faw,
terdam,
|er
ILMAN
[oekstr. 5
DAM.
tnMilll
:de meubelen
len, Kasten,
(Jen, Theeta
smeublemen
uch, Boeken-
K>n« onbenu
llen, Kapok-
tamermeube
ipote-ondkoop
stoelen v.n.f
f20-, Stfll-
ls f5 50. f7.60
kiweg 5.
XTxe’va.'ws- ©xx -A.d.-v©xt©XLti©*bl©.d. voox G-oixcLsl ©xl Om.str©3x:©xx.
:\ines,
Zaterdag 14 April 1917.
\o. 13337.
■Mie Jaargang.
VERSCHIJNT DAGELIJKS
BEHALVE ZON- EN FEESTDAGEN.
Telefoon latere. 82.
Eerste Blad.
i dit Blad.
Feuilleton.
fid-a-.
tschappij,
alom
rkhouden.
Het Nest van den Sperwer.
Uitgevers A. BRINKMAN ZOON. Telefoon Interc. 82.
MACHINES
1 onze winkels
rogel» f LOS, «Ute regel BMI f 0-2$.
Dit nummer bestaat uit twee bladen.
S’-
voor do «noop-
mijn
67
HOOFDSTUK XXXI.
De afspraak.
ton
op
in
Wotting-
nog
(Wordt vervolgd.)
?i m«cr f 0.10. f
in buiten Gouda
en
en
r week 10 cent, met Zondagiblad pet
szorfing per looper geachiedt. Franco
Al
zijn
tHkrne
(te beving
•rukkerij
,OON —Goods
nli uil] ii Idle
■dam.
BRIEVEN UIT DE HOFSTAD.
CCCLXVI.
Men is hier ter stede natuurlek ook (jv«-
ri« in de weer om het tuindersvak te be
oefenen. Verschillende hoeken grond wor
den in gereedheid gebracht voor de verbou
wing van eetwaren. Volgens deskundigen
komt het wel een weinig te laat, doch zal
t alles, wtnnetr
vhen
orde
dichter bij Sir Manna-
een paar secowten naar
luisterde:
vermc
opbelt
dige
'h c
Ki»]
gen
fdredacteur van
KKERISG Jb
t
leergevorderden.
de acte M. 0.
tl lesgeld f 5
Zoo slaagde
eP. SIEBESMA
i andere leiding
ich rif telijke leer*
s meerdere can-
)oze schriftelijke
Belangstellenden
erdoor tot niets.
J gw.grtd U>M<
ontTUga.
1, vmalxUjU»
In om. ffuU
1 --ii isuiir i
GOIINHL COURANT.
op
zwi'gen. weee
,1-aat mij die
taduke knikte
(vaak de belooning van zeer veel moeite en
eindelooze overreding en besprekingen). Een
minister, die het levensverzekeringsbedrijf
tot den Staat wil trekken, zal dus het groote
publiek wel vóór zich vinden. In Rusland gaf
de minister van financiën reeds in Januari
1916 zijn voornemen te kennen het geheele
verzekeringsbedrijf te monopoliseeren. Het
Russische geld moest in Rusland en ’t liefst
in de Russische schatkist blijven. In Fe
bruari besloot de ministerraad in principe
tot het monopolie, doch dit zou eerst na
den oorlog in behandeling komen daar er
voorshands geen geld was om de thans daar
werkende maatschappijen schadeloos te
stellen. Intusschen werden de bedrijven van
de Duitsche maatschappijen alvast gean
nexeerd omdat daar geen geld voor noo-
dig was. Het is aan te nemen, dat het nieu
we ministerie wel eenzelfde zienswijze zal
hebben en Rusland, dat nu zoo langzamer
hand een model-staat gaat worden (zijn
niet reeds vrouwen verkiesbaar voor het
ambt van minister zal dus ook binnen af-
zienbaren tijd voor hetzelfde probleem
staan, hetgeen Minister Treub volgens zijn
mededeeling hier aan de orde zal stellen.
Trouwens, zooals bekend, heeft Italië dit
probleem ai lang getracht op te lossen
doch hierover straks.
Ook in Duitschland beginnen de particu
liere maatschappijen ongerust te worden.
Een zorgwekkend voorteeken in hun oog was
het verbinden in Januari van dit jaar van
een lid van het „Kaiserlich Aufsichtsamt”
als medewerker aan het Departement van
Financiën. Dit gaf te denken. En reeds gin
gen er stemmen op, die er voor pleitten, dat
de in het begin van den oorlog door toe
doen van hel Duitsche Rijk in het leven
geroepen „Deutsche Seeversicherungs-Ge-
sellschaft 1914. A.G.” te Hamburg, ook na
den oorlog hare werkzaamheid als mede- of
herverzekeraarster zou voortzetten.
In Japan kwam ook al de staatsverzeke
ring ter sprake, doch Japan is de eenige bel-
ligerente mogendheid, die florisseert en zich
zelfs niet in staat ziet gesteld zijne leenin-
gen bij groote gedeelten in te koopen, in af
wijking van het leeningsplan, dat slechts
spreekt van aflossing door uitloting en
in Japan ging de zaak in de doofpot. Om
niet te spreken van Urugay waar ook al
sedert ettelijke jaren eert staatsverzeke-
ringsinstituut is opgericht.
We noemden daareven Italië. Dat is een
heel geval geweest met die staatsverzeke
ring in Italië. Daarom zullen we hierbij even
uitvoeriger zijn. De geestelijks vader van
de staatsmonopolisering aldaar ia de vroe
gere \minister van Handel, Nitti, trouw ter
zijde gestaan door den toenmaligen pre
mier Giolitti. Wat Nitti wilde was zeer
eenvoudig. In April 1911 kondingde hy aan,
dat hjj van plan was het levensverzekerings-
bedrijf te monopoliseeren. De winsten zou
den komen ten bate van de ouderdoms- en
invaliditeitsverzekering. Van een nader te
bepalen tijdstip af zou het de maatschap-
waarin het levensverzekeringsbedrijf in
Italië verkeert. Men spreekt zelfs van op
heffing van het monopolie.
Ongetwijfeld staan minister Treub de be
droevende gevolgen van de staatsverzeke
ring in Italië voor oogAn. ^Althans zei hij In
December 1914 in de Kamer, sprekend over
de belasting op het gebouwd, volgens zijn
voorstel te heffen naar het bedrag waar
voor de gebouwen tegen brandschade ver-
sekerd zouden zijn: „Om de particulier*
verzekeringen niet mogolilk te maken ik
wil niet zoover gaan als men in Italië is
gegaan ten opzichte van de levensverzeke
ring, dit gaat te var—- heb ik op
dracht gegeven om zoodanig te doen, dat
het een verplichte herverzekering zal zjjn
van 50 pCt. bij een te stichten Staatsinstel
ling" Inderdaad Is het de vraag of het aan
Italië ligt, dat voorshands de monopolisatie
daar een mislukking is geweest en of niet
veeleer de kern van de quaestie is, dat spe
ciaal de levensverzekering zonder Ver-
zekeringsdwang zich niet tot monopoli-
seering leent.
n i
heitn?"
„Wie
woordde
tie. maar
lende In
haard, „e
Izamhert nooit
bij gezamenlijke maat-
van het volgend
balans gepubU- t
niet in oorlog i het misschien nog wel gelukken er iets van
terecht te brengen. Nu ja, oen beetje achter
de feiten aauloopen is nu aanmaal tn da
modo. Het is inmiddels merkwaardig de ge
sprekken te beluisteren en te vernemen wel
ke opvattingen er bU de „Htadimenschen”
bestaan over het bedrijf van den landbou
wer en den tuinder. Het grootste gedeelte
van deze nieuwe grondbewerkers leeft in de
verbeelding, dat men slechts aan aardappel
in den grond behoeft te stoppen en aanigen
tijd rustig af te wachten om een flinken
voorraad in de wacht te sloepen. Er heeft
nooit veel anders dan misverstand bestaan
tusschen den boer en den stedeling. Men
heeft elkaar over-en-weer verwijten gedaan
van onnut-te-zijn, van luiheid enz. De stede
ling veronderstelt dat de boer iemand is, die
koeien melkt en den ganschen dag een pijp
rookt, zaad dat weinig kost in den grond
stopt en r(jpe groenten, die veel opbrengen,
verkoopt. In de laatste Jaren Is harhaalde-
l(jk gebleken, dat de opvatting over het
landbouw-bedrijf bij de stadsbewoners niet
veel verder ging dan deze. Over de winsten,
die de boeren hebben gemaakt, gaan de fa
belachtigste verhalen en met toenemende
ergenis werd daarvan gewag gemaakt: Men
mdet boeren tegenwoordig met een
schreven in plaats van met een „r” hebben
wij al eens iemand hooren uitroepen. Van
alles, zoo niet van heel veel hebben de boe
ren de schuld gekregen. Z(j overvroegen en
jomming wae
Jdering ervan zal
gevolgen h ebben
toon eelk leer en g<
ip, maar wel met
j draiagt. Wat gij
oog hebt^^weet
loof, d|gflpe
van zoff "willen weten,
broer Richard c
nog
Staatsmonopolie van
Lovanc- en Brand
verzekering.
In de Eeonom. Statist Berich
ten No. 66, schrijft J. M. het volgende in
zake Minister Treub’s plannen:
Toen Minister Treub op het einde van do
Kamerzitting van Donderdag 29 Maart
meedeelde, dat hij plannen in zich omdroeg
het levens- en het brandverzekeringsbedrijf
tot een staatsmonopolie te maken, zetten de
weinige afgevaardigden die dit aanhoorden
groote oogen op.
En met recht! Monopolisatie van bedrjj-
ven als deze zou namelijk een maatregel
van zulk eene ingrijpende beteekenis zijn,
dat het niet te verwonderen valt, dat men er
van opkeek. Voor hen echter, die zich in
verzekeringskringen bewegen, heeft deze
gedachte niets nieuws. In de buitenlandsche
vakbladen is de Staatsmonopolisatie van
het verzekeringswezen niet van de lucht.
Zooals Professor Ehrenberg terecht op
merkte in zijn rede, gehouden op 2 Februari
J.L in de Universiteit te Leipzig (mede ten
aanhoore van den koning van Saksen) was
vóór den oorlog het staatsmonopolie van
verzekering meer een kwestie van verzeke-
ringspolitiek, thans echter overwegend een
van financiëele politiek. Stelde men zich
toen de vragenwordt de verzekering óp
economische basis gedreven? Is het moge-
r lijk, dat de Staat de burgers goedkooper
verzekering verschaft? werken de maat
schappijen niet met groote onkosten?
thans vragen de ministers van financiën
zich, met de handen in het haar af: hoe vin
den wij de middelen om te voldoen aan de
steeds toenemende schuldenlast door de el
kaar opvolgende leeningen? uit welke bron
nen zullen wjj de middelen putten om in
den ontzaglijk zwaren dienst dezer leenin
gen te voldoen? En vanzelf valt dan het
oog op de verzekering. Hoe gereedeljjk vindt
men niet in de volksvertegenwoordiging een
meerderheid, die zich gaarne aansluit bij
een wetsontwerp, dat beoogt de immers
zoo ruime winsten der levens-, brand- en
andere verzekeringsmaatschappijen in de
schatkist te doen vloeien, in stede van in de
schoot der directiën en aandeelhouders dier
instellingen. Men zie slechts naar de monu
mentale gebouwen, welke in den loop der
tijden alom verrezen, (meestal zeer goede
geldbeleggingen voor de maatschappijen en
tot op zekere hoogte behoufléns den in
druk van weelde die zij vestigen uitste
kende reclame), naar de hooge dividenden
(veelal voor een aanzienlijk deel uit beleg
gingen, niet uit het bedrijf, verdiend op een
naar verhouding zeer gering maatschappe
lijk kapitaal), naar do ruime provisiën,
ime bruidsuikers,
Jong chocolasd,
Toffee 1 cent per
nt per «tuk. Witte
inline van 2 voor
s Kuaaentjea en
'/i centa artikelen.
721 25
dras.
scherper
uUke«<n
te nHud^.r w
waarde*' telde hij
u eerlijk bekennen dat
- nachtwandeling
met het begrip
een scherpen vloek, waa
tn had zijn Mod
achtcruU gvhcbopt,
vloog, en mei
groul, vid.
kornml* sekte
en
iü!”
van vloeken te hou-
in,” begon Sir Mar-
halende. *.Het
mij verteld
loof. Maar dat
Jij rijt, geloof
’^ter persoon
ik niet wert
•I en een
Hij had ten minste zijn uite
daardhrid herwonnen, want het
oogenblik wee hij bezig met zijn
nog al wat geleden had, li
■jen voor het spiegeltje boi
vrouw
de waren
dank voor
trachten te
stuk brood ook
DAt Is het. wat wij zijn,
ke de Chavasoe:
duivel, wie gij zij
„Gij schijnt veel t
joede man
schoudei
zoo heeft
1 van
romantisch verhaal uit den tijd van
de Puriteinen der 17o eeuw
door
BARONI 8 ORCZT.
f Nadruk verboden.)
bezwaren naar Rome over te brengen. De betering te brengen in den slechten toestand
Engelsche, Oostenrjjksche en Amerikaan-
sche regeeringen gaven ook aan Italië
langs diplomatieken weg te kennen, dat zij
de eischen tot behoorlijke achadevergoeding,
gesteld door de buitenlandsche maatschap
pijen, rechtvaardig achtten. De „Aeltesten
der Kaufinannschaft” stelden zich in 't ga
reel en verzochten den Rjjkskanselier te pro-
testeeren. Het slot van de zaak was, dat de
Italiaansche regeering een weinig water in
haar wijn deed. Het werd de maatschappijen
toegestaan desgewenscht nog tien Jaar haar
bedrijf voort te zetten, doch zij moesten
dan 40 pCt. bij de staatsinstelling „Institute
Nazionale” herverzekeren, en de helft van
de premiën in Italiaansche Staatsfondsen
beleggen. Ook konden zij haar portefeuille
overdoen. Dit werd door vele gedaan. In
totaal werd er een bedrag van ca. 27.000.000
Lire voor betaald. De Staat kon hierdoor
(in Januari 1913) z(jn bedrijf aanvan
gen met een verzekerd bedrag van 600 mil-
lioen lire, hetgeen zjj spoedig door meerdere
overnamen op een milliard hoopte te kun
nen brengen. Neemt men In aanmerking,
dat het totaal in Italië verzekerd bedrag 2
milliard is, dan was dit een mooi begin. In
November 1913 verscheen een verslag over
de eerste elf maanden. De resultaten? Ze
schijnen pover te zijn. Winsten waren niet
behaald. Dc toename aan verzekerd kapi
taal bij de Institute bleek veel geringer te
zijn dan voordien
schappijen. In November
jaar was nog steeds geen
ceerd. Ook toen Italië nog
was waren er teekenen, dat bij het publiek
al reeds het vertrouwen in een iueteUteg,
die zoo innig verbonden was met de politiek
der regeering begon te wankelen. Men
vreesde, dat wanneer het land in oorlog zou
komen, er een groote kans zou bestaan, dat
de gelden van de verzekerden mede zouden
moeten dienen ter financiering van de oor
logskosten. Bjj de oprichting was de zaak
op grooten voet opgezet. Niet noodig werd
het geacht een uitgehreide agenten-orga-
nisatie te stichten, doch men volstond met
den agenten een minimum-productie voor
te schrijven, in de meening, dat deze gemak-
kelyk bereikt zou worden bij een staats
instituut met monopolie. Deze hoop werd
echter niet bevestigd. Door den oorlog
stond de staatsverzekering trouwens btfna
geheel stil, waarbij 25 pCt. der ontvangen
premiën aan bedryfsonkosten weggingen.
Van batige saldi ten behoeve van de ouder
doms- en invaliditeitsverzekering is dan
ook geen sprake. Integendeel, vroeger had
de Staat inkomsten aan zegelkosten en be-
lastinggm thans wordt in vakkringen het
deficitaer Staatsinstelling, inclusieve de
'nog benoodlgde ioevoeglng aan de wiskun
dige reserve op-85 A 40 mllloen geschat. Sa-
^ndra en zijn groep waren nimmer voor het
staatsmonopolie te vinden en men verwacht,
datlhy b(j het eindigen van den oorlog doel
treffende maatresten zal nemen om ver-
A1ONNEMENT8PRU8 i p«r kwartaal f 1.2$, per
kwartaal f 1.75, per week 14 cent, overal waar de bei
per pon per kwartaal f 1.50, met Zondagsblad 12.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons bureau Maxxi 31, Gouda, bij
oMe agenten, den boekhandel en de postkantoren.
ADVERTENTIEPRIJS I Uit Gouda en omstreken (beboorende tot den beiorgkring)
1—5 regels I 0.55, elke regel meer f 0.10. Bij drie achtereenvolgende plaatsingen worden
deze tegen twae berekend. Van buiten Gouda en den bezorgkring 1-5 regelt f 0.80. elke
regel meer t (MS.
*1 ze van avond
j aan.
I. uiijn ongcduMtgo vriend,
met opa ut talmende.
ilterli^ce be-
,<4 volgende
nog al wM geleden had, In orde te
hat^*0 V°°r k0* öpiegoltj0 boven den
„Jawel, mijn geweldige vriend!" zei
hij kalm, het hoofd over zijn schouder
„Ik ben het heuscit zelf! Uw
Landheer, ziet ge, aan wlen die beste
oude vrouw dit aardige huisje te dan
ken hoeft, waarin Ik haar tien jaren
«ng voor niet heb laten wonen... Ik
om, naar go ziet, niet die riteree
waarvoor gij me uftgeeoholden
hebt en...” Met fay er op volgen „voor
wat nu allerminst een grap waa. Zijn
»ij het daarovfr eene?
t „Neen maar! Bij God,” antwoordde
Adam Lambert, nog wat verbijsterd
oo* ▼erachrikt dtoor de beteekenis uu
«lujgrijkheid van wat hij had gedaan!
went een Sqoira aan te randen w« In
dagen ge«j gekheid. „Mij dunkt uw»
ook geen grap, en de
ook minder aar-
Ik wed, dat gij
geenszins voor de
verkeerde bedoelin-
J daarmede op het
ik mirt.... maar ik ge-
jonge lady daar wel iets
n wfii-a, misschien mijn
ook, die op sommige pun
ten nog al nieuwsgierig is. en... uw
vriend allerminst, sedert gij hem hebt
sprekende was zijn Wem vaster,
houding beslister geworden. 1 en
straaltje licht was zeker weer een
streek van het Fatum er gevallen
over de vreemde handelingen van den
Squire-, en Adam wae wel een eenvou
dig menech. maar niet »oo dom of hij
had In het brein van den LanJheer de
geheime bedoelingen met de maskerade
gezien. Hij begon die bedoeling der be
driegerij te vermoeden, en het noemen
van de Lady, was geen onverschillig
schot in de lucht geweest. Maar toch
had hij niet de minste ontroering bij Sir
Marmaduke kunnen opmerken.
Deze laatste had intusschen zijn ver-
h-omnnckl Mtiri weer in orde gebracht,
en wendde zich met een hooferib glim
lachje tot zijn joelenden tegenstander.
„Ik wil niet ontkennen, mijn vriénde
lijke vriend:,” zeide hij fijn spottend,
„dat gij mi! juist nu. heel wat onaan
genaamheid berokkenen kunt,... ofschoon
ik werkelijk niet inzie, dat gij zelf daar
veel profijt van zoudt hebben Integen
deel, ge aoudt er veel bij verliezen.
UwfcJ^jrie tante, vrouw I-anAert, zou
een jflCEg® woning moeten verlaten, en
gij zelf zoudt nimmer bet geheim te we
ten komen, wagr gij met uw broer nu
d Um jritf-MAr zoekt."
INGEZONDEN MEDEDKELINGEN
Op d« voorpagina dubbel lanef
Gewon» advertaatiia en iagezondaa medadealiagea bij mmhici tot «Mr garaducaardaa
pnj» Groot» letten cn randea naar plaatsruimte.
KLEINE ADVEETENTlftN aan vraten «anbamlmte^ bttrrffda dnawp.n—eet.
koop en verkoop, huur en verhuur. 1—5 regels I 0.25 aike regel awef 3 eees bq voOnót-
betaling. Maximum grootte 10 regels. Bewijsnua^M*» S coat.
den. mijn gc-- --
maduke, de schouders ophalrnde.
is zoside, zoo heeft men r_"
voor iemand van uw gi‘lo>
gaat mij mij niat am. Gi,
me. een vrij wat bolamgrijker
dan gij vermoedt, ofschoon 1L
of een Quaker een adellijken titel
landgoed ^oms verachtelijk acht..
Ongeloovig trok de ssnid de schouders
op, en zeide met etm spotachtig lachje-
„E^n adellijke titel met landgoederen?
Neen. Sir Marmaduke de Chavasse, het
lokaas is al te mooi! In tien gij wilt,
dat ik over uw gedoe zal zwijgen, moet
gij het verstandiger aan leggen."
„Gij hebt het rate, als gij d<>nkt dat
ik uw geheimhouding wü koopen. vriend
smid. Ik heb vo.koineo zekere bewijzen
vr\n uw afkomst. Aan een vriend aou
ik die wet alle liefde present doen,
maar aan «en vijand nooit. Men ziet
zijn vijand liefst niet in het berit van
honderd tachtig duizend guldenjaars.
niet wMr?"
Sir MarthaditKe wheen voor hrt oogen
blik verdiept in de bewondering van
zijn schoenen, terwijl Adam Lambert ver
haard en droomerig. mompelde
„Ik... Honderd... tachtig... duizend gul
den... per jaarl"
„Ja! Gij. en niemand anders,
waarde.”
Dit werd nn4 zooveel eenvoud en zoo
stellig gezegd, dat zijns ondank*, zb’
bittere stemming voor etn zekere blijd
verrukkr'ng week.
Hij kwam wM
duke staan, keek
hem en fluteti.
n hebt gij de bewijzen
,,Ze zijn to< uw dienst, mijn driftige
vriend,” zeide hij vleiend glimlachende,
„in ruil met uw zwijgen.”
Adam Lambert schoof een «wei dicht
bij zijn vijand van een oogonJüik te vo
ren. ging tegenover h«n z<ten, de elle
bogen steuneodo op de knie, de vuisten
onder de kin. en zijn oogen, tintelend
van «tillen amg-4 en begeerte, nochtans
vastberach-n op de Chavatwe gerieht.
„Ik zal zwigen, wees gerust!telde
hij kortaf. ..Ijwat mij die bewijze» ^ten."
Sir Marmaduke knikte met een vrien
de lijk lachje.
..Niet zoo haast'g, vrienditefl Ik loop
niet zulke belangrijke papitren niet in
mijn zakl”
n hij stond Van zijn «tooi op. raap
te pruik en snor van den grond, en
zich daarmee dekkende, was hij weer
de prins van Orleans.
..Afaar ik moet
zien!” drong hij
„Dat gaat niet,
zei de Chavasse
„Het te al zoo laat!”
[machines 2ijn
irikaat, dat zich
halve eeuw voor
en industrieel
landhaafd heeft.
pü«n (er werken in Italië 33 binnen- en 23
buitenlandsche maatschappijen) niet meer
geoorloofd zijn nieuwe contracten te sluiten.
De maatschappijen konden b(j den Staat
geen aanspraak doen gelden op schadever
goeding. En de rechtbanken mochten
eitfehen tot betaling uit dezen hoofde niet
ontvankelijk verklaren! Vonrts zou het ver
boden z(jn aan Italianen zich buitenlands te
verzekeren. Een storm wan protest ging op,
natuurlijk niet het minst van den kan* der
gedupeerde maatschappijen. Want men moet
zich goed voorstellen wat het beteekent
wanneer een maatschappij 'opeens van hoo-
ger hand gedwongen wordt hare zaken stop
te zetten. De mathematische grondslag kan
daarbij in zooverre aan het wankelen ge
bracht worden, dat het aantal verzekerden,
hetwelk dan voortdurend afneemt, te ge
ring wordt om daarop met «enige zekerheid
de toekomstige uitkeeringen te kunnen ba-
seeren, nog af gezien van het te loor gaan
van een door de inspanning van vele jaren
opgebouwde organisatie, waarvan de kosten
dikwijls ook voor een deel eerst in de toe
komst goedgemaakt zouden worden. Ook de
onkosten voor de instandhouding van de or
ganisatie, benoodigd voor het afwikkelen
van de loopende zaken, beginnen oneven
redig zwaar te drukken. Van eenige ver
goeding van staatswege voor de onteigening
werd in het wetsontwerp niet gesproken.
Onder deze omstandigheden waren de pro
testen te zeer geargumenteerd, dan dat zij
onaangehoord konden bly'ven. Wel ging de
linkerzijde van de Kamer trouw met den
minister mede, doch de oppoaitie deed zich
ook gelden en het wetsontwerp^-— dat trou-,
wens in hooge mate een politieke kw«atie
was - bleef liggen tot Mei van het volgend
jaar en onderging wijzigingen. Het zou
alhoewel interessant te ver voeren deze
wijzigingen en nog andere detajla hier na
der te behandelen. De kern van de zaak ia,
dat de concessies nog niet voldeden, voor
namelijk niet aan de buitenlandsche maat
schappijen. En toen het er naar uit begon
te zien, dat de wet er toch door zou komen,
kwamen de Vertoogen eerst recht los. De
Fransche Maatschappijen wisten te bewer
ken, dat de „Chambre Syndicale des
Agents” in Parijs voorloopig geen toeitem-
ming gaf voor de noteering van Italiaan
sche fondsen op de Parysche beurs. De Ita
liaansche rente liep terug. Achter de Fran
sche Maatschappijen stonden de Franiche
bankiers en zonder deze kon Italië het nog
niet stellen. (De oorlog in Tripoli moest
ook bekostigd worden). Giolitti zond zijn
schoonzoon naar Parijs om de agitatie te
bezweren. Het hielp niet. Het „Verband
Deutscher Lebenï versicherungs Gesell-
schaften” te zamen met de „Vereinigung
der Deutschen Privatversicherer” reques-
treerde aan de regeering. De „MUnchener
Rück” als oprichtster en herverzekeraar-
ster van de in verdrukking gekomen „Al-
leanza” te Genua, verzocht» aan den staats
secretaris van Buitenlandsche Zaken hare
wet zou dat zijn vdqr een
vroeg hij bansch-
gij beiden eigenlijk zijl.” anl-
Sir Marmaduke, zonder ORtenta-
dood bedaard zich rurierzet-
een der leunln^oulen bij den
>n waarom de eerbare vrouw
over uw afkomwt spreekt.”
„Wie wij zijn?” klonk het bitter.
..Twee verstootenen die. als de oude
er niet wm gewoei4. van ellen
omgekomen, en die oiKen
hare barmhartigheid hebben
betoenen, 'door een eerlijk
voor haar te verdi<inen.
Sir Marmadu-
zeg nu. voor den
„Wat doet er dal teel Ik ben zoo
dikwijs op w« bij avond en bij
nacht, en mij (hinkt dat gij het maan
licht ook we! zult kennx-n! wanneer ca
waar zulken we elkaar vinden?" zelde
hij vastberaden, niet toe te geve». ..Ik
kan niet gaan alapen. voor ik die p».
pieren gezien heb. Ik verga van onge
duld! Wanneer zal het zijn?... Te mid
dernacht?... Of voor hrt opkomen van
de zon?”
Hij sprak haastig, de woorden van
tiMWchen zijn tanden uitatootende, de oor
gen In koorugloed. de vuisten
ballende en ootsluitende onder
van zijn vinger»».
De Chavaase daarentegen wao won
derbaar kalm geworden. IIe< zwarte ver
band van zijn oog gaf aan de uitdruk
king van zijn gesloot ie o onduidelijk»;
de vatedie snqr dekte de lippen. <Ne
liet moetM verraden wat «r in ons om
gaat. n hoe acherucr de oogen van
zijn tegenpartij uUkelc<u naar die van
den schoft, dem te nriud^r wm daarin
nu te lozen-
M^n. mijn
laatsMJO ..ik moet
da 'gedachte aan oenc
met u. niet ovenenk ornt
van nujn vriügheid. ft...'
Maar met e*'"
Adam opge«prongea tn' had rijn
mvt zoowel kracht i
dal deze door de kamer vlc—
een luiden slag op deu
„Gij moet van nacht
hij heeech en griiiedetul.
