ES.
EN
duren.
/A
K.G
CH
Me Jaargang.
Vrydag 13 Januari 1917.
VERSCHIJNT DAGELIJKS
ndustrle
Telefoon Interc. 82
Feuilleton.
dit Blad.
ion 443.
EUMINGEN,
401 60
onvemtie.
mdentie.
FEBER,
Bh M. O.
Buiten de Stadspoorten.
XTievL-ws- en ^.cL-v-extexxtieToleud. voor G-ovLd.su ezx Oxxxstreicezx.
BEHALVE ZON- EN FEESTDAGEN.
Telefoon Interc. 82.
Uitgevers A. BRINKMAN ZOON.
No. 13290.
£400 75
SEN
rejeb f 105. «Ik* rtgel me«r t 0.25.
mi
01»
BUITENLANDSCH NIEUWS.
hief,
do tafel
hU
uur.
„H<4
hard.
„aal ik er ingaan
HOOFDSTUK XVI.
redstrijden Ned.
J
IN —Gouda.
IDIG
M
75).
ne®, dat het
is een vredki
van haar
arm zien,
ven
INGEZONDEN MEDRDEU4NGKN
O» de «qohmvm dMbbd tartaf.
G«*om advartMUMa iagnoadM nartadartia»— Wf «attract tot ««er geraducMrttea
pri|«. Groot* l«uert «a niodeo naar plaataroixata.
ILK1NK AD VUTINTltN
koop .wfcoop. h«» «n ««rlwu.. 1—5 r.f«b t 0.25 .Ik. "0^ 5 - M vmraH*
IbUliM. Mui.i» fraoH. 10 r^k. 5 CTM.
GOUDA.
lijk heid
het on
tred» te
leen den twijfel:
nfetr
■KOKO" IS ZUIVM
HELDER OM TE
EMUIKEM EN HEER
"VEROiEUTE."
i Riunie”. Ver. v-
Sprekers mej. C.
H. Borel,
rtoeiicht. 2 uur.
Hendia.”, 8 uur,
Dambond.
to, 8 uur. Verg. -
mogelijk
krijg».
ding, 1«
zekert,
van.
8chu,J
Naar het Duitech van
CLARA VLEBIG.
Bewerkt door I. P. WE88EL1NK—
VAN R06SUM met autorisatie van de
schrijfster.
(Nadruk verboden.)
jgéregeld tijdig
mtvangen van
vermakelijkh»
fat «m ageoaa
G0UD8CHE COURANT
i> baar hand
lom Paul!
vde zichzelf
waaraan
voorigiip-
F- -een schijn
van kleur gaven. Maar het nieuw» graf
iet woord van
aXZeitung”;
n met allo nridde-
toto» oi.diw mid-
ee wekken,' voor-
Gemengd Oorlogsnieuws.
Het groot» offensief.
De Weonoche bladen mekten
In <fe vijandriijke pers veruwwderen de
aanwijzingen vat» een in het voorjaar te
verwachten groot offittetef der geallieer-
1 in Eranscto bladen wordt gemeld
Portugwmba tnoryam» an ar Jtomafcrijfc* --
zullen komen. Venter wordt bericht dat
de Engctecben hun front hebben verlengd
om de FrtMarahen to hulp te koureti en
dat dé Franeohe leger leiding naar men
zegt van plan to allo koloniale troepen
naar Europa over te' brengen. Ten slotte
zou Cadorna verklaard hebben het goed
te vinden dat gvootere troepentnasaa'a voor
gemeenschappelijke actie zouden worden
vrijgemaakt BovetaUen wordt nog gemeld
dat 300.000 man Roetueenacho troepen, ach
ter de berotb staan en tiaar opnieuw
worden uitgeruri. Doze bcrtahteti moeten
me$ het uuxxlige voorbehoud wordeo aan
vaard want waren zij jutet, dan «ouden
zij sleclrts bewijzen dat Frankrijk geheel
to uitgeput en met allo middelen tracht
zijn front bezet te houden wat hem alleen
niet meer mogelijk schijnt te zijn. Vooral
het bericht over het nieuwe Roemecvwchc
l«grf te aan bedenkingen onderhevig. Roe-
nMMiiö beschikt «enerzijds niet over een
voldoends aantel officieren *n onderoffi
cieren, dia voor <te vorming van «en der-
gelijk nieuw leger onontbeerlijk zoudim
zijn en aan den anderen kant kan Rus
land, in amuiierklug genomen het beken
de gebrek aan officieren evenmin ia dezen
Roemenië helpen. Verder te niet te vatten
hoe een (targeiijk leger van he* noodigu
materiaal zou kunnen worden voorzien.
Rusland kan zijn eigen troepen nauwe
lijks en met de grootste moeite van het
wburg 7%
LKon. Ver.
Het monument van de Kngelscho was
nu geplaatst. Het stond vreemd op hot
kerkhof van het dorp. Het paste er in
het gebod niet. Wat moest hier die wit
te gedaante? Het was iets vreemds tua-
sohen de oude grafkruizro, welke in het
donkere klimop stonden en
slechts uitrustende vlinder* en
pende hagedissen nu en den
Elke wel gerichte en goed geladen
cheque to een vreoeelijker vernieiingswa-
pen dan een twaatf-dutae granaat. Zij
hakt ecu weg door draadversperringen.
Hoe meer wij er van krfjgm, Iwe ge
ringer onze offers aan goed en bloed
zullen zijn om ctóor te breken. Hoorneer
we krijgen, hoe zekerder dc overwin-
ing zal zijn mot de kteinet mogolijke
offers van de grootste sobte vatvalltw
het bloed van onze hokten.
Waarom dringen de Dultschers onze
dappere bondgenooten in Roemenië terug?
Niet omdat zij betera ^rijders zijn. De
Roemeenjedio boer hoeft bowezxn de ge-
duchtöte strijder van de wereld te zijn
als hij een kans krijgt Maar hij heeft
geen kans gehad. En d» wijze waarop de
Kussen 2% jaar mot bloote borat hebben
gevochten, met minder geschut, met on
voldoende geweren, mei te weinig mu
nitie, te een van de ontroerendste dingen
uit de wereldgeechiodiente. Laat ons ban
helpen uitrusten, dan zullen de bordjes
verhangen zijn.
Deze leendng is nu een goede beleg
ging en zal na den oorlog nog een be
tere zijn. Ik ken geen volk dat na dozen
oorlog ons zal dnrVen aanraken. Onze
vijanden van thans vergeten dat wij nog
net zijn ads vroeger; maar zij zullen
deze lee in lang nle< vergeten.
Voor d» oorlog Iwgon schoten wij in
bedrijf en nijverheid in menig opzicht te
kort. De oorlog brengt de zaken, echter
prachtig in ord», onze fabrieken riüm«u
oude machines op, schaffen oude, slordi
ge methodes af eu breken met beleknmo-
rende gewoonten. Ik weet niet hoe groot
de nationale tschuld aan ’t eindt va®, den
oorlog zal zijn, maar ik durf vóórspel
len dat de stijging ervan de werkelijke
rijkdom van> het volk ten goed» zal ko
men. Het volk te ontwMteidi, aan. tucht
gewend geraakt en.' heeft*zich schrap loe
ren zetten. Wij zijn een flinker volk gfj-
wordtemj. De bedretgjng door Pruisen was
een hypotheek die de waarde van Onze
nationale veiligheddl drukte. Die hypotheek
zal nu voor goed worden afgeloet.
Na den oorlog zal de wereld zich ge
heel aan don vredieearbeid kunnen wijden
en in die toekomst zal die beste waarborg
voor den vredte worden geschapen, als
do volkom der wereld een bond stioiiten
om den eersten vredfesveratotbder te straf
fen (déze toespeling op de Amorikaansche
voorstellen tot stichting van een wereld
bond vooj; de handhaving van den vre
de, lokte langdurige toejuichingen, uit.)
Ten Zuiden van hef Babit-meer hebben
de Russen ten Oosten van Kalmtaem’, dat
door den vijand hardnekkig met een groot
aantal mitrailleurs werd verdedigd, ge
nomen en twee tegenaanvallen af gestegen.
In Roemenië dringen de Centralen nog
vooruit. In de Uzul en Susita-daden wer
den verscheidene hoogten genomen.
In het Westen hebben de Engelschen
verwoede aanvallen gedaan.
Ten N. van Ypemi drongen do E>-
gelschen op sommige punten binnen in
de Duiteche loopgraven, maar zij werden
door een tegenaanval weer teruggeslagea.
Bij Beaumont gelukte l»«t de Engei-
schen oen vooruitspringend) stuk loopgraaf
tracht om te springen m« een parlennmt
\an onwetendw». De daaruit voortvloei
de verwarring te Peking vindt haar wewr-
spiegriing In do provincie», dte haar
eigen wegen gaan zonder daarom nood
zakelijk wmlge «rartigo verschillen met da
hooktotad to hobboi. Enkele prorindw
ondorviuidott aanzienlijke moeIIijkheden, in
haro zaken en zoodon voortdurend vw-
zoeken om financieren steun. Andere pro
vincies hebben te doen met de nog steed»
bestcaudo anti-ntonarchtetische leger», dia
hot in» ónmogelijk maken geld voor Pe
king te liesparen. Degenen, die aan Fe-
kii^g liehoordeu af te dragen <ioen dit
ntat wegens allerlei redenen. U.en daar-
d van to, dat Juan. Sjikai voorschotten van
l Imn heeft opgt»omen dte nog nl«4 zijn
terugbetaald. Ander* voeren hongersnood
en overstroouMingm aan en operaties to
gen bandieten als redenen. Een sterke re-
goering zou spoedig het provinciale be
stuur, dat haar plicht niet nakwam, her
vormen, maar China to samengesteld uit
een aantal op zlchaelf staande onafhan
kelijke oadwüen ipet in. naait» een opper-
bewtuur welks macht niet vod verder
gaat dan de muren van Peking. In an
dere omstandigheden zou zulk een staat
van zaken tot wn rainp kunnen leiden,
maar China ia de Ix^jbermeling van dc
mogcodlieden, die het zelfs la lijdt» van
gewekögo Ijeroerlngen op de been hou-
China.
De liericlrtgover van do Times te Pe
king zegt dat de verwarring in China
tengevolge van de anti-uionarelitotiseiie be
weging en de verandering in de regea-
ring door den dood1 van Juan Sjikai na
tuurlijk groot te en niemand kan zeggen
waarheen ajj leidt. Toch te zij niet *«o
groot ate de peasrUnteten voorspelden. Op
het oogenbhk te niemand) in gewapend
verzet tegen de centrale regiering, noch
bestaat er eeirige partij in den staal met
grieven tegen de regeering, welke niet
makkelijk kunnen worden verholpen. Do
zwakheid in den towkapd te van negatie- den
ven aard: Er te niemand, dto een berife- ’dat
te politiek volgt en er te geen krachtige
man in staat om leiding te geven. China
drijft eenvoudig. Het heeft in naai» w«n
democratische regeeringpvorm aangenomen
en in akhm geregeerde landen is het par
lement. de spil der regeringsactie. Maar
In China te het parletnent volkenen on
bekwaam de uitvoerende macht te oontro-
loeren en alle ragewlngsdaden moeten
van die uitvoerende macht zelf uitgaan.
Daarom, wat ia China -telt, te do regjee-
ring van het oogenblik, terwijl het par
lement zuiver een overbodig aanhangsel
Is, alleen geduld om zij» wreklng on
rust aan de rebellie te veroorzaken va®
do zijde d»r revolutionaire elementen. J uan
Sjikai vond, dat het parlement zijn be
stuur belemmerde en maakte de fout liet
weg te zenden in stede van te erkeunea,
dat het een macht vwtegeuwoordigdie, die
noodzakelijk te vriend moest worden ge-
houden, hen der voornaamste vraagstuk
ken voor d» regeeriag thans te voort te
gaan met liet regeeren van oon. «taal zon
der in twist te geraken met een parle
ment, dat overal de neus in weneoht ie
steken, ofschoon het nauwelijks vaueeni-
ge regeeringHzaak verstand) heeft. Een re
giering, bestaamle uit bekwame person»»,
zou makkelijk kunnen omgaan met e«
zaakkundig parlement, maar de moeilijk
heid in fact huidige China is, dat liet een
regeering hoeft van zwakkelingen, dat
ONS OVERZICHT.
Vandaag zijn er twee belangrijke din
gen: eerstens hot antwoord der geal
lieerden aan Witaon en ten tweede
den -tekst van een Duiteche nota aan de
neutralen,.
In. de eerste nota, hcdienmorgieu. gepu
bliceerd, getuigen de geallieerden in de
eerste plaats van hun eerbied voor de
verheven gevoeieno, die die Amerikaan-
schc nota bezielen en van hum hartgron
dige instemming met het voorstel tot het
scheppen van een volkenbond, die in de
geheete wereld den vrede end» rechtvaar
digheid zal verzekeren.
De geallieerden, wordt erin gezegd1,
koesteren eVen vurig als de regeering
van de Vereenigdie Staten het verlangen
zoo spoedig mogelijk een einde te
zien gemaakt aan den oorlog, waarvoor
da rnaddel rijken de verantwoordt'"''
dragen, maar naar hun oordeel J
op ecjl ij
die hun niet alleen de
het herstel en de waarliorgen zver-
waarop zij recht hebben op grond
da agressieve daad, waarvan de
..„.mid dé Centrale mogendheden treft, ter
wijl het beginsel zedf, waaruit de aanval
voorikwaan, da veiligliead van Europa on-
dennijnde; «m tegelijkertijd' een vrede, die
het mogelijk zal maken de toekomst van
de' Europeasche volken op een vasten
grondslag te vestigen.
De geallieerde volken zijn overtuigd,
dat zij niet strijden voor zelfzuchtig» be
langen maar bovenal om waarborgen te
scheppen voor de onafhankelijkheid dier
volken, voor het recht en voor de men-
scheiijkheidk
Voorts geeft de nota dieimeening teken-
op Qogenjjiyj onmogeli>
te krijgen, die de vergoe-
- - Jrtie* wtte waarborgen ver
zekert, waarop de geallieerden recht heb
ben.
De geallieerden verklaren, dat zij hun
uiterste best zulle» doen om de sciiad»,
door den oorlog aan de onzijdiigen berok
kend, zooveel mogelijk te beperken.
Het antwoord beetrijdlt in den lioftelijk-
sten, doch stelligsben vorm do gemaakte
vergelijking tueechen de twee groepen
van oorlogvoerenden, somt uitvoerig de
Duitephe barbaarsche strijdknethodien op,
die tegen alle beginselen van menficheiijk-
heid en het aan kleine staten verschul
digde ontzag indruisehen - o. a. de
iijioorden. op Armeniërs, de Zoppelin-aan-
vallen, de duikbootenoorlog tegen, koop
vaarders, de slechte behandeling van ge
vangenen, dé deportatie» enz. en zegt
dan: zulk een opsomming vaft misdaden
zal stellig he* protest, dat de geallieer
den hier aanteekenen, verklaren.
Ten aanzien van de vredesvoorwaarden,
zegt het antwoord: zij omvatten herstel
van België, Servië en Montenegro, met
schadéloose telling
ontruiming van het bezette gebied in
Frankrijk, RiuMaud en Roemenië, met ge
paste vergoeding;
reorganisatie van Europa, op den grond
slag van he* nationaliteitsbeginsel en he*
recht voor alle volken, klein en groot,
hebben Itetgehad, dat bij zoo tets kost
baars voor haar had laten zetten!
mer editor, dat <te jónge man nu
dikwijls naar d» herberg ging.
Ilaame Badckow zuchtte telkens atozij
laat in den nacht aan d«t overkant voor
het huis der Lengnicks zulks een spec-
take 1 hoorde. O ja, daar stiet hij weer met
de voeten tegen <fe deur, bonsde, adsRte-
ke liem nteU dadelijk opendeed. ari dn
vuisten. Hanne Badekow lag wakker in
bed, «ij kon Ug^vwoortUg maar nooit
goed slapen; zij vouwde de liandt» en
legde zo op haar hart dat versdirikt te
gen do ribben klopte. Ginds maakte de
zoon v$» vrouw Lengnick lawaai ach.
wat kunnen kinderen een mensch toch een
leed aandoen. De kleine traden op het
kleed, de grooto traden op het hart!
Met oververmoeids oogm staarde de
oude vrouw 1» het donker harar
-mer. Lteve God, dte MMce, dfe Wek
en Jaoob! En Augusto! Ho© ging
met Auguste?
Al was rim* da laatote fMillweainea.
komst een vervreemding tuinohm Jaoob
en de anderen ntet meer te loochenen,
men hoorde nu en. dan toch van h«m,
met wist, dat zijn nieuw getouwde wo-
«woed was, dat op ai te rasun
„Te huurt" „Te huur!”
en dat bmedm «o reuaachtige winkel
was irn* twee grooto sptogriruRm -
och één was mmr dan voMoende m-
ween* en dat zijn vrouwweer in verwach
ting was. Maar van Auguste boord» nwm
/T6*1 Ho® het ha»
gtmn?t Ltevw tot rrgpu, weim, beter tot
ailerergnte, dat te gemakkelijker te dra
gen den soo in het geheri wM»
op volte zekerheid va» vrije economische
ontwikkeling;
herstel van de gebieden, die aan degv-
allieerden zijn ontrukt;
bevnjding va» de volken, die onder
worpen zijn aan de moorddadige tyran
nic van de Turken; verbanning van het
Turksche keizerrijk uit Europa.
Het antwoord zegt ten siott», dat bij de
geallieerden in geenen deele de bedoering
bestaat om te trachten naar politiek» uit
roeiing der Duitsohe volken.
Hoe men ook over deze nota moge den
ken, dat staat wei va»t dat de toon sym
pathieker aandoet dan die van het snor
kende Duiteche vredesvoorstel. Tot onze
groot» verwondering wordt van den ril-
zas niet gesproken; alleen wordt ge^
vraagd ontruiman® van het bezette gebied,
ook in, Frankrijk; veel duidelijker is ons
nu ook waarom Turkije zich niet onder
suzerainiteit van de groot» mogendheden
verklaarde en met alle geweld aan een
ovcntueele vredeaconferenue wil deelnemen.
Het wist waarschijnlijk toen al wat de
geallieerden voornemend waren.
Van het tweed» nieuws,
Duitschland aan de
ons nog weinig bekend.
Zij is gisteren aan dé vertegenwoordi
gers der neutrale Staten te Berlijn over
handigd; zij maakt aan do neutrale ro-
geeringen de opvatting der Duitsohe re
geering kenbaar van den stand van za
ken, die door het afwijzend antwoord
der geallieerden op de Duiteche nota va»
12 December is ingetreden.
Waarschijnlijk qal deze nota wijzen
op een verscherping van den. strijd ter
zee, met al de gevolgen daarvan, ook
voor de neutralen. Het woord van de
„Rheintoclv-WestfaitailSKXZeitung”; „Wjj
moeten ons verdem _i
lou, Boodor «r OJ>
delen misnoegen zo
spelt nied veel goot
In Engeland Öpeft gisteren, zoo-
als wij reeds meldden, Lteydi George ge
sproken in Gouldihall, op een propagan-
davergadering voor dé Engelsch» leening.
Maar dé spreker heeft betrekkelijk weinig
over de leening gezegd, hij besprak het
vredtoaanbod en zei dat het onaanneme
lijk was. Voorts wees hij op de gehou
den oorlogsraad in Rome:
„Wij hebben alle moeilijkheden onder
de oogen gieaien, ze getoetst en maatre
gelen getroffen otn ze te boven te ko
men. Wij zijn uiteengegaan met het be
sef, dat de overwinning moeilijk moge
zijn, doch dat een nederlaag ónmogelijk
ia. Pr was geen aarzeling, weifeling, be
sluiteloosheid of zwakheid ten aanzien.
van het doel, maar vastberadenheid omi
ten allen prijze d» hooge doelen, waar
voor wij de uitdaging van de Pruisische
militaire kaste hebben aanvaard', ten ein
de de wereld voor altijd van haar be
dreiging te bevrijden, te bereiken.
W at mij op deze conferentie zeer heeft
getroffen is het stijgende vertrouwen on
zer bondgenoot*» in dte ruige kracht en
de grooto hulpbronnen van Engeland.”
De. spr. spoorde hierop zijn hoorders
aan de nieuw» oorlogeleening te helpen
slagen.
hief, scheen te gebieden: „fltil. Ik b<m
Óngeddtó greep vrouw Lengnick plot
seling aan. Hoe lang moest dat
duren?! Met kracht schudde zij nu
wéekhartightte af. Moert zij misschien
nog langer hier aan he* getraliede poort
je blijven staan En hij lag op den grond.
Met vaste schreden liep zij op baar zoon
toe, en legde haar hand op zijn Schou
der. „Sta toch op}’’
Maar hij wilde nle* opstaan: „Zij kon
naar huta gaan, hij ging niet mede!”
feeder atreelda zijn hand he* marmeren
lichaam.
Vrouw Lengnick lachte hard1. „Jn
vrouw?! Steen te zil <n steen blijft «y...
ze zegt geen woord!’’ e
Nu streek Paul Lengnick over zijn
voorhoofd, adsof hij iets wilde wegwis-
schen. De moeder behoefde hem niet op
te trekken, hij stond reeds alleen op. Hij
was «eer bleek. „Z(j zegt ntete,” fluis
terde hij. Hij greep zijn moeder bij den
pols en drukte dien kranrpachtig: „Steen
blijft ze ja, kom, moeder!*’
Zij verlieten het kerkhof. Da zoon
ging ziin moeder met haastig» schreden
voor. Nu wilde hij naar huto, een ge-
dachte was plotseling bij hem doorga-
schemerd de gedachte aan zijn kinde
ren. Hij zag hen zoo weinig: tot nu toe
was het hem steeds geooeg geweest, ate
hij wist, dat zij verzorgd waren. Van
daag wilde hij ia de kinderkamer gaan
zitten. Ach, mfeschieo vond hij in hen
lets van Ethel terug, iets levends! Hij
wilde in hun gezichtjes lezen. Een bijna
ziekdijke nteuwsgierighrid kwelde bon:
zien, zien, zoeken, in de kinderen zoeken
naar de moeder. Hij liep hard.
Zijn moeder hield hem bij. Maar toen
ABONNEMENTSPRU8 i per kwartaal f 1.25, per week 10 cent, met Zoodsgabted per
kwartaal f 1.75, per week 14 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt. Franco
per post per kwartaal f 1.50, met Zondagiblad I 2.-*.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen asn ons bureau: Maskt 31, Gouoa. bij
onze agenten, den boekhandel en de poatkantoren.
ADVERTENTIEPRIJS i Uit Gouda en omstreken (behoorende tot den bceorgkring)
1 —5 regel» f 0.55, elke regel meer f 0.10. Bij drie achtereenvolgende plaatsingen worden
deze tegen twen berekend. Van buit«n Gopda en den bcaorgkring: 1—5 regels f OJO. elke
regel meer f 0.15.
laat tegen haar kleed.
Rieke Lengnick zag hem zoo liggen.
Zij was het ijzereu hek doorgegaan, zij
bukte het hoofd om zich niet te stoeten
aan den lagen gemetseldten boog, welke
den ingang overweifde; hoog opgericht
was zij gekomen; nu ging zij gebukt.
Zij had toch nie* gedacht, dat het Paul
nog zoo zou aangrijpen. Wat lag hij daar!
Het toldtere zonnelicht werd) haar opeens
donker voor de oogen, er hing iets ate
een spinneweb voor haar blik.
Zij was ate hard ijzer, zij had haar ge-
heele léven zioh niet afgegeven met tee-
dere gevoelens, maar nu greep haar iete
aan. Zij gevoelde iete als pijn aan haar
hart. Zij moest zuchten! Haar Paul,, haar
zoon, lag daar en huilde als een hond!
Zij riep hem zacht, hij hoonde liaar
niet. Zou zij nog eens harder roepen
Zou zij naar hem toegaan en f--
op zijn schouder leggen: „Kc
Ik ben er toch!” Zij vertrouwt
niet. i
Zij bleef op dezelfde plaats staan, zij
moest er naar kijken, aldoor maar kijken.
Zij zou boos hebben willen worden
waar diende dat gedoe voor? maar zij
kon niet. De groote smart van haar zoon
brandde haar, schroom' overviel haar
neen, ook zij mocht hemi nu nie* storen!
Zij wachtte geduldig. Merel» liepen, ate
hoendere snaterend, kijvend ate vrouwen
over den me* kiezel bestrooiden, weg, er
waren veel wormen in den beschaduwden
grond van het kerkhof. Een vink riep
zijn pink, pink! vertrouwelijk dichtbij m
de uitloopende vlierstruiken. Van de rust
plaatsen der dooden steeg Oen damp van
groeiend lerveu, van ontwakende kracht.
11e witte marmeren gwtaante lichtte in
tot zonnegoud, zij verhief zich bovenden
„Nu, wacht nu eenp, loop maar niet
zoo voorbij. Ga een poosje binnen.”
Hij schudde ontkennend het hoofd.
Zijn veajKilderdé oogen joegen verder.
„Hoor jff wei, binnen ritten zij bij
liet avondbier! Ja, die verheugen zich hx
het leven!”
Gelach drong naar bulten. Dat wa» de
stem van boer Hahnemann.
En qu sloeg er iemand op
„Hohohobohol”
Dat kwam aoo echt van harte.
Een trek van afgunst gleed over
gelaat van den jongen weduwnaar dte
konden lachen?!
Paul deed geen moeite meer om zijn
zijn arm uit den groep zijner moeder te
bevrijden en verder te snellen; iiij stond
stil.
„Hoor je het", zei zijn moeder weer
en knikte: „dte zijn vroolijk.”
Een diepe zucht ontsnapte aan do borst
van haar zoon. Nog aarzelde hij, een uit
drukking van smart lag op zijn, gelaat.
Maar Rieke, die zijn, gezicht opmerkzaam
waarnaui, zag de smart niet, zij zag al
ten den twijfel: „zal ik er ingaan of
der Duiteche stellingen, te beeriten.
Ten slotte nog een belangrijk succes
voor de Engefecheo i» r.gypte bij El
Artej. Zij hebben daar een. sterke vijan
delijke stelliiw, welke uit zes Uniew v«r-
schanstógen met zes hoofdredoui<« en eeu
verdedigingswerk bestond veroverd.
ZtwtieuiMmdard ongewende krijgsgevan
genen en vier stukken berggeechut rieten
in hun handen. Het aantal gewonde* krijgs-
gevaugeue» bedraagt te zameu. met tot
aantal dooden, 600.
De aanval op de styling van den vij
and begon den Oden Januari, 's ochtends
7 uur. Het gevecht duurde tot 'd avonds
5 uur, toen de stelling was veroverd.
Omtrent de actie ter zee wordt gemekt
dat tot slagschip „Cornwailte'' op 9 Jan.
in de Middeliaauteche Zee door een vijap-
deiijke duikboot tot zinken te gebracnt-
De kapitein en alle officieren zijn ge
red. Dertien manschappen worden ver
mist. Men vreest, dat zij bij de ontplof
fing gedood zijn.
de nota van
neutralen, ia
ten
naar bo-
twi^te, als
De metselaar en de voerman, die het
monument vervoerd hadden, waren heen
gegaan om zioh in de herberg te verster
ken. De witte gedaante stond eenzaam
tus&chen de graven'; ze stond nog niet
op de goede plaat». Zoodra de meester
kwam, zou ze op het voetstuk worden
g^zet- Zij stond aan' den weg als een
witgekleed» vrouw. De zoo, welke over
naar marmeren wangen speelde, gaf haar
teven.
Paul w» lang, lang blijven staan, had
naar zwijgend aangwtaard. Het heen en
weer glippend zongedartel had hem op
«m dwaalspoor gebracht en zijn verlan
gen laaide op. Met een kreet, welke de
shite van he* kerkhof verstoorde, en door
de met klimop begroeide heuveltjes drong,
om de slapenden er onder eensklaps op
*2. sch,rikken- ’lol do weduwnaar voor
73)
IPredes zoo viel de de ruime mouw
pols af, en liet den blank<
Ach, en zoo had zij
gekeken, dikwijls, heel diki
zij voor de piano zat te spelen!