TUNIS I VAN THEE l! 1 BH k Mn stein’s Inkt deliji de BESTE ON SCHADElI’I' (biedingen No. 13099 55e Jaargang Zaterdag 27 Mei 1910. Eerste Blad. 3d. E. Alter ite Gracht 299 De Gelukster. i Courant <weee>. kENIItlS Feuilleton. ireedschappei Wed. HALTER HAAG, Dameskleeding. ele of gedeelten j. I V AA Y ZONEN Verschijnt dagelijks Telefoon Interc. 82. Op Uw post. behalve Zon- en Feestdagen. pRug DER AD v ERTEN TIÉN: ÜitgeverTT BRDnOuFCT ZOON. Telefoon Interc. 82. Brieven uit de Hofstad, cccxx. nd aan het Bureau. I j'l 4 k de L I 'RECHT. ;ijn VAN Keukengerei i onderdeelen. rktuigen. haar begreep eCDr Zendt een boodschap of per tel. 168. Het Bestuur, DANTZIG. S.00TEND0RST. 7EN. 'N-HOLLANR en op Roman over- i en naar i vergoed. AAM en ADRES Gracht 269* HAAG. t I J5 1.50 door NATHALY VON ESCHSTRUTH. GSTEWAAK- Iragen tten de stad aan huis be- wa den i ih de entiën kosten slecht* litbelaling >.36, voor elke regel naak hebt U moge- Kleed of Vloerzeil meer gebruikt. Mag leidster met niet dagelijks aangenomen aan ons Bureau: ten, den Boekhandel en de Postkantoren. nrijgt of kwartieren en iedere een zelfstanuig geheel afgerond «teef van de stad. maar toch tehetwoo^d niet bijzonder juist. Misschien wij, die namaner op een dorp i of het moest in vacantietijd geheel verkeerde voorstel- AGAZUN VAN VCHEM. o THEEËN worden verd in verzegelde van vyf, twee en alf en een Ned. one ermelding van Nom- n Prijs, voorzien van staand Merk, vol le Wet gedeponeerd, i tot de uitvoering (eeerde orden aan- md, J. C. BIJL, REEBAART La. e Drukkerij ZOON —Good» PRIJS VAN HET ABONNEMENT: Per kwartaal Idem franco per post. j, Met Geïllustreerd Zondagsblad Idem franco per post. I Abonnementen worden Markt 31, bjLonze Agenten, Dit nummer bestaat uit twee bladen. 3 Genoegen, ring. veel gfHMlM van» Roman vertollen. Ik ben dan van oom» toestemming ze ker. Zie, het is immers ook in uw eigen bedang, niet waar Maar Schrijf dan meteen, dat ónmogelijk tijd heb, om met i verdoofde op Floringhoven te men. Eerst het volgend jaar, Bouw- en Woning- ur. Ondeiwtandeoom- izorg. wi| im ntTMism .oerten, te fa> o» M«* - 8 muf Maar de Eerste Kamer fun- geert ai» plechtanker voor hen, die in den grooten politieken strijd van De Provinciale Staten, die na Neer- tend| H heistelling, als overblijfsel van, de vroegere souvereioe gewestejijke staten-, de meer beperkte rol hadden te vervullen van lichamen ter stuur van de provinciale-, meest teretaatahelangen, hebben van aanvang af zich ook nog bekleed ge zien met de waardigheid van kies college van een onzer hoogste staabe lichamen. Tot 1848 wad de keuze der Twee de Kamerleden aan hen opgedragen. De Eerste Kamer was toen een col lege vin door den Koning voor het leven benoemde heeren, die in het geheim beraadslagend en een bij na niet merkbaren invloed oefenend wel een» zeer oneerbiedig „een oude mannenhuis' of ,,'s Koning» mena gerie” werden genoemd. Na 1848, toen de Tweedy Kamer (boor n^h^treekslche veilkiumngen werd samengesteld, zag men aan de Provinciale Staten opgedragen het sar menstellen der Eerste Kamer. Hierdoor kregen <te Provinciale Staten naast hun eigenlijke werk het behartigen der zuiver provinci ale belangen ook een algemeen pol’ticke taak. De samenkoppeling dezer twee functies is niet altijd bevorderlijk ge weest aan de meest doelmatige sa- menD.etlling der Prov. Staten; alge meen politieke belangen trokken vaak meer de aandacht dan de zuiver pro vinciale en zoo worden (te verkiezin gen voor de Staten nu en dan be- heerScht door de zuivere landöpoili- tick. Zoolang dé Eerste Kamer gtrondwettelijke taak góed werd d'it nadeel niet zoo heel stig gevoeld. één weusch alleen te zijn. En hier, onder de duizende men- schen, die hem voorbijsnelden., was hij alleen, getuid met zijne gedach ten alleen. De hitte, de muziek, het verblin dend lieht en het talrijk publiek In hel operagebouw, hadden zijn brein verwart en zijp bloed in gisting ge bracht. Het seisde en bruiste in zijn hoofd, de betooverde rirenengertaiten op het tooneei schenen den armen, verkiefden dwaas van zijn hart en «ijn verstand te willen berooven. Eerst nu de nachtlucht frisch en verkoe lend om zijn voorhoofd streek, ont waakte Eckert uit een benauwden droom. Ja, hij had gedroomd. Niet dien vreöftdijken, oiwenfragelijken droom, dat een ander was gekomen, om hem zijne liefde, zijne Marga te ontruk ken, neen, een geheel ander, won derlijk visioen, had hem, weken en maanden lang, bezig gebonden. Het was hem geweesf, als beminde hij een meisje, een lief, onschuldig kind, dat hij voor het eerst in de pach- terSwoning van. Floringhoven had ont moet, waar zij, als eene vriemlelijke engel, in de kamer zijner kinderen was verschenen, om de kleinen vjol teederheid te IWkoozen en- te kwtaen. Toen waS zijn hart in vurige liefde voor baar ontvlamd. Zij was een verwend prinsesje. Moest hem dit af schrikken? Neen, zijn eerstevrouvt, de dochter van een rijk fabrikant maken, ook maar één middel oratie heeren, die in de Twtede Kamer zulk een groeten mond opletten, en zich liefst zoo langdurig mogelijk verzetten, tegen alle» wat van links komt een weinig tot rede te bren gen en dat iS omzetting der Eerste Kamer. Dit kan bereikt worden. Velschillende provinciën Zt ld* Holland, Zeeland en Overijssel heb ben daartoe het heft ia handen. Waar dit het geval ia hebben vrijzinnigen van het district Gouda als deel van Zuid-Hodland den plicht zooveel als In hun vermogen ia te zorgen dat het vrijzinnige ele ment in de Staten krachtig wordt ver sterkt, opdat het een meerderheid vor men kan. Er moet naar worden ge streefd dat de Blaten van Z u i d-Ho 1 la i»d Hnks wor den- De strijd, die over de geheeie linie gestreden wordt, zal opk in ons dis trict meer doen dan de oppervlakte beroeren. Ieder dient dit diep te beseffen. Daarom moet alle lauwheid wor den afgeschud en met evenveel élan als bij de KamervericWHiigen de strijd gevoerd worden voor de vrijzinnige beginselen. leder zij zijn plicht indachtig an veie dot pen, i tvn s-nnjver, die en luiui' feu.u.en. ai lueüjK. ik mijn ko ala wij getrouwd zijp, komen wij een be zoek brengen 1... Dus, tante, gij Schrijft, niet waar Y en, met een overmoedig tikje tegen de rimpelige wangen rfneide Marga Daja de deur uit, haar „geluk” tegemoet, dat, in de gestalte van Roman Ermonyi, haar Stond te wach'.en in den foyer. Drommels, liefste, wat heeft ddé lang geduurd^ Ja, het heeft lang geduurd, dat is waar, het kriebelde mij aan aJle vingenS, Troost u dus, mijn uitver korene, ge zi.t het alléén niet, die ar zenuwen op n* houdt Ja, dat had hij al lang kunnen merken', maar hij wilde het niet. Z ij n- e gade mocht en zou niet zs- nuwajdhtig zijn, en, wn» zij het och, hij zou er geen notitie van ne men. De wrevelig» stemming duurde bij beiden niet lang, daarvoor wan de herinneringl aan dezen gelukkigen avond nog tp levemlig. Roman was Steeds zeer overdreven geweest in zijne liefdesbetuigingen, nmar nu, nu hij ongezien en ongestoord zijne uit verkorene in de armen lield, vloei- wa» nog meer verwend geweest, toch wa» zij verliefd geworden „r den armen volontair van haar vader en had hem genomen, om al haar geld met hem te deelen, tot het ban kroet van haar vader hen arm had gemaakt. Marga wa« eene zangeres Schrikte hem dUt af Adalbert Ec kert Stanste van een goed gezl(in(> ambtenaanrfamilie, nog omteirwetSch genoeg, om het huweii.k met eene too- neetapeelster eene mésalliance te vin den... Maar hij had zich «bia'raan n!4«gestoord, atant hij beminde Mar ga, met geheel zQn eerlijke, trouwe ziel. N Dat het jonge meisje hem onbe leefd behandeidV, hem met oprot krenkte, toen zij zijn® gevoelens raad de, ook «lat had hem niet aflgesk'hrikt. integendeel, hij Schroef haar gedrag toe aan eene onhandigheid, om hare verlegenheid en Schuwheid te verber gen. Hij was veel te ertel en braaf, om haar van hoogmoed te verden ken, Waarom zou zij,hem afwijzen? Zite verleden was onberispelijk. Ziin armoede wm immers geen misdaad Hij werkte eerlijk en vlijtig voor zijn dagolijkridh brood, en hij was in staat een gezin behoorlijk te onder houden. Dat hij haar geen wedlde kon aantiiedeu, mocht hem, bij ziin eigen bescheidenheid en eenvoud' geen bezwaar toeSchijnen. De liefde verlangt immers zoo weinig, nm ge lokkig te zijn. (Wordt vervolgd.) GOl1NHE COURANT. ^Tie'u.-ws- ezx ^.d.Trertezxtie'bleud. *rroor <3-©-ULcLeu ezx Oa©a.stre3sezx. Van 1—5 gewone regels met bewijsnummerf 0.55 Elke regel meer,0.10 Bij drie achtereenvolgende plaatsingen worden deze tegen twee berekend. Dienstaanbiedingen per plaatsing van 1—5 regels 10.35 bjj vooruit betalingelke regel meer 6 ets. Reclames f 0 35 per regel. Groote letters en randen naar plaatsruimte. cachet dat een bepaalde woning d. w. z. <te huurprijs daairvan aan de bewoners geeft, te de meent bedriegelijke maatstaf voor de be oordeling van den wetek&nden dus.. den stand. Het heeft oisr den ook zeer verwonderd, dat Minister Traub in zijn wijziging van deze betasting de huurwaarde nog belangrijke! plaats ate waardemeter voor de flnan- cieede wedvaart gat. Dat was een totale miskenning van de overweginr gen «ftie tegenwoordig gelden bij <ta kauze van een woning. De fout van de «terpen is al dus heuft een arhtens’waardig dorps bungemeostOT mij eene verzekerd dat de manjidi hun oog laten val 'ei* op meiriijeH van hetzelfdte «terp. Een eenégatefiy» geïsoleerd liggend iterp te een verwande familiegroip. En het oude Spreekwoord zei qok te recht dat je het van je familie maar moet hebben. Zulke verschillende voe ten als waarvan de geschiedenis van het laven op de dbrpen verhaalt, be staan in «*en stad niet. He< laven van (ten landman rang® gelukkig ,.he nenglijden(', het leven In de Sbul giijdlt over het aigenie<*n niet min der gelukkig. Vreedzamer mtaMhien zette, minder geatoond door broeder twist. Jutat «teordat de inenSchmcl kander minder kennen, verdwijnt de afgunst, de naijver. Op de 'dorpen kernt men elkaar van haver tot gort De taalkundigen beweren dat dw.a uit drukking betèekent vnn aver tot aver, van grootvader tot grootvader, waar uit Mwrer zou blijken- dht een al te godde kennis van. eikaars aangeiliv genheden ten nauwste verband houdt met familie aangelegwihKten Het zoeken van vriendschap, van gofvte kennissen hrveft in de kleinere gemeenten ook nog een geheel an dere recteu. Men is meer op elkaar aangewwen^ zpowri voor hulp «n steun nte voor de gewei HghciblT Noch hel een noch het ander te in een giroote stad noodzak dijk. Vooral niet wat het laatate betreft. De ver maken die hier te vinden zijn, l’g- gen grootendedlz buitfnudniië De kunst, niet waar, de „grpote” kunst wonit in de Storten aangebeden Do pleiner®, de gonrowteHjk®, knusse van hot kranrtie-ondetr-ona te daar ver dwenen. Maar met he^ verdwijnen daarvan te ook een bron van kleine pikanterie nte nok van groote ja- lopizie verdwenen AllcS heeft zich «ewijpjgd on vervormd. Oude, ver koorde dementen zijn verdwenen-; nl«mi we, goede zijn er voor in rle plaats gekomen. Maar daarnaast is onte- genzeg!g«li.|k ook ieto intiems, iet» dat alleen een kleine kring van heuscho groote taad i« een combUiatie ulüus taeeit eenmaal -J Get teven in «ad ’neen beschreven, zich uiig Wat hij er mee bedueéde te ieuere groote stad ->z_- nare wijk en wija worut een L.'.a - 1 -,t op zeaere hoogte heeft de man gei ijk gehad, „dorp i tiejoeu i woonden zijn, een geheel verkeerde voorstel ling van het leven op een dorp. Wat wij ervan zagen wtw altijd de twee uitersten: (te groote broeddrtfehap van de dorpelingen en de groote vijand schap die er bestond. Geen van. bei de uitensten zi,n in de stad te vin den. Een goede buur te beter dan een verre vriend, heeft het oud-Hol- landsche Spreekwoord ons geleeraard d<wh in de steden schijnt men óf de beteekenis daarvan niet in te zien öt men schijnt do<?r ervaring tot een andere opvatting van de buuraUhap en de vriendschap gekomen te zijn. Ik kan u verzekeren dat ik mijn naaste buren die aan gene zijde vam den wand van mijn kamer wonen nlat ken. Zelfs niet bij name. Zoo ieta is op een d'oq> stellig ondenk baar. Tien huizen bij mij vandaan bleek mij een man te wonen, naaM wien ik op de schoolbanken zeSjaar lang heb gezeten. Door heel toewal- lige omstandigheden kwam ik met hem in kennis en. het bleek on» toen dat wij reeds meer dan twee jaar zqo dicht bij elkander woonden. Wij waren elkaar vaak gepasseerd (bah hadden elkaar niet herkend. Er is zelte een zeer rterke groo ming onder de bevolking van een groote stad om toch vooral geen vriuidteiwp te sluiten met zijn bu ren. Dat heeft zijn goede zijd». Wij wonen hier alle dicht op elkaar, wij wenen zelte boven en onder elkam der; «te scheidingsmuren rijn dun en... gcfioprig. Wie prijs stelt op vrije beweging (toet het beet zich nlete gelegen te laten liggen aan zijn bu ren en niet beter kan men dit (toen dan door elkaar te negeeren. Nood zakdijk contact te er niet; ik weet d!at niet ver bij urij vandaan ineen benedenhuis een Dulteche familie woflirt, terwijl vlak boven haar een tweetal Belgische familie» bivakkeer ren. Alle» in liefde en vrede, dank zij de wederkeerige negatie. Toch bestaan er in den Haag'dui- zende coterfetje», kleine kringen van heel goede vrinden, (Me weinig toe schietelijk zijn in het opnamen van nieuwe (Vmnectiee. Zij die van bui terv-dodtad zich hier vestigen, onder vinden dit in de beginne zeor goed, hoewel het aan «ten anderen kant weer zeer gemakkelijk ie zichizetf zoon kring te scheppen. De buur schap te ook om andere redenen wei nig geschikt al» aanknopingspunt voor gezdlig verkeer, omdat de aard (ter personen, die in eikaar s ounid- dehjke omgeving wonen, zooveel uit één kan loopen. Sommige straten, zijn «dlorakeligWt uniform in dien bouwtrant «ter woningen. Die unifor miteit leidt ndrt tot uniformiteit in „stand” tiwSrihcn de bewoners. De porwoneele belasting te de meert fou tieve belasting die er bestaat. Het ue een stroom van hartetochtelijke woorden van zijne lippen, die „het Marge kind- als geheel betooverdeu. Zij wa» te oppervlakkig, om daze gevoelsuitingen naar waarde te Schat ten, zij liet er zich door meesleepen en genoot, in het bewustzijn den eigenzi«magen, luimigen kunstenaar ads een lam aan hare voeten, te kun nen dwingen. „Zonnig ate het mor genrood, lacht (te toekomst mij te gen I Gelukkige Sterren, mteietdH mij niet klonk het in zachte jubelto nen van hare lippen, en, had zich, ondanks alles, niet de vraag1 aan haar opgedrongen „waar is Eckert gebleven ff’ Marga Daja zou zich op dit oogenbük volkomen gelukkig hebbai gevoeld. Voor hpe lang Dat vroeg zij zich niet af. Het rijtiig hield stil voor de schit terend verlichte restauratie. T> nam zijn jonge verloofde vol mopd en zaligheid, in de armen dtoeg haar over het trottoir i binnen. Ziet gij, mijn liefje, zoo wil ik u door het leven dragenfiiiik teute hij haar in het oor... De gaffvlammen en het elektrisch licht brandden zoo helder, em toch kon Aldalbert Eckert den weg niet vinden. Hij zpetit den ook niet*«Mj dwaalde rond als in een droom, en ging waar het toeval hetn leidde. Waar zou hij ook heengaan Hij wist het zelf niet. Hij had slechts Manga had reeds den petemantd orageslagien, zij trad nu plotseidngi op hare tante tos, terwijl zij met vlsteu- de Stern zeide Hoor eens, tantetje, ik hSb een goed idéé; Nu gij toch zoo Stil en kalm thute blijft, kunt gij wei aan de familie op Floringhoven schrijven, hun mijne vorlovir^ meedeelen en zeer (Nadruk verboden). 46) J Welnu, blijf dan in hemel» naam maar thute, geenmensch dlwingt u immersRoman zal mij wel vei lig weer thuis brengen. Goddank I heeft hij nu het recht mij te gelei den. Doe mij echter één genoegen en schei uit mei dat gesnik Ik drrf g»en woord meer te zeggen, uit angst dat gij telkems in tranen uit barst Ja, gelukkig te Roman er, om u te beschermen; ik zou wel graag mee willen gaan, maar wezenlijk, ik kan niet. Ik hoop, dat uw oom en voogd' in Floringfaoven maar toe- stdnaning geeft tot een Spoedig hu welijk. Manga 1913 het (UKters^ii dolven en in de Tweede Kamer het college waar de volkswil zuiverder tot uiting komt dan in de Eerste Kamer de min- (tertieid vormenstaan de zaken ant ifa-». Dr. Kuyper. die in zijn meer de- mocrattochen tijd een Eerste Kamer, djie, |iaar roeping ontrouw, zich zou wfiUen opwerpen tot leidster der politieke beweging, met niet zeer vleiende namen betitelde, ziet thans in de Eerste Kamer het «enige mid- del om de Regaering te dwarsboom»», ate dit in zijn kraam te pas komt» Hij tracht de Eerste Kamer de rol te doen overnemen van de oppositie in de Tweed© Kamer, zich ndet Sto rend aan de toenemende impopulari teit, die (fit lichaam daardoor bij het volk geniet. Zelte in den (Hoor de heeren ter rechterzijde volgen» hun woorden zoo inuig geliefden tijd van den gods vrede, moest de Eerste Kamer ge regeld dienst deem, om de Regeering dwan» te zitten, ate de leider cder Anti revolutionairen dit wenschte en Chrijrtehjk-tliirtorischen en Katholie ken deden aan 't spelletje braaf mede. Ziet d® Eerste Kamer zelf in, wekk gevaar zij loopt door op den inge- slagen weg voort te gaan Wij zou den hal haast gel o o ven, nu wij ge zien hebben, dat de rechterzijde bij de laatate behandeling der eedSwet uiteengevallen te en enkelen aau (He zijde niet achtend den toorn van <j«n leidler aan het spteletje niet langer hebben willen meedoen. Toch blajlt t gevaar niet denk beel dig, dlat de Eerste Kamer zich vor der zal aanmatigen de rol, die de minderheid der Tweede Kamer niet in Staat is te spelen en alles tegen houden^ wat niet in de kraam van d'e kerkéïijke coalitie te pas komt. Men moge nu jammeren over de onijutete rol, d'ie de Eerste Kamer speelt, men moge ook betreuren, dat de Provinciale blaten door dezen toe stand meer in (te algeuneene politiek betrokken worden dan gowensoht id, t geval ligt er nu eenmaal toe. Er te maar één middel om aan (ie rechtache tegenwerking een eind te

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1916 | | pagina 1