TUNIS
I VAN THEE
l! 1 BH k Mn
stein’s Inkt
deliji de BESTE
ON SCHADElI’I'
(biedingen
No. 13099
55e Jaargang
Zaterdag 27 Mei 1910.
Eerste Blad.
3d. E. Alter
ite Gracht 299
De Gelukster.
i Courant
<weee>.
kENIItlS
Feuilleton.
ireedschappei
Wed. HALTER
HAAG,
Dameskleeding.
ele of gedeelten
j.
I
V AA Y ZONEN
Verschijnt dagelijks
Telefoon Interc. 82.
Op Uw post.
behalve Zon- en Feestdagen.
pRug DER AD v ERTEN TIÉN:
ÜitgeverTT BRDnOuFCT ZOON. Telefoon Interc. 82.
Brieven uit de Hofstad,
cccxx.
nd aan het Bureau.
I
j'l
4
k
de
L
I
'RECHT.
;ijn VAN
Keukengerei
i onderdeelen.
rktuigen.
haar
begreep
eCDr
Zendt een boodschap
of per tel. 168.
Het Bestuur,
DANTZIG.
S.00TEND0RST.
7EN.
'N-HOLLANR
en
op
Roman
over-
i en
naar
i vergoed.
AAM en ADRES
Gracht 269*
HAAG.
t I J5
1.50
door
NATHALY VON ESCHSTRUTH.
GSTEWAAK-
Iragen
tten de stad aan huis
be-
wa
den
i ih de
entiën kosten slecht*
litbelaling
>.36, voor elke regel
naak hebt U moge-
Kleed of Vloerzeil
meer gebruikt. Mag
leidster
met niet
dagelijks aangenomen aan ons Bureau:
ten, den Boekhandel en de Postkantoren.
nrijgt
of kwartieren en iedere
een zelfstanuig geheel
afgerond «teef van de stad.
maar toch tehetwoo^d
niet bijzonder juist. Misschien
wij, die namaner op een dorp
i of het moest in vacantietijd
geheel verkeerde voorstel-
AGAZUN VAN
VCHEM.
o THEEËN worden
verd in verzegelde
van vyf, twee en
alf en een Ned. one
ermelding van Nom-
n Prijs, voorzien van
staand Merk, vol
le Wet gedeponeerd,
i tot de uitvoering
(eeerde orden aan-
md,
J. C. BIJL,
REEBAART La.
e Drukkerij
ZOON —Good»
PRIJS VAN HET ABONNEMENT:
Per kwartaal
Idem franco per post. j,
Met Geïllustreerd Zondagsblad
Idem franco per post. I
Abonnementen worden
Markt 31, bjLonze Agenten,
Dit nummer bestaat uit twee
bladen.
3 Genoegen,
ring.
veel gfHMlM van» Roman vertollen. Ik
ben dan van oom» toestemming ze
ker. Zie, het is immers ook in uw
eigen bedang, niet waar
Maar Schrijf dan meteen, dat
ónmogelijk tijd heb, om met i
verdoofde op Floringhoven te
men. Eerst het volgend jaar,
Bouw- en Woning-
ur. Ondeiwtandeoom-
izorg.
wi|
im ntTMism
.oerten,
te fa> o» M«*
-
8 muf
Maar de Eerste Kamer fun-
geert ai» plechtanker voor hen, die
in den grooten politieken strijd van
De Provinciale Staten, die na Neer-
tend| H heistelling, als overblijfsel van,
de vroegere souvereioe gewestejijke
staten-, de meer beperkte rol hadden
te vervullen van lichamen ter
stuur van de provinciale-, meest
teretaatahelangen, hebben van
aanvang af zich ook nog bekleed ge
zien met de waardigheid van kies
college van een onzer hoogste staabe
lichamen.
Tot 1848 wad de keuze der Twee
de Kamerleden aan hen opgedragen.
De Eerste Kamer was toen een col
lege vin door den Koning voor het
leven benoemde heeren, die in
het geheim beraadslagend en een bij
na niet merkbaren invloed oefenend
wel een» zeer oneerbiedig „een oude
mannenhuis' of ,,'s Koning» mena
gerie” werden genoemd.
Na 1848, toen de Tweedy Kamer
(boor n^h^treekslche veilkiumngen
werd samengesteld, zag men aan de
Provinciale Staten opgedragen het sar
menstellen der Eerste Kamer.
Hierdoor kregen <te Provinciale
Staten naast hun eigenlijke werk
het behartigen der zuiver provinci
ale belangen ook een algemeen
pol’ticke taak.
De samenkoppeling dezer twee
functies is niet altijd bevorderlijk ge
weest aan de meest doelmatige sa-
menD.etlling der Prov. Staten; alge
meen politieke belangen trokken vaak
meer de aandacht dan de zuiver pro
vinciale en zoo worden (te verkiezin
gen voor de Staten nu en dan be-
heerScht door de zuivere landöpoili-
tick.
Zoolang dé Eerste Kamer
gtrondwettelijke taak góed
werd d'it nadeel niet zoo heel
stig gevoeld.
één weusch alleen te zijn.
En hier, onder de duizende men-
schen, die hem voorbijsnelden., was
hij alleen, getuid met zijne gedach
ten alleen.
De hitte, de muziek, het verblin
dend lieht en het talrijk publiek In
hel operagebouw, hadden zijn brein
verwart en zijp bloed in gisting ge
bracht. Het seisde en bruiste in zijn
hoofd, de betooverde rirenengertaiten
op het tooneei schenen den armen,
verkiefden dwaas van zijn hart en
«ijn verstand te willen berooven. Eerst
nu de nachtlucht frisch en verkoe
lend om zijn voorhoofd streek, ont
waakte Eckert uit een benauwden
droom.
Ja, hij had gedroomd. Niet dien
vreöftdijken, oiwenfragelijken droom,
dat een ander was gekomen, om hem
zijne liefde, zijne Marga te ontruk
ken, neen, een geheel ander, won
derlijk visioen, had hem, weken en
maanden lang, bezig gebonden. Het
was hem geweesf, als beminde hij
een meisje, een lief, onschuldig kind,
dat hij voor het eerst in de pach-
terSwoning van. Floringhoven had ont
moet, waar zij, als eene vriemlelijke
engel, in de kamer zijner kinderen
was verschenen, om de kleinen vjol
teederheid te IWkoozen en- te kwtaen.
Toen waS zijn hart in vurige liefde
voor baar ontvlamd. Zij was een
verwend prinsesje. Moest hem dit af
schrikken? Neen, zijn eerstevrouvt,
de dochter van een rijk fabrikant
maken, ook maar één middel oratie
heeren, die in de Twtede Kamer zulk
een groeten mond opletten, en zich
liefst zoo langdurig mogelijk
verzetten, tegen alle» wat van links
komt een weinig tot rede te bren
gen en dat iS
omzetting der Eerste Kamer.
Dit kan bereikt worden.
Velschillende provinciën Zt ld*
Holland, Zeeland en Overijssel heb
ben daartoe het heft ia handen.
Waar dit het geval ia hebben
vrijzinnigen van het district Gouda
als deel van Zuid-Hodland den
plicht zooveel als In hun vermogen
ia te zorgen dat het vrijzinnige ele
ment in de Staten krachtig wordt ver
sterkt, opdat het een meerderheid vor
men kan.
Er moet naar worden ge
streefd dat de Blaten van
Z u i d-Ho 1 la i»d Hnks wor
den-
De strijd, die over de geheeie linie
gestreden wordt, zal opk in ons dis
trict meer doen dan de oppervlakte
beroeren.
Ieder dient dit diep te beseffen.
Daarom moet alle lauwheid wor
den afgeschud en met evenveel élan
als bij de KamervericWHiigen de strijd
gevoerd worden voor de vrijzinnige
beginselen.
leder zij zijn plicht indachtig
an veie dot pen, i
tvn s-nnjver, die
en luiui'
feu.u.en.
ai lueüjK.
ik
mijn
ko
ala
wij getrouwd zijp, komen wij een be
zoek brengen 1...
Dus, tante, gij Schrijft, niet
waar Y en, met een overmoedig
tikje tegen de rimpelige wangen
rfneide Marga Daja de deur uit, haar
„geluk” tegemoet, dat, in de gestalte
van Roman Ermonyi, haar Stond te
wach'.en in den foyer.
Drommels, liefste, wat heeft ddé
lang geduurd^
Ja, het heeft lang geduurd, dat
is waar, het kriebelde mij aan aJle
vingenS, Troost u dus, mijn uitver
korene, ge zi.t het alléén niet, die ar
zenuwen op n* houdt
Ja, dat had hij al lang kunnen
merken', maar hij wilde het niet.
Z ij n- e gade mocht en zou niet zs-
nuwajdhtig zijn, en, wn» zij het
och, hij zou er geen notitie van ne
men.
De wrevelig» stemming duurde bij
beiden niet lang, daarvoor wan de
herinneringl aan dezen gelukkigen
avond nog tp levemlig. Roman was
Steeds zeer overdreven geweest in
zijne liefdesbetuigingen, nmar nu, nu
hij ongezien en ongestoord zijne uit
verkorene in de armen lield, vloei-
wa» nog meer verwend geweest,
toch wa» zij verliefd geworden „r
den armen volontair van haar vader
en had hem genomen, om al haar
geld met hem te deelen, tot het ban
kroet van haar vader hen arm had
gemaakt. Marga wa« eene zangeres
Schrikte hem dUt af Adalbert Ec
kert Stanste van een goed gezl(in(>
ambtenaanrfamilie, nog omteirwetSch
genoeg, om het huweii.k met eene too-
neetapeelster eene mésalliance te vin
den... Maar hij had zich «bia'raan
n!4«gestoord, atant hij beminde Mar
ga, met geheel zQn eerlijke, trouwe
ziel. N
Dat het jonge meisje hem onbe
leefd behandeidV, hem met oprot
krenkte, toen zij zijn® gevoelens raad
de, ook «lat had hem niet aflgesk'hrikt.
integendeel, hij Schroef haar gedrag
toe aan eene onhandigheid, om hare
verlegenheid en Schuwheid te verber
gen. Hij was veel te ertel en braaf,
om haar van hoogmoed te verden
ken, Waarom zou zij,hem afwijzen?
Zite verleden was onberispelijk. Ziin
armoede wm immers geen misdaad
Hij werkte eerlijk en vlijtig voor
zijn dagolijkridh brood, en hij was in
staat een gezin behoorlijk te onder
houden. Dat hij haar geen wedlde
kon aantiiedeu, mocht hem, bij ziin
eigen bescheidenheid en eenvoud'
geen bezwaar toeSchijnen. De liefde
verlangt immers zoo weinig, nm ge
lokkig te zijn.
(Wordt vervolgd.)
GOl1NHE COURANT.
^Tie'u.-ws- ezx ^.d.Trertezxtie'bleud. *rroor <3-©-ULcLeu ezx Oa©a.stre3sezx.
Van 1—5 gewone regels met bewijsnummerf 0.55
Elke regel meer,0.10
Bij drie achtereenvolgende plaatsingen worden deze tegen twee berekend.
Dienstaanbiedingen per plaatsing van 1—5 regels 10.35 bjj vooruit
betalingelke regel meer 6 ets. Reclames f 0 35 per regel.
Groote letters en randen naar plaatsruimte.
cachet dat een bepaalde woning
d. w. z. <te huurprijs daairvan
aan de bewoners geeft, te de meent
bedriegelijke maatstaf voor de be
oordeling van den wetek&nden dus..
den stand. Het heeft oisr den ook
zeer verwonderd, dat Minister Traub
in zijn wijziging van deze betasting
de huurwaarde nog belangrijke!
plaats ate waardemeter voor de flnan-
cieede wedvaart gat. Dat was een
totale miskenning van de overweginr
gen «ftie tegenwoordig gelden bij <ta
kauze van een woning.
De fout van de «terpen is al
dus heuft een arhtens’waardig dorps
bungemeostOT mij eene verzekerd
dat de manjidi hun oog laten val
'ei* op meiriijeH van hetzelfdte «terp.
Een eenégatefiy» geïsoleerd liggend
iterp te een verwande familiegroip.
En het oude Spreekwoord zei qok te
recht dat je het van je familie maar
moet hebben. Zulke verschillende voe
ten als waarvan de geschiedenis van
het laven op de dbrpen verhaalt, be
staan in «*en stad niet. He< laven
van (ten landman rang® gelukkig ,.he
nenglijden(', het leven In de Sbul
giijdlt over het aigenie<*n niet min
der gelukkig. Vreedzamer mtaMhien
zette, minder geatoond door broeder
twist. Jutat «teordat de inenSchmcl
kander minder kennen, verdwijnt de
afgunst, de naijver. Op de 'dorpen
kernt men elkaar van haver tot gort
De taalkundigen beweren dat dw.a uit
drukking betèekent vnn aver tot aver,
van grootvader tot grootvader, waar
uit Mwrer zou blijken- dht een al te
godde kennis van. eikaars aangeiliv
genheden ten nauwste verband houdt
met familie aangelegwihKten
Het zoeken van vriendschap, van
gofvte kennissen hrveft in de kleinere
gemeenten ook nog een geheel an
dere recteu. Men is meer op elkaar
aangewwen^ zpowri voor hulp «n
steun nte voor de gewei HghciblT
Noch hel een noch het ander te in
een giroote stad noodzak dijk. Vooral
niet wat het laatate betreft. De ver
maken die hier te vinden zijn, l’g-
gen grootendedlz buitfnudniië De
kunst, niet waar, de „grpote” kunst
wonit in de Storten aangebeden Do
pleiner®, de gonrowteHjk®, knusse van
hot kranrtie-ondetr-ona te daar ver
dwenen. Maar met he^ verdwijnen
daarvan te ook een bron van kleine
pikanterie nte nok van groote ja-
lopizie verdwenen AllcS heeft zich
«ewijpjgd on vervormd. Oude, ver
koorde dementen zijn verdwenen-; nl«mi
we, goede zijn er voor in rle plaats
gekomen. Maar daarnaast is onte-
genzeg!g«li.|k ook ieto intiems, iet» dat
alleen een kleine kring van heuscho
groote taad i« een combUiatie
ulüus taeeit eenmaal
-J Get teven in «ad
’neen beschreven, zich uiig
Wat hij er mee bedueéde te
ieuere groote stad ->z_-
nare wijk en
wija worut
een L.'.a -
1 -,t op zeaere hoogte heeft de man
gei ijk gehad,
„dorp i
tiejoeu i
woonden
zijn, een geheel verkeerde voorstel
ling van het leven op een dorp. Wat
wij ervan zagen wtw altijd de twee
uitersten: (te groote broeddrtfehap van
de dorpelingen en de groote vijand
schap die er bestond. Geen van. bei
de uitensten zi,n in de stad te vin
den. Een goede buur te beter dan
een verre vriend, heeft het oud-Hol-
landsche Spreekwoord ons geleeraard
d<wh in de steden schijnt men óf de
beteekenis daarvan niet in te zien öt
men schijnt do<?r ervaring tot een
andere opvatting van de buuraUhap
en de vriendschap gekomen te zijn.
Ik kan u verzekeren dat ik mijn
naaste buren die aan gene zijde vam
den wand van mijn kamer wonen
nlat ken. Zelfs niet bij name. Zoo
ieta is op een d'oq> stellig ondenk
baar. Tien huizen bij mij vandaan
bleek mij een man te wonen, naaM
wien ik op de schoolbanken zeSjaar
lang heb gezeten. Door heel toewal-
lige omstandigheden kwam ik met
hem in kennis en. het bleek on» toen
dat wij reeds meer dan twee jaar
zqo dicht bij elkander woonden. Wij
waren elkaar vaak gepasseerd (bah
hadden elkaar niet herkend.
Er is zelte een zeer rterke groo
ming onder de bevolking van een
groote stad om toch vooral geen
vriuidteiwp te sluiten met zijn bu
ren. Dat heeft zijn goede zijd». Wij
wonen hier alle dicht op elkaar, wij
wenen zelte boven en onder elkam
der; «te scheidingsmuren rijn dun
en... gcfioprig. Wie prijs stelt op
vrije beweging (toet het beet zich nlete
gelegen te laten liggen aan zijn bu
ren en niet beter kan men dit (toen
dan door elkaar te negeeren. Nood
zakdijk contact te er niet; ik weet
d!at niet ver bij urij vandaan ineen
benedenhuis een Dulteche familie
woflirt, terwijl vlak boven haar een
tweetal Belgische familie» bivakkeer
ren. Alle» in liefde en vrede, dank
zij de wederkeerige negatie.
Toch bestaan er in den Haag'dui-
zende coterfetje», kleine kringen van
heel goede vrinden, (Me weinig toe
schietelijk zijn in het opnamen van
nieuwe (Vmnectiee. Zij die van bui
terv-dodtad zich hier vestigen, onder
vinden dit in de beginne zeor goed,
hoewel het aan «ten anderen kant
weer zeer gemakkelijk ie zichizetf
zoon kring te scheppen. De buur
schap te ook om andere redenen wei
nig geschikt al» aanknopingspunt
voor gezdlig verkeer, omdat de aard
(ter personen, die in eikaar s ounid-
dehjke omgeving wonen, zooveel uit
één kan loopen. Sommige straten,
zijn «dlorakeligWt uniform in dien
bouwtrant «ter woningen. Die unifor
miteit leidt ndrt tot uniformiteit in
„stand” tiwSrihcn de bewoners. De
porwoneele belasting te de meert fou
tieve belasting die er bestaat. Het
ue een stroom van hartetochtelijke
woorden van zijne lippen, die „het
Marge kind- als geheel betooverdeu.
Zij wa» te oppervlakkig, om daze
gevoelsuitingen naar waarde te Schat
ten, zij liet er zich door meesleepen
en genoot, in het bewustzijn den
eigenzi«magen, luimigen kunstenaar
ads een lam aan hare voeten, te kun
nen dwingen. „Zonnig ate het mor
genrood, lacht (te toekomst mij te
gen I Gelukkige Sterren, mteietdH mij
niet klonk het in zachte jubelto
nen van hare lippen, en, had zich,
ondanks alles, niet de vraag1 aan
haar opgedrongen „waar is Eckert
gebleven ff’
Marga Daja zou zich op dit
oogenbük volkomen gelukkig hebbai
gevoeld. Voor hpe lang
Dat vroeg zij zich niet af.
Het rijtiig hield stil voor de schit
terend verlichte restauratie. T>
nam zijn jonge verloofde vol
mopd en zaligheid, in de armen
dtoeg haar over het trottoir i
binnen.
Ziet gij, mijn liefje, zoo wil ik
u door het leven dragenfiiiik
teute hij haar in het oor...
De gaffvlammen en het elektrisch
licht brandden zoo helder, em toch
kon Aldalbert Eckert den weg niet
vinden. Hij zpetit den ook niet*«Mj
dwaalde rond als in een droom, en
ging waar het toeval hetn leidde.
Waar zou hij ook heengaan Hij
wist het zelf niet. Hij had slechts
Manga had reeds den petemantd
orageslagien, zij trad nu plotseidngi op
hare tante tos, terwijl zij met vlsteu-
de Stern zeide
Hoor eens, tantetje, ik hSb een
goed idéé; Nu gij toch zoo Stil en
kalm thute blijft, kunt gij wei aan
de familie op Floringhoven schrijven,
hun mijne vorlovir^ meedeelen en zeer
(Nadruk verboden).
46)
J Welnu, blijf dan in hemel»
naam maar thute, geenmensch dlwingt
u immersRoman zal mij wel vei
lig weer thuis brengen. Goddank I
heeft hij nu het recht mij te gelei
den. Doe mij echter één genoegen
en schei uit mei dat gesnik Ik
drrf g»en woord meer te zeggen, uit
angst dat gij telkems in tranen uit
barst
Ja, gelukkig te Roman er, om
u te beschermen; ik zou wel graag
mee willen gaan, maar wezenlijk, ik
kan niet. Ik hoop, dat uw oom en
voogd' in Floringfaoven maar toe-
stdnaning geeft tot een Spoedig hu
welijk.
Manga
1913 het (UKters^ii dolven en in de
Tweede Kamer het college waar
de volkswil zuiverder tot uiting komt
dan in de Eerste Kamer de min-
(tertieid vormenstaan de zaken ant
ifa-».
Dr. Kuyper. die in zijn meer de-
mocrattochen tijd een Eerste Kamer,
djie, |iaar roeping ontrouw, zich zou
wfiUen opwerpen tot leidster der
politieke beweging, met niet zeer
vleiende namen betitelde, ziet thans
in de Eerste Kamer het «enige mid-
del om de Regaering te dwarsboom»»,
ate dit in zijn kraam te pas komt»
Hij tracht de Eerste Kamer de rol
te doen overnemen van de oppositie
in de Tweed© Kamer, zich ndet Sto
rend aan de toenemende impopulari
teit, die (fit lichaam daardoor bij het
volk geniet.
Zelte in den (Hoor de heeren ter
rechterzijde volgen» hun woorden zoo
inuig geliefden tijd van den gods
vrede, moest de Eerste Kamer ge
regeld dienst deem, om de Regeering
dwan» te zitten, ate de leider cder
Anti revolutionairen dit wenschte en
Chrijrtehjk-tliirtorischen en Katholie
ken deden aan 't spelletje braaf mede.
Ziet d® Eerste Kamer zelf in, wekk
gevaar zij loopt door op den inge-
slagen weg voort te gaan Wij zou
den hal haast gel o o ven, nu wij ge
zien hebben, dat de rechterzijde bij
de laatate behandeling der eedSwet
uiteengevallen te en enkelen aau (He
zijde niet achtend den toorn van
<j«n leidler aan het spteletje niet
langer hebben willen meedoen.
Toch blajlt t gevaar niet denk beel
dig, dlat de Eerste Kamer zich vor
der zal aanmatigen de rol, die de
minderheid der Tweede Kamer niet
in Staat is te spelen en alles tegen
houden^ wat niet in de kraam van
d'e kerkéïijke coalitie te pas komt.
Men moge nu jammeren over de
onijutete rol, d'ie de Eerste Kamer
speelt, men moge ook betreuren, dat
de Provinciale blaten door dezen toe
stand meer in (te algeuneene politiek
betrokken worden dan gowensoht id,
t geval ligt er nu eenmaal toe.
Er te maar één middel om aan (ie
rechtache tegenwerking een eind te