Wl THEE ip’l MERK te lellen. GAZIJN (vAN AlYmEN I N ILFFiC". 8' l fl I! i No. 13065 Zaterdag 15 April 1916. 55e Jaargang Zon en Telefoon. Interc. 82. Uitgevers A. EK ZOON. Eerste Iliad. jen j' - Feuilleton. XTO-^.. F Vesthaven 11, De Geluksster. XTïevfws- ezx ^.d.-vextezxtïeTolsLd- voor G-o-clcL©, ©zx OzxxstzelEezx. behalve Zon- en Feestdagen. Verschijnt dagelijks I 1 I BRnmto V'\Telefoon Interc. 82. De motie-Lohman. Brieven uit de Hofstad. 1 bestaat uit twee 150 op JES man terug be- nog getuigde van adel en hoogt- Pannkeuken, (Nadir uk verboden). staeekend, mond). haren (Wordt vervolgd.) déntijne I r suiker Anijspoeder Stamelt bloed1 r. Het Schaakbord’, •ing Kiesvereeniging Dit nummer bladen. dlat op door NATHALY VON ESCHSTRUTH. GOllISIH E (WANT. PRIJS VAN HET ABONNEMENT: Per kwartaal Idem franco per post. Met Geïllustreerd Zondagsblad Idem franco per post Abonnementen worden Markt 31, bij onze Agenten CHB3L. THEEËN worden erd in verzegelde van vijf, twee en If en een Ned. ons rtnelding van Nom- Prija, voorzien van taand Merk, vol- B Wet gedeponeerd, tot de uitvoering eeerde orders aan- ld, J. C. BIJL, EEBAART Lz. gehad dan een even opsohrikt, she Drukkerij ZOON Gouda E dat de com- met spoed werk, in persoon kan n gaan brieven inlichtingen te over de April- invragen waren rdeeld moesten pril reeds circa jrziening bij de eling waren, is besloten, voort- herziening, die lidelijk zijn, zon- af te wijzen, eder te begrijpen daartoe worden vast en, help mij, riep zij zacht En-- knecht haar bevel opvolgdé, wenkte zij naar de slede en riep, breng nrij uw zakdoek, Manga helpt niet voldoende I nze defensie te zangen, en dan wordt alles hem te machtig, en dan i® het hek van den dtain. Over die liefde voor Colijn «sullen wij ons slechts deze opmerking ver oorloven, dat wij dezen thans niet gaarne met' do Oortogsporttfeuijte zouden zien belast. Wij achten den Minister van Oorlog uit HeemSkerk’s Kabinet hoog, en hebben daarvan nooit een geheim gemaakt; wij hébben alle respect voor zijne bekwaamheden en lezen met groote belangstelling, wat hij over den oorlog schrijft, maar wij zouden het niet wenSchelijk vin den, <Mt in ons kleine land aan het' hoofd van het Departement van Oor log een man stond', die, al® hij, de •ichendiing’ van de neutraliteit dek kleine Staten eene tamelijk natuurlijke zaak vindt. lijiK V» dwingt hare gedachten, die zulk hooge vlucht hadden genomen, de werkelijkheid terug. Waar mo gen wij u heenbrengen fluistert zij zacht. Altenflihr is het sta melende antwoord. Een paar drup pels bloed vloeden over zijn lippen, met een zaéhten kreet van schrik slaat Benedicta de armen om hem n.m. Hotel die Zalm van Aandeelhouders rij de IJsöel. Ons Genoe- vergadering Anti- Soc. re Café het Schaak- aoudia Handels»- en id'en.ledenvergadte- PRIJS DER ADVERTENTIÉN: Van 1—5 gewone regels met bewijsnummerf 0.55 Elke regel meer J 0.10 Bij drie achtereenvolgende plaai/ingen worden deie tegen twee berekend. Dienstaanbiedingen per plaajsing van 15 regels f0.35 bij vooruit, betaling, elke regel meer 6/cts. Reclames fO.Ï5 per regel. Groote letters en randen naar plaatsruimte. De heer De Savornin Lohman heeft zich in de Tweede Kamer laten ver- leidlen tot eene uitbarsting van poli tieke hartstocht, die hem is komen te staan op een vermaning van... den heer Duys, om niet zoo ondoordacht op te tredén, eene vermaning, die daarom voor den parlementairen ve teraan des te onaangenamer waS, onv- cl'a't het glelijk in deze geheel waS aan dé zijde van den afgevaardigd^ voor Zaandam. De motie, om de ouderdomsvoor ziening van die agenda af te voeren met een beroep op de ernstige tijr den, die wij beleven, en dat dadelijk nadat de Regeering eene verklaring' had afgelegd', die dienen moest oan de gemoederen te kalmeeren, was in derdaad een zeer sterk stuk, en het verwondert one d!an ook niet, er zelfs het woord „misdadig” ie toegepast. Toch willen wij er op wijzen, dat alö verzachtende omstandigheid voor den heer Lohman kan gelden, dlat hij ach wellicht niet heelemaal be wust ie geweest van de groote vér- antwoardelijkheid, die hij op zidh laadde, door op te treden als1 hij dée.i wat in ons oog het gevolg daarvan is, dat de Ouderdomsvoorziening, zoo- als déze Regeering die voorstek, hem tot obsessie is geworden. Hij kan er noch met bedaardheid over Spreken, noch over dénken. Het feit dat deze Regeering wijziging wil brengen in de wetgeving van Talma, iS hem1 door het voortdurend' piekeren, daarover on verteerbaar geworden verhitte ver beelding brengt hem dan voor de oogen het visioen van eene Kamer waarin de Regeeringsipartij en dé Op positie elkaar op de meestverbitter- dé wijze te lijf gaan, en du® komt hij met felheid er tegen q>, dat men in deze ernstige tijden zulk een schouwspel aan de Nederlandfeche na hoofd. Maak het paard aan een boom vast en, help mij, Pannkeukeri riep zij zacht. En terwijl de trouwe nu nog getuigde van aaei en noogv- heid; en waarop welwillendheid, be- mininelijkheid, met een waas van na genoeg ongerepte reinheid, een on- miskenbaren stempel hadden gedrukt. Een blonde knevel omgaf die thans! blecke lippen, het haar hing ver ward! over het voorhoofd, en de hand, die thans Slap neerviel, was onder den rijhandsenoen als die eener da me, silank en klein. Zou bloedverlies het gezicht zoo lijdend en ingevallen maken, eni zou den de diepe, blauwachtige kringen onder de* oogen wijken, wanneer le ven en bewustzijn terugkeeren Wil hij nog altoo®.nog altoos niet zijn oogen opslaan Al® om hulp skneekend, ziet dé barones van Floringhoven Pannkeu- keuken aan, die thans naderbij komt en -met zijne altijd vriendelijke, trouw hartige oogen onderzoekend op den bewuistetlooze neerziet. Haddfen wij hier maar den een of anderen opwekkenden drank, Paan- k enken, dat wij hem weer tot be wustzijn kondlen brengen. Het id zoo koud... hij verkeert in het gtrootéte gevaar D« oude man stak glimlachend de handten in dén zak. Kalm blijven, baro-neèje, maak u maar niét bezorgd, zoo erg is het nog niet. Heere^-jé Ik héb het bij dé Düppefer sdhanöen wel ander® zien bloeden Zie een®. wat heb ik hier Een kleine hart versterking kan ook wel dienst dloen? geheede jachtgezelschap dezen kant uitkomt bromt de oude man, met een vorSchenden blik naar de een zame vlakte. Kunt gij dien, zwa- ren last helpen dragen, barönesi Benedict» knikte even, maar zon der hem aan te zien. De vreemde ling dóet een 'poging om zich ver staanbaar te maken en heft de hand op. - Loop en... loopen. bij, maar opnieuw vloeit er over zijn lippen. Onmogielijk... gij moogt niet loopen... uw borét... Hij wijst met den vinger naar dén n>on5!- dé tong... ander®niet! 1 r nu geruststellend met het hoofd wil séhudden, worden zijne oogen weer dbf, zijn hoofd zinkt ach terover en opndeuw valt hij bewusi- telooe in dé armen zijner redistar. Panmkeuken ié intusöchen naar dé slede gegaan, tilt de énikkendé Mar- ga er uk en spreidt dé pelsen en dé- hone over de kuseens. Wanneer de baroneé de paarden wil vasthou den, kan ik dien heer immer® wel helpen dragen merkte Koen- raad1 op. heen. Gauw, Pannkeuken, om Godls wil, Marga moet de slede ver laten. De gewonde moet zoo gemak- kelijk mogelijk liggen. Dat ook geen mensch van het i kant tie zal geven, en dan vergeet hij al les', zelfó dat die wetgevingt-Talma nooit heviger bestrijder heeft géhad1 dlan zijn eigen persoon. Dan vergeet' hij meer. Dan vérgeet hij, dat hiji ztijn bezwaren tegen de behandeling van, de Ouderdomsvoorziening in de eerste plaats ter kennis van de Regeering had moeten brengen em aan haar de beoordéeding overlaten of dé gewone parlementaire werkzaamheden haar ganig kondlen gaan dan vergeet hij, wat indiruk het. op velen in onsl volk maken moet, als een man als Loh man, dfie terecht gezag in de Kamer heeft, optreedt op eene wijze, dlie meer ongerustheid moet wekken dlan welk gewetenloos bericht in ,,De Avondlpost” ook, dan vergeet hij, dlat de vraag, of dé debatten over dit wetsontwerp al of niet scherp zullen zijri', in dé eerste plaats afhangt van de andere vraag, over hoe groote mate van zelfbeheersChing de Rech terzijde beschikt en dat alles komt doordlat hij die gehate roode lap in het oog kreeg, die Ouderdomsvoor ziening heet. Bij dit alles zal men echter wiel doen een ander feit ini het oog te houden en wel dit, dlat de politieke gedragingen van dén heer' Lohman eerst dén met een juist oog bekeken worden, als mén maar niet; vergeet, dat hij de politieke neder laag in 1913 nooit geheel is> te ibove»1 gekomen. De félhetid, waarmede hij in de Junidagen van 1913 tegen den- overwinnaar te keer ging, overtrof; allela wat wij van dien aard op po litiek gebied hebben beleefd men herinnert zich bijv, nog zijne sma delijke, later gelukkig teruggenomen aantijging aan het adres van zoo hoogstaand man als de heer De Beau-' tori en zijne teleurstelling over' den uitölag van de stembus in 1913 is wel nu en dan onderdrukt, maar nooit gefaeeil overwonnen. En het aa aanrijden van de Ouderdoinövoorzie- ning bracht hem dat droeve feit weer in het geheugen, en herinnerde hem er tevens aan, dat fyet de oorzaak ifl, dat Colijn thans geen Minister vajj oorlog is en uit zijne uitlatingen kan men bemerken, dat hij dezen de aangewezen .man zou vinden om voor ,Jlet kind” hief afwerend dear men op. Ik kan geen bloed zirfi! snikte zij en kroop weenend ón der de p elsdek en®. De barones van, floringhoven beet zich op de lippen. Zoo goed zij kon, bond’ zij haar zak doek om het hoofd van den gewolf de, om het voor de vinnige koude te beatehermen. Maar het kleine stukje batist waé wetküra dborweekt van bloed. Zondér zich te bedenken, nam zij de zijden shawl van haar hoofd! en wond déze om het hoofd van den vreemdéling. Haar oog staarde als geboeid naar het stille, bleeke gelaat, dlat op haar knieën rustte, en ter wijl zij zoo deze edele trekken be schouwde, kromp haar hart ineen als onder duizend’ weeën. Welk eene wonderlijke macht ging uit van déze strakke trekken De raadselachtige, onverklaarbare en glod- ddliijke almacht dér sympathie, die, ongevraagd en op geheimzinnige wijze, twee harten tot elkander voert. Benedicta had eep voorgevoel ge had, dat dit beéliséende oogenblik in haar leven zou komen; zij had er vootr gebeefd afó voor een dreigend onheil, en nu, nu het zijn geheime zinnige macht op haar uitoefende waé het alsbf hare zièl zich wildé oploslsén in een juWkroet, waarin zich evenwel dé angst mengde der wanhoop. Terwijl haar bevendé han* den hét hoofd van den vreemdeling ondersteunden, rustte haar oog op het stille ernstige gelaat, dhi zetfe f 1.25 1.50 w 1.50 1.90 dagel^ks aangenomen aan ons Bureau: ten, den Boekhandel en de Postkantoren. ir. Nieuwe Schouw- „Mignon”. Cbouw van Bouw- ht Onderstandacon» morg. ren wU geregeld ogen ontvangen eioerten, vermakelijk» ce dan In onze agen®* i CCCXIV. Nu er weer twee weken zijn ver- loopen Sedert Nederland plotseling uit zijn dommel, waarin het ondanks de mohiliéatie was geraakt, werd opge- sdhriikt door de onruetbriimidé be richten over militaire voorbereiding’, begint men hoe langer hoe meer te snuffelen naar de oorzaak van die gegeven®” welke de Regeering niet kan meedeelen. Van Oost en Weet is ons verze kerd dlat men niete danvriendschap pelijke bedoelingen heeft met onsi land en men verdiept zich aan bedde zij den van on® vaderland in beschou wingen over de Snoodheid van de te-1 genpartij, wier eenig dloel natuurlijk slecht® heet te kunnen zijn hét zaaien van wantrouwen tegen den andéren buurman. De Snelle en krachtige wijze waar op den 31en Maart de militaire auto riteiten hier te lande optraden, deed een toename van het acute gevaar vreezen, die zóó groot wae, dat slechts enkele uren ons scheidden van het vreeéelijk oogenblik. Nu daarna het NederlandlSche leven is voortge- hoibbeld even rustig als daarvóór, vraagt ieder zich af, wat toch in ’s hemelsnaam de aanleiding ié geweest. De sensatie-maker®, die onmdddledlijk altijd alle® haarfijn weten, werdén na veertien dagen niet meer aangéhoord. Langzamerhand konjt het oordeel dér meer bezadigde menschen voor den dlraiad. Nu is het een merk waardig feit, dlat de algémeene opvatting be gint te .zweven tusséhen twee uiter sten men gelooft of aan een mdsl- veislland of aan een enonmen blun der. Indien er een misvenétand in hei Spel mocht geweest zijn, dlan ie Soort heer kan en Pannkeuken bukte zich, hield een veldtlesch aan de lippen van den ruiter en goot, zonder veel plicht pleging, het vocht in den mond. De bewusedooze bewoog zich, haalde diep adem, en sloeg even met de handen in de lucht. Zie zoo, nog eem, mijnheertje Prosit 1 dat zal u goed doen! Goddank! nu is ’tin orde! De gewondé, sloeg eensklaps die 'liegen op, zijn dwalende blik, zondér uitdrukking’, bleef op Benedicta rué- len\ Zachtjes richtte hij zich op en steunde zich op zijn ellebogen. Hi- zag zijn paard, de witte besneeuwde vlakte en op eenigén afstand1 dé sle de. Het bewustzijn scheen langiza- merhand terug te keeren. Een zacht gesteun... hij tast naar zijn voor hoofd en ziet het bloed, det zijn handi- eéhoen kleurt. Dan zinkt zijn hoofd weer achter over op de knie van het jonge meisje en strak staart hij haar aan. Benedicta buigt zich over hem heen, oog rust in oog, zoo diep, zoo vast en innig, al® slmolten twee zielen in dit oogenlblik Samen. De jonge Samaritan© Schrikt op en dlwingt hare gedachten, -die zulk een tot het er een geweest van een zóó afetehUwelijk als zelfs de de W aal Malefijt het zich niet voorstellen. Een blundér Wij deinsén o voor dé mogelijkheid dat dit dé aarv- leidnng gbweest zou zijn. En van wien dan Van dén verstrekker dér geheimzinnige gegeven® Of van de autoriteiten die te slpoedig daarop in gingen en ,,op stang gejaagidl” te voopvarend waren Bij alle geheimzinnigheid moet men óén ding niet vergeten. De gegevens' leidden tot daden in zake het mili taire beleid1. Die cHad'en zijn natuur lijk bekend en het is dan ook voor hen die zich een weinig op de hoog te Stélden van dé positie van ons land, niét twijfelachtig in weHierich- tlng die gegevens zich bewogen. 12) Een zucht van verlichting ont snapte hare borst, toen zij den be- wuételooze veilig in de dikke Sneeuw zag liggen. Alle drommels, ba rones, die arme man ware tot mos terd gemaleir, als gij niet de tegen woordigheid van geest had gehad de teugels te grijpenprees Pannkeuken lachend. Wat heeft die heer eigenlijk in dien zin gehad? ei, heerenrijntijd, ik geloof wer kelijk, dat hij een wond heeft aan het hoofd Benedicta hooide het niet.' Zij was reeds naast den ongelukkige neerge- knield en had' zijn hoofd op haren schoot genomen. Zoo goed het ging, wistehte zij het bloed' van het voor del! ng dézer zaak de beste gerust stelling voor het volk had kunnen en nnog’en zijn/’ En hij voegde er de wijze les aan toe, dat ook dé Ka mer haar gewone werk moet doen met het oog op den langen duur dér moeilijke tijden. En dat ie zoo juist gezegd het helpt niet in deze ern stige tijden handenwringend over het lot dlat wij te dragen hebben, te staan jammeren hierin staat het Parlement met ieder burger gelijk, dat werken zoolang het dag ié, de beste remedie is' tegen overdreven agitatie of lak en® waardige zorgeloos’- héid. De kalimé verklaring van dén Mi- ni®ter-Pre0|dénit, dat de Regeeriing géén bezwaar had om met de be handeling der Ouderdomsrente voort te glaan, dééd de déur toe. Dit had den heer De Savornin Lohman er toe moeten nopen zijn voorstel in te trékkenwij zullen daarover echter I niet te hard vallen, rekenende met den gemoedstoestand waarin hij ver keerde, maar dlat dé andere onder- teekenaar® zich toen niet van de mo tie loömaakten, en dat heel dé rech- terzijdé er hare stem aan gaf, was wél een van de leelijkste Stukjes!, die men zich kan indenken, en dat in. ddae tijidén. 's Morgens in comitó- gener'aal, ’s middags al® één egen dé Regeering!. Weinige oogenblikken, n*dlat dé mo tie-Lohman met Links1 tegen Rechte verworpen was, begon dr. De Vist ser dé algémeene beschouwingen over het wetsontwerp, met eene oplezing van het zomjénregisiter van de vrij zinnigen, die door de wet van Lloyd* Gcongé tot de StaatSpensdoniweering werdén bekeerd, en met een kraSOen aanval tegen de Regeering, om een ontwerp, dat hij zelf® eens als lig>- gende in dé neutrale zone verklaar- Je maar van eenige opwinding! héb ben wij noch bij den spreker, noch bij dé wéinige luisteraars iets spcurdl eerder het tegendeel. Dit feit was zeker de sterkste ver- oordéeling van het politiek sped van Rechts, juister gezegd politiek vuur werk, want eenig blijvend effect was er niet van te hopen-. In dé Tweede Kamer zelve heeft het voorstel van den heer Lohman te onbegrijpelijker, waar de voorstel ler zeker verklaarde te zijn van dé verwerping dér Ouderdomswet dóór de Eerste Kamer, zoodat men zou vragen Wat kan u, afgevaardigde voor Goes, de aanneming daarvan door de Tweede Kamer dan nog Sche- len niet meer effect voetzoeker, (Me ons als ze overwaChte afgaat. Men kent in dé Tweede Kamer den heer dé Savornin Lobman, men acht hem dlaar hoog om zoovele eigen schappen, die hem tot een Sieraad van ons Parlement maken, eni. néémt zijne driftbuien op den koop toe. Zijn optredén werd nog ietwat verzwakt, doordlat de heer Nolen® zijn voorstel kwam steunen, maar... met de hoogst bedenkelijke toevoeging, dat van hem zelven nimmer zuilk een voor stel zou zijn uitgegaan,. Maar... buiten dé Kamer zou het optredén van den heer De Savornin Lohman heel veel kwaad; hebben kun nen dben, als1 er niet voor behoor lijke dosiS tegengif was gezorgd. De heer Tydeman, zeker gevrijwaard van iedere verdenking, dat hij den ernst der tijdén niet zou inzien, maakte de leuke opmerking, ,,dlat hij hoop had, dat na het comité-generaal de behan-

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1916 | | pagina 1