I K. reek. saux, iepen Odeurs, amestasschen De Oorlog. Maandag 37 November 1010. 55e Jaargang member. LCT Uitgevers A, avonds 9 nar. h IX. i iat 7, Gouda, sum Tetepb. 122, berichten, dat an allerhande XT5.©tx“ws- ©±x voor Q-o^xd-su ©zx OncxstxelEezx. - Verschijnt dagelijks behalve Zon- en Feestdagen. Telefoon Interc. 82. EN ZOON. Telefoon Interc. 82. Feuilleton. Buiten de Stadspoorten. Naar het Duitsch van CLARA VIEBIG. ^tit om t^arlomeni. No. 13253. f - ;n van rteenng in: 1. en. INHOVEN. in V college” en de eente” i alle soorten sderen. i het Kiescollege eesten aandrang KE PRIJZEN. SELSTIJN. het nog GENOEMDE ■EN. oudk Die die odeurs; dsateurs (sponsen; poeder* s; haar- :s; haar- enz. enz. men hoes- RIEKAMER der i ’s avonda van f 1.25 1.50 38) Op de koh, ook kleuren, zj o o groot boven deur. Kleedën heeft zij in alle dagelyks aangenomen aan ons Bureau: ten, den Boekhandel en de Postkantoren. Gill OSHI L COURANT. PRIJS VAN HET ABONNEMENT: Per kwartaal Idem franco per post. Met Geïllustreerd Zondagsblad Idem franco per post. Abonnementen worden Markt 31bij onze Agenten sluiten Hij wiloe don wetgevej niet in den weg staan, dóén hem daar naast niet dte vrijheid laten om lede ren weg in te slaan. Met «e amendementen was stellig niets te bereiken geweest. Dit bleek, vandaag (Üuiclelijk. Van antirevolutionaire zijdé ia het: onomwondlen gezegd; zij aanvaardt geen enkel der voorgestelde amende menten. Iedere uitwijding die de Re- geering zou begaan in de richting van de amendómenteib-van Kaalte of Visser van IJzendoorn, zou het <J«z.e tractie reed» ónmogelijk maken mee te doen aan dit ge ióelte van het com promis. Lat tl® amendementen Utto en nerdmana onaanemelijk voorben zijn, ligt voor die handi. Iedere poging om, al is het ook in schijn, de openbare school vóórop te stellen, wordt dóór hen afgewezen. Rechtsgelijkheid pluit ten eenenmale uit, dat het bestuur van een School weer genoodzaakt worot met dien hoedl in de hand de giunat te vragen om een School te mogen oprichten. Volledige vrijheid en financieel e ge lijkstelling of andérrt... voortzetting .van den strijdt Aldus fidelt recht» zjch het adagium; Geen gunst, geen hatelijke etechen van deugdelijkheid, geen erkenning-vragen of ander» lie- ver niet». Zóó ie het duidelijk verklaard door de heeren Scheurer en V. d. Molen, waarvan die eerste ook nog de mede, deeüng heeft gedaan dat voor het middelbaar en honger onderwi^ de schoolstrijd zal worden voortgezet tot dat ook daarvoor de rechtsgelijkheid' en de financieele gelijkstelling i» be reikt. De vergadering is na de rede van den Minister wijselijk naar huis1 ge gaan. Drie dagen hebben de oppo santen den tijd om na te denken over hetgeen hun te dóen staat. Het ware nu maar het beste, dat alle amendementen werdén ingetrok ken en dat Dinsdag vóór de pakize artikel 192 onder applaus1 werd goed gekeurd. Zou het waar rijn? wat móest vrouw Hahnemann, altijd wachten voordat hij thuirtkwa-m Bij Kiekeburtch wa» er altijd wat te (.óen. Luister, zij kegelden reeds in de kegelbaan. Romknelend, ta- chend Dat was een spektakel Alle negen aha dat waalboer Hahnemann die hall een roe» nu kon vrouw Hahnemann nog veel langer dan an der» naar hem uitkijken. Het kind wipte heen en weer over ce dorpstraat. Nachtelijke stilte hoorde elk geluid. Er brandde geen ga» in Tempelhof, petroleum- lantaarns) flikkerden dof, de maan was ook weggeooho'len. .Maar de oogen van het kind, aan de duteternj» ge- wion, zagen alle». Zagen, hoe een paar jongen» aam die huisbel van dien dokter trokken en weer wegönelden zagen, hoe schaduwen onder de lin den opdóken, elkaar omarmden, naar een Schuilhoek bij de slchuren «Hopen. Een lood lachje speelde om Hulda.’» mond hihi de paartje». Zij afloop ze r.a, klein en grauw alal pen nieuws gierige kabouter wat die wel zou den uitvoeren Pa» wanneer een. bij zonder scherp oor, een geritslel meen de te hoeren, al» een jongen met een „Voor den drommel”. zich omkeerde of een meisje verschrikt fluisterdé „Tw er niet iemand?” hield rij zich terug. - /’Wordt vervolgd.) De vleermuizen vlogen in de avond schemering; zij vonden in dó oude schuren van het dorp veel schuilhoe ken. Nu waren zij ontwaakt uit den langen winterslaap en beproefden te fladderen. Het wa» nog niet geheel voorjaar, maar toch wart het reeds zacht Een trader koeltje rtulrtdêdoor de linden, hun kale takken strekten |>op>tenrijkrtch coimimtiniquó van 26 Nov. In dien sector tusöchen Oröjva en dé Turn Severin, hebben de Roemeenrtche bataljon», die van de hoofdmiacht waren afgeaneden, hard nekkig tegenstand gebooen. Noordelijk van Bimkiik Valera staan onze troe pen reed» in Bogdaneci en hebben daar voordeeltti behaald. Op het Ze- venburgslche zuidelijke front is in de laatste weken geen verandering inge treden. Heftige Roemeensche tegenaan- Aan het Oosteljjk Front. De Koemeenöche terugtocht. Koqmeenöch staf bericht van 2 j Nov.: Aan de Westgrens van Molda vië trad geen verandering in. Op de Noordgrens* van Walachije tot aan de streek van Dragoriavele was het bom bardement zwak. In het dal van de Alt deed die vij and herhaaldëlijk aanvallen over het geheele front, doch werd afgestagon. Onze troepen trokken ’rich op den linkeroever van de Alt, in iie streek van Dragasiani en Siatlmi, terug. Lang» den geherien Donau werkte het geschut- en geweervuur. De vij and landdé bij Svistow en Zimnica. Ten noorden dezer plaatsen werd zijn voortgang door onze troepen gertuit. In dé Dobroedsja wijzigde die toe stand zich niet. eerste verdieping een bal- verguld. Villa Ethel staat - de ka men en rij krijgt ook nog een fon tein. Maar het irt een lief hartje, een engel van een vrouwtje!” Ida gaf geen antwoord. Het gebab bel der oud» vrouw ergerde haar: Wat ging het haar aan of die ie mand een engel noemde?! Hij zeide ook „engel” tot haar! HOOFDSTUK VIII. PRIJS DER ADVERTENTIËN: Van 1—5 gewone regels met bewijsnummer0.55 Elke regel meer.0.10 Bij drie achtereenvolgende plaatsingen worden deze tegen twee berekend. Dienstaanbiedingen per plaatsing van 1—5 régels f0.35 bij vooruit, betaling, elke regel meer 6 ets. Reclames f0 25 per regel. Groote letters en randen naar plaatsruimte. Do opmiarrtoh der. Centralen. Het Duitrtche communiqué van 26 Nov. luidt: In de nabijheid' «er Qostaeekuet, ten. Noorden van Smor- geb» alslmiede op het Scharafront nam het vijandelijk artillerievuur toe. Rus*- s'ifeche afdeeiingeh, oic dicht langs de zee, in dó streek van Krastohiin en bij Orierki, in het gebied der boven-'Btyr optrokken, werdlen teruggedreven. Legergroep Aartshertog Jozef: We derom deden Russirtche compagnieën J zonder eenig öucce» aanvallen bij Battica Neagia in het G|yerg(yo-ge bergte. In het Alt-dal iel Rammicu Va- cea gciboinenOp« de höogteai ten noor- wra van Curtea de Arged Heden de Roemeniens nog hardneltkigen tegen stand. In het gebied, tL<n Oosten der benedón-Alt heeft dó* Duitdche cavale rie onder aanvoering van luitenant- generaal graaf Von Sdhmóttow een zich tm «trijae opmakende Roetmeen- rtche cavalerieudivisie verslagen en dringt zegevierend voorwaarts. De van dó Alt naar het Oosten voeren de straatwegen rijn met vluchtelingen en voertuigen b<?zaaid, welker weg z,ich dloor de in brand gestoken dor pen kenbaar mlaakt. Met de over den. Donau getrokken strijdkrachten iö voeling gekregen. Bewerkt door I. P. WE8SEL1NK— VAN R1O8SUM met autorisatie van de schrijfster. (Naldruk verboden.) TWEED® KAMER. 'Dé Grondwdtsl herziening. Twee en t w i n t i g J t e dag. De d|islcuaigie stond vandlag op met bijster hoog niVrau. Het maakt den indrirk dat het onderwerp i» uitgeput en teven» dat niemand zod n door-1 slaand argument en zoo n afooende redactie weet aan te voeren, dat een nieuw elemlent in de dttëdusbte wordt gebracht. 1 Men draait er om heen, mem peu tert wat aan de finestele»; er wordt getracht de gevolgen van een goede- en de nadoelen van een, slechte toe- pa ising van de praktijk te schilderen, doch alle» tezamen gaan wij geen stap vooruit. Wie In die geschiedenis gaat rake len, vindt allicht allerlei voorbeelden zoowel voor het een al» voor het ander De optimist gelooft in het wel slagen, omdat hij vertrouwen rteifen, wil tellen; dó peehlmislt vreest mis-» druik, nftdóel en Het in Hoé gemak-- kelijk van dón rechten weg die allen, nu zeggen, uit te willen, kan worden afgeweken. En ook gaat de dieóusfeie ongere geld1 en verward, hetgeen te vreezen viel. Toen aan dó orde wad de regeling van wierkzaainhedón ter zake van dó gronotweLheirziiening werd reeds1 ge wezen op de mbgólükheid dat bij de behtedejin^van artikel 19$ een goed deel dbi- aigemieene beschouwingen zich zou herhalen. Zij die vreesden, hebben gelijkgekregen. De discussie herhaalt zich en de Voorzitter heeft al geestig herinnerd aan het woord van Schaepmóh: dót iete' herhaald wordt wet reeds goed gieaegd' is', is niet zoo erg; dót echter herhaald wordt, wat reed» goéd... herhaald isl, gaat te ver. Hij zeide dit na ole rede van dón heer Górhardl, die inderdaad wat al te veel wart teruglgetredlein in de algemieene beschouwingen. Uitzijn rede halen wij twee punten naar vo ren, die alleen de mlodte waard zijn. Hij verkaardó zich sterk tegeneen so cial kt irtee school omdat hij het een aans’ag acht op bet recht van het kind, dat mien het wil dwingen naar een bepaald mtodel. Het tweede punt is’ dit: hij achtte het negotie-politiek, dat men bij het verleónen van finan cieels gelijkstelling slprak van glelijke eischen voor goed onderwijs!. Dat alle ondterwijrt goed1 irt, moet z. i. zoo ze ker zijn, dót daarover niet meer ge sproken mag worden. ging slaan, kon zij juist naar bin nen zien. Zij floot zadhtjert die- das honden. Zij trippelden voorzichtig weg van het huis. Eerüt naar het huik van Gottfried LietaoWdaar kregen de kindóren juirtt hun avondbrood. Hè, wat wa ren dat heerlijke boterhammen, en zoo dik belegd. M*ar Frit» wae weer on- deugendi. Die was alt.jd zoo ondeu gend. Het luisterende, kleine gezicht je werd oud, bestraffend keek zij naar binnen-, nu trok de bengel zijn zurtje weer aan het haar, zooalö hij het haar onlangé ook gedaan had, die moest een» een Hink pak slaag hebben. Maar zijn vader, die tegen der., haard leunde, lachte maar, en dreigde met den vinger. Die wad veel te goea- of hij goed wa»! Hoe zou dat wel zijn, al» een vader goed waal? j Het kind deukte zich dichter tegen de ruit, het neusje hief zij geurend op. De darthonden speurden ook. Door het vensterglas) drong een gen maar buiten. Alle drie keken begeerigf naar binnen. De moeder zette rijst op tafel, de da hondón lekten zich smakkend den bek er dfempte ook een versfche worst. Al» verbijsterd staarde Hulda rtteeds, steens mnar naar binnen; nu rtneed dó vader dó worst door midldem, hij liet iedór kind' een stukje van zijn vork proever». Wat dom van Johan na, dte niet» wilde hebben! Die waa vindón van een bevredigende redactie en <at toen, terwijl'’ het dprekerslijst- jo nog lang niet afgedaan wart, de Minister het woord vroeg om „ter bekorting van dó disóusWie” zijp* mea ning te zeggen over de aroendóöiren- ten. Na vi.f minuten lagen de amende nenten Otto en EerdmarnJ te zielto gen; in dó richting van het amóndó ment-var. Kaalte had dó Minister een nieuwe wijziging gecreëerd, die aan allen tegemoet kwaïrri.'1 Het ging' dón. om twee belangrijke punten. In dó eerste plaat» om depo sitie van dó openbare school. Men wil do zekerheidl dat deze niet in het ge drang zal komen. liet viercó lid zal dan luidón: In elke gemeente zal van overheidswege voldoend openbaar on- aórwijsl worden gógeven. Volgen» de bij dó wet te stellen regels kan af wijking worden toególaten, mfitfi tot het ontvallen van zoodanig onder wijs gelegenheid wordt gógeven. Hier wondt du», -r- en dit isi het belangrijke in het midldtai gelaten op welke wijze dóf gedegenheid wordt gegeven. Het kan zijn door Samen werking van naburige gemeenten het- rij op kleine dchaal buiten rtchólen. De tweede wijziging betreft oe kwestie dór waarborgen. Zij luidt: „Deze eischetu worden voor het al gemeen vormend1 onderwijs' zóódanig geregeld, diat -de deugdelijkheid van het bijzonder onderwljj en van het openbaar onderwi,» even afdoend zal worden gpwaarborgd.'. Bii deze rege- ‘_.g wordt dó vrijheid var. richting van het bijzonder onderwijs betref fende dó keuze dór leermiddelen en de aanstelling dór onderwijzer» ge ëerbiedigd. In dlezó wijziging id du» in het midlden gelaten of de eirtchen dezelf de of gelijk waardige zullen zijn, ter wijl daarnaast onomrttootelijk vast staat d'at de vrijheid van richting ge- eerbiedigti1 wordt Het komt on» voor dót die Minister hier tusóóhen alle klippen dloorzeMt. Het artikel befcit dó izoozeer ge- wenrtchte lenigheid en maakt dót het bijzonder ondórwij» zijn eigen karak ter onbeperkt kan vaststellen. Defor- inuleeringmóest objectief zijn, omdat noch naar dó ééne, noch naar die an dere zijdó wantrouwen wordt gezaaid of verondóröteldl. Dat wart het wat de Minister vooral laakte lm dó amende menten: zij waren voortgekomen uit wantrouwen. De vree» dót later mis bruik zou worden gemaakt van de vaagheid1 van het artikel wilde de Minieter niet beoordóelen, dóch hij wil de voor alle mógelijkheden de dóur Aan het Westelijk Front. Het Engelsohe staf bericht meldt dat er slecht weinig actie in de krijgs verrichtingen is. Gedurende den nacht poogde een vijandelijke afdeeling ten Oosten van Beaumont—Hamel voort te dringen, doch werd teruggeworpen. necieuiaal zoo dom; zij wa» altijd de laag te in de kladsó. Het oude ge zichtje kreeg een minachtende uit drukking, maar daarna glimlachte rij trotech: ja, Huldia wa» altijd de eer ste. Maaa* net lachen was vreugde- lo a. Wat gnf het ‘a men de eer ste was en niemand thui» verheugae er zich oven Neen, zij vond het nu niet prettig meer dó eerste te zitten; liever het laagste te zitten al» Jo- han .a en worst krijgen met vader» vork. Johanna’» vlecht was1 lort giegaan, moeder vlocht ze opnieuw en bond er het blauwe lint weer aan on nu nu streek zij Johanna zelf» over het haar! Met óen rtprong wa» Hulda weg van het venster, dó dashonden haar na. Hadden rij, olie binnen waren dé beslpiedster opgemerkt, kwami er iemand noorbij Neen. En toch vloog het kln*J weg, »nel al» dó wind. Nu sloop het verder. Het kroop door de poortje» in de heggen, welke altijd open bleven. Hef gluurde door alle venster», maar het hieldl zich r.tet meer zoo lang op. Bij dé Schellnackö zat dó oude grootvadér In dón leuningstoel, hoorde hem bniten op straat tón. Hij had het water. Nu, ja, óte zouden ook blij zijn al» hij opgóstapt was. Zij haddten veel last van hem. Bij Hahnemann wart dó vrouw al leen thuirt, die zat te breien. God, In do rede van den heer van Id- ringa, den tweeden rtpreker, kwam weer een» dluidleJijk aan den dbg, hoe die afgevaardigde zeer ouder wet, th i» in zijn beginöelen. Hij voelt ten aanzien van alle rtubsidie» eigen lijk het meest Voor het standjpunt van* de oude anti-revolutionairen, die ?f- keerig waren van. allen geldólijken slaattLteun, omdat rij ineagen steeds een dfeel van hun vrijheid daardoor te zullen inboeten. Hij aanvaardde in to. schen dé financieele gelijkstelling gretig omdat daardoor nu eens dui delijk dé gelijkwaurdiglucid van het openbaar, en het bijzonder ouderwijs wordt aangégeven. Uitvoerig en met rijn bekende rad heid verdódtglde dë heer dé Muralt nog edn» het amen dóment-Eerdlmian». In het contract waar honderd1 pro cent gegeven wordt, wordt géén „waarde” daartegenover gleeteld. Die waarde moet beetaan in eisóhen van deugdelijkheid voor het bijzondier on- derwijö. Speciaal wqnriehte deze afgevaardig de dót het leerplan .in het tertroouter zal worden gbedgekeurd. In hetalnten- demtenf-Eérdmian» is déze gedachte va£itgetegd. De heer dó Muralt be hoort tot dó peöbimortten, dte vreezen dat van de vaagheid der redactie misbruik zal woroen gemaakt. Teger.over hem staat weer de heer de Jong, ook een ondórwijriman, die het weer niet met collega Gerhard eens i i en alle antendietmenten die een wijziging bedoelen vandé artikelen enwqih vcnjchfcTpïng der bedoeling van het ung coïripron-jrt, bestreed. Zon<lerllng i» dat ook than» weer de gedachte verrijst om het oudé ar- tikel te herstellen en daaraan eenvou dig oe financieeie gelijkstelling toq te voegen. Indien dit mogleliik ware, zon wel licht weer een nieuw gezichtspunt ge opend wordón,. Wie weet of dit niet het toover-artikel i», dat nog rieóde stehuil gaat in den jaslzak van c'en premier. Waarom1 hij er niet dadelijk mee op de proppein komt? Dat sóeedlwel licht veel dideuseié af, of ment vreest weer herhaling daarvan Drie en twintigste dalg. Het wonderartikel irt dón toch einde lijk uit dén zak van dén Minister voor den dag gekomen. De héerNo- lent' heeft dé kunst verstaan van het daaruit te vooröohijn te góocheien. Waarom het zoo vreemdsoortig móest geSchledón, irt dtoister. Een feit irthet, dat dé geachte afgevaardigde uit Vén- lo een hatt uur lang had staan keu velen over d» mógelijkheid van het zich zilveracihtig in het maanlicht uit. Wolken, die aand^reven, vemüia- terdón het nu en dan, maar al» het helder bheen, kon men de kleine ge stalte duidelijk zien, die in het prieel van Kart Lietzow zat. Daais zat ze op het ingevallen bankje, had'rechtte een dashond tegen zich aangedrukt en link» een; zij keken alle drie naar de maan. Hulda vertrouwde zich niet in huis ...rij wa» boort. Niet, dat zij dezen keer had gieelagen... kléte, klef»,... het deed er niet toe, waar het raak te, zij haé' alleen maar zoo gekeken. Met beidé handjes hield' de kleine de oogen dicht: O, daar wa» zij bang voor! Zij huivende. Ach, en zij zei de toch nietel” Al» vader een» vroeg: „Waar is zij heen?” of al» de meid vroeg, of dó knecht, of wie dón ook: „Waar 1» rij nu weer heen?”... zij behoefde niet bang te zijn. Hulda wa» bij de hand', die zeidó gauw: „Zij is naar haar haar vadér in Berlijn, die iriaakt het niet lang meen” of rij be dacht een andere uitvlucht. Hulda was niet dom. De kleine hief haar bleek, wij» gezichtje naar dé maan, daar boven wart haar vriend, mocht zij giaarne lijden. Dié zeide ook niets Dié zweeg altijd en zag toch zooveel! Geluidloo» liet Huldia zich van de bank glijden. Zij wildé ook vweer Wat zien; het wa» grappig door de ven sters te kijken. Als- zij op dó- teenen 40

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1916 | | pagina 1