c:h
Blad
iS
HeleDlIl
s sollede meubelen
Stoelen, Kasten,
lildertyen, Theeta-
,Styiameublemen«
n peluch, Boeken-
persoons onbesla-
edstellen, Kapok-
laapkamermeube-
alles spotgoedkoop.
Leerstoelen vanaf
ast f20.—, Styi-
ilegels f5.50, f 7.50
rscH.
Me Jaargang.
Maandag 5 Februari 1917.
VERSCHIJNT DAGELIJKS
BEHALVE ZON- EN FEESTDAGEN.
Uitgevers A. BRINKMAN ZOON.
Telefoon latere. 82.
Telefoon latere. 82.
ZIG
>n.
Feuilleton.
HT 9
No. 13310.
A72.
A AT
Buiten de Stadspoorten.
ISIROOP
LOON
IEK
:n
XTïe-vx-ws- en ^.d.'rrextezxtieTola.d.-voor C5-ou.cH.sl ezx Ozxxstrelceao..
I en Conversatie,
-respondentie.
BmM nabij de Jchlt-
tterdam.
rij MARKT 8.
ONS OVERZICHT.
616 30
Maar,
93
N«aj het Duitech van
CLARA VLEBIft.
Bewerkt door I. P. WESSELINK-
VAN B088UM met autorisatie van de
schrijfster.
(Nadruk verboden.)
nationale Karde van
vier jaren op 440.000
i&h hier
moeder
INGEZONDEN MBDEDEELINOEN 1-4 ..(.b I.OS. «Ik. .^1 iw.r0.2S.
Op de voorpagina dubbel tarief
Gewone advertentiin en ingebonden madadedingM» bij comhmi km mm ferednceerden
prija. Groots lectori en renden naar plaatarvimte.
U.K1NI ADVKITKNTltN «...qn n rart-dta*".’ MnOqal.
koop en verkoop, huur en verhunr, I—S regels t 0 25 elke regel meer 3 cent M| voente-
betaling. Maximum grootte 10 rcgela. Bcwijtaomarere S cam.
Wgt
dirt
TU8IN
EN
E« hoest.
v/h WOLFF Co.
„Dart, te r
fried knikt».
<EN
n.
als v<
Maa
zijn
al® een
GOIINIIE COURANT.
i. LAFEBER,
Oultaoh M. O. (*.j
19. - GOUDA.
kow». Zou
.- oHet was
bouwvallig' geworden. En moeders geest
meer.
niet,*’ zeide Hirsekorn to|
toen, zij snikkend in den hoek*
verwacht werd,
z(jn consuls u
terugroepen. Het ex<
genoemden
daar dit feitelijk een
zen. Men houdt het er
sche consuls zullen beg
wordt verlangd, dat zij
ten verlaten. Hét uitrei
voor Duitschland is gestaakt.
De Duitsche hulpkruisers Kronprinz Wil
helm en Prinz Eitel Friedrich, welke aan de
marinewerf waren opgelegd, zijn op last
van het departement van marine in beslag
genomen. De bemanningen zijn in de
quarantaine-barakken opgesloten.
De autoriteiten van de Kanaal-strook
hebben beslag gelegd op vier stoomschepen
van de Hamburg-Amerika-lijn, die daar se
dert het begin van den oorlog hebben gele
gen.
Op het Duitsche s.s. Kronprinzessin Ce-
cilie dat te Boston lag, is eveneens beslag
gelegd.
Luitenant Hans berg en zijn Duitsche
prüs-bemanning z|jn te Newport-News door
ku^wakingsvaartuigen van dé Appam af-
fOp last van de Amerikaansche overheid
is de Appam aan de ketting gelegd, gedu
rende den termijn voor de uitspraak in het
hooger beroep, dat was ingesteld tegen het
vonnis van een bonds-gjrechtshof, waarbij
Een ongewoon aantal diplomaten, waar
toe vrijwel alle Z.-Amerikaansche vertegen
woordigers en die van vele andere neutrale
landen behoorden, was aanwezig om de.
redevoering van president Wilson aaW te
hooren, allen Waren onder den indruk van
de beteekenis van den daad van den pre
sident ten behoeve ook van hun land. De
ernst van het oogenblik bleek verder nog uit
de aanwezigheid van de leden van het
Hoogste Gerechtshof, de ministers en an
dere hooge ambtenaren. Als gewoonlijk be
geleide een commissie uit beide huizen den
president naar het spreekgestoelte. De aan
wezigen rezen by zijn binnentreden pp en
barstten in gejuich en applaus uit, toen de
president, met strak en effen gelaat, boog
en uiterst langzaam zijn rede begon voor te
lezen. Diepe stilte heerschte in de groote
zaal, toen Wilson voortgaande de onder
handel ingen met Duitschland schetste; de
vergadering applaudisseerde, toen hij ver
klaarde aan de minister van buitenlandsche
zaken te hebben opgedragen den Duitschen
ambassadeur mede te deelen, dat de diplo
matieke betrekkingen waren afgebroken.
Het Congres en het publiek op de tribu
nes juichten, toen president Wilson verze
kerde, niet te kunnen gelooven, dat Duitsch-
land zijn beloften niet gestand zou doen en
Amerikaansche schepen en levens van Ame
rikaansche burgen zou vernietigen. Luider
nog en meer algemeen werd het gejuich
bij zijn mededeeling, dat hij opnieuw voor
het Congres zou verschijnen om machtiging
te vragen de noodige maarregelen te treffen
voor een bescherming van Amerikaansche
zeelieden en het Amerikaansche volk.
Toen de president geëindigd had, stond
het Congres op, juichte hem toe en wachtte
staande totdat hij de zaal Verlaten had.
De groote stap is door Amerika gedaan.
Toch is er, zegt de corr. van de Daily
Chron., van oorlogkoorts niets te bemerken.
Men had de hoop en heeft ze nog, dat de
oorlog vermeden zal kunnen worden. Dat
beteekent echter niet dat er lauwheid
heerscht, maar alleen dat de emotie de
oogen van het volk, dat practisch en idea
listisch tegelijk is, niet heeft gesloten, dat
zij zich geen illusies maken omtrent de kos
ten, maar dat zij, daar zij den oorlog en znn
gevolgen voor hen en anderen haten, tot de
conclusie zijn gekomen dat geen prijs te
hoog is voor de eer en de ^waardigheid van
henzelf als natie.
Men huldigt de geheele politiek van pre
sident Wilson, zijn geduld; zijn langdurige
pogingen tot vermijding v#n den oorlog.
Alle Amerikaansche consuls hebben bevel
gekregen Duitschland te verlaten, terwijl
ird, dat Duitgchland eveneens
uit de Vereenigde Staten zou
cequaAur van laatstge-
zal niet woi$eri ingetrokken,
pgsdaad zou we-
h dat alle Duit
en, dat van hen
Vereenigde Sta-
fMui paspoorten
De diplomatieke betrekkingen
tusschen Amerika en Duitsch
land verbroken.
Wat gevreesd werd, is gebeurd. President
Wilson heeft Zaterdag verschillende perso
nen over den verscherpten duikbootenoorlog
gesproken, en wel mag men aannemen dat
de meeningen vrijwel op hetzelfde neerkwa
men wat de aan te nemen houding van Ame
rika betreft.
Amerika zag met spanning uit naar wat
de president zou doen.
President Wilson heeft in zijn toespraak
tot het Congres de Amerikaansche nota van
8 April (na de torpedeering van de Sussex)
in herinnering gebracht evenals het daarop
v^n Duitschland ontvangen antwoord dd. 4
Mei, en het Amerikaansche antwoord daar
op, van 8 Mei, waarin de Duitsche verzeke
ringen worden aanvaard. Daarop was
zeide Wilson van Duitsche zijde geen
verder antwoord meer ontvangen.
Wilson deed nu aanhalingen uit de Duit
sche mededeeling van 31 Jan. 1.1. en zeide
vervolgens? „Met het oog op deze verkla
ring, die plotseling en zonder voorafgaande
aankondiging van welken aard ook de
plechtige beloften, in de Duitsche nota van
4 Mei gegeven Ontrekt, kan de regeering
der Vereenigde Staten geen anderen weg
volgen die strookt -met de waardigheid en
de eer van de Vereenigde Staten, dan dien
welke was aangeduid in haar nota van den
8ste April voor het geval dat Duitschland
zijn duikboot-methoden niét zou staken.
Daarom heb ik aan Lansing opgedragen,
aan Bernstorff te doen weten, dat de di
jt pjomatieke betrekkingen met Duitschland
zijn afgebroken, dat de gezant te Berlijn
onverwijld wordt teruggeroepen en dat aan
Bemstorff zjjn paspoort zal worden gege
ven.
Niettegenstaande deze onverwachte han
deling van de Duitsche regeering, deze
plotselinge en diep te betreuren opzegging
van zijn belofte aan de Amerikaansche re
geering weiger, ik in dit oogenblik van
(de meest kritieke spanning tusschen de
op ‘uaAOopS 04 ‘uoSuuaaSoj apiaq
Duitsche autoriteiten zullen doen, wat zij
ons gewaarschuwd hebben, vrijheid te vin
den om te doen.
Ik kan er mij zelf niet indenken, dat zij
(de Duitsche regeering) geen rekening
zal houden met de oude vriendschap van de
beide volken en met fyaar plechtig aangega
ne verplichtingen door Amerikaansche sche
pen en menschenlevens te vernietigen bjj
het opzettelijk uitvoeren van een meedoo-
geloos maritiem program. Slechts werkelij
ke en openlijke daden van hun kant zullen
mij er aan kunnen doen gelooven. Indien
mijn diep geworteld vertrouwen in haar be
zadigdheid en vooruitziendheid ongelukki-'
gerwijs ongerechtvaardigd zou blijken, in
dien Amerikaansche schepen en levens wor
den opgeofferd in onbekommerde schending
van het volkenrecht en de geboden der
menschheid, zal ik aan het Congres machti
ging vragen voor 't gebruik van de middelen
die noodzakelijk zijn voor de bêschermlng
van onze zeelieden en landgenooten in de
uitoefening van hun vreedzame en recht
matige reizen over zee.
Minder kan ik niet doen. Ik neem als
vaststaande aan, dat alle neutrale regeerin--
gen denzelfden stap zullen nemen als wij.
Wjj wenschen geen vijandig conflict met de
Duitsche regeering. Wij zijn oprechte vrien
den van het Duitsche volk en wij hopen
ernstiglijk, in vrede te blijven met de re
geering’ die voor het Duitsche volk, spreekt.
Wij zullen niet gelooven dat zjj ons vijan
dig gezind zijn, tenzij en pas dan wanneer
wy er toe worden genoodzaakt het te ge
looven.
Wij beoogen niets meer dan een redelijke
verdediging van de onbetwistbare rechten
van ons volk.
Wy streven niet naar de bereiking van
zelfzuchtige oogmerken .Wij trachten enkel
onze rechten te handhaven op vrijheid,
recht en onbelemmerd leven. Dit zijn grond
slagen voor vrqfle, niet voor oorlog. God
geve, dat wij piet worden uitgedaagd om
die beginselen te verdedigen door daden van
opzettelijk onrecht van den kant der Duit
sche regeering.”
Grnaraal-Mljoor Quanjer hoofd vu den
teneuknndiiu dleut.
Het hoofd vu den leneeekundigen dlenat
in het Infer, generaal majoor A. A. J. Quan-
Jer, heeft tegen 1 Mei a.a. ontalag uit aijn
betrekking gevraagd. Do heer Quanjer lal
dan 42 jur het lend ala officier vu ge-
xondheid hebben gediend.
De nieuwe EngeUehe geeut.
Do nieuwbenoemde graant vu het Brit-
ache rijk ,31, Welter Townley, ia par aa.
BINNENLAND.
Koninklijk bezoek op Zondag aan "Friesland.
In de vergadering van de Staten van
Friesland wilde ,naar de „Stand.” meedeelt,
de heer Groeneveld namens de rechterzijde
in de Staten het woord voeren over het be
zoek van de Koninklijke familie op Zondag
aan Friesland en het daarmede gepaard
gaande schaatsenrijden. H(j wilde daarover
zijn leedwezen te kennen geven
De voorzitter gaf te kennen, dat het hier
een particulier bezoek gold, waarmede de
Staten als zoodanig niets te maken hadden.
Wilde de heer Groeneveld een voorste) in
dienen, vreemd aan de orde van den dag,
dan moest hij dit doen in overeenstemming
met het reglement van orde
De heer Groeneveld zag daarop van het
woord af.
wees omlaag naar den grond, yKar-
dte vooruiailigé doormeete liovenlaag
wa® onA«r dakpannen en
en puin, onder den
-de bouwwoede en
hebzucht, welk© Agroo-
isar cultuur op An gwhildl-
Welke beteekenis heeft deze stap van
Amerika voor de oorlogvoerenden, welke
voor ons?
Het verbreken der diplomatieke betrek
kingen beteekent nog geen oorlog, al ia de
spanning zeer groot en de kans op oorlog
niet gering. „Indien Duitschland tóch door
gaatdreigt de president, en Duitsch
land stoort zich er niet aan. Reeds is een
Amerikaanse)! schip getorpedeerd, het sj.
„Housatonic” van 3143 ton. Het schip is
echter niet dan na waarschuwing en nadat
<le bemanning gered was, in den grond ge
boord. Dit zal wel geen roden voor Amerika
zijn om de bedreiging ten uitvoer te bren
gen. Maar er xljn teeltenen welke er op
wijzen dat Duitschland zich nu tegenover
Amerika niet alleen niet meer gebonden
acht, doch dat het de schepen daarvan
niet zal menageeren. Zoo noemt de Klini
sche Ztg. den stap van Wilson betreurens-
waardig, doch zégt: Wilson en zijn raads
lieden moeten niet denken dat hun stap ons
ook maar een oogenblik aan het wankelen
zal brengen. Ons besluit, het middel dat
wij noodig achten om ons de overwinning
en den vrede te brengen, in vollen omvang
toe te passen, staat vast.
De verklaring van Wilson beteekent wel
iswaar nog geen oorlog ma.ar wel een be
dreiging met oorlog en den overgang van
Amerika in het vljandeïüke kamp. Geen
van tweeën schrikt ons af. Breede volks-
kringen herademen thans.
Amerika moge bedijken dat Wilson's
stap ook ons de handen vrijmaakt en dat
de taak onser duikbooten aanmerkelijk ver
licht wordt ais z|j de voorzorgen, die z(j
tot dusver in acht moesten ngmen, kunnen
laten varen.
VaiTABt .Jwradumen van hroed» WsHta-
kringvn” aal wel niet veri waar zlti.
Zeer waaiwohijnlijk heeft de tijding van
Wilson's lywlitwing in dh lantta der Mid*
dwiHtattti ewi itepreHwie veroorzaató <Me aan
kracht geftjk staat met de» levendlgen bij
val, waarmee sij in de Enteote-landeo te
iMUroet. Want voor 1 hiitedkland te
nieuwe toestand een geweldige' stag
en gaat Amerika actief doehuincn aan den
krijg <ten te het filet nrinder dan een
lanni.
Waiwer de Vereenigde Staten zioh aan-
uluiten bij de gealktecHen, zal de econo-
mteéha aKkimeminiog reeds alleen- «ene
bizondcr krachtig werpen blijken te ziin.
Wij, d« neulrateu, verikwn onzen
grootteen ateuu. Al kleiner wordt oUh
aantal, al penlbeier onze positie. De
Temps, een blad dat te Parijs verschijnt,
wist reed» door een telegram uit Rotter
dam te vertellen dat Nederiand na do
ontvangst van de Ihiiteobo nota iteeft be
slobs) ziob naar de itouding van de Ver
eenigde Staten te riehtm.
Zoo eniwtig teaan w(j er nog niet voor.
Maar wol worden wij stewh* meer op
ons zelf aangewezen. Want de groote voor-
rawtechumi in Aimvika wordeu ind*wlden
voor oiu* geMkiten. En dan
Tevens is de groote voorvechter van
Ai vredasideo, da man die hot vertrouwen
van Duiteobland twi du geallieerden had
en onverufcxsd werkte voor As» vrede,
nu genoodzaakt dit werk te staken. Het
nu .<11 Is er geen ironie in het feit
om de vrdAwpropagandtat osuter A> Maate-
hooteen nu ook op het punt staat het
zwaard aan te gordan
huizen. En toen ik klein waa, wi
nog heeleciaal niets. Hoe zal dat
te moede zijn gieweeet!”
„In voor onze kinderen zal het nog an
ders zijn!” Hij drukte haar arm vast te
gen zich aan „Die zullen geen herinne
ringen meer hébben aan dorp of stad.
Ja, Berlijn groeit snel. Het verslindt alles
rondom zich, braakland akkers, vrucht
baren on onvruchtbare», grond, hoeven «n»
hutten, en die Ixxren zelf er bij Jammer
boeren groot in hun liefde, maar ook
groot in huni haat!” Hij keende zich om
naar Tompalgof en naiu A>n hoed1 af,
voor een> groet.
laar de wind van het vrije veld1 woei
haren. Ax>r elkaar, blies krachtig te
gen hetn aan. Hij moetat An l»oed weer
opzetten; „Maar weet je, wat ik toch
wel zou wiHeau, Marianne? Ik zou niet
altijd willen blijven. Ja, nog een poos,
maar ate wij dan moe zijn, trekken wij
er uit. Frgens buiten de stadspoorten, te
miAUen van het groen. Daar krijgt men
weer kracht, weerstandsvermogen, levens
sap wij worden weer jong. Fki. onze
kinderen gaan dan mtescliien nog ver
der, <jn hunne kinderen nog verder ttn
zoo voort, totdlat A- stedelingen weer boe
ren worden, uit wie zij eertijd» stedelin
gen zijn geworden!”
„Ach, dat geloof ik noot,”'zeide Marian
ne Radekow. „Nu willen alten toch He
yer in de sgadi wonen."
„Dat te maar een overgang, de stads
poort te een doorgang. Het te een voort-
Airend komen cn gaan. Ik geloof echter^
ondanks alk», dat de wortelen onzurf
kracht hier zitten. Htar!’* Jr
Hij wee» omlaag naar den grond, IjRkar-
van dé v"«--•--
nog te zien
steenen, onder kalk
geheekm lant, welke
de koorteachtige
te stad en haai
gen rug haidden geladen.
(Slot.)
Aan /eiken hoek moeten mijn- oude vrou-
en staan „Rozen rozen. Britaer ro-
■n! Met lange «telen, een groecli het
stuk! met korte twee voor een
grosch
„Je kunt het probeeren Marianne
glimlachte vriéndelijk.
nog lang zoo dom nietGott-
-A. Hadden zijn vader zaliger en
hijzelf niflt met de warmoezenierderij in
het groot niet aardig wat verdiend
Waarom zou Jacob dat ook niet klaar
spelen met dten rozenteelt? Dat was toch
een plan, waarover veel te spreken viel.
Zij waren nu klaar met het eten
het had goed gesmaakt Gottfried stondl
of en trok Jooob in een hoek: „Wel,
hoe ben, je op het idee van rozenkweeken
gekomen Ik stei er belang in! Hij liet
zich de bijzonderheden vertellen.
Rozen, rozen, niets dan rozen,,” hoor
de Marianne haar broer met geestdrift
aeggen. Zij glimlachte: Goddank, nu had
hij iets! Hij wa« geheel in zijn dement.
Wat zou moeder er zich over hebben ver
heugd Tevreden verliet zij het vertrek;
zij was moe, aan den overkant wilde zij
poosje rusten.
m de dokter na een half uurtje uil
was hier niet meer.
„Huil toch niet,,” zeide Hireekorn to|
zijne vrouw, toec
van het rijtuig terug viel. Zij had nog
lang uit het rajampje gekeken. Nu ro
den zij in draf op den straatweg naar de
stad. „Wat wordt er van Mieke zeide
Marianne eensklaps. ,Ik zou haar bij ons
willen neipen», nu moeder er niet meer is.
Ja P”
■'„Moedertje!” Hij kuste' haar innig.
„Wij krijgen nu spoedig een kind, dan
kunwen wij er dadelijk wel twee hebben
Neen haar
„Ach, Friedericht wat ben ik blij Ma
rianne herademde, en drukte hem de
hand. I^aat onR uitstappen, en het laatste
eind te voet gaan ik kan niet meer
rijd»n.”
Op de hoogten, der zandheuvels, van do
oude Tempelhofer bergen, welke eeuwen
lang hun witte zand als oen duin over de
witte zee dér velden had geschoven, stond
de dokter, stil. Hij leidde zijn vrouw.
„Wat is er hiér gebouwd, zeide Ma-
riahno ate verschrikt Het was, of zij het
vandaag pas goed xag. Overal reeds hoogs
A» dikke rookwolk der Sigaren in A stil
le kamer trad) om zijn vrouw voor het
vertrek te waarschuwen vond hij kaar In
An leuningstoel bij het venster. Zij had
A handen gavouwen over haar gezxgw-
dm schoot, een lachje zweefde op haar
gezicht, zij sluimerde.
Aan haar voeten hurkte Mteke
waakzame hond „St. zij slaapt I
Hirsekora drukte een kus op zijn, vrouw»
voorhoofid. Zij qntwaakte„Neen ik heb
niet geslapen, neen, o neen
Hij plaagde haar „Neen, jel hebt in het
geheel niet geslapen, neen^ Maar, kom
hartje, er i» ingespannen,
Het afscheid was toch moeilijk'. Nu wa
ren zij nog eens allen bij elkaar geweest
in het oudé /Stamhuis der Badeki
dat nog lang blijven In-staan. 1
ABONNEMENTSPRIJS i per kwartaal f 1.25, per week 10 cent, met Zondagsblad per
kwartaal f 1.75, per week 14 cent, overal waar A bezorging per looper geachiedt. Franco
per poet per kwartaal f 1.50, met Zondagablad f 2.—
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan one bureau Markt 31. Gouda, bij
onze agenten. An boekhandel en de postkantoren.
ADVERTENTIEPRIJS i Uit Gouda en omstreken (beboerende tot den bezorgkring)
1 —5 regel» f 035, elke regel meer f 0,10. Bij drie achtereenvolgende plaatsingen worden
deze tegen twee berekend- Van buiten GouA en den bezorgkring: 1—5 regels f 0.80, elke
regel meer f 0.15.
het schip aan de Engelscha eigenaars was
teruggegeven.
De generale staf der V. St houdt zich
bezig met het uitwerken van plannen, voor
een eventueel optreden door de V. St, in
dien de oorlog aan Duitschland mocht wor
den verklaard. Tot die plannen behooren
het gebruik van staand leger en nationale
garde als kern voor de africhting van een
leger van 2.000.000 man per jaar. Er zul
len echter gepn troepen naar Europa wor
den gezonden vóór lente 1918. Terzelfder
t(jd zullen de Amerikaansche munitiefabrie
ken worden uitgebreid om een voorbeelde-
looze productie van oorlogstuig mogelük te
maken.
Het registreeren van alle handelsschepen
onder Amerikaansche vlag, alle plezier
vaartuigen en motorbooten is zoo goed als
geëindigd. Kanonnen ter bewapening van
koopvaardijschepen ztfn op verschillende
werven bijeengebracht en tot inventarisee-
ren van de fabrieken in het land is ver ge
vorderd. Elke ‘fabriek is gerangschikt naar
de mate waarin z(j munitie kan producee-
ren.
Zonder dat nog machtiging behoeft te
worden verleend door het Congres kan de
President gelasten dat het geregelde leger
op 286.000 man, de zeemacht op 87.000 man,
wordt gebracht.
Bovendien is er eer»
150.000 man en die in
man kan worden gebracht.
Amerika’» beste verdediging is echter op
het qogenblik zijn vloot; de autoriteiten
schijnen het er over eens te zijn dat de
tegenwobkAge ligging der vloot in de nabij
heid van CÏ!ba.,wen8chelijk is, wat er ook
moge gebeuren.
Ten einde een snellen aanbouw van oor
logsschepen en den aanmaak van munitie en
uitrustingstukken te verzekeren, waarvoor
met particuliere fabrieken contracten zijn
aangegaan, heeft minister Daniels, secreta
ris voor de marine, het Congres machtiging
gevraagd zulke inrichtingen op te comman-
deeren en in werking te stellen. Er wordt
verklaard dat de aanbiedingen om gouver-
nementscontracten aan te gaan, die voor
alle andere zullen worden uitgevoerd door
dé secretarissen van marine en van oorlog,
zijn ontvangen van bijna alle scheepvaart
maatschappijen in den lande en van bijna
alle Amerikaansche fabrikanten van mili
taire benoodigdheden en materiaal.
Reeds wordt een geval van sabotage van
een Amerikaansche torpedojager gemeld,
wat zeer verklaarbaar is omdat immers een
groot aantal Amerikanen van geboorte
geen Yankee’s zijn. Uit Phiadelphia wordt
dan gemeld, dat de torpedojager Jacob Jo
nas, een der nieuwste schepen van 1100 ton,
in den nacht van Boston gekomen, om de
machines te laten nazien, ’s nachts op de
rivier was gebleven. Toen men den torpedo
jager naar het dok begon te sleepen, begon
hü te zinken. Men is erin geslaagd het schip
te behouden. Een lid van de bemanning is
aangehouden op verdenking van sabotage.
De regeering overweegt, de Amerikaan
sche schepen door de blokkade-gebieden der
Duitsche duikbooten te doen convoyeeren.
Bijna onmiddellijk nadat ’s ochtends uit
Washington het bericht was ontvangen, dat
de diplomatieke betrekkingen met Duitsch
land waren afgebroken, ontstond er brand
in de lading, die te New London gereed lag
om te worden gestouwd in de handelsduik-
boot Deutschland, zoodra die zou binnen-
loopen, teneinde naar Duitschland te wor
den vervperd. Men neemt, aan dat die brand
gesticht is op last van Duitsche autoritei
ten, teneinde ertegen te waken, dat de goe
deren aan de Amerikaansche regeering in
handen zouden vallen, indien de oorlpg
mdcht worden verklaard.
Alle voorzorgsmaatregelen worden geno
men, om te zorgen, dat de Duitschera geen
onherstelbare schade toebrengen aan de
nog alle moeite te hebben gedaan om het
dreigend onheil of te wenden.
De Diütsche gezant te Washington schijnt
alle mo&te te hebben gedaan om dit drei
gend onheil af te wenden.
Vrijdag heeft hij nog een poging gedaan
om contact te krijgen met het departement
van Staat om de regeering ervan te ver
wittigen, dat Duitschland bereid is om con-
Jtssies te doen op het stuk van de laatste
“Duitsche nota, en dat het genegen was om
aan de Amerikaansche autoriteiten toe te
staan, zóóveel Amerikaansche schepen Fal
mouth te laten aanloopen als de Ameri
kaansche autoriteiten zelf mochten wen
schen, in plaats van slechts één per week.
De Amerikaansche minister van Staat, Lan
sing, weigerde echter met Bemstorff te
spreken, over welk onderwerp ook.
