R jer No 18285. 55e Jaargang. I leiwsg 5. ihines Zaterdag 6 Januari 1917. XTiexx-ws- exx voor G-oxx.d.a. ezx Oxxxstxeleexx. -s Telefoon latere. 82. jp dit Blad. Feuilleton. itschappij. i en Baretten Eerste Blad. - Buiten de Stadspoorten. t MACHINES Het hapert VERSCHIJNT DAGELIJKS - BEHALVE ZON- EN FEESTDAGEN. Uitgevers A. BRINKMAN ZOON. Telefoon Interc. 82.' H roei— ortelH (laren. Brabant il«n 12 peul* *ri«w«Mrij(ten Ned. Lietzow knik- (Wordt vervolgd). Gouda. alom. Uw Dit nnamer bestaat alt twee Maden. r sociale her- _ide politiek itgaven thans Izakeljjke be- ewet niet. Z(j >te Staatsaub- geheel ten onrechte als den stuurman op den wal beschouwen. Wat intusschen van het stelsel der Distributiewet naar buiten blijkt, reeft niet genoeg voldoening om niet de vraag te stellen, of de door ons aange- geven richting niet in het belang van het geheele volk «al moeten worden ingeslpgen. 'KM0M IIZUIW1 El HELDER 01 TE BEIRUIKEM El HEBT "VEMNEBITE." iel Hollandia 8 u. ad. Dambotnd. !gen”, 11% u. Kring ndbouw. Naar het Duitach van CLARA V1EBIG. Bewerkt dopr I. P. WESSELINK- VAN BOSSUM met autorisatie van de schrijfster. (Nadruk verboden.) De Réunie”. Ver. v. Sprekers mej. C. ser H. Borel. geeti- hei. t alles, wanneer keer wryft. MDIG IKERS 8.75). nen. bi weert. „Ik Drukkerij ZOON, OPMAN, GOUDA, .dellen. Jl*- aimachines zijn brikaat, dat zich halve eeuw voor en industrieel 1 handhaafd heeft. tl onze winkels De Vaderlander schrijft De Minister van Landbouw heeft er reeds by herhaling op gewezen, dat ons land in de komende maanden de grootste moeilijk heden betreffende de voeding van het Ne- derlandsche volk zal heben te overwinnen. Beperkte voorraden van menig artikel doen de vree» ontstaan, dat een tekort onvermij delijk zal zijn. De opbrengst van den aard appeloogst 1916 bleef beneden die van nor male jagen. Er is dus alle reden om zoo zuinig mogelyk met de voorraden om te springen, een stelsel van economische voor ziening moet er op gericht zyn een zoo spaarzaam mogelijk gebruik der aanwezige voorraden te bevorderen. Het stelsel der Distributiewet eh de gestelde maximum prijzen werken daartoe niet mede. Het ver krijgbaar stellen van regeeringsaardappelen tegen 6 cent per kilo, leidt er niet toe, dat ieder too zuinig mogelijk met dit zoo be langrijke voedingsmiddel omspringt. Waar om gaan tal van gemeentebesturen er toe over den prijs van het gas, verbruikt boven een zeker maximum, te verdubbelen? Toch wel-.met geen ander doel dan het verbruik te beperken. Het gasverbruikend publiek moet in den verhoogden prijs een prikkel vinden om zuinig te z(jn. Terwijl men deze maatregelen neemt ter besparing van kolengebruik, laat men de aardappelvoorraad door verkrijgbaarstelling tegen lage prijzen inkrimpen. Om niet te wortfen misverstaan, stéllen wy uitdrukke lijk op den voorgrond, dat wü beschikbaar stelling tegen regeeringspryzen voor hen, die het noodig hebben, absohiut noodig ach ten. Zooals het thans echter gaat, kan de rijkste man in Nederland van de ryksdistri- butie profiteeren en duizenden, die het niet noodig hebben, kunnen regeeringsartikelen inslaan. Men zegt ons, dat de kosten toch uit de belastingen moeten komen. Daar gaat het niet om. Het komt er op aan de beschik bare voorraden zoo lang mogelijk te doen duren en het stelsel der distributiewet werkt dit niet in de hand. Wij weten w*l, dat heb buitengewoon moeilijk is een scheidslijn te trekken. De contröle en de administratie zullen vele moeilijkheden bieden. Dit moge alles waar zijn, doch men zal die moeilijkheden moeten overwinnen, om tot een doelmatige distribu tie ep rantsoeneering te komen, wil men in het voorjaar miet voor tekorten staan, die dan onmogelijk zullen kunnen worden aan- gevuld. Dat de uitvoering der Distributiewet al lerminst de regeeringsartikelen bréngt bij hqn, die ze in de eerste plaats noodig heb ben, bewijzen de klachten uit tal van ge meenten. GOWlÊWRANT. ia ia oase ageuua rjgt ntete. Zonder dat nx< dit ook! Gott- peeeiinirtifloh. Merovek* i» oe* niet» te kerel geeft geen sikkepit om de kleine, je kunt praten zooveel je M >t l8(}od Maar Karl Lteteow bekommerde zich beden toch om zijn kind. Hij zag haar met haar kop koffie, zonder oor op do steenen treden voor de huisdeur zitten. Haastig hapte zij «o broodje naar hin- ’)ij het middageten, wa» zij niet go- Ida had d» schouder» opgehaald, weet niet waar ae te. Zij komtdlk- ■’sdAMmps niet ttate!" ingtoezicht 2 uur. mmissie. w|j geregeld tijdig ontvangen vau ten, vermakelijkbr guetc moert terugkomen, nibeet in elk ge val terugkomen, moeder verlangde het. Nu wtet moeder de geheele zaak. Johann eo hij hadden het haar eindelijk duidelijk gemaakt, rechtuit gezegd, hoo weinig nauwgezet Paschke liet met de huwelijks trouw nam. De halve Friedfrichrtraase had het reeds lang geweten, wrtk een duiventil do trigarenwintei geweest was, met iedereen afspraakje»! En. alleen Au guste, dat eigemzinnige schepsel, -zwoer bij haar JuMusl Gottfried trok aao zi|n haar. Het was toch can zich dood te ergeren. Hoe had Pasohke dan toch opnieuw geld gekre gen? Een ongehoorde som moest hij ge leend hebben-, voor zijn bankzaak natuurlijk alles op de een» te wachten erfenis. Onder zulke anrtandighedeti ging al het goede geld van Auguste naar de maan. E« te «itta\yri>uw! Zij wikte We ver verhongeren met haar man, dan hem verlaten, had zij laatst aan tater moe der gesobreven. Nu Het zij het ge heel niets meer van zich, fioortta; alleen Paschke schreef. Die mpakte de post rijk! Maar laat hem maar schrijven. laat hem schrijven bij is hij bankroet fried was te -Met <M«r begtonen^'IJe om <te mW_. wife Ik heb gAlangd!** LAND. EN ZEEMACHT. Beroepsofficier worden. Naar Ue Avp. vwnuwnt, zullen reset- vtMdfteteren «n vMadrig», dte ta. wr king wemchen te komen voor beroep»* Officier, nxieten voldoen aan de navolgen de ehk4kn Zij moeten in ImM bezit zijn van een diploma H.BJi ö-j. o., of van een daar mede gelijkgesteld getuigsvhritV, niet oudea zjin dun 28 jaar, bijzonder geschikt zijn alp troepeomfticier en tech door gedrag en goedlu manteren ondersdwiden. Zjj die in aanmerking worden gebracht zulten daan* wn cursus moeten doorloo ps. Aanwijzing tot reaerve-officier. Aangozien vermoudulijk tot aanwijzing van milklo- en fandMormpMoiitigcn voor du opleiding tot reeerve-otficter zal moo ted worden overgegaan, heeft het ieger- lAirtutir Iwpaald, dat verzoeken om ont heffing van dte opleiding alleen zullen worden ingewiltigd, wanneer <te overtui ging bestaat, dat de betrekken peMooen werkelijk ooguxhlkt zijd. l>aar enkd wellicht een minder goed gedrag en gebrek aan ijver ate middel zulten aanwenden om van <Me opleiding en van de op hen valkmdki zwaardere las ten te worden ontslagen, zal geen voor stel tot ontheffing van dte opleiding mo gen wordten ingeeonden, alvorens door al lo geoorloofde iniddteett getracht is debc. trektemen la bet reohta spoor tc brengen. Nu stak de vader bet hoofd uit het venster der gehagkauwr, toen hij buiten het trippelen en janken dw dateionden hoonte. „Waar Inn je vanmiddag ge weest? vroeg hij. Het werd niet ttereng gezegd, maar zij schrok zenuwaohtig op, zoodot do kop, welken zij in beide handen hield, haar bijna was ontglipt. Haar zwarte oogen staarden verschrikt e^ gleden daarna schuw terug; zij zocht een schuilplaat». „Je lx*oeft niet bang te zijn," zeid» h|j, zijn seboonauteer aan de overzijde had hem opmerk-zaaur gemaakt, „kon een» hier!” Wel stond zij op, doch deed terehta een p&ar aarxetende pasje». „Kom hier!” Hij wees onder bet venster. De honden waren er dadelijk, daarna volgde zjj. „Wat hei) je toch altijd, kltene peul schil?” Hij trek haar aan haar oortje nog dichter bij. „Waarom beu je vau- mtóthg niet thuia gekomeuF’ Opnurkzaam keek zij haar vador aan, zij bespiedde nauwkeurig zijn gntichl peen, hij wa» niet boost Eo toch ntet drenken! Met een zucht hfcid sij haar kopje zonder oor in de hoogte: „Oortje afgebroken v«moigeo!” „Zoo. Dus daarom waa zij niet thuis gekomen?! „Nu!” Hij lachte bitter. Maar het was zoo, Ida had vandaag nog ai een bui! En hjj had toch haar «ia» ge daan., 1MN1 zich tecwUte van haar staarö onderhanden neuten door GottfrM*» vrouw - de klein» had bed verteandig ook W uH voeten gemokt het? 68) Zij wist in het geheel niet, wat zij moeet zeggen hij moest toch voBr iete zij» gekomen. Geid?! Die gedachte viel baar in iedereen verlangde tegenwoordig Maar alsof hij haar vrees had1 gera den, zeide hij thans: „Ik wil ntete van Gottfried. Mijn vrouw wilde alleen maar weten wat er met Pasohke gaande is, dat bij de sigaren nifet stuurt. Gij weet htt toch zeker weijedui steken toch al tijd die hoofden bij elkaar in de familie.” „Wij met PasefakeF’ Leue sloeg de haiiden in elkaar, nu was haar tong op een» los. „Dank je wel, met hem wilten we nieten te maken hebben, die is hmnere failliet. Gottfried is julet naar moeder, gisteravond heeft Paechke weer geschreven of wij hem om Godbwil zou- df» wiaien helpen, terwille van Augus te! Bankroet zuiveringeeed hij had nu immers een bank instel ling. Sigaren verkocht hij state lang niet meer. Allee ■f: doPtijte verloopen. „Wist je dat niet?” B «»Wat gaat mij dat aao!” Onverschil- r Mg baalde Kart da schouders op, I Wend stond hij op: nu wtet Ida Wü citeeren bijv, uit „Het Volk” van 29 Dec. J.I.: „Dit Kampen bericht men ons, dat van den door de regeering kort geleden gezonden voorraad van 6000 K.G. bruine boonen niets meer te krijgen is, „terwijl er in sommige gezinnen wel 40 50 pond aan wezig is.° In Winschoten te sedert 19 Decem ber geen regeeringsgort meer te krjjgeh. De oorzaak: de regeering zqnd een onvoldoend kwantum, terwijl „door het publiek meer is gekocht ,dan voor dadelijk' gebruik noodza- keljjk was0. In J o u r e werden den 23sten December voor het eerst bruine boonen en groene erwten beschikbaar gesteld. Avohds van denzelfden dag reeds moesten dè arbeiders vrouwen, die één of twee pond wilden koo- pen, worden teleurgesteld. Er was niet meer. Juist zij, die niet kunnen halen, om reden hun weekloon eerst moet binnen zijn zijn er daardoor het slechtst aan toe. De )ui met geld profiteeren. De armsten krygen niets.” f Uit Kollum schrijft men: „Er is geen vet meer. Als het verkrijgbaar wordt ge- jteld ,dan vliegt het weg onder de burgerij, eij 10 ponden tegelijk.” In Schiedam zyn sedert 17 December geen bruine boonen en groene erwten meer te verkrijgen. „Door den onbeperkten ver koop in den kleinhandel slaan de financieel sterkeren groote voorraden in, zoodtt hier in een week tijd ongeveer 8000 K.G. bruine boonen en 7000 K.G. erwten zijn verdwenen. Door den Bestuurdersbond is thans bij de Levensmiddelen-commissie aangedrongen op invoering van de Dordtsche distrlbutie- regeling.” „Het Volk” teekent' b|j deze berichten terecht aan, dat de ter beschikking gestelde voorraden den meer welgeptelden ten goede komen. Nu kan de schuld voor deze toe standen niet op de regeering worden ge worpen; veelal zyn het de geemeentebestu- ren, die niet voor een behoorlijke gemeente lijke diatributieregeling’ zorg hebben gedra gen. Letterlijk komen de regeeringsartike len niet in de magen, waarvoor zy in de eerste plats zijn bestemd, ende voor raden moeten opnieuw worden aangespro ken! Herziening van het stelsel van de Dis tributiewet zal niet kunnen uithieven en hoe eer dit gebeurt, hoe beter. Ook om de financieele zijde van het vraagstuk. De 80 millioen, welke thans zijn aangevraagd, zullen bij lange na niet vol doende z(jn. Duurt de oorlog nog een jaar voort, dan zal het stelsel der Distributiewet wel minstens 200 millioen gulden aan de schatkist kosten. Voeg daarbij de kosten der mobilisatie en van de andere crisis-uitga- ven, dan behoeft men geen profeet te zijn om te vóórspellen, dat minstens een kwart eeuw alle beschikbare gelden zullen moeten worden besteed tot afdoening der Staats schulden, aangegaan in den abnormalen tijd. Naarmate de uitgaven toenemen, zal steeds „Goeden morgen!” Hij wilde zijn schoon zuster te hand geven. Maar vastberaden.- legde Lene haar rech terhand op den. rug.: „Ik ben boo» on jel” Nu had zij gelegenheid eens flink haar meentag te zeggen-, wie weet of zij hen zoo weflr te pakken zou krijgen. Er leefde nog iets van den geeet van den ouden Badekow in Zij werd het fig. „Hotte (Migeboord1, zoo weinig als je je om Huldai bekommert!” Zij zag hem uitdagend aan; bij moest nu maar eens uitvaren! Maar hij zrtte slecht» zoo terloops „Nu wat te er dhn?” Dat ergerde haar nog meer- dan een grofheid, zij werd rood. „Ju bezondigt je aan je dochter kinderen zijn ren geschenk de» hemete, maar je bent het niet waard. Ik heb diep medelijden) met het kind!” „Is zij dan. ziekF’ „Neen, maar zij gaat toch te grondel Als ik er aan- denk, boe ik voor mijn ktaterem ben!" Tranen kwamen Lena In te oogen. „En hoe jij voor het kleine ding bent!* „Geen teensch doet haar wat,” zei hij verdrietig. „Ida houdt nu eenmaal niet van Hevigheden, meur klappen krijgt zij nooit. En ik ik zie haar in ’t geheel ndeil" „Dat te het juist!" De vochtigeoogen van Lene begonnen te fonkelen; zij stiet haar zwager die wikte ópstaan, metten wijsvinger tegen de borst, zoodat hij weer plotseling op den stoel neerviel. „Moe der heeft ons dikwijls gestagen, zelfs toen ik reeds met Godfried verloofd was, heb ik nog een oorveeg van haar gekregen, maar zulk een klap te louter liefde. Ik geloof dat Hukte, zich heet gfaag zou laten staan, ach zij te zoo bij de pin ken, zij voelt mteachien meer dan an dere kinderen, dat zij een» Sliefmoeter heeft. Ea bij dat ongeluk niet een» een goeden vader!” „Heeft zij zich beklaagd?” vroeg hij somber. „Waar denk je aan? Ze zegt nooit tets!” Lone haastte zich het te zeggen, optet hij toch maar niet woedend zou worden op het kind)! Maar hij zag er niet woedtend uit; er schemerde iets door zijn loome onver schilligheid, toto, dat op nadenken geleek. „Ilc houd toch van haar,” mompelde hij. „Nu, dan moet je je ook een beetje aan haar gefegen laten liggen! Ik kan bet in het geheel nk< vergeten, hoe sij hier in den nacht onder het venster zat te weenen. Ik had mij kunnen doodhui- len. Mijn kinderen lagen warm in bed1, en dat ongelukkige wurmpje liep nog buiten rond)!" „ZU had toch ta hui» kunnen komen”, bromde hij. „Ja, wel, als men niet durft.” Lene was buiten zichzelf, ,4e bent toch ook bang voor je vrouw! En Hulda, ik ben toch altijd vriendfelijk voor haar, en Gottfried ook, maar zij vertrouwt nie mand meer. Ik weet niet waaraan, het ligt, maar je vrouw moet een. aard heb ben een aard te„Dten heeft zij,” Kar! Lene meende eensklaps een groote droe fenis op zijn gelaat te lezen. Maar zij moest zich toch vergist hebben, wanthi^ zeide sieotas: „Nu we zullen zien!”.z«Z Toen Gottfried thuis kwam en béne hem van haar gesprek uwt K»<H verlei de, wilde hij van niet» hooï>ti. Heden maart zij hem roet Hulda, «tet Karl, met dat menacb, die ld», mrt de geheele ge- schtatente van bet lüpblijvm. Wat had men al niet te aftflën met ProchM Au- INGKZONDBN MKDKDBKLINGKN i T-4 ragtis' f IA& «tba iwgtl (Mm f 04$. Op te «oorpsfiM dubbel utet Gewoee edverteirttea ea iegwaadan atei»ilisg» M ernUNti tof «eer gfretereeftea prij». Groofe lettere ee reotea eear pleetfruiaae. KLB1NB ADVKBTBNTTftN.- eeavragea ee ■Mhietetgeaf betraflepte dieaafpawoeeat, hoop ee verkoop, huur oa veteaur. l-i regeto f 025 elhe Mgrt moer S eeai bij vaante- tatottag. Maxitoiua grootte 10 regale. BeviteaaaMeero S cent. UIT HET LEVEN VAN EEN VELDPBED1KER BIJ HET LEOEB TE VELDE. CXV. Onder de verache herinnering aan de paa-veratreken plechtige dagen ga ik eene vergelUking houden met de beide vorige jaren. Dan zal ook hieruit bljjken, dat eene mobiliaatie en dreigend gevaar niet meer behoeven te duren dan 30 maanden om ge heel van karakte? te wijzigen. Ik wil niet over ’t hoofd zien, dat het verschil moet gemaakt hebben, de Oude jaarsdag thans op een Zondag en de beide Kerstdagen nu onmiddellijk voorafgegaan door een rustdag. Ook geef ik voetstoots toe, dat de mogelijkheid van met verlof te gaan en de veelomvattende regeling, welke dezen keer is vastgesteld, haar invloed heb ben doen gevoelen. Toch! wat is de belangstelling bekoeld voor „onze mannen” of „jongens" aan de grens 1 Nog altijd houden zij daar de wacht, staan zjj er in eenzaamheid, druilt de mist of klettert de regen hen om de ooren, is lie grond, waarlangs zij op en neer hun een tonige wandeling doen, modderig, beslijkt. Maar deze dingen zjjn nu wel geheel'be kend en dus afgezaagd geworden, elk Weet te, elk kan m weten tan mtarte, en du» doet elk, alsof ze zoo niet bestaan! Nu is het veel nieuwer en dus veel belangrijken dat Duitsche en Belgische kinderen naar ons land kunnen komen om op te sterken; zoo iets had men twee jaar gelede» nog niet! En wij doen, dank zij onze aangeboren de gelijkheid, nooit twee dingen tegelijk, want wat we doen, willen we goed doen. Het is derhalve de meest natuurlijke zaak der wFreld, datdit j»ar onder geen blij ken van belangstelling van den kant der heilig-bewaakte burgerij begon voor de zo nen des Land» aan de grens en Kerstmis, slechts voor eenigeu hunner dan nog! eene vriendelijke herinnering bracht van de thuis geblevenen, die liefelijke gewaarwordingen wakker riepen. Men raakt aan alles gewend, ook aan gemis van de allereenvoudigste hartelijkheid. En zoo betrapte ik me-zelf waarlijk op verwondering, toen ik den laat- sten Kerstdag in een hospitaal op een tafel uitgestald zag eenige flesschen en potten versnaperingen, eenige nieuw-uitziendo spe ten, en een paar flesschen hoofdwaschwater. Ik dacht niet meer aan de menschen, die soldaten zouden kunnen en willen verras sen; in mij kwam geen ander vermoeden op dan dat aan of twee der verpleegden iemand tehuis iemand had gedacht. Op mijn vraag ABONNEMENT8PUIB i par kwuteal f 12$, p«r «wk 10 «M. «to Zoute«>blMl p« kwattaal f 1.75, per week 14 eeM. overal wear te beeorgiaf per looper geedtirdi. Freece per poet por kwarts*! f 1J0, toef Zoedegabted I 2.-. Abonnetnemee worden tegattjka aaogrrwnea aee om berean Mokt 31, Gouoa. Ni ^ADVERTEOTlïUrlUJsï u! dn I 5 regete 1 0.55, elke ragrt otoer 0.10. BH drie achtereenvolgende plaetaingan worden deee lagen twee berstend. Van bariton Gonte en den bcaorgkriag: 1-5 regelt f OM elte regel steer f 0.15. wie zoo rijk wanwan zoo groote liefde elders te genieten, krelfc ik ten antwoord, dat een pak was gekomen voor de verpleegden van het hospitaal. Op den laataten. van drie rustdagen, n» ««n onafgebroken verblijf -onder onze soldaten aan de grens kwam het niet meer in me op, dat men hunner nog sou zou gedenken.. Het veel gesmade en veel- verknoeiende Roods Krui» w,m, vertelde mo een oppasser, hierin ten slotte dan toch alten anderen de baas geweest: dit deed tets voor eigen volk Welk een verschil met twee jaar geleden! De uitvoering was toen niet heel gelukkig, maar toen gebeurde ieU en men moot toch wel meer den wil voor de daad nemen. Be halve wat plaats hld in het groot, gebeurde ook nog al iets in beperkte kring. Verleden jaar kreeg „men hier en daar beschikking over een kommetje geld, waarvan de hoofd- uitgaf voor een Kerstviering kon bestreden worden. Maar nu? „Och”, zei me, wat be schaamd, een kapitein ,„die dingen komen zoo plotseling! al weet ik nu nog nikte, het zal wel gebeuren. Komt u dan met myn mannen feestvieren? ik ben dan aan de grens; niemand kan met verlof gaan.” Het was een week vóór Kerstmi*. Ik beloofde, we bepaalden maar vast een uur. Toen ik Kent I kwam, had men niets ontvangen. De mannen' zouden maar een kopje warm» inelk drinkenvoor hun eigen centen wel te verstaan! enals er genoeg molk te koppen sou atynl minder beschikbaar komen Voor vormingen. Een vooruitziend eischt, dat men de Staal meer dan ooit tot het w perkt. Dat doet de Distrib is in haar werking een ver! sidie aan duizenden, die dese subsidie aller- minst behoeven en daaronder zyn er talloo- zen, op wien verhaal door belastingheffing •niet mogelijk zal blijken. Of zou men den ken, dat plattelandsarbeiders, die hun inko- men van 300 jaar» wór den oorlog, tot f 700 k 800 tijdens den oorlog heb- ben zien stijgen, in de volgende heffingen sullen bijdragen Op twee gronden dus achten w|j het noodzakelijk een anderen weg in te slaan, lo. om de aanwezige voorraden langer te doen strekken; 2o. om de financieele gevol gen van het thans gevolgde stelsel. Na het Kerstreces «al de Kamer wel époedig het diatributievraagstuk gaan be spreken. Het zou ons niet verwonderen, als dan van meer dan één zijde de aandacht op de gebreken van het thans gevolgde stelsel wordt gevestigd. Een vraag, welke bij den aankoop van verschillende producten dopd de regeering tevena opdoet ,en welke ook bij de bespre king van de productie in de Kamer is opge worpen ,is, of de dóór de regeering betaal de prijzen, tot verbouw va» voor de voeding benoodigde gewassen uitlokken. Een boer verbouwt nu eenmaal om winst te behalen. Is zijn winstmarge niet hoog genoeg, dan gaat hy tot verbouw van andere producten over, alle schoone betoogd over altruïsme ten spijt. Voor zijn tarwe kreeg hü dit jaar veel minderen prys uitbetaald dan de tarwe ?>p de wereldmarkt gold. Vpar de buiten- laadsche tarwe had de regeering veel hon geren prijs te betalen dan zy voor de in- landsche tarwe besteedde. Zoo iets kan waarlyk niet tot verbouw van een product uitlokken. De minister kan op grond van de Distributiewet den verbouw van een be paald product verbieden, hü kan «iet den verbouw van een geweyscht voortbrengsel gelasten. Er is ipaar één middel om zooda- nigen verbouw te bevorderen: de minister annexeere geen voortbrengselen, voor de voeding benoodigd .tegen prüzen, te ver af wijkend van die der wereldmarkt. Slechts dan zal de cultuur zooveel mogelijk in de gewenschte richting worden 'geleid. Men moge dan van enkele zyden gejammer hoo- ren aanheffen over de oorlogswinsten, die de verbouwers behalen, de ervaring zal lee- ren, dat men dezen weg zal moeten in slaan ,om resultaten voor de volksvoeding te bereiken. De commissien, die de regeering thans heeft ingesteld om bij de prijsbepaling van verschilende producten van advies te dienen ,zal o.i. zeker in deze richting moe ten gaan. „Het hapert,” schreven wy boven dit arti kel. Wjj zün er van overtuigd, dat degenen, die met de regeling van het voedingsvraag- stuk zijn belast, den buitenstaander niet

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1917 | | pagina 1