r
I
I
Mnlll
lede meubelen
den, Kasten,
:r|jen, Theeta-
llameublemen-
eluch, Boeken-
soons onbesla-
tellen, Kapok-
ikamermeube-
i spotgoedkoop,
trstoelcn vanaf
f20.—, St|jl-
els f5.50, f7.50
20
ond
i
iwd
75 1
No. 13878.Vrijdag 39 December 1916.Me Jaargang.
^Tie-n-ws- qpa. -^d.'v-extezx'tïe'blei.d. voor G-OMcLa eaa. OzxxstreUsexx.
behalve Zon- en Feestdagen.
-A.d.’vextezi.tïelola.d. vooz G-o“CL<5.eu ezx OaMXstxeleezx.
en
Telefoon Interc. 82.
Telefoon Interc. 82.
ie Winst.
Gouda.
Feuilleton.
cerij
132-211.
9 dit Bi
Buiten de Stadspoorten.
ide plaatsen
,-Oravenhaga.
ONG,
Tel. 482.
ahilsuMiüUto-
>rdam.
SSING,
Uitgevers A. BRUfKKÓ EN ZOON.
Verschijnt dagelijks
■-
ST
and.
stryd
de
gewen-
Gemengd Oorlogsnieuws.
voor-
zij dan meer niet liever
liet
f»
(Wordt vervolgd.)
lee wat i
meu.
11
i, prima mate-
een, r
ie aan alle
Naar het Duitech van
CLARA VTEBIG.
Bewerkt door I. P. WE8SEL1NK—
VAN BOSSUMPmet autorisatie van de
schrijfster.
(Nadruk verboden.)
281
150
f 1.25
W 1.50
Ju. Laden*
dbouw, afd.
wijgsrerW
ontvangen
n, vermaiM
i in anse I
70
75
75
65
den
trap
45). --*
i Leerarec.
K- o inJKHR,
hooi, Gouwe 10».
ELENDOORN.
i
ver-
lection
°p
rakk«4
,OON -
De strjjd in Walachije wordt heftig
voortgezet. Na de verovering van Rimnicu-
Sarat door de Centralen zyn de Russen op
de hoogten ten N.W. van de stad terug
getrokken.
Sedert het begin van den slag werden
door de Centralen meer dan 10,000 gevan
genen gemaakt.
Ook in de Dobroedsja wijken de Russen.
Waarschijnlijk heeft men Roemenië reeds
prijs gegeven en trekken de Roemeensch-
Russische troepen volgens een vastgesteld
plan langzaam terug, den vijand zooveel
mogeljjk verlies toebrengend.
Bnbroodjes,
sakjes, xoo-
iccabAtons,
eskram
ande, Al
iting van do boulevard1. De andt
.,1 4 ,‘ou lau
voor een winkel, al midden tus-
ne zigeuner, lieeft zich door de meueche»
hecngewerkt m vliegt de «trant op in
dv richting van de boulevard1. De ande
re verkoopers vatten poet bij een Lan-
taa
echen auto’» en wagen».
IMt eerste nummer bevat gewichtig
nieuws: het Duitecbo vredesaanbod.
Uier-
irlj Tentoonstel*
I goed hoar-
rare regen-
venster.
- -reide Gott-
oensklape. Iemand ipocet toch ein-
x -- J I hem
voor hen ongunstig tijdstip, kunnen de
laatsten thans de vredesonderhandelingen
aanknoopen op een voor hen gunstig oogen
blik. De vijand is nog niet verjaagd uit
de door hem vermeesterde streken.
Het bezit van Konstantinopel door Rus
land en schepping van een vrij Polen is
nog niet gewaarborgd. Thans vrede sluiten
zou gelijk staan met het niet jukken der
vruchten van de pogingen van leger en
vloot De gedachte aan hen, die gevallen
zijn, laat zelfs niet toe aan vrede te den
ken vóór de eindoverwinning is behaald. Ik
twijfel niet of elke echte Rus is er van over
tuigd, dat de vrede eerst gesloten kan teer
den als de vjjand van ons gebied verjaagd
is. Eerst als hij totaal vernietigd is, zijn
wjj tegen een herhaling van zyn aanval
gewaarborgd.”
Uit deze bekendmaking blijkt *Wel heel
duidelijk dat, al is dan de antwoord-nota
van de gealieerden nog niet bekend, deze
de poging, om tot den vrede te komen, zal
’*1 aan
Duitschland de voorwaarden, waarop dit
land zich het sluiten van den vrede voor
stelt, gevraagd worden. Het is nu, na dit
antwoord van de Duitsche regeering op de
Wilson-nota, wel te voorzien dat ook een
eventueel door de geallieerden te stellen
vraag omtrent de voorwaarden niet beant
woord zal worden.
We zijn dan nog even ver en we beleven
het hartverheffend schouwspel dat men
elkander de schuld geeft van de mislukking.
Duitschland zegt: „ik heb vrede aangeboden
ei\ de geallieerden wilden niet”, terwijl de
laatsten daartegenover stellen: „Wij wil
den de vredesvoorwaarden bekend zien en
dat wou Duitschland niet” z
Nog behoeft alle hoop niet te worden op
gegeven. Maar de kansen op vrede zijn zeer
verminderd.
Kapitein B 1 aii k i e.
In verband) met hot bericht, dart kapi
tein Blaakte van de Caledonia”, die een
poging deed om een Duitsche duikboot te
rammen, weike poging mislukte, waarop
Blaakt) werd gevangen genomen en zijn
schip in den grond geboord, slechts zijn
plicht deed en als kapitein van een hulp-
ten en stofferen
EN is bij
4. Gouda. I
I.IHIfflll1 COURANT.
i, betaalt niet -
t niet noodij-
u eerste kwa.
ONS OVERZICHT.
Er is weer nieuws over de vredesnota;
men kan hèt bezwaarlijk goed nieuws nue-
men. Want aan beide zijden is er een zekere
onwilligheid, die voor een goeden afloop
doet vreezen.
Duitschland weigert op het voorstel van
Wilson, om de eischen bekend te maken, in
te gaan. Het houdt zich aan het aanbod in
de eigen vredesnota, n.l. de besprekingen
over den vrede te openen.
Dit antwoord van Duitschland is een te
leurstelling voor allen die op een slagdn van
de vredespogingen hoopten; de Fransche
bladen trekken van deze weigering handig
partij en wijzen erop, dat Duitschland de
nota van Wilson alleen in het eigen belang
wil gebruiken. Op ons initiatief moet het
vredescongres bijeenkomen, zegt de Figaro,
en de Humanité voegt erbjj:
„Het besluit der socialisten zegt duidelijk
welke ontvangst moet worden bereid aan
het Duitsche antwoord. Als de regeeringen I de P0»111»- tot den vrede te komei
en de volken de? Midden-Staten een oogen- LJoen mislukken. Hoogstens zullen
blik de illusie hadden, dat een vrede moge- -j—
lijk was, zal die illusie niet lang kunnen
leven.”
Inderdaad moet men een goed getraind
optimist zijn om nog, na de leger- en vloet-
order van den tsaar, aan een vredeskans te
blijven gelooven. Het oogenblik om
over den vrede te onderhande
len is nog niet gekomen, dat is de
quintessence van deze order.
De tsaar zegt tot de Russische soldaten
en matrozen ongeveer 'het volgende:
„Twee jaar geleden viel Duitschland on
verwacht Rusland en Frankrijk aan. En
geland koos onze zijde en langzamerhand
hebben alle groote mogendheden van
'Europa zich ten gevölge vin DuïfscKland’s
schending der internationale wetten tegen
de Centralen vereenigd. In het eerste half
jaar moesten Rusland en Frankrijk een ge
deelte van hun gebied afstaan aan Duitsch
land, dat buitengewoon sterk toegerust
was, maar wjj lieten ons daardoor niet ter
neer slaan en geleidelijk werd het verschil
in technische hulpmiddelen uitgewischt
Reeds sedert den herfst van 1915 kon de
vjjand geen duimbreed van ons gebied meer
veroveren, maar wel leed 'hy in het voor
jaar van 1916 een aantal nederlagen, zoo
dot hjj over het heele front tot het defen
sief moest overgaan. Blijkbaar raken zjjn
krachten uitgeput, terwijl die der Geal
lieerden toenemen. Duiteschland voelt dat
het’ uur van zjjn nederlaag en het uur van
ons herstel zjjn aangebroken. Even plotse
ling als het den oorlog begon, even onver
wacht stelt het ons den vrede voor, Natuur
lijk wil Duitschland deze onderhandelingen
aanknoopen vóór dat zyn zwakheid en het
verlies van zjjn weerstandsvermogen volko
men aan den dag treden. Tegelijkertijd wil
het profiteeren van zjjn tydelyk succes in
Roemenië. Indien Duitschland kans gezien
heeft de Geallieerden aan te vallen op een
herstel dienen te laten komen, en in Roe
menië in te voeren, hetgeen dien Duk-
schen valuta vermoécfeiijk uitstekend te
stade komt. Naar vanzelf spreekt zulten
die werktuigen met goud betaald moeten
worden. Zouden, ze daartoe niet bereid
zijn, dan zal liet nnlltaêro liestuur van
de Duiteoherg alle krachten inspannen) om
de oliebronnen spoedig weer op gang te
brengen.
In dat geval moeten de maatschappijen
voor de koeten van dit werk opkomen
en> kunnen ze slechts op vergoedtegi van
geleden schade aanspraak maken.
De brandende vloastof overstroomde ai
led, toen do voorraden. aangestoken wa
ren. Zo stroomde do liecgtn. af en ver-
ntetigdo op haar weg hofsteden, hoornen,
gewassm, kortom allen wat in haar be
reik kwam.
61)
Nu sloop Johann naar d» deur. Bui
ten bleef hij staan, wanhopend) gleed zijn
blik over den ruimen zolder. Hier had
hij als jongeni zijn, moeder in het najaar
altijd ijverig geholpen. Dille en tijm, boo
nenkruid en peterselie om te laten dro
gen, uitgespreid, en daarna1 voor den. ver
koop op de markt in> bosjes gebonden»
Nog zweefde de lucht dier kokakruiden
door de ruimte. En daar aan den ijzeren
haak hing nog het afgetrokken, eind touw,
waarop Jaoob, had1 beproefd na te doen,
wat hij van de kunstemakers in den
groenen wagen, had gezien, dio vroeger
«Ik jaar txm paar dagen op het Tenipel-
hofer veld hun kamp hadden opgeslagen.
Daarbij was hij deerlijk gwvalten, maar
het was toch grappig geweest. Ach
dö oudste Badekow zuchtte diep liad
hij hert ooit kunnen donken, dat hij hier
nog eeuS a>o ongelukkig zou staan?! Zoo
tot in hert diepst der ziel verootmoedigd?
Zij wist bot niet eens' —1 kMinend
kunde Johann tegen den muur. Het was
hem, alsof hij zou omvallen.
Binnen weende Mieke. Nu zeide zij
Weer lets. Luteter! Ongeduldig zeide zij:
Dokter Hiiwkom was weer boven bij
Mieke en moeder. De broers en zusters
zaten beneden in de woonkamer om1 de
rondle sofatafel. Nu was Gottfried er ook.
Men had over en w<*r gepraat, overlegd,
beraadslaagd, gestreden., was het weer
eens geworden, en had toch weer ge-
strêden; d)e gemoederen waren te opge
wonden. Nu zei niemand een woord meer.
Johann keek somber voor zioh uit
Grete’s blik rustte bezorgd' op hem: dat
had hem toch geweldig aangegrepen! Had
hij daar aa® de slapen sedert gisteren
njel veel meer grijze haren?! Zij kookte
van ergernis: en dart alles om die Mie
ke! Zij kon zioh niet tangdr bedwingen,
en slaakte een zucht vort verwijt ,,hoe
kan in een fatsoenlijke familie zoo iets
gebeuren?!”
Maar nu stoof Gottfried op: zijn moe
der was ook een Badtekow geweest. De
geboren SdheHneck met groote oogen
aanziende, zedde hij spottend: „Nu je
schijnt ook niet op de hoogte van je
familie te zijn» Lee® de kronieken van
aangenomen een
het mij niet kwalijk, dokter dat wij he
den zoo zoo nu, zoo van streek
zijn, dat zijp wij anders) in het ge
heel niet!”
„Neen!” zeide Gottfried. De art»glim
lachte een wertndg, teen kreeg Marianne
moed. Zij keek den vreemden heer recht
aan: een eoirt Beriijneoh gerfolit,
etandiige oogen, een goedbartigen 1-
de vale stadskleur. Hij kwam haar
eens vertrouwd voor, men had nu toch
zooveel met elkaar door te maken.
Ofschoon hij geen acht scheen te slaan
op de hand, welke zij hem had toege
stoken, hield zij die nog steeds uitge
strekt.
Wij dhnken u ook, dokter. Wij zijn
er werkelijk slecht aan toe, wij Weten
in het geheel niet ach God, ik geloof
dat Mieke nog in hert geheel niet be
grijpt wart er met haar gelxmren1 moet!
U helpt ons, is het niet, dokter?” Het
klonk smeekend'.
Hij boog en nu nam hij nam hij haar
hand; zij voedde een hartelijken hand -
druk. „Hert is immers mijn plicht.'’
„Want” op eens kwam Johamr er
toe zioh teuiten „want wij zouden
voor geen geld willen, dat het hier in
TerapeHiof ruchtbaar werd. Dat zou ver-
achrikkeli^ rijn!”
„Ontzettend!T’ stiet Grete uit, Lene
begon te weenen.
Gottfried zeide: „Neen, begrijpt u, dok
ter, dat zou een te groot schandaal zijn!
Den ganschen nacht heb ik er over
liggen nadenken? hoe men 't siinrete
aaaAegrt!”
Tempelhof maar eons na, dnar staat het
geschreven: het was eene (Seliellnack, do
dochter van zekeren Brose Snhollnack.
die anno dbmind ik weet niet me«r
precies wanneer, maar grootvader weet
hert aan het Klarenmeer rendez-vous
gaf aan een Tempelier en daarna van
een knaapje is bevallen, ja, een. Schell-
nack!" Mix'snruilend sloeg hij op zijn
knie; hij had er pret in: daar had1 hij
haar oens flink op haar plaats gezet!
Hterop kon. Grete niets antwoorden.
het bleef lied stil. Nog een poosje- Nu
hoorde men lioven inert stoelen schuiven,
een deur kraakte, er kwamen schreden
de trap art. Zij kwamen hierheen. De
duur van de woonkamer opendluwend,
zeide Hanne Badtkow: „Gaart u hier
als het u blieft een oogenblik binnen,
dokter. Daar zijn mijn andere kinderen;
zij zouden -u ook graag een» spreken.”
De dokter boog, kort do rij rondeieo-
de: hij nam plaata op den stoel, waar
de oude vrouw snert roert haar schort
overheen gestreken had. Nu zat ook hij
evtaials de anderen rondom de taf ei. Maar
daar zij niets zeiden, zeide hij ook niets.
Een geweldHge verrtegenboid had Jo
hann aangegrepen, hij gevoelde wel, dht
hij hert eerst het woord moest nemen.
maar hij kon bet er niet uitkrijgen. Hert
was een verwonschte geschieden»! Hij
wenkte zijn zwager stilletjes tee. Die had
tooh aaiders altijd den grootsten mond!
Maar Gottfried koek steeds op de tafel:
Johann mocht beginnen, hij was toch
maar in den tweeden graad er in be
trokken!
Moedor had niet bij hen plaats geno
men-, zij waö aan het venster gaan zit
ten de kinderen, zaten arts verweesd rond
om de tafel.
Het btetf pijnlijk stil. De gezichten-wa
ren alle bleek in hert sombere middag-
dagelijks aangenomen aan ons Bureaa:
ten, den Boekhandel en de Postkantoren.
„Ik woet hert immers niet!” en daarna,
toon Marianne weer tot haar had ge
sproken hot duurde lang en wat zij
zeide verstond Johann niet, zij sprak zoo
zacht jammerend arts een kind, dat
bang is voor straf. „Ik zal hert niet weer
doen, neen zeker niet!”
Johann had) nog een® naar binnen
willen gaan, nu ging hij toch niet. Wart
moest hij daar binnen nog doen? Daar
was niets uit te richten. In het geheel
niets. Zij wist het niet een»...! Net een
deerne!
Met hoogrood hoofd, de oogen, op
grond gericht, strompelde Johann de
af, waggelend als een dronkaard.
Grote had toch gelijk: dat was
eenige: men moest haar wegzendcii. Maar
waarheen?!...
Doktor Hiiwkorn
vaartuig werd besohouwd; zoodat hem bet
lot van kapitein Fryartt niet zou treffen,
bevat do „Koln. Ztg.” een artikel, waar
in wordt betoogd, dat do handelwijze van
de „Caledonia” in strijd is met liet vol
kenrecht en Blaakte nóet minder een zee-
roovftr is als Fryartt, en dus in elk ge
val moet woilden. vastgebouden.
De „K. Ztg.” polemiseert tegen de
Engelscho opvatting, die ook aanval van
handelsschepen verdediging noemt en het
verschil van bewapencle handelaedhepen
en oorlogmchepen aldu» aangeeft, dart do
eerste den vijand niet opzoeken.
Het artikel tevinnert aan de verklaring
van den Britachén ambassadeur aan de
Vereenigde Staten afgetegd op 25 Aug.
1914, dól Britsche han<tels6chepen. nooit i
tot aanval zouden, wonden gebruikt en
uitsluitend ter verdediging waren bewa
pend; du „Koln. Ztg.” merkt op, dat
deze verklaring herhaaildeiijk geschonden
is, gelijk uit gevonden, geheime aanwij
zingen der Fngelsolie admiraliteit Heek.
Arm Roemenië.
Niet zoodra had Roemenië zioh bij de
•strijdenden aangtwlotm, of de oorlogsfak-
kol brandde in inert land, verwoestend hee
le dorpen tegelijk, verbrandend den goud-
jn vruchiijfcre velden
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
V»n 1—5 gewone regels met bewijsnummerf 0.55
Elke regel meer,0.10
B(j drie achtereenvolgende plaatsingen worden deze tegen*twee berekend.
Dienstaanbiedingen per plaatsing van 15 regels 10.35 by vooruit,
betaling, elke regel meer 6 ets. Reclames f 0.25 per regel.
Groote letters en randen naar plaatsruimte.
licht.
Buiten begon de Westenwind
baar te suizen, een paar zwe
droppels kletterden togen het
„Dat wordt een plasregen,” i
fried 1-
delijk wat zeggen! Maar er viel
niets andbrs in.
Dokter Hirsekorn had) plotseling naar
het venster gekeken, nu echoof hij op
zijn stoel hoen en weer.
Ach God, dte had atker geen tijd1
meer! Hoe konden de mannen ook zoo
zijn! Marianne voelde haar hart klop
pen; zou zij dan maar niet liever wat
zeggen?
Weer'1 schoof de dokter been en weer,
zij schraapte haar keel, zij moest haar
stem ooret holder maken en daarna zei
de zij «nel: „Aoh dokter, wij verzoeken
u toch vooral te zwijgen. Wij...” zij
haperde.
De doktor had haar aangezieo... lag
er geen groorte verbazing in zijn blik?!
Het klonk bijna beleedfigd), toen hij zei
de: „Artsen zwijgen altijd!”
Nu ja, hert i» waar, daarin, had1 hij
gelijk. Hij had ook gelijk onaangenaam
getroffen te zijn, het was ook te dom van
haar omzoo iet® te zeggen; dat sprak bij
hem vanzelf. Het bloed was den man
naar het gelaat gestegen, nu kreeg zij
ook een kleur, och God, wat moest die
ben allen toch voor dom en ongemanierd
houden!
De millioenweduwe schaamde zich; en
deze schaamte,' welke baar wangen verf
de, maakte baar jeugdiger. Met een schuch
terheid welke vreemd afstak bij haar rij
pe ronding en het zijden kleed, stak zij
den dokter de hand toe: hij scheen niet
kwaad te zijni, en moeder had ook ge
zegd, dart hij zoo goed wao gewent
en nu had men hem toch nooftg! „Neem
Als de krant uitkom t.
Boekarest is door de Duitechere bezet;
en nu zal het eerste nummer van een
Duitsche courant bet gebouw van de
„Aderezul”, een> blad óat sinds het begin
van Roaneoië’s meedoen aan den oorlog
«iet is verschenen.
De liewoners van Boekarest kunnen al
les verdragen: dart hun koning vlucht,
dart hun stad wondt bezet, dat de geha
te Bulgaren over de CaHea Vlctoriert mer-
cheeren. Zij verdragen liet gemakkelijk,
omdat voor hen de uttstag van dezan
oorlog voor een deel de uitslag van een
partijdebat te, omdat zij de ellende, die
deze oorlog over hun land heeft gebracht,
tot nog toe nauwelijks aan eigen lijf heb
ben ondervonden.
Maar dart ze geen krant kregen, dat
konden ze miert, verdragen. „Mijnheer,
wanneer komt de eerste krant u|t Ber
lijn?” vroegen mij onbekende menschen
op atraart. De stedelijke overhrid, dfohaar
menschee kent, bestormde het bezettings-
gouvememenit met vragen, om een Düit-
sche krant. HH was hun onverschillig
of de krant streng of zachtmoedig is
gecensureerd, maar een krant, oen groote
krant moeten, ze hebben, om te koenen
over te dcliateeren. Zonder krant zouden
de koffiehuizen ónmogelijk zijn.'.
In hert gebouw snellen op de trijp,
tusschen d<*Fransche aanplakbiljetten op
de muren, soldaten, en burgers af en aan.
Van de zetterij naar do redactie, van die
adnrinistratte naar (te expedite. Allee in
gericht met eeni woeldcrigheid, die goen
Duitsche krant kent. Id een boek van de
wachtkamer zit de eigenaren van bet Bu-
karester Tagetolat. Haar zoon te
veld, liaar man te door do RoemeniSrs
geïnterneerd en< weggevoerd. Zij wil het
oogenblik aanschouwen, dat haar, baar
sedert drieonhecn-halve maand doodo krant
tot nieuw leven ontwaakt. In de romme
lige redacthkamer, waar nog alle» zoo
ligt, gelijk het in wilde alucht te ach
tergelaten visrttekaartjes met beroemde
namen, onvoltooid» brieven, en®, f- de
luitenant-redacteur. Plotseling breekt be
neden een veelstemmig geochreeuw los.
De eerste bladen worden in stukken ge-
scheurdt Do meneeben worrteien. op het
plaveisel. De eerste vorkoopcr, een kkrt-
BINNENLAND.
Bond van NederL Onderwijzer».
Vervolg.
De rede van den Voorzitter werd da
verend tocgejuichL Uit de gedane mede
deel in gen door den secretaris, den beer
J. J. Lamers bleek, dat da Bond' het
jaar 1917 zal ingaan met 7034 leden.
Het aantal addenlingen. liep, door op
heffing der aideelingen Ingen, Terschel
ling, Hoogkarspel en Zovenaar, van 198
tot 189 terug).
Ter vergadering Waren aanwezig
afgevaardSgdjm, veultegMwooodigcnde
afdee langen.
Nadat de Voorzitter den heer Jon
ker, vertegenwoordiger van bet Nederl.-
Ind. Onderwijzergganootsciiap, had wel
kom geheet en, kwamen de punten der
agenda aan de orde, in de eerste plaats
de aansluiting bij het Nad. Vakverbond.
Eeu desbetreffend voorstel der afdceling
Den Haag was Ingetrokken, dat van
Dordrecht bleef over. Het werd' door don
beer H. Geluk verdedigd.
Deze wees er op dart de Bond nooit
zijn program zou kunnen verweeenlijken,
als hij niet de broede ariieidersmassa ach
ter zich krijgt, in het N. V. V. verte-
gcawoordigd.
Het hoofdbestuur was er 't vorig jaar
in Utrecht tegen, het zocht samenwerking
mot het N. O. G. en de Vareenlging van
Hóófden en ging daarbij) volgen® apr.,
den verkeerden kant op.
Wil d» Bond zijn ertschen met kracht
kunnen doorvoeren, dhn siuite hij zich
aan bij dé vakcentrale der modtetnic ar
beiders. (Applaus.)
Dc heer J o o s s e, sprekend» namens
do meerderheid van 't hoofdbestuur, ont
raadde de aansluiting.
De Bond had aan verschillende bewe
gingen meegedaan, doch altijd zijn zelf
standig karakter behouden. Aanaiuiting
beduidde ook, dat vonscMNlende lionds-
leden, die de beginselen Van^ de 9. D.
A. P. niet deden, door de nauwe ver
wantschap, welke tusschen N. V. V. en
9. D. A. P. bedaat, da 9. D. A. P. in
direct zouden moeten steunen.
Scheuring zou daarvan noodwendig het
gevolg moeten zijn.
Daarom adviseerde hij niet tot de aan
sluiting bij het N. V. V. te besluiten,
nu niet en1 nooit 1 (Toejuiching.}
Namen® die minderheid in het hoofdbe
stuur kwam daarna de Voorzitter, de
heer F. L. Osaendorp, het vooretel-Dor-
drecht verdedigen.
Nadat nof voraahttkmdo «pretere het
voor en tegen van do aansluiting had
den bepleit word deze bij handopsteken
verworpen..
Daarna werd
tegelijk,
gelen oogst dito ii
te rijpen stond).
In de Ix>kal-An®dger vertelt leen. Duitech
officier varl de ellende, die de oorlog
bracht:
Bij den snollen opmarsch van de oen-
tra'len ontbrak de tijd om de lijken van
paard en te begraven. In. groote hoeveel
heden lagen, ze langs de wegen, waarde
legers ov(-r marcheerden. Zwermen hon
den deden' zich daaraan te goed. Toen
is hert lieve! uitgevaardigd, de honden
dood) te Schieten., zoodat nu behalve paar-
dadijken, ook .howMaMMgan bij hondtor-
den on dbizendein over het land) liggen
verspreid.
Uit de inhecmsche bevolking worden,
arbeidensttunknandio*® gevormd, dfte den
boel achter het front moeten opruimen.
Ook do Roemeensclie gevangenen worden,
tetstond aan het werk gezet, om det hoofd!-
wegen althan® eenigtfzhi® Hgaanilwunr te
maken. Zoo zijn op den etappeweg van
Kroonstad naar Ptoeeci tegen do 10.000
Roemeniërs aan den slag, oni den weg
weer in ordw te brengen.
Over de tsebado, onder leiding van. den
Engelsclten militairen attaché, luitenant-
kotonel Thomsen, aan do inrich|tingeu
van de pertroleumnijverheid) tocgohrachrt,
zegt do schrijver: Voor eike plaats, voor j
elk lxM>rg»t, voor eiken boortoren werden
volgens (tezen. zegsman van de tegenpar
tij, mannen aangewezen., die liet vernie
lingswerk op hert, gegeven oogenblik had
den uit te voeren. Hert geschiedde door
oen. h'telrtttïmaitigo vetmagertliiig. 'Fhomsen.
liet in d» diepe l>oorgartm heole pakken
van 30 tot 40 c.M. lang» spijkersi stop
pen, diei hert gat tot l>oven aan toe. vul
den.
De keerzijde van .de medailje te, dat
de maateolmppijen, waarin voornamelijk
Anjerikaansch en Nederlandsch kapitaal
gestoken is, nu Dudteche werktuigen tot
PRIJS VAN HET ABONNEMENT:
Per kwartaal
Idem franco per post.
Met Geïllustreerd Zondagsblad
Idem franco per post.
Abonnementen worden
Markt 31, by onze Agenten,
