No. 13234.
Maandag 6 November 1016.
35e Jaargang.
behalve Zon
en Feestdagen.
leriehten.
Telefoon Interc. 82.
Uitgevers A. BR
Eerste Blad.
3
Feuilleton.
Baifcn de Stadspoorten.
2?T5.®-m-w“s- ©xx ^.d.-vertexxtieToleLd. voor G-oxxcLsl ©xx Oxxxstx©3xz©xx.
Verschijnt dagelijks
AN EN ZOON. Telefoon Interc. 82.
^tit on» tfarlamant.
il
■•i
f
I
i
Het Onderwijs».
ons
192
moe-
noo-
mhar (barna zetde zij
tl, ..,«1
eden, bedloot het
ilniuHa,” die tt,
trekken, in uta-
trwttardeiij nln
1» ffeati tor-
gdwaar-
Dit nummer bestaat uit twee
bladen.
t 1.25
1.50
PRIJS VAN HET ABONNEMENT:
Per kwartaal i
Idem franco per post.
Met Geïllustreerd Zondagsblad
Idem franco per post.
Abonnementen worden
Markt SIby onze Agenten"
Naar het Duitech van
OLARA VIE BIG.
Bewerkt door I. P. WES8EL1NK—
VAN ROSSUM met autorisatie van de
schrijfster.
i (Nakiruk verboden.)
organisatie Werd
conflict medege-
bij verschillende
/erhoogingen zijn
neel bij de Kon.
om verhooging
T per maand.
verhooging toe,
n die reeds lang
Lloyd in dienst
heer Knobel er
dii punt ook nog
rziming behoort.
i. HoH. Llofyd.
ün staking titge-
eeliedenrpersoned
andia” van de
Het aaiuui sta-
seerd zijn in den
(Isx-hen Zeelieden-
„voor vadeijB graf en slingerde krans
en ruiker op dén schoot harer moe
der.
Wie kon boos op haar zijn? Het
was haar eenvoudg in den zin ge
komen bloemen te plukken, zij waa
het veld ingdoopen, zij bleef en was
nu eenmaal een kind! Haar moeder
die geducht had willen knorren
zweeg; kijven had toch geen doel.
Mieke zou nooit en, niiriiner begrijpen,
dat zij iets verkeerde had gedaan.
Daarom zeidle dj aflechts.- „Mieke, je
moogt niet wegloopen, zonder het mij
te vragen, versta je?”
En moeder naar, den ruiker, welken
Mieke haar in den schoot had gewor
pen, rook er aan en zette hert» daar
na in het water: Dank jewel, kind!”
Het waal een ellendie met Miéke, al
len dreven den Spot met haar,maar
zij bemerkte het niet! Integendeel zij
was er zeer trotsch op; Sedert zij in
het vooraar met lioer Brennert naar
den akker was gereten, faren allen
zoo cJol op haar! Dat maakte haar
overgelukkig. Al» de jongens» haar
nakeken, als dé mannen zelts tégen
haar knipoogden of in het voorbij
gaan een woord, dat niet bepaald fiin
was, haar toegefluisterd werd», dan
draaide zij zich al» een pauw. Haar
moeder vervolgde zij met het ver
zoek haar met haar verjaardag een
rose kleedje te geven, waarom nicest
zij nog langer in den rouw blijven
over den gértorven broeder? Augus-
een awenöelaar,
geren Mohamefy
innen Ratoekeda-
d. D. v. N.I.”
er van een wijd-
eweging, die zich
irie, Djonrii&nr,
Mi.)
(lOUISIHL COURANT.
-IndiC.
op Javk.
ttdt aan de Td.
rordt strenge be
Pdienat bevolen,
komst van den
In Kertosomo
sn KeJiri en Pa-
geregel dheden ge-
Toeloengagoeng,
De onruststoker
October overal
anen te bewegen
te verlaten. Het
welke maatrege-
nemen, om een
zette de Minister voorop dat de beide
beginselen, inzake het onderwijs be
houden blijve; de Staat zorgt voor
goec onderwijs en het bijzonder on-
derwije te vrij. Hei eerste was juist
en geschiedde in de praktijk het
tweed© is eigenlijk nhrjmer verwezen
lijkt. lïnfcners' hrt bijzondere onderwijs
ken zich slecht» met groote inspan
ning handhaven. De Staat mm te
hulp en van het subsidiestelsel was*
ue gel ijkitel ling de eonooquentie. Thor-
becke heeft onvermoeid gestreden voor
de vrijheid van onderwas, waarbij de
gedachte van gelijk' recht voor allen
vooVzat. Ieder stelsel zou vrijheid
moeten bezitten om* zich te ontwlkke;
Ier. en ieder kind1 moert onderwijs
kunnen krijgen overeenko-mWtig de
gezindheid der ouder». Reeds1 in 18E9
voerde Thorbecke den strijd voor dit
ideaal. Thorbecke kon niet verder
gaan, omdat verc.ér gaan, dan de
vrijheid verleenen een tegroote sprong
zou geweest zijn. Maar is» het daar
om thans1 liberaal om, Kdijk dé heer
Eerdnmw wil, tot 1B4>8- terug te gaan?
Het ongebonden oruderwljg i» onbruik
baar voor hen, die hef geheels pnder-
wijs willen doordringen van uen geest
van hun kerk Daarin ligt geen af
keuring van de openbare school. Met
nadruk kwam de Minister tegen die
opvatting van den heer Ketelaar
op. J
De Minister ontkende dat de open
bare atehool de nationale school is
on de eenheid kan tievoruéron. Veel
eer wordt de eenheid bevorderd door
de vrijheid; men krijgt het land lief,
waar men vrij te in zijn geloof.
Vervolgens bestreed da Minister
deze dubbele vrees van de tegenstan
ders, dat n».l. het geld uit de stehat-
kLt niet ten goede zal komen aan
het onderwijs en dat het openbare
onderwijs in gevaar zal worden ge
bracht. Herhaaldelijk is gebleken, dat
alle partijen ever, sterk zijk in haar
verlangen naar goed onderwijst; het
leven drijft zelf onverbiddelijk naar
goed en steeds beter onderwijs. Kort
zichtigheid zou dit lijdelijk kunnen
tegenhouden, maar daarvoor heeft de
Irond'yvet deze waarborgen, daf de
Staat toezicht houdt op het onderwijs
®n op de bekwaamheid en dé zedelijk
heid van de onderwijzers). Deze ont
breken in de Bolgisthe Grondwet en
daar ié dit gebrek ook reed» gewoeld.
Den eiséh van gelijkstelling'en waar
borgen achtte de Minister onwaardig.
Er Schuilt een wantrouwen in dat
verlangen en dat deelde hij niet. De
eisteh h overdreven en gevaarlijk. Wie
zal dp naleving dér vqoi
arbiter beeéh ouwen Er
mule te vinden, wviardfoor
PRIJS DER ADVERTENTIÊN:
Van 1—5 gewone regels met bewijsnummerf 0.55
Elke regel meer0.10
B|j drie achtereenvolgende plaatsingen worden deze tegen twee berekend.
Dienstaanbiedingen per plaatsing van 15 regels f0.35 by vooruit
betaling, elke regel meer 6 ets. Reclames f 0.35 per regel.
Groote letters en randen naar plaatsruimte.
en.
rkte een slurveil-
dat mén bezig
café aan de Bui-
c Veersteiger te
brengen naar een
Je roeiboot.
aan diefflital en
die er mee be-
iar het politiebu-
raan zij voldeden.
ondier bewaking
nader onderzoek
hier een p°8ü*<
gold en terzake
dan ook proce»-
?gen den schipper
ird te Dordrecht,
waren in kwestie
van eenige hon-
ar België te zul-
e te Gent al te
n 7 kleine bustel
i 2 pakken, «He
ijn in beslag ge
loot behouden»
van den Raad
urg op 13 Octo-
ingekomen stuk-
aan van een adres
i 10 a 12 ande-
t werd, de open-
leffen. Op voor
werd dé behaó-
20 October. L aar-
ïrs van thans en
ide kindeven, het
wohool en dé fb-
ogen, Lelden van
n Volksonderwijs1
komen voor het
Hun betmoeiïngen
mond met alge-
oo t de Raad de
handhaven op
dier Grondwet en
jplwet bövendien
s van het nietw
jepaaid op f HQÖ
zijn volgens de
verordening.
meen te Rijmsburg
oorsianders van
ijs zijn handel-
(poring zijn voor
i voor hbt open-
gevoelen, maar
en bevordert de
meer dan de in-
en-bare school wil-
lie de zeep éedert
•zit had, heeft bij
hipper er nogiaan
zeep niet mocht
en de Schipper
en gegeven, dat
pdoeling wad, Jod
dé vasthouden tot
gestegen zousfln-
dé politie afgdeg-
wad zijn bedba
TWEEDE KAMER.
G r o ni (1 w e t a h e r sa'i e n i n g.
Elfde dag. Drie en deftig
spreker», precies' een derde deel van
de Kamerleden, hebben hun meening
geuit over cé voorstellen tot grond
wetsherziening en thans i» dan de
minister van Binnenlandsche Zaken
aan het woord.
De Jaatete dag wa» niet e<n dag
van vrede. Noch de rode van den
heer Otto, noch die van den nestor
Lieftinck, waren in pacifistische stem
ming. Integendeel: zij verdedigden de
openbare school als het meest gebe
nedijde instituut, dat nimkner door de
beste bijzondere kan vervangen wor
den.
Niéuw U het standpunt niet en de
heer Otto gaf dat aanstonds toe. Hij
voorzag alleen, dat van deze pacifi
catie de openbare school het kind
van de rekening zal worden.
Voor-op stelde hij een viertal stel
lingen, waarin zijn standpunt is ge-
tormuléèrd*. 1. het practische effect
van het regeeringsVoorstel in zake
art. 192 zal zijn,, dat de bijzondere
school regel, d'é openbare aanvulling
zal worden; 2. voor land en volk
zal daaruit groot nadeel voortvloeien,
hetgeen indlruisCht tegen de juiste op
vatting van den plicht van den Staat;
3. er bestaan geen noadzakeli^ce mo
tieven om de voorgestelde regeling te
aanvaarden; zij ié geen consequentie
van de regeling van 1887, doch een
uitvloeisel van het feit, dat de open
bare School als' een moderne secte-
school voor een groot deel der natie
onbruikbaar zou zijn, terwijl oevoor-
deelen van de rögeling niet opwegen
tegen de giroote nadeeien; 4. overwe
gingen buiten de zaak zelve geleden,
maken dé regeling niet tot een poli
tieke noodzakelijkheid.
Heftig verzette de heer Otto zich
tegen dén Minister, die in de Memo-
rie van Antwoord op laatdtinkendten
toon over dé bestrijders' sprak. De
Minister liet de openbare school Ins
en gaf haar nqg een ^ohop toe.
Wat dé tweeklé stelling betrof, wees
dé hepr Otto er op, dat de verdeeld
heid in on» land er zeer néor zal
wbrdten. aangewakkerd. En daarin
schuilt een enorm’ nadeel voor
16)
Was het wel goed de sufferige Mie
ke mede te nemen? Ach wat, zij zelf
had- het immers gewild! Wat kon hij
daar toch tegen doen?
De kar sichonilmelde geJdcht op den
slechten weg, bij eiken stoot, welke
de op de plank ziftenden in de hoog
te wierp, juichte het meisfjeluid, ën
ate zij togen den man werd geslin
gerd, lachte zij nog veel meer. Mie
ke wa» als ©en gummibal, zacht, rohd,
Jtaettach; de man bad er pret in,
“•ar geducht te doen schudden: die
J®» «en duwtje velen. Eindelijk kneep
h'j haar 4n arm on heupen en ook
daarbij lachte zij.
Toen Mieke lang na den middag
yer"^ 011 verfomfaaid weer terugkwam
had zij op het hoofd een krans1 van
korenbloemen cie stond haar neel
goed en in de hand een grooten
ruiker: papaver», winden, aster», en
'■Itertei grattoen. „Dakr,' zefde zij,
Tyaalfde dlfcg. De Minis-
>rok€(4. Veel van
„zwêntnen en op
raag bleef hij het önt-
Jj. Over het algemeen
iiaijn rede krachtig en overtui-
Vandaag kwam
aan herinneren,
bij uè Grondwi -o
Hij onthaalde de Kamer op... historische
beschouwingen over-de ontwikkeling
van de ‘vrouw, die leiddde tot den
strijd voor emancipatie. Het kieereeht
voor de vrouw te i. niet te schep
pen van een nieuw recht voor de
vroufr, doch wel het herstellen van
eet* onrecht. Overigens betoogde hij,
dat geleidélijke invoering noodfcake-
lijk te; hij wii&e beginnen met een
capaciteaton-kiesrecbt op dertig jaar.
T vf a a 1 f d e d wg- De Minis
ter heeft ge^proke». Veel van het
debat Het hij ,,z.wéurtnien en op me
nig netelige vrr
woord séhuldig.
was 'J
gend, alleen daar, waar hij den aan
drang tot het stellen van deugdelijk-
bteidseiechen afwee», scheen het be
toog on» verward en meer soHstUch
dan logisch, meer jWidtech dan reëel.
Duidelijk wa» het streven te be
speuren om de partijen nog dichter
bij elkaar te brengei? en alles weg te
vegen wat verwijdering zou kunnen
brengen. De rerJe wus sterk-pacifis-
tlach, waarbij dé verbetering van het
onderwijs in hét algemeen het ideaal
was. Önr daarnaar te streven riep
hij in zijne peroraïte allen op en met
een citaat uit dé mie van dr. Bos
eindigde hij. De beantwoording was
duJ goed en scène ,g«zet en miste
stellig haar uitwerkfing op het inee-
rendeel der ledgtt;.jJ0'.'
De Kamer hoordé dé redé zwij
gend, weinig interrtmpeerend, en met
aandacht aan. Wat zij heeft ge
wrocht in de geesten der luisteren
oen, zullen wij wellicht Dinsdag ver
nemen.
De Minister begon met zich grpo-
te beperking op te leggen. Alles wat
bij dé artikelen tdrsgkeert, liet hij tij
delijk rusteiq Waanxn hij de herzie
ning niet omJVangrijker maakte,
wemchte hij ook niet verder te be
spreken, oróktet het geen nut hail.
Herziening van de Troonopvolging
was niet te wachten en de motieven
voor dit beHuit, wilde hij meedeelen,
omdat oit niet in «Hands belang zou
zijn.
Inzake het verband tusschen art.
80 en art. 192 wee» de minister er
op, dat er geen i n n e r 1 ij k ver
band bestaat. Het kan ook niet wor
den gelégd, alhoewel voor de regee-
ring beidé deden één geheel vormen,
omdat de herziening!* één geheel te-
Zélte zoo sterk ik het verband, <Jat
de Minister weigert zijn medewerking
te verte enen, irnfieri één van beide
II .WWJ
te tooide zich ook; vooral ais zij
voor de pianoles! naar Berlijn gii^j.
En zij ging* dikwijls!. De onderwijze
res had gezegd: Zij moest nu liever
driemaal dan een» per week komen.
Wilde zij (fan pian^onderwijgeres
worden, iêiHand, dhr Tn ffiipr onder
houd voorziet, .xwordat zij haar vin-
ratt^n in den dfeftaapsxooi
oen? -Moeder
.dir'in ffi
(oordat zij
gen» ate ratten in dén t
over dé toetsen laat rennen? goeder
Badekow schudde het h<x>fd: teDot
is toch niét noodig, GuMe!”
Maar Auguste was beleedigd, haar
oogén vulden zich met tranen! Ook
dit wilde men haar ontnemen? Wat
had zjj anders»? De andere dorpsmeis
jes, met wie zij ter school was ge
gaan, waren allen getrouwd, op haar
achttiende jaar had Miene 'Kiekehuséh
den bierbrouwer en Trudje ilahneman
trouwde op haar negentiende jaar
geen een was veel boven de twintig
geweest. AugUste werd bijna grof,
zij, die zich nooit vermeten had een
woord tegen haar moeder in te bren
gen, stiet nu onder toornige tranen
uit; „Wat weet u ervan, hoe het
te moede W! Oh, ik ben zoo onge
lukkig!” Zij weehde hartversteheu-
rend.
„Moeder, u kunt mij gelooven,*’ zei-
de Johann, bij wien vrouw Badékow
zich befclaagtfe. „Zij te alleen zoo
dwaas» omdat zij died windbuil, dien,
Pastehke nog altijd in het hoofd heeft.
Tegen nrij pruilt zij ook/ Ik héb den
kerel er eens uitgesmeten ate hij
wil kan hij nog een tweeden keerde
R. S. G. 6 van
ffahrt Gft^tecbaK;
ff van Duitechlai»
zou innemen.
kken. D. Ct
i
volk. Hij acht het regeeringsvoorstel
on-liberaal, omdat het dé vrije ont
wikkeling belemknert. Gezegd te, dat
de concurrentie ftteschen openbaar en
bijzonder ondérwijs wel zal zorgen,
dat het onderwijs» goed te, n«aar die
zekerheid kan de heer Otto niet aan
vaarden Bovendien gaat die bewe
ring niet op, wanneer de openoare
school in een gemeente verdwéften^
te en er dkis van geen concuirrentié
meer sprake kan zijn.
Op de waarborgen-kwesltie ie de
StaatecamJmiisMie bijna gestrand epai-
leen doordat de ledén der linkerzijde
zich er bij hebben neergelegd, is het
voorstel er gekomen. Waarom wil de
rechterzijde geen waarborgen geven,
vroeg de heer Otto. Is het, omdat zij
al gevoelt, dat een vrije school met
‘staatsgeld niet vrij is»?
Van de pacificatie komt niets», be
toogde hij. En daardoor te de grond
voor de gelijkstelling vervallen. Hij
wilde wel medewerken om art. 192
te herzien, mits de Staat de noodige
controle behoudt en de mogelijkheid
van onderwijsstaatszaak niet wordt te-
gengehou/fen.
De grijgé, altijd» geestige nestor
Lieftinck schetste in een scherpzinni
ge en gtiitige rede dé beteekenia van
het onderwijs». Neutraal is1 geen on
derwijs»; het wordt bezield door den
geest van den onoérwijfzer. Deze af-
gevaardigdé te nog tegen alle sKibai-
diee, ornaat hij geen gelootetheorieën
wil eubaidieeren. Deee theorieën lei
den Meed» meer naar ophitsing en
acfcëtóftng, er. alleen, dé openbare
school, die, volgens de wet opge -
richt, een ideaal voor allen is», brengt
eenfheid en eendracht.
Het standpunt van d»0zen afgevaar
digde te het zeer oudé, het veroude
rende; juist dat standpunt, dat door
de pacificatie wordt overwonnen.
De heer Lieftinck staat in dé Ka
mer op een eenzamdn post: hij is
wel dé laatste der Mohlkant^r op on-
derwijsigeiïied. 'Hetzelfde geluid was
in de elf dagen disteusiste nog niet
gehoord en zal ook wel te zwak blij
ken om nog weerklank te vinden.
Het standpunt van den heer Otto
vindt reeds weinig steun: het i» iets»
corcilianter, hoewel de gedachtengang
ervan toch eigenlijk dezelfr.é is ate
die van dén, heer Lieftinck: eerst
komt de operJbare stehool, dan komt
er een heele tijd» niets en dan komt
het verwenséhte secte-séhoolt.ie.
Jukt het wegnemen van dien lan
gen afstand» te het doel der pacifica
tie.
i We' haddén in langen tiid»nietelmeer
van hot vrouwenkieereieht gehoonrf.
guéde terug te komen ik héb er
den gansichen nacht niet van kunnen
slapen zij zal hem toch niet ont
moeten ate zij naar dé planoleetgaat?
■/ij blijft altijd' zoo lang weg»!”
V,,Vervloekt!” Johann zag er ont-
hw0 uit, maar daarna sohudkie hij
het hobfdl: „Neen, moeder. Dat haalt
ge u in het hoofd, maar zoo ver
vergeet Guste zich niet. Wat zou
V.rete er van denken?” Hij wilde naai»
'Ié déur gaan.
Maar zijn moeder hield hem terug.
„Neen., neen laat maar. Al is zij je
vrouw ook een goedé vrouw
«ij te toch eene Schellnack. Wat ik
mo met je bespreek over Guste en
en r.u, In het geheel over de
familie, dat blijft onder ons', Bade-
kowsi.”
Johann knikte towtemfcmwf, hij be
greep het volkomen.
„En dlan, Johann
<ler «prak met gedémpte stem
„dan moet ik ja vragen, op dén eer
sten vijfduizend taler voor mtj loste
ineer h<?h Cï,Th<a,lt ge,d
(li -Waarvoor heeft u het dan
„Ik jk heb het noodlg
zij aarzelde, maar dlaama zeidé zij
vastberfoten: „Ik wil het aan Jacob
geven...
Jacob geven al weer? Is die
weer komen bedetery??’
mocht vallen. Beide wijzigingen aéht-
te de minister evenzeer in s» land»
belang en van beginsel-verzaking kan
voor de Regcering geer, sprake zijn.
Het algemeen kietfrecht is niet ‘al
leen een voortzetting van het steeds
gevolgté stelsel, déch tevens de er
kenning yan de veranderde maat
schappelijke theoriën en toeetandtn.
Het kiesrecht is reeds een massaal
kiesrecht, doch binnen zekere gren
zen. En voor het behoud» van die
grenzen bestaat geen rechtsgrond*
Jukt dtoor «Ie politieke opvoeding fitijgt
het niveai van dé onderste lagen der
py ra m»ide.
Het hb-itorteüh- mater la Lteme verwerpt
ae rniniLter, en hij meent dat bet
reed i verouderd te of*bezig is te ver
ouderen. Alleen dit heeft het duide
lijk geleerd», dat er onweerstaanbare
machten leven in de mnateéhappij,
.waaraan de individuen zich hebben
te onderwerpen. Overal ontwaakt een
warirt gemeenschapsgevoel; men ziet
het in de oorlogvoerende landen. En
juist tegenover dat ontluikende ge
voel te het noo<fig, dat niet langer
een deel der hatie van medezeggen
schap wordt uitgesloten. Eerst na het
Algemeene Kiesrecht is dan ook een
herziening van het parlementaire stel
sel/ te wachten.
Met het organisch kiesrecht nam
de Minister een loopje. Het lijkt
slechts Iets andere doch het te pre
cies hetzelfde ate het individualte -
tteche kiesrecht. De géziitehoofden> zul
len tegenover elkaar staan- geiijk de
gewone Individu, verschtt te er niet.
De beweging toot vrouwen-kies-
recht achtte hij een beséhavingéver-
achijnuél; bij alle beschaafde volken
neemt ze toe en men dient ze te be
schouwen in het licht oér internatte
rAle verhoudingen. Daarom gaat het
niet aan in de Grondlwet een bepa
ling te laten staan, die voor geheel
anderen tijo te geschreven. <üe vrou
wen nomen reeds' deel aan het pu
blieke leven,, aan de verkiezingen;
zij zijn reeds bezig zich daarvoor te
organiseer en. Er wordt dés» niets'
nieuws ingevoerd», rJooh slechts er -
kend, wat bestaat. Daaruit volgt niet
dat dan het kiesrecht in de Grondwet
moet wordén vastgéieg/l1. Wil men het
Invoeren, dan moet het algemieen zijn
erj oaarvoor is de grond niet aanwe-
zlg.
Het mannenkiesrecht is stap voor
stap ingevoerd. Dit is voor het vrou
we nkies»recht niet meer moge!ijk, doch
hette een. politieke onmogelijkheid het
thanfc» algetmeen ih te voeren. Iedere
poging daartoe verklaarde dé Minis
ter o na an n e>mel ijk.
Bij 4é bespreking van 'art.
deur van buiten bekijken!
De anders» zoo kalme man wond
zich tot een geduchte woede op.
„Ja,”, zei ilanne Badekow en leg
de de hanc1 op den niéuw van haren
oudLite. „Je hebt gelijk, het M een on*
beschaamdheid van, zioo’n, menac.h Gus
te vast te houden. Maar dat zij zoo
nukkig W, dat begrijp ik wel, en het
doet irnij verdriet. Grete, je vrouw
heeft reecte een tweeling en ze te nog
twee jaar jonger dlan Guste. Kijk het
meisje eentf goed aan. Zij zilt er
bleek en slecht uit!
De moeder zuchtte. „Men wil toch
niet andere dan zijn kinderen geluk
kig maken, mlaar het schijnt dat hoe
men het ook doet, njen het verkeerd
doe» 1‘tedert ik Guste zooveel piano
lessen. laat geven is niet meer met
ze om te gaan.
„Met haar om te gaan”, verbe
terde cé zoon.
„Nu ja met haar om te gaan”,
vrouw Badekow werd boos. „Begin
je ook al wo? Sindé Jacob n’en
grooten winkel te Berlijn heeft, ver
betert hij mij voortdurend, en ik zeg
Zij sloeg op haar bortt: „ate
mén hier uit het ouoé hart oprecht
Spreekt, dan komt het op het ande
re niet aan.”
„Daarin fcerft u gelijk!” Johann
voelde zich zeer beschaamd, hartelijk
sloeg hij den arm om zijn moeder
„Wees waar niet boos, moedertje!”
„Wet neen!” Haar toom was reeds
veroweneo. „Maar
dagelijks aangenomen aan ons Burea<i:
ten, den Boekhandel en de Postkantoren.
h
