ii
ïzoeker.
Mp
haler-
Vrydag 2 Maart 1017.
No. 13332.
3
Telefoon In tere. 81.
Telefoon Interc. 82.
Feuilleton.
exx -A.d.^rextezi.tLe"bl©-4. voor GI-o\xcLeu en Oxxxstreleezx.
BEHALVE ZON- EN FEESTDAGEN.
maal Steun-
1914.
Het Nest van den Sperwer.
VERSCHIJNT DAGELIJKS
-2-f--
Uitgevers A. BRINKMAN ZOON.
Jaargang.
regels f I.OS. «Ik» regel meer OJS.
in 2 deelen.
gereduceerde*
:r,
VERZICHT.
O!
«f
in<
Gemengd Oorlogznieuwz.
issau Ouwerkerk-
22
HOOFDSTUK XI.
vroeg hij, stoof zijn
De overgave.
(Wordt vervolgd).
onver-
«4de «jj
■e tranen
Koning!"
Near
Mexico
leer dat indei
et er viel,fw;
rukkerij
OON -Gouda.
iaar
reusachtige oir
met koloBBol
len den
maar
INGEZONDEN MEDEDEEL1NGEN
O> «te voorpagina dubbel lariat
Gewone advartaaiikn en mfeaoodaa medeéeebag** coatraci UM
prija. Groote letter» en rende* naar plaaUmioMa
KLEINE ADVEETKNTlftNaanwafn ae aarttalajaa.- Wtraftepde
koop e* verkdop. kuur aa vorkuar. 1— S regels t 0.24 alka regel «mot 4 eaal Mj veeraü-
batallag. kUiimum pootte 10 ragek. BvaHjaaawan S <M
bijdragen geschie
dt Nederlandsche
letterdam en hare
ihage, Dordrecht
che Handel-Maat-
happen te Rotter-
de Administraties
t het in ontvangst
schikbaar hebben
Administratie ont
hullen bekend ma-
dexe
regel i
ABONl
kwansel f
pe> poet ;fl
Abonnp
oase egek|
ADV»
fiOUDSCHE COURANT
ben
ren en
lang In
ze boogt
Het
lezen
WM lk°S
ream van
dodelijk
woorden.
en
„_.Jgén en deelen in de voor-
i den Zegevierenden vrede, wel-
ind tegemoet zag.
rift van bedoelde instructies is
[m de Amerikaantche regeering
volgt:
vé&taai
?W,ra 'I
jnloorlo
o’pprwea
uari 1917.
.2.
LTENTIÊN.
j vooruitbetaling.
maar..."
Susanne."
Htemgriuid
r'M van. haar gv-
de om haar ge-
Zij voelde meer
van haar
|b#
Hst
•tf- ..Gij
hart aan
lijk Nationaal
aité 1914:
REUB,
>meene Voorzitter.
JMA,
imeene Voorzitter,
n Uitvoering:
E VOOUS,
Voorzitter.
EMA—HUMANS.
Ti. C. v. DOORN.
HENKEMANS.
’HORST HOMAN.
L NOLENS.
IT.
SSELSTEYN,
;emcen Secretaris.
ht by de Heeren:
VAN DOORN,
ninginnegracht 85.
Het ortvoorzichtigo optreden van Adam
begrijpen
Lady Sue
n.
'achten op
gevaarlijk te
en vooral de
'Ij geregeld tijdig
ontvangen vau
i, vermakelijkhe
ia ease agenda
wat merkt. Nog
81e, kouten 81»,
in de ooren»
ninigin, de Hooge
naast de groote
r door Hard Ma
an het Koninklijk
gesteld waren,
ig~van 50.000.—
lonken.
te schitterende bij-
teekenden tot het
tnoodiging te moe-
oor zyner Lands-
tn hun door ruime
openen, de taak,
maal Steuncomité
>t het eind te ver-
SJE,
g of iets dergelijks.
Bureau Goudsche
795 5
Nauweli
maduke l_
do schemerh
moet en sic-
armen.
„Mijn, welbeminde... mijn, mooie Sue!"
fluisterde hij, hare handen, voorhoofd en
haar, met vurige kiisswi, bedekkend®
klinkt me hri „Kaaien,
nol! nioht kosten teuor",
tturep.1' Vanzelf i'miodza|
itandeé zijn geroódgemd
daten 'm zieffitg’ pégeva
schotO teriWf'Aaad
met zw>re att&ldHfe uitje
Havas' mel$, dikt dè
schen bij Sorpmecourt v
1 Juli 1916 niet was gewijzigd. Het Duit
sche front was'zeer stérk en bestond uit
7 linies loopgraven. By Le Thilloy staan
de Engelachen nu op 2 K.M. van Bapaume
zonder natuurlijke hindernissen voor zich
te hebben. De belangrijke Duitsche verbin-
dingslinie naar Atrecht wordt nu moeilijk
bruikbaar. 64 dorpen -*jjn nu veroverd.
In een Engelsch overzicht van de maand
Februari wordt o.a. gezegd:
In Februari hebben wjj 2188 Duitsche ge-
1 van gen en gemaakt, o.w. 36 officieren. W(j
hebben de volgende dorpen genomen of be
zet, luwontruiming door den vyand: Ligny,
Thilloy, Le Barque, Warlencourt, Pys, Mi
raumont, Petit Miraumont, Grandecourt,
Puisieux en Mont, Serre en Gommecourt.
De vijand blijft aan de Ancre terugtrekken.
Ten Noorden van Miraumont hebben wy
onze linie gemiddeld 600 M. vooruitge
bracht op een frontbr^edte van 1% mijl.
Os,
kMi kwi
■Hinten worden
Mn, den boekhandel en
■TENTIEPKIJS t Uit
U. I 0.55, elke rafel
K>ea berekead. Van
ijr 0.15.
H. de Koningin.
•ROEP.
maal Steuncomité
ep te moeten doen
o van het Nedsr-
loopen Jaar, dank
omischen toestand,
lande tot de uit*
daardoor de geld-
belangrjjk minder
er omstandigheden
ieuw aan de finan*
ire eischen gesteld
k z(jn talman be4 J
SCbt. De a^ius ont-
ook in hormale
de kostnaai
n, en de bftre
nomizehe wple
het voorsua
k ia gewaait,
om gedurende d*
t allernoodijpto t<|'
tige industM die
dstoffen of i kolen,
ïnkort waarSchijn-
Lambert deed Sir Marmaduke
dat hij zijn plannen met 1
ten spoedigste moest dborzetten.
Het nog drie maanden wi
hare ineerderjarighrid begon
worden. Want zijn vijanden
Quaker, dae zijn gangen stellig zou blij
ven nagaan, konden allicht tot de ontdek
king komen1, wie de mysterieuze prine
inderdaad was, en... drong het gerucht tot
Sue door, dat haar aangebeden Prima nie
mand anders wW don haar geilato voogd,
dan kon hij er op rekenen dat zij met
hare mil Boenen voor hem verloren was.
lijks dan ook merkte Sir Mar
de bevallige figuur van Sue in
ring op, of hij ging haar tege-
loot haar hartmnchtelijk in zijne
I.eti romantisch verhaal uit den tijd van
de Puriteinen der 17e eeuw.
door
BARONES OROZY.
(Nadruk verboden.)
:MENT8PKIJS i p«r kwarUal 1.25, per «raak lOlcsnt. me! Zondafsbhd per
per week 14 ceiy, overal waar de beiorfiaf pdr looper ferchiedt. Franco
rartaal f 1.50, met Zondagsblad 12
dafelljkr aangenomen aan ona bureau Mawkt 31, Gouda, bij
de poet ka ru o ren
Gouda en omstreken (behoorende tot den betorfkrinf):
I meer f 0.10. Bi| drie pduareenvolfande plaatsingen worden
fan buiten Gouda en den besorfkrinf: 1-5 rafels f 0J0. elke
Het feit, d«
voortgaan, lp
moet om tot i
niet verklare
ging: zjj trel
Ten N. eJ
Engelschen oj
court en de 1
Mont, de hé
schoven de
van Gonimeépt
Zy deden'
Cléry en dröm
tien N,O. vah'y
Lens.
Ook
uit» L
Hetjlykt wel
lingsoorlog stal
mijn Mimen strijden iiret
beloofde?" vroeg zij met
verwijt in hare stem*.
J „Volkom
sanua-mijn,”
bekoorlijkheid
gelijk, en
„Andere mannei
antwoordde zij
heb ik Hef!”
„Wilt ge mij gerudt «tellen en het mij
bew|j»eni?’T
„Hoe kan ik dat?”
„Ween de mijae.,.. de mijne.
cieelen steun van Duitschland ontvangen,
Texas én de provincies Nieuw-N^exico
Arizona terugkrtygén
waarden van
ke Duitschlai
Een afschy
in handen v|i
en luidt als?i
ijBeriijn 19 Jan. Ï917.
ii/kDen len Febr. zyn wij voornemens den
drtbeperkten duikbootoorlog te beginnen.
iMsondanks wenschen w(j Amerika onzijdig
tfMaten blijven. Indien deze poging mocht
«Mlukken stellen wij een bondgenootschap
ihet Meric^o op den volgenden grondslag
vwr: W(j züllen tezamen oorlog voeren en
wiamen vrede sluiten. Wij zhllen Mexico
njïancieel steunen en overeenkomen dat
Mexico de verloren gebieden Nieuw-Mexico,
«ras Arizona he^vert.
'|UDe 'regeling in bijzonderheden wordt
aak u ovfcrgelaten. J nooten, ma^r zou o
'^Gij hrt>t opdracht Carranza van het boJ dergolijke «Uiantip
vertrouwelijk tè verwittigen,
p Vaststaat ^dat w|j met Amerika
paken, vejkler j>m Carranza in
g da geven zich uit eigen bewe-
Japan in Verbinding te stellen
het vodr.Jé stellen zich dadelijk
lit^lan te.ver*enigen, en ijerzelfder
ideling tusschen Duitschland en
Japan aafa te bieden.
„Vestig er de aMn^acht van (J^ranza op
dat de onbeperkte uuikbootoorlog Engeland
vermoedelijk binnen enkele maanden zal
dwingen vrede te sluiten".
w.g. Zimmermann.
bit document is in handen van de regie
ring geweest sedert Wilson de betrekkingen
met Duitachland afbrak. Het ia geheim ge
houden, toen Wilson het Congres verzocht
hem volmacht ten aanzien van het geschil
met Duitschland te verleenen, en het Con
gres aarzelde. Het was in Wilson’s handen
toen v. Bethmann Hollweg verklaarde dat
Amerika een uitlegging had gegeven aan
de afkondiging van den duikbootoorlog, die
Duitschland nooit had bedoeld, en dat
Duitschland steeds de goede betrekkingen
met Amerika had aangekweekt als een erf
deel van Frederik de Groote.
Het document wordt beschouwd als een
voldoende antwoord op de klacht van den
rijkskanselier, dat Amerika bruusk de
betrekkingen met Duitschland heeft afge
broken zonder daarvoor authentieke rede
nen op te geven en het vormt de ontbre
kende schakels in een reeks van omstandig
heden waartusschen tot dusver geen ver
band scheen te bestaan.
Dat we hier niet met looze geruchten
hebben te doen blykt uit wat de senator
Swanson in den Amerikaanschen Senaat
zei, n.l. dat de president hem had gemach
tigd te zeggen, dat de nota, zooels deze
werd gepubliceerd, door de Associated
Press, „wezenlijk juist” was.
Lansing zei dat de Amerikaansche regee-
VergrldiogemaatrogeleD.
Von Steio, de Duiiaciio minlater i
oorlog, verklaarde la den Rijksdag
De w reedt loden van on«e vijanden h
lx»n oun volk In hriligvn toorn doen ont
steken. IX' oneijiMge vertegen woordfgera
Omer belangen trekken zich h<4 lot der
gevangenen In het vBandelljk landvkraoh-
tig aan. Het erg*rt le de toetrtaud in Frank
rijk. waar hij dochter in plaats van be
ter wordt. De vrijheden, die wij in onze
gm angvakacopeu towitaau, kunt men h
Frankrijk niet. Daarom hebben we die
vrijheid afgeeoha/t. De tijd van otuWhau
delingen, die op viw wéken was Itepaald
h tM’perkt. Heden gaan de tegenmaatre
gelen in en eerst dan krljtf de vijandriij
ke regeering bericht. Duizenden Duitsche
gevang<<ne«i moeten vlak achter hri Fran-
sclte front in he< vuur van ons geschut
werken. Pogingen van deze ongel ukkigen
om zlvh tegen bet vuur to dekken, wer
den door FranBoin* officieren tegengegaan.
Wij hebben dramitdc tegenmaairegeieu ge
nomen en FramKbe gevangenen in. den-
zelfden toedaud gebracht. Dat zal voort
duren tot de vijand de gevangenen 50
K.M. achter bet front, torugbrengt. Het
ergste to, dat juist in den jongiten tijd
onze gevangene dadelijk na de gevan-
gcuneinéng allerlui kwellingen wordenata-
gedaan om hou te bewegen uvededeeilagm
te doen over militaire zaken. In de eer
ste plaats treft <Mt vremelijke lot officie
ren en onderofficieren. Zij worden dagen
lang in een soort kooi opgwdoten en men
laat ze honger lijden oui z» gedwee te
maken. Het vid ons niet licht den vijand
op dezen weg te volgen maar er to Ih*-
vbleh aan hel frtmï gWnaaktr gevangenen
eenige dagen evenaoo te bebandefan.
Na te hebben meegedeeid. dat hij aan
een ontworpen ijsfeeot van Franacbe en
i ngotoelie officieren eva einde had ge
maakt en instelling van arbeidsraden ea
sociale maatregelen in de gtwangenkai»
pen nirt zou dkilden, ging de Minister
voort: Lu Knguiacud zijn db (oMtanden
anders. Ook de I ngelsohv soldaten kwel
len de gevangenen wel, zonder dat hun
officieren het verhinderen. De Engelschen
ontkennen dat meestal. Erkend moet in-
tusechen, dat zij er nme ophouden en dat
do briiandeHug in Engeland betor to da»
lu Frankrijk. Dat doet echter niet» af
aan het feit, dat ook de FIngdsolH*n vele
gevangrawn achter hei front in ons vuur
te werk stollen en dbaroui vergelden wij
<lal oog om oog, tand om tand. Ook we
len wij, dat Duiwohe gevangenen in Fran>
sche haveimtaJvn door de I .ngelschin on
der ongunstige onhandigheden lot wer
ken worden gedwongen. Derhalve heb*
iK’ii wij met i ngelwche gevangenen ach
ter om front <k«gvlijkH gedaan. Bij de
afkondiging van den dulkirootoorlog Is
aan de I ngetaohe regeering awegedéeid,
dat inrfbn zij du dappere duikbootboiiMui'
nlngen hl zonder streng behandelen, wij
dodelijk met bgetunaalregelen zullen
Niet zooato eenmaal In vredestijd, want
een strenge, owvtrbktóelijke, Duitsche Im
paling zegt, dat ieder Inwoner eenmaal in
dv wwk ontluizingwprocAdé moet on>
dergaan. I n toch, lezer, bij het zien van
de vetachtige kakans, die vieze handen
der Joodeche tnaoheraars, de oude vie
zige maar sdtildvraohtigv tandelooze kop
pen van dit hier zoo verarmde ra», zou
men gaarne geewtgd zijn te gelooven, dat
over deze wezentf nooit een druppel Mboon
wator gfloopen to. Dbch schijn, bedriegt.
Ze '«ijveren zich niet alleen uit
deze richting hun oude tradities
houden. Ook in andere ópzi
dU volmaakt getukt. Mftn
Jooducbe bevolking in do
nu blijkt heeft Duitschland aan
voorstellen gedaan wanneer het
tusschen Duitschland en Amerika tot een
oorlog mocht komen.
De Associated Press deelt mede dat
Duitschland, toen het zijn verscherpten
duikbootenoorlog ontwierp, een bondge
nootschap voorstelde met Mexico en Japan,
voor het geval de Vereenigde Staten niet
onzydig bleven. Mexico moest Japan bewe
gen de geallieerden te verlaten en zich aan
te sluiten by een aanval op de Vereenigde
Staten. Als vergoeding zou Mexico finan-
broekbaar, voor altikM" drong hij ern-
Hjig, maar zóó llelduvol, du zijn vraag
onwillekeurig sprak tot haar hart. „Wees
mijn® («htgumooto, mijne Priasaa... sohenk
mij de zekerheid, du niets en niemand
ons kan gchmdeu..."
„Maar naju voogd zal dat niet toe-
^etoan!” weerlegde zij.
„Dat M zoo, maar zonder zijn toeatear-
ming,... iudiuu giij urij waarlijk IWhebt,
kunnen wij tod» wel huwen../’
„Zoudt gij willen, dat wij tatoelijk
trouwden?" vroeg zij, blijkbaar varsöhrikt
over een voorstel, waartegen al wat in
haar was, opkwaan.
„Gij weigert..?" rr:.;
leven op het «pri stond*.
„Weigeren...? Neefti Nee®!
„Dan hebt gij mij niet lid, 8umh»<
De ijzige koudheid In zijn
trof haar tot in ln< diepst
moed. Zij voelde, dat hij
slagen armen liet zakken.
dan z(j zag, dat hij zich van haar terug
trok, om het levro, he< laven voor Frank
rijk. alleen te doorstrijdtni.
„Vergeef nrij! Vergeef my! Het voor
stel was mij zoo vreemd!" stamelde zij
bijna onhoorbaar, maar kinderlijk een
voudig, de handen mueekend naar hem
iiltetyekkend. „Ik heb nog nooit in nriju
leven iemand mialeid! Hoe zal Ik voort
durend kunnen leven in bedrog... urij
voordowde ato mi meisje, en. Indtsrdtod
niet u ^getrouwd....! Drie maanden nog
Zij stokte in de uiting van haar weer
zin In zoo achandelijk bedrog, want hij
was plotseling opgesprongen en stand
voor haar, onverbiddelijk, aan een Mand-
Imrid gelijk, maar met gebogen hoofd e»
de armen gestrekt.
gij kunt niet begrijpen, wat ik lijd,
wanneer ik mij u voorstel zóó mooi, zoo
eeriig, zoo aanbiddelijk, omringd door an
dere mannen, die u bewonderen»., mis
schien begeerige oogen. op u slaan... Oh!
mijn Godl..!"
„Maar daarover behoeft gij
ongerust to maken!” verzeker
weet dat ik, uit
u, mijn Prin», schonk.”
„Neen maar, gij kunt het
hield hij opgewonden vol
als gij zijt, gij kunt -
wat ?en
vens, lijdt,
door knagende jaloezie!
rZij iritte een
„Amédél” want zij
De Joden van Kovel.
De oorrespondtent van d>e N. Ct. aan
het Oostfront vertelt:
De bevolking
ongeveer driekw-
er ongeveer 15
waren Polen en
Het stadje Kowel in
andere ind'rukken. Natuur!
tlanks zijn armoedige, h<
hulzen, die Never krotten
zijn annelijke wink eitjes, m
plaats een stad van Duitsche officie]
en soldaten, terwijl de Oostenrijksche
formeti ook al niet zeWzaam zijn,
van krijgsgevangenen wemóK hei cz.
halve de»ze biuiwngcrvallen bevolking, la
er nog een ander deel. Het zijn de Jo
den van Kowel. Daarover zou men een
geheel boekdeel kunnen schrijven. Ik moet
zeggen, ze hebben een sterken, hoewel
geen aangenamen indtruk op mij achter
gelaten. De Joden van Kowel vormden
het eenige deel der bevolking, dat ik ei
genlijk op straat, in winkels en In de
kleine koffiehuizen uit- en Ingaan zag
th tie Duitschers aan dé Ancre
üWj troepen terug te trekken,
Mftenken stemmen; *t Ijaat zich
tiooy de Fngelsche* uitlftg-
teMig omdat zy inoeten.
vurt de Andre binyen de
ietern Zy bezetten Gomme-
pn Le Tilloy, Puiueux au
lende loop graaf stelsels en
[tot,. 1000 meter ten N.O.
voorwaarts J J
ibvétvu L.
ji inueen Duit
zich niet alleen ulierlijk In
v hoor te
lichten is hun
weet, dal de
-----w kleine Russi
sche steden nook eterigen handcuori>el(!
verririlt. Joodteuhe handwerkers, Joodscho
boeren zijn onbekend. Anderen werken,
anderen sloven. Zij zijn tusschenpersonen
in den handel, die geregeld hun aandeel
ervan binnenbaden. Het Dulteche bewind
had echter andere plannen imri de Jood-
ache bevolking In hei hoofd. Ook de Jo
den zonden werken. En toch, hoe onge
looflijk het klinkt, do Joden zijn sterker
geweest dan het Duitsche gouvernement.
De beswaren, die zij strisrimatig wtoten
in te brengen, het feit, dat ze twee dagen
in de week Zpndag moesten hebben, heftt
het Duitsche betwind' van den Joodschcn
arbeid doen atzleru. En. nu staan, de Jo
den weer op do dfrwpete van him kleine,
ieze krotwoningen, als menechelijko apin-
ekopften In hun web o( loopen door de
-.J— W0^
..J Interessant,
towel zijn werkelijk on-
'Jce bevolking, zoo-
boeren. Men laat den
nwn een varken
wanneer men
paard, kaas ot
grid bworgt
r, zonder hem
als hoorde ik in den droom hemetoche
klankenl... Oh! u zóó lu mijne armen te
houden, voor altijd... tot de dood on»
verrast in een langen vurlgen kus....
DM we» heel een. leven waard!!”
Nu onttrok zij zich niet aan de armen,
die haar omstrengel den, blij ato zij was
dat do dutotenü» den blos onzichtbaar
maakte, dte hare wangen kleurde. Zoo
als hij nu was. Iieniinde zij h«u Zoo
had zij bum leuren liefhebben, zeker,
vurig ata iedere u»n, maar zoo bedaard
t-Ti zachtmoedig, en nochtans zoo groot
en opgewonden, wanneer zijn vaderhxnd
ter sprake kwam.
„Over den dood moet gij niet spreken,
mijn waard® prinsl” zeide zij, onuitspre
kelijk gelukkig, nu hij bedaarder was en
aan hare trouw niet moer twijfelde,
„spreek mij over het leven met mij, uwe
Suzanne, over onze toekomst, ate wij,
hand in hand, zullen strijden voor de
zaak, die u zoo na liet liart ligt/de vrij
heid van Frankrijk, uw dierbaar vader
land
„Jal” zuchtte hij, ate ten zeerste neer
slachtig „ate die heerlijke dag een
maal komt... maar...”
„Vertrouwt gij dan niet op mij,
u, op
een zw<
we Schouwburg.
we Schouwburg.
Stedriijk Orkest,
ttudacommissie Ar-
>uw- en Woning-
„J ii toch niet
verzekerde
vrijen wil, mijn
oeli/wii.’
i niet weten,"
i „lief, en jong
u niet vooreteilen,
man in de voile krocht des le-
wanneer hij verteerd wordt
'aU'
pijnlijken kroel.
it zij kromp ineen onder
zijn wantrouwen, terwijl zij h«m zoo vol
komen had vertrouwd'.
„Ik weet het... ik weet hef!” zeidehij,
terstond in een anderen toon overgaan
de, als vreezeode haar beleodigd te heb
ben, en a to trachtende om zijn gejaagd
heid meester te worden, ey ato zoekende
naar woorden die naar romantisch tem
perament moesten bevredigen. „Ik weet
het, ik hri> uwe achting verloren... Oh!
God! Misschien keert ge u van mij aft”
„Neen! Neen!"
„Maar al vervoerde ntij die mannelijke
passie, toch aanbid ik U... mijn heilige...
mijne Godinne, hooger staande .dan eeni
ge vrouw hier op aarde... en ik onwa&r-
dig dat ge mij ook maar een blik zoudt
gunnen I"
„Gil een nirtsw aardige!”
vriéndelijk lachende, door hare tranen
heen. „Gij niim Prins en mijn Koning!”
„Zeg mij dal nog nrijae Suzan
ne!” stamelde hij deemoedig, gelukzalig
en kalm. „Oh, hoe llefeiijk ie uwe stem,
nrij spreekt! Het to
i van het district Kowel is
;wart Roetheensoh, terwijl
pCt. Joden zijn. De rest
1 htitfloher»,
oorlogstijd biedt
ril* is het, ou-
aouten Russteche
moesten heeten,
in de eerste
■ren
he uni-
,i. Ook
remelt het er. Be-
;«a bevolking,
op do drempeli
Vieze krotwoirtngwu als nu
tiekoppen In hun web of
klrine, vlezige straatje® op
nrooi. Nu te (er één ding wtü
De Joden Kowel r"
misbaar voor de stccMijke
wel als voor 0
Jood komenwanneer
verkoopen wil,, dbch ook
kleoren noodlg 1 heeft, eeo J
Joost mag wtéen wat voor een artikel.
De Jood tovert alles. Voor
hij alles. Door hem te alles,
is niets te krijgen. Nu, voor ik deze re
gelen over dé Joden vau Kowri eindigen
wil, moet ik hun twen groote oigensdhap-
pen toekennen, nJ. dat zo g e o n woe
kerwinsten nemen en dat hun handel»-
geest zoo groot is, dat ze dte gevaren, van
den oorlog or door v«rgetei»
Een officier vertuide mij het volgende
staaltje. Hij was met zijn afdcellng sol
daten al vechtende oen dorpje genaden!,
dat de Russen in snrile vlucht ontruimd
hadden. Nog brandde er hier en daar een
huis, door een granaat getroffen of door
brendafdeelingea aangestoken. Gp het
marktplein stond een troep Joden en
wachtte op de binnenrukkende*!. Zn boden
thee te koop aan. Het geroep van „Koop
thee,^ warme thee” lokte de vermocido
soldaten aan. Wie naderde, werd ontvan
gen met een: „Heb je geld, toon eerst
je geld." Het was wrerkelijk imipoiveerend
zeide me do officier, een dergelijkan han
del sgeest te ziens tegenover soldaten, wier
bajonetten uog rookte» van het bloed der
geslagen vijanden en wier tontfeci droog
van vermoeienis waren.”
Ik heb even over de Joodsohe bevol
king doorgepraat, onolat ze te Kowri eigen
lijk de eenige bevolking is, waarvan men
mm, met gritari mijn hart, 8u-
antwoordde hij, „maar in
I «i rijkdom te niemand u
andere mannen...”
?n bestaan voor mij niet/’
in allen eenvoud. ,,U
ten mij lang gevallen... het wachten op
Hij geleidde haar door die tuinen, tot
W»ar een reusachtige olm, grooter dan
alle andere, met kolossale saamgestren-
gelde wortelen den grond rondom niet
alleen dekte, maar teven» een loofdak
vormde. Hij koos een zaoht plekje en
noodde haar te gaan zitten. Zij deed- wat
hij verlaagde, hoewel ietwat ontrust, zoo-
als haar altijd óverkwam, wanneer hij
zoo hartstochtelijk optrad'.
In zijn volle lengte strekte hij zich aan
hare voeten uit, zenuwachtig opgewonden
in houding en gebaren, als een man,
die zijn opwellende aandrift njet langer
in toom houden kan..
Hij kuste den zoom van haar kleed,
haar mantel en de toppen van haap
schoenfcjas.
„Het was wreed mij zóólang te laten,
wachten... mijne aangebedene ik heb
gruwelijk geleden Bristol” zuchtte hij
onder deze lirikoozingèn door.
„Arme Ainédló, wat spijt m« dat!” be
tuigde zij telkens1, inderdlaad bedroefd1 en
tevens versdirikt door zijn opgewonden
heid, te vergeefs trachtende hare handen
vrij te krijgen „Ik werd opgehouden..."
„Opgehouden," viel hij uit. „Opgehou
den door ieniandi anders,... door iemand,
die meer recht had op uw tijd1 dhn de ar
me balling...!”
„Neen maar, dat te niet lief van u, oui
zoo iete te zeggen!” antwoordde zij in
aacbtmoedlg verwijt, terwijl de tranen bij
Iraar opwoiden. „Gij weet, oven go«t als
ik, dat ik met doen kon, wat ik zou willen.”
„Ja! Ja! Vergeef me dat onbedachtza
me woord, mijn lief, lief, mooi motaje...!
Het is voor nrij, om krankzinnig te wor
den, wanneer gij niet bij m(j zjjt.Gij
ral in do: buurt van
itifche stelling
ten 7f.Wii' en W. toan
L drongen 4 vfjir-
Duitscherp den aUl-
Mü en [pen bewegingsooflfcg
tt Walmeer dat inderdaad
idiet l|jkt er véél ,op, dat
,||ealliéerden dl^ dteqgdöor
tjn, v|el eens In (djh^var
kt men dert tegen-
ikte posities te ver-
i op totaal stukge-
p het VQorttrekken
rst moeilijk is.
nu door de Engel-
sroverde linie sinds
ring niet geloofde dat Japan hiermede
©enigszins bekend was of dat het «enig
voorstel zou overwegen, door den vü*nd ge
daan.
De Japansche ambassade heeft reeds haar
groote verontwaardiging over het voorstel,
dat Japan een verbond m«t Duitschland en
Mexico zou aangaan tegea de Ver. Staten,
betuigd.
Een vap de hoogst geplaatste ambtenaren
der ambassade heeft de volgende verkla
ring af gelegd: Het denkbeeld is moiyiter-
achtig, ónmogelijk en beleedigend. De am
bassade hó$rt voor het eerst dat zulk een
voorstel is gedaan, als het werkelijk gedaan
isj Wypvetèn niet, of het ooit de Japansche
'regeering heeft bereikt: Indien dit wél zoA
nioi-ht zyn, is het natuurlijk onnoodig te
ve|iekerén dat de Japansche regeering het
niet zal btertvegen. „J*P*n hict alleen
door zijn! ee re woord één met zyn bondge-
x— aou nooit overwegen een
™w—---? t«n koste van de Ver.
Staten aan'te gaan.» j
Deze handelwijze‘van Duitschland zal de
stemihing lp Amerika zeker niet beter ma
ken. Men U daar toch al niet weinig ver
bitterd over het nog voortdurend vasthou
den van de Amerikaansche zeelui van de
Yarrowdale door Duitschltmd, wat verde
digd wordt met de bewering dat een besmet-
telyke ziekte op de plaats waar deze men-
schen verblijf houden, ontdekt zou zijn. Men
meent, dat dit een puur voorwendsel is.
Naar men verneemt, is het Amerikaan
sche ministerie van Buitenlandsche Zaken
tot de overtuiging gekomen, dat een breuk
met Oostenrijk-Hongarije anvermijdelifk is
en is het daarom gereed, om elk oogenblik
alle consulaire verte<M||voordigerH van
Amerika terug te roepen.
101
wannror
