IER
OODS
1
I
yREN!
'EN
iig 25 Cl
HOÉ wuiitó
J De mensch geeft zicji oveJ
maar weinig rekenschap, leei
bewust. Hij doet dat niet ille
niét ten opzicht? van z\jn injierïjjk
zqn begeerten en hartètochté i, d-
ven zijner handelingen, zijn bék
wenschen, maar evenmin ten >pM<
de realiteit van zijn levèn, hoe hy
hoe hij zijn dagen, weken en jaren door
brengt. Toch heeft het ongetwijfeld zijn nut,
ook hierbij «til te staan en{zich af te vragen,
wat men nu eigenlijk doet gedurende zjjn
leven ,dat wil zeggen nt^t welke verrich
tingen en daden, met vr”' J
men dat leven vult. Menij
meenen, dat hy dit vry j
juist die meening verral
onbekendheid met het mee
<l»»g«che van zijn eigen Uwen en toani, 4at
men zich eigenlijk van zijn levensinrichting
maar weinig rekenschap heeft gegeven. En
een korte bespreking van wat we eigenlijk
doen en niet doen, zal dit ieder gemakkelijk
duidelijk maken.
No. 13460.
Vrijdag 3 Augustus 1917.
56e Jaargang
ie dagen
am
1
f
Telefoon Interc. 82.
ir
|o«
Feuilleton.
ZOON,
TZD-A-
■11 u
nt vopr
rijs.
Zijn Engelsche Vrouw.
iTiewws- ®ajx ^cL-vertezxtieTolsLcL voor G-o-clcL®. ezx Oxxxstrelcexx.
BEHALVE ZON- EN FEESTDAGEN.
POEDER
IJS.
17-11 uuf
VERSCHIJNT dagelijks
-
'Telefoon Interc. 82. -
Uitgevers A. BRINKMAN ZOON.
Eerste Blgd.
4 BERICHTE
MF Wegens algèmeenen
vacantiedag op de drukkerij!
zal Zateifdaj 4 Augustus'
dl* ^a(t n^ l ver|oitfjnen.
5 acten.
DU nummer bestaat alt twee bladen.
DEAU.
K.
drt
van
BRIEVEN UIT
'AD.
Zegel
■at gebonden,
31.
HARKT 8.
dat elke waseheohte Brit
4
(Woedt vervolgd.)
)UW en Woningtoe-
commiMie Annee-
Jrukkerij
ZOON -Oouór
Naar het Dultach door RUDOLF 8TRATZ.
Geautoriseerde Uitgave, bewerkt door
Mevr. J. P. WESSELINK—VAN R0S8UM.
(Naidruk verboden.)
ABONNE!
kwartaal f 1.71
te de mode verban
natuur weer. El* heb-
arl. Verecniging
1917 -i-
dot dt‘
dan moe
der over-
bn liet on-
i eenmaal
I LOON
v/h WOLFF A Co.
fiOlDSCHE COIRAVT.
een nwnsch
(ervaren
maar
l
1948 ISO
d Eau da Cologne.
wordt. Van-
irgivnees1-
hanrten
Mik doen of laten
en zal misschien
>ed weet. Maar
It een bizondere
gewone en alle-
neem j
’dieft...
van
iriste
was een eenvou-
departement van
moeten beloven nirt
goed en well” Decon-
wliding was gem man
hij bedwong zich.
verdienen!”
Wilding haakte
aiders op.
atjn
men
1,
rachttoeren.
om ons bekom-
IxindenaarM moe-
e« daarmede» was hut uit!”
patriciër lachte. „Zeg
nwïert wanneer <%en je
je ouden ‘lag? (K
altijd?... Dat vindt
- gW-—
wijze do hem wing
dr. MichaMte toog,
ding van de doririmten, die
tien huldigen oorlog nastreeft.
De Rumteche regoertn
kei protest en geen enl
klaring tot de Fransch©
behalve de algemeen© 1
voorlooplgu Rumtehe
oorlogsdori, die op 18
ring io met wyinpachifi ontv*
hei onderwerp zijn yan een
zonderhedwi gaand onderzode
Misschien zal het den meesten nog niet
zoo vreemd in de ooren klinken, wanneer ze
hooren, dat iemand, die zeventig jaar wordt,
niet minder dan 25 jaar, dat is meer dan
een derde van zijn leven in zijn bed heeft
doorgebracht. Dat we een groot deel van
ons leven verslapen, daarvan heeft men
meestal wel gehoord. Maar wat zegt men
van het feit, dat zoo iemand gemiddeld
ongeveer 13 weken heeft zoek gebracht
met het aan- en uittrekken van zijn laar
zen? Wanneer men dat hoort, begrijpt men
ook, waarom het weten hiervan zijn waar
de heeft. Het leert ons immers de betee-
kenis van enkele minuten. Wanneer we dan
ook eens nagaan, hoe wij onzen levenstijd
eigenlijk doorbrengen, zullen we er versteld
van raken, hoe vele dagen en weken, jaren
zelfs, wij aan beuzelarijen besteden.
Dat we een goed deel van ons leven sla
pende doorbrengen, werd boven al opge
merkt. Menigeen zal meenen, dat daar ech
ter ook een nog grooter, althans een groot
Z«T
50 glibberig
die strand,
er mee bezaaid
oppervlakte kan
onlangs acht.
deel tegenover staat, dat itan arbeid be
steed wordt. .Maar hierin zal hy zich waar
schijnlijk leelyk teleurgesteld vinden.
De meestenj, zelfs ondér de beter gesi
tueerde klassen, waarin het dagwerk niet
zoo’n overntatigen druk uitoefent, zullen*
toch allichtrïlhun werkdag op 8 uur stel-
mcluqie komen, dat zij, met
feestdagen, door-
qag werken. Maar
eid werkt hjj, over Zijn geheele
>d, nauwelijks iet?, méér dan de
ter» berejeenijng een men-
’/w.iaar verdeelen in 7 pe-
ir, aan zien we al dadelijk
werd om
residentie lo
'riljks de
had zich
meeat e-zak en in-
diU hij
atel d« bwte» vu
en, <tat hij
drouMiieta
:M(KNT8PRUS i par kwartaal, f 1.25, per weak 10 eem. met Zondagsblad
- 75, per week 14 eem. overal pmar da boeorgiog por looper geechiadL Franco
par post par kwatfaal I 1.50, met Zondagsbad I 2.—
Abonnementen worden dagelijks aangekomen m ons tetfeoo: MaalT 31, Gouda, b'
oom agenten, den boekhandel en de postkantoren. a,
ADVERTENTIEPRIJS Uit Gdeda en omstreken (beboerende tot den bmtorgkring)
1 -5 regels I 0.55, elke regal meer f O.iq, Bi» drie achtereenvolgende plaatsingen worden
deae tegen twee berekend. Ven ftipn Gomfa en dea .besorgkriag1-5 regels f OAO. elke
regel meer f 0.15»
nen is gaat? zitten... Jn leder gtwal...
Maar nu genoeg daarover!... Tot do zaak!
Dun ik luister!
Da oude City man haalde diep totem.
Het was, alsof iota hem benauwtic. Hij
baalde een notitidioek uit den zak en
hield het in do hand. Maar hij «toag het
niet open. Hij haperde. Eindelijk begon
hij zonder inleiding! Je zoon heelt mij
zooeven dt» les gelezen!... Jij ook! Jij
vindt, dat men meer stelling in het le
ven mot'to rnmten... Maar daardoor lie-
derft men het bij velen....”
„Dat te mij volkomen onverschillig!”
zei de geheimraad» en rookte
„Nu... ik was daaromtrent van andere
meening. Daartoe heb jk mij niet geroe
pen gevoeld Mij was iedereen goed, met
wie ik geld kon
De heer von
schil lig de schot
lijke barechheid van
voor den dag nu
gon.
„BtTK'houw dat zooals jc wilt,” zei hij.
„Bij nrij. een. Ihriggftw, Inftoet je jé
daarover niet te verooteclnildigen!... Je
bent toch een genaturaiiseerdte Eng<etech-
man!”
„Jas... dat wel...”
„Wat gaai dal n»ij dus aan? Ij*atons
nu over onze «angelagenheden «preken,
John. :k h«A niet zooveel tijd
„I igvnlijk ben ik er reed» toe gena
derd!” De kleine bedrukte Cityinon wor-
stnlde om zijn, woorden te vinden. Hij
nam rijn zakdoek uk den zak en droog
de zijn voorhoofd af
„Heb je het warm? Zal Ik het raamt...*"
„Neen... dank... je zegt, dat ik En-
geisolunan ben!... Maar ate ik nu Frank
fort terugzie... Hier ben ik tooh geboren
Hier wao ik kxA tbute...”
lende, tot d<
afrekening tan Zon- en
een gemiddeld 7 uur per
in werkelm
leven gerei
helft van <uen tijd.
S’ Wanneer we f
,8ichenleefty|d van
modes van 1,10 jaar, -----
adat in de eerste periode van 1 tot 1Ó jaar
wiiemand de 7 uren per dag haalt. De eerste
wier ja^en doet men natuurlijk niets en ook
41e daaropvolgende drie jaar maar een heel
«dein beetje;. Alleen in de 8&te, 9de en 10de
flhar welbij het kind geregelder aan zjjn
Méhoolwerk. Stelt men daarvoor 5 uren per
dag gedurende 5 dagen vah de week, dan
gomt mfti na aftrek van Ivacanties enz. op
ortgeveertdrie uur per dag. Dit aanta^ uren
stijgt in de tweede periode van 10 Jaren
tot ongaVeer 4 uur en eefi kwartier, wan
neer min aanneemt, dat er 8 uren per
werkdag!] gearbeid wordten dat er drie
maanden per jaar vaontie afgaan, behalve
nog de Zondagen en Woensdag- en Zater
dagmiddagen.
Van 20 tot 80, 30 tot 40 en 40 tot 50 een
periode omvattend van dertig jaar, kan men
den werktijd stellen op gemiddeld 40 uur
per week. Daarvan is dan afgetrokken,
ziekte, storing in de werkzaamheden door
Het te de werktijd, waarop
werkelijk gewerkt wordt, gedurende zeker
niet meer dan elf maanden per Jaar. Dit
geeft gemiddeld voor elk jaar een dageltfk-
schen werktijd van 5 uur en een kwartier.
Van 50 tot 60 jaar wordt, er oneindig
minder gewerkt, hoogstens vier uur per dag
en van 60 tot 70 nog minder, twee en een
half uur hoogstens.
Rekent men nu voor de eerste periode van
10 jaren 1*6, voor de tweede 4%, voor de
derde, vierde en vijfde ieder 514, voor de
zesde 4 en voor de zevende 2% uur, dan
komt men tot een totaal van 28 uur voor 7
periodes of voor elk tijdvak 4 uur. De tijd
dien wij met werken doorbrengen, bedraagt
dus niets meer dan de helft van den tijd,
dien wij daarmee meende door te brengen
en beslaat juist het zesde deel van ons
leven.
Wat nu de rest van dat leveh betreft,
we kunnen wel zeggen, dat we gemiddeld
niet minder dan twee uur per dag aan
eten en drinken besteden, dus ongeveer het
twaalfde deel van ons leven en by een
leeftijd van 70 Jaar bijna zes Jaren daarmee
doorbrengen. Aan ontspanning besteden we
dooreen 4 uur per dag. Dan gaat er heel wat
tijd heen aan beweging, het zich begeven
db anderen. Hij haakte ook
warig <te schouders op
mend'. Er w«as onrust
beiinraail bemerkte het.
„Nu kon jo langzamerhand' vertrekken,
zei hij tegen zijn zoon... „Ate uk je brief
goed begrepen heb, John, dan heb jen»ij
over zaken te spreken? la het niet zoo?
...Ik ben. böreidl”
Toen dte> jongeman de kamer had ver
laten, zei die bankier, terwijl hij met
zijn groot grijs hoofd, naar hem duldde:
„Neem het niet verkeerd op, neef John!
De jongen is nu eenmaal een eohte Duit-
scher en zal het blijven zoo God wil!
Zeg... neem je nog e*nsigaar?...Hter...
als je blieft... A propos... wij spraken
aan tafel van je dóohier Edith!... Dat te
een allerliefste kleine vrouw! Hei heeft
mij altijd pledzier gedaan als zij hier
was, met 'haar grappig EngnteDh-Duiteohl
Maar je schoonzoon... Merker... open,
hartig gezegd: die stond mij volstrekt
niet aan.... zie je... dat was uiterlijk een
eenvoudige Duiteehe infanterist en inner
lijk reeds half een Engcteeiaiian... ge
blaseerde.. bang voor werken... trotechop
geld, dto Inj niet verdiend' heeft, precies
zoo, als ik mijn zoon niet graag zou
zien...”
„En nu blijft hij toch nuaa-i gindween.
half jaar ver van zijn vtouw en kind
in zijn SHeeiech garnizoen zilten..."
„Je hebt het urij vortaldll" zei de ge
heimraad en ik heb nrij verbaasd!... Maar
ik geloof er niet aan... ik bedoel, dat die
verandering van langen duur te!... Ie
mand bij wie de luiheid zoo in de bee-
door aJgeschrikt. Allerminst aan het vrijt»
«(rand, xooate het a.g. „stille” strand te
herdoopt sedert het den naaui stille niet
meer verdient omdat hut er zoo druk ia,
in de Wereldkroniek van den 21 en Juli
zijn veie aardige foto’s van dU trtrand-
tenun te vinden. Wie dit prentenboek in
handen mocht krijgen, bezio de foto'» eens
aandauhtig. Waarschijnlijk zal hjj <g zij
lol krijg‘ii om er ook eens aan deel tu
nemen. Het aantal uitgereikie vergunnin
gen ovenwlirijdt reette de» achthonderd en
het getal tenten dat bijv. Zondag j 1. op
het tlrand «toud bereikte ongeveer de
vijfhonderd. Hot te opmerkelijk hoe orde
lijk het er steeds is en wrik een vrién
delijke toon er hwrecht. Het te een bij
zonder slag uMANoiieu, det zich hier op
zijn gemak gevoelt en dat op deze wijze
van <te altijd mooie zee, hei altijd heerU>
k» strand g tot. 't lm een genoegriijk,
g«noeiMijk slag menowhen, zooate trou
wens op de foto’s duidelijk te te zien.
Hri vak den trouwen benoeker op hoe al
tijd weer dezritde groepen eu groepje» er
hun tent opslaan, zoodat hier waarschijn
lijk niet van ecu gril, een mode kan ge
sproken worden.
Integendeel, hier
neu en keerde (te
b<*n niet altijd de zedepreekorw ons voor
gehouden dat de menach u»eer tot d«» na
tuur moet twugkeeren?...
HAGENAAR.
COCILXXXn.
Met Ingang van 1 Augustus te onze
Iwgomeester herbenoeiirtd. Dat teil op zich
zelf is niet van veel beteekenlR, aange
spten dergelljke benoemingen automatisch)
gesohied'em. Tooh wordt deze gelegenheid
gaarne aangegrepen om even den benoem-
do geluk te wensdien- Wij ate de ge
trouwe verslaggever van 's Gravenhage’s
lotgevallen, mogen ook dat frit niet onop
gemerkt laten. Ite zot» jare© burgemeew-
toiwohap zijn zware jaren geweM, de
laatste drie vooral. Maar afgezien van de
buitengewone toestanden herit de jeugdi
ge burgemeester veel strijd! te voeren ge
had. Hot is een steeds stijgende last,
die het burg(*neesiter«cliap van een groote
stad oplegt. De tijden zijn voorbij dat
alle» van een leien dakje liep,
gemeenteraad! meer controleerend
regeerend was. Do bemoeiing i
heid breidt zich dagelijks uit
gelukkige geval doet zich nu
(’oor, dial het aantal geschikte en bekwa
me wethouders wtmln kleiner
daar dat een flinke, energieke bui
ter steeds meer de teugels in
moet nemen.
Mr. van Karnebeek.
d'ig ambtenaair aan het
„'IVee vaderlanden kan
niet hebben, nrijn waardeI"
„Ik hrii het toch ais jong, oner
tneneoh ntet verlaten uit rigen wk,
omdat mijn vader het zoo wllA*...”
De groote man met grijzen baard voor
hewn, Hei zijn elgenaardigen lieerschzuch-
tigen blik op den lieooeker rusten. Hij
jaolite vreemd terwijl hij antwoordde „J«
Jri”*?”'6 k<Xnt <lrtl laa*' ml^n
„Zoolang
„Je vaoe
UIT DE PARLEMENTEN.
Rusland ton opzicht o
oorlogedoeleinde»
De RiMHtoriie windster van buitenland-
-A._ Teretejenko. heeft het nood»
rfaweftt, om op (te meest buMltate
l« wraken, hou door
ar. MtehaNte Ux'geechreven. naar aanlei
ding van> (te dorielnden, die Frankrijk iu
tng herit geen en-
nkele speciale var-
e regearing gericht,
verklaring van de
regeering over het
.3 April ter oige-
meene kennte te gebracht. Deze vcrklz-
i« met sympathie ontvangen en aai
i tot in blj-
- --op de ge-
nXNmecimppriijko conferentie <kr geallieer
den, die binnenkort zal plaats hebben.
..A-N.w-'ktttA
D*0 MlUtar.
De eoriaal-deniocratteriie Rijkaddagafga*
vaardigde, Wilhelm Kril.’ hoeft de vol.
gendu vragm tot (ten Wurtnntergwohen
minister van Oorlog gesteld
„Is de minister bereid tu verhinderen,
dot officieren In den dienst tegenover hun
manschappRi, ptflitflrico Iriders, dte hrt
vertrouwen van groote deelcn. van het
Dudtadio volk genieten, briaatereu en
verdacht maken, gelijk zuUcw d<» istolui-
tenant Memner, commandant van het r*
serve-bateijon van het regiment Infante-
rie nq 120. (Mkwijte heeft gedaan, door
_w onvar-
De oorspronke-
ijn persoon kwam
i over zaken be-
52
„Maar nu genoeg daarvan: „Een lee-
üjk lied, bah... een politiek lied!” zegt
onze groote Goethe... Voor zulke club-
defo&tten ben je toch niet naar Duitsoh-
land gekomen, John?”
De oude Cityman schudde gedrukt het
hoofd Hij volgde dén ander naar de
rookkamer.
„Neen. Ik heb mij nooit veel met po-
•litiek ingetaten!?
„Gindb ook niet?”
„Neen!”
„Ik meende,
dat moeet..
„Ik had het drykl” zed John Wilding.
..En wat de waflohechtfarid betreft... in
het begin was Ik toch eigenlijk Duit-
«cher... ging er ten ininöte half voor
door... en toen dat in den loop der ja-
ten verloren ging, en ik een Engristehe
tet v.ouw had, ja... dna werkt men zloh
wo In de zaak inl Dan kijkt men niet
V^e ^an kantoor! Dot weet je tooh
«Seen... dat weet Ik In het gehedniet,
mijn waarde!” zei geheimraad von Wil
ding beeltet. „Mij vind je overal! Ik ben
tn Duitocbland bekend als e»n bonte hond!
INGEZONDEN MKDKDULXNGKN|-4 rw^b f IM «U» hmt Ui.
Op d« voorpagina dubbal lariat I
Gewona adverteatite m iag—oad.a MededaaliagM M hart M am ftaradiwaaritoa
prq«. Groaaa lonen oa raadaa aaar plaataraite».
KLR1NR ADVRRTKNTltN aaavragta eeahüAageaf bteraftepB liuilpWil,
koop ea verkoop, bimr ea voriMMV, 1—5 ragaM f 0.2S elke regel teeer aaai Mj «oomft-
nn -boteliag Muia«a »ooi>e IQ ragde. ftev^aMMan 5 caat
van de eene plaats naar de andere, van ons
huis naar’kap too r of werkplaats, van ons
hui> naar d«®van vrienden, van kennissen,
naar winkel? «nz. Dooreen kan men daar
voor ook ^elitwee uur por dag stellen. Ons
aan- en uitwoeden, wasechen, toiletmaken
enz., eischt jf^lc heel wat tijd, zeker ge
middeld Hvel een uur per dkg of drie Jaar op
een leeftijd iWfon 70 Jaar. Een week per
jaar moet meni wel afschryvén voor ziekte
of meer dan een jaar per mepschenleeftljd.
De gewone dageljjksche praatjes van: hoe
gaat het? ipodi weer en dergeljjke zullen,
en dan behoeft men «aker nog niet veel
handjes te drukken; zeker een half uur per
dag iji beslag uetoen. De fèsteerende ander
half uur wordi iian besteed aan nadenken
of dfoonsen ow gaat verloren aan allerlei
kleinigheden, ^ongemerkt en ongedacht,
zooals pij pstoppen enz. enz.
Uit dit alleafelykt wel, aat we met onzen
tyd heel wat! anders doen dan we zelf
gewoonlijk denken. Natuurlek betreft deze
berekening ajleen een gemiddelde en is
daarbö, vooral wat het werken betrpft,
allereerst gélet op de gewoonten en het
leven van de ImiddelklasM» de kleine bur
gerstand daarbij gerekend, omdat een deel
der arbeiders ongetwijfeld harder werkt.
Maar met eenige noodzakelijke wijziging
hier en daar geeft het toph in vrjj zuivere
trekken het algemeene beeld van ons leven.
En hef is goed dat we daarnaar eens kijken
ener spaarzaamheid uit leeren met
onze uren en minuten.
menitehen! Het wordt toch al te dhvaasl”
Hij keek daarbij strijdlustig' zijn Brit-
schen neef aan. Die was, sedert hij geld
verdiende, sedert bijna eun li&lvc eeuw
inbeginsel «teed» van dezelfde meening als
nu half mee-
en knikte toMtem-
in hem. De ge-
Koloniën, toen hij geroepen
zlich aiui lw< hoofd van de
Mdlen- HIJ wa« nog jong, nauwe
vijf on dertig gepa**eurd en h.
lUunnier te voren mei gemeente
gelaten'. Al spoedig bleek echter
ér toch ln> thuis was
menig raadhiid herit ondervonden
«en geducht debater was, djo u
igoed op de hoogte was.
De raadvergadering prenUeert hij im-t
een kadnite en een jMivoud, (Me «t'-etta
WW een indrikk maken. Tegen heftige
debattw in Wijlt hij onverstoorbaar kalm.
H?t eerate onvurtogcii woord moet
Von zijn lippeii konnep en toch slaat
geducht van zich af. Do kx«o bende,
>aarin de raadvergaderingen vaak ont
aarden, heeft vaak tot haar minder aan
gename' gewaarwording de rirakke teu-
gtita gpvorid. De Bureemeewter moge nu
en dan zeer formalistisch zijn en iriwat
gemaakt, het neumt| niét weg, Rat hij zo ah
tijd allo vijf en veertig du baas ta en wij,
die ate trouwe Indookers vou de pers
tribune. vaak weinig aangeuaain gertemd
zijn wer de raadhledien, verkneukoleu
ons daarin gaarne.
Wij wenauhen den burgervader nog
vele zestallen, vaa jaren toe.
Om op een ander chapiter te komen,
er ging' verleden week oen l>ooa gerucht
dat op de hadplaota zeer vel© gevallen
van scoWert oftewel In goed verstaanbaar
IfoHsndueh schurft zouden zijn voorge
komen Al spoedig groride bet vwhfcal
aan tot een algemeen borturt zijn van
(te... zee. AUe doctoren trokken aan hri
onderzoeken en van do gevreesde ziekte
werd niets, absoluut nleta, ontdekt. Wat
bleek echter hri geval? Sfndk» ©enigen tijd
komen er voortdurend weer massa’s kwal
len voor aan hef strand'. Na<b»riig zijn zo
niet, alleen maar hinderlijk. Ze Ixworgen
de zwemmers rood© vlekken aan do beo.
nonen waarschijnlijk hebben rfomhiig*'men-
schen din vlekken voor die leriljke ziekte
aangezien
Opmericdijk is alleen dat deze booze
praatje» vroeger al vaker zijn opgedoken
en do verondenstefilng is ate eens geop
perd, dat hier een leeftjk rodrt concur
rentie aan het werk i». Wij kunnen dat
nauw rit Jks aannenven omdat (tot praatje
toch al te gauw gewnoord1 kan worden.
Dié kwalten-piaag U zeer eigenaardig.
Do hoeveelheid van deze glibberige bees
ten is enorm'. Het ganwehe strand, dat bij
(4» vrij komt, ligt er mee buzaald en wij
telden er op een oppervlakte yan één
vierkanten meter onlangs acht. Zooata
wij reeds zeiden, gevaar ln er niet aan
verbonden; zij zijn echter voor die zwem
men» en baders oen vervelend goedje. De
dtnnet» zijn er uiteraard griezelig van
en do hoeren beminnen zo ook niet Tot
schamele troont kwam eon dokter in dc
düerkundo ons in een der plaataelijke bla
den vertellen, wat een prachtige becrien
het zijn. Do man' wa» opgetogen, maar
dat is waaawchijnftjk ook wel de eeni
ge (Ue in deze g'iubcdsstemm’mg werd
gebraolrt door hei vieze goed*je.
Hot sfrandbevoek wordt er echter niet
f mijn vader loeide...”
‘‘r rust sedert dertig jaren in
Ingeteohen bodem»..
„Maar ik heb hen»
naar Wer terug t© koeren!
„Dat te alle»
«il-generaai von
van veel geduld. Maar
HU zri riivhw koel: „Zullen wij niet
de zaak...”
„En tooh heb ik mijn naaide bloed
verwanten hier?”
„Nu... hei» ja je ooit
merdl W ij hebben julfte
ten uitbet alm
De Frankforter
WM. neet Juten,
zoo sentimenteel op
was je hei In stilte w
hier geen wederliefde!... Neen... zoo rijn
wij niet!... Steeds de beunen warm on
he< hoofd kori! Doe nu rindriijk ja no
titieboekje open en kom voor den dag!
Ate d» zaak deugt, dan doe ik het met
Jou evengoed ate tori een ander! Daarin
ben ik geen onoMUtebl Daarin ken Ik
geen votaohe schaamte!'1
Vooral bij den roodrii troep. AW die
kondén, dan zouden zij inij vannariit nog
met vreugde ophangen! Ik lach er om!
Zonder vijanden, zou ik het vervelend op
de wereld! vindon... Als zij mij eons' be
graven, nu... het algemeen© „oef” zou ik
graag hooien... Hij bracht het gesprek op
wat ander». „Nu... verdien je tenminste
grof grid, neef John?” vroeg hij op ver-
zoenenden toon en stieek daarbij (feasoh-
van zijn, sigaar. „Gaat do Zuld-Ameri-
kaansche zaak?”
„Dank je! Het gaat nog ai! De gou
den tijden zijn wel is waar voorbij! De
Duitecne Concurrentie.
John Wilding wierp een oneekeren blik
op den zoon dee huizee, die naast hem,
in de pas gekomen avondbladen blader
de. In diens* tegenwoordigheid) kon hij
niet zeggen, wat heao »p het hart lag.
Nu sloeg dC jong© diplomiaat, half la
chend', hal! vertoornd, met de h&ndi op
de tafel en wierp de Ivtiiy Mail weg.
„Neeo... heeren... Het gaat niet,” zei
hij. „Zoo gaat het niet verder!... Daar
weer: „Waarschuwing aan Dultedhlandl”
Alsof wij sohooljongenö waren!... De ge
heele wereld), een groote politieke kinder
kamer, en Engeland daarin de gouver
nante met de giroote roede!... Vergeef
mij, neef. Maar het wordt belachelijk!...
Maar het belachelijkst te wei ons ge
duld 1”
John Wilding zweeg. Hy wilde geen
twist. Hij had andere dingen in hri hooM
en op het hart. Zijn neef Wolfgang ver-
volgde: „Daar staat het: Overmorgen te
de beeUsöeode zitting In liet Engeteche
Lager hu is. Interpellatie, wat Duiteobland
in de golf van Perztó te doen heeft. De
minister van buitenlandsche zaken zal ant
woorden! Mijn hemel, wij zijn daar toch
met heteritóe recht als andere ohristen-
dj geregeld tijdift
i ontvangen van
)n, vermakdijkhe-
n in onze agenda
■N.
't ^gemeen
vrtfwel ojn-
n gewoonlyk
erltfk leven,
i, de motie-
loelingen en
>pachte van
j leeft en
