Wl THEE
ip’l MERK te lellen.
GAZIJN (vAN
AlYmEN
I
N
ILFFiC".
8'
l
fl
I!
i
No. 13065
Zaterdag 15 April 1916.
55e Jaargang
Zon
en
Telefoon. Interc. 82.
Uitgevers A.
EK ZOON.
Eerste Iliad.
jen
j'
-
Feuilleton.
XTO-^..
F
Vesthaven 11,
De Geluksster.
XTïevfws- ezx ^.d.-vextezxtïeTolsLd- voor G-o-clcL©, ©zx OzxxstzelEezx.
behalve Zon- en Feestdagen.
Verschijnt dagelijks
I
1
I
BRnmto
V'\Telefoon Interc. 82.
De motie-Lohman.
Brieven uit de Hofstad.
1
bestaat uit twee
150
op
JES
man
terug
be-
nog getuigde van adel en hoogt-
Pannkeuken,
(Nadir uk verboden).
staeekend,
mond).
haren
(Wordt vervolgd.)
déntijne
I
r
suiker
Anijspoeder
Stamelt
bloed1
r. Het Schaakbord’,
•ing Kiesvereeniging
Dit nummer
bladen.
dlat
op
door
NATHALY VON ESCHSTRUTH.
GOllISIH E (WANT.
PRIJS VAN HET ABONNEMENT:
Per kwartaal
Idem franco per post.
Met Geïllustreerd Zondagsblad
Idem franco per post
Abonnementen worden
Markt 31, bij onze Agenten
CHB3L.
THEEËN worden
erd in verzegelde
van vijf, twee en
If en een Ned. ons
rtnelding van Nom-
Prija, voorzien van
taand Merk, vol-
B Wet gedeponeerd,
tot de uitvoering
eeerde orders aan-
ld,
J. C. BIJL,
EEBAART Lz.
gehad dan een
even opsohrikt,
she Drukkerij
ZOON Gouda
E dat de com-
met spoed werk,
in persoon kan
n gaan brieven
inlichtingen te
over de April-
invragen waren
rdeeld moesten
pril reeds circa
jrziening bij de
eling waren, is
besloten, voort-
herziening, die
lidelijk zijn, zon-
af te wijzen,
eder te begrijpen
daartoe worden
vast en, help mij,
riep zij zacht En--
knecht haar bevel opvolgdé, wenkte
zij naar de slede en riep, breng
nrij uw zakdoek, Manga
helpt niet voldoende I
nze defensie te zangen, en dan
wordt alles hem te machtig, en dan
i® het hek van den dtain.
Over die liefde voor Colijn «sullen
wij ons slechts deze opmerking ver
oorloven, dat wij dezen thans niet
gaarne met' do Oortogsporttfeuijte
zouden zien belast. Wij achten den
Minister van Oorlog uit HeemSkerk’s
Kabinet hoog, en hebben daarvan nooit
een geheim gemaakt; wij hébben alle
respect voor zijne bekwaamheden en
lezen met groote belangstelling, wat
hij over den oorlog schrijft, maar
wij zouden het niet wenSchelijk vin
den, <Mt in ons kleine land aan het'
hoofd van het Departement van Oor
log een man stond', die, al® hij, de
•ichendiing’ van de neutraliteit dek
kleine Staten eene tamelijk natuurlijke
zaak vindt.
lijiK
V»
dwingt hare gedachten, die zulk
hooge vlucht hadden genomen,
de werkelijkheid terug. Waar mo
gen wij u heenbrengen fluistert
zij zacht. Altenflihr is het sta
melende antwoord. Een paar drup
pels bloed vloeden over zijn lippen,
met een zaéhten kreet van schrik
slaat Benedicta de armen om hem
n.m. Hotel die Zalm
van Aandeelhouders
rij de IJsöel.
Ons Genoe-
vergadering Anti-
Soc.
re
Café het Schaak-
aoudia Handels»- en
id'en.ledenvergadte-
PRIJS DER ADVERTENTIÉN:
Van 1—5 gewone regels met bewijsnummerf 0.55
Elke regel meer J 0.10
Bij drie achtereenvolgende plaai/ingen worden deie tegen twee berekend.
Dienstaanbiedingen per plaajsing van 15 regels f0.35 bij vooruit,
betaling, elke regel meer 6/cts. Reclames fO.Ï5 per regel.
Groote letters en randen naar plaatsruimte.
De heer De Savornin Lohman heeft
zich in de Tweede Kamer laten ver-
leidlen tot eene uitbarsting van poli
tieke hartstocht, die hem is komen te
staan op een vermaning van... den
heer Duys, om niet zoo ondoordacht
op te tredén, eene vermaning, die
daarom voor den parlementairen ve
teraan des te onaangenamer waS, onv-
cl'a't het glelijk in deze geheel waS aan
dé zijde van den afgevaardigd^ voor
Zaandam.
De motie, om de ouderdomsvoor
ziening van die agenda af te voeren
met een beroep op de ernstige tijr
den, die wij beleven, en dat dadelijk
nadat de Regeering eene verklaring'
had afgelegd', die dienen moest oan
de gemoederen te kalmeeren, was in
derdaad een zeer sterk stuk, en het
verwondert one d!an ook niet,
er zelfs het woord „misdadig”
ie toegepast.
Toch willen wij er op wijzen, dat
alö verzachtende omstandigheid voor
den heer Lohman kan gelden, dlat
hij ach wellicht niet heelemaal be
wust ie geweest van de groote vér-
antwoardelijkheid, die hij op zidh
laadde, door op te treden als1 hij dée.i
wat in ons oog het gevolg daarvan
is, dat de Ouderdomsvoorziening, zoo-
als déze Regeering die voorstek, hem
tot obsessie is geworden. Hij kan er
noch met bedaardheid over Spreken,
noch over dénken. Het feit dat deze
Regeering wijziging wil brengen in
de wetgeving van Talma, iS hem1 door
het voortdurend' piekeren, daarover on
verteerbaar geworden verhitte ver
beelding brengt hem dan voor de
oogen het visioen van eene Kamer
waarin de Regeeringsipartij en dé Op
positie elkaar op de meestverbitter-
dé wijze te lijf gaan, en du® komt
hij met felheid er tegen q>, dat men
in deze ernstige tijden zulk een
schouwspel aan de Nederlandfeche na
hoofd.
Maak het paard aan een boom
vast en, help mij, Pannkeukeri
riep zij zacht. En terwijl de trouwe
nu nog getuigde van aaei en noogv-
heid; en waarop welwillendheid, be-
mininelijkheid, met een waas van na
genoeg ongerepte reinheid, een on-
miskenbaren stempel hadden gedrukt.
Een blonde knevel omgaf die thans!
blecke lippen, het haar hing ver
ward! over het voorhoofd, en de hand,
die thans Slap neerviel, was onder
den rijhandsenoen als die eener da
me, silank en klein.
Zou bloedverlies het gezicht zoo
lijdend en ingevallen maken, eni zou
den de diepe, blauwachtige kringen
onder de* oogen wijken, wanneer le
ven en bewustzijn terugkeeren Wil
hij nog altoo®.nog altoos niet zijn
oogen opslaan
Al® om hulp skneekend, ziet dé
barones van Floringhoven Pannkeu-
keuken aan, die thans naderbij komt
en -met zijne altijd vriendelijke, trouw
hartige oogen onderzoekend op den
bewuistetlooze neerziet.
Haddfen wij hier maar den een
of anderen opwekkenden drank, Paan-
k enken, dat wij hem weer tot be
wustzijn kondlen brengen. Het id zoo
koud... hij verkeert in het gtrootéte
gevaar
D« oude man stak glimlachend de
handten in dén zak. Kalm blijven,
baro-neèje, maak u maar niét bezorgd,
zoo erg is het nog niet. Heere^-jé
Ik héb het bij dé Düppefer sdhanöen
wel ander® zien bloeden Zie een®.
wat heb ik hier Een kleine hart
versterking kan ook wel dienst dloen?
geheede jachtgezelschap dezen kant
uitkomt bromt de oude man, met
een vorSchenden blik naar de een
zame vlakte. Kunt gij dien, zwa-
ren last helpen dragen, barönesi
Benedict» knikte even, maar zon
der hem aan te zien. De vreemde
ling dóet een 'poging om zich ver
staanbaar te maken en heft de hand
op.
- Loop en... loopen.
bij, maar opnieuw vloeit er
over zijn lippen. Onmogielijk... gij
moogt niet loopen... uw borét...
Hij wijst met den vinger naar dén
n>on5!- dé tong... ander®niet! 1
r nu geruststellend met het
hoofd wil séhudden, worden zijne
oogen weer dbf, zijn hoofd zinkt ach
terover en opndeuw valt hij bewusi-
telooe in dé armen zijner redistar.
Panmkeuken ié intusöchen naar dé
slede gegaan, tilt de énikkendé Mar-
ga er uk en spreidt dé pelsen en dé-
hone over de kuseens. Wanneer
de baroneé de paarden wil vasthou
den, kan ik dien heer immer® wel
helpen dragen merkte Koen-
raad1 op.
heen. Gauw, Pannkeuken, om
Godls wil, Marga moet de slede ver
laten. De gewonde moet zoo gemak-
kelijk mogelijk liggen.
Dat ook geen mensch van het
i kant
tie zal geven, en dan vergeet hij al
les', zelfó dat die wetgevingt-Talma
nooit heviger bestrijder heeft géhad1
dlan zijn eigen persoon. Dan vergeet'
hij meer. Dan vérgeet hij, dat hiji ztijn
bezwaren tegen de behandeling van,
de Ouderdomsvoorziening in de eerste
plaats ter kennis van de Regeering
had moeten brengen em aan haar de
beoordéeding overlaten of dé gewone
parlementaire werkzaamheden haar
ganig kondlen gaan dan vergeet hij,
wat indiruk het. op velen in onsl volk
maken moet, als een man als Loh
man, dfie terecht gezag in de Kamer
heeft, optreedt op eene wijze, dlie
meer ongerustheid moet wekken dlan
welk gewetenloos bericht in ,,De
Avondlpost” ook, dan vergeet hij, dlat
de vraag, of dé debatten over dit
wetsontwerp al of niet scherp zullen
zijri', in dé eerste plaats afhangt van
de andere vraag, over hoe groote
mate van zelfbeheersChing de Rech
terzijde beschikt en dat alles komt
doordlat hij die gehate roode lap in
het oog kreeg, die Ouderdomsvoor
ziening heet. Bij dit alles zal men
echter wiel doen een ander feit ini
het oog te houden en wel dit, dlat
de politieke gedragingen van dén heer'
Lohman eerst dén met een juist oog
bekeken worden, als mén maar niet;
vergeet, dat hij de politieke neder
laag in 1913 nooit geheel is> te ibove»1
gekomen. De félhetid, waarmede hij
in de Junidagen van 1913 tegen den-
overwinnaar te keer ging, overtrof;
allela wat wij van dien aard op po
litiek gebied hebben beleefd men
herinnert zich bijv, nog zijne sma
delijke, later gelukkig teruggenomen
aantijging aan het adres van zoo
hoogstaand man als de heer De Beau-'
tori en zijne teleurstelling over'
den uitölag van de stembus in 1913
is wel nu en dan onderdrukt, maar
nooit gefaeeil overwonnen. En het
aa aanrijden van de Ouderdoinövoorzie-
ning bracht hem dat droeve feit weer
in het geheugen, en herinnerde hem
er tevens aan, dat fyet de oorzaak
ifl, dat Colijn thans geen Minister vajj
oorlog is en uit zijne uitlatingen
kan men bemerken, dat hij dezen de
aangewezen .man zou vinden om voor
,Jlet kind” hief afwerend dear
men op. Ik kan geen bloed zirfi!
snikte zij en kroop weenend ón
der de p elsdek en®. De barones van,
floringhoven beet zich op de lippen.
Zoo goed zij kon, bond’ zij haar zak
doek om het hoofd van den gewolf
de, om het voor de vinnige koude te
beatehermen. Maar het kleine stukje
batist waé wetküra dborweekt van
bloed. Zondér zich te bedenken, nam
zij de zijden shawl van haar hoofd!
en wond déze om het hoofd van den
vreemdéling. Haar oog staarde als
geboeid naar het stille, bleeke gelaat,
dlat op haar knieën rustte, en ter
wijl zij zoo deze edele trekken be
schouwde, kromp haar hart ineen
als onder duizend’ weeën.
Welk eene wonderlijke macht ging
uit van déze strakke trekken De
raadselachtige, onverklaarbare en glod-
ddliijke almacht dér sympathie, die,
ongevraagd en op geheimzinnige wijze,
twee harten tot elkander voert.
Benedicta had eep voorgevoel ge
had, dat dit beéliséende oogenblik in
haar leven zou komen; zij had er
vootr gebeefd afó voor een dreigend
onheil, en nu, nu het zijn geheime
zinnige macht op haar uitoefende
waé het alsbf hare zièl zich wildé
oploslsén in een juWkroet, waarin
zich evenwel dé angst mengde der
wanhoop. Terwijl haar bevendé han*
den hét hoofd van den vreemdeling
ondersteunden, rustte haar oog op
het stille ernstige gelaat, dhi zetfe
f 1.25
1.50
w 1.50
1.90
dagel^ks aangenomen aan ons Bureau:
ten, den Boekhandel en de Postkantoren.
ir. Nieuwe Schouw-
„Mignon”.
Cbouw van Bouw-
ht Onderstandacon»
morg.
ren wU geregeld
ogen ontvangen
eioerten, vermakelijk»
ce dan In onze agen®* i
CCCXIV.
Nu er weer twee weken zijn ver-
loopen Sedert Nederland plotseling uit
zijn dommel, waarin het ondanks de
mohiliéatie was geraakt, werd opge-
sdhriikt door de onruetbriimidé be
richten over militaire voorbereiding’,
begint men hoe langer hoe meer te
snuffelen naar de oorzaak van die
gegeven®” welke de Regeering niet
kan meedeelen.
Van Oost en Weet is ons verze
kerd dlat men niete danvriendschap
pelijke bedoelingen heeft met onsi land
en men verdiept zich aan bedde zij
den van on® vaderland in beschou
wingen over de Snoodheid van de te-1
genpartij, wier eenig dloel natuurlijk
slecht® heet te kunnen zijn hét
zaaien van wantrouwen tegen den
andéren buurman.
De Snelle en krachtige wijze waar
op den 31en Maart de militaire auto
riteiten hier te lande optraden, deed
een toename van het acute gevaar
vreezen, die zóó groot wae, dat
slechts enkele uren ons scheidden van
het vreeéelijk oogenblik. Nu daarna
het NederlandlSche leven is voortge-
hoibbeld even rustig als daarvóór,
vraagt ieder zich af, wat toch in ’s
hemelsnaam de aanleiding ié geweest.
De sensatie-maker®, die onmdddledlijk
altijd alle® haarfijn weten, werdén na
veertien dagen niet meer aangéhoord.
Langzamerhand konjt het oordeel dér
meer bezadigde menschen voor den
dlraiad. Nu is het een merk waardig
feit, dlat de algémeene opvatting be
gint te .zweven tusséhen twee uiter
sten men gelooft of aan een mdsl-
veislland of aan een enonmen blun
der. Indien er een misvenétand in
hei Spel mocht geweest zijn, dlan ie
Soort
heer
kan
en Pannkeuken bukte zich, hield
een veldtlesch aan de lippen van
den ruiter en goot, zonder veel plicht
pleging, het vocht in den mond. De
bewusedooze bewoog zich, haalde diep
adem, en sloeg even met de handen
in de lucht. Zie zoo, nog eem,
mijnheertje Prosit 1 dat zal u goed
doen! Goddank! nu is ’tin orde!
De gewondé, sloeg eensklaps die
'liegen op, zijn dwalende blik, zondér
uitdrukking’, bleef op Benedicta rué-
len\ Zachtjes richtte hij zich op en
steunde zich op zijn ellebogen. Hi-
zag zijn paard, de witte besneeuwde
vlakte en op eenigén afstand1 dé sle
de. Het bewustzijn scheen langiza-
merhand terug te keeren. Een zacht
gesteun... hij tast naar zijn voor
hoofd en ziet het bloed, det zijn handi-
eéhoen kleurt.
Dan zinkt zijn hoofd weer achter
over op de knie van het jonge
meisje en strak staart hij haar aan.
Benedicta buigt zich over hem heen,
oog rust in oog, zoo diep, zoo vast
en innig, al® slmolten twee zielen in
dit oogenlblik Samen.
De jonge Samaritan© Schrikt op en
dlwingt hare gedachten, -die zulk een
tot
het er een geweest van een
zóó afetehUwelijk als zelfs de
de W aal Malefijt het zich niet
voorstellen.
Een blundér Wij deinsén o
voor dé mogelijkheid dat dit dé aarv-
leidnng gbweest zou zijn. En van
wien dan Van dén verstrekker dér
geheimzinnige gegeven® Of van de
autoriteiten die te slpoedig daarop in
gingen en ,,op stang gejaagidl” te
voopvarend waren
Bij alle geheimzinnigheid moet men
óén ding niet vergeten. De gegevens'
leidden tot daden in zake het mili
taire beleid1. Die cHad'en zijn natuur
lijk bekend en het is dan ook voor
hen die zich een weinig op de hoog
te Stélden van dé positie van ons
land, niét twijfelachtig in weHierich-
tlng die gegevens zich bewogen.
12)
Een zucht van verlichting ont
snapte hare borst, toen zij den be-
wuételooze veilig in de dikke Sneeuw
zag liggen. Alle drommels, ba
rones, die arme man ware tot mos
terd gemaleir, als gij niet de tegen
woordigheid van geest had gehad
de teugels te grijpenprees
Pannkeuken lachend. Wat heeft
die heer eigenlijk in dien zin gehad?
ei, heerenrijntijd, ik geloof wer
kelijk, dat hij een wond heeft aan
het hoofd
Benedicta hooide het niet.' Zij was
reeds naast den ongelukkige neerge-
knield en had' zijn hoofd op haren
schoot genomen. Zoo goed het ging,
wistehte zij het bloed' van het voor
del! ng dézer zaak de beste gerust
stelling voor het volk had kunnen
en nnog’en zijn/’ En hij voegde er
de wijze les aan toe, dat ook dé Ka
mer haar gewone werk moet doen
met het oog op den langen duur dér
moeilijke tijden. En dat ie zoo juist
gezegd het helpt niet in deze ern
stige tijden handenwringend over het
lot dlat wij te dragen hebben, te
staan jammeren hierin staat het
Parlement met ieder burger gelijk,
dat werken zoolang het dag ié, de
beste remedie is' tegen overdreven
agitatie of lak en® waardige zorgeloos’-
héid.
De kalimé verklaring van dén Mi-
ni®ter-Pre0|dénit, dat de Regeeriing
géén bezwaar had om met de be
handeling der Ouderdomsrente voort
te glaan, dééd de déur toe. Dit had
den heer De Savornin Lohman er
toe moeten nopen zijn voorstel in te
trékkenwij zullen daarover echter
I niet te hard vallen, rekenende met
den gemoedstoestand waarin hij ver
keerde, maar dlat dé andere onder-
teekenaar® zich toen niet van de mo
tie loömaakten, en dat heel dé rech-
terzijdé er hare stem aan gaf, was
wél een van de leelijkste Stukjes!, die
men zich kan indenken, en dat in.
ddae tijidén. 's Morgens in comitó-
gener'aal, ’s middags al® één
egen dé Regeering!.
Weinige oogenblikken, n*dlat dé mo
tie-Lohman met Links1 tegen Rechte
verworpen was, begon dr. De Vist
ser dé algémeene beschouwingen over
het wetsontwerp, met eene oplezing
van het zomjénregisiter van de vrij
zinnigen, die door de wet van Lloyd*
Gcongé tot de StaatSpensdoniweering
werdén bekeerd, en met een kraSOen
aanval tegen de Regeering, om een
ontwerp, dat hij zelf® eens als lig>-
gende in dé neutrale zone verklaar-
Je maar van eenige opwinding! héb
ben wij noch bij den spreker, noch
bij dé wéinige luisteraars iets
spcurdl eerder het tegendeel.
Dit feit was zeker de sterkste ver-
oordéeling van het politiek sped van
Rechts, juister gezegd politiek vuur
werk, want eenig blijvend effect was
er niet van te hopen-.
In dé Tweede Kamer zelve heeft
het voorstel van den heer Lohman
te onbegrijpelijker, waar de voorstel
ler zeker verklaarde te zijn van dé
verwerping dér Ouderdomswet dóór
de Eerste Kamer, zoodat men zou
vragen Wat kan u, afgevaardigde
voor Goes, de aanneming daarvan
door de Tweede Kamer dan nog Sche-
len niet meer effect
voetzoeker, (Me ons
als ze overwaChte afgaat.
Men kent in dé Tweede Kamer den
heer dé Savornin Lobman, men acht
hem dlaar hoog om zoovele eigen
schappen, die hem tot een Sieraad
van ons Parlement maken, eni.
néémt zijne driftbuien op den koop
toe. Zijn optredén werd nog ietwat
verzwakt, doordlat de heer Nolen® zijn
voorstel kwam steunen, maar... met
de hoogst bedenkelijke toevoeging, dat
van hem zelven nimmer zuilk een voor
stel zou zijn uitgegaan,.
Maar... buiten dé Kamer zou het
optredén van den heer De Savornin
Lohman heel veel kwaad; hebben kun
nen dben, als1 er niet voor behoor
lijke dosiS tegengif was gezorgd. De
heer Tydeman, zeker gevrijwaard van
iedere verdenking, dat hij den ernst
der tijdén niet zou inzien, maakte de
leuke opmerking, ,,dlat hij hoop had,
dat na het comité-generaal de behan-