irnr
EN
Wil
meubelen
Kasten,
i, Theeta-
:ublemen-
i, Boeken-
s onbesla-
i, Kapok-
lermeube-
goedkoop.
elen vanaf
St(jl-
5.60,(7.50
18 tol.
No. 13480.
Zaterdag 8 September 1017.
ftöe Jaargang.
iar
Telefoon Intere. 82.
Uitgevers A. BRINKMAN ZOON.
Telefoon Intere. 82.
Eerste Blad.
Feuilleton.
3^-
ubUdt kWh
>g
Miss Barrie’s Huwelijk
door
r S
fcENT
2<Tï©^x-xxrs- e2i ^ud.-v-ertexLtieTola.d. voor 0-o-vxd.a. ®zx Oasa.stxelcezx.
VERSCHIJNT DAGELIJKS BEHALVE ZON- EN FEESTDAGEN.
Bijslag voor Rundvleeschdistributie.
j ’“‘tets?”2.»
5S"""":
d““£‘
Gil-
5
f IM «Ik* «gte f 041
Dit nummer bestaat uit twee bladen.
Verkoop- Op
prü»- brent.t.
Omschrijving
24
32
108.5
40.5
nc-
ou-
dit akelige
■m«
sch f 3.!
f
L
fc
C. N. en A. M. WILLIAMSON.
(Nadruk verboden.)
ojoÈS
haar
vaa
laar
cerü
Gouda.
dot het
i \uas
„.zicht
het niet
'eregeld tijdig
ingen van ver
makelijkheden,
igenda te ver-
iin gewaarde.
dailies.
(itHBSIH E COURANT
ven vergtatng
wederom te hot
eolada voor den. jongeat man, dfa
dwalingen zijns weegt* te terng-
i«nk«l
runderlappen, gehakt,
klapstuk en borat
nier- en alachtvet
hutspot
beenderen
INGEZONDEN MIDKDKKUNGMt
Op de voorpagina dubbel tariat
Gewone «drarteaoJa aa ii|Mliii wetteileWlM— M «MUM km wet garaducaardaa
pnje, Groota aa nutoa. aam plaanrautoa.
KLEINS AD VUTKimtN aaaafafaa batraflapda rillen mi-*,
koop ea verkoop, boet aa vartear. I-S ia«ate f 0-2S elke ratal maar 5 «M raortet-
Iwteiiag. Maxiwaae frwaBto ragete. Bewijeaewnra S com.
stuk, tegen aanmerkelijk hooger bedragen
worden verkocht dan de geadverteerde van
reap. 55 en 60 ct. B(j prijzen als deze moet
de noteering per K.G. slachtgewicht nog
lager zijn dan 85 ct. per K.G. Zulke
noteeringen nu komen momenteel niet of
uiterst schaarsch voor; men treft ze alleen
aan bij uit nood geslachte dieren en bij afge-
molken vee, dat te mager is om als „slacht
vee" geboekt te worden, doch opgeruimd
wordt, omdat het dier niets meer produ
ceert. Van dit vee is echter het aanbod be
perkt en zoo de slagerij algemeen deze run
deren zou wenschen te betrekken, zou zeer
zeker een prijsstijging intreden, omdat de
vraag verre het aanbod zou overtreffen.
Wanneer overigens de slagers in het alge
meen in den verkoop van dit vleesch een
bestaan wilden vinden, dan behoorden de
aankoopprijzen niet meer dan 25 h 30 ct.
per pond te bedragen. Dit is nu af te leiden
uit de onderstaande calculatie, die van des
kundige zijde is opgemaakt met het oog op
de a.s. rundvleeschdistributie, en waarbij
wordt nagegaan, welk vleesch en welke
hoeveelheden daarvan worden verkregen van
een rund met een slachtgewicht van 200 K.G.
Als inkoopprijs der koe is aangenomen 90 ct.
per K.G., zoodat het dier op 180 komt te
staan. Hierbij komt 10 pCt. accijns, 5
drijf- en slachtgeld, zoodat de slager in to
taal uitgeeft 203. Daartegenover staan de
volgende inkomsten:
K.G. Zou de man jiet zónder bijslag moeten
doen, dan mag de koe niet meer dan 125
kosten, en als hü daarboven de haas en bief
stuk resp. nog 60 en 50 ct. goedkooper moet
verkoopen, dan worden de 125 weer met
een sommetje verminderd.
De conclusie ligt voor de hand: slechts
dAn kan er bij gemis aan bijslag sprake
van zijn, dat algemeen de gewone soorten
rundvleesch tegen 85 ct per pond verkregen
zullen worden, wanneer de inkoopprijzen der
voor de slacht bestemde dieren ten hoogste
f 120 f 125 bedragen. Is het nu niet te
verwachten, dat bij zoodanige prijzen de
boer zal probeer»,, met alle hulpmiddelen,
die hem ten dienste staan, ztfn vee door
den winter te brengen? KAn hU zijn dieren
in het leven houden, dan is het nièt-oprui-
men stellig winst, omdat den volgenden zo
mer een paar maanden melkgift méér in
brengen dan 125. Opgeruimd zal dus thans
alleen worden, wat voor de aanhouderij ab
soluut ongeschikt is (afgemolken vaarvee),
maar daarvan is niet zoo’n overvloed, dat de
bevolking er maanden mee toe kan. En van
zelf dringt zich dus weer de noodzakelijk
heid van het bijslag verleenen op den voor
grond; want het zal toch niét de bedoeling
zijn van de Regeering het hier bedoelde
vee te verstaan onder 2e en 8e soort vee,
dat voor distributie in aanmerking komt.
ADVUTBNTlEFUJgUK Goad.
1—5 ragate I 0-55. aika ragat
deaa legen twee birak—d. Vaa
regel wr f AIS.
Een medewerker van de Economisch-
Statistische Berichten schrijft:
De meening, dat een bijslag van Regee-
ringswege noodig is, ten einde het publiek
in de gelegenheid te stellen rundvleesch te
gen 35 A 40 cent per pond te bekomen,
vindt bestrijding in de N. Rott. Crt. Reeds
thans is het publiek daarvoor in de gelegen
heid, merkt het blad op, onder verwijzing
naar een advertentie, waarin runderlappen
en rollade worden aangeboden tegen 40 ct.
per pond, biefstuk tegen 60 ct., haas tegen
55 ct. en gehakt zelfs tegen 35 ct.
Daar nu met de rundvleeschdistributie
volgens het bijslagstelsel 45.000.000 per
jaar gemoeid zou z(jn, gelijk dezerzijds be
cijferd is, mag het van genoegzaam belang
worden geacht om wat nader op bovenbe
doelde mededeeling in te gaan en haar al
of niet juistheid te controleeren.
Het feit van het aanbod in de advertentie
is natuurlijk juist. Eén zwaluw echter maakt
geen zomer, en wie uit de advertentie zou
willen afleiden, dat het publiek, of zelfs
maar het mindergegoede publiek, nu ook
algemeen bij de eigen slagers vleesch tegen
35 A 40 ct. per pond bekomt, zou dan ook
de plank heelemaal misslaan.
Het bovengemelde geval is een zuiver uit
zonderingsgeval. De steller der advertentie
kan blijkbaar met een winstmarge uit, waar
mede anderen niet uit Kunnen; zoo biedt
h<j bijv, ook varkensvleesch 20 ct. per kilo
goedkooper aan dan de vastgestelde maxi
mumprijzen. Weet men nu, dat van de zijde
van de slagers uit de groote steden her-
haaldelijk geklaagd is, dat de tegenwoor
dige maximumprijzen van varkensvleesch te
laag zijn slagers uit de volksbuurten
hebben, zooals uit de mededeelingen der
Amtserdanmsche levensmiddelen-commissie
is bekend geworden, het gemeentebestuur
verzocht er bij de Regeering op aan te drin
gen om de prijzen van spek en reuzel met
10 ct. per K.G. te verhoogen dan is, mee
nen we, een verder betoog over het exceptio
neel» van het geval overbodig. De uitzonde
ring staat al by voorbaat vast.
En dat niet alleen, wat de te bedingen
winstmarge betreft. Zal er tegen prijzen
als bovengenoemd verkocht worden, dan is
het buitengesloten, dat het geleverde vleesch
is slachtvleesch in den gewonen zin des
woords. Het vleesch kan op zich zelf wel
van deugdelijke hoedanigheid zijn, maar is
in geen geval afkomstig van tweede of zelfs
van derde soort slachtrunderen. Immers,
zelfs bij de verlaagde noteeringen der laat
ste weken is de inkoopprijs van het kilo
slachtgewicht van een derde soorts slacht-
rund nog hooger dan de gememoreerde ver
koopprijzen in den kleinhandel.
Welk vleesch dan wél reeds thans zonder
bijslag tegen kleinhandelprijzen van 35 A 40
ct. per pond verkocht kan worden, is nog
niet zoo gemakkelijk te zeggen. In de eerste
plaats denkt men hier aan stierenvleesch.
De ongunstige weersgesteldheid heeft sedert
een maand geleid tot een groot aanbod van
jnagere en half-magere stieren, waardoor
de prezen met sprongen terug zijn geloopen
en alle normale verhoudingen, zooals deze
golden tusschen de noteering voor eerste en
die voor tweede soort of derde soort vee,
ten eenenmale te loor zijn gegaan.
De Meimaand bracht het vee in de wel
en zoodoende kwam er wat krachtvoer vrij
voor de meststieren; de markt werd stijver,
wat zeer in de hand werd gewerkt door de
aanvankelijk gunstige weersgesteldheid.
Juni gaf groote droogte; de hooioogst liet
zich allerminst rooskleurig aanzien: een
scherpe daling trad op. Terwijl de prijzen
voor eerste soort sedert een neiging tot her
stel toonden, gaan die voor de tweede en
derde soort regelmatig terug, zoodat ze ten
slotte aanlanden op een peil ver beneden
dat van by het begin des jaars. Duidelijk
komt hier uit, dat de veehouder allereerst
Zijn improductief vee opruimt, wat uiteraard
de stieren zijn; (dat de eerste soort stieren
de algemeene prijsdaling niet volgt, is te
verklaren uit de groote schaarste aan werke
lijk eerste kwaliteit slachtvee)terwijl over
het geheele jaar tusschen de hoogste en
laagste noteering der 3e kwaliteit koeien
een verpehil ip-vaft 20 «A per kilo, en de
eindnoteering niet lager is dan die, waarmee
het jaar opende, bedraagt voor de 2e en
3e soort stieren de daling 25 ct., en zijn de
dieren c.a. 15 ct. goedkooper dan by het
begin van het jaar. Vermoedelyk is de
gtoote prijsdaling ook bevorderd, doordien
een groot deel van het publiek niet van
stierenvleesch houdt, en het afzetgebied
dus niet groot is. Overigens ia niet te ver
wachten, dat nog een belangrijke verdere
verlaging zal optreden; het ruime aanbod
toch kan niet lang aanhouden; daarvoor is
het aantal te klein. Volgens de veetelling
in Maart j.l. waren er n.l. niet meer dan
29.162 springstieren, werden die alle afge
slacht en werd er uitsluitend stierenvleesch
genuttigd, dan zou de voorraad in drie we
ken verbruikt zyn. Hoe laag overigens
de noteeringen voor derde kwaliteits-stieren
ook zijn, zoo is het nog zeer de vraag, of
zij een verkoopen tegen 35 A 40 ct. per pond
mogelyk maken. Slechts wanneer een slager
een zeer grooten omzet heeft en met een
kleine winstmarge zich tevreden kan stel
len (Ó.a. door het vleesch niet thuis te be
zorgen), kan misschien by de huidige notee
ringen verkoop tegen 35 A 40 ct. per pond
plaats vinden, en dan nog met dit beding,
dat de fijnere soorten vleesch: haas, bief-
te
regeering
laat iuw
rtgeerfiiL
bliek er (htt
arti ten een
dat het nu
publiek ffohi,
gehouden te
zij in Nedbr
scliien wek to hij dat
op o, zonder het
overtuigd, dat hij g<
„Maar dat te Grootma ook akelig
goed Er ie let» in, <ïit hui», dat goed
heid bedbrft en het tot «m abort yurglf
Bij dit bedrag is te voegen de opbrengst
van 24 K.G. huid A 0,90 of 21,60, en
van de afval (waaronder tong, zwezerik,
lever, nieren, staart) ad 6.40, zoodat in
het geheel ontvangen wordt 191.02%. De
slager heeft te rekenen met verlies voor
inwegen, versnijden, verspatten, enz., welk
verlies op 5 pCt, te stellen is; over 180
maakt dit f 9 uit; de netto inkomtsen be
dragen derhalve 182,02%. Voor dekking
exploitatiekosten en winstmarge is In het
algemeen een som van 20 pCt. aan te ne
men; voor de voor de koe betaalde inkoop
prijs met accijns van 203 moet bijgevolg
terugontvangen worden 243,60. Er wordt
bij prijzen als bovenstaand in werkelijkheid
182,02% terug ontvangen, dus moet de
slager, om te kunnen rondkomen, een byslag
van 61,57% ontvangen of ruim 80 ct. per
15
ABONNEMENTSPBU8 a par kwartaal f I.2S, per waak 10 cent. nel Zondag.bl.d p«r
kwartaal f 1-75. per week 14 com. overal waar de beaorging per looper geschiedt Franco
per post per kwartaal f 1-50. met Zondagsblad I 2--.
Aboonemeotea worden dagelijks aangenomen aaa om bwMa: MamKT 31, Gouda, bij
Mu «gaaien, den boekhandel en da poetkantorea.
-Gonda en omatrekea (beboorende tot den bevorgkring)’
meer f 0.10. Bij drie achtereenvolgende plaatsingen worden
bolton Gonda ea den.beaorgkriagI -regels f 040, alk*
OC. „Ons Go
ing der Fede-
‘led. Ver. tot
dranken.
en Wonlng-
mwsado Arinen-
sretig, do groohHu beproeving voor
de arm» mevrouw MaoDonaki geweewt
behalve uw vadtTH dood. To denkeo dat
de iiaatn van haar zoo» da ikmuu AH
ner groote voorvaderen: op Ik4 too-
aeei Lichtzinnig genoemd wordt!”
„Zij noetnt zich dus MactÜonak) V’
„Ik vrew, dat dit liet geval K Maar
nu moet ge mij niet mner vragen doe»,
want ik zal w niet lieantwoonde». Mag
Ik nu zien, dat gij mot uw avondmaal
begint
„Neen, lieve Hopple, want ik heb geen
hooger; en ik wensch na te denken. Ik
dank u zeer dat gij iih< mij gepraat heifi
en zoo vriendelijk ujt goweeet. Ik ge
loof, dat gij dik wijk vriendelijk zoudt wil
len zijn, wannwer gij 1k< niet moogt."
Juttrauw Hepburn keek euniszim» ver
wonderd. Zij nad eerder verwacht, dat
bet meiaja Iiaar zou plagen om verdbro
iniiehüngen dan dat zij li&ar zou be-
danken voor <10 reedo g^vene. „Ik
tracht mijn plicht te dtoen jegtvw* «we
grootmoeder en u bekte.” antwoordde ai).
„Maar nu moet Ik werkelijk gwau en ik
beliotd" uwe dtour niet weer te «4uilen,
daar mevrouw MacDonald do wtraf aU
geëindigd bwwhouwt. Gij moet er voor
zorgen, benedrtk te komen, terstond aU
hH <w>1wobwk,,ea Z'^11 V°°r
„VafcTwrl dan, ate gij moet gaan,”
zeide Barrie, <te stuaJIe, -tijve godasnla
lot deur votond. „Ik - ik wou, dat
gij mij een ku» gaa/t. Heppie."
Jan«< schrikte werkelijk en blooate op
hare <4grnaardlgv wijze, waarbij voonü
de neus rood werd <-n het tipje daar
van die kleur lang ble<< l«houde».
(Wordt vervolgd.)
BRIEVEN UIT DE HOFSTAD.
CCCLXXXVI.
Straf is mijn, hand, maar zacht is mijn
gemoed! Ja, waarde lezer, de onverbidde
lijke criticus, die wekelijks zijn brief uit
de hofatad tol u richt, te een zachtmoe
dige mensch al is zijn- luuid nu en dan
hard Hij is week van Irart en> verge-
vensgeeind. Dcao schoone deugden, die
den utensch sieren, moeten echter niet
overdreven worden. Nurks heeft on» dal
altijd geteerd, nietwaar? En Nurks was
ondanks zijn deugden een. wijs uwui.
Er loslaat odder een. neiging tot over
drijven. Men kent het getwtet, dat al
eeuwen heeft gewoed over het Slachten
van het gMnwte kalf ter eere van. den
Verloren zoon, die berooid Iwt huls zijns
vaders opzocld. Men ktot daarover van
paedagogtech inaicht venselillhm. Pacda-
gogle en veredüi van meening is eigen
lijk dezelfde benmmind voor dezdfclb on
deugd).... Ondeugd of deugd ter keuze
want ihet is maar de vraag van wolken
kant iets bekeken, wordt.
Sinds eenige jaren is er een streven
om hen, die uit do gemeenschap verban
nen werden en in dte grauwe engte van
een cel hebben, nagepeinsd over hunne
zonde, niet alleen weer vooruit te helpen,
Joch zelfs... in db hoogte te steken. Ja,
in de hoogte te steken. De z.g. redos-
secriugs-welilustelingen. heblwm maar een
Joel hun troeteikinderen in een baantje
te stoppen. Ons zijn al gevallen bekend,
dat «xn man die door w vdgenaardig
leven niet verder wa|rc gekomen, na hun
groote gunst wilt bewijzen.”
„Wat is liet?” vroeg juffrouw Hep
burn voorzichtig.
„Vertel mij, wat er van mijne moeder
ie geworden. O, gij bolioeft niet bang te
zijnl Grootma liet zich ontvallen, dat zij
nog Zij is zelfs niet oud utel
zoo erg oud. Gij moet mij vertollen,
wat er met Imar gebeurd! te.”
„Niets goeds, vrees ik,” antwoordde
Janet, een soort droevig genoegon schep
pende in de zonden van iemand, die zoo
geheel verschilde van haar dgen braaf
piTteoonlje. „Zij te, gdoof ik, «eer op de
planken gegaan.”’
„Ik ben er zeker van, dat zijberoend
te geworden!” riep Barrie uit
„Wat dat betreft, dat kan ik niet we
ten. Ik sla altijd het tooneelni iws over,
ais ik. mevrouw' MacDonald de couranten
voorlees.”
„O, ate ik er aan denk, dat ik dtn
een. of anderen' dag iets ovor mijne moe
der in decouranten liad kunn>d» lezen, en
misWdiiteni zelf» haar portret zien! Ik
wou, dat ik het had gewet wit Ik zou de
couranten wel op de een cf an-tere wljje
hebben weten in handen te krijgen, voor
zo verbrand werden. Nu neg.ljp ik, waar
om Grootma ze mij niet wil laten, lozen.”
„Daarvoor warm vete redenen, zeide
juffrouw Hepburn, trouw aan de overtui
ging barer meestere» en hare eigen ver
bleekte naijooteing van die overtuiging
„Werkeftjk beminnelijke meisjes lezen nooit
de couranten of wensclieo dat nooit te
doen. Zij staan vol Hledïtigheden. Ik moet
er veei uit overslaan.”
„Denkt ge, dlat mijne moeder den nuam
van haar mai» heeft beivouden, toen zij
bij Ivet toonoel ging?” weMohte Barrie
to wetem.
„Dal”, aotwoorddb juffrouw Hepburn
8
„Slechte gedeeltelijk. Zij was een. juf
frouw BaJlantree, en haar voornaam was
Barbara, geloof ik.”
..Maar zij hield niet van dien naam,
en toen, haar ecldgwoot weoechte, dat
het kind zoo gxxtoopt zou worden, drong
zij aau op Barribel. Het schijnt, dat d^t
ik e*'n oudo Soh6techci of uiteschien Kel
tische naam tel, want zij was een> lersehe,
ofschoon ik nietd van baret familie weet.
Maar Barribel klonk mij altijd! lichtzin-
n'K in de oor en.”
„Toch held; ge mij nooit Barrie willen
Jiooiuen, wanneer ik ted u vroeg. Ik ben
benieuwd, of er nog wel cenandler meisje
bestaat, dat haar eigen hievelingöiKwmi
moest maken, en toen niemand had die
h«u wikte gebruiken behalve zijzelf? Als
ik met mijzelf praat, zeg ik altijd Bar
rio op versohUfendien toon, om' te hoo-
hoe het klinkt. Ik beproef het te
Wgen, alsof ik mijzelf beminde, omdat
niemand anders van npj houdt tenzij
PJ het mfaschien een heel, heel klein,
beetje doet. i8 20o Heppie?”
„Natuurlijk Ivoud ik van u,” amtwoord-
k Hepburn stemmig, half ver-
ffchrikt over zulk een dtridelijk openbaren
lï»rer innerlijke gevoelens, „en uatuurUpc
uwe grootmoedtei..,”
maakt. Het moet vreeslijk drukkend zijn
geweest, met vader te zijn getrouwd), ate
men van pret maken en lachen hield. Fn
wat het hulpêioozo kind' aangaat,
een vrecsfalijk schreenwend kindje
met rood haar en een vuurrood gev.i
en een sieclrt humeur, waarvan
mögelijk was te houden.”
„Het te db plicht eener moeder haar
kind1 lief te hebben, hoe het er ook uit
ziet; en ate het «n steekt humeur heeft,
moest zij dies te meer haar beet doen,
door gxfljeid «o voorbeeld! zijne verkeerd-
heden uit te roeien in db opvoeding. I>it
heeft men mij ten minste gdeerd. Per
soonlijk”, haastte Heppie zich er bij te
voegen, „weet ik natuurlijk niets van
moederschap en- de plichten daarvan.”
„Dan hebt ge nooit met poppen
apedd,” zoide Barria ernstig. „Ik heb
uwar eene enkele pop geliad de lieve
pop met het porcetetoen. hoofd1, die vader
mij gaf. Gfrootma liet mij ze behouden,
ouvdat zei van hem was, en ik had ze
zoo lief! Dat (tec ik. nog. Door met haar
te Speten, teerde ik, hoe eene moeder
moet zijn. Ik weet, dat ik een volmaakt
lieve wioeder zal zijn, wanneer ik een
kind heb.”
„Barribel, gij moest zulke dingen niet
zeggen. Het te heel onbetauielijk vooreen
MBtale."
„Ik zie niet in waarom,” bracht Bar
rie daar tegenin. „Misschien wilde de fa
milie van mijne moeder haar zulke din
gen niet laten, zeggen', toen zij een jong
meteja was, m toen begon zij eene ac
trice te worden en had het zoo druk,
dat zij nooit tijd had om wel omtrent
kinderen en plicht en zoo iets te loeren.
Maar Ik zal niet meer onbetamelijk toi.jn,
lieve Heppie ten mindte als ik het
kan laten indien gij mij eleohte een
gen tien.”
„Maar negentien niet heel voet
der dan ik ben. Fn zij verdroeg Groot
ma en dit hui» twee jaar lang!”
„Barribel, gij vergeet u/xlf’’
„Ate diat zoo te, dan komt dat, omdat
ik aan mijne moeder denk. Twintig
een en twintig; zoo oud' was zij, twn
zij weg ging!"
„Dat moet wel. Natuurlijk ligt het niet
op mijn weg om1...”
„Neen, lieve Heppie, ik weet, dat het
niet op uw weg ligt, dus houdt op, als
’t u blieft. Zoudt zelfs gij haar kunnen
verwijten, dat zij wenschte weg te loopen
uit dit akelige hute, zij, een lerach
meteje?*'’
„Zij was half eene Ainerikaanscho, heb
ik gehoord1.’'
„Misschien, naar alles wat ik van Ame
rikanen weet, maakte dat het nog moei
lijk er voor haar, Grootma en ai het
andere te verdragen- Ik ten minste keur
haar gedrag niet af volstrekt niet.”
„Wat! niet dat zij haar Methebbenden
echtgenoot en haar hulpeloos kind ver-
„Den geheelen dag ben fk Ixnieuwd
geweest, of vader wel wist, hoe haar zij
ne Heide te bewijzen. Ten opzichte van
mij wist hij het niet. Dat kan Ik mij
herinneren. Ik placht bang voor hem te
zijn en blij, ate ik kon. ontsnappen Mif*
gevoej bij haar ook
te willen. Ik ben.
^oed was1.”
Irooüna ook
„Laat ons nu niet over haar praten,”
etneekte Barrio. „Was mijne moeder jong,
toen zij trouwde?”
„Heel jong, meen ik ongeveer
gev’angenlsHtiraf onmiddollijk op een voet
stuk. wenkn. g<tpla»tet.
Bij db gwnoent»‘lijke koh'flWltetribii.üb
zijn, een paar rectusswrii^p44a-<M-U'iklnd(‘-
ren tot SouS-ehef aangewteldl Ziedaar ecu
grief, di^ ernstig genoeg te oau ze te
openbaren.
Een ander geval zullen wij eens even
mdden, omdat het ourtaua te. Bij ecu der
hoog o colleges van staat ia oidaugs een.
ambtenaar aangwteht, die sterk geprote
geerd werd door een oud-mlnister. Geble
ken te dat d> benoemde een dei* eerste
onderfc’ckcnatttM van h<< bekends dteirtt-
wuigeringHiuanifest te. Van tweeën één
óf uien heeft hier ven vergkodng in de
k«vz« Ix'gaan M wederom te het geneste
kalf ger*--*^ - -*“ -
van do
gekeerd.
Op het oogrtiblik te aller Ui atMeladd
gevestigd op de Ix'ooeming van <k«n Di
recteur dbr F xport-Centrel». Er werden
tal van naauvn gnuxiiHl’, een bewijs, dat
nog niot vustsuuu wie hot wardeui zal.
Zelfs te de naam genoemd van. een er-
stp Kamerlid.... Daarnaast die van den
zwager minist<rw, een man die één.
van de vele N.O.T.-atoelen warm houdt.
Wij zijn er inderdaad) zwr benieuwd naar.
Over de diteribuiievraagteukki-n zal ik
maar niet bandelen. Ze zullen bij u de
zelfde zijn. Verleden week te de koffic
on thiHHuisëVe losgctwoken. Ditmaal wtte
van zeer vreedkamen. aa/rd omdat du
—riug er twee A drie maanden te
mee kwam. Heel snugger werd) van
igwwege opgjHnsrict, dat liet pn-
neus van had, dat lu,
dtetribudp op komst was en
beirfg was in ie triaoai. Het
lijnt voor dra grooteten oz.A
s wonk-n <Be er boAnivi. Alsof
zij in Nederland1 op de Mookerhui koffie
tele» en in de Bivsbosch Uiw. Het pu
bliek is zoo dom niet of bei weet wat
koloniale waren zijn en het weet dat ate
de sdiecpvaart stil staat, deze niet mevr
aangevoerdl worden.
Even goedl als tweemaal tweu vier 1»
weet bet publiek wel dat lut g<xxt (fort
deze artikelen, voor al te securiteit al vast
maar in buis to iiaten. Toen dat afgteoo-
pen was, kw«m die ngj-eriug met haar
distidbulie-plannen. Al» alle inniaakpotten
vol boter zitten, is <te !*otw-di»trïbuüe te
wachtenI J r wordt wei oen» gevraagd:
hoe komt hH toch dat al» er «Mrlbiuie
van een artikel komt, het artik<l komt,
Iwt artikel piotaHing veniwijut? Ant
woord de zaak i» omgtkqrd: du dis
tributie komt, al» het artikel vrijwel ver-
dtwenen te.
Het zal vermakHijk zi>i. na afloop van
(ten IniiiWgen lijd eetw mumorief* te Iraon
ovw dezw tijdi. Dan zal de regeering
mdsschiini jiaa leeren wat zo nu maar
niet schijnt te wuten.
Den Haag IteWt zijn soriaal-dmMocraÜ-
achen wethouder gekregen. Hut bekende I
Kamerlid Albania zal dlfzt’. plants vervui
len. De nestor van het dagelijksch be
stuur. de lieer JanScu, heeft zijn rust
genomen. Niet minder dan vier wethou-
«r-
lag
Hl
•I-
9f
an
ir-
Jl.
•n
