IJNIS
tECHT
N VAN
Keukengerei
indci’deeïen,
edschappen
uigen.
adres
Dinsdag 18 September 1017.
ftfie Jaargang.
i enz. enz.
Telefoon Interc. 82.
Telefoon Interc. 82.
(lil
Feuilleton.
isden Co.
Miss Barrie’s Huwelijk
door
de plaatsen
-Oravenhage.
i- immisgi.
XTieix*w-s- ezx •Z^d.^ertezLtïe’ble^d. voor G-ou-d.au ©xl OzxxstxeleexL.
VERSCHIJNT DAGELIJKS BEHALVE ZON- EN FEESTDAGEN.
Uitgevers A. BRINKMAN ZOON.
^o. 18497.
Franco
2216 15
2214 40
IËN
St
ekt.
zou duin ndsscliitm
ieL-
A
(Wordl vu rriji
LHANDEL.
urmonie” Ledrn-
ida, Hollandsolie
8 u. Algem. Le-
i, tot bestrijding
rerk geen succes
4 gegaan met 1
INGEZONDEN MEDEDEEL1NGEN i 1-4 rapab f IJS. elke rafd mum f 0 JA
Op de voorpagina dubbel lerraL
Gewone adverteatMa ea lageaoadea nededeeliagaa M| taal ren mm
pn|a. Groom lattvra ea randea aaar ptaotaroimt*.
KLEINE ADVEETEN*ntN aaavreges ea eeabiedu^ea.' betref
koop ea verkoop, haat aa eerhaur, I—5 regeia f 0.2S elka ragol Meer NM M) vooruit
betaliag. Maximum grootte regafa. B*vHj*oammwr* I caaL
op, om eens te zegevieren als de wereld
in rouw gedompeld ie.
geregeld tijdig
rangen van ver-
jrmakelijkheden,
agenda te ver-
C. N. A. M. WILLIAMSON.
(Nadruk verbodea.)
GOUDA.
:kerij
N Gouda.
de
en
ver
een©
vol
45). -
Leerares.
i nieuwe leerlingen
LENDOORN.
^he
ten,
(iOlIkSCIIE COURANT.
r- en Woning-
numtoeio Anoen-
1A AQ, Tal. 823.
BRING 10
3ORRADIG,
GARANTIE.
In Rusland wordt de orde hersteld - Nog steeds
de Zweedsohe telegram-affaire Nog een oorlogs
winter Als de vrede komt - Aan de fronten
geen wijziging.
ONS OVEBKICHT.
Na x(|n teyenetandera, die een contra-re-
volutie ip touw zetten, een nederlaag te
hebben toegebracht, is de positie van Ke
rensky krachtiger dan ooit te voren. Want
riep hij de republiek al uit en omringde hü
zich met vier mede-voorzitters in een oor-
logskabinet, zoodat de regeerings v o r m
het Directoire gelijkt, Kerensky zelf blijft
ten slotte de figuur, de dictator. Veel heeft
hij ongetwijfeld te danken aan de democra
tische groepen, die hem allerwege den
steun wisten te verzekeren, die daartoe on
ontbeerlijk is. En ook het leger blijkt, zoo-
als uit verschillende berichten over betoo-
gingen en parade’s valt op te maken, be
reid de regeering bij te staan. Alleen om
trent de houding der kozakken scheen men
in het onzekere te verkeeren, toen de mach
tige hetman der Don-kozakken, Kaledin,
die de Sovjet van Rostof arresteerde, zich
aan Kerensky’s zijde schaarde. Tee-
kenend voor Kerensky’s positie is daarom
nu het bericht, dat te Rostof een groote ko-
zakken-vergadering werd gehouden, waar
op verklaard werd, dat alle kozakken de-
regeering trouw zullen terzijde staan, ter
wijl ook een telegram in dien geest aan de
regeering werd afgezonden, waarin boven-,
Hieruit blijkt dat of de kozakken Kerens
ky’s macht beseffend, van houding willen
veranderen, dan wel dTechte enkele bevelheb
bers, als Kaledin, hen in Kornilof’s groepen
dwongen. Dit laatste is waarschijnlijk, waar
nu ook een bericht het aftreden van gene
raal Kaledin als hetman der kozakken
meldt (ofschoon eenige dagen geleden zijn
arrestatie werd bericht). Krachtig wordt
overigens ingegrepen tegen contra-revolu-
tionaire bewegingen. Zoo zijn te Jitomir drie
generaals, van samenzweering tegen de
regeering verdacht, gevangen genomen en
bovendien nog drie generaals te Elisabeth-
grad.
En /op dat verlangen der volkeren zelf
blijft het Stockholmer comité haar vredes
pogingen terecht baseeren.
In een manifest verklaart het thans nog
een» nadrukkelijk, dat het plan om te Stock
holm een internationale socialistische confe
rentie bijeen te roepen, niet is en ook niet
wordt prijsgegeven.
De Russische deputatie, wordt gezegd,
heeft er zich in Engeland, Frankrijk en
Italië van kunnen overtuigen, dat de arbei
dende klasse de Stockholmer conferentie
gunstig gezind is en blijft, en dat de bewe
ging ten gunste van een gemeenschappe
lijke actie ter bereiking van een rechtvaar
digen en duurzamen vrede groeit.
Wil men door passen-weigering het pro-
letaariaat al verhinderen haar plicht te ver
vullen, de arbeiders zullen zich niet laten
laten afstuiten, waar wel grooter moeilijk
heden werden overwonnen.
Als gü slechts wilt, sa! de Internationale
conferentie binnenkort plaats vinden. Het
wachtwoord blijft voor het ganache prole
tariaat: „Op naar Stockholml”
Het manifest wijst er vervolgens op, dat
de Conferentie te Stockholm nauw samen
hangt met de Russische revolutie en zend
den partijgenooten, arbeiders en boeren in
Rusland een uiting van bewondering en soli
dariteit; met den wensch dat allen de de
mocratie van het revolutionaire Rusland
zullen helpen verdedigen.
De commissie besloot, rustig en vastbe
raden haar actie voort te zetten. Dit zij het
algemeene antwoord aan de vele socialis
tische stemmen, uit allerlei landen, om een
definitievee datum.
in haar beste, aJsof zij in Imum- moeite
kleed van een iH’blofflndm oever in een
moeras waa gevallen- Zij verlangde er
naar koel en F"- -
zijn. zooals «on
zijn tegen een
steg 1mn< begs
we« geweewt tegen
welijk ---
genoot nfct en zou het
Wat de buitenlandsche pers met betrek
king tot de laatste groote gebeurtenissen
in Rusland betreft, bewaart de Oostenrijk-
sche nog het meeste stilzwijgen. De Duit-
sche bladen schetteren; de „Berl. Lokal
Anz.” schrijft: „Kerensky heeft een beslis
sing genomen, welke volgens de meening der
revolutionnaire groepen voor de constituo-
neele vergadering gereserveerd had moeten
blijven. Kerensky staat blijkbaar ge
heel aan de zijde der socialisten en wil
van de pacifistische poljtiek
niets meer weten.” Niet zonder belang
stelling vraagt men zich dan af, of Korni-
lof (zooals van Engelsche zijde geopperd
was), dus wel van vrede-sluiten zou hebben
willen hooren en of daarom juist de Duit-
sche bladen kennelijk diens overwinning in
den korten strijd hoopten T
De „Nordd. Allg. Ztg.” zegt, dat nü eens
goed de bedoelingen van Fransche en En
gelsche zijde in dit mislukte Korniiof-avon-
tuur zijn uitgekomen, en beweert dat vrij
wel de heelê Fransche pers, Kerensky in
den steek liet en Kpmilof steunde, doch nu
berouwvol paar Kerensky terugkeert.
Wolff haast zich ons deze Duitsche pers-
beschouwingen te doen toekomen, maar ver
geet te laten uitkomen, dat de Fransche
en Engelccho pers zich in twee partijen
had verdeeld en het alléén de conservatieve'
pers was, diet zooals wij reeds dadelijk op
merkten, Kerensky de hand boven het
hoofd hield.
VerHdbtlng van oorlogswee.
Keizer Karei heeft bevolen dat de door
den oorlog zwaaret getroffen en voorde
toekomst het minst weerbare fainüitw In
Ooetenrijk -Hongarije voortnai» voor nieu
we rampen zooveel mogdijk moeten wor
den bclvoed. Zoo zullen b v. do renlg
ovtirgrtifeveo zoons van de fmuilk-S, waar-
waa, had haar werk geen succes gege
ven Zoo was het gegaan met bet idee
van het eerste boek dat zij tezamen schre
ven. Aline had iets willen bedenken in
verband met auto’s, waarin iedereen toen
juist belang stalde. Zij had voorgemeld
haar werk te verbinden, met een kuur
van haar broeder; en toen het baar niet
gelukt was een „eene goede intrige in
den jukten vorm” te bedenken, had hij
een denkbeeld' geopperd, dat bij hem wart
opgiekomen. Het genoegen van in eene
auto te rijden, het genot van reizen, bei
de nieuw voor Basil, hadden hem in be
zieling gebracht. Hij schreef als bij Inge
ving, alleen voor het genoegen van te
schrijven en te vertellen, wat hij had ge
zien en gevoeld En dte wereld wan door
die bezieling aangestoken en deelde ze.
Hij erkende dit niet voor zichzelf zag
dte waarheid ervan niet in, en gedoofde
zedfe niet, de* hij zonder Aline kon door
roet suoces verhalen te schrijven.
1... vaa WOf^
zerk zelf, en dat
lioht van zijn
a „Reunie”, Al-
ndging do Am-
mdiai en Omstr.
ONmengd OorlofnleqwB.
Hei leger.
Dont, prarideut van do Aroerikaanscho
oomtniHteio voor iniHtaind zaken In do
Kauior van Afgwaardigden, deelt offi
cieel mede: Op 8 Sepfemiior waren in da
Verwnigde Staten 1 074.146 vrijwilligere
onder de wapenen, n.l. het geregelde le
ger, bestaande utt 808.145 man en 7023
offiederen, de nationale garde bestaAndo
uit 387.421 man en 1425 of Meren, de
nwrvo Ixwtaande uit 55.487 man en
82.211 officieren en meer dan 27.841 of-
fiMeren in do opleidingskampeo. In deze
cijfer» fe niet opgeuomen het effectief van
Iwt nieuwe leger, onder de wapenen gt*-
ro«ipen|ioor oonecrtptle en bedk agenda
670.000 man
Wat d&EweedscKp affaire betreft,
is het Zweedsche telegraaf-bureau gemach
tigd geworden tegen te spreken de verkla
ringen van den correspondent van de „As
sociated Press” te Washington, die er op
regeering weru KigeAuuucu, wauun uuven-, weds, dat.de bewering van Zweden, als «OU'
dien op vervolging van de samenzweerders dit land Amerika en Engeland dezelfde fa-
clllteiten'Mhrleend hebben b(j doorzending
van telegrammen als aan Duitschland, on
juist is. In de wijdloopige tegenspraak van
het Zweedsch telegraafbureau wordt echter
(behalve enkele data-wjjzigingen) niet
rechtgezet de opmerking, dat de Duitsche
telegrammen in onbekend code-schrift
werden gezonden, terwijl de Amerikaansche
telegrammen in de Fransche taal moesten
worden afgegeven. Aan dit feit wordt dan
nu een draai gegeven door te zeggen: „Van
Zweedschen kant is nooit beweerd, dat de
Stockholm ter doorzending aangeboden tele
grammen ooit in code-taal waren gesteld”.
En dan iets verder: „In vertrouwen op de
lojjauteit van de Amerikaansche ambtena
ren te Constantinopel, die door de Ameri-
kaansche regeering bij het Zweedsche ge
zantschap waren geplaatst, werd contröle
niet steeds geoefend.”
Dit heeft er bovendien al even weinig mee
te maken en is hun zaak. Men behoorde
te weten wat geseind werd, althans kon dit
weten. In het geval met de Duitsche gezan
ten wist men dit niet en werd door
eigen onvoorzichtigheid, om het bijv, zoo
uit te drukken, onbewust medeplichtig aan
mogelyke Duitsche duikbootmoorden.
Uit de Zweedsche bladen, die blijven
voortgaan deze aangelegenheid te bespre-
in op nadere formuleering der vredesvoor
waarden.
Het getom aan de vredesresolutle van
den Rijksdag blijkt overigens ook uit de on-
eenigheid welke daarover in het Centrum
heerscht. Zoo verklaarde Schlittebauer, af
gevaardigde van den Beierschen Boeren
bond, die 170.000 leden telt, in een rede,
dat het Beiersche Centrum zich niet zal la
ten „ver-Erzbergem”, en dat Hindenburg
en Ludendorf grootere autoriteiten op mili
tair gebied zijn dan Erzberger. Dr. Heim
sprak over „Het vredesgejammer van den
Rijksdag en het gezwets van den alweter
die den Rijksdag b(j den neus neemt”
(Hiemede was Erzberger bedoeld).
De „Germania” merkt hiertegenover
echter op, dat het slechts de Al-Duit-
schers z(jn, die kwaad over hun ne
derlaag, zich thans aldus uitlaten. Het
blad eindigt dan: „Wie werkelijk po
litiek voelt, zal zich niet in de war
laten brengen door tegenstanders van den
vrede, waarnaar Regeering en Rijksdag
streven, en die de tegenstanders honger-
vrede en onderwerpingsvrede noemen, maar
zal de beslissingen tot richtsnoer nemen,
die blijkbaar niet lang meer op zich kun
nen laten wachten.”
Is zoo de met de oorlogskansen meedei
nende houding in het Duitsche kamp
(Oostenrijk dat niets meer te wachten heeft
en naar vrede snakt, zooals ten slotte heel
de wereld, kan buiten deze beschouwing
blijven), daar is men in de Entente-landen
geenszins bereid den strijd thans als geëin
digd te verklaren.
Ook daar overheerscht nog zeker geen
vredelievende stemming, die de hoop zou
zou kunnen wettigen, dat de ellende van een
nieuwen oorlogswinter der wereld zou wor
den bespaard. Integendeel, waar nieuwe wis
selende overwinningen opnieuw verlangens
doen ontstaan, daar wekken zij anderzijds
weer taai verzet. En wat de Russische
wanorde betrof, terecht hoopten de geal
lieerden, dat spoedig die figuur zou zege
vieren, die zij hij Kornilof of Kerensky,—
dan ook krachtiger dan tot dusver de lei
ding zou nemen; de eenige kans om den
toestand aan het front verbeteren.
Bovendien, men weet en kent de arbeid
van Amerika, die zich met enorme middelen
rustig ten strijde bereid, ook dat is een oor-
logsruggesteun. Nu heeft Kerensky zich
hersteld en nogmaals te kennen gegeven
geen afzonderlijken vrede te zullen sluiten.
Frankrijk heeft zijn nieuwe kabinet, dat voor
een krachtige voortzetting van den oorlog
ijvert en Engeland uit vredeswenschen op
een onaannemeljjken basis. Zoo is thans
de toestand in de kabinetten. Helaas dat
wijst niet op vrede.
En toch achter, als het moet boven de
regeeringen staan de volkeren en zij lijden
voort... H un verlangen naar vrede, een
oogenblik door nieuwen gloed van haat ver
teerd, leeft telkens opnieuw en krachtiger
Htó en onaangonsaro to
a vrouw ongretreft mag
©chigeooot, mia-
igaan, en zooala «ij dfikwijki
Jüu in Immw kort bu-
maar Snuxriedl waa haar echt
genoot niet en zou bit zeker nooit wor
den, ate zij niet op ha&r telkn paeta en
oen goedo <n zeer «clu-MJKÏere kleine
get met vriéndelijke woonlQea ia haar
glimlachenden mond waa. Daarom gilda
zij in Imar hart: ,.1-aat haar naar de
maan loopenen nog erger en zeide
luid met een vriéndelijk rtenv„Wei. na
tuurlijk I Het zal mij een groot genoegen
doen eeno vriendin van u welkom te hw-
ten, in Raeti ook. Ik b<n dol op ver-
ra»*iingen.”
Het waa een korte laan, en toen zij er
atien uit to vooraehijn kwamen, uwvrouw
Weet en Someried en het togepakte ding
met den paonekoekboed de chauffeur
volgde met bet vuile» maakten A line’*
ooaen zoo goed mogelijk gebruik van het
wt der sterren, om liet geheim te door-
gronden en het ergste te vernemen. Ifet
ergtee wM heel erg. Bij bot Uobt der
starren leek bet meteje eohftterecKl aoboon
en zoo jong, zoo erg jong I Welke ver
klaring zou de mom omtrent haar goven?
Wa» er nog hoop F
„Ik heb u wei gezegd, wat mevrouw
Weet zou zeggen I" riep Sonterled uit.
„Dit ie juffrouw MacDonaM, een dochter
van mevrouw Badlaotree MacDonald”
gaan 1.
Hij wist slechte, dht hij t
hieid ter wille van het w<
zij dat niet deed. Dat het
leven verdwijnen zou met het werk, ter
wijl zij gaarne zou ophouden met Schrij
ven en luieren als de bewonderde vrouw
van een beroemdheid en mUtionnair. Hier
had hij een vaag besef van de onrecht
vaardigheid van het noodlot, hetwelk hem
neerdrukte eene ongewone gemoedsge
steldheid voor Basil Norman, voor wie»
wereld vier jaar lang een gelukkige
bete «verend schoone woonplaats wao
geweest.
„ïk hoor nu eene autol” riep hij.
„Het te die zijne!” antwoordde zij. „Ik
heb den horen gehoord, toen zijn chauf
feur de auto uit de garage reed. Hij klinkt
geheet andere dan andere autohorens.
V.
Mevrouw Kedingfa laodhutejo, dat zij
aan hare zoo zeer bewonufenkj auteurs
luul geleend, had een heel aardügen hb-
gang. Men naderde het van <le tuinzijde
door een Laan, vol rozen en kamperfoelie.
Het kwam Aline Weet voor, toen zij al
leen SomerJed) tegemoet ging, dat de avond
nog een bijjtandwen geur verleende aan
de bedauiwdte bloemknoppen, een geur,
zoet ato onuitgesproken liefde. Zij voel
de, dat zij op den drempel van bet gtv
hik stond. Het kwam alleen maar op den
eersten stap aan. Indien zij Bomerlad in
de rechte stemming, met liet rechte woord
en den rechten blik ontmoette... In die
geurige «sbemering en atilte, nu aij el
kander in dagen ndrt hadden gezien... en
hij wtet, dat zij hier op hen had ge
wacht, aan hem had gedacht... en hij zag,
dat zij de japon had aangetrokken, welke
hij aan boord bewonderde, die, weèke zij
den laateten avond had gedragen, toen
hij haar zijne lea-euageochtedeni» vertelde,
De vredesbeweging, hoe staat
het daar nu mee? ‘Stockholm, het
Pauselijk voorstel, dat alles werd over
stemd door het herleefde oorlogstu
mult bij Riga en in. Rusland zelf,
waar rebellie dreigde. En geen wonder, de
val van Riga, in nauw verband met Korni
lof’s optreden, wordt het eerst naar-buiten-
waarneembare uitvloeisel van den chaoti-
schen toestand In het land, van den eens
zoo machtigen vijand; en het stak de
moede volkeren der middenataten een nieu
wen riem onder het hart. Zelfs wakkerde het
hen, die het minst van den oorlog lijden,
aan, in Duitschland opnieuw oorlogszuch
tige propaganda te gaan tieren, onder den
vaan der nieuwe Deutsche Vhterlandspartei,
terwijl ook aan de vredesre|tolutie werd ge
tornd.
Een slechte begeleiding dus voor het ant
woord, dat de Centralen onderwijl op het
Pauselijk vredesvoorstel bereidden. In dit
licht valt dan ook te beziep, hetgeen de
correspondent vjm de „Tijdteatt Duitschland
aan zijn blad over dit antwoord schreef, dat
wel is waar nog niet bekend is, maar waar
omtrent wel een en ander schijnt uitgelekt:
Ook hij schrijft: „de jongste gebeurtenissen
hebben niet gunstig op de ontwikkeling van
de vredesstemming in Duitschland gewerkt.
Het antwoord der pauselijke vredesnota
draagt hiervan de sporen. Oorspronkelijk
opgevat in een zin van verregaande tege
moetkoming, is dit antwoord onder den in
druk der verovering van Riga, de oneenig-
heden in Rusland, Wilson’s nota, het binnen
halen van den ruimen veldoogst en de ver
zekering voor langen tijd van de voedings-
behoeften in Duitschland, minder gunstig
uitgevallen dan de vredesijveraars hadden
gewenscht en de Al-Duitschers gevreesd.
Dit wil niet zeggen, dat het antwoord on
gunstig is. Maar uit het practisch gebied
van bepaalde tegemoetkomingen, bijv. Bel
gië, het Oosten en den Balkan, is het groo-
tendeels weer teruggebracht tot de bekende
theoretische vredesverzekeringen.”
Ook het „Berl. Tagebl.” uit zich in soort
gelijken zin, maar korter aldus: Het ant
woord houdt zich instemmend bezig met de
algemeene bedoeling van den Paus om een
duurzamen vrede te bewerkstellingen en te
bevestigen, maar gqat met het oog op de
houding van de Entente en Amerika niet
ken, blijkt al, duidelijker dat het land in
zijn oordeel verdeeld is. De kleinste vooml.
zijn oordeel verdeeld is. De kleinste, vooml.
conservatieve groep, ziet in Lansing’s ont
hullingen allereerst een kitamanoeuvre, de
andere partijen, de linkerzijde en liberalen,
deelen dit gevoelen geenszins en waarschu
wen tegen een pro-Duitsche politiek. Ken
merkend trouwens is de houding van de
meerderheid bij deze huidige verkiezingen,
waardoor de liberalen en socialisten reeds
19 en 31 zetels op de conservatieven won
nen!
Vaarwel voor een poosje, beete. Je bent
zoo vriéndelijk voor mij. Weneoh mij ge-
hik.”
„Ik wenweh Soroerledl gduk,” zeid» hij
met eene poging tot lachen., toen hij zioh
omkeerdle en wiel op M hute toeliep.
Aline begreep hem beat. Hij meende,
dat Seniorled gelukkig mocht zijn haar te
krijgen. Dat was aardig van heni.e n ook
weer jutet iets voor hero, want B<w41 was
zoo galant en ri<ldi>rlijk jegens zijne zus-
ter als een minnaar. En toch spet»
het haar dat hij haar ook niet g*Juk
bad gewenscht.
Zijiiep naar het hek. De auto stond
w voor te wachten.
16
Of was het om zichzelf, omdat hij zelf
zuchtig en jaloersch was op dien nieu
wen factor in Aline's leven, welke
■as allee naar wensch afliep haar van
“W “’’J nemen en hunne vennoot
schap ontbinden
d<> '“«o varkla-
SJ? ‘“’“«M»- Hf) wou Ue-
vot zlctareil logmvril» dan ataM te
M WM h« ook moer in gn.
Hmo nwte van Altao.
*!S2***>e’’ t»™
nij geneert moedeloos was en ziin iwen
ate fefteiijk mtelukt beaohouwdle, had hem
*~®tote gejuk geschonken, dat hij ooit
had gekend. Zijne herinnering bracht hem
bMiwemsnei al hunne reizen, hunne avon
turen weer voor den geest. Somenled’s
vrouw zou geene romans' schrijven. En
«Uu hart wtet Basil,
dat Alina S ziel niet in de boeken was,
«X»te de zijne. Hij wilde dit onderscheid
mssohen hen niet erkennen, maar hij
wist, dat het bestond. In vroeger da-
ued zij altijd een onderwerp gekozen,
WMrin h« publiek Op dat oogenblik hot
beUog oMdo, of .IJ «r on. gat ot
>»ooi> te worden. Julot
«MM lij er vla wakeiljk vm> vervuld
XBONNKMKNTBPKU8 pw kwartaal t IJS, pw waak 10 cent, mat
kwartaal f US, par weck 14 cent, overal waar da baaorging per looper g
po» par kwartaal I 130. tact Zondagsblad I 1—
AboanamaMaa wordea degelijk* aangaoomaa aaa on* bweae: Maut 31, GAtoA,
"InvurfihrnivuM^'uk (ukoend. <w. imoKMiM)'
-5 regeb I 0-55, alka ragal maar f 0.10. Bi) drie achteraanvolgeade plaatsingan wordea
daaa tagen twee berakaad. Vaa bailee Goads ea dM.besorgkriag: I—regel* f 030, elke
regel meer t 0.15.
zou dan ndasdiien niet gebeuren, waar
naar gij verlangde Zij moedigde zich
zelf aan door te zeggen „Waarom nfet?”
en herinnerde zioh, dat zij eene innemen-
de vrouw was. Eeu menigte mannen wa
ren reeds op haar verliefd geweest
niet de rechte, maar dat wtw bijzaak.
Waarom lan Soroerledl niet'? Hij was toch
ook een man, evenals de anderen
Hij was reeds bij het hek... zij haastte
zioh, zooveei zij kon.
„Heil dtn zege-vim-mten heid!” riep
zij hem lachend toe.
Hij opende hot hek. Maar hij was het
niet, die binnenkwam. Hij hietd bet open
voor étiiand andt'rw een vrouw, oen
meisje, in elk geval tets langs en vrou-
welijk.t. Het was in een inantei gehuld.
Het had een platten pannekoek Op het
Iboofd bij wijze van hoed. Wat kon dut
zijn co beduiden Hrt denkbeeld vloog
door Alintfs hoofd, dat er een ongeluk
Itfui plaats gehad op den weg van het
station naar hier dat Sowerled düt schep
sel minsohkn bijna had overreden of
haar hond of iete anders.
„Hola, mevrouw West!” antwoordde hij
opgewekt, „b.indeiijk ben ik hier geko
men en ik beh een logée voor dtezen
nacht mieegeib racbt. Ik heb haar mijn
woord er op gegeven, dat gij baar wel
kom zoudt heeten.”
Het Bcht van' A lino’s bhjdScliap
dween gelijk het maanlicht onder
voorbijtrekkende wdk. Zij begreep
strekt niet wat er gehewd was, of welke
verplichtingen bij haar had opgehgü
maar in elk geval had de luit, wcèks «Ij
i*ad gestemd, een Imrat gekregen, eene
ergen batit en kou dien avond nkt meer
worden bespeeld1. Zij was plotseling in
haar allerslechtste humeur in plaats van