slag
Maandag 22 Januari 1917.
No. 13298.
Jaargang.
BEHALVE ZON- EN FEESTDAGEN.
Telefoon Interc. 82.
Telefoon Interc. 82.
Feuilleton.
g
GOUDA.
I
Buiten de Stadspoorten.
iteit
ar on».
THEE,
>rone.
Beek,
eweg.
ZLTxe-ux-ws- en -A.d.-v-extexxtxeTolstd. voor Goxxd.au exx Oxxxst± elcexx-
VERSGHIJNT DAGELIJKS
Uitgevers A. BRINKMAN ZOON.
ONS OVERZICHT.
I
Gemened Oorlogsnieuw*.
.RTENS.
I
op
oud
Auguete
gen daarop
ekformaat
uitbetaling.
(Wordt vervolgd.)
HOOFDSTUK XVIII.
opgeheven stond de Witte
arm
r
Naar het Duitach van
CLARA VTEB1G.
Bewerkt door I. P. WESSEL1NK—
VAN RO6SUM met autorisatie van de
schrijfster.
(Nadruk verboden.)
de Hobu ren!
was «öulers
4M IS
Goud».
GOIDSCBE OMJMNT.
aan zomer-
bezet met
I hadden
reeds vele manschap]
groote najaarsparade
erg
vil]
men
men
oude
iet College
an het van
a,
Zwendel.
Wegens vermeende groote levensmidde-
lenzwendel ten bedrage van 2% millioen
mark, zyn Meta Kupfer én haar dochter te
Berlin in hechtenis genomen.
HAUL
De opstand in Tripolis.
De minister van Koloniën meldt over den
opsetand in Tripolis, waarvan wü Zaterdag
al iets meedeelden:
De colonne Latinin zette de vervolging
van de vluchtende opstandelingen na den
nederlaag van 16 Januari naar het G. voort
en bereikte hen op 17 Januari te Agilah,
waar zij zich hadden voorbereid op een ver
bitterden tegenstand. In weerwil van den
hevigen zand-storm, die den strijd zeer
moeilijk maakte, werd 'n verbitterd gevecht
geleverd van 12 uur 's middags tot 8 uur,
i het moge-
•noeder het
kind mug-
was begin
uit getrok-
torging in
zijn wijst
ruentali-
>t kind om
uis wegge-
aal hét, in
irband niet
icht, is een
n den chi-.
ou zijn ge-
op de ver-
itgeoefend,
edicus ten
wgezetheid
vering een-
d worden.
■roteerbaar
dus onge-
standpunt dat een schip niet als oorlogs
schip kan wordèn aangemerkt, tenzij het
staat onder bevel van de marine, de marine-
vlag vpert en bemand is door een marine-
bemanning.
Een gerucht zegt, dat de Amerikaansche
minister van Buitenlandsche zaken, Lansing
zal aftreden. De reden wordt ons niet ge
noemd.
BUITENLANDSCH NIEUWS.
ZWITSERLAND.
Niets dan praatjes.
Een telegram uit WaakjUto» meldt dat
aan de Zwitsersche consuls opdracht is ge
geven de dienstplichtigen'van de tweede di
visie van het Zwitsersche leger en van
gedeelten der vierde en vijfde divisie, be
richt te zenden dat zij zich onmiddellijk bij
hun korpsen moeten voegen. Aan deze
Zwitsers was verlof gegeven Zwitserland te
verlaten, op voorwaarde, dat zij dadelijk
zouden terugkomen als zij werden opgeroe
pen.
Men schrijft, in verband met de maat
regelen, welke Zwitserland met het oog op
een mogelijke schending van zijn grenzen
neemt, uit Zürich:
De versterkte grensbezetting van onge
veer drie divisies heeft haar geschiedenis,
en deze geschiedenis heeft zelfs een verras
sende bijzonderheid.
Xgpals bekend, ging hier reeds sedert
eenige weken het hardnekkige gerucht, dat
Duitschland plannen had door Zwitserland
heen te breken. WAAr hét gerucht vandaan
was ‘gekomen, wisten wel zeer weinigen,
maar een eigenlijk houvast had niemand.
Dit belette niet, dat er eiken dag nieuwe
combinaties gemaakt werden; vandaag gold
het een opmarsch naar Zuid-Frankryk en
morgen een inval in Noord-Italië om de le
ien ernstig
>r 1911 op-
Februari
te mij dus
i haar ver-
i, hetgeen
idt op een
anderzijds
,r, overtui
gen moet,
zich intus-
leze vrouw
igende pa-
izien, afge-
1, haar ge-
>ed was, is
ie normale
hreven; of
cwijls deze
leid niet
t den aard
niet meer
min de ge-
r dat zij
behoeften
jk plicfyt-
egster zou
h voorko-
enge con-
r onwaar
de nacht
zon heeft
s gemeen
■n: langza-
waterpot-
aanleiding
i lucht bij
yen, uit de
en wordt
aaal of pot
geledigd,
uur zonder
ivenzeer in
als dat de
uur in den
nen de kin-
bedden op
twens eene
mzaal we-
lal gebeurt
►pon gevallen, bij de
kon het ook nog
worden. Wie van Berlijn kwam, was
het veld achter zich te hebben; als
maar in Tempelhof was, dan was
er goed aan toe. Daar gaven de
lindWjooinen lieer lijke schaduw; in
het Engelsehe park geurden de rozen
uien genoot de versterkende, Janf-”“
lucht, welke zich vermengde met
ABONNEMENTSPRIJS i per kwartaal f 1,25, per week 10 cent, met Zondagsblad per
kwartaal f 1.75, per week 14 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt. Franco
per post per kwartaal f 1.50, met Zondagsblad f 2.-
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons bureau: Markt 31, GoupA, bij
onze agenten, den boekhandel en de postkantoren. v
ADVERTENTIEPRIJS i Uit Gouda en omstreken (beboerende tot den bezorgkring)
1 —5 regels f 0.55, elke regel meer f 0,10. Bij drie achtereenvolgende plaatsingen worden
deze tegen twee berekend. Van buiten Gouda en den bezorgkring1 —5 regels f 0.80, elke
regel meer f 0.15.
gers van Cadorna in den rug te kunnen
grijpen. Intusschen werd de Fransche en
Italiaansche pers met den dag onrustiger,
en eischte afweer-maatregelen. De Duitsche
pers zag in het geheele geval een manoeu
vre, een loos alarm, dat dienen moest om
het samentrekken van Fransche troepen op
de Zwitsersche grenzen te versluieren. En
ook de Duitsche pers maande tot voorzich
tigheid. Intusschen deden de Duitoohe
speurders hun werk, en ontdekten werkelijk
sterke Fransche concentraties aan de Zwit
sersche grenzen. De Zwitsersche staf bleef
niet onkundig, van wat er in Frankrijk ge
beurde. Parijs stelde Bern echter spoedig
gerust. De gevreesde „militaire concentra
ties*’ bleken groepen van herstellende inva
liden te zijn ,die wegens het nevelige, onge
zonde winterweer uit het westen van
Frankrijk naar het hooge droge Jura-depar-
tementen yraren overgebracht. Duitsch-
land vond dat een praatje .voor de vaak, en
nam zijn maatregelen. Zoo kwamen tegen
over de concentraties in den Jura de andere
concentraties in den Sundgau.
Generaal Wille heeft gemeend: tegenover
het aandragen van zooveel brandstof past
dubbele waakzaamheid. En zoo werden te
gen 24 Januari de versterkingen opgeroe
pen, die eigenlijk eerst veel later hun post
zouden betrokken hebben.
De verrassende bijzonderheden bij dit ge
val is deze, dat zeer waarschijnlijk al die on-
rust binnen en buiten de grenzen veroor
zaakt is door het slordige weergeven van
berichten door de Fransche pers. Gaat men
al de geruchten na, terug van den eenen
dag op den anderen, dan stoot men steeds
weer op een opzienbarend bericht in een
van de groote Fransche bladen, en ontleend
aan de Köln. Ztg., waarin sprake is van een
groot gevaar, dat Zwitserland bedreigt, se
dert het vredesaanbod werd afgewezen. Als
de Köln. Ztg. zoo iets schref, wat kon dat
andehs beteekenen, dan dat Duitschland zijn
heil in een doorbraak dóór Zwitserland
zoeken zou? De betreffende berichtgever
had echter over het hoofd gezien, dat de
mededeeling in de Köln. Ztg. uitZü
rich was gedateerd. Het was dus allerminst
een officieel Duitsch dreigement, en niet
anders dan een Zwitsersche noodkreet.
De Centralen zijn aan den zuidelijken
oevqr van de Sereth weer een stap vooruit
gegaan. Zij ondernamen, onder dekking van
het vuur der zware- en lichte artillerie een
offensief met een belangrijke troepenmacht
aan het front van Nanesti aan de mond van
de Rymnik en drongen de Russische afdee-
lingen naar de Sereth terug.
De Russen hadden waarschijnlijk niet
verkuimd de Sereth-overgang bij
het dorp te versterken, en de maatregelen
te nemép voor de verdediging van dit brug
genhoofd noodig. Nadat de van steunpunten
voorziene stellingen voor Nanesti waren
geforceerd, volgde een gevecht in het
plaatsje, van huis tot huis.
De geslagen Russische troepen, welke
over de brug naar den noordelijken oever
uitweken, werden door flankeerend vuur
van machinegeweren en artillerie bestookt,
zoodat vele soldaten gevallen zullen zijn.
556 gevangenen 2 machinegeweren en
vier mijnenwerpers vielen den Centralen in
handen.
Nanesti vormt strategisch het middel
punt van het bruggehoofd van Fundeni,
het dekt de groote ijzeren Serethbrug, die
onmiddellijk bij den uitgang van Nanesti
ligt. De geheele aanleg van het tot veld-
vesting ingerichte bruggenhoofd Nanesti
Fundeni doet zijn waarde als midden-steun-
punt van de Sereth-linie uitkomen.
Het Russische communiqué erkent dit
verlies.
De Engelschen deden Zondagmorgen een
goedgeslaagden inval in Duitsche loopgra
ven ten Z.O. van Loos. Onderaardsche
schuilplaatsen, die vol Duitschers waren,
werden vernield, waarbij den Duitschers
veel verliezen werden toegebracht tegen
weinig verliezen bij de Engelschen. De
laatsten namen ook gevangenen. Ten N.
van Nieuw Kapêlle drongen de Engelschen
gisternacht binnen de Duitsche linies, zegt
een Engelsch communiqué:
De Duitsche artillerie was overdag werk
zaam bij Rancourt, Beaucourt, Serre en ook
in den Yperen-sector.
De Engelschen bombardeerden de Duit
sche stellingen in het bosch van St. Pierre-
Vaast en in de buurt van Commecourt,
Atrecht en Armentières krachtig.
Wij maakten melding van een barbaar-
schen maatregel van de oorlogvoerenden
óm de gevangenen in de vuurzöne werk
zaam te stellen. De Fransche regeeering
heeft nu verlof gegeven alle Duitsche ge
vangenen terug te voeren tot 20 K.M. van
DUITSCHLAND.
Polen en de dnikbooten
Bij de begrooting in het Pruisische Huis
van Afgevaardigden kwamen de Polen en
sociaal-democraten aan het woord. Weder
om zijn harde woorden gevallen over Polen
en wederom was het minister Von Löbell,
die in zeer reactionairen geest het Prui-
sisch-Poolsch vraagstuk besprak. Zijn rede-
neering is: gij Polen wantrouwt het Prui
sisch bestuur; welnu, dan is er ook voor dit
bestuur geen reden de Polen te vertrouwen.
Een hopeloos standpunt, waaruit noch voor
Pruisen, noch voor Polen iets goeds kan
voortvloeien. Voor de sociaal-democraten
spraken twee vertegenwoordigers, de vroe
gere geestverwant van Hoffmann, sprak
voor de meerderheids-groep in de part}),
Hoffmann voor de groep-Haaae, die in dit
Huis, naar het Holl. N.b. ons seint, nog
maar uit 4 leden bestaat, die zich formeel
hebben afgescheiden en een nieuwe fractie
hebben gevormd. Hoffmann heeft nog ge
zegd, dat hij tegen den verscherpten vorm
van den duikbootoorlog was en het vredes
aanbod ontoereikend en ongelukkig van
vorm vond. t
len - wat zou hij hier nog doen?! Hij
gevoelde huiverend) het troostelooze; er
was hier niet te helpen!
Rillend steeg hij in het rijtuig, en reed
door dm «Donkeren regen naar Berlijn,
dat zijn lichten als vuurbakens boven den
damp, van het donkere, dtoorweekte veld
deed opstijgen. Hij verlangde naar war
me en zachte armen
Eenzaam bleef d*e moeder aan het hed
haars zoons. Nu de dokter weg was zou
zij hem eensklaps nog eens hebben wil
len terugroepm; was het wérkelijk zoo
erg met Paul?!
Zij nam even als te voren de dokter
hét licht en belichtte het gelaat van haar
zoon. Paul was ingeeiapen. Zij hield het
licht aan den linkerkant, aan den* rech
terkant. Zij liet het schijnsel van de
flikkerende kaars van boven vallen, van
onder op hem schijnen nergens, ner>
gena vond zij meer den jongen knappen
man. Er was iets vreemds in dit gezicht.
Veel vreemds. Met bevende hand zette zij
de kaars weer neer. „Krankzinnig
krankzinnig?!” Zij fluisterde het vra
gend. En daarna gaf zij zichzelf ant
woord. „Onzin wie dat gelooft. Ik ge
loof het niet!” Zij verliet die kaaner.
In dien neerstroomenden regen liep de
oude vrouw Lengnick over het in nacht
gehukte erf, zij borg de stallantaarn on
der haar boezelaar. Het achterhuis, dat
anders altijd open had gestaan, wuf nu
gesloten. Zij trok dm sleutel uit haar
zak.,
De deur knarste in de verroeste schar
nieren, de lantaarn K“ licht. Nu ontsloot
vrouw Lengnick nog een deur, die van
het vertrek, waar vroeger die boopen ko
ran hadden gelegen. Behalve de muizen
woonde hier nu nog iemand, de marme
ren vrouw
Met dm
Munitie-ontploffingen.
Te Londen heeft in een munitiefabriek
een ontploffing plaats gehad.
Het aantal dooden bedraagt, meegere-
kend 10 personen ,die inmiddels zijn gestor
ven, tusschen de 50 en 60. Er zijn 112 ge
wonden in hospitalen opgenomen, behalve
265 lichtgewonden, die verpleegd werden.
Te Spandau (Duitschland) had Zater
dag eveneens een ontploffing plaats. De
veroorzaakte materieele schade was slechts
gering, doch het aantal dooden bedraagt
helaas tien, dat der gewonden twintig.
men genoot de veretarktmde, landelijke
lucht, welke zich vermengde met Oen
bloemengeur der boerenXuinen. Berlijn had
nu pas, sinds de p&srdentraai liep, Teu»
pelhof goed loeren kannen. Nu waren
buitenpartijen naar Tesnpelhof aan de or
de van den dag( klassen schoolkinderen,
veneenigingen, families rijk aan kinderen,
gingen er hem. Zondags wm ar bijKie-
kebusoh geen plaatsje te vinden en in de
nieuwe restauratie bij he< berkenboechje
konden <te families koffie zetten.
Vroeger hadden du berken daar rustig
gestaan, luisterende naar het wetten der
sikkels, het slijpen der aetoen, m kijken
de naar dm zaaier en dm vhjugen ploe
ger; nu werd er bij hun Manke stam
men pandverbeuren gespeeld; nu klonk
daar het lachen m het schreeuwen van
losgelaten stedsmmsobm; nu zag men
daar witte onderrokken en bonte sjerpen
fladderen.
De kwartel in het naaste korenveld
was verstomd, zijn roep liet zich niet
meer hooren; en de aren stonden schraal,
zij hingen, alsof zij moe waren. De adem
der groote wtad was over hot dorp ge
varen; reeds het volgende jaap zou mm
hfer geen korenveld moer zien. Het ha
meren en kloppen bij het bouwen van
het groote ziekenhuis had de kwartel»
verjaagd. Het gferaaa naderde steeds moer
en nwer de stilte.
Kiekebusoh verhuurde nu
gasten het gabeeie huis wi_
oeriijners. Ook andere familie»
voor dm zomer verhuurd: waarom sou
gedaante en wenkte voortdurend. Laat
zij wenken! Door die dicht getraliede ven
stertjes zag niemand haar.
Rieke Ijengmek zette de lantaarn
den grond en ging op dé kist met
ijzer zitten.
Een groote schaduw wierp de marme
ren figuur op het helder witsel van den
gebarsten muur en rekte zich uit van
den grond tot dte zoldering. Vrouw Leng
nick zette de lantaarn met een ruk an
ders, en nog een anders, de schaduw,
bovenmatig groot in haar onbeweeglijk
heid, bleef. En de arm der witte vrouw
wenkte niet meer, maar dreigde, gebie
dend. Een lachje gtleed overhet steenen ge
laat, het kreeg leven.
Uwen?! Een ijzige schrik griezelde
vrouw lengnick door merg en boen, als
veilamd bleef zij zitten. Wat bewoog zich
daar? Wilde zij, die daar Aond, zich nu
op eens bewegen, beginnen te zuchten,
Peul roepen?’
Een paar muizen slopen over den ver
brokkelden sternen vloer, ali, uniizen! En
buiten de wind tusschen
Rieke haaldediep adem, er
niets.
Vastlxirad'en stond zij op, ging voor
de witte gedaante staat, hield do lan
taarn dicht bij haar gezicht; „jij, jij
steen, neen, je wordt nooit meer levend.”
Een zegevierende glimlach gleed over
’t gelaat van vrouw Lengnick, zij Mrf den
vinger op, nu kon z ij die daar gebie
den.
„JQ, jij, zie je, nu kan je niets meer.
Na kan je hem ook niet meer pijnigen.”
Het was midden in den zomer, de zon
stoofde liet stoffige veld. Geen, bron, geen
schaduw Bij de voorjaarsparado waren
81)
„Ik wilde, dat het zoo was.” Hij nam
kort afscheid!. „Nu ga ik. Dokter Schiuidt
zal de yerdeate behandeling wed op zich
nemen?” Hij zeide het vragend; hij wilde
ondanks alles graag terugkomen, tarwille
van den ongelukkigcn man. Hij wachtte;
zendt* zij niete?
Maar zij volhardde in een ijzig zwij
gen. Alsof zij berouw had van elk woord
dat haar was ontglipt, zoo zette zij de
tanden op elkaar.
Hij greep naar zijn hoed'.
Zij reikte hem niet de hand tot afscheid.
Zij knikte slechts met het hoofd.
Eensklaps werd een geknor in de ka
mer er naast vernomen, een dierlijk ge
knor. Nu bleef de dokter toch aarzelend
luisteren.
Maar vrouw Itengnick zeide, kalm af-
werend: „Hij snorkt maar!" Den dokter
den rug toekeerend, ging zij in de ka
mer van haar zoon. Hirsekorn snelde
weg, alsof de grond onder zijn voeten
brandde, en toch was hij ijskoud. Mor
gen zou hij zich fn verbinding stellen
Dtet den Iwhandelendeu geneesheer, aan
dokter Schmidt zijn bevinding medediee-
Een^ socialistische afgevaardigde, Pres-
sensé, vroeg gedurende de Fransche.: Kamer
zitting verlof om de regeering te interpel-
leeren inzake het antwoord der geallieer
den aan President Wilson, maar hij mocht
niet.
Briand noemde zulk een bespreking doel
loos. De geallieerden hebben in hun ant
woord aan president Wilson hun oorlogs
doeleinden reeds aangekondigd met een
openhartigheid, gelijk de prijzenswaardige
gevoelens van president Wilson verdiend^,
zei hy en besloot:
„Wy moeten blyven bij die nota, waarvan
de openhartigheid en de duidelijkheid in
alle onafhankelijke landen is erkend. Zy uit
de gevoelens van de Fransche natie, zij
geeft ons doel en edel ideaal aan, waarvoor
w(j strijden en dat bereikt zal worden door
onze overwinning.”
De meerderheid der socialistische fractie
verklaarde tegen bespreking der interpel
latie te zijn. Haar woordvoerder wees op
het verschil tusschen de openhartigheid der
geallieerden tegenover ,Amerika en het
stilzwijgen van Duitschland. Daarna werd
met 487 stemmen tegen 57 de interpellatie
voor onbepaalden tijd uitgesteld.
Hieruit blijkt wel dat in Frankrijk eeni-
germate althans het mislukken van de vre
despogingen betreurd wordt.
Ook in het besluit der Fransche socia
listen, wier dagelijksch bestuur wel weer
het aanknoopen der internationale betrek
kingen verworpen heeft, doch slechts met
de geringe meerderheid van 2 stemmen, kan
men zien hoe langzaam aan de stemmen
voor het verbreken der isoleering talrüker
worden.
Het Vaticaan doet ook geen moeite meer,
voorloopig. Althans een bekend te Rome
verschijnend blad zegt uit goede bron te
vernemen, dat het Vaticaan niet zal ant
woorden op de nota’s, van Duitschland en
Oostenrijk.
De Heilige Stoel zou voornemens zyn
zich te palen tot dankzegging aan beide
regeeringen en kennisneming vay. de nota’s
alsof deze eenoudig als mededeeling werden
toegezonden.
Amerika dreigt met een nieuw conflict.
De Duitsche admiraliteit had immers, naar
wij reeds meldden, bericht dat de onzydlgen
onder de bemanningen van de schepen, buit
gemaakt door het Duitsche kaperschip, als
krijgsgevangenen zijn weggevoerd.
Een telegram uit Washington komt nu
vertellen dat dit een nieuw geschilpunt op
levert tusschen de Vereenigde Staten eü
Duitschland, als er Amerikanen by zyn be
trokken.
Beweerd wordt, dat de bemanning alleen
als krijgsgevangenen beschouwd konden
worden als de schepen wérden beschouwd
als oorlogsschepen. Het ministerie van
Buitenlandsche Zaken staat geheel op het
INGEZONDEN MEDEDEEL1NGEN k-4 f I.Q& «Ike r«t»l f 0J5.
Op de »cxxpepn» dubbel tarieC
Gewone «frertetHiln ea ^nfeeonden uiedede«lia|M bij coMraa mm «eer gereducecrden
prij». Groote letten en randea naar pbateruiaue.
KLEINE ADVEETENTiftN aenvn^en e» aaabtedtegea.' betndfepde dienetpcreoaeal,
koop ea eerkoop, huur ea verhuur, l-i regel» f 0.2S elke ragel «mot S nat bfl vooruto
betaling Maximum grootte 10 regel» BewijeauaiMn S coat.
de vuurzöne, Mn afstand die ruim voldoen
de schijnt óm hen to beschermen tegen het
gevaar van artilerievuuf; op voorwaarde
dat een gelijke behandeling wordt toege
past op Fransche gevangenen in Duitsch
land.
Deze kwestie is nu uit de wereld. Nu doet
zich weer een andere voor.
Krijgsgevangen Duitsche officieren wor
den, naar een telegram tut Berlijn meldt,
door het Fransche legerbestuur blootgesteld
aan een onwaardige, in strijd met het vol
kenrecht zijnde behandeling om hen tot
militair belangrijke uitlatingen te dwingen.
Op bepaalde verzamelplaatsen, zooals
bijv, in de Citadel van Amiëns, worden ze
veertien dagen lang in celluaire hechtenis
gehouden en steeds opnieuw aan ver
moeiende verhooren onder worpen.
Bij weigering van een verklaring af te
leggen worden zy bedreigd en zelfs gestraft
piet drie dagen arrest in het duister op wa
ter en brood.
De officieren krijgen soldaten-eten en
mogen de cel niet verlaten, zij slapen op
een brits met een stroozak en worden in
alle opzichten onwaardig behandeld.
Ter verkrijging van het oterwicht is door
het Duitsche opperste legerbestuur bevel
gegeven, dat alle in de toekomst gevangen
te nemen Fransche officieren en plaatsver
vangers van officieren voortaan op dezelfde
wijze moeten worden behandeld.
waarna de opstandelingen volkomen wer
den teruggeworpen en naar het O. en Z.
vluchtten.
Generaal Latini, die het door den Gouver
neur van Tripolis gestelde doel had be
reikt, n.1. de Metazels-opstandelingen, die
Zouara bedreigden, verslaan en hun ernsti
ge verliezen toe te brengen, keerde met ztfnr
colonne te Zouara terug.
Nadere berichten melden dat de opstan
delingen op 16 Januari 700 dooden en een
duizendtal gewonden hadden en 17 Januari
120 dooden en ongeveer 300 gewonden. De
Italiaansche verliezen zijn gering, de geest
der troepen steeds opgewekt.
men er ge«i partij van trekken, ai» de
naar <»tep&iming dorstenide stedlingen
gaarne in het oudto dorp wilden, vertoe
ven?! Alleen dte rijke, oude geslachten
hielden hun deuren, gtwtotwi.
Hanne Badekow was telkens zeer ver-
«Uwaartiig, als zoo’n Berlijnw aanbeide,
(*n vro<‘g of er kamers te huur waren.
Dat wakeend» er nog maar aan! Zij had
bovendian toch al g<noeg gehad vin Ber
lijn. Dat was bet Berlijn, niet meer, het
welk zij vroeger iete gebracht l»ad, het
was lk.< Berlijn, lietwelk haar ieta
ontrukt*» met geweld, bet een na bet
ander.
De oude vrouw had er niets overgo-
l»oord, geen inensoh zeitfe er haar iet.
van togen haar, maar zij gevoelde, zij
wist zoodra zij de oogen. zou ImMn»
gesloten, zou Johann ook probearem te
verkoop*1». Grot*» sprak er altijd over,
wat men voor <te opvoeding van *fe twee
lingen moest doen en du men hier op
bet dorp nkta voor si> kinder™ kon
bwoiken. Ach ja, naar Berlijn! Hanne
Bad^ow zuchtte. Drie kinderen hM> zij
reeds aan «te Mad gugeven, Jacob, Ma.
Hanne, en Auguste. Want ai woonde
hkr ook ureter, bet hart wm
niet in 'IWpelbol.
De «ea» vw. bet thul» «ijn.
ha rnoa, cawrpm te .1^, TH «Urte-
4«i; mi «arttexto de batig» verateirau.
”7'.*’ brt’™h«h«. wak» Paaci..
k« b»r Ited Aupite. b^rw>
bnn hwd kuuum wegtewpm.