemieux.
iril de prachtfilm
e prijzen.
king aanbevolen.
ische Drukkerij
tN ZOON - Goa*-
7 ca
Onderstand*
en front-situaties heel wat beter
de hoogte waren en heed wat
waar-
f 1.25
1.50
1.50
1.90
dagelijks aangenomen aan ons Bureau:
ten, den Boekhandel en de Postkantoren.
GRUDSCHE COURANT.
PRIJS VAN HÉT ABONNEMENT;
Per kwartaal
Idem franco per post.
Met Geïllustreerd Zondagsblad
Idem franco per poet.
Abonnementen worden w
Markt 31, bij onze Agenten,
lend drama in 3
order uitgebreid
30
e Schouwburg, 8 uur.
trechtsch Stedelijk 0r-
De onrustbarende tijdingen (Me op
den 31en Maart ’e namiddag» te 2
uur, met een eleertrisöhe Schok alle
burgers den schrik op het lijf joe
gen, kwamen wel heel onverwacht.
De grootei tegenstrijdigheid, die er in
de verstrekte berichten school, maak
te de onrust nog de» te grooter.
Iedere Nederlander is sedert 1914
strateeg geworden. Wij beötud'eeren
alle de dagbladen de meest nauw
keurige kaarten staan ter onzer be
schikking en du» is precies na te
gaan hoe de situatie is. We hebben
geleerd de beteekenis te verstaan van
de oorlogst el eg rammen en het is
al meermalen duidelijk gebleken, dht
onze NedéirlandWche dagblad-redncteu-
ren, die zich een bijzondere taak heb
ben gemaakt van de Studie der fron
ten
op
scherper kijk hadden op de
klijke bosschen wordt vandaag een
drijfjacht gehouden op wilde zwijnen
en Koenraad dacht dat het misschien,
wel een» aardig zou zijn dien stoet
te zien voorbijtrekken.
Goed, Hertog Frans Frederik
is in Alienf&hr.
Ja en er zijn bovendien
bul toni a ndÉéhe gasten, prinsen en an
dere hooglieden.
Het zou wel interessant zijn, -
het gezelschap te zien voorbij rijden!
Hebt gij lust, Marga
Natuurlijk Ik heb V‘..
leven nog geen jager te paard
een gunötigen invloed kunnen
nen.
In de tweede plaats zou uit de
erkenning van de waarheid, dat de
oorlog abnormaal en tegennatuurlijk
is en dus een abnormalen geestestoe
stand schept, bij de oorlogvoerende
volken een gnootere voorzichtigheid
volgen ten opzichte van hun eigen
daden en besHuiten en d“us een. meer
dere zekerheid, dat door die dadén
en bestuiten van thans het internati
onaal leven van Europa voor jaren
vergiftigd, haar oeconomiskft leven
vertroebeld, haar cultuur benadeeld
en haar internationale verhoudingen
bedorven worden.
In het algemeen gullen wij lang»
dazen weg tot een verhelderd inzicht
komen en zal de geestelijke atmos
feer van Europa gezuiverd raken.
Daartoe mee te werken is van on»,
neutralen, dé natuurlijke plicht. Maar
om dat te kunnen, zullen wij ons
zelven buiten de oorloggeer moeten
trachten te houden en zullen we do
koorts, itie door Europa rilt, van
alle inwerking op ons geestelijk le
ven moeten zien af te houden, zoo-
dat we zuiver blijven zien en ons
i door geen sympathieën of leuzen la-
ten verschalken. K.
ouw Bouw- en
2 uur.
Armenzorg.
>eken wij geregeld tijd*
mogen ontvangen
concerten, vermakelijW
leae dan in oase ag«*
Gij hebt mij verkeerd begrepen
Marga. Zulk een dwaze dweepster
ben ik niet. Schoonheid en andere
uiterlijke bekoorlijkheden zullen nooit
mijn hart kunnen winnen, wanneer
zij niet gepaard' gaan met dat ze
kere nooit verklaarde iets, dat wij
gewooniijk „sympathie” noemen. Een
mannengeiaat, zoo sympathiek; dat
het bij den eersten blik, mijn geheele
wezen zou innemen, moet zooveel
(Mepte en innigheid uitdrukken, dat
men allee, zelf» het leelijköte uiter
lijk, daarvoor vergeet. Alleen Zulk
een gelaat zou die geheimzinnige
macht op mij kunnen uitoefenen. En
al» fatalist», geloovend aan. een nood
lot, ben ik bevreesd, iemand in het
aangezicht te zien.
Wanneer de lieve God slechts
verhoedt, dat het ’t gelaat is vaneen
getrouwd man of van een, die door
onoverkomelijke hinderpalen van u
gescheiden iö, dan aou het oogeoblik
van zulk eene ontmoeting, het be
gin van een gelukkig tijdperk zijn.
Wat zijn wij meisje® toch verefohil-
Schijnlijke ontwikkeling dan veie be-
roepS-militairen. Wie bijvoorbeeld de
artikelenreeks van den oud-minister
Staal in een der Haagsohe bladén
volgde voor zoover die dan mi
litaire beschouwingen gaf moet
wel door den loop der gebeujrtenisk
sen hebben geleerd, dat deze militai
re deskundige vooral Specialiteit was
in het misstaan van dén bal.
Om kort te gaan in Nederland heeft
ieder burger iets van een strateeg
gekregen. De onverwatehte mi|Jit|aire
maatregelen klopten niet met de op
vattingen die de Strategen en atra-
teegije» van de Situatie hadden. Zoo-
dat alléén deze mogelijkheid overbleef
dat een geweldig feit zich opeen» was
komen stellen tuSschen Nederland en
de ontwikkeling van dan Europee-
schen krijg. Toen dit dan ook door
de „Avondpost” werd gebullitineerd
ging het er al» koek in. Inmiddels
heeft dit blad zich schromelijk ver
galoppeerd. De verklaring die het la
ter gaf d!at het zijn berichten uit
„vrij goede” 'bron had, maakte ito
domheid nog grooter. Een dergelijk
bericht te durven lanceeren, wanneer
men zijn bron zelf slechts vrij goed
durft te noemen, is handelen met een
gemis aan verantwoordeiiijkheidsgie-
voel, dnt een blad in hooge mate (Ma
nual itieoert en gelukkig in de Ne-
deriandhche dagbladpers een zeld
zaamheid' iS. Wij nteenen het aan. onn
ze eer als journalist die van uit den
Haag brieven schrijft aan bladen in
de provincie, verplicht te zijn, een
waarschuwing le laten hooren tegen
het zoo even genoemde Haagsche
blad dat al meer dwaze berichten de
wereld inzond en al vaker zich bla
meerde met blunders. Wij, die weten
hoe de groote bladen zich moeite ge
ven om het publiek naar waarheid
in te lichten en hoe zij daarbij met
groote omzichtigheid te werk gaan,
in deze tijden niet eer een bericht
publiceerend vóór en aleer door de
hoogste instantie het als waar isge-
qualificeerd, wij moeten met kracht
opkomen tegen luchthartige sensatie-
herichtgeverij, vooral wanneer dit ge
schiedt door een blad als de Avond
post, dat journalistiek de minste broe
der in den Haag is en dat als een
zaakje, een negotie wordt gcöxploi-
teend door een man, dien elke jour
nalistieks apacitieit vreemd is en
wien» reputatie als werkgever door
vele gebeurtenissen aan zijn bedrijf
hedenkelijk is getaand.
Dank zij de voortvarendheid (ter
andere dagbladen werd nog in den
vroegen avond de slechte indruk dien
de berichten van dit blad hadden ver-
Vriendelijke sterren, misleidt
mij niet
HOOFDSTUK II.
Vroolijkhead werkt gewooniijk aan
stekelijk, en daar Benedict» op hare
vele, dluizende vragen, slecht» dit
ééne antwoord ontvingen Schoon
al» het morgenlicht lacht de toe
komst mij tegen., lachte en zong
zij eindelijk ook mee met hare ge
lukkige meestere».
De deur werd zachtjes geopend.
Pannkeuken verscheen op den drem
pel en liep op de teenen door de sa
lon. Zijn rond gezicht, met de roodle
wangen, de vergenoegd schitterende
oogjes en de breede lippen, wendde
rtieli intusfcchen als een zonnebloem
naar het licht, dat de beide jeugdi
ge gestalten bescheen.
Pannkeuken hield van muziek en
van jeugd. Terwijl zijn blik, vol be
wondering, van het eene jonge meisje
naar het andere dwaalde, besloop hem
hetzelfde gevoed als een» den dichter
Heinrich Heine hij gevoelde zich als
een ezel tusschen twee bundel» hooi.
Vandaag vond hij de barones ver
reweg de mooiste, morgen wo» hij ver
rukt over Marge’s dweepzieke oogen
in het eene oogenblik zou hij zoneter
aarzelen den palm der overwinning
aan Benedict» hehben gereikt, om
haar in 't volgend moment neer te
leggen aan de voeten van het lieve
kind in het witte kleedje. Pannkeu
ken’» haar was reeds grijs, zooate dit
betaamde voor een bediende in het
het algemeen tegen$iatuurlijk is. En
we zouden meenen van alle oorlog-
voerenden ook de «rkonning van de
ze waarheid te mogen verwachten.
Hiermee hoeven ée hun ©ogenblik
kelijke handelingen :nog niet (e ver
oordelen. Ze kunnftn van beide kan
ten beweren, dat ie tot den oorlog
gedrongen zijn. Ze kunnen zelf», als
ik reeds opmerkte,' volhouden, dat
oorlog en voortzetting van fdezen oor
log een goede daad ia. Wanneer wij,
neutralen, daartegea nu geen beden
king maken, boteefcent dit niet,
wij het er mee een» behoeven
zijn. Het wil alleen zeggen, dat
dit onderwerp voor een oogenbldk
buiten de discussie wille» houden om
alle aandacht van ons en van de
ooiriogivoerenden op dteze ééne Waar
heid te concentreérijn. dat oorlog op
zichzelf gezien abnormaal en tegeu
natuurlijk is en dat de gemoedstoe
stand van een oorlogvoerend volk
niet de normale is 'en nooit de nor
male kan worden.
Want wanneer we deze waarheid
maar alvast toegegeven krijgen, toe-
gegeiven niet onkel met de lippen,
maar in volle overtuiging, dan heb
ben we op 't oogfenblik al gewon
nen. Immers uit d«&e waarheid volgt
allereerst de erkenning', dat denqu-
tralen, in betrekken^ normalen toe
stand en normale verhoudingen le
vende, geacht kunnen worden den
toestand en dó oogenblikkedijke inter
nationale verhoudingen zuiverder te
zien, het wereldgebeuren onpartijdi
ger niet alleen, maar ook beter In
zijn beteekenis, oorzaken en gevolgen
te kunnen beoordeelen en zich over
wat nu en in de toekomst gebeuren
moet, een duidelijker en betere voor
stelling te kunnen vormen. Die er
kenning zou op den dluur ongetwij
feld tot grootere tegeinpetkomcndthedd
tegenover mogelijke pogingen deu- neu
tralen tot vredeSbemiddteling kunnen
s.emmen en zou ook dbor aan d'e
nreeningen en opvattingen der neu
tralen een betere aandacht te waar
borgen, indirect op de eigen meening
der oorlogvoerenden over elkaar en
zoo op hun onderlinge verhouding
lend I Toen ik mijn geliefde voor
het eerst zag
Marga
De spreekster zweeg verschrikt en
stond op, terwijl zij het blozend ge
zichtje afwendde. Benedict» evenwel
nam haar bij de hand en zag haar
glimlachend in de blauwe oogen.
Dat is niet eerlijk juichte
zij Marga, lieve Marga, vertel gi;
mij nu ook alleö
Do jonge zangeres haalde diep
adem en streek de blonde krullen uit
de oogen. Zij lachte als een eigen
zinnig en toch gejukkig kind. Zeker,
gij moogt alles weten, had gij er mij
maar eerder naar gevraagd, Bene-
ddeta Hoe hij heet
Roman Ermonyi Wat hij te!...
Componist van een bekende en be
roemde opera Of ik hem liefheb
Ik heb hem doodelijk gehaat... ik heb
hem doodelijk gehaat, ik heb, hemde
oogen wel uit willen krabben, hem
de haren wel willen uitrukken
maar nu bemin ik hem tot waanzin
nig1 worden» toe. Of hij mij lief
heeft Natuurlijk hij bezweert
het mij althans Hij overlaat mij met
bloemen, hij kust mij de voeten... hij
te diol verliefd. Hij wil nog eene ope^
ra Schrijven- waarin ik de titelrol zal
vervuilen... eni dan trouwen wij. Hij
zegt het ten minste... of het gebeu
ren zal?... En Marga greep met be
vende handen naar het muziekblad
en jubelde met zilverheldere steur
.Schoon al» het morgenlicht.
Lacht de toekomst mij tegen,
van mijn
-J ge
zien.
Weet Koenraad in welke rich
ting de jacht wordt gehouden, Pann
keuken
Zeker, vandaag jaagt men van
Pdhienkamp naar Pfaffengraben.
Wanneer wij met de Slede tot aan
Kirlm rijden, zien wij den «toet juist
over dó heide trekken
Het weer i» prachtig. Een wei
nig sneeuw hindert niet
Stopt u er echter gedacht in
dames men wordt zoo koud om de
beenen, al» men een poos door de
sneeuw rijdt.
Zeker Pannkeuken, wij zullen
flink in onze pelsmantel» wikkelen.
- Wenöohen de dames ook een
doek om de ooren en een kruikje
apn de voeten.
Een kruikje, Pannkeuken Ha-
haha Neen hoor als wij een» vijf
tig jaar ouder zijn
(Wordt vervolgd.)
PRIJS DER ADVERTENTIÊN:
Van 1—5 gewone regels met bewijsnummerf 0.55
Elke regel meer0.10
By drie achtereenvolgende plaatsingen worden deie tegen twee berekend.
Dienstaanbiedingen per plaatsing van 15 regels f0.85 by vooruit,
betalingelke regel meer 6 ets. Reclames f 025 per regel.
Groote letters en randen naar plaatsruimte.
Men weet hoe van den beginne
aan, die partijen in den. huidigen we
reldoorlog1, maar vooral de aan den
kamt der Entente strijdenden het den
neutralen hebben kwalijk genomen,
dat zij niet hun partij kozen, maar
werkeloos bleven toezien in een strijd
die de Entente-mogendheden een strijd
voor vrijheid en recht noemden. Deze
opvatting heeft ook soms op buiten
staander» buiten den oorlog vat ge
kregen, zoodat ten onzent een groot
dagblad1 one Holland met de liefe
lijkste Scheldnamen betitelde, omdat
wij niet mee ten strijde trokken voor
de zaak der Entente. Een Engedsch
jo-urnaliat i» thans nog verder ge
gaan en verwijt de Amerikanen niet
alleen dat ze niet meevechten, maar
ook dat zij zijn blijven leven, zoe
tte ze altijd geleefd hebben en zop-
ate ook Engetechen en alle andere
oorlogvoerenden volken voor den oor
log leefden. In Amerika rondziende,
ziet hij allee ander» dan in Enge
land, ook den gemoedstoestand. En
al geeft hij even toe dat het een be
wijs kan zijn van hun verdwaasden
toestand), een feit noemt hij het, dat
de Engelsiehen voor niete ter wereld
met de Amerikanen zouden willen
oversteken. De atmosfeer in Ame
rika, dat voelt hij, is een andere,
maar die in dé oorlogvoerende lan
den is de betere.
Er is zeker weinig, dat zoo dui
delijk en zoo nadlrukkeiijk de ver
dwazing weergeeft en de averecht-
sehe verhouding, waarin de wereJd
o ogenblikkelijk leeft. Het is natuur
lijk, dat een EngelSchman de geheele
andere atmosfeer ook in voelen
denken in Amerika opvalt. Het
ook begrijpelijk, dat hij erkent „ik
kan me daar niet meer in denken
slot FJoring'ho'f, maar in zijn hart
gloeide nog een vonk, die de tijd' nog
niet had kunnen uitbluaschen. Met
onhoorbare schreden stapte de oude
langzaam, zeer langzaam door het ver
trek, om zoo lang mogelijk bij het
haardvuur te blijven «taan. De beide
meisje» zongen zoo mooi en daar
Pannkeuken bovendien nog een bood
schap had over te brengen, wachtte
hij zoolang, totdat het „mooie Stukje”
uit waö.
Stook het vuur maar geducht
op, oudé heer riep hem Margaa
vroolijk toe opdat onze arme zie
len, die wij in onze liederen hebben
uitgeblazen., geen kou vatten.
Pannkeuken. glimlachte. Dat zou
niet goed zijn, pa» maar op, dat ieder
zijn eigen weer terug krijgt
Nu, ’t zou geen kwaad' kunnen,
al» wij een» ruilden, lachte Margn
met een sehelmschen blik op Bene
dicts want mijne ziel zweeft vol
vreugde en vertrouwen dé toekomst
tegemoet, terwi# die van Benedicta
mat en moe is en rouwfloer» draagt
om de trillende vleugeltje»
Panmkeniken Staarde de spreekster
vol vriendelijke nieuwsgierigheid aan.
Hoe bedoelt gij dat, juffrouw Dall-
berg Ik begrijp u niet
Ik moet naar buiten mij rep
pen naar u Marga jubelde met
uitgestrelde armen.
Juist, dat wilde ik u en de
barones voorstellen Koenraad laat
vragen of hij misschien een» met de
slede zal voorkomen. In de Konin-
uw atmosfeer is mij vreemd, .Staat
mij zelfs tegen”.
Maar het te dwaas, dat zoo iemand'
niet dadelijk toegeeft „natuurlijk
zult u de dingen zuiverder en meer
in de juiste verhoudingen waarne
men, zult u over het verschil tuS-
schen on» zuiverder kunnen oordee-
len, omdat wij in abnormale^ toe
stand1 verkeeren.” In plaat» daarvan
blijkt hij, die toch moest weten in
abnormal en. toestand, ook abnonnalen
gemoedlstoeetand te leven, zich zelf
tot rechter en tot veroordeelend rech
ter te willen opwerpen over dé gees
telijke atmosfeer va» wie niet in dien
abnormalen toestand verkeert, en na
de erkenning van het bestaande ver
schil in denken en voelen en zien,
zich zelven als dé beste bevoegde be-
deelaar te willen voorstellen omtrent
de vraag welke wijge van zien de
beste on de natuurlijke i».
Men voelt, dat hier een versichiui-
ving in dé bestaande, normale ver
houdingen heeft plaats gehad, die
werkelijk fataal is. We kunnen nu
toegeven, (tet het' voor een burger
uit een oorloglvoerend land ónmoge
lijk i», zich een, objectief oordeel over
den oorlog te vormen, en dat hij
daarom zijn eigen land en dien»
vrienden ate de aangevallenen moet
zien, ja, ate de verdedigers van het
verdrukte recht en dé belaagde vrij
heid. Wij kunnen daarom ook be
grijpen, dat iedér oorlogvoerend volk
van geen ophouden wil weten en dat
hij .zelf» van dé neutralen vraagt hem
te helpen dén onverlaat te vernieti
gen, die zijn vijand te. We kunnen
ook begrijpen, dat elk der Strijdende
volken beweert, dat oorlog nu nood
zakelijk te en willen zelfs, zij het
met een ongeloovigen glimlach, hun
bewering accepteeren, dat oorlog op
dit oogeniblik het beste geneesmiddel
ie voor de zieke menséhheid. Maar
laten wij daarmee dan ook het uiter
ste bereikt hébben.
Want dit willen we toch, ondanks
alle beroeringen van oorlogvoerenden
volhouden, dat de .oorlogstoestand! niet
de normale toestand i» der menöche-
lijke samenleving en dat oorlog in
