ES. EN duren. /A K.G CH Me Jaargang. Vrydag 13 Januari 1917. VERSCHIJNT DAGELIJKS ndustrle Telefoon Interc. 82 Feuilleton. dit Blad. ion 443. EUMINGEN, 401 60 onvemtie. mdentie. FEBER, Bh M. O. Buiten de Stadspoorten. XTievL-ws- en ^.cL-v-extexxtieToleud. voor G-ovLd.su ezx Oxxxstreicezx. BEHALVE ZON- EN FEESTDAGEN. Telefoon Interc. 82. Uitgevers A. BRINKMAN ZOON. No. 13290. £400 75 SEN rejeb f 105. «Ik* rtgel me«r t 0.25. mi 01» BUITENLANDSCH NIEUWS. hief, do tafel hU uur. „H<4 hard. „aal ik er ingaan HOOFDSTUK XVI. redstrijden Ned. J IN —Gouda. IDIG M 75). ne®, dat het is een vredki van haar arm zien, ven INGEZONDEN MEDRDEU4NGKN O» de «qohmvm dMbbd tartaf. G«*om advartMUMa iagnoadM nartadartia»— Wf «attract tot ««er geraducMrttea pri|«. Groot* l«uert «a niodeo naar plaataroixata. ILK1NK AD VUTINTltN koop .wfcoop. h«» «n ««rlwu.. 1—5 r.f«b t 0.25 .Ik. "0^ 5 - M vmraH* IbUliM. Mui.i» fraoH. 10 r^k. 5 CTM. GOUDA. lijk heid het on tred» te leen den twijfel: nfetr ■KOKO" IS ZUIVM HELDER OM TE EMUIKEM EN HEER "VEROiEUTE." i Riunie”. Ver. v- Sprekers mej. C. H. Borel, rtoeiicht. 2 uur. Hendia.”, 8 uur, Dambond. to, 8 uur. Verg. - mogelijk krijg». ding, 1« zekert, van. 8chu,J Naar het Duitech van CLARA VLEBIG. Bewerkt door I. P. WE88EL1NK— VAN R06SUM met autorisatie van de schrijfster. (Nadruk verboden.) jgéregeld tijdig mtvangen van vermakelijkh» fat «m ageoaa G0UD8CHE COURANT i> baar hand lom Paul! vde zichzelf waaraan voorigiip- F- -een schijn van kleur gaven. Maar het nieuw» graf iet woord van aXZeitung”; n met allo nridde- toto» oi.diw mid- ee wekken,' voor- Gemengd Oorlogsnieuws. Het groot» offensief. De Weonoche bladen mekten In <fe vijandriijke pers veruwwderen de aanwijzingen vat» een in het voorjaar te verwachten groot offittetef der geallieer- 1 in Eranscto bladen wordt gemeld Portugwmba tnoryam» an ar Jtomafcrijfc* -- zullen komen. Venter wordt bericht dat de Engctecben hun front hebben verlengd om de FrtMarahen to hulp te koureti en dat dé Franeohe leger leiding naar men zegt van plan to allo koloniale troepen naar Europa over te' brengen. Ten slotte zou Cadorna verklaard hebben het goed te vinden dat gvootere troepentnasaa'a voor gemeenschappelijke actie zouden worden vrijgemaakt BovetaUen wordt nog gemeld dat 300.000 man Roetueenacho troepen, ach ter de berotb staan en tiaar opnieuw worden uitgeruri. Doze bcrtahteti moeten me$ het uuxxlige voorbehoud wordeo aan vaard want waren zij jutet, dan «ouden zij sleclrts bewijzen dat Frankrijk geheel to uitgeput en met allo middelen tracht zijn front bezet te houden wat hem alleen niet meer mogelijk schijnt te zijn. Vooral het bericht over het nieuwe Roemecvwchc l«grf te aan bedenkingen onderhevig. Roe- nMMiiö beschikt «enerzijds niet over een voldoends aantel officieren *n onderoffi cieren, dia voor <te vorming van «en der- gelijk nieuw leger onontbeerlijk zoudim zijn en aan den anderen kant kan Rus land, in amuiierklug genomen het beken de gebrek aan officieren evenmin ia dezen Roemenië helpen. Verder te niet te vatten hoe een (targeiijk leger van he* noodigu materiaal zou kunnen worden voorzien. Rusland kan zijn eigen troepen nauwe lijks en met de grootste moeite van het wburg 7% LKon. Ver. Het monument van de Kngelscho was nu geplaatst. Het stond vreemd op hot kerkhof van het dorp. Het paste er in het gebod niet. Wat moest hier die wit te gedaante? Het was iets vreemds tua- sohen de oude grafkruizro, welke in het donkere klimop stonden en slechts uitrustende vlinder* en pende hagedissen nu en den Elke wel gerichte en goed geladen cheque to een vreoeelijker vernieiingswa- pen dan een twaatf-dutae granaat. Zij hakt ecu weg door draadversperringen. Hoe meer wij er van krfjgm, Iwe ge ringer onze offers aan goed en bloed zullen zijn om ctóor te breken. Hoorneer we krijgen, hoe zekerder dc overwin- ing zal zijn mot de kteinet mogolijke offers van de grootste sobte vatvalltw het bloed van onze hokten. Waarom dringen de Dultschers onze dappere bondgenooten in Roemenië terug? Niet omdat zij betera ^rijders zijn. De Roemeenjedio boer hoeft bowezxn de ge- duchtöte strijder van de wereld te zijn als hij een kans krijgt Maar hij heeft geen kans gehad. En d» wijze waarop de Kussen 2% jaar mot bloote borat hebben gevochten, met minder geschut, met on voldoende geweren, mei te weinig mu nitie, te een van de ontroerendste dingen uit de wereldgeechiodiente. Laat ons ban helpen uitrusten, dan zullen de bordjes verhangen zijn. Deze leendng is nu een goede beleg ging en zal na den oorlog nog een be tere zijn. Ik ken geen volk dat na dozen oorlog ons zal dnrVen aanraken. Onze vijanden van thans vergeten dat wij nog net zijn ads vroeger; maar zij zullen deze lee in lang nle< vergeten. Voor d» oorlog Iwgon schoten wij in bedrijf en nijverheid in menig opzicht te kort. De oorlog brengt de zaken, echter prachtig in ord», onze fabrieken riüm«u oude machines op, schaffen oude, slordi ge methodes af eu breken met beleknmo- rende gewoonten. Ik weet niet hoe groot de nationale tschuld aan ’t eindt va®, den oorlog zal zijn, maar ik durf vóórspel len dat de stijging ervan de werkelijke rijkdom van> het volk ten goed» zal ko men. Het volk te ontwMteidi, aan. tucht gewend geraakt en.' heeft*zich schrap loe ren zetten. Wij zijn een flinker volk gfj- wordtemj. De bedretgjng door Pruisen was een hypotheek die de waarde van Onze nationale veiligheddl drukte. Die hypotheek zal nu voor goed worden afgeloet. Na den oorlog zal de wereld zich ge heel aan don vredieearbeid kunnen wijden en in die toekomst zal die beste waarborg voor den vredte worden geschapen, als do volkom der wereld een bond stioiiten om den eersten vredfesveratotbder te straf fen (déze toespeling op de Amorikaansche voorstellen tot stichting van een wereld bond vooj; de handhaving van den vre de, lokte langdurige toejuichingen, uit.) Ten Zuiden van hef Babit-meer hebben de Russen ten Oosten van Kalmtaem’, dat door den vijand hardnekkig met een groot aantal mitrailleurs werd verdedigd, ge nomen en twee tegenaanvallen af gestegen. In Roemenië dringen de Centralen nog vooruit. In de Uzul en Susita-daden wer den verscheidene hoogten genomen. In het Westen hebben de Engelschen verwoede aanvallen gedaan. Ten N. van Ypemi drongen do E>- gelschen op sommige punten binnen in de Duiteche loopgraven, maar zij werden door een tegenaanval weer teruggeslagea. Bij Beaumont gelukte l»«t de Engei- schen oen vooruitspringend) stuk loopgraaf tracht om te springen m« een parlennmt \an onwetendw». De daaruit voortvloei de verwarring te Peking vindt haar wewr- spiegriing In do provincie», dte haar eigen wegen gaan zonder daarom nood zakelijk wmlge «rartigo verschillen met da hooktotad to hobboi. Enkele prorindw ondorviuidott aanzienlijke moeIIijkheden, in haro zaken en zoodon voortdurend vw- zoeken om financieren steun. Andere pro vincies hebben te doen met de nog steed» bestcaudo anti-ntonarchtetische leger», dia hot in» ónmogelijk maken geld voor Pe king te liesparen. Degenen, die aan Fe- kii^g liehoordeu af te dragen <ioen dit ntat wegens allerlei redenen. U.en daar- d van to, dat Juan. Sjikai voorschotten van l Imn heeft opgt»omen dte nog nl«4 zijn terugbetaald. Ander* voeren hongersnood en overstroouMingm aan en operaties to gen bandieten als redenen. Een sterke re- goering zou spoedig het provinciale be stuur, dat haar plicht niet nakwam, her vormen, maar China to samengesteld uit een aantal op zlchaelf staande onafhan kelijke oadwüen ipet in. naait» een opper- bewtuur welks macht niet vod verder gaat dan de muren van Peking. In an dere omstandigheden zou zulk een staat van zaken tot wn rainp kunnen leiden, maar China ia de Ix^jbermeling van dc mogcodlieden, die het zelfs la lijdt» van gewekögo Ijeroerlngen op de been hou- China. De liericlrtgover van do Times te Pe king zegt dat de verwarring in China tengevolge van de anti-uionarelitotiseiie be weging en de verandering in de regea- ring door den dood1 van Juan Sjikai na tuurlijk groot te en niemand kan zeggen waarheen ajj leidt. Toch te zij niet *«o groot ate de peasrUnteten voorspelden. Op het oogenbhk te niemand) in gewapend verzet tegen de centrale regiering, noch bestaat er eeirige partij in den staal met grieven tegen de regeering, welke niet makkelijk kunnen worden verholpen. Do zwakheid in den towkapd te van negatie- den ven aard: Er te niemand, dto een berife- ’dat te politiek volgt en er te geen krachtige man in staat om leiding te geven. China drijft eenvoudig. Het heeft in naai» w«n democratische regeeringpvorm aangenomen en in akhm geregeerde landen is het par lement. de spil der regeringsactie. Maar In China te het parletnent volkenen on bekwaam de uitvoerende macht te oontro- loeren en alle ragewlngsdaden moeten van die uitvoerende macht zelf uitgaan. Daarom, wat ia China -telt, te do regjee- ring van het oogenblik, terwijl het par lement zuiver een overbodig aanhangsel Is, alleen geduld om zij» wreklng on rust aan de rebellie te veroorzaken va® do zijde d»r revolutionaire elementen. J uan Sjikai vond, dat het parlement zijn be stuur belemmerde en maakte de fout liet weg te zenden in stede van te erkeunea, dat het een macht vwtegeuwoordigdie, die noodzakelijk te vriend moest worden ge- houden, hen der voornaamste vraagstuk ken voor d» regeeriag thans te voort te gaan met liet regeeren van oon. «taal zon der in twist te geraken met een parle ment, dat overal de neus in weneoht ie steken, ofschoon het nauwelijks vaueeni- ge regeeringHzaak verstand) heeft. Een re giering, bestaamle uit bekwame person»», zou makkelijk kunnen omgaan met e« zaakkundig parlement, maar de moeilijk heid in fact huidige China is, dat liet een regeering hoeft van zwakkelingen, dat ONS OVERZICHT. Vandaag zijn er twee belangrijke din gen: eerstens hot antwoord der geal lieerden aan Witaon en ten tweede den -tekst van een Duiteche nota aan de neutralen,. In. de eerste nota, hcdienmorgieu. gepu bliceerd, getuigen de geallieerden in de eerste plaats van hun eerbied voor de verheven gevoeieno, die die Amerikaan- schc nota bezielen en van hum hartgron dige instemming met het voorstel tot het scheppen van een volkenbond, die in de geheete wereld den vrede end» rechtvaar digheid zal verzekeren. De geallieerden, wordt erin gezegd1, koesteren eVen vurig als de regeering van de Vereenigdie Staten het verlangen zoo spoedig mogelijk een einde te zien gemaakt aan den oorlog, waarvoor da rnaddel rijken de verantwoordt'"'' dragen, maar naar hun oordeel J op ecjl ij die hun niet alleen de het herstel en de waarliorgen zver- waarop zij recht hebben op grond da agressieve daad, waarvan de ..„.mid dé Centrale mogendheden treft, ter wijl het beginsel zedf, waaruit de aanval voorikwaan, da veiligliead van Europa on- dennijnde; «m tegelijkertijd' een vrede, die het mogelijk zal maken de toekomst van de' Europeasche volken op een vasten grondslag te vestigen. De geallieerde volken zijn overtuigd, dat zij niet strijden voor zelfzuchtig» be langen maar bovenal om waarborgen te scheppen voor de onafhankelijkheid dier volken, voor het recht en voor de men- scheiijkheidk Voorts geeft de nota dieimeening teken- op Qogenjjiyj onmogeli> te krijgen, die de vergoe- - - Jrtie* wtte waarborgen ver zekert, waarop de geallieerden recht heb ben. De geallieerden verklaren, dat zij hun uiterste best zulle» doen om de sciiad», door den oorlog aan de onzijdiigen berok kend, zooveel mogelijk te beperken. Het antwoord beetrijdlt in den lioftelijk- sten, doch stelligsben vorm do gemaakte vergelijking tueechen de twee groepen van oorlogvoerenden, somt uitvoerig de Duitephe barbaarsche strijdknethodien op, die tegen alle beginselen van menficheiijk- heid en het aan kleine staten verschul digde ontzag indruisehen - o. a. de iijioorden. op Armeniërs, de Zoppelin-aan- vallen, de duikbootenoorlog tegen, koop vaarders, de slechte behandeling van ge vangenen, dé deportatie» enz. en zegt dan: zulk een opsomming vaft misdaden zal stellig he* protest, dat de geallieer den hier aanteekenen, verklaren. Ten aanzien van de vredesvoorwaarden, zegt het antwoord: zij omvatten herstel van België, Servië en Montenegro, met schadéloose telling ontruiming van het bezette gebied in Frankrijk, RiuMaud en Roemenië, met ge paste vergoeding; reorganisatie van Europa, op den grond slag van he* nationaliteitsbeginsel en he* recht voor alle volken, klein en groot, hebben Itetgehad, dat bij zoo tets kost baars voor haar had laten zetten! mer editor, dat <te jónge man nu dikwijls naar d» herberg ging. Ilaame Badckow zuchtte telkens atozij laat in den nacht aan d«t overkant voor het huis der Lengnicks zulks een spec- take 1 hoorde. O ja, daar stiet hij weer met de voeten tegen <fe deur, bonsde, adsRte- ke liem nteU dadelijk opendeed. ari dn vuisten. Hanne Badekow lag wakker in bed, «ij kon Ug^vwoortUg maar nooit goed slapen; zij vouwde de liandt» en legde zo op haar hart dat versdirikt te gen do ribben klopte. Ginds maakte de zoon v$» vrouw Lengnick lawaai ach. wat kunnen kinderen een mensch toch een leed aandoen. De kleine traden op het kleed, de grooto traden op het hart! Met oververmoeids oogm staarde de oude vrouw 1» het donker harar -mer. Lteve God, dte MMce, dfe Wek en Jaoob! En Augusto! Ho© ging met Auguste? Al was rim* da laatote fMillweainea. komst een vervreemding tuinohm Jaoob en de anderen ntet meer te loochenen, men hoorde nu en. dan toch van h«m, met wist, dat zijn nieuw getouwde wo- «woed was, dat op ai te rasun „Te huurt" „Te huur!” en dat bmedm «o reuaachtige winkel was irn* twee grooto sptogriruRm - och één was mmr dan voMoende m- ween* en dat zijn vrouwweer in verwach ting was. Maar van Auguste boord» nwm /T6*1 Ho® het ha» gtmn?t Ltevw tot rrgpu, weim, beter tot ailerergnte, dat te gemakkelijker te dra gen den soo in het geheri wM» op volte zekerheid va» vrije economische ontwikkeling; herstel van de gebieden, die aan degv- allieerden zijn ontrukt; bevnjding va» de volken, die onder worpen zijn aan de moorddadige tyran nic van de Turken; verbanning van het Turksche keizerrijk uit Europa. Het antwoord zegt ten siott», dat bij de geallieerden in geenen deele de bedoering bestaat om te trachten naar politiek» uit roeiing der Duitsohe volken. Hoe men ook over deze nota moge den ken, dat staat wei va»t dat de toon sym pathieker aandoet dan die van het snor kende Duiteche vredesvoorstel. Tot onze groot» verwondering wordt van den ril- zas niet gesproken; alleen wordt ge^ vraagd ontruiman® van het bezette gebied, ook in, Frankrijk; veel duidelijker is ons nu ook waarom Turkije zich niet onder suzerainiteit van de groot» mogendheden verklaarde en met alle geweld aan een ovcntueele vredeaconferenue wil deelnemen. Het wist waarschijnlijk toen al wat de geallieerden voornemend waren. Van het tweed» nieuws, Duitschland aan de ons nog weinig bekend. Zij is gisteren aan dé vertegenwoordi gers der neutrale Staten te Berlijn over handigd; zij maakt aan do neutrale ro- geeringen de opvatting der Duitsohe re geering kenbaar van den stand van za ken, die door het afwijzend antwoord der geallieerden op de Duiteche nota va» 12 December is ingetreden. Waarschijnlijk qal deze nota wijzen op een verscherping van den. strijd ter zee, met al de gevolgen daarvan, ook voor de neutralen. Het woord van de „Rheintoclv-WestfaitailSKXZeitung”; „Wjj moeten ons verdem _i lou, Boodor «r OJ> delen misnoegen zo spelt nied veel goot In Engeland Öpeft gisteren, zoo- als wij reeds meldden, Lteydi George ge sproken in Gouldihall, op een propagan- davergadering voor dé Engelsch» leening. Maar dé spreker heeft betrekkelijk weinig over de leening gezegd, hij besprak het vredtoaanbod en zei dat het onaanneme lijk was. Voorts wees hij op de gehou den oorlogsraad in Rome: „Wij hebben alle moeilijkheden onder de oogen gieaien, ze getoetst en maatre gelen getroffen otn ze te boven te ko men. Wij zijn uiteengegaan met het be sef, dat de overwinning moeilijk moge zijn, doch dat een nederlaag ónmogelijk ia. Pr was geen aarzeling, weifeling, be sluiteloosheid of zwakheid ten aanzien. van het doel, maar vastberadenheid omi ten allen prijze d» hooge doelen, waar voor wij de uitdaging van de Pruisische militaire kaste hebben aanvaard', ten ein de de wereld voor altijd van haar be dreiging te bevrijden, te bereiken. W at mij op deze conferentie zeer heeft getroffen is het stijgende vertrouwen on zer bondgenoot*» in dte ruige kracht en de grooto hulpbronnen van Engeland.” De. spr. spoorde hierop zijn hoorders aan de nieuw» oorlogeleening te helpen slagen. hief, scheen te gebieden: „fltil. Ik b<m Óngeddtó greep vrouw Lengnick plot seling aan. Hoe lang moest dat duren?! Met kracht schudde zij nu wéekhartightte af. Moert zij misschien nog langer hier aan he* getraliede poort je blijven staan En hij lag op den grond. Met vaste schreden liep zij op baar zoon toe, en legde haar hand op zijn Schou der. „Sta toch op}’’ Maar hij wilde nle* opstaan: „Zij kon naar huta gaan, hij ging niet mede!” feeder atreelda zijn hand he* marmeren lichaam. Vrouw Lengnick lachte hard1. „Jn vrouw?! Steen te zil <n steen blijft «y... ze zegt geen woord!’’ e Nu streek Paul Lengnick over zijn voorhoofd, adsof hij iets wilde wegwis- schen. De moeder behoefde hem niet op te trekken, hij stond reeds alleen op. Hij was «eer bleek. „Z(j zegt ntete,” fluis terde hij. Hij greep zijn moeder bij den pols en drukte dien kranrpachtig: „Steen blijft ze ja, kom, moeder!*’ Zij verlieten het kerkhof. Da zoon ging ziin moeder met haastig» schreden voor. Nu wilde hij naar huto, een ge- dachte was plotseling bij hem doorga- schemerd de gedachte aan zijn kinde ren. Hij zag hen zoo weinig: tot nu toe was het hem steeds geooeg geweest, ate hij wist, dat zij verzorgd waren. Van daag wilde hij ia de kinderkamer gaan zitten. Ach, mfeschieo vond hij in hen lets van Ethel terug, iets levends! Hij wilde in hun gezichtjes lezen. Een bijna ziekdijke nteuwsgierighrid kwelde bon: zien, zien, zoeken, in de kinderen zoeken naar de moeder. Hij liep hard. Zijn moeder hield hem bij. Maar toen ABONNEMENTSPRU8 i per kwartaal f 1.25, per week 10 cent, met Zoodsgabted per kwartaal f 1.75, per week 14 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt. Franco per post per kwartaal f 1.50, met Zondagiblad I 2.-*. Abonnementen worden dagelijks aangenomen asn ons bureau: Maskt 31, Gouoa. bij onze agenten, den boekhandel en de poatkantoren. ADVERTENTIEPRIJS i Uit Gouda en omstreken (behoorende tot den bceorgkring) 1 —5 regel» f 0.55, elke regel meer f 0.10. Bij drie achtereenvolgende plaatsingen worden deze tegen twen berekend. Van buit«n Gopda en den bcaorgkring: 1—5 regels f OJO. elke regel meer f 0.15. laat tegen haar kleed. Rieke Lengnick zag hem zoo liggen. Zij was het ijzereu hek doorgegaan, zij bukte het hoofd om zich niet te stoeten aan den lagen gemetseldten boog, welke den ingang overweifde; hoog opgericht was zij gekomen; nu ging zij gebukt. Zij had toch nie* gedacht, dat het Paul nog zoo zou aangrijpen. Wat lag hij daar! Het toldtere zonnelicht werd) haar opeens donker voor de oogen, er hing iets ate een spinneweb voor haar blik. Zij was ate hard ijzer, zij had haar ge- heele léven zioh niet afgegeven met tee- dere gevoelens, maar nu greep haar iete aan. Zij gevoelde iete als pijn aan haar hart. Zij moest zuchten! Haar Paul,, haar zoon, lag daar en huilde als een hond! Zij riep hem zacht, hij hoonde liaar niet. Zou zij nog eens harder roepen Zou zij naar hem toegaan en f-- op zijn schouder leggen: „Kc Ik ben er toch!” Zij vertrouwt niet. i Zij bleef op dezelfde plaats staan, zij moest er naar kijken, aldoor maar kijken. Zij zou boos hebben willen worden waar diende dat gedoe voor? maar zij kon niet. De groote smart van haar zoon brandde haar, schroom' overviel haar neen, ook zij mocht hemi nu nie* storen! Zij wachtte geduldig. Merel» liepen, ate hoendere snaterend, kijvend ate vrouwen over den me* kiezel bestrooiden, weg, er waren veel wormen in den beschaduwden grond van het kerkhof. Een vink riep zijn pink, pink! vertrouwelijk dichtbij m de uitloopende vlierstruiken. Van de rust plaatsen der dooden steeg Oen damp van groeiend lerveu, van ontwakende kracht. 11e witte marmeren gwtaante lichtte in tot zonnegoud, zij verhief zich bovenden „Nu, wacht nu eenp, loop maar niet zoo voorbij. Ga een poosje binnen.” Hij schudde ontkennend het hoofd. Zijn veajKilderdé oogen joegen verder. „Hoor jff wei, binnen ritten zij bij liet avondbier! Ja, die verheugen zich hx het leven!” Gelach drong naar bulten. Dat wa» de stem van boer Hahnemann. En qu sloeg er iemand op „Hohohobohol” Dat kwam aoo echt van harte. Een trek van afgunst gleed over gelaat van den jongen weduwnaar dte konden lachen?! Paul deed geen moeite meer om zijn zijn arm uit den groep zijner moeder te bevrijden en verder te snellen; iiij stond stil. „Hoor je het", zei zijn moeder weer en knikte: „dte zijn vroolijk.” Een diepe zucht ontsnapte aan do borst van haar zoon. Nog aarzelde hij, een uit drukking van smart lag op zijn, gelaat. Maar Rieke, die zijn, gezicht opmerkzaam waarnaui, zag de smart niet, zij zag al ten den twijfel: „zal ik er ingaan of der Duiteche stellingen, te beeriten. Ten slotte nog een belangrijk succes voor de Engefecheo i» r.gypte bij El Artej. Zij hebben daar een. sterke vijan delijke stelliiw, welke uit zes Uniew v«r- schanstógen met zes hoofdredoui<« en eeu verdedigingswerk bestond veroverd. ZtwtieuiMmdard ongewende krijgsgevan genen en vier stukken berggeechut rieten in hun handen. Het aantal gewonde* krijgs- gevaugeue» bedraagt te zameu. met tot aantal dooden, 600. De aanval op de styling van den vij and begon den Oden Januari, 's ochtends 7 uur. Het gevecht duurde tot 'd avonds 5 uur, toen de stelling was veroverd. Omtrent de actie ter zee wordt gemekt dat tot slagschip „Cornwailte'' op 9 Jan. in de Middeliaauteche Zee door een vijap- deiijke duikboot tot zinken te gebracnt- De kapitein en alle officieren zijn ge red. Dertien manschappen worden ver mist. Men vreest, dat zij bij de ontplof fing gedood zijn. de nota van neutralen, ia ten naar bo- twi^te, als De metselaar en de voerman, die het monument vervoerd hadden, waren heen gegaan om zioh in de herberg te verster ken. De witte gedaante stond eenzaam tus&chen de graven'; ze stond nog niet op de goede plaat». Zoodra de meester kwam, zou ze op het voetstuk worden g^zet- Zij stond aan' den weg als een witgekleed» vrouw. De zoo, welke over naar marmeren wangen speelde, gaf haar teven. Paul w» lang, lang blijven staan, had naar zwijgend aangwtaard. Het heen en weer glippend zongedartel had hem op «m dwaalspoor gebracht en zijn verlan gen laaide op. Met een kreet, welke de shite van he* kerkhof verstoorde, en door de met klimop begroeide heuveltjes drong, om de slapenden er onder eensklaps op *2. sch,rikken- ’lol do weduwnaar voor 73) IPredes zoo viel de de ruime mouw pols af, en liet den blank< Ach, en zoo had zij gekeken, dikwijls, heel diki zij voor de piano zat te spelen!

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1917 | | pagina 1