fijns
55e Jaargang.
Zaterdag 3 Maart 1917.
No. 13333.
BEHALVE ZON- EN FEESTDAGEN.
ikerij
Uitgevers A. BRINKMAN ZOON.
Telefoon Interc. 82.
Telefoon Interc. 82.
Eerste Blad.
Feuilleton.
T3-A-.
eedschappen
:tuigen.
132-211.
onaal Steun-
1914.
Een Eerste Eisch.
Nieuwe industriën.
Het Nest van den Sperwer.
XTi.eu.-ws- eoa. -Z^d.wertezxtie'bla.^ woox O-oucLsl exx Oxxxstrelcexx.
verschijnt dagelijks
RECHT
JN VAN
raRcte f IM, «te» regal mwr f UI
Dit nummer bestaat uit twee bladen.
I
23
ari 1917.
re
en zoo
de uitin.
Keukengerei
onderdeden.
eloopen jaar, dank
nomischen toestand,,
e lande tot de uit-
daardoor de geld-
belangrijk minder
i er omstandigheden
nieuw aan de finan-
are eischen gesteld
‘rove*
nu
ikkerij
)N Goud*.
INGEZONDEN MEDEDEEUNGEN i
Op de voorpagina dubbel tariaf.
Gawoac advtnaritiin aa ingezonden mededeehogaa N) eoatraa t<® «aar Raretoaawdaa
prija. Grooie letter» an randen naar plaataniimia.
KLEINE ADVERTENTltN aanvragen en Mabrediagaa,* totrelipd» <Km«ponom<
koop an verkoop, huur en verhaur, 1-5 rage!» f 0.25 nihn regal «neer 5 MM Mj vaart*-
betaling. Maximum grootte 10 regel». Bewijanununara 5 MM.
ihinderir
-olgd 4
lijdragen geschie-
er Nederlandsche
otterdam en hare
ihage, Dordrecht
:he Handel-Maat-
iappen te Rotter-
ie Administraties
het in ontvangst
chikbaar hebben
administratie ont-
ullen bekend ma
te begrijpen, had
partij gekozen.
_ver-
den
stad
de
het
heeft
d»,
het
(lOI bm:iii: COURANT
blikken
voor g<
andord
Een andere bron
der ouderen, die gaarne
goeden ouden tijd, die
jt zyn tal van be-
racht. De aldus ont-
ou ook in normale
a; de kostbaarheid
en, en de betrekke-
onomische opleving
het voor tal van
jk is geweest, vol-
om gedurende de
et allemoodigste te
i omatreknn (beboorende tot den bezorgkring)
Bij drie achtereenvolgende plantingen worden
i en den benorgkriog: 1—5 regel» f 0.80, elke
minigin, de Hooge
naast de groote
w door Hare Ma-
ran het Koninklijk
gesteld waren,
ng van 50.000.
lonken.
ze schitterende bjj-
iteekenden tot het
tnoodiging te moe-
toor zijner Lands
en hun door ruime
i openen, de taak,
onaal Steuncomité
at het eind te ver
in den keten van industriën het staal-
werk, de soda-fabricage, de cokes-ovens en
de kleurstoffen-fabricage die wjj eens
in ons land gevestigd hopen te zien, ont
breken tot nu de voornaamste schakels, ter
wijl andere nog niet krachtig genoeg zijn,
om als onderdeelen van een stevigen keten,
te fungeeren.
Het bericht omtrent de vestiging van eene
soda-fabriek in Overijsel is daarom zoo ver
blijdend, omdat weldra één dier schakel*
weldra zal worden gesmeed.
voor den bloei van
Neerland’s nijverheid beginnen in vervul
ling te gaan; de productie van voldoende
hoeveelheden steenkolen-teer en van alka
liën.
Een ijzer- en staalwerk zal in ons land
eerst mogeljjk zijn, als we zelf de noodige
hoeveelheden gietcokes produceeren.
Een van de redenen toch, waarop tot nu
toe de oprichting van een hoogoVen c.a. is
afgestdit, was de onzekerheid, of men altijd
wel over de noodige cokes zou kunnen be
schikken.
Hoe meer de exploitatie der steenkolen
mijnen toe zal nemen, des te grooter is de
nige industrie, die
idstoffen of kolen,
enkort waarschjjn-
geregeld tijdig
ntvangen vau
vermakelijk itc
In onze ageuu»
haar tegenzin in een huwelijk dat de eer
ste drie maanden voor haar voogd' g.'hejm
blijven moest.
,,Neen, n»n.
weggaan.!
kans, dat wij in Nederland de ijzerertsen
zullen gaan verwerken, die wij nu uit Zwe
den aanvoeren, om ze naar Duitschland
dóór te zenden.
Dan zullen wij tegelijk van de cokes-
ovens —r voldoende hoeveelheden teer krij
gen, om groote koolteer-distilleerderjjen
van grondstof te kunnen voorzien: en dat is
weer de eerste voorwaarde voor de moge
lijkheid van eene Nederlandsche kleurstof-
fen-industrie.
Die kleurstoffen-industrie heeft boven
dien de alkaliën van de soda-fabriek en de
zuren van hier reeds aanwezige zwa-
velzuurfabrieken noodig.
M. de Koningin.
PROEF.
ionaal Steuncomité
oep te moeten doen
dn van het Néder-
ssau Ouwerkerk-
De met steeds scherper machtsmiddelen
gevoerde krijg de verscherpte duikboot-
oorlog van Duitschland, het vasthouden en
tot verplichten dienst noodzaken van neu
trale schepen door Engeland doet voor
ons land een tekort dreigen aan levens
middelen, zoodat de rantsoenering het eeni-
ge mjddel is om den voorraad zoo lang
mogelijk te laten duren. Wij zitten in ons
kleine land door de oorlogvoerende rijken zoo Jew Kwanb va
geheel omsloteh als in een belegerde stad. om<jat achter hei
Kort geleden hebben d* Waden er melding
van gemaakt dat de firma Solvay Cie,
gevestigd te Ixelles-Bru**el, bij de Neder
landsche Regeering coaeeaaie heeft aange-
kten Weerselo en
jrvlakte van 8030
spoedig de omstandig-
i, een bodafabriek op te
delen of brandstof gevuld, geplunderd
wordt. Maar waar diens gemoed toch dra
weer tot rust komt, nademaal het kran
tenbericht tevens vermeldt, dat een vol
doende politiemacht aanwezig is."
Het bovenstaande is van niet te qualifi-
ceeren allooi. Wij laten nu daar, dat de
voorstelling van het blad, dat alleen de
sociaal-democrétie met de nooden der arbei
ders zou zjjn begaan, even valsch is als die,
dat dezen alleen, of zelfs altijd het hardst,
zouden lijden onder den oorlogstoestand.
;Maar wat er van te zeggen, dat het hier
als onschuldig wordt voorgesteld, als ieder
die in deze tijden niet heeft wat hij be
hoeft, er maar naar grijpt.
Zeker, wjj ontkennen niet, dat wie tot
zoo iets kwam, vaak weinig schuld heeft,
Ljm stond de opruier, die
er hem toe bracht, en die precies weet,
hoever hij kan gaan om buiten schot te
blijven, maar dat neemt toch zeker niet
weg, dat in eene belegerde stad, want
daarin verkeeren wjj op dit oogenblik,
eigenmachtig naar iets te grijpen onduld
baar is.
Het heeft thans geen zin te spreken over
economische stelsels; nu de nieuwe fase
van den oorlog ons in zooveel ernstiger toe
stand bracht, is de tijd daarvoor voorbij.
Eerste eisch is, dat wjj met den bestaanden
'voorraad zoolang mogeljjk toekomen. Daar
voor stelle men zich op de hoogte van de
beschikbare voorraden der eerste levensmid
delen, zoover dat kan, want dan zal men ook
een onderzoek moeten instellen bjj de parti
culieren, en dat gaat in eene kleine, maar is
bijzonder moeilijk in eene groote gemeente.
Daarnaast gebruike de Regeering de haar
ten dienste staande middelen om ook de
maximumprijzen der levensmiddelen laag
te houden, voor hen die zulks behoeven. En
waar dan nood geleden wordt, mogen de
Steuncomité’s hun plicht doen.
Wij verkeeren op dit oogenblik om zoo te
zeggen in een brandend gebouw, waaruit
wjj allen gered kunnen worden, als ieder
ordelijk in het gelid voortmarcheert, maar
waarin duizenden onder den voet zullen
worden geloopen, als er een wedstrijd ont
staat om naar de uitgangen te dringen. En
daarom achten wjj het zoo hoogst gevaar
lijk om thana het tuchtgevoel, dat in de
Nederlandsche natie toch al niet bijzonder
groot is, in meetings te ondermjjnen. Het
’publiek in die meetings is voor de over
groots meerderheid totaal onbevoegd om de
moeilijkheden, aan levensmiddelenvoorzie
ning verbonden, te overzien, en om te be-
oordeelen, of de Regeering in deze doet wat
ze kan. Maar wie zich' niet te hoog acht om
in deze tjjden uit politieke demagogie munt
te slaan voor eigen partij, ga zjjn gang,
maar drage daarvan zelve de zware verant
woordelijkheid voor de mogelijke gevolgen,
die van hoogst ernstigen aard gunnen zjjn.
Ijjk Nationaal
nité 1914:,
REUB,
imeene Voorzitter.
JMA,
rnieene Voorzitter,
n Uitvoering:
E VOOUS,
Voorzitter.
EMA—HUMANS,
'h. C. v. DOORN.
HENKEMANS.
'HORST HOMAN.
NOLENS.
T.
SSELSTEYN,
emeen Secretaris,
ht bij de Heeren:
VAN DOORN,
linginnegracht 35.
waar de ouder
heerlijkste oogen-
jonkhrid ie
ijden zijn, ver-
hew.
Dit feit vindt klaarblijkelijk bjj de massa
to weinig geloof het dringt althans niet
scherp genoeg door. In dezen tijd toch hoort
mén meer klachten van hen, die zich moe
ten behelpen, dan wel instemming met de
maatregelen door de overheid van stad en
land in voorzorg genomen. En toch is spaar
zaamheid zoo dringend geboden.
Het is de eerste eisch om thans te zorgen
dat de bevolking niet aan den honger ten
prooi valt. En daartoe mede te werken is
ieders plicht. Zulks wordt helaas zoo vaak
nagelaten. Er wordt in deze dagen zoo vaak
den volke voorgespiegeld, dat een regeling
voor het gehepte land zeer gemakkelijk zou
zijn te treffen, als de minister het maar
wilde. Ieder moest begrijpen, dat ’t niet zoo
eenvoudig is om de levensmiddelenvoorzie
ning voor 6 millioen zielen in banen te lei
den die het normale verkeer nabij zouden
kunnen komen. Het is de S. D. A. P. vooral,
die bijzonder sterk is m hare yeorspiege-
.lingen, omdat zjj, wat in deze dagen al
bijzonder onaangenaam aandoet, uit den
nood der tjjden politieke munt wil slaan.
De S. D. A. P. heeft het noodig geacht
in verschillende plaatsen „honger-meetings”
te organiseeren. Terecht is daartegen van
verschillende zjjden gewaarschuwd. Als er
gisting bestaat in abnormale tjjden
steeds begrijpelijk - is de meeting een
uiterst gevaarlijk ding, een spelen met vuur,
altijd voor dengenen, die in deze tjjden vóór
alles politiek voordeel wil behalen. Wat wel
duidelijk blijkt uit hetgeen het orgaan der
S. D. A. P.- op deze waarschuwing ant
woordde, en waaruit wjj het volgende citee-
ren:
„Agitatie, daar zjjn de heeren bang
voor. Men ziet, achter dit verachtelijk ge
schrijf de bourgoisie, die rustig bjj de
kachel gezeten, alleen door de krant van
de ellende van het volk verneemt. Die het
wel erg vindt, dat de vrouwen in de ar
beiderswijken uren lang in de kou voor
de winkels staan, in de hoop, een enkel
maaltje aardappelen te veroveren; die het
nog erger vinden dat er soms een ruit
bezwijkt, en nog veel erger, dat een win
kel, een kar, een schuit met levensmid-
Een romantisch verhaal uit den tijd van
de Puriteinen der 17e eeuw.
door
BARONES ORCZY.
(Nadruk verboden.)
-2----
ABONNEMENTSPRIJS e *per kwartaal IJS, per waak 10 cent, net ZondeRtoted par
kwartaal f 1.75, per week 14 cent. overal waar de bezorging per looper geschiedt. Franco
per port per kwartaal f 1.50, met Zondagsblad I 2.—.
Abonnementen worden dagelijk» aangenomen aap on» bureau; Maxxt 31, Gouda, bij
onxe agenten, den boekhandel en de poafkantoren.
ADVERTENTIEPRIJS' Uit Gouda en -1
1-5 regel» I 0A5. elke regel meer f 0.10. I
deze tegen twee berekend. Van bulten Gouge
regel meer f 0.15.
BRIEVEN UIT DE HOFSTAD.
COCLX.
lu overoude tijden zag het er wel veel
anders uit in onze residentie. Stel u voor,
dat den Haag, een eeuw geleden sloehts
veertig duizend zielen tolde en dat men
toen reeds trotsoh was op de zich ont
wikkelende gemeente. En thans heeft ze
meer dan het aohtvoud daarvan reeds be
reikt. Vepi is er dua veranderd' veel ver
beterd maar toch zullen do goede» oude
Hagenaars mopperen over fcet% vele, dat
naar hun zin is achteruitgegaan. Zij heb
ben om onlangs weer uitbundige verha
len gedaan over h« ijsvermaak op den
Hofvijver, die thans aan hc< publiek ver
maak wordt onttrokken, ouidat de zorg
voor de brandweer het noodig! maakt open
water te houden. De oniniddellijko nabij
heid van do kostbare gebouwen van het
Binnenhof, het Mauritehuis benevens de
omstandigheid dat midden in de stad door
het dempen van alle grachten het water
tot een minimum is vermlndierd, maken
het noodzakelijk dat de Hofvijver juist
in de koude periode waarin de kans op
brand zooveel grooter is, zijn water open
laat.
Dag-in dag-uit word de broede vaar
geul opengehakt. Aan den hm'k van. het
Tournooiveld ligt steeds een ijzeren pont
gereed, die bestemd is in tijd' van brand
gevaar een awaren stoomspuit to dragen.
De mooie ijsbaan waarop vroeger het
jeugdïgst Den Haag voor het eerst do
schaatsen onderhond - J
dom van thans zich da
i herinnert uit zijn
;oed verdwenen. De tij
ea de' ijsbanen met 1.
andere bron Van Stille boosheid
leren, die gaarne spreken van dien
zooveel beter was,
Schouwburg,
tedtelijk Orkeet.
idtecommissie Ar-
iw- en Woning-
met den mai
hem iets overgaf, t
nen herkrijgen.
Kwam op dlat oogenblik een gevoel
van vrees of l>angheid in haar op? Wie
kan het zeggen! De duisternis van dien
avond, haar eerst zoo welkom, wan
hoe had zij het kunnen denken! in
derdaad haar noodlotting, want deze ver
hinderde haar dk* duiveisclm blijheid te
zien van Marmaduke, die bij hare inwib
Hging iniwendig juichte over de vei
ring der millioenen, die hij met die
weerlooste duive verkreeg.
HOOFDSTUK XII.
Het hart eener vrouw.
Het is moeilijk, om m«t juistheid te In
schrijven wat er omgaat in het hart en
lioofd van een jong meisje, dat overwel
digd wondt door een warrelwind1 van ro
mantiek en aan liefde grenzende sympa
thie.
Toen Lady Sue, eenige jaren later, die
niet genoeg te waardeeren brieven, schreef,
waarin zij zoo meesterlijk hare jonge ia-
ren uitbeeldt, trachtte zij in alle oprecht
heid te beschrijven wat er in haar om
ging, toen zij enkele maanden na hare
eerste ontmoeting met Prins Amédé van.
Orleans, haar woord verpandde voor een
geheim huwelijk, ton spijt van haar voogd
Sir Marmaduke en diens recht van ver
zet.
Wat haar in dien mysterieuze» Prins
aantrok, was toenmaals voor haar oen
onoploalbaar probleem, want zij- was te
jong, te onervaren om het onderscheid
te iHweffen tusschen haar intense sympa
thie voor zijn romantische gedlachten en
plannen, die iemand sympathiek kunnen
maken.
Toen zij enkele jaren ouder was, wist
zij en kwam er voor uit, dat zij haar
Prins nooit werkelijk had liefgehad.
„Want,” schrijft zij, „ik was altijd'bang
voor hem. Steeds bekroop mij eene onbe
stemde vreezo, zoowel bij zijne vurige lief
desbetuigingen, als wanneer hij den teu
gel vierde aan zijn onvorgenótgdhoid. Die
een man werkelijk liefheeft, kent die aan
doeningen niet, want de echte liefde ver
trouwt, en sluit de benauwde vreezo uit.
In een anderen brief van hare hónd
lezen wij nog: „Zoo menigmaal Ik door
de boschjes ging, voor «ene afgesproken
ontmoeting altijd liekroop mij een zenuw
achtige beving en de stille vraag, wat
hij wol zou zeggen, al» hij mij zag, en
of hij zou knorren, verwijten of mogelijk
uitvaren.”
Wat haar hart voor hem voelde, iaat
zich het best vergelijken bij de natuur
lijke, roerendo vreezo van een kind te
genover een gestrengen en toch geliefden
vader, maar... do vrouwenliefde wa» hei
niet.
Gewantrouwd1 had zij hem nooit,... mis
schien wol omdat zij hem, van wage de
duisternis hunner avond-ontmoettagen, nooit
duidelijk had kunnen aanschouwen, nooit
in zijne oogen had' kunnen leoen. Zijn
gezicht kon zij zich ónmogelijk voorstel
len, verborgen als het ook waa door
zijn zware snor, zijn overhangende staat-
slepruik .en het verband over zijn lin
keroog. Voor Ikare verbeelding, wat moei
te zij rich ook gaf om <flo te verscher
pen, was hij slechts een otkduidelijk scha
duwbeeld. Niet op din man, dim zij nooit
had gezien, op een schaduw was zij ver
liefd geweest, en dat in... heimelijke,
vrecze.
Tot haar dwepen met don ongezienen
romanheld, had' haar verlaten toestand
mede aanleiding gegeven. Toen zij nog
.een baby was, stierf haar moeder. Haar
vader sneuvelde in dw. slag vanNaae-by
die door Koning Karei tegen de Puri
teinen onder Cromwell werd verloren.
Als een wees en eenig kind bleef Sue
achter, onderwijl de binnenlandsdie oor
log hare nabeNtaanden en vrienden ver
strooide. Sommigen weken uit naar het
vasteland, anderen vluchtten naar (fe voor-
vaderlijko goederen, verarmd door
plundering en veri>«irtverklaring, ver
volgd door spionnen, wachtend» op
„Gij hebt mij niet lief, Susanna! zei-
de hij op zoo intens droovigen toon, dat
haar liefdevol hart er van ontroerde, „an
dere zoudt ge mij zeker niet veroordee-
len tot een helle-pijn, drie maanden lang!
Ik weet \nu, waaraan ik mij te houden
heb... Vaarwel, gij mijne liefde! Gij, die
een ander zult volgen... de Hemel geve,
dat hij u zal liefhebben... niet zooals
ik, want dat is ónmogelijk... Vaarwel!"
Zijn stom stierf weg in een geluidloo-
ze fluistering, die blijkbaar stokte in te
ruggedrongen uiting van. overweldigen
de smart. Maar terwijl hij zoo sprak, was
ook zij opgesprongen. Haar weifeling was
overwonnen, haar hart vol zelfverwijt, en
voor hem tot alles bereid.
rilt ge doen?” vroeg zij met
uit liefde i
„Wat wl
beving.
..Weggaan!” antwoordde hij. „Weg
gaan, omdat ge mij niet Itefhebt.”
Ohl wat wa» zij dankbaar dat het naoh-
telijk duistör hare handeling zoo behoed
zaam dekte tegen ieder spiedend oog. Zij
was zoo jong en zoo rein, dat zij zich
schaamde voor de uiting harer liefde voor
den man, die hare volle sympathie had
gewonnen en dien zij zou verliezen door
blijft nog altijd1 gelegen in do afschaffing
van de kermis. Ook daaraan looft de her
innering in seboonateu vorm en waar
schijnlijk steeds fraaier wordend - voort.
Men vertoH van de dagen, dat bet Hof
zelfs ter kormteae gfcig, dat de kroonprins
zich tumchen do kramen en tenten be
woog ais uolk Hagenaar meelevend met
het Haagsch vermaak. In do sohaduw van
d« zware iKMHnen rionden de ouderwet-
echo kramen op het 1-ange Voorhout, de
doftigoto wijk vm Don Haag, waar sieobts
adellijke heeren on groote hanzen, hun
domlrilie hebben. Het moet er wei ln>el
scliilderachtig geweest zijn naar de ouden
ons vertollen en naar de kronlekachrij-
vers van dien tijd ons verhalen. Dat er
ook druk aan de liefde werd gedaan, ont
kent men niet. Maar rijn nieft altijd het
ijs eu de kermis do meemt door Venus en
Arnor geberigdv feesten geweest. De Min
god,*» is op itei ije geboren, heeft onze
vriend Potgieter immers reeds gedicht?
Terwijl echter het ije door zijn verkoelen
de werking oen natuurlijke beveiliging
geeft aan al te groote oververhitting door
de liefde, werkte do kormte, die in het
ontluikende zomerseizoen plaats had, er
eerder toe mede om d^ze tot gloedbltto
op te voeren. Vandaar dat do kermte wat
de oud-Hollandteche soliditeit vaak op zeer
gespannen voet placht to staan, één van
de redenen, waarom de meer bezadigde»
het ten slotte toch maar beter hebben ga-
oordeeld om het oude kormiavermaak te
doen verdwijnen. Het is toen op particu
lier terrein weer verrezen, doch hrt is
wel merkwaardig dat daar juist ten dui
delijkste wordt bewezen, hoe weinig dit
«oost vermaak in zijn ontwikkeling zich
heeft weten te verfijnen. Juist die minder
gawensohto uitwassen van het kermisvor»
maak komen op do moderne kermis naar
voren.
dn tmawema dM snoei veezouait aóef vit
dm tijd en geheel overbodig 1 On» dunkt
het van wol. hr wordt dag aan dag zoo
veel gelegenheid gegeven om zioh te ver
maken en afwlteeling te zoeken, dat het
waarlijk overbodig te een week lang daar
aan nog een» ie<s speciaals toe te voe
gen dat in geen enkel opzicht boven,
maar wel in ved opzloht ver beneden
het geregeld geboden© gaat.
Wij roerden zoo twen de brandweer
aan. Ook daarover kunnen do Ouden ons
met ecu zeker gevoel van trote verhalen,
hoe vrodger deze een echt Haagooh ka
rakter droeg, toen nog* de particuliere
liefhebberij hier de leiding had De spuit
van de weesjongens «i de «puit van de
jagers waren tweo geduchte concurrenten
die elkaar bij ieder brandje den voor
rang betwistten en om de premlew ren
den ’t Was een soort sport die moer
om de sport werd beoeteud, dan om het
edele meusolHlevende weak. Brandmeester
of brandwacht ie zijn was een eer, eene
medaille voor vaderlandtiliefcte. Jaarlijks
vereenigdim du groote vuur boe trijeters zich
aan een diner waar de wijn even over
vloedig stroomde als het water bij
brand De snelle uitbreiding van de
heeft echter een reoiganisatie van
brandweer noodtoakelijk gemaakt eu
hooggeroemde particulier initiatief l
plaats moeten maken voor do gemeente
lijke exploitatie.
vraagd tot /ontginning van een zoutbed in
de Overijsselsche gemeeat—.
Hengelo over een
H.A., teneinde, zoo
heden zulks toelaten,
richten.
Het wetsontwerp daartoe is reeds ver
schenen.
In de toelichting tot dit ontwerp wordt
gewezen op den door den oorlog ontsta-
nen gebrekkigen toevoer Van zout en soda
uit het buitenland, waardor een absolute
afhankelijkheid te dien opzichte is gebleken.
Het mag daarom een feit van bijzondere
beteekenis worden genoemd, dat thans 't ini
tiatief is genomen tot het vestigen van een
voor ons land zoo onmisbare industrie.
De hier te lande bestaande sodafabrieken
bereiden gecristalliseerde soda uit de van
elders aangevoerde watervriJe soda,
De eerste soda-fabriek! Dit beteekent niet
alleen, dat we ten aanrien van een zoo on
misbaar artikel als soda „onafhankelijk van
het buitenland" zullen worden; (in afzien
bare toekomst zullen wij» haar wjj hopen,
van die afhankelijkheid van het buitenland
niet veel onaangenaams merken), het be
teekent veel meer!
De Nederlandsche chemische industrie
heeft nog slechts geringe beteekenis.
Dit kan niet worden toegeschreven aan.
de achterlijkheid van de Nederlandsche che
mische wetenschap, die juist W een zeer
hoog peil staat en aan odjr^Mfariteiten
en aan de Technische Hoogeschool uitste
kende vertegenwoordigen heeft.
Het is veeleer een gevolg van de om
standigheid, dat altyd is gedacht, dat in
onzen bodem geen mineralen aanwezig zjjn.
In de laatste jaren hebben we gelukkige
vondsten gedaan; we zijn in Limburg steen
kolenmijnen gaan exploiteeren en in Over
ijsel gaat men zich toeleggen op de ontgin
ning van de daar gevonden zoutlagen.
De gevolgen vertoonen zich reeds: in
Limburg hebben wjj cokes-ovens gekregen.
En nu gaan we in Overijsel soda ma
ken.
Twee voorwaarden
neen,” riep ze angstig, „niet
niet weggaan!"
Haar handen zochten in dé duisternis
dé zijne, en zij klemdé ze in dé hare met
zenuwaohtige kracht En zij stond bijna
tegen beta aan, öf zo op zijn gelaat de
verbooring harer bede mocht leven en
hij in liare oogen grenzolooze sympathie
zoude lezen.
„Ik heb u lief!" stamelde zij, tegen
hare tranen kampende. En nogmaate zei-
de zij: „Ik heb u lief!” En al haar moed
vergarende, om uit te spreken wat zij
in haar angst had besloten... „Zie ik zal
doen wat gij wilt... ik wil mot u gaan,
al ware het tot het uiterste einde dér aar
de... ik wil... met u trouwen... in het
geheim wanneer gij het verlangt!”
De duisternis had haar geholpen, ver
bergende haar blod den blo® der maag
delijke schaamte... Zij was nog zoo jong
7.oo volkomen onkundig van wat het
leven meebracht, mogthans voelde zij,
dat door hare belofte, door hare verbin
tenis met den man, dien zij liefhad, zij
dat zij nimmer zou kun-
eene gelegenheid tot weerwraak, die zoo
bitter lang uitbleef.
Eerst, ondanke haar rijkdom, en
misschien wel om hare mUltoreum,
her en dérwaarta meegenomeu, wa» haar
door Cromwefl’s bemoeiing, bür Marma
duke eindelijk als voogd toegewezen, in
wiene Huizing© Acai Court zij tot hare
meerder jarigheid zou verblijven, maar dat
voor haar allerminst wn houw, sweel
home kon zijn.
Ofschoon bij hot ontetaan van den
strijd tusflohen den aanhang van den
Koning, tegenover de Puriteinen onder
Cromwell, rij nog te jong waa om er
iets van te begrijpen, had zij toch in haar
hart de partij gekozen, waarvoor haar
vader zijn leven opgeotterd' had.
Haar aangewezen vpogd en Mevrouw
de Chavaose, dé weduwe van zijn oude
ren broeder, behoorden tot de partij der
Kondhoedvn, die zij vanaf haar prille
jeugd als schandelijke konings-moordeoaars
had leprcn verachten. Dat dan ook be-
paaldo, van het eerste oogenblik af, hare
gevoelen® voor 8ir Marmaduke tn> zijn
zuster, eu die deden bij gjenroig haar den
mus optrekken voor het anneiijke laven,
waarin zij zich moest schikken en dat zoo
aWniwelijk veel verschilde van de onbe-
krompenlieid t*n weelde in haar ouderlijk
bui®.
Gelukkig, dat haar voogd haar tegen
woordigheid meer vermeed dan zochtzij
zag hem aan latei, en bijna niet Muien,
ofschoon zij dUwi>® zijn. sten«riuid hoor-
waumw hij vloekend en razend door
huis ging. Maar in hare tegrawoor-
dighrid, wtat hij zich altijd te liebeer-
achen <*n gehoorde, het zelden, dat hij zijn
.«tem tot luider toon verhief.
(Wordt varvolgd),
