Me Jaargang.
BEHALVE ZON- EN FEESTDAGEN.
Telefoon latere. 82.
Telefoon latere. 82.
ijk.
Feuilleton.
Buiten de Stadspoorten.
Uitgevers A. BRINKMAN ZOON.
Dinsdag H Januari 1917.
XTieix^ws- ezx -^.cl'Vox'texx,tï©"blsLcL ■voojjï G-qvl cLsl eoa. Oaacxs,txelc:ezx.
VERSCHIJNT DAGELIJKS
EK.
LU,
OUT en ZOON.
naar
Stolwijk.
Stolwijk.
M) kek ftMMM» zjjn.
Stolwijk.
BINNENLAND.
au a xw»
Ar. Smid, Stolwijk.
Stolwijk.
Stolwijk.
Stolwijk.
was
Stolwijk.
ölit
t
Stolwijk.
18
(W«rit TMTSltd.)
haar,
hMT
BERG
2HTGENOOTE.
Lompen, Hato«-
>ll*n.
VER,
MAN.
CMANS,
Barbier, Stolwijk.
Naar het Duiiach van
CLARA V1EBIG.
Bewerkt dooY I. P. WESSEL1NK—
VAN ROSSUM met autorisatie van de
schrijfster.
(Nadruk verboden»
ERGEN,
aker.
AAL,
ER.
n Dag.
[ER,
1.
•ORTRUST”,
UN,
IEUGD,
ratterswaren.
ER,
j GruCtorswaïw.
IJL,
del
K)RN,
ant” te Stolwijk.
17
d.
ER Gul
ra Petroleaa.
AM,
wr.
IS,
oefsmid,
i voor 1017.
Nieuwjaar.
TER,
frfé „Harmenie”.
ER,
turen.
ËNBURG,
turen,
ILBN.
smid,'
Haastrecht.
lijk wi
ten!
op
Wa
rLIET,
mmaker.
JN,
ikant,
1VLIET,
raitbakkar,
Stolwtfk,
«ENBURG,
waren,
Stolwijk.
14
gers een gelukkig
rjaar aan al mijne
dtb'.kk
den Dag.
LIER.
Drogisterij.
13
begunstigers en
lieuwjaar.
MAN.
Omtrent den strijd is er weinig nieuws, Il
De opmarsch der, Centralen jn Roemenië
vordert; in het Russisch legerbericht leest
men dat de vijand in de Dobroedsja tot drie
maal aanviel in het vak vier wersten ten
Z.O. van Braila. Vooral dit Ibatete is van
belaag, want daaruit blijkt duidelijk hoe
ver de Centralen reeds zijn doordrongen
in dit land. Verder zfjn Herestrau en Ungu-
reni in hun bezit gekomen. Dl- bek jytin den
nijptang sluit zich vanuit het Westen en
het Zhiden en de Russisch-Roeineensche le
gers zijn genoodzaakt snel naar het N.O.
terug te trekken, om hetgeen nog van Roe
menië achter de Soreth rest, te verdedigen.
Verder ontwikkelt zich de strijd om het
bruggehoofd van Macin, in de Dobroedsja.
Uit het westen geen bizonders. Het offen
sief schijnt^jaar gedeeltelijk gestaakt
Griekenland heeft voor zjjn nieuwjaar
verschillende eischen van de Entente ont
vangen naar aanleiding van het opstootje
op 1 December: verontschuldiging voor de
vijandelijkheden op 1 December; degradatie
van den verantwoordelijken officier; pu
bliek eerbetoon aan de vlaggen der gealli
eerden; amnestie voor alle gearresteerde
Venezelisten; schadeloosstelling voor de den
eersten en tweeden December vernielde ei
gendommen, inclusief die van de Veneze-
listische pers; herstel van controle op die
lijnen, waaromtrent onderhandeld zal wor
den tasschen de vertegenwoordigers der
Entente en de regeeriqg, teneinde deze aan
gelegenheid minder verward te maken voor
de Grieksche autoriteiten/ overbrenging
naar den Peloponesus van alle troepenmach
ten, wapens en munitie van wat noodzake
lijk is voor politie-doeleinden.
Verder wijst de nota er op, dat militaire
noorffttk de Entente er tóe zou kunnen
brengen troepen op Itea te doen landen, ten
eipde deze naar Saloniki te kunnen door
voeren.
Omtrent de actie ter zee wordt gemeld,
dat het Fransche slagschip „Gaulois" den
27en Dec. in de Middellandsche Zee is ge
torpedeerd. Er zijn vier menschenlevens
verloren gegaan. Het schip zonk in een half
uur.
De „Gaulois” was nog betrekkelijk nieuw,
in 1896 gebouwd, mat 11,2600 ton en voerde
een bewapening, bestaande uit 4 kanonnen
van 30,5 c.M., 10 van 14 c.M., 8 van 10 c.M.,
20 3-ponders en 4 torpedo-lanceerbuizen.
De bemanning bestond uit 681 koppen.
De verre Vrede.
De Frankf. Ztg. heeft een particulier tele-
Frankf. Ztg, heeft een particulier tele
gram uit Kopenhagen ontvangen, waarin
wordt gemeld, dat de Doema besloot, daar
het vredesprobleem blijkbaar, een meer
tastbaren vorm heeft aangenomen, eenige
afgevaardigden naar de neutrale en ver
bonden staten te zenden, om zich over de
verschillende meeningen, die betreffende
feet vredesvraagstuk heerschen, inlichtingen
te verschaffen.
Het Berner Tagbl. interviewde Dr. Alfred
Fried, die in 1911 den Nobelprijs wön voor
den vrede. Hij is «eer verheugd over ’t begin
vrede. Hij is zee revrughhrdeoevbmmrfk
vrede. Hij is zeer verheugd over het begin
van de vredes-actie en naar zijn meening
naderen wij het einde van den oorlog. Hij
ziet in het verzoek van Wilson aan Brazilië
om de vredesbeweging te ondersteunen, een
poging om alle 21 Pan-Amerikaansche re
publieken aan zijn zijde tekrijgen. Ford
heeft het plan gemaakt voor een reis naar
Europa en zal ook te Bern over den vrede
spreken.
maar i
nu, wi
zoo
Nu,
INGEZONDEN MED^DBELINUEN 1-4 regel, f LOS. elke rra.1 «wr f 0.25.
Op de voorp*|ln« dubbel tarief.
Gdwone adverteatita ea ingeaoaden mededeelingen bij contract tot «eer gereduceerde*
prijk Groot* lettere en randen raar plraUmimta
KLKUVK MtVBBTKNTltNMm.ru.. .«.W.dm*., b«rrf..a. JImupotmmI.
koop vertaop, kmu m ».rhUM, 1-5 r^.1. I 0,25 «U. r^.1 5 mm W| mr*
lxulU(. kUllmam 4roM>. 1* r«^l» B«wl|.aumm.ra 5 MM.
Brawl. x
Zra en veertig vrouwen zijn vwlirand
bij ran braad in hx gwatoht voor Idto-
t<n» te Saint Ferdinand iu de provineta
Quebec.
Ai
dêr ecnaae,
toekomst de
te stellen.
Radoslawof, de Bulgaarsche minister
president heeft in het Sobranje (du. de
Bulgaarsche Kornet) merkwaardige dingen
gezegd. Voorop werd gesteld dat de zaak
van Bulgarije gezegevierd heeft, met an
dere woorden dat het doel, waarvoor Bulga
rije zich in den strijd mengde, bereikt is. 1
Voor ons klinkt dat een weinig te voort
varend. Men moet geen „ho” roepen voor
men over de brug is, placht Sancho Panza,
de schildknaap van Don Quichot, te zeggen;
maar in verband met hetgeen Radoslawof
verder verklaarde klinkt deze tirade toch
anders. Hy zei n.L
„Wij zijn bereid vrede te sluiten, want wij
willen een einde aan d^n oorlog maken. Wij
zullen consessies doen in naam van de
menschheid en tot heil van alle naties.
Aan het einde van zijn rede verklaarde
Radoslawof: Ik bezit stukken, ten bewijze
dat onze vijanden onze rechten op datgene
wat wij vragen erkennen.
Men zou zoo zeggen dat alles al beklon-'
ken is en binnen enkele dagen de vrede vol
gen kan. Maar zoo ver zijn we nog niet.
Het antwoord van de geallieerden op de
nota van Wilson houdt geen groote ver
wachtingen levendig. Dat aan Duitschland
spreekt duidelijk genoeg en wy mogen nu
een wisseling van stukken tegemoet zien
over de voorwaarden tot den vrede, tenmin
ste wanneer Duitschland terugkomt op zijn
oorspronkelijk plan om die voorwaarden
eerst op de vredesconferentie bekend te ma
ken.
Het is vry waarschijnlijk dat nu althans
eenige toenadering van Duitsche zijde vol
gen zal. Voorspellingen daaromtrent blij
ven gewaagd, maar wij zijn vrij optimis
tisch daaromtrent, wijl de weg aan Duitsch
land zijdelings openstaat, door de nota van
Wilson.
Het antwoord op die nota, onvolledig om
dat nog niet bekend was hoe de Entente
de nota van Duitschland opneinen zou, kan
nu volgen.
Weigeren de Centralen meerdere gege
vens te verschaffen dan is deze periode
afgesloten zonder dat eenig resultaat be
reikt is.
Tegen den vrede.
Do aid. Nederland van dra Bond van
Neutrale lauden heeft bwlotra jpr ken-
nil van de Antorikaattoche regeering td
brengen, dut zij oui verschillradu rede
nen, o a. omdat du Centrale inogradhu-
dra geeu bewijs hoegenaamd hebben gu-
goven van eenigen goeden wil wat be
treft liet staken van dn misliandeliDg der
burgerbevolking iu het door Iwn besefte
vijan<telijke gebied, Iw* tegengaan, van die
massamoorden in Armenië, het staken
van de ontvoering der Belgen, liet terug-'
voeren naar hun woonplaatsen van. do
out voerde Belgteclte burgers, het herstal
voor zoover zulke mogelijk is, van het
Donualo loven, iu het becette vijMidelijk
gebied, het staken, van den duikbootoor-
log tegen handelsschepen, en do gerat,
welko ia de ixnutralo rijken blijft heer-
sohen, een blijvend gevaar oplovert voor
den wereldvrede en voor do staatkundi
gen «i oeeOMNidHcbo onaniaokelijkhdd
der neutrale lauden, gtwteund door een
OeniMfd OorlognleowB.
De verraderUgke mUiws.
BerieUeu ud Kopwbw»
hol Huawh stoomschip „Oyhana",
een kiwUrftlkude-dtHadMM^^ lietwelk
<*elij^ bij, de AlandB-eilaaidun ww gesta-
tioiMieerdi. rr'r
een Rusetouhe mijn, getoopen
gekomen den dag vóór he» conflict uitbrak; ondtogjahg 196 paaragtor» verdtronkon^
a| deze pogingen liet Duitschland onbeant- u“* '“1J~
woord of zonder gevolg.
België werd overvallen door het rijk, dat
zyn neutraliteit had gewaarborgd en dat
zich niet ontzag te proclameeren, dat ver
dragen vodjes papier zyn en dat nood wet
breekt.
De zoogenaamde aanbiedingen van
Duitschland berusten op de oorlogskaart
alleen in Europa en deze geeft slecnts een
uiterlyta, voorbijgaand beeld van den toe
stand en niet van de werkelijke macht van
de strijdende partyen. Een vrede, die uit
gaande van deze gegevens gesloten zou
worden, zou uitsluitend in het voordeel zyn
Van de aanvallers, die teYwyl zy meenden
hun doel in twee maanden te bereiken, na
twee jaren bemerken, dat zij het nooit be
reiken zullen.
Voor de toekomst eischen de verwoestin
gen, veroorzaakt door de oorlogsverkla
ring van Duitschland, de ontelbare aansla
gen, gepleegd door Duitschland en zijn
bondsgenooten, bestaffingen, herstel en
waarborgen .Duitschland ontwijkt zoo wel
het een als het ander.
Met volkomen besef van den ernst, maar
ook van de eischen van het oogenblik wei-
gers een gelukkig
SR Az.,
denierswaren.
gowoiwt elkaar builen, te ouUnoe-
Nu zouden zij elkaar weer treffen
op hx plaatje b|j deu l»egroXdvn pla»,
waar ine« geheel varborgeu zat tueudiei»
de zauidtHMiveto!
v Em lachje speeMe om dkn» strak» nog
zoo liarden mond van. 1<JI& Lietzow e»
maakte haar lippen begeeren»waarddg. Zij
liep mot een zacht wiegen der heupen,
met ron traag zwaaien dor armen, zij
ghig irtwdH voort mH dft glimlachje. Zjj
ging near bet randez-yoiw met JuHua
Paschke.
Wan het eig<vilijk niet dwaaa, zoo ver
liefd ale zij op dezen, u*a w**?l Er
waren tooh nog andere luannevl Maar
de boeren, die zij dagelijks te zien
kreeg, die warm toch mete voor
die itto fijner* gewoon wa». In
vroegHto jeugd, zij was nog geen Matton
geweest, toen had zij een luitenant
gehad, dat wil zeggen, haar vader was
er achter gekomen, en had haar dadelijk
klappen gegeven, zij wae een heel fat
soenlijk meteje gwrernt. Dow luitenant
had evenale Paachke :«i z^elriog ge
dragen, maar hij wa» nix half zoo eto-
gmu géwecel. Paschke droeg ook nog
ceu brillauten ring aan zijn pink. Ol
hij er al zou z|>»? Hij had haar toch
wel togmoct kunnen komen! Zij voekfe
een tovendlg oogedukh In zoo'nlaugm
tijd hadden zij eikaar ntot geateo, ta we
ken nix! Het had geregond en ge
sneeuwd, gevormd, gefaageid, modderig
was het geweest, dat men er tot deen-
keia moem doorwaden. Men had geleefd
ala in ero gevangento.
J vrijheid d« volken, getredw aan de v«t-
pllchting, die zy op aich hebben genomen
om niet afzonderlijk de wapens neer te leg-
igen, hebben besloten collectief te antwoor
den op de zoogenaamde vredovoorstell»,
haar gedaan vanwege de vÖan.leJIjke regee-
ringen. Het antwoord komt eerst op tegen
itwee hoofdBeweringan in de nota der vijan
den, n.l. die waarin getracht wordt de ver»
anöwoerdelükheid voor deft oorlog op de ge
allieerden te schuiven en de overwinning
der centrale mogendheden wordt geprocla
meerd.
I Deze nota berust op stelselmatige
miskenning van den aard van den strijd in
het verleden,, het heden en de toekomst Wat
het verleden betreft ignófeert de Duiteehe
nota feiten, data en cijfers, uit welkt blijkt,
dat de oorlog gewild, uitgelokt en verklaard
is door Duitschland en Oostenrijk-Honga-
rye.
Te ’s-Gravenhage was het de Duiteehe
gedelegeerde, die in Juli 1914 elk voorstel
tot ontwapening van de hand wees en het
was Oostenrjjk-Hongarlje, dat na aan Ser-
vfë een ultimatum zooals nooit te voren is
voorgekomen, te hebben gericht, aan dit
land den oorlog verklaarde ondanks de on-
middellijk verkregen voldoening. De cen
trale mogendheden wezen toen alle pogin
gen van de Entente om aan het plaatseljjk
conflict een vredelievende oplossing te ge
ven van de hand. Het aanbod van Engeland
tot het houden van een conferentie, het
voorstel van Frankrijk tot benoeming van
een internationale commissie, het verzoek
van scheidsrechterlijke behandeling door
den Tsaar van Rusland ara den Duitschen
keizer gedaan, de overeenkomst, die tus-
schen Rusland en Oostenrijk tot stand was
OveraUiwmiBgra
Bij «rooie oote ovxw^rowningeu in
Noordelijk Queensland zijn te CtormotU
hondwd raxuwhtm verdronken.
onibureau: M^arkt 31, Gouda, Nj
‘iken (behoorende tot deft beVorgkrin^)
...e scMereenvolfende plaatsingen worden
den bezorgkring: 1—5 regels f 0.80, elke
--J-J-----
geren de tegaaringra dw geallieerde Sta
ten, onderling nauw verbonden na in vol
komen overweastomming mot hun volken, de
aanneming van een voorstel zonder oprecht
heid en zonder strekking en verklaren xjj
nogmaals, dat er geen vrede mogelijk is
zoolang zij niet verzekerd zijn van het her
stel van de geschonden rechten en vrijhe
den en de erkenning van het beginsel der
nationaliteiten pn het vrije voortbestaan
der kleine Staten zoolang het niet zekir is,
dat een regeling zaj worden getroffen, die
van dien aard zal zijn, dat zij definitief de
oorzaken zal wegnemen, die de volken zoo
lang hebben bedreigd en de «enige doeltref
fende waarborgen geeft voor de veiligheid
van da wereld.
ONS OVERZICHT.
Nog juist in het oude jaar is het ant
woord der geallieerden op de nota van
Duitschland verschenen. Mfp vindt haat
hieronder afgedrukt, en, zooals m»n by de
lezing ervan zal opmerken, zijn de voor-
spelingen omtrent dit gewichtige stuk juist
gebleken: de vredesidee wordt niet afgewe
zen, alleen de vorm waarift zij tot uiting
kwam, afgekeurd Immers in het antwoord
wordt gezegd: de verbonden mogendheden
weigeren staat te maken op het onoprechte
voorstel, waaraan de strekking
ontbreekt
Langedrongen Wordt op volledig herstel
(taf £hade, en op verzekeringen om in de
veiligheid van de wereld vast
adan
lijk in bed Iwulf, sloop zij nog lang
de vertrekken, dier nieuwe villa
rond1. Als bevreesd keek zij in alle hoe
ken. Z.ij schrok op, bij het knappen van
hert behang, bij het kraken, dier meube
len. Ging daar niet iemand’, heel zacht
Sloop daar niet iemand langs den muur
En gleed de kinderican»er in En daai
na Mar tfen vleugel klonk er geen ge
tik De snaren in de piano trilden, een
koude koelte ging dloor de kmner.
Zich dichter in den doek wikkelend,
wolken zij huiverend over haar nacht
jak had geworpen, nam Rieke Lengnick
een liöht in de hand. Zij betichtte eiken
hoek, zij keek alle gaatjee na. Zij ging
de trap op. Niemand ergen* verstopt, al
les leeg het waren geen inenschen,
dip haar angst aanjoegen...
Bij Kiekebusch wae men overeengeko
men aan den jongen l^engnick niet allea
te geven, wat hij be»teldtei hij merkte
het nietAta hij vijf glazen Her dronk
Het antwoord op de Duitsche vredes
voorstellen.
Een uitgebneid antwoord is ter hand ge
steld aan de vertegenwoordigers der neu
tra landen, aan wie was opgedragen Ret
voorstel van Duitschland over te brengen.
Dit antwoord komt in hoofdzaak op het vol
gende neer:
De verbonden regeeringen van België
Frankryk, Groot-Brittannië, Italië, Japan,
Montenegro, Portugal, Roemenië, Rusland,
en Servië, vereend ter verdediging van de
BUITENLAND8CH NIEUWS,
Koniag K«r«l 1 vu
Op den. inorgcm van 30 Deo, ftad te Boe
dapest iu«rt du txiuhlionwto praal otatoroubel
wiirijfdijk gvjubei van de gvheate bevol
king, in tegwiwoordtighvUl van allo leden
van het keizerlijke hui», het corp» drt-
plomatlque en d«' geraMmacteppdijke Ooa-
lenrijkwch-llougaarHoiM» miototers, in do
MattlMHiskerk du kroning vm «km ko-
niug en de Konlngiii plaats, waarna de
kouiug voor du katlnttraal voor hert ver-
aamekbo volk deu eed op dv grondwet
aflegde.
Daarna trok de krouingewtoX.
den kroninguheuvel, waar do Kocdog vol
gen» het oude gebruik met Itert zwaard
van dra H. Stepiiau vier slagen naarde
Vier wtodriobttogeu deed.
De plechtigheid ertndfgdn met gebruike
lijk™ kroningtanMUtijd in dvnllofburg.
Spoorwegongeluk.
Ira telegram uit Hambubg meld dat
Zaterdagavond op den wpoorweg Bergo-
(kxrff-GoMtaaoher «m teege trein mvrtvoL
*- kracht op et® pwoonootreto liep,
raarln vtlerijoudkvd luunratwn, hoofdza-
_.iijk labrleksari Aider», zaten, met hert
gevolg, dat de fokoiuotievec» eu du voor
ste wograo loodrecht omhoog sprongen
ou dat ara of mensohra zijn, ge
dood, 18 4 20 zwaar gewond <n 70
inplaats van zes glaasje» jenever, maar
vier, was dat voor hem genoeg, hij kon
nu in het geheel nlote verdragen. Hij
zag er toch retxte uit, alsof hij half
dronken waa, zijn oogm uitpuilend, het
haar verward, un die gelaatsuitdrukking
zoo onversolrillig. Zijn hoofd scheen bijna1
nog dikker te zijn geworden dan anders.
En als men h«n aajieprak, gaf hij slechte
kort antwoord of in liet geheel niet hij
luisterde niet eecs. Om zjjn hoeve be
kommerde hij «zich in het geheel niet
meer, de oude bezorgde alles tiaar was
ook niet veel meur mede te doen.
Overal In Tempelhof krompen de bedrij
ven in hut toonde de moeite niet meer,
evenals vroeger het land te bebouwen en
voor dien veestapel te zorgen ais men
het land verkocht, was men er veel be
ter aan toe.
Het verkoopen van land ging steeds
door, er kwam veert gjeld' in Temipelhof.
Aan de grens Van hert dOrp eu bij de
zandheuvels van de HaeCto heide tot bij
Alt-Sehoneberg, lange de stadsgrens, waar
in oude tijden de wijnbergen waren ge
weest werd nu overal druk gebouwd.
Grmissteenen warden verplaatst, akker-
voren gelijk gestampt, struiken, uitgerooid,
plassen gedempt, kuilen opgevuld, zand
weg en daarvoor ander aangereden.
steenen, dakpannen, planken, balken, pij-
Iers, spoorstaven. Binnenkort zou het sta
tion van den paardentram Berlijn-Tempel-
Iwf gereed zijn, en ook het geweddig
gebouw van hert gamizoenshospitaal vor
derde. Do dikke schoorstenen der groote
brouwerijen en van era fabriek van
chemicaliën dlreven, hun rook over den
straatweg hooge huurkazernen naderden
de eenzame populieren, welke het begin
van het veld om®oomd)(® steeds meer.
Maar die kern, van Itot ontzaglijke veld, voorjaar,
ïet reusaoblige braakland, over welks
GOIME Cfll RA VT.
ABONNKMBNTaraUS i p., knnul I U5, per week 10 cent, met Zondagsblad per
kwartaal f 1.75, per week 14 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt. Franco
per poet per kwartaal f 1.50, met Zondageblad f 2.—.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan
onze agenten, den boekhandel en de postkantoren.
ADVERTENTIEPRIJS» Uit Gouda en omstrek;
1—5 regels f 0.55, elke Regel meer f 0.10. Bij dtie i
deze tegen twee berekend. Van buiten Gouda en
regel meer f 0.15.
BURG,
turen.
J Stolwijk.
vlakte de hemel zich weift, was nog
steeds vcrlaft®. Het bteef ook eenzaam,
zelfs nu, terwijl rondom reed» leven was.
Wie afzondering zocht kon hierheen gaan,
hij vond) stille paadjes getsoeg.
Ida Lietzow kwam van Tempelhof. Zij
liep Imrd Bij elke paar schreden keerde
zij zich oju kwam er ook iemand
Vroeger was zij bang geweest, als er
geen mensdien te beroepen, geen hulzen
in de nabijheid waren. Nu had zij geen
angst meer. Verieden herfst was zij hier
zoo dikwijle geweest, terzijde van don
straatweg, dit kleine voetpad, dat als weg-
gewnscht, sleohte te vinden was door hem
die hert kende, door zand en verdord gras
toopt. Hert was aJtes onzin, wat Karl
haar had wijsgemaakt, van den poel der
Franscheu op dien avond, toen, zij van
de illuminiartie over liet véld naar huls
hadden moeten gaan. Tm® was Karl
dronken geweest, zooalft tegenwoordig al
tijd. .Minachtend liet zij do mondhoeken
zakken Hij had! haar maar wilton pla
fon. Maar nu kon hij haar in het ge-
teel niet meer plagra, hij was haar vol
komen onverschillig: zij had geen gemeen
schap meer met hem. En ai» hei kleine
ding, Hukte, haar Misschien zou willen
vorrack® dto zag alk» met haar ge-
meene oogen dan moest zij een»! Was
zij dan een Haivin, dat zij zich door de
zen man en dit kind liet dwingt®
In do bruine oogen der jonge vrouw
vlamde fete. Zij was in den rouw, haar
vaddt, de wachtmeester, was met Kerst
mis gestorven; nu had zij niet meer <te
uitvlucht: ,,ik moert naar Berlijn naar
vader,” b»h, zij had ook jgeen uit
vlucht meer noodig. Zij ging eenvoudig,
een uur, twee uur, ook nog langer zoo
als het haar beBdde. Nu werd het toch
Goddank, dks akelige winter
w» voorlAj, waarin bet bijna onmoge-
64)
Vroeger, heel vroeger, voordat Ethel
kwam, had de jonge Lengnick zijn plaats
aan de stamtafel gehad in de herberg,
nu had hij haar weer. Geen luensoh ver
baasde zich daarover: do appel valt niet
ver van den boom1, de oude had immers
ook gedronken!
Nu werd het alhtijd heel laat. Als1 de
solide» naar luiis gingen, dan bleef de
jonge Lengnick nog zitten; en ware» er
altijd nog een paa’r, die het met hem
volhielden. Waarom zou hij naar huis
gaan? Ethel was er niet meer. Daar
was slechts dfe herinnering, en het ver-
langen, hij bteef liever hier.
Vrouw Lengnick had verstoorde nach
ten. Eiken nacht zat zij ©jf en wachtte
op haar zpon. Een» was hij thuisgeko-
teea ra had het sleutelgat niet kunnen
vinden, was leelijk gevailton, had hetge-
neele gezicht gekrabd aan de punten van
het hek, dat mocht niet meer gebeuren.
Nu bleef het wijd open, en als hjj dan
tegen de huisdeur sloeg, was zij ér da
delijk bij en maakte liem open. Dikwijls
moest zjj lang op hem wachten. Maar
bever zoo waichtra, wacbtra tot in het
oditendgirauwen, wachten tot in aftel
eeuwigheid^ dan toe te staan, dat hij hert
portret aanstaarde, het portret van de
wassonpop, die mot haar groote oogen
van den muur omlaag keek, alsof zij nog
leefde. Nu kon hij haai- ten. minste des
avondte en ’s nachts» niet meer aankij
ken en ’s)uorg<>ns ook1 nliet, want hij
öüep dikwijls tot laat in den middag.,
Zelfs Iqchta hij nu en dan als hij
van Kiekebusch thuiskwam. Dan liad zij
veel moeite hem naar bed te brengen,
meer dan zij met zijn vadfer had gehad;
die wais eeovoudig stomdronken geweest,
nu moest zij altijd zoggen: „Paul,
/acht mi, gepild! Niet zoo woest,
zoo dadelijk gaan de laarzen niet uit
Nu, wacht maar, als eerst de millioenen-
weduwe je naar bed brengt!
Als vrouw Lengnick haar zoen
edndeli” •■••---
door
dut
d*|
naar Helringfort terugbraclrt4 te
op era Rurateuhe mijn gotoopeu ra
weinige minuten graoukeu Je. AUe per- keft
som®, dito zich aan boord bevonden, uil-
gwwwferd 50 rara Ae gered konden wor
den, verdronk ra.
Verder ging»» 1000 paarden en groote
voorradeo «rtiLtecie verloren. Hetzel ide lot
trof do postboot, die de» geregekten dienst
onderhoudt tutechra Abbo en Martabran.
Ook hier ir het aantal verdrottkrara aan
zienlijk». Beide catastrophes wordt® ge
weten. ara etecht gerakelde ndjora luhri
nieuwe Russische mijiTVeld in die Fiwwbo
zeeboezou.
Era nador Wicht meldt dat bij dra
Het soliip zoak in rakette secundi®.
40
