lilt lorum»
EKEN
«lijk taut,
N.
>’o. 13417.
Donderdag 14 Jani 1917.
•5<ie Jaargang.
Uitgevers A. BRINKMAN A ZOON.
Telefoon Interc. 82.
Telefoon Interc. 82.
Boekhouden.
Feuilleton.
Zijn Engelsche Vrouw.
J. c. BUL,
a J, BREEBAART U,
pt Uw
ten gn Baretten I
kil
iropman, I
n fiOUDA, I
modsllsw. _2£j
£Tie-uvws- ext ^.d.'vertezxtie'bla.d. voor G-ou-els. ezx Oxxxstreleezx.
VERSCHIJNT DAGELIJKS BEHALVE ZON- EN FEESTDAGEN.
ot van Thee
lagazgn van
WAAY ZONEN,
NCHEM.
E**
der een
44
CRED1ETEN
rageh I 1.05, «lk« ratel meer f OJA
BUITENLANDSCH NIEUWS,
van
iuda.
1394'56
aan. hotel» eti eethuizen is
riep Helmut Merker wat
29
ïïet is
(erven f 750.000.
ERLAHO.
•k W. L.
ote voedingswurt*
lm JfmlaiUM.
Naar het Duitech door RUDOLF STRATZ.
Geautoriseerde Uitgave, bewerkt door
Mevr. J. P. WFS9. LINK—VAN ROS6UM.
(Nadruk verboden.)
e Drukkerij
h ZOON -Oowta.
Amsterdam,
ies
nd.
N.V.
WIEL-
IRDUSTRIE
l.«n WSRVEH
NEPPEL.
Markt 8>
HU
wau-
dere tuaachen twee groote blokken model
woningen met 2500 bewoners.
Waarschijnlijk zal het aantal slachtoffers
wel grooter ztfn dan deze berichten mel
den.
ABONNEMENTSPRIJS
kwartaal f 1.75, per week 1-
per po,t
Abom
onze
nvuU
Dan
Dan
i terug ziet
oen», om <k«
schrapen, en
te begrijpen.
of kapitein
in hrtge-
en de
De chaos In Griekenland. - Luchtaan
val op Londen. - In Elzas-Lotharlngen. -
Oorlog In Rusland.
ONS OVEBZICHT.
p den ander
[veis opp&s-
alles van
jende mor-
er dieven?”
>nkeu van den
601 DSC H E COIIBANT.
otu bureau Maan 31. Gouda. b«i
IS i per kwartaal f 1.25, per week 10 cent, met Zondagsblad per
14 cent, overal wtar de bezorging per looper geachiadt. Franco
*,t per kwartaal I 1.50, met Zondagsblad f 2,—.
wAnementen worden dagelijks aangenomen aan
agenten, den boekhandel en
ADVERTENTIEPRIJS i Uit
1—5 regelt I 035, elke regel
deze tegen twee berekend. Van
regel meer f 0.15.
ton minste md je
na... Dan haal je
ikeiijk in!”
pakte haar met de hand onder de
I keek haar vroolijk aan.
?r inleven,
lichtje op.
dat is!...
rear den
hebben
Holtandta 8 u. bjd.
Gouda Ned- Vegrt
Hoofdredacteur van
r. bekkering k
or het
De veelgeplaagde koning van Griekenland
is toch eindelijk heengegaan.
Volgens berichten uit Athene kreeg de
Grieksche minister-president Zaïmis, Maan
dagmorgen bezoek van den Franschen ge
neraal Jonnart, sinds vertegenwoordiger
van de Entente te Athene, waarbij deze
nit naam van de mogendheden die de be
scherming van Griekenland op zich hebben
genomen (Engeland, Rusland en Frankrijk)
den troonsafstand van koning Konstantjjn
vroeg, onder aanwijzing van een opvolger,
doch met uitsluiting van den kroonprins.
Zaïmis antwoordde Jonnart dat een der-
gelyke beslissing door den Koning alleen
zou kunnen worden genomen na een verga
dering van den kroonraad, samengesteld
uit de voormalige voorzitters van den mi
nisterraad.
Dinsdagmorgen deed de voorzitter van
den ministerraad aan Jonnart schriftelijk
het volgende antwoord van de kroon toe
komen
„Mijnheer de gevolmachtigde vertegen
woordiger. Waar Frankrijk, Groot-Brittan-
nië en Rusland ingevolge uwe nota van
gisteren den troonsafstand eischen van Z.
M. Koning Konstantijn, onder aanwijzing
van een opvolger, heb ik als voorzitter van
den ministerraad de eer ter kennis van
Uwe Excellentie te brengen, dat Zijne Ma
jesteit de Koning, als altijd verlangend
slechts het belang van Griekenland te die
nen, besloot met den kroonprins het land te
verlaten, onder aanwijzing van prins
Alexander tot zyn opvolger.”
Deze Alexander is ’s konings tweede
zoon, die 20 Juli 1893 geboren werd.
Wel is het lot van dezen monarch tra
gisch. Toen hij tegen de Turken en Bulga
ren vocht noemde men den koning in de
zelfde landen, waar men hem nu belachelijk
maakt „Konstantijn de Groote”.
Het Grieksche leger was reeds naar den
Peloponnesus gestuurd, welk schiereiland
alleen door de landengte van Korinthe met
het overig Griekenland is verbonden. Een
bedreiging voor de troepen van Sarrail was
dus al uitgesloten. Ook had de entente
reeds aan Griekenland te kennen gegeven,
dat zij van plan was in de Golf van Ko
rinthe troepen te ontschepen. Met andere
woorden, heel Middel- en Noord-Grieken-
land was als étappeterrein voor de troepen
te Saloniki bestemd. Voor alle veiligheid
moesten de Grieksche troepen naar den Pe
loponnesus geamoveerd.
Dinsdag 5 uur ’s middags, is de koning
uit Athene naar Tatoi vertrokken. Alexan
der heeft den eed afgelegd.
Deze maatregelen brengen de Entente in
menig opzicht verbetering. Immers de
sn afgeleverd in verzegelde
en een half en één.Ned.
van Nomtner en Prij«, u
da Wet gedeponeerd Merk. ft
jering van Uwe geëerde
i en meergevorderden,
roor de acte M. 0.
ormaal lesgeld f 5.—
Itaten. Zoo slaagde
■jarige P. S1EBE8MA
geen andere leiding
>nze Bchriftelgke leer-
steeds meerdere can-
O. onze Bchriftelijke
nBelangstellenden
sh hierdoor tot nieta.
school ranselt je op
i eetkamer hoorde
ten geurige reuk
koffie drong naar
Voor d© ramen streed het eerste mor-
luwen met de duisternis...
ia den morgen. schat!” zei
en gaf zijn vrouw weer
keer nirt op het voor
op haar mond.
Ik moet weg!”
wat ia er den? Zijn
was nog altijd haifdrorJ
Hij moert lachen.
..Die zouden het goed hebben bij jou
regenden slaap. Ik ben opgestaan, zon-
ie Ket hebt gehoord. Maar zon-
kus kon ik toch niet weg1!”
..Weg?”
„Nu ja... naar den dienst!'
INGEZONDEN MEDEDKEL1NGKN i
Op de voorpagina dubbal tarief.
Gewone advertence ■■getonde* mededeeliagea bij castrat! tot «eer gereduceerde*
prq«. Groote lettere en randen neer plaataniinue
KLEINE ADVERTENTTftN aanvragen en aanbradragen. betrrtlefrte d f^iraeenl.
k<wp en verkoop, knor en vertraw. I-S rafel. f 025 elke rafel «eer 5 ceel H vooraü-
betaling. Maxitnnm grootte 10 raRah. Bewijannamerv S eert.
muls!
ben go-
ktaor?"
t!” werd tan
„Ach zoo...”
Zij zuchtte. Nu begreep z'j het. Fr
werd aan de deur geklopt. Harriet, do
Engelsche kamenier, kwam hooren of me
vrouw riek was? Fr wm /.ulk een on
rust in hui»."
..AH right!” riep Helmut Merker wat
ongeduldig. Hij zag beneden op het plein,
Robinson, de chauffeur, met e^n siallan-
taarn in <lle hand «taan on bezorgl naar
de verlichte ramen opkijken.
„Kinderen... daaraan morten jelui nu
eenmaal gewennen, dat ik mrt do kippen
opsta! Dat is anders dan bij jri il ••laap-
koppen in Ingeland!”
Stellig, als de heer de» huizer voor dog
en dauw uit de voeren. kroop, dan was
er brand of er was een ongehoord oem-
rijke «port in het vooruitzicht. Maar
hier... om oefening te houden met de sol
daten... Mevrouw Eftth achidtie ongelig
het hoofd.. Zij voelde zich opeen, ellendig
en geneigd tot hallen.
„Hrtlie... laat mij nirt alleen!
nog zoo onchrirteiijk vroeg!"
„Kind... wat praat je voor «mzln!” zei
luitenant Merker ongworiig, en gespte
den ri<w van zijn revolver aan z'jn zijde
vaster.
„Of rijft den troep 1
vrienden in den auto i
de (Otóaten nog geuiakl
Hij F
kin en
„Je beot een getjorw rtrafee
Aan jou zou Moltke pleizier he
bad!... Peter... w de koffie k*
„Om u te dienen, luitenant!”
benedm gebruld.
„Nu... dan er maar op lo»!’’
Hij wilde afecheid neuwio. van zijn
vrouw. Maar zij weerde hero al. Zij dacht
aanvoer van troepen en alle benoodigdhe-
den voor het leger van Sarrail moesten een
langen, door duikbooten onveilig getnaak-
ten weg over zee maken. Door een landings-
haven in de Golf van Korinthe te kiezen,
zou het gevaarlijke gedeelte van den weg
aanzienlijk worden bekort. Maar nu wordt
bet nog gemakkelijker doordat de voorra
den, die Sarrail’s troepen noodig hebben,
uit Griekenland weggehaald worden. Thes-
salië wordt militair bezet en de „bescher
mende mogendheden hebben besloten den
oogst te koopen”.
Hoe Griekenland dat vindt? Daar trek
ken de beschermende mogendheden zich
immers niet het minste van aan. Je moet
maar vrienden hebben die je „bescher
men”.
Bij de sluiting van de zitting der Twee
de Kamer van den landdag voor Elzas-
Lotharingen, sprak de voorzitter Rienklin
de hoop uit, dat spoedig een eervolle vrede
voor het land zou mogen zijn weggelegd.
Wü mogen dezen roep om vrede met luiden
weerklank doen hooren, daar ons land en
zijne bevolking door dezen oorlog onuit
sprekelijk veel te lijden heeft. Het wordt
steeds duidelijker dat de losmaking van
Elzas-Lotharingen van het Duitsche r(jk
onder de oorlogsdoeleinden van den vijaad
een steeds meer op den voorgrond tredende
plaats inneemt. Ik houd het daarom voor
den plicht van ons geweten hier te ver
klaren, dat het volk van Elzas-Lotharingen
de gedachte, dat om zijnentwil dit vreese-
HJk bloedvergieten wordt voortgezet, zeer
beslist van zich wijst. (Levendige toejui
chingen.)
Het volk beoogt niets anders, dan in
hechte saamhoorigheid met het Dultsche
rijk aan zijne cultureele, economische en
staatsrechtelijke toekomst te arbeiden, en
deze te bevorderen onder volledig behoud
van zijne rechtmatige bijzonderheden. (Lul
de bijvalsbetuigingen op alle banken).
De te velde staande dappere landszonen,
onze trots en onze hoop, strijden en sterven
niet slechts on de redding van het voort
bestaan van het Dultsche rijk z(j hebben
nog een speciaal oorlogsdoel na te jagen:
te weten voor hun geboorteland de gelijk-
rechtelijkheid te bevechten, de gelijkstelling
onder de Dultsche bondsstaten I
Het Dultsche volk kan dezen dapperen
heiden zjjn dank op geen waardiger en
edeler manier betuigen, dan dat het hen,
na de bevochten vrede, als gelijke en in alle
rechten deelende staatsburgers naar hun
vaderland laat weerkeeren. (Levendige bij
val).
Uw bijvalsbetuigen bewijzen mij, dat ik
in dezen naar uw hart gesproken heb. In
dit vertrouwen roepen wtf uit: „Lang leve
Elzas-Lotharingen, het Duitsche rijk en de
Duitsche Keizer!”
In de Eerste Kamer van den landdag
zeide de voorzitter dr. Hoef fel:
„Mijne heeren! Wy hebben dezen oorlog
niet gewenscht. Het volk van Elzas-Lotha
ringen had geen dringender wensch, als dat
alles mocht blijven zooals het was: het had
geen andere overtuiging, dan die, dat het
heil van het land gelegen was in een ver
der vasthouden aan de bestaande toestan
den. Wij hebben ook den oorlog van 1870
niet gewenscht, wij werden echter toen
maals door een volkenrechtelijk vredesver
drag bij het Duitsche rijk ingeljjfd. Deze
vrede was den daad van volkerenrecht,
welke een beslissend recht schiep, en Elzas-
nu ook aan haar plicht
„Stuur den oppasser weg!" zri zij
vartWadt-n. „Je zult niet alleen ontbij
ten! Ik ga mee naar beneden!”
Zij glipte snel in peignoir en pantof
fel», naai, nog altijd slaapdronken naart
haar man plaats, schonk hem koffie in
en stneerdo bedrijvig botwharaamm
«treek teeder met de hand over M
ordelijk, blond* haar.
„Je I>cn4 toch een famrauM», kleine ot-
ficieravrouw! Wie zou dat gedacht heb
bent”
Zij wa» trotsch op zijn lof. Fn op
zichzelf. I igenlijk was het heel grap|»lg.
hier, de door electriauha lampen hei ver-
Hchte eetkamer... buiten, de vale «dHxiit*-
ring. hanengekraai, geen en geen
nacht.... een» l.-to nieuwe... daar keek
Helmut Merker op de klok en «tond op.
„Kruip er nu weer onder achat! Ik
moot weg! Ander» loop ik het tooverfwrt
n»k»
De huisdeur rtoeg achter hran dfioiH. Zij
hoorde zijn haastige voetstappen op h*t
kiezel. Het kletteren van het tuinhek
Daarna diepe atilte. ZH wa» alleen. Z(j
•teunde het mooie hoofa op do hand en
keek voor zich. Grappig Plotseling zon-
dor hem... En terwillc van hem was zij
toch in het vreemde land.... Harriet, de
kameutar. rtak Imar slaapdronken gèdcht
door de kier van de daar. Onmiskenbare
onb*. imning over deze nachtrtljke rurt-
verrtorlng lag op laar trekken
Haar meert.Tt» werd wat boos, juirt
omdat zij ongeveer hcizeltó.? voelde. ZH
yi in het Engelsch: „Wat wil je eigen-
iijk- Harriet? Mijnheer Merker zal nog
dikwijl» zoo vroeg ópstaan. Dat 1» zijn
beroep. Daar Is niet» aan te doen.”
(Wordt vwvolfd.)
Soc. RAunie. Ledenvet-
Gouda Mij. tol Nut
i dan in onze agenda
Lotharingen duurzaam met ’t Duitsche Rijk
verbond.
Wy genoten otader de leiding daarvdh ge
durende 43 jaren de zegeningen van den
vrede. W(j hebben mede-doorleefd, hoe op
het gebied van menscheiykheid de groote
sociaal-politieke vraagstukken steeds meer
hun oplossing tegemoet gingen. Wij hebben
ervaren, wat w(j aan het Duitsche ryk had
den. Het zou ondankbaar z(Jn, dit niet te
willen erkennen.
Nooit is er zooveel over het principe der
nationaliteiten geschreven en gesproken als
tegenwoordig.
De nationaliteit heeft echter hare basis
in de stamverwantschap van de taal. Offi-
cieele mededeelingen echter, berustende op
volkstellingen, op eigen aangifte dus van
de bevolking, hebben doen uitkomen, dat in
Elzaa-Lotharingen 87 percent der bevolking
Duitsch spreekt, 12 percent Fransch en 1
percent vreemde talen. Deze cijfers zeggen
voldoende, waar ons het nationaliteiten
principe heen verwijzen zou.
Mijne heeren 1 Het lot heeft ons in 1871
weder tot Duitschland gevoerd. Wy z(jn met
dat land economisch, ethnologisch en vol
gens de taai nauw verbonden. W(j zijn door
drongen van de overtuiging dat de voor
Elzas-Lotharingen te wenschen vredige toe
komst slechts kan bestaan in een verband
met het Duitsche ryk, het rijk, dat wy,
naar wy hopen, trouw ter z(jdo zullen
staan!” (Levendige bijval).
nwUfloenen van het Frankforten patrici
sche gesla-cht der Wildings achter staan.
Daar wildé zij beslist heen, otu zich in
het groote hui» een plaatsje te verove
ren. Dit doei hield zij met Angelsaksi
sche vasthoudendheid voor oogen. Haar
man stak nadenkend! oen sigaar op. Mor’
gen namiddag komt er van pleziertje» niets,
schat!... Ik heb om vier uur exerceer en
op de binnenplaat® dér kazerne en> daar
na wacht me nog een schoenen- en laar
zeninspectie!
Zij zette verschrikte oogen op.
„O God... dien geheelen dag...” zei
zij. „Waarom doem .Hui d!at?... Waarom
geven jelui je zooveel moeite niet oude
laarzen?"
„Omdat de mensch
zier op de
Hij bracht
dcre vragen
lippen. „Da'
nvuis!
gas
zie
verkocht
opschrift
Art. 4. Iedere hondenrtachter mort I»
ajn winkel een. klantenboek houden, waar
in alle verkochte portie» op den ftiluui
moeten geboekt worden. Hij mag nirt
meer dan 1 K.G. per week per g’trin. la
veren.
Art. 5 De verkoop van bondcovlceech
aan personen die tot hei Duitoche leger
behooren, en -
verboden.
de postkantoren
Gouda en otnMrekea (behoorende tot den bezorgkring)
'~l meer f 0.10. Bij drie achtereenvolgende planningen worden
fan buiten Gouda en dan.beaorgkring: 1—5 regels f 030, elke
de van Londen. Daarna zyn ze biykbaar
uiteen gegaan, want duizenden die op *t
hooren van de ontploffingen naar buiten
snelden, zagen dan hier, dan daar, slechts
één vliegtuig. Aan den noordkant van de
rivier kwamen de vliegtuigen weer bijeen,
nog steeds op zeer grootd hoogte, stellig
niet minder dan 17.000 voet Waar zy vlo
gen zag men aldoor granaatkartetsen van
het afweergeschut springen! de kanonniers
richtten zeer zuiver wait herhaaldeiyk
schenen de projectielen vlak by de vlieg
tuigen te springen. Dat schrikte de aan
vallers echter niet af, want iy bleven oost
waarts koersen in een zigaag lijn. Toen
werden een reeks sterker! wordende ont
ploffingen gehoord, die in eens de menigte
beduidden wat er gebeurde. Toch was ner
gens in Londen een spoor van paniek. De
meesten menschen zochten niet eens dek
king, maar bleven in de lucht turen; in de
parken bleef men kalm in 't gras zitten
en een meisje bleef zonder zelfs op te zien
kalm doorbreien.
Van den trein die getroffen is, werden
vyf wagens vernield en de wrakhoop,
waaronder verscheidene passagiers bedol
ven werden, raakte in brand. Het station
werd een uur lang gesloten, tijdens het ver
voer van de dooden en gewonden.
In de scholen in 't Oostoinde heerschte
volmaakte orde. Sommige werden snel ont
ruimd; de kinderen waren er tevoren op ge
drild. Andere scholen, vooral die voor jonge
kinderen, werden niet ontruimd; men liet
de kinderen hun geliefkoosde liederen zin
gen. De ontmoetingen van moede» die
kwamen toestellei/onr^ of hun kin
deren aan de „bnbykillers” waren ontko
men, waren hartroerend. In een school
sloeg een bom dooA het dak, maar ont
plofte niet. Een bom^iel op een drukkerij,
waar 100 mannen en vrouwen werkten. Ze
vernielde de drie verdiepingen, maar by de
eerste ontploffingen hadden alle aanwezi
gen zich gelijkvloers geborgen zoodat nie
mand gedeerd wetd. In honderden andere
gebouwen daarentegen waren de menschen
op het dak geklommen om beter te kunnen
zien.
De geheele overval nam maar een kwar
tier. In één wyk heeft de doolhof van nauwe
straten en kleine huisjes, door den arbei
dersstand bewoond, ernstig geleden. De
ontploffingen gingen in eenige gevallen
erg grillig in hun werk. Zoo werd een vuil
niswagen in stukken geslagen en de man
leelyk gewond, maar het paard bleef ge
spaard. Elders werd een groote klok op
straat versplinterd, maar het uurwerk bleef
aan den gang. Een bom viel op een ver
koophuis van thee in het groot, waar een
aantal meisjes aan het werk waren. Zes
van hen werden gedood, 16 ernstig gewond
en vele andere gekneusd. Een politieagent,
die tusschen de overblijfselen snuffelde,
raapte een meisjesarm op. Een andere bom
plofte op een gelei-fabriek, waar een meisje
omkwam en drie gewond werden, een an-
In het Lagerhuis heeft Bonar Law
Woensdag medegedeeld dat er een lucht
aanval heeft plaats gehad op Londen.
Hy zeide, dat 12 .15 vyandelyke vlieg
tuigen by North-Foreland de kust passeer
den, en over Essex recht op Londen aan
koersten. Twee bommen werden by North-
Foreland geworpen.
’s Morgens 11 u. 25 viel de eerste bom in
het Londensche East-End. Dertien bommen
kwamen in de City terecht.
Voor zoover bekend, ztfn in de City 31
personen gedood en 67 gewond. Het af
weergeschut werd op den vijand gericht,
terwyl een groot aantal vliegtuigen ter ver
volging opsteeg. Op een school in East-
End zyn tien kinderen gedood en 45 ge
wond.
Nadere berichten melden dat toen de
vliegtuigen halverwege de hoofdstad waren
gekomen, zy uiteen gingen en later een
bomaanval op het Oosten van Londen de
den, Het afweergeschut kwam tydens den
aanval in actie.
De eerste bommen vielen omstreeks half-
twaalf op de buitenwyken van Londen.
Daarop werden in snelle opeenvolging tal
van bommen op verschillende districten van
het Oosten geworpen. Een bom viel op een
spoorwegstation en trof een binnenkomen
den trein, waarin 7 menschen werden ge
dood en 16 gewond. Tal van winkels zyn
beschadigd en er zijn ook branden ont
staan.
De aanval op Londen heeft een kwartier
geduurd.
De vliegtuigen vlogen naar schatting op
een hoogte van 18.000 voet en leken op
stukjes glinsterend zilver. Dadelijk opende
het lichte en zware afweergeschut het vuur,
maar niettemin bleven de vliegers byeen en
zetten rechtstreeks koers naar het Oostein-
„Wat?”
„Om Vijf uur staat het bataljon op do
•’xorciüe plaat». Vereen igde geyechtfioefe-
ningen met de reet van tiet regiment,
waarop wij hier oi daar in de Rijnvlak
te stooten! Dat ken ik. Daar komen wij
niet van terug voor middag is.”
1 dith hiel smeeteend de handen op.
„0... diear me... dat gaat toch niet!...
Den eersten dag... zeg het tooh af!”
.■Ik geloof, dat je nirt wijs bent!’’
Hij lachte daarbij zoo eerlijk, dat zij
niet boos op hem kon zijn. Zy was al
leen bedroefd. Daarna werd zij weer
Bink.
„Ik zal op je wachten!” zei zij. „En
ea lunöh
u^' zou ’“orgrt» zoo graag
•ori dén auto naar Frankfort gaan. Ik
wil daar het hui» van onze bloedverwan
ten zien!”
Helmut Merker kende zijn jonge vrouw
S Ky»1,0010 genoeg om dien heiligen eer-
een vrije Briteche voor alles
WM adél en rijkdom heette,
ren «tel... hrt zij doctor
^directeur... imponeerde haar i_
“ew niet. Fr moert een „von" en
B1LGH.
H ond on vlee »c I».
In hel «oc.-detn. blad! „Vooruit” komt
een artikel voor over den toertand In
Gent.
Da redactie wijrt «r o-a. op dat hon
ger zoo groot is onder d» bevolking, dat
men na rtutlngHtljdi nog lieden
gaan naar de «itrale Keuken
wanden der uookkchils at t: t~
afval te verzamelen.
Voor hrt gebruik van hondenvleeach
zijn de volgende bepalingen gemaakt
Art. 1. Aan de rtad Gent wordt haar
aanvraag tot oprichting van een honden
slachterij togertaan.
Art. 2. Do te slachten honden, waarvan
hrt vleesch voor de burgerlijke bevolking
dienen zal moeten gezond en vrij van
alle ziekten zijn
Art. 8 Hrt vleeeoh mag alleen In de
door dk> rtad aangewezen verkooplokateik
worden. Die lokalen moeten het
„hondonrtachterij” dragen.
nirt voor rijnplei-
wereld ia!”
haar in hui» en sloot ver-
af door een ku» op haar
„Jat i» nu nog te hoog voor je,
Eerrt mort je je Hei
lat je op eens een. 1
je hoe noodhak el ijk c...
Daar ginds stroomt de Rijn! Ovt
Rijn loeren de Franschen! Die
reeds vaak hier in de Pfalz gemoord en
gebrand, zoodat geen steen op
ie gebleven. Als wij niet duiv-
sen, dtot bij on» in het leger
een leien dakje gaat, is de b<
gen vroeg al weer bier!
De jonge vrouw vlijde zich vol ver
trouwen tegen hem aan. Zij was ge
troost.
„O ja!” zei zij. „Ik wil ook zoo zijn
als jij! Ik wil zijn zooals het fn Duitsch
land hoort!”
Midden in den nacht ontwaakte Edith
Merker, zij richtte zich op en keek ver
schrikt eu verward om zich heen in het
donker, dat slechts door het onrtteer flik
kerende licht eener kaars werd verlicht
iets had liaar gewekt., iete al» een
aanraking, een adem op haar voorhoofd.
F.en gestalte boog zidh over haar heen,
vreemd... zij zag, een rood- en blauwen
»chijn, het glinsteren van knoopen, zij
hoorde het rinkelen van een zij
ImuI het bijna uitgeschreeuwd... maar neen
natuurlijk... Goddonkt dat was immers
haar man...
Zij had hem maar eens in haar teven
een paar uur in uniform geziendat was
de dag van haar huwelijk in Londen ge
weest. Toon had de opwinding haar den
helderen blik ontnomen. Door den bruids
sluier had zij alle» in een nevel gezien.
Zij had slecht» een onduidelijke herinne
ring aan. deze versehijning Nu. rtond hij
vreemd krijgshaftig in h kaarslicht aan
haar bed. de kinketting van zijn helm
ondier de kin, in hoogo laarzen, een be
lachelijk klein school ranselt je op den. rug.
Beneden in de eetkamer luoorde zij den
oppasser herig, ben geurige reuk van
verech gebrande koffie drong naar bo
ven
geagra»
„Vier uur
luitenant Merker
een kua. dézen
hoofd maar
„Vaarwel!
„O...
Zij wt
slaap E
„Di
