“3"
I
draagt ham e|i V
"'S.'fcL
,er l|béfc*lve
ag Andere a
a
I;
Zaterdag 17 Maart 1917.
ITieuws
r;
T
Telefoon Interc. 82.
Eerste Blad.
V
Feuilleton.
tixa-.
ionaal Steun-
1914.
aire goederen
Verkooping
itreoht,
K
wie d
Me Jaargang.
Het Nest van den Sperwer.
KOEMAN,
oix-ws- ©xx -A»d.-v-ert©xxti©TolsLd. voor Q-oxxjj.su ©zx Oxxxstxelcexx.
VERSCHIJNT DAGELIJKS BEH<VE| ZON- fcN FEESTDAGEN.'
-f
Telefoon; Interc. 82.
oxxfl J
Als de Lente komt
Uitgever* A. BRINKMAN ZOON, jg
UIS
o. 13345.
■MMt f Uk
bureau Maazr 31. Gouda, bi»
:n
Dit nummer bestaat uit twee bladen.
geloopen jaar, <l*nk V
onomischen toestand,
op
OOÖC.
f
01
t
yiODH
1L
ven
had
Nassau Ouwerkerk-
van
h»
her-
35
„Mij goed 1’
was
van
de
[wel
andscommissie Ar-
ouw- en Woning-
'ruis”, 8 uur. Bond
afd. Gouda, Alg.
enige industrie, die
ondstoffen of kolen,
inenkort waarschijn-
IPROEP.
tionaal Steuncomité
roep te moeten doen
win van het Neder-
bijdragen geschie-
der Nederlandsche
Rotterdam en hare
enhage, Dordrecht
Ische Handel-Maat-
chappen te Rotter-
i de Administraties
ot het in ontvangst
eschikbaar hebben
Administratie ont
hullen bekend ma-
rukkerij
OON Goud».
ito
iters
Op voorpM»»» 4
Gewon* adverted
p*4» Groole.lenen.
ILUNI ADV1
koep es «erkaop. te
hetoliag. Maaiaium
ruari 1917.
12.
M. de Koningin.
-der*
En-
nu
vuur
I „Kunstmin” soc.
ijksche feestavond.
Duld.”
van 8 tol 10 uren
915
di lei
ite is
•zoo
kring,
inca-dans
hter.^djbnl
leveh^niet alt
in de kltuwis
jmóeg, in di
int. Leo, reac
tor wijl op de
kAKT 1917. do. voor
0 de Stalhouderij van
EN aan hetMarktvald,
de
dll la lllljl IW« «u Idl, du h« Aura
Een romantisch verhaal uit den tijd van
de Puriteinen der 17e eeuw.
door
BARONES ORCZY.
(Nadruk verboden.)
een
het edele dansvermaak,
een der moest geliefkoosde
oud en jong. Uw dienst-
die ninÜH langen tijd geen
hoeft, moet mi uiting
«noties die hij dezer dagen
kljjk Nationaal
imité 1914;
TREUB,
jemeene Voorzitter.
IUMA,
gemeene Voorzitter,
ran Uitvoering:
DE VOOUS,
Voorzitte
IIEMA—HUMANS.
Th. C. v. DOORN.
DK HENKEMANS.
THORST HOMAN.
H. NOLENS.
1ST.
JSSELSTEYN,
(gemeen Secretaris,
kcht bij de Heeren;
1 VAN DOORN,
aninginnegracht 35.
loninigin, de Hooge
t, naast de groote
ger door Hare Ma-
vaa het Koninklijk
gesteld waren,
rag van 50.000.—
ebonken.
eze schitterende by-
teteekenden tot het
jitnoodiging te moe-
ipoor zyner Landa-
i en hun door ruime
te openen, de taak,
tionaal Steuncomité
tot het eind te ver
rij geregeld tijdig
ontvangen va»
a, vermak^lijkne
te ease agenda
veine..
en
noreerd,
Hij
heid,
ate
dei
heel gewoons
liet nauwe I
de v<
werd
dweilen
voet-in-i
De herl
ook een i
lipte stramheid wi
zijn overdrijving
kunst is alles
tigo, ar
nastiek,
hod_'0
Indianen-at<‘|
kerw t"
f door
vfvoord.
trim ooi
(Me in
t iiumonl
met ons beide, mijnheer Lam-
Segrave in steeds grootere
we „quite of double
N:
OmnibuabrUt,
ctoria. Tilbury,
sn en Stalfe-
iljjken w< ft, gar
>k, die help Hor vi
de 'nieuwe'/. *ko dam»,
uMuiiiiBcnen tuesuuia,
te lande tot de uit-
n daardoor de geld-
té belangrijk minder
In er omstandigheden
pnieuw aan de finan-
ware eischen gesteld
rat zijn tal van be-
bracht. De aldus ont*
zou ook in normale
m; de fbstbaarheid
'ten, en de betrekke-
conomische opleving
it het voor tal van
Ijjk is geweest, vol-
te om gedurende dé
het allernoodigste te
dam»,
Ven tijd
(UeY Het
bhla do
,ke wijze aan heft
bulten jufot hoe langer hoé meeo bewon
deraars, aanhangers en beérfenaar* gaat
trekken. Dé beide voorvechters eu leer-
meeftteramm zijn lAlly Green en Jacoba
yen der Pas wier namen door geheel Np-
«Ierland rwdh bekend zijn en oen zeer gop-
de reputatie hebben. De kunst van deze
danebeoefening bracht het dansen weer
terug lot het oolo-spel. Al wordt de klap-
iiioke en ptestteoiio dans ook
ttbsl tarief
Mp sa lagasoadm tag»||*sliagea H cmmhm «m, «aar garadwessrise
Brsadaa aaar plaaumipu*
WTBNTlftNaaavragsp aapbtodhgsa,' bwstspils Ai^Msiiiaaiai.
«aritew. 4-S 025 «Mta 1 «SM Mi raarah-
’jMaate 10 ragato. BiJijf reaal.
cies zal]
geert m,
in zich
te sprei
ta buig*
men weM ook, dat de irag
men uit fnoet komen erÉitós
rand van het steile g*h»1
dichter is b(j de zon en «ki
mei. 'jiij Y
Is voo# Me «oo gaat, h« 1
De hoop, de verwachtu»
maakt zyn schijnbaar zqö moei)
«Kh »«m.kkelük. H(j i> liet ooi
«terkkt en het zekerst weer 4.
vreugde in aantocht weet, telkens wanneen
opnieuw de jonge lente lacht oter do her
boren apjrde. Het is, wie het eetiwig ver
langen in zich draagt ten de zekere hoop
van een bUjderè wereld-
gejiuchterd, maar ook niet
ter been, stond hij van de
de speeltafel op.
U gaat ons toch ook
vroeg Segrave.
zou ik door kunmn
reolvertoon weerde hij
.J maar, mijn waarde,
geloend1 hebt, zit cr
mot «te kuustverhi
paard gaat-
Wanneer «mti 4
lijn is, een wesM|
vende deining, dd
scherpe hoek, een
tigo, hakerige beJ
ineast Jonken aan11
harlekijn, soosla
vermaak was op
Onlangs heeft I
delbaar Ondarwijj
het stoppen- Mtef
in zijn paistegod
tets, doch wij ill
[Imh 1oai-le<“ k
t Ijn de café®
in tal
DlK tri
Igehjke d
uTJ
htf> brawl
wtw
f listig
zijn
oF een lyiTschNkkeiih
afukelMia, deaadaar
buiten juist hoe langer
GOME COURANT.
ABONNEMENT,e*ua i p« knnul r US. awk 10 c.m. m.r pj INOEÏONDEN ljjBDEDEELlNUEN >-» 1 1* .Ik. njri
kwartaal f 1.7S, per waak 14 cent, overal waar da toasorgiag par looper gaachiadt Franco
per poat per kwartaal f 1.50, mat Zondagsblad I 2.—.
Abonnementen worden degelijk» aangenomen aan on»
onze agenten, den boekhandel en de poetkanioren.
ADVERTENTIEPRIJS i Uh Gouda en omWrefcen (behoorende tot den beeorgkring)
i —5 regel» I 0.55. elke regel meer f 0.10. Bij Ürie achtereen volgende plaatsingen worden
dose tegen twee berekend. Van ballas Gouda en .den beeorgkring1 —5 regel» f 0.80. elk*
regel meer t 0.15. I f
„Ik heb alh
Aas te -
schen w<
Lord
do hel bij elkaar,
gewichtige j,-
Korting gez
„Dat was
Koning kreeg
geld te goed1
loglee voor
er u 'een
voor gevt
noeg
hn
nl
Mond hij vai
„Maar,
niet verli
Neen m
spelen?”
zijn zakken om.
behalve wat gij
niets meer in.”
„Maar U kan mij nwerkae-brkdjes ge
ven...” drong Segrave aan, „altijd vcor
het geval dut gij zoudt blijven verlieten»..
wat wel ónmogelijk is na zooveel dé-
gij kunt elkaar toch geen kaart
zei Endicott op mewrterachtigen
\t schrijven de regels vag
’rimero-epel voor, <iat als er maar
*- een derd*» volkomen be
geven."
- te coupeoren
kaart te geven!" selde 8e-
mijnheer Endicott. „Ik «heid
voor ik de veine van mijnheer
i overgaan.
quite, mijnheer Lambert... Dou-
dte... Ik zal u vijl en twintig
honderd gulden raiiulthg zijn of niets...
in welk geval wij opnieuw kunnen b«gin-
nen."
Lambert keek met warme sympathie
naar den jongen man, die in eene aan
krankzinnigheid grenaende, verschrikkelij
ke opwinding was, terwijj hij »e« liefst
zijn tegenpartij zou zien winnen.
Endicott gaf aan elk der twee jonge
msnnen <*n kaart, maar toen bij dat deed.
en waar gsen water is, tnui
r men p|
men diet^en I
Wantte
•al zich 4
tht ertjdi
het waa voor hem een betooverend en
arglistig spi'elgoed, dat hij onwillekeurig
door zijn handen inoeet laten gaan.
„Spelen de heeren niet wat heel hoogf?”
klonk de vleiende vraag van mevrouw En
dicott, die bij de tafel was gekomeo.
„Hoog spel kan ik in mijn hute niet toe
laten. Mijnheer Lambert, zou ik u mogen
\erzoeken daarmee op te houden
„Nieta liever den dat Mevrouw ant
woordde Lambert terstond.
„Daar kan ik niet in berusten!” viel
Segrave heftig in. „Neen, neon her
haalde hij met koortsachtigeu drang.
„Mijnheer Lambert kan nu niet uitschel
den Al» man van eer is hij verplicht
mij revanche te geven Double of quite.
Mijnheer Lambert IDouble of quite?”
„Mij goed 1” was bet bedaarde ant
woord.
„Maar
geven!"
toon. „Bovendien
het Primero-epol
twee speler» zijn,
langelooze do kaarten moet
,/Wees gij dan zoo goed
en on» een J
grave tegen
er niet uit, voor
Iombert op mij hel) doen
Double of
bic of qul
ling die et aan ge-
een sisrlljh gebogen
welving, een «W|-
m iWn one-step eei
bocht, «ra hojr
iet doeJonsl#
qw wse<
bij het Mij
Geleend geld brengt geluk......
uw prder-briefjee zijn altijd gého-
Mylord
sprak met koorCyachtige gejaagd*
ofschoon zijn keel zoo droog was
s perkament en ieder woord heg» pijn
_?ed. Maar ten koste van allee moest er
doorgeepeeld worden, othij was it*d-
deloos verloren
Bij d<‘ laatste rondjes had hij iets vau
het ziine herwonnen. Hij geloofde stellig
dat hij zijn verlies minsten» inhalen zou.
Hij moest winnen, ander»
„Neen, neen Ik hel) er genoeg van,’’
zeide I_ord Waiterton, zijn hoofd' door don
drank hozwaard, heen en weer schomme»
lende. „Ik heb al te veel kasbriefjes aJge-
geven... Ik heb er genoeg van 1”
„Ook ik ben van meening, dat wij lang
genoeg gespeeld hebben zeido Lainborf
met nadruk. „En als andere heeren orfze
plaats wilden innemen...”
Hij maakte die eerste bewegingen van
iemand die zal opstaan, maar hij word
daarin gestoord floor oeri heeschen lach
en een gebiedend manuaal van Segrave.
„Ónmogelijk zeide deze. „Gij, mijn
heer Lambert kunt in geen geval weg
gaan... Mylord nog een enkel kansje
drong lüj nog een» aan.
„Neen, neen Waarde Segrave," ant
woordde Lord Walterton, zich schuddende
als een uit den slaap ontwakende hond,
„het spel amuseert mij niet langer, zooals
ook uw jonge vriend opmerkte... Veel
succes... en goeden nacht!”
Dit zeggonde draaide hij zioh op zijne
hielen om en trok zich terug in een. hoek
van die kamer, ver van de verleiding van
de groene tafel.
„Wij dan
bert,” zeide Segra/ve
spanning „Willen
streven, het hopen. Maar om dat
kunnen genieten, moeten we niet I
voor een enkele teleurstelling. C
stelling is meestal een narigheid,
zelven op den 'hals schuiven. Ze ié een ge
volg van ons ongeloof in de schoonheid van
ons leven en raak ook een ongeiuld, een
verzet, omdat het leven niet alleJ zoo be
stelt, of het uwé niet too besteld heeft, al*
wU het ons( een* hadden uitgedacht. Alg
“teven af
in zyn ho
hebben wil
k portierdeuren
iets anders dan
f zoeken in alle
nnneer hij iet*
spoortrein, let
i om den
leven aan
die het verlan-
verwacht en
jhoonheid is
BRIEVEN UIT DE HOFSTAD.
COCLXU.
•iKMte mot al haar grilligheid grijpt
mger hoe dieper in hot dagelijkse!) r„.
in en beftwrachf steed» meer de *i^ke ptestteohe dans ook groepege»
verwarren de geregel- int oogenblik wordt deze wijze van dai>
n’voBUi dau ook, een der lieve-
heden 4 blijft V»n *||e jongelui,
van de^ „wü/te” Haa^Mte- Het
uid)lijfv»n, of or moest in ulter-
rden vervallen. Weluu, ju zijn
n d» Duooan-dmu», zij rtaan
du tel de Parij-
nu -~p*‘ iEH«*uiw« ook
Mund* ranch ««fife mqal-
»hun spé tete llottenteue-
ibetwHidno. Voor beu iade
sst, een ^oevlucilt.
'*MI .hacAmajJ
rara, die atetootelijkv beukerige, houteri
ge alangenmenadfeü? En te er iete artls-
tieker denkbaar 'ian d» dansen van UUy
Grran en Jeoobd van der Pa*?
Het te een h«üao rtrijd in dq daa*en-
gtwrate <W Haag lunchen de ateo-
rs «nil de naaklvoetigm. Wie m«*g«leeld
<te kringen van de Hageuaara.
gevrtl kent dh» daar ouder de jon-
«rookt, kan zich tegrijnen hoe
hen een ..levensvraag" ia. Want
mooi maakt en ryk. Wat doet het er dan
eigenlijk toe, of we het niet allemaal krtf-
gen, Waarop we hopen? Niet het bezit
brengf het geluk, maar het verwachten, het
_a-u_A v--ïitteeluk te
:t Ejg «Un
Och Weur-
I, die we on»
- *J een ge-
iloof in de schoonheid van
c ook een ong<
leven niet alk
besteld j^eeft, al*
Jden uitgcdi
kinderen móeten we zijn en het 1
wachten al* een Sinterklaas-verra*
Wie nu eenmaal i
heeft, dat hy een spoor
en nog wel een met blaul
en een gele locomotief, eh
een spoortrein, blijft er
gaten en hoeken. En ook
veel mooier» vindt dan tooW spoort
hü er niet op. Hij bljjft jHgnzen
spoortrein en Inat het schoone le
zieh voorbijgaan. Dat Is een» die k“4
gen niet kent, dat verrassingen v
de hoop op eeti onbekende iel
hem vrexnd. Vo^t hem is het leven al* de
eindeloOB-rechte weg met net-geverfde ki-
lometerpaaltjes ^n hier en daar een behoor
lijk zitje tussebten netjes-geschoren hagen.
Hy weet precife^ hoeveel kilometer hjj te
gaan heeft en hotevel hy er per dag en per
uur aflegt. Hjj Weet ook al dagen te voren,
waar hy even rusten zal en wat hy er
drinken zal, melk of chocolade. En hy
meent te Weten, hoe het er aan het einde
van dien weg zal uitzien, waar hy zijn ge
mak zal kunnen nemen, zyn testament ma
ken en ztfn begrafenis voorbereiden.
Maar voor hem, die niet zanikt om een
spoortreintje of een blokkendoos, maar
werkt en wacht, wat het leven in zyn einde-
looze goedheid hem brengen zal, voor hem
is die levensbaan als een fantastisch-kron-
kelend pad, breed nu, dan smal, gemakke-
Hjk geplaveid of nauwelijks begaanbaar,
overwoekerd van bloeiende wingerd-ranken
of van pijnende doornstruiken, in den scha
duw van eeuwenoude boomen of door de
felle hitte van schaduWlooze vlakten, om»
geurd van rozen, wier struiken opkronkelen
langs boomenstammen of oude, verweerde
huizen, of overdonkerd van stormvlagen of
regengekletter, langs zilveren beken of
angstaanjagende ravijnen, over bergen met
scherpe rotspunten of door dalen, waar de
vreugde van het laven lacht. En telkens, bV
iedere nieuwe kromming van dien wonder
lijken weg, wacht hem de nieuwe verrassing
van wijde vergezichten of bloeiende voor-
jaarstuinen of met klimop omrankte huis
je*. Langs den ‘weg zijn geen kilometer-
paaltjes en geen gemakkelyke zitjes. Men
weet niet, hoe lang men gaat noch hoeveel
kilometer per dag. Maar men loopt tot
men moe ia en altijd vooruit naar het ver
J) alleen aan den houder van een
betalen”rieip Segrave, die intirn-
i'eer rondgegeven had.
Walterton vloekte alle duivel» uit
Lj elkaar, want lüj had vijf
goudw kroonstukken op een
gezet en... verloren 1
voor het eerèt, dat ik eene
Segrave ge moet mij dat
i houden, anders kan ik mijn
vannacht niet betalen. Ik zal
ordor-briefje op mijn kassier
renmaar ik hel) er nu ge-
van
wat opgt
te stevig t
van de r
Mylordi, 1
laten vrot
neer... hoe
en met ve<
Zie
ure
ouwbur^. Nederl.
JCV»< VAN EEN)
EBWHETIJWEK
VEU)C
Als jMtgeon ik hlor «öhrijl gedrukt en
in de Goucteche Courant geplaatst te, «al
Ik voor onbepoaldra lijd de plaats in ge
zin en gemeteM* weer hteüxw iAgenMaen,
welk» ik In tteptember 1914 *oo onvoor-
berrtd verliet. Had ik Ixdodd ate veld
prediker ontstegen te worden, toen Ut hei
daartoe strekkend verzoek indleoóe, en
had ik verwacht, dat de door ttej gvko-
,»en datum zou worden tegwUUfld. van
het een I* even weinig gekomen al* vau
h<M ander: mrt 1 Februari wiet ik nog
niets zeker, kon ik alleen maar ver
moeden op grond van welwillend ver
strekte mondelinge luedcdeeilngen, dat ik
mijn zin niet zou krijgen in vollen ont
vang; maar teven* bestond allo recht te
rekenen op datgene waar het my om te
doen wao: den arbeid in de gemeente weer
ter ivand te nemen. Ik ben gemeld in het
genot van onbepaald verlof en gehouden
bij 2c mobilisatie weer op te komen m bij
mijne Divisie me te vervoegen. Mrtdezu
regeling kan ik vollen vrede hebben
waut zij brengt me ws< ik leoogde, torn
ik met 1 Februari ontslag vroeg, gelijk
Ik al opmerkte-
Of ik het nieuwtje van hot Veidpredi-
kersciia|> al had? Ik doe de waarheid geen
geweld aan, »ls ik verzeker in alle
Umdiridonheidl niet wispelturig te
zijn. Neen, hel nieuwtje imd ik er n i e t
•f. Integendeel I De werkkring te nx' lief
geworden. Of ik bij mijn arbeid moeilijk
heden ondervond, die mc noopten heen te
gaan? Het sou schandelijk ondankbaar
zijn, ate ik den moed had, dit te bewe
ren. Hei te geen lui, geen „gtzuakkelijk''
leventje gewekt te velde, maar het bood
voldoening, wat niet overal het geval te
op den akker van het geentehjk, goda -
dienstig leven. En behalve voldoening,
spelen Wat denkt gij er van
En hij wee» mot zigi koorteaehtige hand
naar de musea goudstukken, die naast
Lambert op tafel
Ug‘
„Zooals gij wÜt/ zeide de ander met
de grootete bedaardheid den stapel goud
vooruit Hchuivende.
Segrave coupeerde do kaarten, en liet
do zijne zien.
„hen tien!” zeilde hij kortaf.
„Ik heb een Boer,” repliceerde Lam
bert.
„Hoe staan wij?” vroeg de ander wet
zijn bevende hand zijn brandend voor
hoofd strijkende.
„Ais ik goed zie, zijt gij mij twaalf
honderd gulden schuldig,” antwoordt* Ri
chard, die onverklaarbaar kalm bleef bij
do vulkanische spanning, die hij onwille
keurig gewaar werd. Hij had twaalf bon.
derd gulden gewonnen, wat in die dagen
voor een platte-landicus een echt ver
mogen was ni&ar op dat oogenblik kon
hij, in de warrtJiug va» gediaohten, die in
hem omging niet duiken aan do betoekw-
nis van zulk «en vermogen voor zijne
broer Adam en hem zelf.
Hij had HtandvaHtag de glazen madera
en muskaat geweigerd, die Mevrouw
dicott hem onophoudelijk aanbood
eclHer was hij ate dronken en als i
jotg hem het bloed door de aderen.
Het snel-werkende vergjtf had zijn wer
king gedaan. Hij luut tot nu toe te kam
pen goluuf legen zelfverwijt, dat hij zwak
genoeg was geweest an tegen beter we
ten in, zich als een zwakkeling zonder
vaste principes, had laten overhalen, dat
zelfverwijt woek voor het kinderlijke ge
noegen over zijn winst, «Mc wn stapel
goudstukken beliep.
Geld was hem nooit door de handen ge
gaan. allerpiinst zoo’n maas* goud, en
het oogenblik wordt deze wijze van da»
seu voornauielijk door jonge damwt be
oefend: do heeren der «chepplng blijven
nog meer ^gevoelen voor het duo-daiteen,
al zijn er reeds eenlge van hen ten too-
nevlo verschenen oiu de klassieke dan*
uit te voeren. Men zal zich herinneren,
welk een sensatie indertijd de bekende
Isadora Dunca heeft verwekt met haar
„bloote voeten” dans. Den Haag kreeg
zelfs oen licht schokje bij het zien van,
dal extra-ordin*ire. Maar die emotie zijn
we te boven; het is nu zoo gewoon, dal
zelfs id den hutedijken kring, op taini-
lle-bijcenkonMiten de Dunca-dans als iet*
i op het repertoire verschijnt,
lakschoentje waarin vroeger
'O«t op Uhineesche marU‘1 mithale
vastgeklumd, te dus plotseling ven-
i en heeft plaats gwuaakt voor den
-natura.
■loving van de klassieke dan» i»
zeer gelukkige reactie op de le»
1 raartoe de gyumaeüek in
heeft geleid. Aan de
een soepele lijn, een rus-
arltetieke beweging, *terwlji de gym-
vooral de turnkunst, datzelfde
>eklge en houterige heeft, dat aan de
sen-step eigen te. I» er ieto leelij-
denkbaar dan een warsch van iur-
viel de voor Lambert beateuide kagrt op
den grond. Endicott bukte om die op te
rapen.
Op dat oogenblik keek Segrave met
alle attentie naar die kaart, die aan hem
was gegeven, en waren de oogen v*n
Lambert met innig modelijden op Segrave
gevestigd. Niemand der andere gasten
lette op het tafeltje der beide jonge man
nen. Aan alle tafeltje* werd gespeeld, en
het was laat. De wijn wa* van een zwa
re soort gewewrt, en de gwuoedereu in
koortsige «temming.
Daardoor lelt» niemand op wat Endi-
qotl deed, toen deze met veel oiwtentatie
bukte om Lambert’* kart op te rapen.
„De kaart ligt met de blinde zijde naar
boven,” zeide hij, „wat te doen?”
„Wel, geef die aan mijnheer LamberU”
stelde mevrouw Endioott voor- „Op nieuw
jjeven verandert de kansen en stoort den
loop der fortuin... laat mijnheer 8egra-
*e »eggra, hoe hij het hebben wH."
„Vooruit met de kaart! Waartoe dat
oponthoud!” was het driftige antwoord
van Segrave.
Terwijl lambert de kaart van Endi
oott aannam en met een glimp zag, wat
voor ren kaart het was, riep Segrave;
„Een Koningin! Een Koningin!'’
„Ik heb een Heer!” zeide Lambert be
daard. „Ruiten Heer... die te mij van
avond aldoor trouw gebleven-.”
„Do duivel Merf je trouw, ntijnheer
Iwer Lambert!” zeide Segrave, met klank-
loos geluid. „Ge hebt een helsch goiuk...
Wat ben ik u schuldig?!
„We speelden: double bf quite, du*
■ijt ge me du twee duizend vijftig gulden
schuldig... Gil zult wel witte» w.
kennen, dat ik niet dat hooge spelen ver
langd heb!”
(Wordt vorvolgd.)
We hebben eindelijk tie eerste lentedag
gekregen. Het heeft leng geduurd, Fe
bruari, die 7 zomersche dagen som
migen zeggen 9 heeft tteteverén, had
zich daaraan al heel slecht gehouden en
ons in een winterkou gezet, al* we on*
sinds jaren niet meer heugden. Een Maart
scheen dit slechte voorbeeld te willen
volggen. AI dadelijk na zyn verschijnen
begon hy ons een Oostenwind in het
gezicht te blazen, die onze adem bevriezen
deed en on», angstiger nog om den kolen-
nood, avonds vroeg onder de deken*
deed kruipen, waar we nog te rillen lagen.
Maar na die strenge herinnering aan zijn
Noordsche macht,begon toch medelijden met
het arm, zooveel geplaagde Europa, zich in
hem te roeren. En na enkele dagen van aar
zeling schijnen zyn zachtere gevoelen* het
gewonnen te .hebben en hepft hy on* ver
rast met den eersten zoeten Lentedag, die
ons de ramen deed opengooien en, bloots
hoofd*, alsof het zomer was, deed naar bui
ten loopen.
Wat was dat een plotselinge verrassende
vreugde, ’t Wa* of met onze ramen ook de
vensters van ons verlangen openvlogen en
we het leven weer zagen als het geluk van
een jongen voorjaarsdag. Nu kijken we
weer naar de dikke knoppen, die aan boo
men en heesters op ’t openspringen staan en
we snuiven in den wind of we npg de eeprte
lentebloesems niet ruiken, die straks de we
reld rondom zullen omtooveren in een kleu
renland. En met het versche groen en de
jonge bloemen verwachten we een nieuwe
vreugde te zien ontluiken over de her-
bloeiende aarde.
Och, ja, de tjjd van de bloesemende lente-
weelde en de zoele lentegeuren is nog ver.
De wereld ia er ook eigenlijk niet naar om
naar nieuwe stralende levensvreugde uit te
zien. Maar wat kunnen we eraan doen On
danks de kou ,die nog komen gaat, en de
mistroostigheid van het wereldgebeuren,
dqt ons nog benauwen zal, komt de nieuwe
hoop, als ieder Jaar, wanneer de knoppen
uitspruiten en de aarde groen wordt.
De lente vraagt er niet naar wat voor
ellende de menschen in hun dwaasheid
over de wereld en zich zelven brengen. Zy
komt met dezelfde, maar toch altijd nieuwe
weelde en in óns hart ontsteekt zij, of we
het willen of niet, weer hetzelfde, maar
toch nieuwe licht van ons eeuwig verlangen.
Want dat verlangen is er wel, ook als het
geen lente is. Het is er altydt Maar het
groeit nu tot een blyde verwachting, die
ons begeerig de handen doet uitstrekken.
En die verwachting is het, die ons leven
teeg lichtende verschiet. Voor de gemakke-
ItJke zitjes heeft men de met moeite be
lkommen rotspunten en de begroeide héu-
'Alniggen of de idyllische plekjes onder het
dichte tffoen, waar de lijster fluit en de
teaterapSi kriebelt over de glinstering ?ap
qe beewpaar is geen melk en «een ch<*f-
lade. Maar men kan het water dringen
lang» d«M weg en waar geen water
men 'jtüwdorst^te vergeten. Waqr
cie* zaljjuitkomen, wc“*-
i nieï; te web
kracht om o
jp voor den
tot èen hut
ook, dat W
loet komen
De m
hoe lanu - T -jar—w-~r
linen in on liiftwrachj ateed» meer do
VüniMiken, <|u kuuMuif
unee kleedfntf Mt
dienen wij niet te verwarren de geregel
de afwteseHng, die nu eenmaal een ge
lukkig verschijnsel 1», omdat zij de een
tonigheid van brt aJhdaa^sche wegneonit
Opmerkelijk te echter het versohijiiHul
dat het oftepimud geslacht gretiger be
lust is op het nieuwe vreennteoorlige ea
sneUer het oude loslaat.
Deze filosofische bespiegeling te
inleiding over *■-—
van oudsher
vermaken van
wittige dienaar w
ba! bijgewooud heeft, moet iui uiting gty
aan zijn «noties die hij dezer dagen
toen het voorrecht hem te beurt vlei
oen dttrgelijk uvondgenot te smaken. Het
was jaren geleden dat wij in bezwijming
van rerpstlchore's edele kunst walsten
en polka-dvn, quadrilleerden en garotteer-
den. Wat de tijden zijn veranderd, sinds
dien. Wog is de wals en voor de polka
wordt de neus opgebaaldl; de quadrille
leeft nog in de herinnering voort als een
verwarring waar uidmand den weg in
wist en d» gavotte *1» iete uit een sprook
je van Andersen.
’t 1» nu alles stop, step en nog oen*
*|ep. One-step, in het Hollandsch klin
kend ate wan-aiep, ’t i& waarlijk een ge-
luidHveiftaspciling die gelijke step houdt
in
liu
ion
iluu I
k. Di
8 niet
1. ai i
