IJNIS tECHT N VAN Keukengerei indci’deeïen, edschappen uigen. adres Dinsdag 18 September 1017. ftfie Jaargang. i enz. enz. Telefoon Interc. 82. Telefoon Interc. 82. (lil Feuilleton. isden Co. Miss Barrie’s Huwelijk door de plaatsen -Oravenhage. i- immisgi. XTieix*w-s- ezx •Z^d.^ertezLtïe’ble^d. voor G-ou-d.au ©xl OzxxstxeleexL. VERSCHIJNT DAGELIJKS BEHALVE ZON- EN FEESTDAGEN. Uitgevers A. BRINKMAN ZOON. ^o. 18497. Franco 2216 15 2214 40 IËN St ekt. zou duin ndsscliitm ieL- A (Wordl vu rriji LHANDEL. urmonie” Ledrn- ida, Hollandsolie 8 u. Algem. Le- i, tot bestrijding rerk geen succes 4 gegaan met 1 INGEZONDEN MEDEDEEL1NGEN i 1-4 rapab f IJS. elke rafd mum f 0 JA Op de voorpagina dubbel lerraL Gewone adverteatMa ea lageaoadea nededeeliagaa M| taal ren mm pn|a. Groom lattvra ea randea aaar ptaotaroimt*. KLEINE ADVEETEN*ntN aaavreges ea eeabiedu^ea.' betref koop ea verkoop, haat aa eerhaur, I—5 regeia f 0.2S elka ragol Meer NM M) vooruit betaliag. Maximum grootte regafa. B*vHj*oammwr* I caaL op, om eens te zegevieren als de wereld in rouw gedompeld ie. geregeld tijdig rangen van ver- jrmakelijkheden, agenda te ver- C. N. A. M. WILLIAMSON. (Nadruk verbodea.) GOUDA. :kerij N Gouda. de en ver een© vol 45). - Leerares. i nieuwe leerlingen LENDOORN. ^he ten, (iOlIkSCIIE COURANT. r- en Woning- numtoeio Anoen- 1A AQ, Tal. 823. BRING 10 3ORRADIG, GARANTIE. In Rusland wordt de orde hersteld - Nog steeds de Zweedsohe telegram-affaire Nog een oorlogs winter Als de vrede komt - Aan de fronten geen wijziging. ONS OVEBKICHT. Na x(|n teyenetandera, die een contra-re- volutie ip touw zetten, een nederlaag te hebben toegebracht, is de positie van Ke rensky krachtiger dan ooit te voren. Want riep hij de republiek al uit en omringde hü zich met vier mede-voorzitters in een oor- logskabinet, zoodat de regeerings v o r m het Directoire gelijkt, Kerensky zelf blijft ten slotte de figuur, de dictator. Veel heeft hij ongetwijfeld te danken aan de democra tische groepen, die hem allerwege den steun wisten te verzekeren, die daartoe on ontbeerlijk is. En ook het leger blijkt, zoo- als uit verschillende berichten over betoo- gingen en parade’s valt op te maken, be reid de regeering bij te staan. Alleen om trent de houding der kozakken scheen men in het onzekere te verkeeren, toen de mach tige hetman der Don-kozakken, Kaledin, die de Sovjet van Rostof arresteerde, zich aan Kerensky’s zijde schaarde. Tee- kenend voor Kerensky’s positie is daarom nu het bericht, dat te Rostof een groote ko- zakken-vergadering werd gehouden, waar op verklaard werd, dat alle kozakken de- regeering trouw zullen terzijde staan, ter wijl ook een telegram in dien geest aan de regeering werd afgezonden, waarin boven-, Hieruit blijkt dat of de kozakken Kerens ky’s macht beseffend, van houding willen veranderen, dan wel dTechte enkele bevelheb bers, als Kaledin, hen in Kornilof’s groepen dwongen. Dit laatste is waarschijnlijk, waar nu ook een bericht het aftreden van gene raal Kaledin als hetman der kozakken meldt (ofschoon eenige dagen geleden zijn arrestatie werd bericht). Krachtig wordt overigens ingegrepen tegen contra-revolu- tionaire bewegingen. Zoo zijn te Jitomir drie generaals, van samenzweering tegen de regeering verdacht, gevangen genomen en bovendien nog drie generaals te Elisabeth- grad. En /op dat verlangen der volkeren zelf blijft het Stockholmer comité haar vredes pogingen terecht baseeren. In een manifest verklaart het thans nog een» nadrukkelijk, dat het plan om te Stock holm een internationale socialistische confe rentie bijeen te roepen, niet is en ook niet wordt prijsgegeven. De Russische deputatie, wordt gezegd, heeft er zich in Engeland, Frankrijk en Italië van kunnen overtuigen, dat de arbei dende klasse de Stockholmer conferentie gunstig gezind is en blijft, en dat de bewe ging ten gunste van een gemeenschappe lijke actie ter bereiking van een rechtvaar digen en duurzamen vrede groeit. Wil men door passen-weigering het pro- letaariaat al verhinderen haar plicht te ver vullen, de arbeiders zullen zich niet laten laten afstuiten, waar wel grooter moeilijk heden werden overwonnen. Als gü slechts wilt, sa! de Internationale conferentie binnenkort plaats vinden. Het wachtwoord blijft voor het ganache prole tariaat: „Op naar Stockholml” Het manifest wijst er vervolgens op, dat de Conferentie te Stockholm nauw samen hangt met de Russische revolutie en zend den partijgenooten, arbeiders en boeren in Rusland een uiting van bewondering en soli dariteit; met den wensch dat allen de de mocratie van het revolutionaire Rusland zullen helpen verdedigen. De commissie besloot, rustig en vastbe raden haar actie voort te zetten. Dit zij het algemeene antwoord aan de vele socialis tische stemmen, uit allerlei landen, om een definitievee datum. in haar beste, aJsof zij in Imum- moeite kleed van een iH’blofflndm oever in een moeras waa gevallen- Zij verlangde er naar koel en F"- - zijn. zooals «on zijn tegen een steg 1mn< begs we« geweewt tegen welijk --- genoot nfct en zou het Wat de buitenlandsche pers met betrek king tot de laatste groote gebeurtenissen in Rusland betreft, bewaart de Oostenrijk- sche nog het meeste stilzwijgen. De Duit- sche bladen schetteren; de „Berl. Lokal Anz.” schrijft: „Kerensky heeft een beslis sing genomen, welke volgens de meening der revolutionnaire groepen voor de constituo- neele vergadering gereserveerd had moeten blijven. Kerensky staat blijkbaar ge heel aan de zijde der socialisten en wil van de pacifistische poljtiek niets meer weten.” Niet zonder belang stelling vraagt men zich dan af, of Korni- lof (zooals van Engelsche zijde geopperd was), dus wel van vrede-sluiten zou hebben willen hooren en of daarom juist de Duit- sche bladen kennelijk diens overwinning in den korten strijd hoopten T De „Nordd. Allg. Ztg.” zegt, dat nü eens goed de bedoelingen van Fransche en En gelsche zijde in dit mislukte Korniiof-avon- tuur zijn uitgekomen, en beweert dat vrij wel de heelê Fransche pers, Kerensky in den steek liet en Kpmilof steunde, doch nu berouwvol paar Kerensky terugkeert. Wolff haast zich ons deze Duitsche pers- beschouwingen te doen toekomen, maar ver geet te laten uitkomen, dat de Fransche en Engelccho pers zich in twee partijen had verdeeld en het alléén de conservatieve' pers was, diet zooals wij reeds dadelijk op merkten, Kerensky de hand boven het hoofd hield. VerHdbtlng van oorlogswee. Keizer Karei heeft bevolen dat de door den oorlog zwaaret getroffen en voorde toekomst het minst weerbare fainüitw In Ooetenrijk -Hongarije voortnai» voor nieu we rampen zooveel mogdijk moeten wor den bclvoed. Zoo zullen b v. do renlg ovtirgrtifeveo zoons van de fmuilk-S, waar- waa, had haar werk geen succes gege ven Zoo was het gegaan met bet idee van het eerste boek dat zij tezamen schre ven. Aline had iets willen bedenken in verband met auto’s, waarin iedereen toen juist belang stalde. Zij had voorgemeld haar werk te verbinden, met een kuur van haar broeder; en toen het baar niet gelukt was een „eene goede intrige in den jukten vorm” te bedenken, had hij een denkbeeld' geopperd, dat bij hem wart opgiekomen. Het genoegen van in eene auto te rijden, het genot van reizen, bei de nieuw voor Basil, hadden hem in be zieling gebracht. Hij schreef als bij Inge ving, alleen voor het genoegen van te schrijven en te vertellen, wat hij had ge zien en gevoeld En dte wereld wan door die bezieling aangestoken en deelde ze. Hij erkende dit niet voor zichzelf zag dte waarheid ervan niet in, en gedoofde zedfe niet, de* hij zonder Aline kon door roet suoces verhalen te schrijven. 1... vaa WOf^ zerk zelf, en dat lioht van zijn a „Reunie”, Al- ndging do Am- mdiai en Omstr. ONmengd OorlofnleqwB. Hei leger. Dont, prarideut van do Aroerikaanscho oomtniHteio voor iniHtaind zaken In do Kauior van Afgwaardigden, deelt offi cieel mede: Op 8 Sepfemiior waren in da Verwnigde Staten 1 074.146 vrijwilligere onder de wapenen, n.l. het geregelde le ger, bestaande utt 808.145 man en 7023 offiederen, de nationale garde bestaAndo uit 387.421 man en 1425 of Meren, de nwrvo Ixwtaande uit 55.487 man en 82.211 officieren en meer dan 27.841 of- fiMeren in do opleidingskampeo. In deze cijfer» fe niet opgeuomen het effectief van Iwt nieuwe leger, onder de wapenen gt*- ro«ipen|ioor oonecrtptle en bedk agenda 670.000 man Wat d&EweedscKp affaire betreft, is het Zweedsche telegraaf-bureau gemach tigd geworden tegen te spreken de verkla ringen van den correspondent van de „As sociated Press” te Washington, die er op regeering weru KigeAuuucu, wauun uuven-, weds, dat.de bewering van Zweden, als «OU' dien op vervolging van de samenzweerders dit land Amerika en Engeland dezelfde fa- clllteiten'Mhrleend hebben b(j doorzending van telegrammen als aan Duitschland, on juist is. In de wijdloopige tegenspraak van het Zweedsch telegraafbureau wordt echter (behalve enkele data-wjjzigingen) niet rechtgezet de opmerking, dat de Duitsche telegrammen in onbekend code-schrift werden gezonden, terwijl de Amerikaansche telegrammen in de Fransche taal moesten worden afgegeven. Aan dit feit wordt dan nu een draai gegeven door te zeggen: „Van Zweedschen kant is nooit beweerd, dat de Stockholm ter doorzending aangeboden tele grammen ooit in code-taal waren gesteld”. En dan iets verder: „In vertrouwen op de lojjauteit van de Amerikaansche ambtena ren te Constantinopel, die door de Ameri- kaansche regeering bij het Zweedsche ge zantschap waren geplaatst, werd contröle niet steeds geoefend.” Dit heeft er bovendien al even weinig mee te maken en is hun zaak. Men behoorde te weten wat geseind werd, althans kon dit weten. In het geval met de Duitsche gezan ten wist men dit niet en werd door eigen onvoorzichtigheid, om het bijv, zoo uit te drukken, onbewust medeplichtig aan mogelyke Duitsche duikbootmoorden. Uit de Zweedsche bladen, die blijven voortgaan deze aangelegenheid te bespre- in op nadere formuleering der vredesvoor waarden. Het getom aan de vredesresolutle van den Rijksdag blijkt overigens ook uit de on- eenigheid welke daarover in het Centrum heerscht. Zoo verklaarde Schlittebauer, af gevaardigde van den Beierschen Boeren bond, die 170.000 leden telt, in een rede, dat het Beiersche Centrum zich niet zal la ten „ver-Erzbergem”, en dat Hindenburg en Ludendorf grootere autoriteiten op mili tair gebied zijn dan Erzberger. Dr. Heim sprak over „Het vredesgejammer van den Rijksdag en het gezwets van den alweter die den Rijksdag b(j den neus neemt” (Hiemede was Erzberger bedoeld). De „Germania” merkt hiertegenover echter op, dat het slechts de Al-Duit- schers z(jn, die kwaad over hun ne derlaag, zich thans aldus uitlaten. Het blad eindigt dan: „Wie werkelijk po litiek voelt, zal zich niet in de war laten brengen door tegenstanders van den vrede, waarnaar Regeering en Rijksdag streven, en die de tegenstanders honger- vrede en onderwerpingsvrede noemen, maar zal de beslissingen tot richtsnoer nemen, die blijkbaar niet lang meer op zich kun nen laten wachten.” Is zoo de met de oorlogskansen meedei nende houding in het Duitsche kamp (Oostenrijk dat niets meer te wachten heeft en naar vrede snakt, zooals ten slotte heel de wereld, kan buiten deze beschouwing blijven), daar is men in de Entente-landen geenszins bereid den strijd thans als geëin digd te verklaren. Ook daar overheerscht nog zeker geen vredelievende stemming, die de hoop zou zou kunnen wettigen, dat de ellende van een nieuwen oorlogswinter der wereld zou wor den bespaard. Integendeel, waar nieuwe wis selende overwinningen opnieuw verlangens doen ontstaan, daar wekken zij anderzijds weer taai verzet. En wat de Russische wanorde betrof, terecht hoopten de geal lieerden, dat spoedig die figuur zou zege vieren, die zij hij Kornilof of Kerensky,— dan ook krachtiger dan tot dusver de lei ding zou nemen; de eenige kans om den toestand aan het front verbeteren. Bovendien, men weet en kent de arbeid van Amerika, die zich met enorme middelen rustig ten strijde bereid, ook dat is een oor- logsruggesteun. Nu heeft Kerensky zich hersteld en nogmaals te kennen gegeven geen afzonderlijken vrede te zullen sluiten. Frankrijk heeft zijn nieuwe kabinet, dat voor een krachtige voortzetting van den oorlog ijvert en Engeland uit vredeswenschen op een onaannemeljjken basis. Zoo is thans de toestand in de kabinetten. Helaas dat wijst niet op vrede. En toch achter, als het moet boven de regeeringen staan de volkeren en zij lijden voort... H un verlangen naar vrede, een oogenblik door nieuwen gloed van haat ver teerd, leeft telkens opnieuw en krachtiger Htó en onaangonsaro to a vrouw ongretreft mag ©chigeooot, mia- igaan, en zooala «ij dfikwijki Jüu in Immw kort bu- maar Snuxriedl waa haar echt genoot niet en zou bit zeker nooit wor den, ate zij niet op ha&r telkn paeta en oen goedo <n zeer «clu-MJKÏere kleine get met vriéndelijke woonlQea ia haar glimlachenden mond waa. Daarom gilda zij in Imar hart: ,.1-aat haar naar de maan loopenen nog erger en zeide luid met een vriéndelijk rtenv„Wei. na tuurlijk I Het zal mij een groot genoegen doen eeno vriendin van u welkom te hw- ten, in Raeti ook. Ik b<n dol op ver- ra»*iingen.” Het waa een korte laan, en toen zij er atien uit to vooraehijn kwamen, uwvrouw Weet en Someried en het togepakte ding met den paonekoekboed de chauffeur volgde met bet vuile» maakten A line’* ooaen zoo goed mogelijk gebruik van het wt der sterren, om liet geheim te door- gronden en het ergste te vernemen. Ifet ergtee wM heel erg. Bij bot Uobt der starren leek bet meteje eohftterecKl aoboon en zoo jong, zoo erg jong I Welke ver klaring zou de mom omtrent haar goven? Wa» er nog hoop F „Ik heb u wei gezegd, wat mevrouw Weet zou zeggen I" riep Sonterled uit. „Dit ie juffrouw MacDonaM, een dochter van mevrouw Badlaotree MacDonald” gaan 1. Hij wist slechte, dht hij t hieid ter wille van het w< zij dat niet deed. Dat het leven verdwijnen zou met het werk, ter wijl zij gaarne zou ophouden met Schrij ven en luieren als de bewonderde vrouw van een beroemdheid en mUtionnair. Hier had hij een vaag besef van de onrecht vaardigheid van het noodlot, hetwelk hem neerdrukte eene ongewone gemoedsge steldheid voor Basil Norman, voor wie» wereld vier jaar lang een gelukkige bete «verend schoone woonplaats wao geweest. „ïk hoor nu eene autol” riep hij. „Het te die zijne!” antwoordde zij. „Ik heb den horen gehoord, toen zijn chauf feur de auto uit de garage reed. Hij klinkt geheet andere dan andere autohorens. V. Mevrouw Kedingfa laodhutejo, dat zij aan hare zoo zeer bewonufenkj auteurs luul geleend, had een heel aardügen hb- gang. Men naderde het van <le tuinzijde door een Laan, vol rozen en kamperfoelie. Het kwam Aline Weet voor, toen zij al leen SomerJed) tegemoet ging, dat de avond nog een bijjtandwen geur verleende aan de bedauiwdte bloemknoppen, een geur, zoet ato onuitgesproken liefde. Zij voel de, dat zij op den drempel van bet gtv hik stond. Het kwam alleen maar op den eersten stap aan. Indien zij Bomerlad in de rechte stemming, met liet rechte woord en den rechten blik ontmoette... In die geurige «sbemering en atilte, nu aij el kander in dagen ndrt hadden gezien... en hij wtet, dat zij hier op hen had ge wacht, aan hem had gedacht... en hij zag, dat zij de japon had aangetrokken, welke hij aan boord bewonderde, die, weèke zij den laateten avond had gedragen, toen hij haar zijne lea-euageochtedeni» vertelde, De vredesbeweging, hoe staat het daar nu mee? ‘Stockholm, het Pauselijk voorstel, dat alles werd over stemd door het herleefde oorlogstu mult bij Riga en in. Rusland zelf, waar rebellie dreigde. En geen wonder, de val van Riga, in nauw verband met Korni lof’s optreden, wordt het eerst naar-buiten- waarneembare uitvloeisel van den chaoti- schen toestand In het land, van den eens zoo machtigen vijand; en het stak de moede volkeren der middenataten een nieu wen riem onder het hart. Zelfs wakkerde het hen, die het minst van den oorlog lijden, aan, in Duitschland opnieuw oorlogszuch tige propaganda te gaan tieren, onder den vaan der nieuwe Deutsche Vhterlandspartei, terwijl ook aan de vredesre|tolutie werd ge tornd. Een slechte begeleiding dus voor het ant woord, dat de Centralen onderwijl op het Pauselijk vredesvoorstel bereidden. In dit licht valt dan ook te beziep, hetgeen de correspondent vjm de „Tijdteatt Duitschland aan zijn blad over dit antwoord schreef, dat wel is waar nog niet bekend is, maar waar omtrent wel een en ander schijnt uitgelekt: Ook hij schrijft: „de jongste gebeurtenissen hebben niet gunstig op de ontwikkeling van de vredesstemming in Duitschland gewerkt. Het antwoord der pauselijke vredesnota draagt hiervan de sporen. Oorspronkelijk opgevat in een zin van verregaande tege moetkoming, is dit antwoord onder den in druk der verovering van Riga, de oneenig- heden in Rusland, Wilson’s nota, het binnen halen van den ruimen veldoogst en de ver zekering voor langen tijd van de voedings- behoeften in Duitschland, minder gunstig uitgevallen dan de vredesijveraars hadden gewenscht en de Al-Duitschers gevreesd. Dit wil niet zeggen, dat het antwoord on gunstig is. Maar uit het practisch gebied van bepaalde tegemoetkomingen, bijv. Bel gië, het Oosten en den Balkan, is het groo- tendeels weer teruggebracht tot de bekende theoretische vredesverzekeringen.” Ook het „Berl. Tagebl.” uit zich in soort gelijken zin, maar korter aldus: Het ant woord houdt zich instemmend bezig met de algemeene bedoeling van den Paus om een duurzamen vrede te bewerkstellingen en te bevestigen, maar gqat met het oog op de houding van de Entente en Amerika niet ken, blijkt al, duidelijker dat het land in zijn oordeel verdeeld is. De kleinste vooml. zijn oordeel verdeeld is. De kleinste, vooml. conservatieve groep, ziet in Lansing’s ont hullingen allereerst een kitamanoeuvre, de andere partijen, de linkerzijde en liberalen, deelen dit gevoelen geenszins en waarschu wen tegen een pro-Duitsche politiek. Ken merkend trouwens is de houding van de meerderheid bij deze huidige verkiezingen, waardoor de liberalen en socialisten reeds 19 en 31 zetels op de conservatieven won nen! Vaarwel voor een poosje, beete. Je bent zoo vriéndelijk voor mij. Weneoh mij ge- hik.” „Ik wenweh Soroerledl gduk,” zeid» hij met eene poging tot lachen., toen hij zioh omkeerdle en wiel op M hute toeliep. Aline begreep hem beat. Hij meende, dat Seniorled gelukkig mocht zijn haar te krijgen. Dat was aardig van heni.e n ook weer jutet iets voor hero, want B<w41 was zoo galant en ri<ldi>rlijk jegens zijne zus- ter als een minnaar. En toch spet» het haar dat hij haar ook niet g*Juk bad gewenscht. Zijiiep naar het hek. De auto stond w voor te wachten. 16 Of was het om zichzelf, omdat hij zelf zuchtig en jaloersch was op dien nieu wen factor in Aline's leven, welke ■as allee naar wensch afliep haar van “W “’’J nemen en hunne vennoot schap ontbinden d<> '“«o varkla- SJ? ‘“’“«M»- Hf) wou Ue- vot zlctareil logmvril» dan ataM te M WM h« ook moer in gn. Hmo nwte van Altao. *!S2***>e’’ t»™ nij geneert moedeloos was en ziin iwen ate fefteiijk mtelukt beaohouwdle, had hem *~®tote gejuk geschonken, dat hij ooit had gekend. Zijne herinnering bracht hem bMiwemsnei al hunne reizen, hunne avon turen weer voor den geest. Somenled’s vrouw zou geene romans' schrijven. En «Uu hart wtet Basil, dat Alina S ziel niet in de boeken was, «X»te de zijne. Hij wilde dit onderscheid mssohen hen niet erkennen, maar hij wist, dat het bestond. In vroeger da- ued zij altijd een onderwerp gekozen, WMrin h« publiek Op dat oogenblik hot beUog oMdo, of .IJ «r on. gat ot >»ooi> te worden. Julot «MM lij er vla wakeiljk vm> vervuld XBONNKMKNTBPKU8 pw kwartaal t IJS, pw waak 10 cent, mat kwartaal f US, par weck 14 cent, overal waar da baaorging per looper g po» par kwartaal I 130. tact Zondagsblad I 1— AboanamaMaa wordea degelijk* aangaoomaa aaa on* bweae: Maut 31, GAtoA, "InvurfihrnivuM^'uk (ukoend. <w. imoKMiM)' -5 regeb I 0-55, alka ragal maar f 0.10. Bi) drie achteraanvolgeade plaatsingan wordea daaa tagen twee berakaad. Vaa bailee Goads ea dM.besorgkriag: I—regel* f 030, elke regel meer t 0.15. zou dan ndasdiien niet gebeuren, waar naar gij verlangde Zij moedigde zich zelf aan door te zeggen „Waarom nfet?” en herinnerde zioh, dat zij eene innemen- de vrouw was. Eeu menigte mannen wa ren reeds op haar verliefd geweest niet de rechte, maar dat wtw bijzaak. Waarom lan Soroerledl niet'? Hij was toch ook een man, evenals de anderen Hij was reeds bij het hek... zij haastte zioh, zooveei zij kon. „Heil dtn zege-vim-mten heid!” riep zij hem lachend toe. Hij opende hot hek. Maar hij was het niet, die binnenkwam. Hij hietd bet open voor étiiand andt'rw een vrouw, oen meisje, in elk geval tets langs en vrou- welijk.t. Het was in een inantei gehuld. Het had een platten pannekoek Op het Iboofd bij wijze van hoed. Wat kon dut zijn co beduiden Hrt denkbeeld vloog door Alintfs hoofd, dat er een ongeluk Itfui plaats gehad op den weg van het station naar hier dat Sowerled düt schep sel minsohkn bijna had overreden of haar hond of iete anders. „Hola, mevrouw West!” antwoordde hij opgewekt, „b.indeiijk ben ik hier geko men en ik beh een logée voor dtezen nacht mieegeib racbt. Ik heb haar mijn woord er op gegeven, dat gij baar wel kom zoudt heeten.” Het Bcht van' A lino’s bhjdScliap dween gelijk het maanlicht onder voorbijtrekkende wdk. Zij begreep strekt niet wat er gehewd was, of welke verplichtingen bij haar had opgehgü maar in elk geval had de luit, wcèks «Ij i*ad gestemd, een Imrat gekregen, eene ergen batit en kou dien avond nkt meer worden bespeeld1. Zij was plotseling in haar allerslechtste humeur in plaats van

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1917 | | pagina 1