Verslag
iad van Gouda.
1111
Courant
dodingen
•Ir
pet.
No. 13475.
Woensdag 32 Augustus 1917.
56e Jaargang.
BEHALVE ZON- EN FEESTDAGEN.
kt 31, GOUDA.
Uitgevers A. BRINKMAN ZOON.
'Telefoon Interc. 82.
Telefoon Interc. 82.
Feuilleton.
p dit blad.
25000
5000
1000
100
Zijn Engelsche Vrouw.
jj’
nde plaatsen
’«-Gravenhaga.
XTïe-ci/ws- ®xx ^.cL-v-ertezxtielola.d. voor G-oxxcla. en. Oxx^strelcexx.
VERSCHUNT DAGELIJKS
3P
IJKE EN
EID.
i.i s
■sipi
hi
doe tegen twee berokrotd.
do rigtuMre van. ailke
PARLEMENTAIR NIEUWS.
spoed is betracht, is het nog niet mogelyk
Mn het Burein.
er
*<•1
J
(Wordt vorvslei
n de
Bouw* en Wonlng-
aoommissie Armen-
rarme zon.
j vijver»,..
man
na
haar
Naar hrt Dultsoh door RUDOLF STRATZ.
Geautoriseerde Uitgave, bewerkt door
Mevr J. P. WE8ÖELINK—VAN RO88UM.
(Nadruk verboden.)
>F GULDEN
!R der volgende
45). -
n Leerares.
ut- n miraw.
ch nieuwe leerlingen
ELENDOORN.
nkkerij
DON -Goud».
wee».
iên kosten slechts
«taling:
i, voor elke regel
liOlBSCHE COURANT.
N GULDEN.
ember ipop.
TRAAT U.
TEN CATE.
3
1007 50
Nog wordt door het nieuwsagentschap
„Informatore” gemeld, dat dekeizervan
Oostenrijk een eigenhandig geschreven
brief aan den Paus heeft doen toekomen, die
vermoedelijk op de vredesnota betrekking
heeft.
venraai Hollandia.
louda Bond! van
eakubton.
iepen nog
naar Duit-.
groot rot
wil over-
zoo
Dat
nog
zijn doel niet waar?”
iaat vroom grtoof, waarin zij
werd dbor het ban-
Wilding en Co. Zij
echtpaar Merker steeds zoo
roimiMt... en
hier... met de
„Waarom niet nirt
vroeg Helmut Merker
M voelde jufet
,uv ucMiduiriiTw) van de armoede,
lachte Wolfgang von, Wilding...
president
in het
in Builenl. Za-
dic met den
Aires
naar de ver in het mid
het stroombed! liggende wlndhoj
den Oceaan, de iviizenstoonnlmoti
de Cunardi-lijn, die ’s winters ge
ija bedekt,
steunend de
lijk en on£
sterden. Peinzen
vrouw aan zijl
,Ja... als
niet meer
Zij begreep
mr. Merker en zijn, vrouw
Birkenhead te vergeten.
iS geen gentletnan. Een man,
o klerk bleel, was een krank-
Dien kon alleen de dokter hel
de zielverzorger. Andere Brit-
3 IJ
ABONNEMENTSPRIJS i per kwartaal f 1.25, per week 10 cent, met Zondagsblad per
kwartaal 1.75. Per week 14 cent, overal waar de betorging per looper geschiedt. Franco
paf posi por kwartaal f 1J0. met Zondagsblad f 2.-.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen ua ons bureau' MaRKT 31, Gouda, big
MM agenten, den boekhandel en de postkantoren.
ADVERTENTIEPRIJS Uit Gouda en omstreken (beboerende tot den besorgkring):
1—5 regels f 0.55. elke regel meer f 0.10. Bij drie achtereenvolgende plaatsingen worden
J— .-w.2. Van buiten Goode ca den.beaorgkring1—5 regels f 0.80, elke
rafel meer t 0.15.
bij vooruitbohlin.
ding.
De fronten.
In Vlaanderen en Artois bleef het
artillerievuur met afwisselende hevigheid
voortduren en werden tegenaanvallen door
de Duitschers in de streek by Epechy en Lens
ondernomen, door de Britsehe troepen afge
slagen. Vooral echter op Verdun blijft nu
weer het oog gevestigd, waar de gevechten
nog verwoed voortduren. De Franschen heb
ben daarby hun succes aanmerkelijk uitge
breid.
Zoo meldt ’t Fransche legerbericht de ver
overing „van het Bois d’Avocourt, den Mort
Homme, het Bois des Corbeaux, het Bois de
Cumières, den Cöte du Talon, Champneuville
en de heuvels 344 en 240, terwijl meer dan
6000 gevangenen in Fransche handen vielen,
W.. 16 officieren.” En voorts: „zij namen en
bezetten geheel den Cöte de l’Oie (in de
Ma asbocht by Regneville) en het dorp Reg-
neville. Op den rechter-oever veroverden zy
Somogneux en een heel stel van versterkte
loopgraven, dat dit dorp verbindt met de
stellingen van heuvel 344.”
Natuurlijk dat ook hier t eg e na an v al
len niet uitbleven, welke vooral zeer heftig
waren, naby het Bosch van Awocourt en ten
noorden van het bosch van Cumières, doch
den Duitschers geen resultaten, maar wel
zware verliezen opleverden, gezien het
laatste legerbericht, dat vermeld dat „de
aanvallen in het Fransche vuur werden ge
broken. De Duitschers leden zware verlie
zen zonder eenig resultaat te behalen. De
Franschen handhaafden alle ter
reinwinsten en bevestigden die.
Waarom wü deze gegevens zoo letterlijk
aanhalen uit de officieele legerberichten?
Wel eenvoudig om ons te vrijwaren tegen
overdrijving, noch naar de eene, noch naar
de andere zijde; wij wenschen boven alles
een billijke onpartijdigheid bij onze beoor-
deelingen te betrachten. Geven wij daarom
de voornaamste aanhalingen uit de weder-
zijdsche legerberichten, dan mogen deze of
ficieele gegevens voor zich zelven spreken,
temeer wanneer wjj door een enkele spatiee-
ring onzerzijds de juiste beteekenis ervan
meer naar voren brengen.
Ziehier wat nu de berichten uit Berlijn
tegenover de successen „van Fransche zijde”
melden: „Een geringe, plaatselijke terrein-
1 Onzijdige schapen.
In het Britsclm Tjagerhui» vroeg Nor
ton Griffiths of dl? regcering wiek, dut
een groot aantal onzijdige sein
bcvjg zijn mrt het vervoeren
suhe havena van goederen van
litair belang en of 'de regeering
I geregeld tijdig
ontvangen van
vermaketijkhs.
U oom ngoada
INGEZONDEN MEDEDEELINGKN i 1-4 regel. f I.S&. elke regel MaflJi
Op de voorpagina dubbel tarief.
Gewone advertenties aa ingeaondra aedetMiagea Hj r—tract rat mot geradweerdM
pnj». Groote lettere en randen naar plaataniimte.
KLEINE ADVERTENTIE aaarrage. aa broA.ge< betraiepde diMe^ereOMrt.
koop en verkoop, buur en verboor, 1—5 ragela t 0.25 elke regel meer S cent bij voorvil-
beuling. Maximum grootte 10 ragela. Bewijeaomararo 5 cent.
Aan het Isonzo-front is, naar het
Italiaansche legerbericht meldt, eveneens
het succes aan de zijde der Entente, aldus:
„De slag op het Julische front gaat on
afgebroken voort. Bewonderenswaardig
hardnekkig en eensgezind in hun optreden,
schrijden de Italiaansche tróepen, krachtda
dig gesteund op den uitersten linkervleugel
door vaste en drijvende batterijen en moni
tors der marine, naar het succes, dat al ken
baar is, zelfs niettegenstaande den niet ver
minderenden tegenstand des vyands. Over
een breed front ontwikkelt zich de strijd
regelmatig op den Karst en in de kuststreek.
Onder den machtigen druk der troepen
van het 3de leger begint de Oostenrjjksche
linie te wankelen en zich op verscheidene
punten te begeven.”Zoo slaagden de Italiaan
sche troepen er in tusschen Kerite en Selo
de verdedigingslijn der Oostenrükers voorbij
te komen in de richting van de sterke stel
lingen vart den Starli Lokva.
„Tok gisteravond zjjn in ’t geheel 243 o f-
ficieren en 10.103 man als kr jjgs-
gevangenen binnengekomen. Veel an
dere gekwetste krijgsgevangenen zijn in de
veldhospitalen opgenomen.”
Hiertegenover meldt het Oostenrtfksche
stafbericht: „De Italiaanen zetten er alles
op om de kracht der Oostenrijksche verde
diging, welke in tien bloedige slagen over
won, te breken. Het is hun op geen en
kel punt, van de hoogten in de Julische
Alpen af tot aan de slagvelden by de Adria-
tische zee toe, gelukt. Op den noordelij
ken vleugel, op de 70 K.M. lange linie in
het gebied van Karintië lostc.de Italiaansche
aanval zich in het rotsland in afzonderlijke
stooten op, welke allen afgeslagen werden.
Ten Z. van Auzza en ten 0. van Canale
slaagden de Italianen er in met inzet van
nieuwe krachten het Oostenrjjksche
front wat terug te drukken.”
Zoo zien we ook hier de gewone tegen
strijdigheid in de berichten, zoodra het geldt
gevechten op grootere schaal. Het is een
begrijpelijk euvel dat de winnende party
(ook al mogen de overwinningen zich tot
plaatselyke sucessen bepalen) zyn succes
tracht duidelijk te doen uitkomen, terwijl
anderzijds de tegenstander zijn verlies zoo
gering mogeljjk aanduidt. Alleen is de wijze
waarop dit thans van Duitsche en Oosten-
rjjksche geschiedt, al te doorzichtig al
thans voor den buitenstaander. Maar dat
deert het minst, zoolang men het eigen volk
nog kan verblinden.
i je «mahaax-
'ngetaolu» be-
inet «vi m«n
<tan lypiuM» <-n
gaarne «*n lij
dat verheugt mij!... Ik
J nu geluvi naar F n-
Alle Duitsche tegenaanvallen op de door de
Franschen veroverde stellingen bij Verdun zijn
afgeslagen. De Oostenrijkers wijken op het
Karstplateau. Het aantal gevangenen der
Italianen steeg boven 10.000. - De Rijkskanselier
over de vredesnota van den Paus.
ONS OVERZICHT.
winst stond tegenover de mislukking
van den aanval over een front van meer dan
20 K.M.” En verder; „Op 1 Augustus begon
de geweldige artillerievoorbereiding voor
den grooten stoot, die gisteren op Enge-
lands bevel(!) het Fransche leger uit
voerde.”
„In verbitterde gevechten van man
tegen man en door krachtige tegenaanval
len, werden de Franschen b ij n a overal te
ruggeworpen.”
En dan komt ter loops de erkenning van
het terreinverlies. Wolff is ditmaal
grootmoediger en zegt: „wy willen
het succes der Franschen niet verkleinen,
zy hebben de Mort Homme gewonnen, waar
om vaak hardnekkig gestreden is, en welke
als waamemingspunt beteekenis heeft.”
Voor hpt overige zegt ditzelfde bericht:
„Overeenkomstig het plan weken de Duit
sche voorposten by Cumières en den Cöte
du Talon terug in de hoofdstelling. Na her
haalde bloedige aanvallen drongen de
Franschen ook die hoofdstelling binnen, met
name in het bosch van Avocourt, ten W.
van de hoogte 304, by de Mort Homme, op
de hoogte 804, ten Z.W. van Samogneux, in
het Bois des Fosses en in het bosch van
Chaumières.”
Uit dit laatste blijkt weer de nieuw ge
volgde tactiek waarvan ook Havas ge
waagt, als het zegt „Het aantal gemaakte
gevangenen is bijzonder hoog wanneer men
bedenkt dat de Duitschers onder het helsche
vuur der artillerie de voorste loopgraven
bijna geheel verlaten hadden.”
Deze nieuwe tactiek bestaat namelijk
daarin, dat de tegenstander, wanneer het
verwoede artillerie-vuur aanvangt, dat den
nieuwen aanval voorafgaat, zijn troepen uit
de eerste, onder vernietigend vuur genomen
linie, terugtrekt, onder achterlating van
goed verdekte posten met mitrailleurs bewa
pend. Het voordeel daarvan is, dat
wel zoo goed als zeker, deze posten, als ge
vangenen in handen van den vyand vallen,
maar anderzijds, by het oprukken der aan
vallende troepen door het tot trechterveld
geschoten terrein, versche tegenwéer-troe-
pen gereed zijn.
Wanneer dus in de Duitsche berichten
gesproken wordt van „voorposten” en „te
ruggenomen afdeelingen”,dan hebben we ook
niet zoozeer met onjuistheden te doen, dan
wel met scheeve voorstellingen,
omdat immers, indien het niet hoog noodig
is, de eerste linie niet verlaten wordt
De Politiek.
In de zitting van de hoofdcommissie van
den Rijksdag heeft Michaelis zich thans over
het voorstel van den Paus uitgelaten. De
Rijkskanselier gaf een overzicht van den
inhoud dezer nota en merkte op, dat
Duitschland geen definitieve beslissing kan
nemen zonder zyn bondgenooten te hebben
geraadpleegd. Hoewel zooveel mogelyk
verwi
BitilenrlandMche
Mo dv
China betrof en
als in «taat van oorlog nret de roidden-
ataton.
Eesad Paaja naar F rankt ij k.
FsmuI Pa**ja vertrekt over Italië en
Zwitserland naar Parije.
«schikkingen dwror,
sen in boekformaat
geweest, overleg met de bondgenooten te
plegen. De Rijkskanselier beperkte zich
daarom tot eenige algemeene opmerkingen.
Wy hebben, aldus zeide hi), geeneriei in
vloed geoefend op den stap van dan Paus.
Dit is de naakte waarheid, waarvoor ook
de toestand, waarin Duitschland zich be
vindt, spreekt. Iedere eerlijke gemeenschap
pelijke poging om den vrede nader te bren
gen, begroeten w(j met sympathie en wij ne
men zonder meer deze eerlijkheid bij den
Paus aan. Hoewel wij geen aanleiding heb
ben gegeven tot deze nota, begroeten^
wij het streven van den Paus om’
een einde te maken aan den wereldoorlog,
met sympathie. De Rijkskanselier be
sloot met de opmerking, dat hij alvorens
zyn standpunt te bepalen, voeling met de
hoofdcommissie van den Ryksdag zou hou
den.
Daarop volgde en kort debat. Van so-
ciaal-democratische zyde werd de,
stap van den Paus levendig toegejuicht. De
afgevaardigde dezer party betreurde het,
dat thans de inhoud niet besproken kon wor
den, doch uitte het vertrouwen, dat het op
treden des Pausen met goeden uitslag be
kroond zou worden.De afgevaardigde van de
vrijzinnige volkspartij verklaarde,
dat zijn partij het eens is met Michaelis in
de beoordeeling van de pota en dat zijn par
ty zich uitdrukkelijk aansluit aan het stand
punt, dat Michaelis hierby inneemt.
De vertegenwoordigers der onafhan-
kelyke sociaal-democraten maak
ten er bezwaar tegen, dat de paTtyen geen
principieele bespreking der nota zyn begon
nen. De Ryksdag moet ’s Pausen optreden
in vriendschappelijken zin begroeten en zal,
zich by het nemen van een besluit niet laten
uitschakelen. Het gevaar daarvoor bestaat
ook thans. Van diplomatieke onderhandelin-
gen verwacht zyn party niets. Een lid
der sociaal-democratische par-
t ij bestreed dit en wees er op, dat de Rijks
dag zich by deze belangryke aangelegenheid
niet zal laten uitschakelen, doch dat thans
slechts van een uitstel van enkele dagen
sprake is.
De vergadering werd daarop tot Woens
dag (heden) morgen verdaagd.
wvgen om op de <4gi«Mrs van zadka
Hchcpen na d«i oorlog een bijzondere Ik»-
hajulding too ie pacten.
C«jU antwoordde, dat de BriWciw re-
georing in bigiiwei van ineeuing b«,
dktt onzijikge schepen, die a oortdiurend be
zig zijn <k> vijanden to htipen, na den
oorlog zullen worden behandeld op dein
vort Van vijandeiijke schepen.
llrt lid vroeg daarna: Weet Ixird R.
Oedl, dtat onzijdige skdiepcn, itie In huu
haven*» liggen ten gevolge van de be
dreigingen dc«r Dnltsohe regoering Duit-
Höhe brtangvn dienen ovenafs die andere
schepen
Cecil antwoorddeDie schepen wor
den wer stellig beschouwd als steunen
de de oorlogëoogtiHvken dor vijanden.
Het Duitseb|A'rgontljnöche
conflict.
Naar wordt berictit, had de
van de Argentijnoehe republiek,
bijzijn van den nrinister vai
keu, een belangrijke conterenlh
DulUchen gezant te Buenoo Ainrt hen
besliasiiig In het DuMnRbArgentijn«ch con
flict is tymstaande.
67
Men trachtte
daar glndé in
Ken klerk wa«
die vrijwillig k
zinnige.
pen. Of
ten konden dat niet.
Uit Ikiitediland kwam ook maar zelden
een toeken, van leven. Elke vier weken,
een brief, gekrabbeld met bevende hand,
met het poststempel Erbach in het Oden
wakL Wat de móeder schreef, was altijd:
hetzelfde Ik dank God, dat liet jullie
®o«l glaat in Engedandi en je je zoogoed
voelt in je nieuwe beroep! Maar kinde
ren weeflt toch voorzienig met jelui
automobiatioohten! Jelui rijdt altijd
liard. Ik weet het nog van hier,
mort nirt. Men bereikt toch altijd
vroeg genoeg
Dat was haa_
zelfs nirt geschokt
kroot van het huis
had het echtpaar Merker steede zoo te neer
midden van geluk en glans’ zien leven H Ean
dat zij het zioh onder andere verhou- -^n
dingen, niet goed kon voocrtaMen. Haar de 1
zoon Met haar in dien waan. Hij wao
ik graag suf en slaperig in den lu>?k
zit en tortioor, wat de T.n«rt«ehcu>, wan
neer 4lj onder ons zijn, elkaar ahzoo te
vertellen hetobea! Aio zij wisten, wie Ik
ben, vertrouwden zij mij hun hartsgehei
men zrtcer nirt. toe. Het zou ook zeer
onlioNrtijk van hen zijn. Jdiii kan men
niet vertrouwen, mijn waarden i’’
„Jelui!” zrt bdilh. „O... wij aija Duit-
scheaw!
„Meer dan ooit in mijn leven!”
haar man.
„Zoo?,,. Nu... dw
Iwad gehoon!dat je
getand waart vorhulsd1.,.
„Zoo fe 'tl”
„En hier in <le zaak van de bloedver
wanten in Liverpool ol M&ncberter waart
getreden... zoo bertt men nëj vewtrtd...
vergeef mij... ik weet nieti» heel preoica
Je waart op eens uit ons geeiolits-
veid verdwenen en ik ondernam mijn
groote rris... nu... Maar hrt gaat je
goed?”
Do vra&g klonk onzeker. Ntansnd kon
beter dan deze jonge diplomaat dk*n af
stand tuAechen hrt verwtode jonge paar
van weleer en deze twee eenvoudig'1', kal
me, ondanks hun jeugd ernstige men-
echeii Iwoorderten.
Hrtnïut zrt kata»: „Wolfgang, ata je
nu oen Brit waart, dan sou
Üg voorbijgaan. Volgens F'i
grippen 1» de aanraking
zontkw geld gevaarlijken
pest. Een gentleman slot
ger in het oog, maar geen, pauper. Fn
wij zijn pauperrf.,.."
Do Duitsioho Rijksdag.
Algemeen wordt verwacht, dat de na-
tiouaabWberaJu fractie in vraagstukken,
do huitenlandwohe poilüok betroffend'e, zal
aamengaan mrt do meerderheid, die rtaat
op het standpunt der vredesmotie.
Joonan o na Ih a n kal 1jk
verklaard.
De militairo gouverneur van Joenan,
heeft, naar de „Prtit 1‘arislen” uit Pe
king verneeurt die Oblneesohe pro
vincie onafhankelijk verklaardl De gou
verneur verwittigde het wlnirtcrle van
Zaken, dat de proalama-
binnonlandHChe politiek van
ook hij zich beschouwt
II e t kiesrecht in II o n g A r il e.
Do ndnirter-prwddent Weokerle h door
den konlng brtcdlgd1.
In hit vrljzinnlgHlemocratiache regeo-
ringsprogramtna zal geen verandtvlng
worden gehrasht. Weokerle /«al het at«
soijn eersten plicht beschouwen onrabldel-
lijk bij hrt begin der herWzitling bij
het Huis van Afg(W*ardr.g<l,n de vrijzin
nige kicrtnvhthervonning in te dienen.
Bij de groote populariteit die Weokerle
bij alle partijen geniet hoopt wen dat
een deel van do Tiszaï-p&rtU haar vroe
gere liezwaren tegen de kiosroohthervor-
ming in vrijzinnigen geert zal laten va
ren on voor hrt voorrtri van Wedtarle
zal mI'vibik'U, zoodot het mogrtijk zal zijn
nog nw*t het tegenwoordige Huis van Af-
gevaiwdigden de kiesrochlharvortDlng tot
«tand te brengen, zonder nieuw* ver
kiezingen behoeven plaats te hebben.
alleen ongerust als nu en dan de brief
zijner moeder wegbloef. Dat gebeurde te
gen het einde van den winter een paar
miaatl. Do oude mevrouw Merker sukkel
de. Zij kort maar niet goed herstellen
van de gevolgen van een influenoa-aan-
val
Zij Schreef eonS„Kinderen, ik ge
loof, dat ik het niet lang meer maak!
Ik zou jullie nog graag eens» zien!... God
gerve, dat mijn wensch vervuld wordt!”
Fn weer, als zoo vaak hrt laatste
jout, vortdo Helmut Merker hoe ruimte
en tijd door grtd werden beheersoht.
Vroeger was zulk een rrts van Liver
pool naar den Rijn: een kleinigheid) ge
weest. Nu was er geen verlof en de
paar tien pond biljetten, die zij ïttidien
nog bezaten, moert en nog bespaard blij
ven voor gevallen van den meest drin
genden aard.
Hrt was April... een April ais vroe
ger, toen hij sla jonge luitenant voor hot
eerst don vort op Engwlechen b«lenn
zrtte. Sneeuwjacht over gele sleutelbloe
men ^em narcissen, zonnmtrakn door den
regen heen op groen gras, wind1... wind
of de hemel blauw tof grijs was. Ei
ken Zondagnamiddag, aro alle fatsoenlij
ke mcnfichen hrt laatste deel dier week
naar buiten waren, en Helmut Merker
met zijn vrouw ginds in Liverpool tus
schen feestelijk gekloede handelsbedien
den en fabrieksarbeiders wandiddc, koek
hij vaak ale hij op de vrije, reusachtig
groote vlakte rtond rondom St. George
Hall, tuosdien do standbeelden van En.
geisehe staatslieden en menschenvrienden,
op de groote rtad of hij overzag
den vort der wolkenkrabbers van
oever, den majeistiieusen spiegel van
Mersey, waarop zfcb de schepen van
de alle wereldzeeën bevarende haven ala
gladgeschoren, den hoogen hood op, met
de waardigheid van een gentleman te
midden van zijn gezin voortschreed1. Zij
schudden ben» en mr». Morton do hand
en Spraken de hoop uit, dat hrt weer
zich goed zou houuen, waarna zij weer
vorder liepen. Eensklaps voelde I- «L’itJ» dat
haar man haar snel een zijweg wilde in
trekken. Zij lachte ca vroeg: „O... Hel
lie... wat doe je?... Van mijn familie
kan toch niemand hier zijn... Vandaag
op Zondiag zeker nirt...”
„Van jouw familie zeker nirt, maar
wel van de mijne," zei hij eomiier. „Zie
je ginds Wolfgang von Wilding nirt? Ik
mag heen graag Tijden, maar nu heb ik
In lirt geheel geen lust..."
„Hij heeft ons reed» gezien!" z«4 dé
jonge vrouw en bleef rtaan. Plotseling en
instinctmatig toonde zij zich weer de wel
opgevoede I ngelscho; zij stak den Frank-
forter patriciër VTkmirtijk als weleer do
hand toe ea zei turt een. zonnig lachje.
„O... mijnheer Wilding... ik ben zoo
Blij u to zien!"
Hrt geoefend oog van den jongen
van do werrtd voor haar merkte
tnuriijk dadeiijk den eenvoud van
iriteriijk op, dat een wrokt ten achter
gebleven was. Den eenvoudlgen hoed1- Dö
armdijke para»«d. Hij lirt niets merken.,
maar ladvtc onbevangen, en vertelde hoe
hij hier kwam: „Ik bon namelijk gauw
de wereld rondgegaan. In November ver
liet ik Berlijn... Ceylon... Aebter-Indiö,
('hlna... Japan... nu zoo d»m geheelen
nu van de Staten naar
Cunard lijn..."
te» DuKseh Schip?
Hij moert wat wg-
tegenover dezen neef
de armoede. Weer
„omdat
notendoppen in de dokken verloren en
tuurde naar de ver in het midden van
inden van
de iviizenstoonulmoten v an
,n, die winters geheel mrt
als zwemmende gfletfiohers,
rivier opvoeren en, nu frier-
igedüldig ta de lentezon glin-
einzend zei hij tegen de jonge
lijn arm
de brieven uit Erliacli
waren, EdÉtb..."
-o- p hem nirt en koek 1
vragend met haar blauwe oogen
Hij voltooide den zin
manna er niet was... dnt
godatöiite terug...’
...j weer -
wiens buitengewone ontrekken in zwar
te, slanke L,
ven afstaken, en zrt:
naur Amerika! In zes
over! Daar heeft men kansen,
tooh alles bij hrt oude! L
verder!"
„Maar ginds kan men gebed onder
gaan, Hrt lie,!”
„Stellig!” zei hüj. ..Ik weet hrt wei!...
Het gaat om dood en leven!"
Hij brak af en kwam daar nirt meer
op terug Een week later voeren zij
Zondags weer van Birkenhead naar Li
verpool over en gingen bij hrtderen zon
neschijn te midden van hrt vrtk in. VVa-
vertroe wandelen. Zij rtrtden nu zoö
weii^g efeehen, dat zij zich over atio»
verheugden... over do warme zon... over
do makke zwanen in de vijver»,... het
ruime uitzicht in hot groen... de orchi-
deeënrpracht en do pahnep in de broei
kassen. Daar troffen zij hun buren aan, gen en voelde
die hrt huis aan luin linkerzijde bewoon- .de bekk«n*Mieid
den, mr. Morton, den machinebouw er, die 2_
hem
aan.
„ik bedoel als
er niet was... dat vooral houdt
mij van de godafchte terug..."
Hij keek weer naar de „Olymipio”,
engewone onttrekken in zwar
il jnen tegen hrt grijs der gol-
afstakon, en zrt: „Die gaat nu
Amerika! In zes dagen U men
aaen... hier blijft
Men komt nirt
■s
is*
8