Verslag iad van Gouda. 1111 Courant dodingen •Ir pet. No. 13475. Woensdag 32 Augustus 1917. 56e Jaargang. BEHALVE ZON- EN FEESTDAGEN. kt 31, GOUDA. Uitgevers A. BRINKMAN ZOON. 'Telefoon Interc. 82. Telefoon Interc. 82. Feuilleton. p dit blad. 25000 5000 1000 100 Zijn Engelsche Vrouw. jj’ nde plaatsen ’«-Gravenhaga. XTïe-ci/ws- ®xx ^.cL-v-ertezxtielola.d. voor G-oxxcla. en. Oxx^strelcexx. VERSCHUNT DAGELIJKS 3P IJKE EN EID. i.i s ■sipi hi doe tegen twee berokrotd. do rigtuMre van. ailke PARLEMENTAIR NIEUWS. spoed is betracht, is het nog niet mogelyk Mn het Burein. er *<•1 J (Wordt vorvslei n de Bouw* en Wonlng- aoommissie Armen- rarme zon. j vijver»,.. man na haar Naar hrt Dultsoh door RUDOLF STRATZ. Geautoriseerde Uitgave, bewerkt door Mevr J. P. WE8ÖELINK—VAN RO88UM. (Nadruk verboden.) >F GULDEN !R der volgende 45). - n Leerares. ut- n miraw. ch nieuwe leerlingen ELENDOORN. nkkerij DON -Goud». wee». iên kosten slechts «taling: i, voor elke regel liOlBSCHE COURANT. N GULDEN. ember ipop. TRAAT U. TEN CATE. 3 1007 50 Nog wordt door het nieuwsagentschap „Informatore” gemeld, dat dekeizervan Oostenrijk een eigenhandig geschreven brief aan den Paus heeft doen toekomen, die vermoedelijk op de vredesnota betrekking heeft. venraai Hollandia. louda Bond! van eakubton. iepen nog naar Duit-. groot rot wil over- zoo Dat nog zijn doel niet waar?” iaat vroom grtoof, waarin zij werd dbor het ban- Wilding en Co. Zij echtpaar Merker steeds zoo roimiMt... en hier... met de „Waarom niet nirt vroeg Helmut Merker M voelde jufet ,uv ucMiduiriiTw) van de armoede, lachte Wolfgang von, Wilding... president in het in Builenl. Za- dic met den Aires naar de ver in het mid het stroombed! liggende wlndhoj den Oceaan, de iviizenstoonnlmoti de Cunardi-lijn, die ’s winters ge ija bedekt, steunend de lijk en on£ sterden. Peinzen vrouw aan zijl ,Ja... als niet meer Zij begreep mr. Merker en zijn, vrouw Birkenhead te vergeten. iS geen gentletnan. Een man, o klerk bleel, was een krank- Dien kon alleen de dokter hel de zielverzorger. Andere Brit- 3 IJ ABONNEMENTSPRIJS i per kwartaal f 1.25, per week 10 cent, met Zondagsblad per kwartaal 1.75. Per week 14 cent, overal waar de betorging per looper geschiedt. Franco paf posi por kwartaal f 1J0. met Zondagsblad f 2.-. Abonnementen worden dagelijks aangenomen ua ons bureau' MaRKT 31, Gouda, big MM agenten, den boekhandel en de postkantoren. ADVERTENTIEPRIJS Uit Gouda en omstreken (beboerende tot den besorgkring): 1—5 regels f 0.55. elke regel meer f 0.10. Bij drie achtereenvolgende plaatsingen worden J— .-w.2. Van buiten Goode ca den.beaorgkring1—5 regels f 0.80, elke rafel meer t 0.15. bij vooruitbohlin. ding. De fronten. In Vlaanderen en Artois bleef het artillerievuur met afwisselende hevigheid voortduren en werden tegenaanvallen door de Duitschers in de streek by Epechy en Lens ondernomen, door de Britsehe troepen afge slagen. Vooral echter op Verdun blijft nu weer het oog gevestigd, waar de gevechten nog verwoed voortduren. De Franschen heb ben daarby hun succes aanmerkelijk uitge breid. Zoo meldt ’t Fransche legerbericht de ver overing „van het Bois d’Avocourt, den Mort Homme, het Bois des Corbeaux, het Bois de Cumières, den Cöte du Talon, Champneuville en de heuvels 344 en 240, terwijl meer dan 6000 gevangenen in Fransche handen vielen, W.. 16 officieren.” En voorts: „zij namen en bezetten geheel den Cöte de l’Oie (in de Ma asbocht by Regneville) en het dorp Reg- neville. Op den rechter-oever veroverden zy Somogneux en een heel stel van versterkte loopgraven, dat dit dorp verbindt met de stellingen van heuvel 344.” Natuurlijk dat ook hier t eg e na an v al len niet uitbleven, welke vooral zeer heftig waren, naby het Bosch van Awocourt en ten noorden van het bosch van Cumières, doch den Duitschers geen resultaten, maar wel zware verliezen opleverden, gezien het laatste legerbericht, dat vermeld dat „de aanvallen in het Fransche vuur werden ge broken. De Duitschers leden zware verlie zen zonder eenig resultaat te behalen. De Franschen handhaafden alle ter reinwinsten en bevestigden die. Waarom wü deze gegevens zoo letterlijk aanhalen uit de officieele legerberichten? Wel eenvoudig om ons te vrijwaren tegen overdrijving, noch naar de eene, noch naar de andere zijde; wij wenschen boven alles een billijke onpartijdigheid bij onze beoor- deelingen te betrachten. Geven wij daarom de voornaamste aanhalingen uit de weder- zijdsche legerberichten, dan mogen deze of ficieele gegevens voor zich zelven spreken, temeer wanneer wjj door een enkele spatiee- ring onzerzijds de juiste beteekenis ervan meer naar voren brengen. Ziehier wat nu de berichten uit Berlijn tegenover de successen „van Fransche zijde” melden: „Een geringe, plaatselijke terrein- 1 Onzijdige schapen. In het Britsclm Tjagerhui» vroeg Nor ton Griffiths of dl? regcering wiek, dut een groot aantal onzijdige sein bcvjg zijn mrt het vervoeren suhe havena van goederen van litair belang en of 'de regeering I geregeld tijdig ontvangen van vermaketijkhs. U oom ngoada INGEZONDEN MEDEDEELINGKN i 1-4 regel. f I.S&. elke regel MaflJi Op de voorpagina dubbel tarief. Gewone advertenties aa ingeaondra aedetMiagea Hj r—tract rat mot geradweerdM pnj». Groote lettere en randen naar plaataniimte. KLEINE ADVERTENTIE aaarrage. aa broA.ge< betraiepde diMe^ereOMrt. koop en verkoop, buur en verboor, 1—5 ragela t 0.25 elke regel meer S cent bij voorvil- beuling. Maximum grootte 10 ragela. Bewijeaomararo 5 cent. Aan het Isonzo-front is, naar het Italiaansche legerbericht meldt, eveneens het succes aan de zijde der Entente, aldus: „De slag op het Julische front gaat on afgebroken voort. Bewonderenswaardig hardnekkig en eensgezind in hun optreden, schrijden de Italiaansche tróepen, krachtda dig gesteund op den uitersten linkervleugel door vaste en drijvende batterijen en moni tors der marine, naar het succes, dat al ken baar is, zelfs niettegenstaande den niet ver minderenden tegenstand des vyands. Over een breed front ontwikkelt zich de strijd regelmatig op den Karst en in de kuststreek. Onder den machtigen druk der troepen van het 3de leger begint de Oostenrjjksche linie te wankelen en zich op verscheidene punten te begeven.”Zoo slaagden de Italiaan sche troepen er in tusschen Kerite en Selo de verdedigingslijn der Oostenrükers voorbij te komen in de richting van de sterke stel lingen vart den Starli Lokva. „Tok gisteravond zjjn in ’t geheel 243 o f- ficieren en 10.103 man als kr jjgs- gevangenen binnengekomen. Veel an dere gekwetste krijgsgevangenen zijn in de veldhospitalen opgenomen.” Hiertegenover meldt het Oostenrtfksche stafbericht: „De Italiaanen zetten er alles op om de kracht der Oostenrijksche verde diging, welke in tien bloedige slagen over won, te breken. Het is hun op geen en kel punt, van de hoogten in de Julische Alpen af tot aan de slagvelden by de Adria- tische zee toe, gelukt. Op den noordelij ken vleugel, op de 70 K.M. lange linie in het gebied van Karintië lostc.de Italiaansche aanval zich in het rotsland in afzonderlijke stooten op, welke allen afgeslagen werden. Ten Z. van Auzza en ten 0. van Canale slaagden de Italianen er in met inzet van nieuwe krachten het Oostenrjjksche front wat terug te drukken.” Zoo zien we ook hier de gewone tegen strijdigheid in de berichten, zoodra het geldt gevechten op grootere schaal. Het is een begrijpelijk euvel dat de winnende party (ook al mogen de overwinningen zich tot plaatselyke sucessen bepalen) zyn succes tracht duidelijk te doen uitkomen, terwijl anderzijds de tegenstander zijn verlies zoo gering mogeljjk aanduidt. Alleen is de wijze waarop dit thans van Duitsche en Oosten- rjjksche geschiedt, al te doorzichtig al thans voor den buitenstaander. Maar dat deert het minst, zoolang men het eigen volk nog kan verblinden. i je «mahaax- 'ngetaolu» be- inet «vi m«n <tan lypiuM» <-n gaarne «*n lij dat verheugt mij!... Ik J nu geluvi naar F n- Alle Duitsche tegenaanvallen op de door de Franschen veroverde stellingen bij Verdun zijn afgeslagen. De Oostenrijkers wijken op het Karstplateau. Het aantal gevangenen der Italianen steeg boven 10.000. - De Rijkskanselier over de vredesnota van den Paus. ONS OVERZICHT. winst stond tegenover de mislukking van den aanval over een front van meer dan 20 K.M.” En verder; „Op 1 Augustus begon de geweldige artillerievoorbereiding voor den grooten stoot, die gisteren op Enge- lands bevel(!) het Fransche leger uit voerde.” „In verbitterde gevechten van man tegen man en door krachtige tegenaanval len, werden de Franschen b ij n a overal te ruggeworpen.” En dan komt ter loops de erkenning van het terreinverlies. Wolff is ditmaal grootmoediger en zegt: „wy willen het succes der Franschen niet verkleinen, zy hebben de Mort Homme gewonnen, waar om vaak hardnekkig gestreden is, en welke als waamemingspunt beteekenis heeft.” Voor hpt overige zegt ditzelfde bericht: „Overeenkomstig het plan weken de Duit sche voorposten by Cumières en den Cöte du Talon terug in de hoofdstelling. Na her haalde bloedige aanvallen drongen de Franschen ook die hoofdstelling binnen, met name in het bosch van Avocourt, ten W. van de hoogte 304, by de Mort Homme, op de hoogte 804, ten Z.W. van Samogneux, in het Bois des Fosses en in het bosch van Chaumières.” Uit dit laatste blijkt weer de nieuw ge volgde tactiek waarvan ook Havas ge waagt, als het zegt „Het aantal gemaakte gevangenen is bijzonder hoog wanneer men bedenkt dat de Duitschers onder het helsche vuur der artillerie de voorste loopgraven bijna geheel verlaten hadden.” Deze nieuwe tactiek bestaat namelijk daarin, dat de tegenstander, wanneer het verwoede artillerie-vuur aanvangt, dat den nieuwen aanval voorafgaat, zijn troepen uit de eerste, onder vernietigend vuur genomen linie, terugtrekt, onder achterlating van goed verdekte posten met mitrailleurs bewa pend. Het voordeel daarvan is, dat wel zoo goed als zeker, deze posten, als ge vangenen in handen van den vyand vallen, maar anderzijds, by het oprukken der aan vallende troepen door het tot trechterveld geschoten terrein, versche tegenwéer-troe- pen gereed zijn. Wanneer dus in de Duitsche berichten gesproken wordt van „voorposten” en „te ruggenomen afdeelingen”,dan hebben we ook niet zoozeer met onjuistheden te doen, dan wel met scheeve voorstellingen, omdat immers, indien het niet hoog noodig is, de eerste linie niet verlaten wordt De Politiek. In de zitting van de hoofdcommissie van den Rijksdag heeft Michaelis zich thans over het voorstel van den Paus uitgelaten. De Rijkskanselier gaf een overzicht van den inhoud dezer nota en merkte op, dat Duitschland geen definitieve beslissing kan nemen zonder zyn bondgenooten te hebben geraadpleegd. Hoewel zooveel mogelyk verwi BitilenrlandMche Mo dv China betrof en als in «taat van oorlog nret de roidden- ataton. Eesad Paaja naar F rankt ij k. FsmuI Pa**ja vertrekt over Italië en Zwitserland naar Parije. «schikkingen dwror, sen in boekformaat geweest, overleg met de bondgenooten te plegen. De Rijkskanselier beperkte zich daarom tot eenige algemeene opmerkingen. Wy hebben, aldus zeide hi), geeneriei in vloed geoefend op den stap van dan Paus. Dit is de naakte waarheid, waarvoor ook de toestand, waarin Duitschland zich be vindt, spreekt. Iedere eerlijke gemeenschap pelijke poging om den vrede nader te bren gen, begroeten w(j met sympathie en wij ne men zonder meer deze eerlijkheid bij den Paus aan. Hoewel wij geen aanleiding heb ben gegeven tot deze nota, begroeten^ wij het streven van den Paus om’ een einde te maken aan den wereldoorlog, met sympathie. De Rijkskanselier be sloot met de opmerking, dat hij alvorens zyn standpunt te bepalen, voeling met de hoofdcommissie van den Ryksdag zou hou den. Daarop volgde en kort debat. Van so- ciaal-democratische zyde werd de, stap van den Paus levendig toegejuicht. De afgevaardigde dezer party betreurde het, dat thans de inhoud niet besproken kon wor den, doch uitte het vertrouwen, dat het op treden des Pausen met goeden uitslag be kroond zou worden.De afgevaardigde van de vrijzinnige volkspartij verklaarde, dat zijn partij het eens is met Michaelis in de beoordeeling van de pota en dat zijn par ty zich uitdrukkelijk aansluit aan het stand punt, dat Michaelis hierby inneemt. De vertegenwoordigers der onafhan- kelyke sociaal-democraten maak ten er bezwaar tegen, dat de paTtyen geen principieele bespreking der nota zyn begon nen. De Ryksdag moet ’s Pausen optreden in vriendschappelijken zin begroeten en zal, zich by het nemen van een besluit niet laten uitschakelen. Het gevaar daarvoor bestaat ook thans. Van diplomatieke onderhandelin- gen verwacht zyn party niets. Een lid der sociaal-democratische par- t ij bestreed dit en wees er op, dat de Rijks dag zich by deze belangryke aangelegenheid niet zal laten uitschakelen, doch dat thans slechts van een uitstel van enkele dagen sprake is. De vergadering werd daarop tot Woens dag (heden) morgen verdaagd. wvgen om op de <4gi«Mrs van zadka Hchcpen na d«i oorlog een bijzondere Ik»- hajulding too ie pacten. C«jU antwoordde, dat de BriWciw re- georing in bigiiwei van ineeuing b«, dktt onzijikge schepen, die a oortdiurend be zig zijn <k> vijanden to htipen, na den oorlog zullen worden behandeld op dein vort Van vijandeiijke schepen. llrt lid vroeg daarna: Weet Ixird R. Oedl, dtat onzijdige skdiepcn, itie In huu haven*» liggen ten gevolge van de be dreigingen dc«r Dnltsohe regoering Duit- Höhe brtangvn dienen ovenafs die andere schepen Cecil antwoorddeDie schepen wor den wer stellig beschouwd als steunen de de oorlogëoogtiHvken dor vijanden. Het Duitseb|A'rgontljnöche conflict. Naar wordt berictit, had de van de Argentijnoehe republiek, bijzijn van den nrinister vai keu, een belangrijke conterenlh DulUchen gezant te Buenoo Ainrt hen besliasiiig In het DuMnRbArgentijn«ch con flict is tymstaande. 67 Men trachtte daar glndé in Ken klerk wa« die vrijwillig k zinnige. pen. Of ten konden dat niet. Uit Ikiitediland kwam ook maar zelden een toeken, van leven. Elke vier weken, een brief, gekrabbeld met bevende hand, met het poststempel Erbach in het Oden wakL Wat de móeder schreef, was altijd: hetzelfde Ik dank God, dat liet jullie ®o«l glaat in Engedandi en je je zoogoed voelt in je nieuwe beroep! Maar kinde ren weeflt toch voorzienig met jelui automobiatioohten! Jelui rijdt altijd liard. Ik weet het nog van hier, mort nirt. Men bereikt toch altijd vroeg genoeg Dat was haa_ zelfs nirt geschokt kroot van het huis had het echtpaar Merker steede zoo te neer midden van geluk en glans’ zien leven H Ean dat zij het zioh onder andere verhou- -^n dingen, niet goed kon voocrtaMen. Haar de 1 zoon Met haar in dien waan. Hij wao ik graag suf en slaperig in den lu>?k zit en tortioor, wat de T.n«rt«ehcu>, wan neer 4lj onder ons zijn, elkaar ahzoo te vertellen hetobea! Aio zij wisten, wie Ik ben, vertrouwden zij mij hun hartsgehei men zrtcer nirt. toe. Het zou ook zeer onlioNrtijk van hen zijn. Jdiii kan men niet vertrouwen, mijn waarden i’’ „Jelui!” zrt bdilh. „O... wij aija Duit- scheaw! „Meer dan ooit in mijn leven!” haar man. „Zoo?,,. Nu... dw Iwad gehoon!dat je getand waart vorhulsd1.,. „Zoo fe 'tl” „En hier in <le zaak van de bloedver wanten in Liverpool ol M&ncberter waart getreden... zoo bertt men nëj vewtrtd... vergeef mij... ik weet nieti» heel preoica Je waart op eens uit ons geeiolits- veid verdwenen en ik ondernam mijn groote rris... nu... Maar hrt gaat je goed?” Do vra&g klonk onzeker. Ntansnd kon beter dan deze jonge diplomaat dk*n af stand tuAechen hrt verwtode jonge paar van weleer en deze twee eenvoudig'1', kal me, ondanks hun jeugd ernstige men- echeii Iwoorderten. Hrtnïut zrt kata»: „Wolfgang, ata je nu oen Brit waart, dan sou Üg voorbijgaan. Volgens F'i grippen 1» de aanraking zontkw geld gevaarlijken pest. Een gentleman slot ger in het oog, maar geen, pauper. Fn wij zijn pauperrf.,.." Do Duitsioho Rijksdag. Algemeen wordt verwacht, dat de na- tiouaabWberaJu fractie in vraagstukken, do huitenlandwohe poilüok betroffend'e, zal aamengaan mrt do meerderheid, die rtaat op het standpunt der vredesmotie. Joonan o na Ih a n kal 1jk verklaard. De militairo gouverneur van Joenan, heeft, naar de „Prtit 1‘arislen” uit Pe king verneeurt die Oblneesohe pro vincie onafhankelijk verklaardl De gou verneur verwittigde het wlnirtcrle van Zaken, dat de proalama- binnonlandHChe politiek van ook hij zich beschouwt II e t kiesrecht in II o n g A r il e. Do ndnirter-prwddent Weokerle h door den konlng brtcdlgd1. In hit vrljzinnlgHlemocratiache regeo- ringsprogramtna zal geen verandtvlng worden gehrasht. Weokerle /«al het at« soijn eersten plicht beschouwen onrabldel- lijk bij hrt begin der herWzitling bij het Huis van Afg(W*ardr.g<l,n de vrijzin nige kicrtnvhthervonning in te dienen. Bij de groote populariteit die Weokerle bij alle partijen geniet hoopt wen dat een deel van do Tiszaï-p&rtU haar vroe gere liezwaren tegen de kiosroohthervor- ming in vrijzinnigen geert zal laten va ren on voor hrt voorrtri van Wedtarle zal mI'vibik'U, zoodot het mogrtijk zal zijn nog nw*t het tegenwoordige Huis van Af- gevaiwdigden de kiesrochlharvortDlng tot «tand te brengen, zonder nieuw* ver kiezingen behoeven plaats te hebben. alleen ongerust als nu en dan de brief zijner moeder wegbloef. Dat gebeurde te gen het einde van den winter een paar miaatl. Do oude mevrouw Merker sukkel de. Zij kort maar niet goed herstellen van de gevolgen van een influenoa-aan- val Zij Schreef eonS„Kinderen, ik ge loof, dat ik het niet lang meer maak! Ik zou jullie nog graag eens» zien!... God gerve, dat mijn wensch vervuld wordt!” Fn weer, als zoo vaak hrt laatste jout, vortdo Helmut Merker hoe ruimte en tijd door grtd werden beheersoht. Vroeger was zulk een rrts van Liver pool naar den Rijn: een kleinigheid) ge weest. Nu was er geen verlof en de paar tien pond biljetten, die zij ïttidien nog bezaten, moert en nog bespaard blij ven voor gevallen van den meest drin genden aard. Hrt was April... een April ais vroe ger, toen hij sla jonge luitenant voor hot eerst don vort op Engwlechen b«lenn zrtte. Sneeuwjacht over gele sleutelbloe men ^em narcissen, zonnmtrakn door den regen heen op groen gras, wind1... wind of de hemel blauw tof grijs was. Ei ken Zondagnamiddag, aro alle fatsoenlij ke mcnfichen hrt laatste deel dier week naar buiten waren, en Helmut Merker met zijn vrouw ginds in Liverpool tus schen feestelijk gekloede handelsbedien den en fabrieksarbeiders wandiddc, koek hij vaak ale hij op de vrije, reusachtig groote vlakte rtond rondom St. George Hall, tuosdien do standbeelden van En. geisehe staatslieden en menschenvrienden, op de groote rtad of hij overzag den vort der wolkenkrabbers van oever, den majeistiieusen spiegel van Mersey, waarop zfcb de schepen van de alle wereldzeeën bevarende haven ala gladgeschoren, den hoogen hood op, met de waardigheid van een gentleman te midden van zijn gezin voortschreed1. Zij schudden ben» en mr». Morton do hand en Spraken de hoop uit, dat hrt weer zich goed zou houuen, waarna zij weer vorder liepen. Eensklaps voelde I- «L’itJ» dat haar man haar snel een zijweg wilde in trekken. Zij lachte ca vroeg: „O... Hel lie... wat doe je?... Van mijn familie kan toch niemand hier zijn... Vandaag op Zondiag zeker nirt...” „Van jouw familie zeker nirt, maar wel van de mijne," zei hij eomiier. „Zie je ginds Wolfgang von Wilding nirt? Ik mag heen graag Tijden, maar nu heb ik In lirt geheel geen lust..." „Hij heeft ons reed» gezien!" z«4 dé jonge vrouw en bleef rtaan. Plotseling en instinctmatig toonde zij zich weer de wel opgevoede I ngelscho; zij stak den Frank- forter patriciër VTkmirtijk als weleer do hand toe ea zei turt een. zonnig lachje. „O... mijnheer Wilding... ik ben zoo Blij u to zien!" Hrt geoefend oog van den jongen van do werrtd voor haar merkte tnuriijk dadeiijk den eenvoud van iriteriijk op, dat een wrokt ten achter gebleven was. Den eenvoudlgen hoed1- Dö armdijke para»«d. Hij lirt niets merken., maar ladvtc onbevangen, en vertelde hoe hij hier kwam: „Ik bon namelijk gauw de wereld rondgegaan. In November ver liet ik Berlijn... Ceylon... Aebter-Indiö, ('hlna... Japan... nu zoo d»m geheelen nu van de Staten naar Cunard lijn..." te» DuKseh Schip? Hij moert wat wg- tegenover dezen neef de armoede. Weer „omdat notendoppen in de dokken verloren en tuurde naar de ver in het midden van inden van de iviizenstoonulmoten v an ,n, die winters geheel mrt als zwemmende gfletfiohers, rivier opvoeren en, nu frier- igedüldig ta de lentezon glin- einzend zei hij tegen de jonge lijn arm de brieven uit Erliacli waren, EdÉtb..." -o- p hem nirt en koek 1 vragend met haar blauwe oogen Hij voltooide den zin manna er niet was... dnt godatöiite terug...’ ...j weer - wiens buitengewone ontrekken in zwar te, slanke L, ven afstaken, en zrt: naur Amerika! In zes over! Daar heeft men kansen, tooh alles bij hrt oude! L verder!" „Maar ginds kan men gebed onder gaan, Hrt lie,!” „Stellig!” zei hüj. ..Ik weet hrt wei!... Het gaat om dood en leven!" Hij brak af en kwam daar nirt meer op terug Een week later voeren zij Zondags weer van Birkenhead naar Li verpool over en gingen bij hrtderen zon neschijn te midden van hrt vrtk in. VVa- vertroe wandelen. Zij rtrtden nu zoö weii^g efeehen, dat zij zich over atio» verheugden... over do warme zon... over do makke zwanen in de vijver»,... het ruime uitzicht in hot groen... de orchi- deeënrpracht en do pahnep in de broei kassen. Daar troffen zij hun buren aan, gen en voelde die hrt huis aan luin linkerzijde bewoon- .de bekk«n*Mieid den, mr. Morton, den machinebouw er, die 2_ hem aan. „ik bedoel als er niet was... dat vooral houdt mij van de godafchte terug..." Hij keek weer naar de „Olymipio”, engewone onttrekken in zwar il jnen tegen hrt grijs der gol- afstakon, en zrt: „Die gaat nu Amerika! In zes dagen U men aaen... hier blijft Men komt nirt ■s is* 8

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1917 | | pagina 1