ICING. irt km i Zooi. ier. CA No. 13297. Zaterdag 20 Januari 1917. Me Jaargang. VERSCHIJNT DAGELIJKS BEHALVE ZON- EN FEESTDAGEN. Telefoon Interc. 82. Uitgevers A. BRINKMAN ZOON. Telefoon Interc. 82. Eerste Blad. leiweg 5. Ml Kr. 1. GOEHil MEK dit Blad. 'P o. RCA Feuilleton. (stens) dsehappij, alom. Buiten de Stadspoorten. bines, ■machines zijn Tikaat, dat zich lalve eeuw voor en industrieel andhaafd heeft. (MACHINES I onze winkels XTie-cu-ws- ©zx ^.d.Trertezxti.e'bleud. voor <3-©\xcLsu ©el OïMxstxelcezx. Dit nummer bestaat uit drie bladen. UIT ONS PARLEMENT. enland. SHTiOTedstrijtai Nei. laas geeateli de Naar het Duitsch van CLARA VIEBIG. Bewerkt door I. P. WESSEL1NK VAN ROSSUM met autorisatie van de schrijfster. (Nadruk verboden.) INGEBONDEN MEDEDEELINGEN 1-4 f LOS. «fa ra|tl mmt f OJR Op de voorpagina dubbel tarief. Gewone advertentie ea ragesoadea medarieeiiM— H rnaaren rat «eer garedeceettea prij». Groote leuera en randan naar phanraiatte. KLEINE ▲DVEETENTltN aanvrage aanbiedingen.' betraRepde dieaatperaoneei. koop ea verkoop, huur ca verhuur. 1—S rafale f OJS elke rafel aaeer 5 cara M vóórwil- betaling. Maximura grootte 10 regelt. Betrijwteara S cent. Paul blijft Ik zal wel met Hat alles, wanneer ie. Aliance fran«alse, ior Mad. Dhayrmond. e Schouwburg. Emil GUI HSL IIL COURANT caar en bleet elkaar onbe- En na hem sprak onxe Minister-Presi dent, mr .Cort van der Linden, man van ■staatsmanskunst, die verklaarde, dat ook de Regeering onder den indruk is van het groote verlies dat het land en zij xelve ge leden heeft. „Mr. Goeman Borgesius behoorde tot de mannen van buitengewone beteekenis, die een stempel drukte op een periode van out politieke geschiedenis. Is 't niet, of sulk een periode gesloten wordt, waar kort na elkaar mannen als Bos, Tydeman en nu Borgesius zijn heen gegaan? Hü was een man van scherpen blik, groote overredingskracht, en onver, moeide behartiging van de belangen, die hem lief waren; daarbij was hij een zeer beminnelijk mensch, eerlijk en oprecht en steeds geneigd het beste van zijn medeman- schen te denken. Sems was hü hard bü de ontmoeting van zijn tegenstander, maar achter diens rug was hy steeds zacht» De Regeering zal zijn raad noode missen en hem steeds dankbaar bleven gedenken.” In de Eerste Kamer sprak baron van Voorst tot Voorst de volgende woorden: „M(jne Heeren. Met groot leedwezen en hartelijke deel neming hebben wij allen het bericht Ver nomen van het overlijden van den Voorzit ter der Tweede Kamer. Is de dood als hij, intreedt op zichzelf al aangrijpend, de om standigheden waaronder de heer Borgesiua overleed, zijn des te droevigst. Sedert een lange reeks van jaren waren w(j gewoon zijn naam te noemen in verband met of verbonden aan nuttige openbare en bijzondere instellingen. Door zijn kennis, zijn werkkracht, zijn talenten en zyn strijd vaardigheid trad hy overal naar voren. Men wist, door hem te benoemen in een of an dere functie, dat de belangen des lands zou den behartigd worden. Als volksvertegen woordiger was hij een gezien lid en nam hij een der eerste plaatsen in. In den heer Goeman Borgesius verliezen wü een der overviel haar, de opwelling heid van een oogenblik te- rerdweeni: wat, wilde hij weer con- w? Dan moest hij maar verder vra- ”1, vaai haar ij klemde de spre- uitste- e Schouwburg. i Alida Tartend— kundigste en meest vooraanstaande leden. Dat sijn medeleden z|jn talent op hoogen prijs stelden, bleek uit zjjn benoeming tot Voorzitter. Zoowel in de Tweede Kamer als in de vele werkkringen zal zün dood oprecht betreurd worden. In onze parle mentaire historie zal hij genoemd worden als een man van groote geteekenis en zal zün heengaan betreurd worden als een groot verlies voor Koningin en Vaderland.” Drukkerij ZOON Goud*. Wü willen hiermee besluiten, maar niet dan na ook onzerzijds uitgesproken te heb ben, dat de slag die de kinderen van mr. Goeman Borgesius trof, een slag, haast niet te dragen door het verlies, bijna tegelük, vari hunne moeder, de trduwe en onver moeide verzorgster van onzen betreurden doode, door duizenden in den lande wordt mee-gevoeld en dat wü allen, die Borgesius gekend hebben, hem nooit zullen vergeten en hem steeds met dankbaarheid sullen gedenken. waar men Borgesius kende, door-en-door, over hem geoordeeld? In de Tweede Kamer was het de sociaal democraat Schaper man van eenvoudigste afkomst en man van een warm hart die hem mocht herdenken, in de Eerste Ka mer de streng-Katholieke, stramme gene raal baron van Voorst tot Voorst Wü willen ons en onzen lezers niet ont houden wat zy zeiden over den grooten doode. De heer Schaper sprak als Volgt: „Müne Heeren! De slag die ons reeds dagenlang boven het hoofd gehangen heeft, is gisteren ge vallen; onze hooggeachte president, mr. Goeman Borgesius, is overleden. Diep tragisch zün de omstandigheden waaronder dit overlijden heeft plaats ge vonden. Gisteren 8 dagen geleden zou hü juist zyn 70sten geboortedag hebben ge vierd. Of eigenlek: vieren had hü dien dag niet gewild omdat hü, gebukt onder de ontzettende tijdsomstandigheden, geen viering wenschte. Maar toch hadden wü gaarne op dien dag hier een gelukwensch uitgesproken of hem in zyn eigen huis wil len felieiteeren. Helaas, dit heeft niet mo gen zün. Zelfs toen den vorigen Donderdag de zitting der Kamer begon en ik aanvan- kelük voornemens was machtiging te vra gen hem namens de Kamer beterschap toe te wehschen, heb ik dat niet gedaan, om dat ik daartoe den moed niet meer had; immers ik vernam toen dat alle hoop was opgegeven. Acht dagen heeft hü daarna nog geleefd en zün trouwe echtgenoote is hem in den dood voorgegaan. Hoe snel is dit alles gegaan! Op 81 De cember nog heb ik een uitvoerigen brief van hetii gekrégen, met de besttfSvenéchen voor het Nieuwe Jaar. Dat Nieuwe Jaar heeft hem niets anders dan ongeluk ge bracht! Na Van Deventer en zoovele an deren is dit heengaan van haar president voor de Kamer wel het zwaarste verlies. Men kan zich de Kamer niet zonder Bor gesius voorstellen. Hü was een parlemen tariër als geenander.Sedert 1877 zat hü hier onafgebroken en vóór dien tijd reeds als journalist op de parlementaire tribune. De staatkundige geschiedenis van de laatste 40 jaren kan niet geschreven worden zonder Borgesius. Men kan zeggen, dat de staatkundige toestand van ons land, zonder hem niet zou zyn wat hij thans is! Reeds in 1880 deed hy het belangrijke voorstel tot het houden van een enquête naar den toestand der arbeidersklasse. Die enquête heeft* grooten invloed gehad op de gemoederen; want eerst toen kwam men op de hoogte van de nooden en behoeften van het arbeidende volk. Het parlementaire levén van Borgesius was één geschiedenis van noeste vlyt en van stoeren arbeid voor het algemeen en van geestdrift voor wat hy goed achtte. Men moet hem hebben bügewoond als par- niw- en Wontógtoe- tecommtesie Arnwo- Wü zouden heden wat behooren te ver tellen over het verdere verloop van de be handeling van de huurcommissiewet of over het begin van de behandeling van de Ju- stitiebegrooting, maar wü zyn er niet toe gestemd. Goeman Borgesius dood! Men vergeve ons het schynbaar te huiselijke „Goeman Borgesius", zonder mr. dr. voor zyn naam en zonder zyn presidentstitel,maar heette hy niet onder ons allen, onder alle vrijzinnigen in Nederland „Goerfian Borgesius" zonder meer en duidde dit niet juist aan hoe hy by ons allen steeds als een goede vriend genoemd werd, zonder deftige titels. Wü zullen hem niet meer zien in den voorzitterszetel, waar hü tot het laatst toe gewerkt heeft. Wü zullen hem niet meer zien, wy zullen hem niet meer ken, den uitstekenden leider, den kenden mensch, die uiterlyk zoo anders was dan hy by nader leeren kennen bleek te zyn, die zün leven lang heeft gewerkt, gewerkt voor de goede, hem zoo dierbare liberale zaak met al zyn kracht en hoe groot was die! by dag en vaak ook uren in den nacht voor de vele en velerlei belangen die hy had te behartigen en waar voor hü altyd wist te vinden. En wü willen hier ook vermelden zyn groote belangstelling voor de vrijzinnige pers, ook en niet het laatst voor de provinciale en wü herinneren ons nog zoo goed, hoe verheugd hü was over het flin ke werken voor de goede vrij zinnige zaak van ons blad in het district Gouda. Hadden we overal maar zulk een blad, z,ei hij eens tegen schryver dezes en by Borgesius was het nooit vleien, wel waardeeren. Wy willen thans niet meer zeggen van wat ons op het hart ligt. Een geestverwant ziet licht te veel goeds aan een sterfbed, zou men misschien denken en daarom willen we liever vermelden wat anderen niet-geest- vefwanten in deze dagen van Borgesius hebben getuigd. Schreef niet „Het Volk”, dat Goeman Borgesius zeker geen bellen kén blazen als dr. Kuyper, die schitteren in het zon licht en strak» uiteenspatten, dat hy niet was een „fabrikant van vprnuft-champag- ne”, maar dat als men vraagt naar het resultaat van een menschenleven van po- litieken arbeid er alle reden is, om Borge sius te stellen boven sommige schitterende genieën, die niets nalaten dan groot ge luid? En hoe hééft men in de beide Kame?s, het algemeen kiesrecht, uit het oog ver loren. Niemand heeft warmer gestreden voor de wet-Tak dan hü- Als Miniser heeft hy alles gedaan ons door zün „technische herziening' 'de wet-Van Houten zoo royaal mogelyk uit te werken. Maar ook de oplossing van de school- quaestie vond in hem een geestdriftig voor stander. Hü was een warm onderwü»-man. Helaas, hy heeft niet de tüden mogen be leven waarin dat alles verwezenlykt zal zün. Tegen den dood valt niet te vechten. In zün heengaan moeten wjj berusten. Maar de nagedachtenis van Borgesius zal nog lang worden geëerd. Hy was een stoere werker, een man van groote beteekenis voor zün land en voor zün volk, «en man met een hoog karakter, wiens nagedachte nis tot in verre tüden on* met eerbied xxl vervullen.” wij geregeld tijdig on ontvangen H-ten, vermakeUjk’te dan In snse ag000* ABONNEMENTSPRIJS per kwartaal f I.2S, per week 10 cent, nel Zoadagablad per kwartaal 1.75. per week 14 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt. Franco per post per kwartaal f 1.5Ö, met Zondagsblad I 2—, Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons bureau: Markt 31, Gouda, bij onze agenten, den boekhandel en de postkantoren. ADVERTENTIEPRIJS» Uit Gouda en omstreken (behoorende tol den bezorgkring): 1—5 regels f 0.55. elke regel meer f 0.10. Bij drie achtereenvolgende plaatsingen worden deze tegen twee berekend. Van builen Gouda en den bezorgkring: 1-5 regels f OM. elke regel meer f 0.15, Kieköbuach een weinig heeft opgewou - den, is toch niet erg?” ,,Ik weet het reed».’’ Hij knikte en toen zij meer witóe zeggen maakte hij een af werende beweging met de hand: „Si!” vroeg hij zaebt. „Heeft u hoofdpijn, mijnlheer LengnickZ” De zieke had gesteund. Nu opende hij oen oogenblik de oogen, keek den vrager verbijsterd aan en «loot ze weer. „Kent u mij niet,» mijnheer Lemgnick?” Hirse - korn sprak nu luider, en vatte dien' zieke aan. Geen antwoord. Nu viel kOtinen? nen?” Z" te lachje lementair redenaar om tea wile ovor zün talenten te kunnen oordeok». Als hjj begon, had hü enkele eigenaardig heden tegen zich. Maar na drie volzinnen was men geboeid tot het «inde. Van groote bekwaamheid getuigden zyn redevoeringen. Hü was scherp, menigmaal: de politiek is nu eenmaal niet zacht. Zün tegenstanders hebben hem ook niet ge spaard! Hü was ook handig, Men heeft wel eens een scherp woord daarover gehoord. Maar zulke handigheid kousen wü nooit af als zü komt ten onzen voorieele; alleen als wü het nadeel daarvan ondervinden! Nooit deed die handigheid afbreuk aan zyn eer- lykheid, zün humaniteit en aan de kracht zijner argumenten. Zün redevoeringen trof fen door sprankelend vernuft, door geest drift voor wat hij goed oordeelde, door zijn vurig temperament Hü was een politicus van den eersten rang en schaamde zich niet voor de benaming politicus. Hü wist da' politiek niet minderwaardig is en dat alleen wordt door het gebruik dat er van gemaakt wordt. Hy wes ook staatsman. Men moet hem hebben waargenomen als Minister, van 1897 tot 1901: dat was zün glansperiode! Toen verdedigde hü wetten, die nog voldoen aan de behoeften van het Nederlandsche volk. Zün woningwet, zün gezondheidswet en vooral zijn leerplichtwet, werden door hem verdedigd niet alleen als minister, niahr ook als Kamerlid, hier en in de afdeelingen en ook in ds pers. Hü was om met Reuter te spreken admiraal, stuurman, kapitein, alles tegelük. De Leerplichtwet heeft niet de volle in stemming der Kamer gevonden. Niemand echter zou thans nog de intrekking daarvan wenschen. In 1913 werd hü onz« P>Mlidelit. Toen hü benoemd werd heeft menigeen zün hart vastgehouden of hü wel in staat was ons onpartijdig te presideeren. Welnu: hü heeft niet slechte steeds met hart en ziel ge tracht, ons onpartydig te leiden, maar het is hem ten volle gelukt. Zeker: hü voelde zich als President, man van de „working majority” die den plicht heeft, met de Re geering samen te werken om met haar zooveel mogelük zaken af te doen. Hü heeft dan ook niet steeds geduldig onze redevoeringen aangehoord. Maar hebben wü hem niet evengoed vaak verdriet gedaan door ons niet te houden aan wat hü in 't belang van zaken noodig oordeelde? Zün bekwaamheid als president waa boven alle verdenking verheven. Zulk een Voorzitter is niet weder te bekomen! Ik herinner u er slechts aan hoe hü by de behandeling der Grondwetsherziening met vaste hand heeft weten te voeren, door het labyrinth van amendementen! En nu is hü ons ontvallen. Het meest tra gisch is wel dit, dat hü niet heeft mogen beleven het intreden der nieuwe aëra. Straks komt het algemeen mannenkies recht, de evenredige vertegenwoordiging, de stemplicht. Nooit heeft hü het doel: niet? Toorn CV' van danikbaarheü voren ven' troleeren? t gen, van haar kwam hij ndete te weten. Zij klemde de lippen op elkt «omber met de armen over fc weeglijk aan. het voeteneinde van het bed «taan. Paul wierp Nu legde dé heengehogen had dé h ONS OVERZICHT. Veel belangrijks is er niet gebeurd: in Roemenië is de toestand onveranderd, en in het Westen i» de actie gering, zoodat ons alleen te vermelden overblüft de bezetting van Bales! en Arra, ten zuiden van het Ochrida-meer, door de Italiaansche cava lerie. Waarschjjnlük wijst dit op meerdere be weging van de Italianen in Albanië. In dit verband willen wü er even op wü* zen dat groote geheimzinnigheid wordt be tracht door de. Italianen omtrent de bewe gingen die op *t oogenblik gaande zün. Trouwens heel de rust in de fronten doet thans onaangenaam aan. Het is als broei de er een groot onweer als was dit de stilte die den geweldigen storm vooafgaat. Zoo moet b.v. volgens Duitsche bladen, de ha ven van Genua voor elk particulier verkeer gesloten zün. Zoowel vreemde als Italiaan- schepen mogen de haven niet aandoen. Ook de inrichtingen In de hhven zün tot op groote afstanden voor burgers verboden terrein. Men brengt den maatregel in ver band met groote troepenverplaatsingen, waartoe in de conferentie te Rome besloten werd. De correspondent van de Grazer Tage- post aan het Italiaansche front seint van de Karsthoogvlakte dat van Italiaansche zyde aldaar buitengewoon groote artillerie- bedrijvigheid aan den gang is. Of Cadorna, de chef van den staf, voornemens is een nieuwen veldslag te beginnen, of dat hü slechts een demonstratie op het oog heeft dan wel dat hü onder geen voorwaarde troepen wil onttrekken aan zün tegenwoor dige stellingen ter opzending naar Mace donië moest worden afgewacht. Oostenrük is'op eiken aanval voorbereid. Ook hebben alle stations van den spoor weg ParijsLyonMiddellandsche Zee in Hoog Savoje (Frankrijk) bevel gekregen zich onrustig om en om. dokter,' die zich over hem 'en zijn hart belulaterd had, dé hand op het voorhoofd van dén zieke. Gelijkmatig streek hij over zijn schedel. Zachtjes en altijd in dezelfde richting.» Wéér geruimien tijd. Dat scheen den patknt te kalmeeren, het woelen hield op. I „Geef het licht eene hier!” ken flikkerende kaaret stond op tafel. Met groote oogea keek vrouw Lengnick toe, hoe. de dokter de oogleden van Paul opliohtte, hoe dicht hij die strakke oog appels Inlichtte. Wat deed bij, waar dien de dit toe? De vrouw werd ongeduldig en eensklaps onrustig. „Wat mankeert hem dan?” De arts gaf geen antwoord'. Zijn gan- sche opmerkzaamheid was op den patient gericht. Een oogenblik slechts keek hij vrouw Lengnick aan, zü meende iets ver wijtende in zijn blik te zien, het fonkelen van zijn scherpe glazen wond haar op. Waarom keek hij Paul zoo voortdurend aan? En waarom vroeg hij haar in het geheel niets medr? Een vreemde rilling liep over haar rug, haar banden werden koud, haar voorhoofd warm. Met strak ken blik volgde zij elke beweging van den dokterzij beloerde hem. Hij bleef nog steeds zwijgen. Zij hield het niet meer uit. Hard stiet zij haar le deren schoen op den grond „Nu, toch eens wat! Dat hij zich onlangs bij Hat was geen vrouw meer, wife ge«u boerenvrouw, ruw, onontwikkeld, met ge voel, waarvan zij zichzeM geen, rekenschap kon geven! Voor de oogen van Hiree - korn groeide de opgerichte geat&lte tot een bovenmatig groote, met de dnëgende armen ver boven de gewone unmU. Dit wm een furie, een geweldige haatatar! En toch onwillekeurig school de gedachte aan zijn scboonmoedsr door bet hoofd van. Hlroekorn, aba de oude vrouw Badekow deze hier was ook een moeder! Hij *><x>g 1m< hoofd. Hij gevoelde mede lijden. De dtroigend opgeheven arm trok hij omlaag: ,^t. «.I vrouw Lengnick! Ik begrijp uwo opwinding. Heden willeu wij niet rechten. Gü hebt uw zoon lief. Wees toch kalm! Wij zullen al het moge lijke beproeven. MisMchieu te er nog be- terschap te berwerkeu. De hereditaire lasting te zwaar sterk alcoholgebruik altijd vergif, bij dezen jpsyoMschen aanleg dubbel vergif wij zullen een< Isiproe- ven hem systematisch de alcohol te ont houden. Het beat te, du gij h«n in een lurlohting doet m „Wat? In een Inrichting?” Ruw viel zü hem In dé rede. „Gij zijt gek? Ik mijn zoon in etn inrichting doen? Gij bedoelt in een gekkenhuis in het hute bij Dan kent u mij niet. Mifa. thuis, mijn Paul blijft bij mij. - - voor “ijn Paul zorgen. Och, bliX mij met uw vreemde woorden van het lijfï Het fe mImf «nzin, wat gQ hebt gepraat!” Zij zuchtte diep. 80) „Ach wat!” Zij sprong op: haar mol lige hand gaf hem een tik: „Ik zou heel niet van je houden als je anders waart. Ga- maar, ga!” Zij had hem zelf gehol pen met het aantrekken van. zijn regen jas en hem nog een zijden cache-nea om geknoopt... Het vermoeide paard had niet sneller willen loopen. De regen goot bij stroo- men over den donkeren straatweg, de wie len hobbelden tusschen dte ondergespoelde rails van de paardentram. Zij hadden dob bel zooveel tijd noodig gehad! als anders om naar den Tempelhof te komen. De dokter zag er vermoeid uit. Vrouw Lengnick gevoelde iefe, wat op dankbaar heid geleek, toen hij binnenkwam: zi® nu eens, hij was toch gekomen! Zij gaf hem de hand. „Ik heb u laten roepen dokter. Hij ging bij het ziekbed zitten, de gla- wn van zijn lorgnet fonkelden, zwijgend sloeg hij den zieke gade. Een geruimen tijd. Toen zeide hij zacht: .^Mijnheer Leng nick heeft den laateten tijd' gedronken?” „Ach wat.” Zij verdedigde hem. Zoo nu en dan een keertje. Waarom zou hij hij eensklaps spijt had hij had het iets voorzichtiger moeten zeggen! De oogen van dén stedeling peilden het harde ge laat der boerin: had die toch meer ge voel dan zij gewoonlijk toonde? Maar nu fonkelde toorn uit de oogen der vrouw. „D*t is niet waar, dat kan niet waar zijn dat mag niet waar zijn!” Zij wrong haar handen, en dich ter op den dokter toegaande, balde zij de vuisten: „Ik geloof u niet!” Onwillekeurig had hij een schrede te ruggedaan r- wat was zij kwaad! hij haaide de schouders op: „vraagt u het andere dokters, zij zullen hetea» iwijn diagnose bevestigen. Ik heb mijnheer Lengnick reeds eenmaal gadegeslagen, in Britz, fn het huis mijner toenmalige ver loofde.” Vrouw Lengnick kromp Ineen. „En zooals gij u herinnert, heb ik u toen reeds gezegd,” <fo doktor hief den vinger op— „niet ved drinken!” ..Wel, waarom dan. niet?” Vrouw Leng- Dick zette de armen in baar zijde. „Drinkt gij mteschjen niet, ate het leed u het hart opeet. Kijk mij maar niet aoo aan. ik weel wat ik doe. Ik neem er de volle ver antwoordelijkheid ook voor op mij. Het was heel goed het eeuig®. Moest ik aanzien dat mijn Paul, mijn arme jon gen, het spichtige ding, de Engeteche die geen hemd aan het lijf hart, niets dan vateche sieraden, wier vader mij heeft be drogen voor God weet hoeveel, <Me hem niets dan ongeluk heeft gebracht, dat hij iiaar najankte als een verlaten bood? Dan liever krankahMMg! Dan heeft hij haar ten minste vergeten. En hij zal haar gelen, hij moet haar vergeten!" Als een woedende zinnelooze hief vrouw taide handen op. haar vin< krabden in de lucht. „Dood moet zi dood voor eeuwig dood!” •U vrouw Lengnick uit: „U niet Waarom zou Paul u niet ken- Zij lachte spottend. Maar dit kor- was een lach vaan (geheimen amgst. „Nu zal het toch eindelijk wel ge daan aijn met dat onderzoeken? Wat is er dan eigenlijk gaande?” De doktor stond op van bet bed, hij wenkte haar in de naaste kamer. Ofschoon zij hem niet bad mogen lij den, afschoon zij hem ook nu niet mocht lijden, volgde zij han, onwillig: maarzij volgde. Dicht trad zij op hem toe. haar oogon boorden hem in het getest. „Nu?” Haar toon prikkelde hem. Wat hij haar anders iDteschien niet zoo onverbloemd gezegd zou hebben, zeide hij haar nu kort: „Vrouw Lengnick, uw zoon te he laas geestelijk ziek!” ,,Wa-a-a-t?I' Zijlaohte ongetoovig. Maar daarna, alsof zij nu pee begréép, wat de dokter bedoelde, sperde zü de oogen wijd open: hot harde wit lichtte schril. „Gees telijk ziek! U bedodtdaannede gek?!” Luid schreeuwde zij. „Dat te niet waar! Mijn Paul kfrankrinjug? U weet er ook niete van evenmin Ms onze Tempelhofer dokter nee niete!" Haar gericht was vertrokken, er lag zulk een uitdrukking vsn smart op, dat

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1917 | | pagina 1