Zaterdag 1 Juli 1916.
66e Jaargang
Eerste Blad.
l
-XTï©“iX"ws- ©xx ^kcL"v-©rt©xxt5.©Tola,cL -voor Q-oxxd©- ©xx O±xxstr©lc
ITt
Feuilleton.
j |Dë Geluksster.
o.
1
Verschijnt dagelijks
I Telefoon, Interc. 82.
behalve Zon- en Feestdagen.
Telefoon Interc. 82.
Brieven uit de Hotstad,
ccdxxv.
DE EINDUITSLAG.
F UitgeversT BRDTKMAN EN ZOON.
4
i
te
1
te
1
weg
en
pos
of
HOOFDSTUK XVII.
(Wordt vervolgd
1
an-
dat
ai
med
Zijt
op-
bladen.
f 125
1.50
I
j;
'tion
pil,
ook
gang naar
te om
gaan.
dé dtenUbui* te veel moeite
dp te temperen of tegen
I
Dit nummer bestaat uit twee
vroe$8r voorjaar weinig paéöagierö.
De postiljon zette verbaasde oogen
op, toen een bleeke, eenvoudig gé-
kleedé (terne, met een kind op dien
arm, over het perron liep, enibijidén
op die wereld te, hoezeer men
somé heimwee kan hebben naar den
De gele postwagen, die vanheénta-
naar de kleine landhtad in het
gebergte reed, had gewoonJijk in het
wil ik.
gespot.'
postwagen «taan bleef.
Zij vroeg of men aan dén
naar Floringhoven stilhield.
Natuurlijk, knikte de
tiljon, met zijn gewone vriendelijk
heid, wij rijden er voorbij, ei. of
ik nu even aan dén teugel trek en
de bruintjes qen beetje laat uitblazen,
blijft immers hetzelfde. Moefr u mis
schien naae Floringhoven
Marga knikte toestemmend. Het>
is nog drie kwartier gaans' van den
kruisweg, niet waar vroeg zij
zuchtend.
De koetsier zag de zwakke, afge
tobde vrouw een oogenbljk aan.
Zijt gij ziek, mevrouwtje en ziet
ge wat op tegen den loop vroeg)
hjj medelijdend.
Marge knikte, de tranen stonden
haar in de oogen. Wij zijn bei
den ziek, mijn kind en ik... o, als
ik maar niet op dén eenzamen weg
blijf liggen
Nu, run, sfchrei maar niet, me
vrouwtje, zoo’n vaart zal ’t niet loo-
pen. Waaroni stuurt dé barones1 geen
rijtuignaar het station Of moet gij
misschien bij den pachter zijn of bij
een *r andere ondeigétefcfcikten I
Margla bloedde. Ik wil hen ver
rassen, fluisterde zij met gébogcn
du mi
dood.
Neen,, jtat weet ik niet, en, dat
niet weten, had1 rij
zen tijd niet anders dan identiek kaai,
zijn met giezonde democratie. In de
derde plaats moeten wij zelven vrij
zijn, een onvrije kan de vrijheid aan
anderen niet geven,’en we hebben
hier het oog op hen die geen baas
zijn over hun geld, maar wier geld
baas is over hen. Wie met droevig
oog op zijne brandkast het beginfleu
van belasting naar draagkracht niet
atubuurit treedt feitelijk het liberale
beginsel met voeten, en het is dlan
ook geen wonder dat dezulken, zoo
ms mj ue laatste verkiezing te ge-
oeurd, zich in de armen der Coali
tie wierpen, (tóe zich nu eenmaal de1’
twijfelacntige eer kan toetrekenen de
trouwste schutster te zijn van al wie
schatten op aarde verzamelt.
Het Lioeraiisane zal democratisch
zijn of niet Zijn. Is het laatste het
geval, aan is de natuurlijke loop
der dingen dat zijn taak zal overge
nomen wordten door de S.D.A.P., (tóe
zich vervormt tot diemotratisch libe
rale hervormingspartij. Is het libe
ralisme echter in wezen democratisch,
dan zal wat zich eens sociaal*dean*j-
cratie noemde, daarvan de vooilhoe-
de uitinaken, totdat... een vijfde stand
om zijn rechten komt vragen, dfe den
vierden stand, die dieae reeds ver
kreeg voor „bourgeoisie satisfaitci
zal schedden.
~PRUS VAN H/ET ABONNEMENT:
Per kwartaal
Idem france per post.
Met Geïllustreerd Zondagsblad
Idem frana, per post
Abonnementen worden dagelfll
Markt 31, bij onze Agenten, de
hoofd.
Zoo, zoo, met het kleine wormpje
op dep a/m Wel, dat zal me een
vreugde zijn. Weet ge, mevrouwtje,
ik heb volstrekt geen haast, eni als
’t u goed te, rijd ik .u een eindje
het
Wij leven in het tijdperk, dat de
'vierde stand aan de deur staat
kloppen, met haren eteéh van poli
tieke gelijkberechtigheid met de
dere standen, en al geschiedt
kloppen dikwijle wat al te hard, en
al is de wijze van optreden daarbij
niet altijd even aangenaam, die eiseh
in zich zelf is* gerecht en op den
duur even onafwijsbaar als wat 'de
derde stand aan het eindle dér 18de
eeuw kwaïm vragen. Zeker ook tijen
werd overvraagd, die tiers état, die
niets was en alles wilde zijn, is het
eerste wel'niet gebleven, en het laat-
«te wel niet geworden, maar heelt de
plaats gekregen, dlie haar toekomt
zeer ter versterking Van de liberale
idee.
Zoo zien wjj in den was van de
8. D. A. P. ook slechte een o-veri
gangstijdpej-k, dat ten slotte op nieu-
"weXyersterking van de liberale idee
zal ukloopen. Want men vergetehet
niet» sócialtemé, dat aah verkie-
i zingsactte meedoet, schijnt slechts het
liberaliJne te overvleugelen om het
ten slotte geheel op te slokken, i»
werkelijkheid is het tegendeel het ge
val, /omdat» niet het liberalisme naar
het socialisme gaat, maar het socte.-
Hsme naar het liberalisme, en zich
telkens meer atviaagt wat bereik
baar te. Het boek van- Marx worut
nog altijd in eere gehouden, maar
niet meer als onfeilbare wegwijzer op
ue telkens .itóauwe wegen (tóe .onze
steeds in evolutie verkeerende maat
schappij ontsluit, doch slechjg als
heilige reliquie, en dat dan nog in
eene partij die aan de wonderkracht
van aulke reiiquien niet gelooft. En
zette een man, eens zoo pur sang
Marxist als de Amsterdamslche wet
houder Wdbaut, bestuurt in zuiver
democrattetoh-libetalen geest, en ver-
sterk|, feitelijk de kracht van hen, die
zich steeds op het standpunt van het
bereiikibare plaatsten.
Een overgangstijdperk brengt
tijd eigenaardige moeilijkheden
zich, niet alleen voor de partij die.,
daarvan den grooteten invloed ou
den regen achtergelaten.
ten paar vogels kwinkeleerdttlT,
hier en daar kraakte het tusschen de
^ijniboomeni, rechte van den weg
overigens was alles in dien omtrek
stil.
De postiljon neemt zijn horen en
blaast: „Ach, wie ist ’ömoglich damn,
dass ich dich lassen kann
Een diepe weemoed overmeestert de
arme, verlaten vrouw. Ate met too-
vermacht d|pemt dé oude, slchoone tijd'
weer voor haar op, toen zij, ate) een
gelukkig kind, door deze velden en
boséchen dwaalde, toen de wereld
haar een lachend paradij» toeecheen.
Wa« het niet juist zulk een paasch-
dag, vol vochtigen nevelglans, toen
zij voo< het eerst, na lange afwezig
heid, thuiskwam met verlof.
Toen had’ zij het binnen de enge
muren niet kunnen uithouden. Zij
moest naar buiten, zij moest naar het
woidl, en daar in luide jubeltonen
uitgalmen, wat zich opdrong in haar
hart..
„Ach, wie wür’s mogllich diann,
Dasw ich dich laasen kann,
Hab’ dich vom Herzen gem,
Das' glaube mir
En terwijl zij dit air zong
GOIIISHIE CO LKAVE
pRHS DER ADVERTENTIÊN:
Van i—5 gewone regels met bewijsnummer f 0.55
Elke regel meer0.10
By drie achtereenvolgende plaatsingen worden deze tegen twee berekend.
Dienstaanbiedingen per plaatsing van 1—-5 regels 10.35 by vooruit
betaling elke regel meer 6 ets. Reclames f 0Ï5 per regel.
Groote letters en randen naar plaatsruimte.
’t u goed iö, rijd ik .u een
verder, tot aan het. park van
kasteel.
Wederom, bloosde Marga. Zij zag
den man met droevige oogen aan.
Dat Jf>u te veel kosten, ik heb
hoogjsitens nog een paar stuiver®, die
ik u voor uwe moeite zou kunnen
geven, zedde zij bedeesd, en toch
Avloog een, straal van hoop oyer haar
bleek gelaat.
De postiljon lachte. Ja, zeker,
ook nog een fooi! Weet ge, me
vrouwtje, ’t is1 mij precies hetzelfde
,cf ik over Buhlendorf of over Flo
ringhoven rijd. Ik heb toch geen,
brieven,, en passagiers zullen er ook
wel niet zijn. Geen dank du®. Klim
maar gauw in den wagen, opdlat dfe
kleine geen kou vat. De wind te
nier in de bergen koud, al dooit het
ook- óp ’t oogénlblik.
Marga stapte in.* Een oogenblik la
ter zette de zware poötkloete ajteh in
beweging. De zon neigde roette naar
onldleirgang, hai^ Stralen toekenden
schuine, gele strepen op het' zwarte
vochtige mosl, waaruit de frtefeche
lentelucht opsteeg.
Dikke droppels hingen aan de kale
takken., die weg was- modderig en be
dekt met tal van waterplassen, door
hervindt, maar ook voor hen, (Mein
afwachting staan naar de voleinding
van het proces.
De nioeihjkheid voor de. 8. D. A.
I'. te dat de evolutie die zij (teon-
inaken, door de haar vijandige revo
lutionaire elementen zqk uitgespeeki
worden ate eene verwatering van bê-
waaruit hare neiging ver-
om ju^jt in strijd
verkiezing
trom vap
*PS=
11 door
hijATHALY VON ESCHSTBÜTH.
f (N a d r u k verboden).
I Je yrind floot om het huiel. Klqnk
ie niet ais1 eene melodie
..„Schitterend, ate het morgen-
o >d, lacht de toekomst mij tegen.
?e ukkige sterren, misteddt mij niet!,”
Marga droogt hare tranen en blikt,
ilk in eeif stomme, wanhopige aan
dacht, napr dén hémel.
De komeet der liefdé had! haar mis-
léidl,, het was’ een dwaallicht géweeet,
dat haar in nacht en nevelend had
gelokt.
Verwelkte lauwerkransen hangen
aan dén wand. In een. pJotelelinge op-
wellling van bitterheid, rukt Marga
ze af en vertrapt ze onder haar
voeten. Zij waren op dien avond
dé koopprijs geweest van haar vateéh
geluk. Zijf zullen vergaan, sterven,
ate Marga. Weg, weg van hier.
En terwijl zij dit air zong met
haar zilveren stem, kwam daar een
man dén weg lang», en bleef, met
groote, verbaasde oogen,. opgetogen
Ent hij glimlachte. Welk
ewrr sohoonc welkomstgroet, zeide
hij, hét hoofd ontfolootend-, -r voor
Wij verzuimden nog- steeds ons
ter beschikking van ons land! te stel
len, tulukis lezen wij dezer uagen op
apuplalkbiljetten in de residentie. Deze
openhartige bekentente blijkt gericht
tot ae vrouwen. Een drietal onbe
kende dame®, wie vei;moedélijk het
werk niet over het hoofd loopt, zyn,
nodlat de oorlog bijkans- twee jaar
heelt geduurd, tot deze onverwachte
erkenning van haar verzuim geko
men. ’t Jte wel wat heel laat doch
berouw komt nu eenmaal altijd ach
teraan sjokken. Plotseling zijn zij
echter uit dien doezel van vemzuim
opgjeséhrikt en zijn zij zoo klaar
wakker géwordén, dat z|j den vollen
ernst en dé dringende noodzakelijk
heid dlubbel helder beseffen.- Zij strooi
den een blauw-kleurige brochure de
wereld in, waarin vreeselijik veel
over „plicht” gesproken en verachrik-
het natuurlijk, dat zoovele Statenle
den, die met eere hunne plaat» had
den ingenomen, thans plaats hebben
moeten maken voor mannen van dé
S9 D. ,]A. P., en wij kunnen begrij
pen dnt er onder ons z|jn, die zich
atvragem of dit niet te duur gekocht
te. Maar wij haasten ons1 er aan toe
te voegen, dat wie de vraag aidlus
stedt, ze niet juist formuleert. De
aanwinst van zetdte, door de S. _D.
A. P. te toch slechte' voor een klein
gedeelte te danken, aan het besluit
van het Centr. Comité der Vrijzin
nigen omtrent de herstemmingen; waar
wij toch samen gingen, te dé winst
der 8. D. A. P. heel wat gering^-
dan swaar wjj ieder afzonderlijk stre
den. En dat te natuurlijk, en dat
niet orndét het liberalteme tusöchen
Rechte en S. D. A. P. langzamer
hand zou wordten doodgedrukt, maar
omdat dé ajgemeene ontevredenheidl
die ïn dezen tijd niet kon uitoujiven,
aan dé Sociaal-democratteche propa
ganda zeer ten goedé kwam, hen
ieder schijnt in dezen tijd slechts otfi
zich zelven te dénken, de aarfilappej-
opstootjeé zijn ternauwernood pachter
den rug, ot de Noordl-Hollatidische
aardappelenteteia hebben naar aan
leiding van het uitvoerverbod vito dit
gewaardeerde volk^voedeel eene Spoed
vergadering gehoftden, om den voj-
ke kond te dóen dat zij niet met
zich wtóen laten spelen. En de
D. A. P. te nu eenmaal virtuoos in
het uitbiiten van alle indivkl|n^éle
grieven tot politiek voordeed, etnwij
liberalen hebben daartegenover niets
anders te stellen dan de onmisken
bare maai- weinig troostrijke waar
heid, dat dé oorlogstoestand orte allen
lasten oplegt, die gedragen moeten
worden, en een beroep op dén ge-
meenschapsizin, wat men in de eer
ste plaats1 van de S. D. A. P. had
mogen verwachten.
Toch zou men dén steeds waséen-
den invloed van de eociaal-dtemocra-
(lie door beslagen bril zien, ate men
deze enkel wildé toeséhrijyen aan
hare propaganda, die zeker wel in
de eerste plaate voor oogen mag-ge
houden worden aan die duizenden
Liberalen, die angstig kreunen over
den roodjen golfvloed, maar wien een
giusei,
kiaanoaar wordt
met dlie evolitie bij elk$
zoo hard mogeiijk op de
net onbereikbare te spelen, hen spel
(lat niet lang kan uuren> en finaal
uit zul zijn in den Anteterdam-
schen ^gemeenteraad te het reeds uit
ate ue eerste sociaal-democraat in
Nederland een ministerportefeuille zal
heoben aanvaard.
En het gevaar van dit overgangi»-
tqdpenk voor ons liberalen te, dat
wij, van de wijs gebracht door het
tijuielijik succes van de 8. D. A. P„
eene venceerdé houding zouden aan-
nemen, waartoe geleden verlieoén zoo
makkelijk kunnen verleiden.
En tóch dunkt ons dak zeer dui
delijk te wat die houding iq^^ovet-
gangsijijjiJperk zijn moet, 'tor/de eer
ste plda-ls moeten wij er toe x mede
werken, dial de les-in wat bereikbaar
is, ook door ons aan de 8. D. A.
P. wordt toogediend, en dat zoo ge
voelig mogeiijk. Daarom moeten wq,
gedachtig aan Treub s woord, dat ar
geen greater kanker te aan het po
litieke leven, dan de vrees om voor
niet volbloedMiemiocraat te worden aan
gezien one absoluut verzetten tegen
erken etech, die nie^ te in te willi
gen. Wij zijn geroepen om, als straks
oé sociaal-démocratische lucht reizigers
uil hun Woikenkoekoeksheim op den
teganen grond zullen zijn gearri
veerd, hun een welkom toe te roe
pen met eeh: „Getlikkig thans ook
op vasten bodem; maar allerminst
om tegenover ons kiezersvolk het
air aan te nemen of ook wij niet
ongeneigd zouden zijn den vasten
grond voor de luchtballon te verwis
selen. En in dé tweede plaat® moei
ten wij* wezenlijke liberalen zijn, dat
wil zeggen, menöohen die de vrij
heid willen brengen op elk gébied
dus ook op het economische, en be
grijpen, dat het liberalisme in dteh
I 11 e, t V a d^r land geeft de vol-
jende bastahouVtng over den eindiuit-
«lag van de verkiezingen voor de
^rovinoiaie Stoten in geheel Neder
land
Nu alle verkiezingen voor de Pro-
tVteteialé Staten zijn afgelóopen^ zal
'het dé moeite waard zijn nog even
de eindbalane op te maken, waarbij
ji^tuuriijk zeer juist in het oog zal
V «neten gehouden worden waarom het
H Het was Redhte te djoen om de
pijkiricaal-coneervatieve meerdterhedd in
iie Eerste Kamer te behouden, liefst
rjB versterken dteor dein grondslag'
waarop die berust, te weten de meer-
derheici in de Provinciale Staten nog
L-knchtiger té maken. En dat allee
.'.toest geschieden, omdat van dieolé-
Ihtatfe meerderheid verwacht werd
tot ze, in strijd met wat de roeping
j; tor Eerdte Kamer te, de uóMpr&ak
dé sltewlbus' van 1913 hare'' be-
.tok eni» euinemen.
D Welnu, wat dat aanghat, hebbende
kiezers vootr de Provinciale Staten,
alle zeer buitengewone factoren
-ife dézen keer hm invloed hebben
toten gelden, zich zeer beéltet ver-
klaard tegen versterking van décle-
ricaie opp<tef4ie in deft Eerste Kanjer.
,r Overijssel te om>; in Zuid-lloUand
Ftoerd de /tech-tstehé* meerdeiheid van
iU o-p b tpruiglgébraeht; in Geldterland
.^ing zij met één zetel, in Frieelland
met drie jzetete, in, Noord-HoHandl met
één zetel achteruit, wat ruim op-
|toeegt te^eu. het ^erlie» vanéén Link-
sche zetol in Groningen, twee in
Utrecht, één in Zeeland en twee in
!’I)renith«[
De dorade beteekente van de nu
gehouden verkiezingen te dan ook
f van tóiteïigéwoon gewicht, en het
^unkt ons niet onwaarschijnlijk dat
fae tqt dé clericale meerderheid! in de
Eenét/ Kamer zal doordringén.
lag voor de vrijzinnigen te
mij te het een gunstig voorteek en
dial (tót lied der trouw' mij hier in
de aoren klinkt.
Nieuwsgierig had1 zij den grooten,
forséhen man aangestaard. r/”*
gij mijnheer Eckert, de nieuwe
ziehier had zij gevraagd.
Hij knikte en zag haar lang
diep in dé oogen, toen had hij ge
vraagd of zij een voorjaarsnimf
een gewoon menschenkind wa®.
Zonderlinge d'weeper Gejoofdéhij
dan aan sprookjes'
Samen waren zij verder gewandeld.
Zing toch nog een», smeekte
hi, haar.
^Sieiisi du mich traurig ani, gern
sterb’ ich dann
Maar plotseling had zij, jkukL
keel» lachend, geroepen Neen
ik wil niet sterven. Het teeendiwaa®
lied Zou er wel ooit eep mensch
ter wereld zijn., die gaarne sterven
wil
Zijn gelaat nam eene ernstige uit
drukking aan. Gij zijt jong en
gelukkig, gij weet nog niet, hoeveel
leed er
Iks aangenomen aan ons Bureati:
len Boekhandel en de Postkantoren.
