ger.
ichines,
66e Jaargang.
Zaterdag 24 Februari 1917.
No. 13327.
VERSCHIJNT DAGELIJKS
BEHALVE ZON- EN FEESTDAGEN.
Uitgevers A. BRINKMAN ZOON.
Telefoon Interc. 82.
ilefoon Interc. 82.
U.
Eerste Blad.
[leiweg 5.
Feuilleton.
latschappij.
^MACHINES
r
ionaal Steun-
1914.
Het Nest van den’Sperwer.
TS
l^Tie-kx-ws- ern. .^cL-vertexxtie'bls.d. voox Gro-cud-a. exx Óxrxstxelcexx.
Dit nummer beatant uit twee blaalea.
«wokken,
voorheek*.
pe*t zijn ia
IPROEP.
UIT DE PEES.
17
die achteruit trad
Nassau Ouwerkerk-
HOOFDSTUK IX.
De ad»pir«iit-tet.ctive.
alom.
egt alles, wanneer
rst zijn tal van be-
bracht. De aldus ont-
zou ook in normale
en; de kostbaarheid
ften, en de betrekke-
conomische opleving
at het voor tal van
lijk is geweest, vol-
ii, om gedurende de
het allernoodigste te
Drukkerij
ZOON Gouda.
aangesteld zou
in dienst van
INGEZONDEN MEDBDEBLINGEN i i-4. f I.M. «Hm Mgri mms f BJft.
Op d* voorpagina tabbri tarief.
G«woo« «dwanaMita «n lagaaoadM «MtUkSaaiiagMa Mf MMMM *m «eer (mtaNrin
priji. Groote letter» ea rasden naar plaaamiuaae.
ELEINE ADVEKTENTlftN Mneragea ea aaai»*dtafan.' bter»B«0> «tMpMted,
koop ea eerkoop, huur en verimiu. I—S ragrib f 0.25 eika rafel mom mm M| «Mrtril
betaling. MaxiteM franse 10 regale. BewjjuapiMuere 5 MM.
'aaimachines
'abrikaat, dat zich
i halve eeuw voor
en industrieel
gehandhaafd heeft.
al onze winkels
onder
af'
vrouw,
Wat
M. de Koningin.
lenige industrie, die
ondstofferi of kolén,
inenkort waarschyn-
rien, iBe op
dorp A
Loflied
sklijk Nationaal
omité 1914:
TREUB,
gemeene Voorzitter.
HUMA,
Igemeené Voorzitter,
van Uitvoering:
DE VOOIJS,
Voorzitter.
BIEMA—HUMANS.
Th. O. v. DOORN.
;CK HENKEMANS.
KTHORST HOMAN.
H. NOLENS.
EST.
USSELSTEYN,
Jgemeen Secretaris,
acht by de Heeren:
C. VAN DOORN,
koninginnegracht 35.
Fm romantisch verhaal uit dm tijd van
de Puriteinen der 17e eeuw.
door
BARONES OROZY.
(Nadruk verbodteu.)
geheimzinnigen loop,
rtuigd, dat er in de
rvrouw de Chavasse koerde, half spij-
half onverschillig. eindelijk zich af
van den maanlicht badenden tuin, en ging
door de tuindeur naar binnen.
n bydragen geschie-
der Nederlandsche
Rotterdam en hare
renhage, Dordrecht
dsche Handel-Maat-
schappen te Rotter-
>n de Administraties
tot het in ontvangst
beschikbaar hebben
e Administratie ont-
is zullen bekend ma-
bruari 1917.
- 12.
De eerste Nederlandsche
Jaarbeurs.
Vandaag wordt door den minister van
landbouw, nijverheid en handel de eerste
Nederlandsche Jaarbeurs te Utrecht ge
opend. Zij wordt gehouden van Maandag
a.s. tot 10 Maart voor de handelaren, de
industriëelen, en zal daarna eerst voor het
publiek worden opengesteld.
AIzoo geen tentoonstelling.
Een beurs, Waar men hoofdzakelfjk han-
delslieden verwacht, die nieuwe artikelen
komen bezichtigen, hun bestellingen doen
of handelsrelaties wenschen aan te knoo-
pen.
De Nederlandsche Jaarbeurs beoogt in
de allereerste plaats Nederlandsche produc
ten en d.w.z. goederen, die in Nederland ge
fabriceerd worden, onder de aandacht te
brengen van binnen- en buitenlandsche win
keliers en handelaars.
Maar niet alleen aan Nederlandsche, ook
aan buitenlandsche handelaren wordt ge
toond wat de Nederlandsche industrie ver
mag. De Jaarbeurs kan derhalve bevorder
lijk blijken aan vergrooting van den afzet
ook in den vreemde, al zal misschien de
gelegenheid daartoe waarschijnlijk in de
eersten tijd na den oorlog het gunstigst
aijm
Want wü mogen niet vergeten dat onze
verbindingen met het buitenland vrijwel
stilstaat, dat bijna het geheele internatio
nale handelsverkeer is ontwricht, dat maar
zeer weinig bezoekers uit den vreemde op
deze eerste Jaarbeurs kunnen worden ver
wacht.
Maar wat zij ons zal geven is dit: een
overzicht wat Nederland zelf produceert;
en de industriëelen en de handelaren mo
gen daar goede nota van nemen. Als straks
de oorlog is gedaan wacht onze handel een
groote taak. Want wie het eerst goede
artikelen op de wereldmarkt weet te bren
gen, zal daar ongetwijfeld de meeste koo-
pers vinden; en daarnaast staat de beurs
als een beeld van zelfconcentratie van alle
handel en industrie in ons land. Wanneer
inderdaad, zooals bepaald is, de Entente-
landen hun handel aan elkaar dienstig ma
ken en pogen althans zooveel mogelijk ande
ren te weren, en de Middenstaten ditzelfde
doen, dan zal Nederland niet alleen datgeen
waarnaar in het buitenland nog vraag be
staat, aanbieden, maar het zal ook aan het
roeg zij zachv,
ze met e<*n
'geloopen jaqr, dank
onomischen toestand,
te lande tót de uit-
n daardoor de geld-
ité belangrijk minder
jn er omstandigheden
pnieuw aan de finan-
ware eischen gesteld
GOUDSCHE COURANT.
.tionaal Steuncomité
roep te moeten doen
izin van het Neder-
Eoninigin, de Hooge
't, naast de groote
ger door Hare Ma-
van het Koninklijk
té gesteld waren,
Irag van 50.000.
schonken.
leze schitterende by-
geteekenden tot het
uitnoodiging te moe-
spoor zjjner Lands-
n en hun door ruime
te openen, de taak,
itionaal Steuncomité
tot het eind te ver-
eigen volk gelegenheid geven te koopen op
eigen markt
Misschien zal deze eerste Jaarbeurs,
juist in deze tijden, het vertrouwen in onze
handel en nijverheid kunnen prikkelen, doen
groeien. Zeker zal zij tusschen onze landr
genooten meer relaties aanknoopen; en als
zjj in deze opzichten slaagt mogen wij over
het resultaat van dit jaar' tevreden zjjn.
Dan krijgt zjj in de komende dagen ge
legenheid den vreemdeling te laten zien
hoe wjj op het groote gebied dat de
beurs omvat, kunnen uitkomen. Daarom
moeten wij den mannen, die het initiatief
tot deze jaarbeurs namen, dankbaar zijn.
Aan de nieuwe wegen die voor onzen han
del, voor onze industrie door deze beurs
geopend .worden, dient hun naam onafschei-
Ijjk verbonden.
verzekeringen
verder zulten
zaal der Tweede
ru^en worden L
Loflied Bitay, de kettermeester,
bijaonder onrustig- De zaken op
slot namen een zeer
Hij was er van overtuigd, dat
laatste dagen iets van groot belang voor
gevallen waw. En van meeeing, dat hij
worden tot geheim agent
den Iiord Protector zelf,
ABONNEMENTSPRIJS per kwartaal t 1.25, per week 10 cent, nel Zondagsblad per
kwartaal f 1.75, per week 14 cent, overal waer de besorgiag per looper geschiedt Franco
per poet per kwartaal f 1.50, met Zondagsblad f 2.-
Abonnementea worden dagelijks aangenomen aan <ms bvreaa: Markt 31, Gouoa. bij
oase agenten, den boekhandel en dn poetkantocen.
ADVERTENTIEPRIJS t Uit Gouda en omstreken (beboorende tot den bezorgknng)
1 -5 regels f 035, elke regel meer f Ojf. Bij drie achtereenvolgende plaatsingen worden
dese tegen twee berekend. Van beiten Gouda ea den bezorgkring1 —5 regels f 0J0. elke
regel meer f 0.15.
asymmetrische vriend altijd getaakt naar
de Vetpotten vta Egypte, zyndo een wet-
imudursbaantje. Ook dit in bedenkdijk,
wanneer raadsleden begeerige blikken
daarnaar slaan. Maar ons toonbeeld heeft* pen
de illume recdn verloren, hetgeen owdui-1 U> t
delink M gebleken toen hij tegen de sala-| geac
rteverhooging van de wethouders attitude. -~J-
Er te een zeker soort ineuauhen, dat i
gevaarlijk is door zijn ijver, zijn weiwil-
lendheik}, zijn hulpvaprd^Mdd, zijn aod-'
alerigboid en meec diergelijke „heden",
waardoor zij zich een reputatie verwrr*
ven, die niet strookt met hun ware be-
teekente. Het ie uiterst moeilijk, in ewi
groote stad mentahen Is'reid te vinden, oiu
lid van den raad te worden, juist omdat
er zoovrien bereid zijo. het te worden en
er niet voor deugen. Dat heeft de erva
ring wel geleerd dnt de goede en geschik
te eohuUen onder hen, die niet willen.
Zie daar de conclusie van deze onze
fUoeoftecho beepiegeling. 't 1» niet nieuw,
maar liet is goed In-t oude te herbalen,
wanneer dat nog ataeds waar blyft.
HAGENAAR.
UIT HET LEVEN VAN EEN
VELDPREDIKER BJU HET LEGER
TE VELDE.
cxxii.
liet wil me toeachijnen, dal do heer
Duyutaer van. Twist en degenen, die zich
onder zijne aanvoering mede in het vuur
stortten bij de openbare behandeling, vau
de begrooting voor Oorlog, voor altijd
zijn - gebrandmerkt als sieohte schut
ters. Zóóver naar het doel te wjhietta,
als zij deden, kan alleen aan verregaan
de onbekwaamheid toe te schrijven zijn.
Zij zouden inanen» vechten voor de de
aanspraken op zorgvuldige beharfr'
welke zedelijkheid en geloof kunnen.
ten gelden in de soldaten wereld, i n zij
brandden iin*t niets ontziende hefUgheadl
los op al, w&t zij onder schot aonden.
krijgen om het even of hdt stond op hun
verdediging^»-, dan wel op de aanvalali*
nhfe Beleid van den Minister, die ai de
maanden der mobilisatie het departement
van Oorlog beheerde... pafl daar Jag het
tegen den grond. Vertrouwen inden ernst
en de bekwaamheid der aanvoerders...,
pang, pang! weg. daarmee. Vergden de
heeren in luui outembaren moed niet al
te zeer, dat hun woorden, hun plechtige
-1-4M1 11Adrukkelijke uitspraken
klinken dan de vergader-
wde Kamer? Die redewoe-
1 in den lande gelezen
door de jongemannen., weike in het uur
van handelen moeten uitvoeren de beve
len der aanvoerder», en door hunne ver
wanten. Is iets meer detnoralteoetrend dan
gebrek aan vertrouwen in den meerdere,
iets dieper jnvrotwa* dan eene in 't open
baar aantijging? r-n lus-tt het soms met
geloof uirts te makeup als lismand ten aan-
hoore van slecbt-oiidiereolit’klenileil «en bre
vet krijgt van religiie-loooheid? Het kan.
toch met bevorderlijk zijn voor zedelijk
heid en geloof in een leger, zoo de hoog-
staanden als nietswaanMgen ten aanzijn
van belangen, welke zij hebben te be-
De crisis aan Financiën.
Hut „Alg. Handdsbtad" (lib.) MhrüR
in eed beschouwing overde crisis aan H-
nanciën:
Eerst Treub weg, Vta Gijn in a|jn
plaats; half jaar later Van Gijn weg,
enkele dagen daarna Van Gijn en nu, na
enkele maandm, Van Gijn toch weerweg
en Treub terug. Het begint bedeukelijR
veel meer te iiobben van stuivertje wis
selen dan van regeeren. En het prestige
BRIEVEN UIT DE HOFSTAD.
COOLIX.
Er zijn in de residentie vele gewich
tige personen, waaronder er natuurlijk
zijn wier gewicht niet ovoreenkomstig de
gewichtigheid1 ia die zij zich zeQf weten
te geven. Het is* wel eetis moeilijk dezul
ken op tiet ware gewicht te taxeeren, om
dat de schijn tui eenmaal liedriegelijk ia.
Ik zou u vandaag iemand willen voorstel
len, bij wien de verhouding tusschen ge
wicht en gewichtiglieid) een zeer eigen
aardige te. Trouwens deee hoogwaardig
heidsbekleder hij is vóór allee raads
lid te één en al contrast waarvan wel
iswaar dat tusschen zijn schijn cn -wezen
het grootste te.
Om een pcratoonöbawhrijving van hem
Kijk! daar gaat-ie! Hij waggelt ate een
Ja pan ache loopeend. Zijn bovenlijf te on
harmonisch zwaar, het lijkt alsof hij on
der zijn vest een Turksche toont verbor
gen •houdt, zijn hoofd staat onder een hoek,
van 60 graden op zijn romp en zijn hoed
weer onder een dito hoek op zijn hoofd.
Hij schuttert met zijn beenen, alsof hij
doorloopend win'terhielen heeft mitsgaders
platvoeten en krulteenen.
Kijk, daar staat-ie! Hij is u-iA den raads-
fauteuil, waarin hij hing, opgestaan en
hij gaat spreken. Zijn hoofd zakt tot in
een hoek van 30 gradm, hij gesticuleert
met zijn lorgnet als een kind met zijn
rammelaar. Hij buigt zich voorover en
zijn stem daalt tot zoele fluistering; er
speelt een glimlach om zijn, mond en zijn
krenten-oogen lotaschen. „Ik heb het
woor gevraag ineheer de voorzitter, om
dat meheer d» wothouwer heef gezeg..."
Ge -ziet hij behoort tot atheïsten d. w. B.
hij heeft aan de t een hekel.
Vóór dó eigenlijke raadsagend» aan de
orde komt zijn er steeds vele mededeelin-
gen. Dat te zijn territoir. Ieder die iets
aan den raad heeft te vragen,, doet wel
hem tot zijn bode te benoemen. Hij doet
liet met graagte, met liefdle want zijn hart
klopt warm voor het gemeentebelang, ter
wijl hij nog een bijzonder warm plaatsje
harügen. worden aan de kaak giMiió.
Aan deu oenen kast zal dit een gpvoci
van meerderheéd kweskm in <te zsUga-
ijofgzamen, die daardoor groote kaawtoo-
~*n met laMduaketMUtek* te betegsota «i
doen varoordesten wal noodig wordt
geacitt door de aanvoering, tn aan dan
anderen kant zal het brandmerk, opgn-
drukt aan de hoogstaanden, aoo Bobt woe
den tet een mouMciMüdigfaf oen <tek-
uMuitei voor de zwakken, «Be ateebte uit
zien naar een voorheek*, wnacned» sij
voor dim dag kunnen kouten, om jutet
te vervallta lot daden en BUtetingm, ate
de heeren va» TwlM ou». meetwn, dat de
peet ajjn in mm leger.
Neen, zóó komt de goede feoat «r
niet te, setts b i ij f t bij Met. Man moet
het om huiMMWéwil wei aMMwsnen. inaar
het kost moeite, dot de aanvallers in. jaa-
uHTlijke oMMdsuktadbted babbeu gerede
voerd, meer rekening houdende HM hun
verlangen om te getuigen van bun heeb
ie trouw aan een bepaald geloof, dan go-
Md door klaar beate van de draagwijdte
hunner teMcItouwingeu en bewanagea.
Want voelden «ij zicli daar ia de
Tweede KMuer inderdaad ate spruitwde 4
voor 't gaooehtf Vaderiand, dan van
hun outrwten nieu wteder dan ja**"»**-
UJk
Hou? ar «ai geen vertrouwen tintenen
in de kraeirt en de leiding van on» leger l
VeeivukMg bob ik liet voorrecht gesmaakt
van het ««-xtewehap van we» onear ver-
diensieiijktj m meest naar voren tredende
aanvoerders. H» steeds is het een ver
kwikking, te mogen beapeuren, welk een
kioekhtdd, wolk een vMtberadenheid, welk
een vertrouwm hun. eigen aijn. Ik weet,
dat alten, die (ate het Mover zou moe
ten kom») iets te doen krijgen van groo-
f?
te betaekente voor de verdnMgteC van
--r teukta ate dte
eene gteegeohekt
van vermoedens aangaande de toekomst
in desen ain zich uttte: „wat ook ge-
beure, we mogen dankbaar rite
gelukkig prijzen, dat in zulke banden
hel bevri zal zijn.”
Ais ik mi de toepaeteng «ag aanbie
den, zij sou deae moeten rijn: Talken»
moet ik den soldaten voorbood* het „oor
deel nitel” 't Gebeurt, omdat de ijver
om te oordeteen bewijst gebrek aanself-
keunte, verlokt tot gemakkdijke seitvol-
daanheid «n zelfs hte beate, dat met alle
*krachMuHpaibping en volherdtag te be
reikt, in gevaar brengt. Hebben alleen
soldaten noodig, hierop gewezen te wor
den
geheimzinnige vreemdeling, ,die voor de
religieuze en politieke vrijheid van zijn
vaderland werkt, en op wiens hoofd ,,le
rol soteU" een prftuie lioeft gezet... en
die buitendien de romantische droomerijen
van een mooi jong meisje tot zoo groote
dweeperij heb doen overslaan, dat ik voor
het oogenblik haar volle liefde heb ge -
wonnen, waarbij ik binnenkort ook haar
volle beurs krijg, met al haar berittin-
81 Hij maakte een handbeweging, als wil
de hij zijn pruik afnenum, maao zij weer
hield hem met een enkel gebaar. Zij had
hem begrepenu En zijn rol-verwteseling
bij het volle licht der maan kon gevaar
lijk «ijn. Lady Sue mocht men kon het
nooit weten, mteschien achter in de
donkere kamer, ongezien op wacht staan.
Hij scheen nog aftijd een dollen schik
te hebben in haar, schrik, en greep on
verhoeds de hand, waarmee zij hón ge
waarschuwd had' tegen de rolverwisse
ling.,
„Wel, herkent gij eindelijk uw onder-
danigen dienaar, bekoorli^ce FkHtha?"
vroeg hij. „Op mijn woord, mevrouw,
Lady Sue is dol verliefd op me. Wat
dunkt van mijn vooruitzichten?"
„Ik? Ik?" stamelde zij, ten, prooi aan
een mengeling van bittere jslouzte, vrees,
verwondering en een voorgevoel van na
derend ongeval.
„Ge waagt veel!” zeide zij, zich zelve
beheerachtade.
„Veel? Bah!”
„Ate rij het ontdekt, voor... voor...?”
„Voor we ta dtta echt verbonden zijn?
Gekheid...! Dan zou mijn plan geheel in
duigen vallen. Dbs... dus stemt ge toe,
Editha, dat ik bet moet wagen?”
„En daarna? Daarna?”
„Daarna, liggón wij in Abraham'*
dacht hij niet beter te kunnen doen, dan
zich t» oefenen in het ontdekken van al
lerlei geheime plannen.
Dientengavolge zien wij hem na enke
le dagen, sterk voorover gebogen, <te oo-
gen scherp dp den grond gericht, ais een
echten spooraoeker, op het begrtale pad
toopeu, dat zich tusHcben de Moge olmen
van bet park kronkelde.
Peinzend en mijmerend, hij wijlen al
lerlei vreemde, raadfselaohtlge geluiden ui
tende, kwam hij op dn grenriJjn van het
park, ter plaatse waar in de omrin
gende waiting het ijzeren hek7Was, en
ook het niet aw gebruikte paviljoen
stond, van waaruit men, door de boa
sclien het kleine lioht van de hoefmnede-
rijk on aten, die op dón uitentten grens
van het dorp Acol lag.
Meester Loflied leunde, liet hoofd ver
vuld van alterM mogelijka en ónmogelij
ke gevallen, tegen den itiet ktimop be
groeiden wal. Onderzoekend waarden zijn
oogen naar alle kanten rond.
„Voet-indrukken!" nxiDpeide hij. „Voet
stappen, die zonntedaar bewijzen, dat
nog kort geleden iemand litergeloopen
heeft, voetsporen, die bovenben ver
raden, dat die iemand naar het paviljoen
18 g"g*»n. waartoe in den laaMen tijd,
zooate ik zeker weet, bemand verlof ge
kregen heeft.”
Er wae dus iets op het slot of land
goed, een vreemd on onverklaarbaar iets,
waarbij, zooals hij bij ingeving vermoed
de, Charity betrokken was, maar dte was
vrouw, zoo rodeneerde hij, en dus
stechte ijdele dingen beracoen kon.
Misschien stond dat iet* wel In verband
met Sir Marmaduke! Deze toch wa» in
dep laatster» tijd riétAtter gehumeurd dan
ook te foron, en Loflied kreeg altijd een
onaahgmaam gevoel onder zijn lendenen,
wanneer hij ging zitten, <w dat hem her
innerde aan «en. uitbanning, die van hon
ger hand op h«n ncergekomea waa.
Mevrouw de Chavame liep door bei hute
alH een dorpsmeid die een spook Iwxft ge
zien; «n Charity had hem verteld, dat
ze zelden voor mhktemacht naar bed
ging. En Loflied zelf had op een avond,
toen alto fatsoenlijke meiwoben al rite-
pen, baar met «en kandelaar in de hand,
om het Slot zien dwalen, b|j welke gel»,
genheid «Ij, bijna over h«m vrilende, gil
de alsof z« den Booae Mg,
pan wm er nog da jonge Lady- Steekt
gefmmeurd wag zij niet. Ook wa* rij
nht bwangta door spokenvree», sooate
mevrouw, maar loflied witte er een eed
op doen, dat zij leed aan een motriijk te
oyerwinnen melancholie tn gedrukt ging
onder een «waren romaMtetaen droom.
Maar zelden hoorde men h**r fecten, en
zij had onhoffelijk, jat Ute gesproken te
gen Squire Puncheon, di« dm vorigm
dag haar een bouquet marioleüi uit den
tui» van zij» moeder w*a komen brm-
gen. Blijkbaar vermeed zij haar voogd,
eigenlijk ntet parte.
Al deze waarnemingen, netje* opge-
borgen fa bet brein vta den hoer Bury,
maakten hem niet weinig onrurittg. Hij
was het met «iobrtt nog Met ovm
den van het mysterie dat op het
slot brotede, maar ontvoering ta vluch
ten waren vermoedens, die h*m «ear
waarschijnlijk leken, omdat de rijkste erf-
England en de anntee Squi
re zich Mer hervonden.
(Wordt nrvalgt.)
Zij was de eerste, die achteruit trad
terugdeinzend voor den intensen ironieken
spot van dien, starenden blik. Het was
haar, alsof zij droomde, alsof een nacht
merrie haar had bevangen, die zij ontwa
kende zou verjaagd hebbeo door waarne
ming van de werkelijkheid en gezond
verstand.
Zij streek de hand over voorhoofd en
oogen, als wilde zij het visioen wegva
gen, het in hars verbeelding voor haar
verrezen beeld.
Zijn, scherpe, spottende lach wekte naar
uit har® begoochding.
„Ik... Ik... begrijp niet...”, siamdde
„Het is toch eenvoudig genoeg," ant
woordde hij. „Hdtt ge mü een uur ge
leden niet gevraagd: of 3» geen raa“
wist
Wie... wie zijl gij? vr<
nog altijd geloovendé, dat
spook te doen had.
„Ik hen Zijn» Koninklijke Hoogled
Prins Anitóé vm Orleane," a«<le Blr
Marmaduke de Chavaase luchthartig, ,3e
hloedvorwhnt van Zijne Majesteit Koning
En met een zwierigen zwaai met zijn
breedgerandón hoed, groette hij en ver
dween in dó schaduw van dón lioogen.
iepen heg.
Hoe lang zij daar was blijven staan,
kijkende naar dó plek, waar hij met haar
had gesproken, wist rij zelf nïri. Maar
een rilling overviel haar, want... het
was koud. Zij hoorde deo kreet van een
kleinen vogel, dte door een nachtuil werd'
overvallen, of was het een sperwer, die
op zijn prooi neerschoot?
In dón anderen vleugel van het huis
hoorde zij het geluid van langzame, inaar
vastberaden voetstappea en van een driur,
die geopend en daarna dicht werd ge
daan.
Sir Marmaduke had zijn rol voor dien
avond gespeeld, zoo stil als hij uit zijn
kamer geslopen was, zoo stil ging hij er
weer binnen, terwijl in een anderen boek
van hel sperwers^nest een jong meisje
sliep, droooien droomende van vaderland
lievende helden, van roemrijk gewonnen
slagen, van glorierijk eindigende armoe
en donkere dagen.
Mevrouw de Chavasse keerde, half spij
tig, half onverschillig, eindelijk zich af
aan het district heeft iDgeWiuid, dal han»
bij ongeluk heeft gekozen.
tr zijn mentwhen wier ijver hinderlijk
kati wezen, omdat zij te Vpel willen doen
en te soliede willen handelen. In een
groote» gemeenteraad zijn onuitstaan
baar; zij willen nu eenujari zout leggen
en dus zijn ze steeds op zoek naar slak
ken. Wat wonder dat ons toonbeeld v&n
een edelachtbare ook aan die kwaal lijdt.
Hij is geestelijk en lichamelijk veeizijdlg
asymmetitech, een levende disharmonie,
een eacophonisoh concert, een ontstemd
draaiorgel, een»., maar waartoe deze ver
gelijkingen. Ge 'kent ze immers allen in
uw eigen plaats, die kleine riads-Mtocra-
ten? Van die paddestoelen, op politiek ter
rein, die daar groeten, waar d» bod«ni
wat moerasrig is?
Ate ik raadslid was... ri j étete rok..
Stel je voor een ruadsHd een koning, de
vergelijking ia wat overdreven. Maar als
ik raadslid was, zou ik taders zijn, men
kan echter niet anders zijn, op straffe
vau geen raadrtid te kunnen, zijn en. nog
minder te worden. Want men moot in ze
keren geur van zeker soort heillgfirid
staan, om bij Zijne Majesteit den Kiezer
In aanmorking te kunnen komen. Hij
ons geacht raadslid heeft hot talent
bezeten rich dien geur eigen te maken
en naarmate hij langer het voorrecht had
gunsteling 1e zijn van den Kiezer, lieeft
hij jtieti geur weten te versterken.
Wij zeggen dit niet «enigen, blaam
op 'smtwis karakter te werpen. Wij ne
men hem slechts als voorbeeld, ais toon
beeld van hetgeen in een groote stad een
edelaotrtbare niet moet *ün.
Het te 1» mu&e jwmrttetteke jeugd, toen
wi, er op uitgertuurd werden om in
de dorpen om den. Haagde gemeenteraads
zittingen bij te wonen, ovwkomen, dat
in een raadsvergadoruMjtd»uniformbroek
van deh, wwd ge
bracht. Nkd in figuurlijken zin, maar In
letterlijken zin. De veldwachter had een
nieuwe broek gevraagd eo sommige raads
leden waren van oordeel, dat dit nog niet
noodig was. Er werd een onderzoek in
gesteld naar de wensohelijkbeid en het
oorpüs defied verscheen ter tafel. Natuur
lijk lachen wij om1 liet dorpsgedoe, doch
er zijn dingen in den Haagschen Raad,
die vergelijkender wijze eer kleiner dan
grooter zijn. Zoo’n. rlddór van het kleine
valt alleen minder op omdat hij zijn, ge-
peuter een. „sociaderig" karakter weet te
geven. Daar zit de knoop en daaruit komt
veel verkeerds voort. Niet dat wij eenig
bezwaar hebben tegen sociale verbeterin
gen, integendeel, maar wij zien er ernstig
gevaar in, dat aan allerlei klein gedoe
een sociaal karakter wordt gegeven om
het daardoor tot iets gewichtigs te ma
ken. Het «nerterigsto adres kan niet bij
den Raad inkomen of één van hen, waar
van* wij er één, tetikenden, wenacht een
praearilvtes van het dagelijksth bestuur.
Op die wijze wordt het werk óan B. en
W. zeer belemmerd en da» doet zich ten
slotte het grappige geval voor, dat dezell-
de menschen die het werk hebben opge
stapeld, het hardst klagen over den ach
terstand.
In het diepst van rijn ziel htieft onze
