Homer
KEN
No. 13324.
55e Jaargang.
VERSCHIJNT DAGELIJKS
Telefoon Interc. 82.
Uitgevers A. BRINKMAN ZOON.
Telefoon Interc. 82.
Feuilleton.
ende plaatsen
ionaal Steun-
1914.
IPROEP.
Het Nest van den'Sperwer.
Woensdag 21 Februari 1917.'
XTiewws- ezx ^k.d.TT-oxtexxtie'bla.d. voor <3-o\xd.su ®zx OaacxetxelcezL.
behalve zon- en feestdagen.
i
reffels LOS. elke regel 1 °-25-
ONS OVERZICHT.
BUITENLANDSCH NIEUWS.
FRANKRIJK.
assau Ouwerkerk-
schaduw der olmen,
14
ht
’burg 7% u.
teg: De W
(Wordt vervolgd*
JMM>ding8waar<h.
Medaille.
uari 1917.
12.
•ukkerij
X)N -Gouda.
INGEZONDEN MEDEDEEL1NGEN
Op de voorpagina dubbel lariat
Gewone ad verte align «n ingezonden tnedadeeliagea bij contract tot wrr geraduceerdan
prija. Groote lettert en randen naar plaalaruimte.
KLEINE ADVEKTENTltNaanvragen en aanbiedingen, betreffende dienatpmoMni.
koop en verkoop, huur en verhuur, 1— S regels f 0.25 alke regel meer ff tea bij vooruit*
betaling. Maximum grootte 10 regels. Bewijsnummers 5 cent
het», die haar ten. opzichte
._f zooveel onaangenaam»
'•-OravaalMg».
o. 46).
m Leeraren.
HM- It HMKIKIL
Ichool, Gouwe 10#.
ZELENDOORN.
De voorzitter van de legercommissie In
de Fransche Kamer, de vroegere staats
secretaris Maginot, verklaarde aan een ver
tegenwoordiger van de Matin op een vraag
of het probleem der reserves werkelijk tot
moeilijkheden aanleiding zal geven: De toe
stand sou werkelijk beter kunnen zijn, in
dien men er bUttfds op uit was geweest, zoo
veel mogel|jk de reserves te sparen. Indien
wij een legerleiding gehad hadden, die zich
beter aan de omstandigheden had weten
indeiijk
la het
i be-
voor
het ko-
M. de Koningin.
tionasl Steuncomité
roep te moeten doen
izin van het Neder-
ie" 8 u. Verga-
Iers enz.
t oogen-
.kleine”
Mark
noo-
van f
een
rerd
inde
van
;qed-
dig, daai
Aan d
periode
wachtf
wacht
aan*.
met te
jooriij-
de ach-
ians heeft
1870 de Duitschers niet nalieten om nota
bele Franschen als gijzelaars in de treinen
te plaatsen. Galli schrijft: Ik heb mjjn be
jaarden grootvader van bijna 70 jaar zien
gevangennemen door de Duitsche gendar
mes en zien gedwongen worden, om als
gijzelaar te reizen in den bagagewagen vóór
aan een trein, die vijandelijke troepen op de
Oosterlijn vervoerde.
Stekken van aardappelen.
In den omtrek van Hamburg hebben tui
niers verleden jaar proeven genomen met
het stekken van aardappelen. De uitkom
sten waren verrassend, daar men van één
gezonden aardappel gemiddeld 50 planten
verkreeg. Einde Januari en gedurende Fe
bruari werden de poolers in een verwarmde
broeikas uitgespreid. Zoodra ze begonnen
te ontkiemen werden ze in bakken gelegd,
met aarde bedekt en in voldoend verlichte
en verwarmde lokalen voldoende doch
niet te veel bevochtigd gebracht. Zoodra
de scheuten 10 tot 15 cM. lang waren en
voldoende zijloten hadden, werden deze van
de plant afgenomen en uitgeplant. De aan
do naardappel blijvende uitlooper gaf nu
nog eens zijloten, die weer weggenomen
men en uitgeplant werden. De jonge plant
jes bleven in de potten in do verwarmde
kassen tot dat de weersgesteldheid toeliet
ze buiten in den vollen grond over te bren
gen. Volgens de kweekers die de proeven
hebben genomen, leverden de op deze wijze
getelde planten een even goed beschot als
de gewoon behandelde aardappel.
1
.oninigin, de Hooge
naast de groote
;er door Hare Ma-
van het Koninklijk
6 gesteld waren,
rag van 50.000.—
honken.
eze schitterende btf-
eteekenden tot het
itnoodiging te moe-
ipoor zijner Lands
en hun door ruime
e openen, de taak,
ionaal Steuncomité
tot het eind te ver*
geloopen jaar, dank
onomischen toestand,
te lande tot de uit-
i daardoor de geld*
té belangrijk minder
n er omstandigheden
pnieuw aan de finan-
vare eischen gesteld
Een romantisch verhaal uit den tijd van
de Puriteinen der 17e eeuw.
door
BARONES ORCZY.
(Nadruk verboden.)
bijdragen geachie-
der Nederlandsche
letterdam en hare
nhage, Dordrecht
jche Handel-Maat-
happen te Rotter-
de Administraties
>t het in ontvangst
schikbaar hebben
Administratie ont-
zullen bekend ma-
België. Het schip voerde het noodige
stookmateriaal zelf medé. De Noorsche
reederij protesteerde door den cargadoor
te Londen tegen de verplichte reis, maar
kreeg een weigerend bescheid.
Oran ligt in de blokkadezone, weshalve
het Frsmachr
naar Tw
en vorst»-
de zijnen,
tjgemg^d tijdig
ontvangen vau
i, vermakelijkhr
la som agenda
rst zijn tal van be-
>racht. De aldus ont-
eou ook in normale
m; de kostbaarheid
ten, en de betrekke-
:onomische opleving
>t het voor tal van
ijk is geweest, vol-
i, om gedurende de
iet allernWodigste te
de postkantoren.
Gouda en omstreken (behoorende tot den bezorgkring)
:1 meer f 0.10. Bij drie achtereenvolgende plaatsingen worden
a buiten Gouda en den bezorgkring 1—5 regels f 0.80, elke
van het Wolff-bu-
Engeland dus vijfen-
voor het ver-
'j kunnen die
oren beschou-
kans denaelf-
.’ompenberg
i sohaddelij-
dijk Nationaal
mité 1914:
TREUB,
emeene Voorzitter.
UMA,
'emeene Voorzitter,
an Uitvoering:
)E VOOUS,
Voorzitter.
IÉMA—HUMANS.
TL C. v. DOORN.
:k henkemans.
THORST HOMAN.
H. NOLENS.
ST.
JSSELSTEYN,
gemeen Secretaris,
cht bij de Hoeren:
VAN DOORN,
ninginnegracht 35.
GOUDSCHE COURANT.
HOOFDSTUK VII.
De vreemdeling achter het hek.
enige industrie, die
mdstoffen of kolen,
nenkort waarschljn-
ABONNEMENTSPRIJS t per kwartaal f 1.25, per week 10 cent, met Zondagsblad per
kwartaal f 1.75, per week 14 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt Franco
per post per kwartaal I 1.50, met Zondagsblad I 2.-.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons bureau: Maut 31. Gouda, bij
onze agenten, den boekhandel en
ADVERTENTIEPRIJS. Uit
1—5 regels i 0.55, elke regel
deze tegen twee berekend. Van
regel meer f 0.15.
alles in rust: alleen werd! de vredige
stilte •an den zomernacht onderbroken
door bet klagelijk gtwchreeuw van den uil
eu het zwaarmoedig gecudit van dm
wind.
zoo goed e» ga nu been!”
lend zag hij naar alle kanten heen
cende naar srpitsbocvm, die hier of
i den loer konden liggen. Maar hoe-
reeds laat we»,... had zij hem niet
_r__ "*J zijn?
minder wilde hij de verdenking op
on iBut-u, dat hij bare gangen wilde be
deden. En eenmaal besloten te doen.
zij wilde, deed hij het zonder eonig
(■behoud. Hij wilde het kleine
T-, dat hij met al
liefheeft, offerde hij al*
zijn positie, zijn thute,
zijn fortuin, zijn, bezittingen; hij is de
Verwant van koning Lodffwijk, noch-
is hij moeten vluchten, want er ia
prijs gezet op zijn hoofd1, omdat hij
kan zwijgen als hij ziet boe de ti
de verdrukking het Fransche
richt. Hij zou naar Pa-
in rijkdom
aatukn, als prins onder
kaakslag, hem toegebracht. „Ik... ik be
grijp u niet goed. Zoudt gij de goedheid
willen hebben, mij met een nadere ver
klaring te vereer en?”
en nadere verklaring is niet noodlg,”1
antwoordde zij kortaf. „Prins Amédé van
Orleans heeft mij zijne liefde betuigd1, en
Uc heb mij met ha® verloofd.”
„Goed, maar ik smeek Mylady,” zeide
wetende dat mCn niet in
tomen, tegen een. verblind,
dbordrijvend meisje, spre-
meed' der wanhoop, „ik
.te hoo-
Zij werd ongeduldig bij zijn dralen; en
ofschoon zij zachter jegens hem gestemd
was, toch herhaalde zij eeiügwtins stren-
Aarzelt
als zoekt
daar op
wel het i--
gezegd, dat ze alleen wilde
Nog mlnJ-
zich laden,
spie
voorbehoud. Hij wilde het kleine voeL-
pad gaan, dat zij noodzakeiijk moest vol
gen, wanneer zij na hem huiswaarts ging.
Hij was er seker van, dat toto hem sou
waarschuwen, wanneer zij zijn hulp be
boette. In bot Park en bot booch woo
i 7 u. Lezing Dr.
de HoUTMij. v.
DUIT8CHLAND.
Surrogaten.
Prole«»r Von lïubeuf, uit München,
wijst in een vakblad op de mogelijkheid
om slaolie te halen uit oparrenzaad. De
sparren hebben dit jaar in Duitschland
zooveel zaad gedragen, ailo alechts met tus-
schenpoozen van eenige jaren voorkomt.
De pijnappel», waarin deaaadkorrels zit
ten, zou men kunnen winnen door in de
boomen to klimmen. Dit is echter lastig
en onder om».andigheden zelfs gevaarlijk
en daarom doet men beter zloh te bepa
len, de pijnappels slechts van gevelde
boomen te plukken. De vrouwen en kin
deren van do houthakkers zouden dit
kunnen docq. Zij nonen de pijnappel»
moe naar huis on leggen ze daar in kis
ten dicht bij de kachel. Onder dien in
vloed van de warmte gaan om ze open en
dan kan men het zaad' er gemakkelijk uit
schudden. Iedere zaadkorrel hoeft eene
vleugel die er af moet. Wat men doen
kan door op met zaad gevulde zakken
te kloppen. Als de zaadkorrels schoon
gemaakt zijn, worden ze in den olie
molen uitgeperst.
Het meeat brengen ze op al» men ze
eerst perst en daarna laat uittrekken met
benzol, benzine ot zwavelkoolstof. Hel
persen levert ongeveer 20 percent olie
op, die als slaolie gebruikt kan worden,
het trekken 13 percent olie, die voor ver
nis, zeep, enz. bruikbaar te. Wat over
blijft uit de pers, is een goed mengsel
voor het veevoer, daar het veel eiwit
bezat. De gedorste pijnappels zijn een
uitstekend s took middel. De kosten van
een liter pijnappelolie liedragcn ongeveer
9 luark. Voor vredestijd te dat natuur
lijk "e duur, maar thans is dat boel an
tiers.
Silezlsche bladen vernemen uit Moravië
dat daar, bij gebrek aan petroleum, bo
ter gebruikt wordt voor do lampen. Ver
der gebruikt men boter voor het smeren
van wagens, daar wagensmeer van 18
tot 22 kronen het kilo kost en slechts
moeilijk te krijgen te. Ook In de Alpen
landen, waar de boeren nog groote me
nigten boter hebben, wordt het in Dudtech-
land zoo schaarsche melkproduct gebruikt
oin wagens te smeren en schoenen te
vetten.
ik heb mij met heen verloofd.'
„Goed, iqbbl
hij gevoel vol,
verzet moet k
heethoofdig en
kende met den
smeei u op mijne knieën, mij aan
ren! Deae vreemde avonturier...”
„Zwijg”! viel zij hooghartig in, on
derwijl zij zich van hem' afwendde, want
hij was werkelijk voor haar geknield,
„fndien gij wilt, dat ik u ate mijn vriend
zal beschouwen, dan zegt gij geen woord
ter zwartmaking van den man, dien ik
liefheb.”
Toen hij niets zeide, omdat hij be
greep hoe vergeefs Iedere poging of woord
van zijn kant zou zijn, zeide zij in ver
dubbelde opwinding, terwijl ze met hare
fonkelende oogen in de duisternis staar
de, waarin haar minnaar verdwenen was:
„Prinff Amédé van Orleans is de meeat
uitmuntende en onbaatzuchtige patriot ter
wereld, voor Frankrijk, het getiranizeer-
de, verdrukte Frankrijk,
wjrt in hem is, liefheeft,
Ier op!1
zijn for'
bloedve
tans 1
een
niet
rannie en
volk te gronde
kunnen gaan,
maar zeer weinig schepen voor den han-
iel over.
Een scheepvaartkundige schrijft in de
Times, dat er bewijzen zlin voor de stel
ling, dal sommige ngelscbe schepen ge
torpedeerd worden doordat de kapiteins
niet al de voorschriften in acht hemen,
die tie admiraliteit voor de kdopvaardij-
vaart heeft gegeven. Die nalatigheid wordt
verklaard' uit overmaat van zelfvertrou
wen en verinololheid. Wat die kapiteins
verzuimen, geeft de schrijver niét
maar hij eindigt zün beschouwing o
zeggen, dat een soiiip, dat een beht
ke vaart loopt en een kanon op
terplecht heeft, zeer geringe kan.
indien het n.1. met de uiterste zorg wordt
bestuurd, om getorpedeerd te worden
In het afgesloten gebied der Middelland-1
sche Zee hebben de laatste dagen duik-
booten een belangrijk aantel schepen der
geallieerden vernield). Hieronder bevonden
zich een dichtbezet groot Italiaansch troe-
pentransportsclnp, 2 bewapende stoom -
pende stoomschepen (3000 en 4500 ton)
met een baangrijke lading voor Salonl-
kd, het Fransche Btoomsohip „Monu Vau-
taux", 3282 ton, en hrt Frawehe zeil
schip „Aphrodite, 600 Um, op reis naar
Volgen» „Verdensgang”. is het Noor
sche stoomschip „Stalsumi”, 510 ton, met
visch op reis van Ijsland naar Italië,
door een Duiteube duikboot vernield Een
ngeteche patrouilleboot p<Mn de beman
ning op, die te Stornoway landde.
LloydB meldt dat db »ohoener»c„Terre
Neuve,” Mayola" en „Dorovhy” tot zin
ken zijn gebracht.
Het Noorsche ministerie vaa Bultenland-
sche Zaken ontving bericht omtrent het
torpédeeren van de stoomschepen „Tor-
nyt” uit Chrtettanta, TÜjfu, „pal Beat
tic” uit Agere, 1827 tón? „EutedW uit
Christiania, 1744 ton, „Ctebo” uit Chris
tiania, 1254 ton, en „Juno”, 2416 ton.
De betrekkingen "tusschen Amerika en
Oostenrijk zijn nog niet verbroken, naar
men weet. Doch Amerika heeft nu aan
Oostenrijk-Hongarüe een duidelijke ver
klaring gevraagd, n.l. of de monarchie blijft
by haar, na het Ancona- en Persia-incident
gegeven verzekeringen aan Amerika.
Oostenryk-Hongary’e gaat, wat de duik-
bootoorlog betreft, met Duitschland mee.
Amerika vraagt nu of deze stap de beloften
na beide incidenten gegeven, doet verval
len.
Er is voor Oostenrijk geen uitweg denk
baar. En daarom zullen de betrekkingen
tusschen beide staten wel spoedig verbro
ken worden.
Men weet van de Duitsche bedreiging
tegen de Engelsche bospitaalschepen. Om
torpedeeren te vporkomen of vergeldings
maatregelen te treffen wilde men Duitsche
officieren meenemen op die schépen.
In de Matin komt het lid der Fransche
Kamer, Galli, er nog eens op aandringen, I
dat aanzienlijke Duitsche krijgsgevangenen
zullen worden ingescheept aan boord der
hospitaalschepen van de geallieerden, ter
bescherming. H(j herinnert er aan dat in
schaduw der olmen, alleen houd in her
innering dit eene: dat mijn leven, mijn
eenzaam, nederig en weinig Meekenend
leven p toebehoort... om u te dienen of
te helpet., om u te vereereu of zoo noo-
dig te troosten... en dat ik mij gpengroo-
ter geluk kan denken, dan mijn leven te
mogen geven... voor uw behoud.”
Hij boog voor liaar, zóó diep, dat hij
den zoom van haar kleed bereikte, dat hij
eerbiedig aan zijne lippen drukte.
Zij bad zielsmedelijden met hear, al
jaar toorn tegen hem wa» voorbij.
Hij draalde met w<ggaani, want dit deel
van het Park was nog ver van het slot.
Hij begreep, dat zij alleen wild© zijn.
maar liefde als do zijne is wel altijd* waak
zaam, maar ook moeheiden. In was*het
onnatuurlijk, dat zij zich niet verder be
kommerde om ha
van haar Prins
gezegd bad?
Sue wachtte, scherp luisterend, tot het
geluid der voetstappen van den jongen
man geheel weggestorven wa» in de rich
ting van het Slot.
Toen ging zij vlug en opgewonden
naar het hek. Ongeduldig in den donker
rondtaatendn, zocht zij naar den een-
voudigen kUnk, waarmede het ggeloten
wa». Hot waa een roestig stuk fjaer. Zij
rok er Mn>, maar te hare zen-1
heid deed zij ha vrij onhandig.
vloog hot hek opoi, én waa zij la 1
park. Zij keek naar bet door de maan
lichte struikhout, lutetorcnd naar piet
haar meeat aangename geluid......J het
men van den man, dku zij Hef Bad.
„Mijn Prins!” juichte zij; wan! onver
wachte mond hij voor haar ai strekte de
armen naar haar uit
„Mijn mooi üri meéojad” mompelde hij
neuebrommoid, waC zijn vreémde persoon
lijkheid dubbel myoterteus maakte.
„Hebt ge ba gezien? dok geboord?”
vroeg zij beschroomd, opetende tegen Ma
hul van jaloerschen toorn, «Men zij ge
leerd had to vreenen.
Tot haar verwondering antwoordde hij
kalm:
„Ja, ik zag alles. Dat jonge meuech
is smoorlijk op u verliefd, mijn kutoehe
Suzanna! Hij zal mij nu wel vereeroi mot
zijn Inteooai baat.”
Toen de vreemdeling hare oogen op
zich gevestigd zag, lichtte hij met oen
graefeuee beweging van dem arm1 zip
hoed op; daarna ging hij met een kort
irontech lachje zijns weegs en verdween
tusschen de boomen.
Ha jonge meisje maakte onwillekeu
rig eoie beweging, ala om hem te vol
gen, maar tegel i.ikertijdl ontsnapte haar
een half gesmoorde kreet van vreugde en
vreeo. Zij bedwong beide uitingen van
w<t er in haar omging, maar hoe snel
ook, ze waren Lambert niet ontgaan.
Dte vluchtige opmerking was voor
hem eène verschrikkelijke openbaring ge-
„Die avonturierI O, mijn God!” riep
hij onwillekeurig uit.
Maar zij keek beta vlak in het aange-
zicijtt, en wierp ha hoofd achterover, met
een blik van trots en toom.
„Mijnheer Lambert,” zeide zij hoog,
„het zM wei nia noodlg zijn, u Indachtig
te maken, dat, nu ik u mijn geheim heb
vermdtt». ha veilig 1» bij lederen man I
van ar." i I
„Mylady... 8us...” sdde hij, vwbluft. I rijs
gekwetst au vsratogsn door tak mortelen lijk
de orde zal komen. Hij hoopt echter te
vens dat het Duitsche volk nia ma een
nieuwe organisatie zal worden geeegend,
aangezien het aan organisaties, die bij de
distributie betrokken zijn, waarlijk nia
mankeert.
De achrljver geeft een opsomming van
(\ze talrijke organisaties oj beschrijft den
bu i e vu eratlachen rompslomp, die er aan
verbonden Is. De, werking van de levens-
inlddelen-voorziening heeft, volgens de
schrijver, tot een volslagen échec geleid.
De organisatie wae niet in staat, Nkceo
ha voedsel te waarborgen, die hij noo-
dig heeft. „Wat verorbert de organisatie
echter zelf?” vraagt Woltf. In hij ant
woordt „Wanneer mee door Berlijn*’»
straten wandelt, bemerkt men, dat in de
gegoede wijken de diatribuUe-kantoren tal
van huizen In beslag nemen. Hun om
vang neont steeds toe.” Op ba
blik, waarop de Rijksdag over 't
deficit van één rndklard 250 mill 1 oen
zal gaan beraadslagen, acht hij het
iiarop de aandacht te vestigen.
tan den vooravond van elke zittings-
lodn van den Rijksdag worden ver-
'jAmen gek oewterd. De schrijver ver-
it datgene, wat men tijdens den oor
log verwachten mag van lonend, die ma
een houten sabeltje tevreden to.”
er groote waarschijnlijkheid beetaat dat
het schip zal worden getorpedeerd.
Zoo schijnt ngeland zijn maatregelen
te nemen tegen den dulkbootenoorlog, die
eigenlijk niets beteekent, zooaU ha aan
vankelijk heette en zooals nog volgehou
den wordt. De schepen van de onzijdigen
worden er nu aan gewaagd en als
wij nia willen worden de schepen met
de kostbare lading dlie wij zoo hoog noo-
dig liebben, eenvoudig achtergehotuten.
Hos staat onze Regeering daar tegen
over Wij weten het nia. Doch het is
te wenschen dat een officieel bericht ons
duidelijk zegt wat het standpunt van En
geland jegens ons ia on hoe de Ned. Re
geering denkt te
Het echec van de Duitsche levensmiddelen
voorziening.
In het „Berliner Tageblatt" spreekt
Theodoor Wolff de hoop uit, zegt de Tel.,
dat do ItwenMuiddeleti'-voorziening in de
nieuwe zittingsperiode van den Rijksdag
die Donderdag geopend wordt, weder aan
staat onze Regeering daar
Wij weten het nia. Doch
ihen dat ecu officieel bericht
zegt wat het standpunt van
jegens ons ia on hoe de Ned.
handelen.
De gevolgen van den dulkbootenoorlog
schijnen toen wel merkbaar in ngeland.
Sir Bamptykte Fuller heeft, in opdracht
van het mintoterie van oorlog, het be
stuur op zich genomen van een departe
ment voor houbverschaffing voor ha le
ger. In de tweede plaats zal het depar
tement zich bezig houden ma ha toezicht
op het gebruik van bout in het Ver-
eenigd Koninkrijk, ton einde zuinigheid
te laten betrachten ten opzichte van alle
soort van gebruik ervan. Ten derde heeft
het departement zich te bemoeien met ha
verkrijgen van hout door invoer, hetzij
invoer van regeeringwwege, hetzij invoer
door particulieren. Ten vierde zal het
departement ha vellen van hout in het
Vereenigd Koninkrijk hebben te bevorde
ren.
Men kan veilig aannemen dat deze
maatregelen reeds een gevolg zijn van den
verminderden houtinvoer.
Nicholtfon schrijft in de Daily News,
dat ha der regeering veel hoofdbreken
kost, Uit te denken welke importgoederen
van grooten omvang ha zou kunnen ver
bieden, teneinde tonnenmaat uit te sparen.
Er is in die richting meer gedaan dan
aanvankelijk werd beaeft.
Lloy George is voornemens zijn toe
gezegde verklaring morgen af te leggen,
zoodat er snel een besltee*ng dient te
worden genomen. Het plan te, ha trans
port van papier en pulp nog meer in te
krimpen, olóchoon die al tot db helft wa
ren teruggebracht. Dat wordt een. kwaad
ding voor de couranten.
Dok zijn eronderhandelingcn gaai
met Frankrijk, waardoor men hoopt,
Frankrijk gedaan te krijgen, dat het gqu.-
vindt, dat de invoer van Fransche zijde
in ngeland wordt verminderd. Die han
del was in ha afgelóopen jaar aanzien
lijk toegenomen.
Lord Beresford heeft, volgens de Mor
ning Poet, in een rede gezegd, te vree
zee, dat ha land nog in ha geheel niet
wist, hoe ernstig de toestand.' was. Men
behoefde slechte de getallen van de verlo
ren schepen en van de verloren gegane
scheepsruimte te zien, pm over den, om
vang van de tegenwoordige verliezen van
ngeland ontzet te zijn. Ha zou moeilijk
zijn, om ha land te provlandweren. Zon
der handelsvloot was geen proviandee-
ring mogolijk. Als men van de vloot de
stoomschepen aftrok, die vaar regeeringa-
diensten gereserveerd' zijns dun bleven
Lngeland, de „bescherm
dor kleine naties.”
en telegram kwam ons gisteren me
dedelen dat de bemanningen, van. de „Oot-
m*r»umr” en de „Trompenberg’’ in En
geland waren geland. Over de schepen
zelf werd niets gezegd, doch men kon wel
begrijpen dat zij of op mijnen waren ge
loopen, of gaorpedeerd. Een later bericht
meldt oix; dat het laatste het geval is.
Tevens wordt erbij verteld:
Beide schepen waren mot een verpUch-i
te kolenlading voor 1 ngieteche rekening
van i ngeland naar Las Palmao onder
weg.
Men weet wat deze verplichte kolen-
lading zeggen wil. l ngeland* levert alleen
dan kolen, ate de schepen zich verbinden
tochten te doen, voor Engeland, doorbet
gevaarlijke gebied. Ha is geen wonder
dat onze schepen dan ten. offer vallen van
de duikbooten. Duitschland geeft op dit
punt niets toe. Engeland is dus, door de
ze handeling, de oorzaak van de terpe-
deering van onze schepen.
Natuurlijk kan 1 ngeland voor de kolen
vragen wat het wil, al is deze eteoh te
genover ons land nia bijzonder vriende
lijk te noemen.
Maar thans gaat, als ha Wolff-bureau
juist is ingelicht, Ingeland nog verder:
„Bevrachte, thans in Engeland liggen
de schepen, kunnen vertrekken, Indien zij
worden vervangen door andere schepen
van dezelfde nationaliteit, die bereid zijn
de genoemde vaarten te ondernemen” heet
het nu Dat wil dus zeggen dat de sche
pen, die geen kolen noodlg hebben en
alleen een uitklanng vragen, het vertrek
ken wordt beia.
Vijfentwintig schepen, bèladen méé vee
voeder en kunameetetoffen, worden door
de ngelsche regeering in i ngelsche ha
ven» vastgehouden.
Ala de mededeel ing
ream juist ia el acht a.
twintig van onze schepen,
voeren van zijn goederen; wij
schepen dan wel als ver lorei
wen, want zij loopen veel k„.
den weg te gaan ate de Tr<
en de Ootmaraum. Dat te een
ke eisch, een land als i.ngeland onwaar
dig.
Ook tegenover Noorwegen schijnt de
„beschermer dor kleine naties” zoo op te
treden.
De directie van een Noorsche reederij
deelt mede, dal een harer schepen door
de 1 ngelschen werd gedwongen een ver
plichte reis van Engeland naar Ora (Al
giers) te dee® ma een verliesbremgende
vracht. Ha schip kwam van ha onzijdi
ge Amerika ma een lading graan naar
Nederland en roo&d van daar in ballast
naar Amerika terugkeeren om weder graan
te halen voor de Relief Commission in
Ha schip
Jterisal zdf
>roteeteerde do(
t tegen de verplichte reis, maar
IndSen hij datgene wildé prijsgeven waar
voor hij zoo moedig strijdt: de vrijheid
van Frankrijk I”
„Sue, mijn aangebedene Lady,” smeek
te hij, „om Gods wil, luister naar mij...
Gij gelooft, niet waar? gij gelooft dat ik
uw vriend1 beo.ik zou mijn leven
voor u willen opofferen.ik zweer u
dat gij bedrogen en belogen zijt door de
zen avonturier, die gebruik makende van
uwe romaneske verbeelding...”
„Zeg nia» meer, Richard, als gij prijs
stelt op mijne vriendschap,” beval zij.
„Ik wil geen woord* meer van u hooren!
Wees dankbaar, dat Ik niet scherper tegen
u optreed en die uitingen uwer ellendige
jalousie over ha hoofd wil zienO,
waarom hebt gij die woorden, uitgaokt!”
Ha zij a- onaniddellijk op volgen onder
den invloed van oen snelle wisseling van
stemming, zoo gewoon bij har» gevoelig
heid voor allerlei dat werkelijk aandoén
lijk was, want zij had zijn smartelijk kreu
nen gehoord, dat hij ónmogelijk had kun
nen onderdrukken. „Om Gods wil, ga...
ga nu, wat Ik u bidden mag!... Laat me
alleen, opdat ik niet andermaal zoo wree-
de woorden spreke!... Ik heb nlO» te
vreezen, ik ben volkomen veilig! Ik Md
u, laat mij alleen naar hui» gaan?”
Haar stem haperde meer en meer, ter
wijl ze sprak: klaarblijkeffjk moest zij
de opwellende tranen onophoudelijk w«g-
•likken. Hij moest zioh Inbinden, gevoe
lende dat ha onedel was*, haar nu te kwel
len, terwijl ze zoo hevig ontroerd was.
„Vergeef mij, waarde Lady,” zeide hij
ópstaande. „Jk zeide meer dan mijnrecht
was! Vergeef het den armen dwazen dor
peling, dat hij die oogen heeft durven op
slaan tot de schoon© prlnoe», die hem in
den droom was verschenen. Wil allevver-
geten, wat hedenavond voorvlei onder de
