slag Maandag 22 Januari 1917. No. 13298. Jaargang. BEHALVE ZON- EN FEESTDAGEN. Telefoon Interc. 82. Telefoon Interc. 82. Feuilleton. g GOUDA. I Buiten de Stadspoorten. iteit ar on». THEE, >rone. Beek, eweg. ZLTxe-ux-ws- en -A.d.-v-extexxtxeTolstd. voor Goxxd.au exx Oxxxst± elcexx- VERSGHIJNT DAGELIJKS Uitgevers A. BRINKMAN ZOON. ONS OVERZICHT. I Gemened Oorlogsnieuw*. .RTENS. I op oud Auguete gen daarop ekformaat uitbetaling. (Wordt vervolgd.) HOOFDSTUK XVIII. opgeheven stond de Witte arm r Naar het Duitach van CLARA VTEB1G. Bewerkt door I. P. WESSEL1NK— VAN RO6SUM met autorisatie van de schrijfster. (Nadruk verboden.) de Hobu ren! was «öulers 4M IS Goud». GOIDSCBE OMJMNT. aan zomer- bezet met I hadden reeds vele manschap] groote najaarsparade erg vil] men men oude iet College an het van a, Zwendel. Wegens vermeende groote levensmidde- lenzwendel ten bedrage van 2% millioen mark, zyn Meta Kupfer én haar dochter te Berlin in hechtenis genomen. HAUL De opstand in Tripolis. De minister van Koloniën meldt over den opsetand in Tripolis, waarvan wü Zaterdag al iets meedeelden: De colonne Latinin zette de vervolging van de vluchtende opstandelingen na den nederlaag van 16 Januari naar het G. voort en bereikte hen op 17 Januari te Agilah, waar zij zich hadden voorbereid op een ver bitterden tegenstand. In weerwil van den hevigen zand-storm, die den strijd zeer moeilijk maakte, werd 'n verbitterd gevecht geleverd van 12 uur 's middags tot 8 uur, i het moge- •noeder het kind mug- was begin uit getrok- torging in zijn wijst ruentali- >t kind om uis wegge- aal hét, in irband niet icht, is een n den chi-. ou zijn ge- op de ver- itgeoefend, edicus ten wgezetheid vering een- d worden. ■roteerbaar dus onge- standpunt dat een schip niet als oorlogs schip kan wordèn aangemerkt, tenzij het staat onder bevel van de marine, de marine- vlag vpert en bemand is door een marine- bemanning. Een gerucht zegt, dat de Amerikaansche minister van Buitenlandsche zaken, Lansing zal aftreden. De reden wordt ons niet ge noemd. BUITENLANDSCH NIEUWS. ZWITSERLAND. Niets dan praatjes. Een telegram uit WaakjUto» meldt dat aan de Zwitsersche consuls opdracht is ge geven de dienstplichtigen'van de tweede di visie van het Zwitsersche leger en van gedeelten der vierde en vijfde divisie, be richt te zenden dat zij zich onmiddellijk bij hun korpsen moeten voegen. Aan deze Zwitsers was verlof gegeven Zwitserland te verlaten, op voorwaarde, dat zij dadelijk zouden terugkomen als zij werden opgeroe pen. Men schrijft, in verband met de maat regelen, welke Zwitserland met het oog op een mogelijke schending van zijn grenzen neemt, uit Zürich: De versterkte grensbezetting van onge veer drie divisies heeft haar geschiedenis, en deze geschiedenis heeft zelfs een verras sende bijzonderheid. Xgpals bekend, ging hier reeds sedert eenige weken het hardnekkige gerucht, dat Duitschland plannen had door Zwitserland heen te breken. WAAr hét gerucht vandaan was ‘gekomen, wisten wel zeer weinigen, maar een eigenlijk houvast had niemand. Dit belette niet, dat er eiken dag nieuwe combinaties gemaakt werden; vandaag gold het een opmarsch naar Zuid-Frankryk en morgen een inval in Noord-Italië om de le ien ernstig >r 1911 op- Februari te mij dus i haar ver- i, hetgeen idt op een anderzijds ,r, overtui gen moet, zich intus- leze vrouw igende pa- izien, afge- 1, haar ge- >ed was, is ie normale hreven; of cwijls deze leid niet t den aard niet meer min de ge- r dat zij behoeften jk plicfyt- egster zou h voorko- enge con- r onwaar de nacht zon heeft s gemeen ■n: langza- waterpot- aanleiding i lucht bij yen, uit de en wordt aaal of pot geledigd, uur zonder ivenzeer in als dat de uur in den nen de kin- bedden op twens eene mzaal we- lal gebeurt ►pon gevallen, bij de kon het ook nog worden. Wie van Berlijn kwam, was het veld achter zich te hebben; als maar in Tempelhof was, dan was er goed aan toe. Daar gaven de lindWjooinen lieer lijke schaduw; in het Engelsehe park geurden de rozen uien genoot de versterkende, Janf-”“ lucht, welke zich vermengde met ABONNEMENTSPRIJS i per kwartaal f 1,25, per week 10 cent, met Zondagsblad per kwartaal f 1.75, per week 14 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt. Franco per post per kwartaal f 1.50, met Zondagsblad f 2.- Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons bureau: Markt 31, GoupA, bij onze agenten, den boekhandel en de postkantoren. v ADVERTENTIEPRIJS i Uit Gouda en omstreken (beboerende tot den bezorgkring) 1 —5 regels f 0.55, elke regel meer f 0,10. Bij drie achtereenvolgende plaatsingen worden deze tegen twee berekend. Van buiten Gouda en den bezorgkring1 —5 regels f 0.80, elke regel meer f 0.15. gers van Cadorna in den rug te kunnen grijpen. Intusschen werd de Fransche en Italiaansche pers met den dag onrustiger, en eischte afweer-maatregelen. De Duitsche pers zag in het geheele geval een manoeu vre, een loos alarm, dat dienen moest om het samentrekken van Fransche troepen op de Zwitsersche grenzen te versluieren. En ook de Duitsche pers maande tot voorzich tigheid. Intusschen deden de Duitoohe speurders hun werk, en ontdekten werkelijk sterke Fransche concentraties aan de Zwit sersche grenzen. De Zwitsersche staf bleef niet onkundig, van wat er in Frankrijk ge beurde. Parijs stelde Bern echter spoedig gerust. De gevreesde „militaire concentra ties*’ bleken groepen van herstellende inva liden te zijn ,die wegens het nevelige, onge zonde winterweer uit het westen van Frankrijk naar het hooge droge Jura-depar- tementen yraren overgebracht. Duitsch- land vond dat een praatje .voor de vaak, en nam zijn maatregelen. Zoo kwamen tegen over de concentraties in den Jura de andere concentraties in den Sundgau. Generaal Wille heeft gemeend: tegenover het aandragen van zooveel brandstof past dubbele waakzaamheid. En zoo werden te gen 24 Januari de versterkingen opgeroe pen, die eigenlijk eerst veel later hun post zouden betrokken hebben. De verrassende bijzonderheden bij dit ge val is deze, dat zeer waarschijnlijk al die on- rust binnen en buiten de grenzen veroor zaakt is door het slordige weergeven van berichten door de Fransche pers. Gaat men al de geruchten na, terug van den eenen dag op den anderen, dan stoot men steeds weer op een opzienbarend bericht in een van de groote Fransche bladen, en ontleend aan de Köln. Ztg., waarin sprake is van een groot gevaar, dat Zwitserland bedreigt, se dert het vredesaanbod werd afgewezen. Als de Köln. Ztg. zoo iets schref, wat kon dat andehs beteekenen, dan dat Duitschland zijn heil in een doorbraak dóór Zwitserland zoeken zou? De betreffende berichtgever had echter over het hoofd gezien, dat de mededeeling in de Köln. Ztg. uitZü rich was gedateerd. Het was dus allerminst een officieel Duitsch dreigement, en niet anders dan een Zwitsersche noodkreet. De Centralen zijn aan den zuidelijken oevqr van de Sereth weer een stap vooruit gegaan. Zij ondernamen, onder dekking van het vuur der zware- en lichte artillerie een offensief met een belangrijke troepenmacht aan het front van Nanesti aan de mond van de Rymnik en drongen de Russische afdee- lingen naar de Sereth terug. De Russen hadden waarschijnlijk niet verkuimd de Sereth-overgang bij het dorp te versterken, en de maatregelen te nemép voor de verdediging van dit brug genhoofd noodig. Nadat de van steunpunten voorziene stellingen voor Nanesti waren geforceerd, volgde een gevecht in het plaatsje, van huis tot huis. De geslagen Russische troepen, welke over de brug naar den noordelijken oever uitweken, werden door flankeerend vuur van machinegeweren en artillerie bestookt, zoodat vele soldaten gevallen zullen zijn. 556 gevangenen 2 machinegeweren en vier mijnenwerpers vielen den Centralen in handen. Nanesti vormt strategisch het middel punt van het bruggehoofd van Fundeni, het dekt de groote ijzeren Serethbrug, die onmiddellijk bij den uitgang van Nanesti ligt. De geheele aanleg van het tot veld- vesting ingerichte bruggenhoofd Nanesti Fundeni doet zijn waarde als midden-steun- punt van de Sereth-linie uitkomen. Het Russische communiqué erkent dit verlies. De Engelschen deden Zondagmorgen een goedgeslaagden inval in Duitsche loopgra ven ten Z.O. van Loos. Onderaardsche schuilplaatsen, die vol Duitschers waren, werden vernield, waarbij den Duitschers veel verliezen werden toegebracht tegen weinig verliezen bij de Engelschen. De laatsten namen ook gevangenen. Ten N. van Nieuw Kapêlle drongen de Engelschen gisternacht binnen de Duitsche linies, zegt een Engelsch communiqué: De Duitsche artillerie was overdag werk zaam bij Rancourt, Beaucourt, Serre en ook in den Yperen-sector. De Engelschen bombardeerden de Duit sche stellingen in het bosch van St. Pierre- Vaast en in de buurt van Commecourt, Atrecht en Armentières krachtig. Wij maakten melding van een barbaar- schen maatregel van de oorlogvoerenden óm de gevangenen in de vuurzöne werk zaam te stellen. De Fransche regeeering heeft nu verlof gegeven alle Duitsche ge vangenen terug te voeren tot 20 K.M. van DUITSCHLAND. Polen en de dnikbooten Bij de begrooting in het Pruisische Huis van Afgevaardigden kwamen de Polen en sociaal-democraten aan het woord. Weder om zijn harde woorden gevallen over Polen en wederom was het minister Von Löbell, die in zeer reactionairen geest het Prui- sisch-Poolsch vraagstuk besprak. Zijn rede- neering is: gij Polen wantrouwt het Prui sisch bestuur; welnu, dan is er ook voor dit bestuur geen reden de Polen te vertrouwen. Een hopeloos standpunt, waaruit noch voor Pruisen, noch voor Polen iets goeds kan voortvloeien. Voor de sociaal-democraten spraken twee vertegenwoordigers, de vroe gere geestverwant van Hoffmann, sprak voor de meerderheids-groep in de part}), Hoffmann voor de groep-Haaae, die in dit Huis, naar het Holl. N.b. ons seint, nog maar uit 4 leden bestaat, die zich formeel hebben afgescheiden en een nieuwe fractie hebben gevormd. Hoffmann heeft nog ge zegd, dat hij tegen den verscherpten vorm van den duikbootoorlog was en het vredes aanbod ontoereikend en ongelukkig van vorm vond. t len - wat zou hij hier nog doen?! Hij gevoelde huiverend) het troostelooze; er was hier niet te helpen! Rillend steeg hij in het rijtuig, en reed door dm «Donkeren regen naar Berlijn, dat zijn lichten als vuurbakens boven den damp, van het donkere, dtoorweekte veld deed opstijgen. Hij verlangde naar war me en zachte armen Eenzaam bleef d*e moeder aan het hed haars zoons. Nu de dokter weg was zou zij hem eensklaps nog eens hebben wil len terugroepm; was het wérkelijk zoo erg met Paul?! Zij nam even als te voren de dokter hét licht en belichtte het gelaat van haar zoon. Paul was ingeeiapen. Zij hield het licht aan den linkerkant, aan den* rech terkant. Zij liet het schijnsel van de flikkerende kaars van boven vallen, van onder op hem schijnen nergens, ner> gena vond zij meer den jongen knappen man. Er was iets vreemds in dit gezicht. Veel vreemds. Met bevende hand zette zij de kaars weer neer. „Krankzinnig krankzinnig?!” Zij fluisterde het vra gend. En daarna gaf zij zichzelf ant woord. „Onzin wie dat gelooft. Ik ge loof het niet!” Zij verliet die kaaner. In dien neerstroomenden regen liep de oude vrouw Lengnick over het in nacht gehukte erf, zij borg de stallantaarn on der haar boezelaar. Het achterhuis, dat anders altijd open had gestaan, wuf nu gesloten. Zij trok dm sleutel uit haar zak., De deur knarste in de verroeste schar nieren, de lantaarn K“ licht. Nu ontsloot vrouw Lengnick nog een deur, die van het vertrek, waar vroeger die boopen ko ran hadden gelegen. Behalve de muizen woonde hier nu nog iemand, de marme ren vrouw Met dm Munitie-ontploffingen. Te Londen heeft in een munitiefabriek een ontploffing plaats gehad. Het aantal dooden bedraagt, meegere- kend 10 personen ,die inmiddels zijn gestor ven, tusschen de 50 en 60. Er zijn 112 ge wonden in hospitalen opgenomen, behalve 265 lichtgewonden, die verpleegd werden. Te Spandau (Duitschland) had Zater dag eveneens een ontploffing plaats. De veroorzaakte materieele schade was slechts gering, doch het aantal dooden bedraagt helaas tien, dat der gewonden twintig. men genoot de veretarktmde, landelijke lucht, welke zich vermengde met Oen bloemengeur der boerenXuinen. Berlijn had nu pas, sinds de p&srdentraai liep, Teu» pelhof goed loeren kannen. Nu waren buitenpartijen naar Tesnpelhof aan de or de van den dag( klassen schoolkinderen, veneenigingen, families rijk aan kinderen, gingen er hem. Zondags wm ar bijKie- kebusoh geen plaatsje te vinden en in de nieuwe restauratie bij he< berkenboechje konden <te families koffie zetten. Vroeger hadden du berken daar rustig gestaan, luisterende naar het wetten der sikkels, het slijpen der aetoen, m kijken de naar dm zaaier en dm vhjugen ploe ger; nu werd er bij hun Manke stam men pandverbeuren gespeeld; nu klonk daar het lachen m het schreeuwen van losgelaten stedsmmsobm; nu zag men daar witte onderrokken en bonte sjerpen fladderen. De kwartel in het naaste korenveld was verstomd, zijn roep liet zich niet meer hooren; en de aren stonden schraal, zij hingen, alsof zij moe waren. De adem der groote wtad was over hot dorp ge varen; reeds het volgende jaap zou mm hfer geen korenveld moer zien. Het ha meren en kloppen bij het bouwen van het groote ziekenhuis had de kwartel» verjaagd. Het gferaaa naderde steeds moer en nwer de stilte. Kiekebusoh verhuurde nu gasten het gabeeie huis wi_ oeriijners. Ook andere familie» voor dm zomer verhuurd: waarom sou gedaante en wenkte voortdurend. Laat zij wenken! Door die dicht getraliede ven stertjes zag niemand haar. Rieke Ijengmek zette de lantaarn den grond en ging op dé kist met ijzer zitten. Een groote schaduw wierp de marme ren figuur op het helder witsel van den gebarsten muur en rekte zich uit van den grond tot dte zoldering. Vrouw Leng nick zette de lantaarn met een ruk an ders, en nog een anders, de schaduw, bovenmatig groot in haar onbeweeglijk heid, bleef. En de arm der witte vrouw wenkte niet meer, maar dreigde, gebie dend. Een lachje gtleed overhet steenen ge laat, het kreeg leven. Uwen?! Een ijzige schrik griezelde vrouw lengnick door merg en boen, als veilamd bleef zij zitten. Wat bewoog zich daar? Wilde zij, die daar Aond, zich nu op eens bewegen, beginnen te zuchten, Peul roepen?’ Een paar muizen slopen over den ver brokkelden sternen vloer, ali, uniizen! En buiten de wind tusschen Rieke haaldediep adem, er niets. Vastlxirad'en stond zij op, ging voor de witte gedaante staat, hield do lan taarn dicht bij haar gezicht; „jij, jij steen, neen, je wordt nooit meer levend.” Een zegevierende glimlach gleed over ’t gelaat van vrouw Lengnick, zij Mrf den vinger op, nu kon z ij die daar gebie den. „JQ, jij, zie je, nu kan je niets meer. Na kan je hem ook niet meer pijnigen.” Het was midden in den zomer, de zon stoofde liet stoffige veld. Geen, bron, geen schaduw Bij de voorjaarsparado waren 81) „Ik wilde, dat het zoo was.” Hij nam kort afscheid!. „Nu ga ik. Dokter Schiuidt zal de yerdeate behandeling wed op zich nemen?” Hij zeide het vragend; hij wilde ondanks alles graag terugkomen, tarwille van den ongelukkigcn man. Hij wachtte; zendt* zij niete? Maar zij volhardde in een ijzig zwij gen. Alsof zij berouw had van elk woord dat haar was ontglipt, zoo zette zij de tanden op elkaar. Hij greep naar zijn hoed'. Zij reikte hem niet de hand tot afscheid. Zij knikte slechts met het hoofd. Eensklaps werd een geknor in de ka mer er naast vernomen, een dierlijk ge knor. Nu bleef de dokter toch aarzelend luisteren. Maar vrouw Itengnick zeide, kalm af- werend: „Hij snorkt maar!" Den dokter den rug toekeerend, ging zij in de ka mer van haar zoon. Hirsekorn snelde weg, alsof de grond onder zijn voeten brandde, en toch was hij ijskoud. Mor gen zou hij zich fn verbinding stellen Dtet den Iwhandelendeu geneesheer, aan dokter Schmidt zijn bevinding medediee- Een^ socialistische afgevaardigde, Pres- sensé, vroeg gedurende de Fransche.: Kamer zitting verlof om de regeering te interpel- leeren inzake het antwoord der geallieer den aan President Wilson, maar hij mocht niet. Briand noemde zulk een bespreking doel loos. De geallieerden hebben in hun ant woord aan president Wilson hun oorlogs doeleinden reeds aangekondigd met een openhartigheid, gelijk de prijzenswaardige gevoelens van president Wilson verdiend^, zei hy en besloot: „Wy moeten blyven bij die nota, waarvan de openhartigheid en de duidelijkheid in alle onafhankelijke landen is erkend. Zy uit de gevoelens van de Fransche natie, zij geeft ons doel en edel ideaal aan, waarvoor w(j strijden en dat bereikt zal worden door onze overwinning.” De meerderheid der socialistische fractie verklaarde tegen bespreking der interpel latie te zijn. Haar woordvoerder wees op het verschil tusschen de openhartigheid der geallieerden tegenover ,Amerika en het stilzwijgen van Duitschland. Daarna werd met 487 stemmen tegen 57 de interpellatie voor onbepaalden tijd uitgesteld. Hieruit blijkt wel dat in Frankrijk eeni- germate althans het mislukken van de vre despogingen betreurd wordt. Ook in het besluit der Fransche socia listen, wier dagelijksch bestuur wel weer het aanknoopen der internationale betrek kingen verworpen heeft, doch slechts met de geringe meerderheid van 2 stemmen, kan men zien hoe langzaam aan de stemmen voor het verbreken der isoleering talrüker worden. Het Vaticaan doet ook geen moeite meer, voorloopig. Althans een bekend te Rome verschijnend blad zegt uit goede bron te vernemen, dat het Vaticaan niet zal ant woorden op de nota’s, van Duitschland en Oostenrijk. De Heilige Stoel zou voornemens zyn zich te palen tot dankzegging aan beide regeeringen en kennisneming vay. de nota’s alsof deze eenoudig als mededeeling werden toegezonden. Amerika dreigt met een nieuw conflict. De Duitsche admiraliteit had immers, naar wij reeds meldden, bericht dat de onzydlgen onder de bemanningen van de schepen, buit gemaakt door het Duitsche kaperschip, als krijgsgevangenen zijn weggevoerd. Een telegram uit Washington komt nu vertellen dat dit een nieuw geschilpunt op levert tusschen de Vereenigde Staten eü Duitschland, als er Amerikanen by zyn be trokken. Beweerd wordt, dat de bemanning alleen als krijgsgevangenen beschouwd konden worden als de schepen wérden beschouwd als oorlogsschepen. Het ministerie van Buitenlandsche Zaken staat geheel op het INGEZONDEN MEDEDEEL1NGEN k-4 f I.Q& «Ike r«t»l f 0J5. Op de »cxxpepn» dubbel tarieC Gewone «frertetHiln ea ^nfeeonden uiedede«lia|M bij coMraa mm «eer gereducecrden prij». Groote letten en randea naar pbateruiaue. KLEINE ADVEETENTiftN aenvn^en e» aaabtedtegea.' betndfepde dienetpcreoaeal, koop ea eerkoop, huur ea verhuur, l-i regel» f 0.2S elke ragel «mot S nat bfl vooruto betaling Maximum grootte 10 regel» BewijeauaiMn S coat. de vuurzöne, Mn afstand die ruim voldoen de schijnt óm hen to beschermen tegen het gevaar van artilerievuuf; op voorwaarde dat een gelijke behandeling wordt toege past op Fransche gevangenen in Duitsch land. Deze kwestie is nu uit de wereld. Nu doet zich weer een andere voor. Krijgsgevangen Duitsche officieren wor den, naar een telegram tut Berlijn meldt, door het Fransche legerbestuur blootgesteld aan een onwaardige, in strijd met het vol kenrecht zijnde behandeling om hen tot militair belangrijke uitlatingen te dwingen. Op bepaalde verzamelplaatsen, zooals bijv, in de Citadel van Amiëns, worden ze veertien dagen lang in celluaire hechtenis gehouden en steeds opnieuw aan ver moeiende verhooren onder worpen. Bij weigering van een verklaring af te leggen worden zy bedreigd en zelfs gestraft piet drie dagen arrest in het duister op wa ter en brood. De officieren krijgen soldaten-eten en mogen de cel niet verlaten, zij slapen op een brits met een stroozak en worden in alle opzichten onwaardig behandeld. Ter verkrijging van het oterwicht is door het Duitsche opperste legerbestuur bevel gegeven, dat alle in de toekomst gevangen te nemen Fransche officieren en plaatsver vangers van officieren voortaan op dezelfde wijze moeten worden behandeld. waarna de opstandelingen volkomen wer den teruggeworpen en naar het O. en Z. vluchtten. Generaal Latini, die het door den Gouver neur van Tripolis gestelde doel had be reikt, n.1. de Metazels-opstandelingen, die Zouara bedreigden, verslaan en hun ernsti ge verliezen toe te brengen, keerde met ztfnr colonne te Zouara terug. Nadere berichten melden dat de opstan delingen op 16 Januari 700 dooden en een duizendtal gewonden hadden en 17 Januari 120 dooden en ongeveer 300 gewonden. De Italiaansche verliezen zijn gering, de geest der troepen steeds opgewekt. men er ge«i partij van trekken, ai» de naar <»tep&iming dorstenide stedlingen gaarne in het oudto dorp wilden, vertoe ven?! Alleen dte rijke, oude geslachten hielden hun deuren, gtwtotwi. Hanne Badekow was telkens zeer ver- «Uwaartiig, als zoo’n Berlijnw aanbeide, (*n vro<‘g of er kamers te huur waren. Dat wakeend» er nog maar aan! Zij had bovendian toch al g<noeg gehad vin Ber lijn. Dat was bet Berlijn, niet meer, het welk zij vroeger iete gebracht l»ad, het was lk.< Berlijn, lietwelk haar ieta ontrukt*» met geweld, bet een na bet ander. De oude vrouw had er niets overgo- l»oord, geen inensoh zeitfe er haar iet. van togen haar, maar zij gevoelde, zij wist zoodra zij de oogen. zou ImMn» gesloten, zou Johann ook probearem te verkoop*1». Grot*» sprak er altijd over, wat men voor <te opvoeding van *fe twee lingen moest doen en du men hier op bet dorp nkta voor si> kinder™ kon bwoiken. Ach ja, naar Berlijn! Hanne Bad^ow zuchtte. Drie kinderen hM> zij reeds aan «te Mad gugeven, Jacob, Ma. Hanne, en Auguste. Want ai woonde hkr ook ureter, bet hart wm niet in 'IWpelbol. De «ea» vw. bet thul» «ijn. ha rnoa, cawrpm te .1^, TH «Urte- 4«i; mi «arttexto de batig» verateirau. ”7'.*’ brt’™h«h«. wak» Paaci.. k« b»r Ited Aupite. b^rw> bnn hwd kuuum wegtewpm.

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1917 | | pagina 1