int,
12
id!
>p
Meilïj
sollede meubelen
Stoelen, Kasten,
Iderflen, Theeta-
Styiameublemen-
peluch, Boeken-
ersoons onbesla-
istellen, Kapok-
apkamenneube-
le, spotgoedkoop,
.eerstoelen vanaf
»t f20.-, stni-
«els f5.5O, f7.50
rean
4»
No. 13503.
Dinsdag 25 September 1917.
50e Jaargang.
BEHALVE ZON- EN FEESTDAGEN.
Telefoon Intere. 82.
'Telefoon Intere. 82.
Feuilleton.
Miss Barrie’s Huwelijk
door
1
£Tx©xx-ws- ©zx ^-d.Tr©rt©xxtx ©*bla.d. voor <3-oxxcLsl ©zx Oxxxetreleezx.
VERSCHIJNT DAGELIJKS
msen,
Uitgevers A. BRINKMAN ZOON,
TIËN
dsche
ieken.
Geautigd OwloiMtaiwi.
trekt.
BUITBNLANDSCH NIEUWS.
e genees-
mtatekinff
BOUCHER. Den
VIII.
Mac-
22
kDCordia”, Too-
Wordt urrtifft)
ery
Gouda.
8 u. Algem. Le
to t bes try ding
dat
zelfs het
gevolgen
’eregeld tijdig
ngen van ver
makelijkheden,
igenda te ver
werden gesloten gehouden,
een nijdage bid voor elk,
irezen bij
b, ver-
Ruenza
C. N. en A. M. WILLIAMSON.
(Nadruk verboden.)
GOIBSCH E (01 HIM.
>it.
ira
Zij
1% u. itVergad.
jk Ijewwkundtg
2.2S,
«and.
S 70.
k) theoretisch toe-
ens van het
boekhouden
BRUGGEN.
1016 11
t mta-
Mijn
wee
intesser
i v. h. 1
ER
gri> en
Dhnuu
hij nog
Het wi
Wij gaven gisteren enkele uittreksels van
beschouwingen in de Entente-per», in zake
het antwoord door de Middenstaten op de
Pauselijke nota gegeven. We zouden daar
mee door kunnen gaan, nu allerwege deze
antwoorden besproken worden, doch laat ons
resumeerend volstaan met te constateeren,
dat men algemeen zeer weinig optimistisch
gestemd is. En in de eerste plaats is het
weer het groote wantrouwen, dat uit de
toevettwxiwd
ren, die de oor-
nnil
„Berl. Tagabl.” beMaagH zich daar
in bittere Ix'woordiugra en
overheid die or
(ebrulk maakt,
JteR, na M In
m ervarinw ’w'-1
en Woning-
amwsie Armen-
Ux’paHfen
OOgeiiblik
torwch,
dra dikken
>och toen hunne
de hare als
ar heen gaan'
uitvcditra.”
-- ---mevrouw Weet,
hare oocod wendlon rooder dan ooit.
zeidto zij aarzelend, „mieBOhler
Iret maar moeilijkheden gieven. L..,
mocht eras hare toevlucht nemen tot de
wet. Verbeeld u, alö zjj politie zondonï
hare kleindochter terug te krijgen.”
Sonierlod lachte en zeido niets Htjwne
n<et lm eene etemkning om to redetwisten. I
„Hij zaf niet gaan,” dacht Allne. „Den
heniei zij dank, hij ontloopt liefst zwa-
righttfem.’1
Dit wa« in den, regd waar van 8o-
^rledl; maar zijne regdg hadden uitzon
deringen.
De gevechtsacties aan het Westelijk en Oostelijk
front. De houding wati Japan. - De toestand in
Griekenland. Het antwoord van Duitsohland en
de Entonte-pers.
ONS OVEBEICHT.
Op het Westelijk front blijft het
kanon gehoord en worden te land en in de
lucht verkenningen uitgevoerd. Van infan-
terie-actie wordt echter geen melding ge
maakt, al doet het toenemend artillerievuur
nieuwe voorbereiding veronderstellen, vooral
op het front bij Verdun.
Dat in Griekenland alles nog niet in
het reine is, valt af te leiden uit een Reu*
ter-telegram uit Athene, waarin melding
wordt gemaakt van het afkondigen van den
staat van beleg in een drietal provincies.
Welke bijzonderheden hiertoe hebben aanlei
ding gegeven en wat hieraan is voorafge
gaan, wordt ons door de censuur onthouden,
doch op orde en rust duidt dit nu dadelijk
niet. Wel vernemen we nog, dat de adju
danten van koning Constanten, die by ko-
ning Alexander waren gebleven, door de re-
geering zijn weggezonden, omdat zij onte
vredenheid tegen het nieuwe stelsel wekten.
Een beweging tegen de regeering dus, waar
van echter de draagwijdte niet valt te be
palen.
'lenkoliiiiljiikWi-
lerdam.
van du papietrproduc-
ing van papiergebrek.
de uitgevers zich mH
zddte hij nadenkend', „dat
worden geraadpleegd?”
„Heel goed. Dan zal ik
fn het met die oude dame
..H<* tdegram!” dacht
en hr
„Och’
zou I
het geoorloofd hiermede langzamerhand re
kening te houden. Wij zouden geenszins ver
wonderd zyn, indien wij vernamen, dat bin
nen eenige maanden de vlag met de rijzende
zon overal wappert op de Europeesche slag
velden. Onder de vele methodes om een snel
einde te maken aan den oorlog is schijnbaar
het te hulp roepen van de Japansche leger
scharen een van de meest voor de hand lig
gende en eenvoudigste geweest. In diploma
tiek opzicht was deze tot enkele maanden
geleden niet wel mogelijk. Zoolang China
een onzekere factor bleef, de Vereenigde
Staten onzedig waren en Rusland een mach
tige mogendheid, kon Japan zyn legermacht
niet terugtrekken uit het Verre Oosten en
de kans loopen dat plotseling het evenwicht
in China werd verstoord. Over land hebben
de Japanners reeds twee jaren den Russen
hulp gebracht en thans komt het er op aan
na te gaan, in hoever het mogelyk zou zijn
deze hulp uit te breiden. Het vraagstuk van
de Siberische spoor overheerscht alle andere.
Op het oogenblik is Wladiwostok opge
hoopt met goederen, bij gebrek aan goede
renwagens. Bekwame ingenieurs zouden
zonder twijfel het nut van de transsiberische
Ijjn kunnen verdriedubbelen, indien Rusland
toestaat de exploitatie van dezen spoorweg
aan een Amerikaansche commissie op te
dragen.
In het Oosten willen de Russen den
druk der Duitschers bij Jacobstadt blijkbaar
verminderen, door een afleidende offensieve
beweging in het gebied van Riga, ten einde
aldus tijd te winnen en de bedreiging van
Dunaborg te keeren. Of de Russen daarbij
in de nieuwe, thans door hen ingenomen
stellingen stand zullen kunnen houden, dient
te worden af ge wacht. Over den wanordelij
ken toestand in Rusland bereiken ons nog
steeds allerlei geruchten. Blijkens de Zweed-
sche pers blijven de kozakken nog steeds de.
zaak van Komilof getrouw (eenigen tijd ge
leden kreeg men uit de berichten juist weer
een tegenovergestelden indruk). Wel zouden
met hen onderhandelingen zijn gevoerd,
doch dezen konden niet tot een resultaat
leiden. De telegraaflijnen en andere verbin
dingswegen zijn echter in handen van het
Revolutie-Comité. Hierdoor is het gelukt
enkele zeer bedenkelijke cijfertelegrammen
op te vangen, in verband waarmede nieuwe
arrestaties onder de troepen zullen plaats
hebben. Generaal Kaledin, die niet gearres
teerd is, houdt zich, naar mededeelingen
van de „Svenska Dagbladet”, bezig met de
organisatie eener oproerige beweging en
tracht de kozakkentroepen aan het front aan
zyn zijde te verkrijgen. Ook andere troepen-
deelen zouden reeds zijn partij gekozen
hebben. Kerensky, die als zijn plaatsvervan
ger in den ministerraad, den min. van Bui-
tenlandsche Zaken Teresjtsenko heeft be
noemd, bevindt nog steeds in het hoofdkwar
tier en is bovendien nog bezig met persoon
lijk alles in orde te maken voor de terecht
zitting waarin Kornilof zal worden ver
hoord. Alexejef blijft de krijgsoperaties lei
den totdat zijn opvolger, generaal Doukho-
mine, het bevel zal hebben overgenomen.
Niet lang geleden bespraken wij hier de!
houding van Japan en gingen na in
hoeverre dit land bereid zou zijn over te
gaan tot het verleenen van daadwerkelijke,
militaire hulp aan de Geallieerden. Belang
rijk in dit verband is hetgeen wij daarom
trent thans nader lezen in „Le Journal de
Genève”, dat onder den titel „De hulp van
Japan” zich aldus uitlaat: „Ofschoon wy de
actieve deelneming van Japan aan den oor
log nog slechts by geruchte vernemen, is
DUITSCHLAND,
Gebrek aan krantenpapier.
De voornaamste Berlijntiohe bladen zijn
genoodzaakt geweest, wqgomi de totaal on
voldoende papier-leveraatiihw, hun num
mer van Zondag aananerkolijk in te krim
pen Het rednctionoelo gedeelte utorat wor
den bekort, verscheixteno artikdra on be-'
richten moesten turzijdb worden g-'legden
bijna allo advertenties, ook die betreffen
de do oorlogwdeening, moesten wegens het
papiergebrek worden weggelaten. Deom on
houdbare toestand zegt het „BerHner
Tagobl.” te ontstaan, oteolioon lAiitsch-
laiul tijdras den vrede zoo’n overvloed
van papier bad, dat jaarlijks duizenden
wagons tot lage prijzen naar hei buiten
land verkodg moesten wonden. Tever
geefs hebben de uitgevers van bladen on
de i>apie'r-dleskundtgen. jaren lang du aan
dacht ven de l«evoegde overheid gevestigd
op du noodteakHijkheW maatregelen te ne
me», tot vergrootan
tie en tot v oorkomdi
V ruolrtetoo» hobhun.
INGEZONDEN MKDKDKRUNGKN 1-4 ragato f «tka rajri awr «JS.
Op dc «ixwpagina dubbal Urwt
Gewon* adveneuite iagenondMi ■UidiiliM— M WH «M* gwedvrMvdM
prqa. Groot* lea*A na raadw annr pteatwniM*.
KLEINE ADVEBTKFmtN **.v«nga<i M ■■ntenfcf f teüefcpde iff
koop eerkoop, haar *a «eba. 1—ft taffab OJS «the rafri «mm mm M| vMraÜ- i
bMaliag MaaiMMB gWKBe 10 ragMa BewtjinMiart ft mm.
FIUNUUK.
Do Amerikanen in F r ank r ijk.
In het Zuiden van Frankrijk te de
Ainwriknansulio generaal Bullard1 aangeko
men Nadat eeD aldeeilng awplrMd-lnge-
ndeurs heui rente voorafgegaan wan. Drao
zullen aan het front hun utilitaire oplei
ding Voltooien en lal«*r bij den mBUairen
sportdlenat worden (ngedveW. VoorUïurood
komen grooto contingenten jonge officie
ren aan, wier oidvkltiig
wordt aan Frantiehe offidurr
tegw]M-actijk voldoende krant
vyandelyke pers klinkt Verwonderen kan
dat niet na de flaters door de Duitache di
plomaten de laatste weken geslagen en de
opzienbarende onthullingen van Amerika,
terwyl ook de houding der Duitsche regee
ring tegenover Argentinië allerminst ge
schikt is geweest de stemming te verbete
ren. Zeker, men heeft Argentinië zyn ver
ontschuldiging aangeboden, maar eerst na
dat het ultimatum was gesteld. En op deze
wijze weer was het mogelyk, de „Westmin
ster Gazette” de gelegenheid te geven er aan
te herinneren, dat weliswaar de Duitsche
regeering Argnetiniö thans hare veront
schuldiging aanbood en Luxburg verloo
chende „omdat zij blijkbaar het aantal vij
anden niet wil vermeerderen”, maar dat
nog verleden week werd gemeld, dat de kei
zer den Duitschen minister van Buitenland-
sche Zaken zijn waardeering betuigde voor
de trouwe diensten, door Luxburg bewezen
aan vorst en vaderland. Al» dit in een ander
land dan Duitsohland gebeurde, meent de
„Westm. Gaz.”, zou men zeggen dat óf de
verontschuldiging, öf het huldeblijk come-
die was, maar in Duitschland is een getyk-
tydige verloochening en belooning van offi
cieels zijde iets heel gewoons. Het Duitsche
volk moet, zoo besluit de „Westm. Gaz.”,
begrypen, dat het de geallieerden ónmoge
lijk is om door vrome belfdenissen op papier
te vergeten wat zjj weten omtrent de Duit
sche regeering, hetgeen ten opzichte van de
kracht van haar woord wantrouwen inboe
zemt
Hoe ook de Amerikaansche onthullingen
dit algemeene wantrouwen in Duitschland’s
bedoelen nog hebben ver«e»«rkL blijkt uit
hetgeen ten slotte de „Daily Mail” zegt:
„De wijze waarop Duitschland naties be
driegt, tegen wie het geen enkele klacht
kan inbrengen, zien wij uit het geval van
Argentinië en uit het voorbeeld van de Ver
eenigde Staten en de verzameling van pas
openbaar gemaakte stukken (zie ons blad
van gisteren), waaruit blijkt, dat er voort
durend misdrijven tegen de Amerikaansche
onzijdigheid plaats hadden en samenspan
ningen tegen Amerikaansche levens door
Duitsche diplomaten en agenten gesmeed
worden."
Maar er is nog iets, dat de stemming te
gen Duitschland verbittert en dat is, wat
zich in Duitschland zélf voltrekt, waar ieder
nieuw militair succes de oorlogszuchtige ele
menten aanwakkert en hun vanen, ten spijt
van de RJjksdag-resolutie, doet opsteken.
Een getom aan de vredesresolutie, waarop
wij reeds eerder wezen, en welke aantoont
hoe weinig deze militaire natie nog gang
baar schijnt voor de groote vredesidee, die
toch de toekomst zal moeten beheerschen,
wil men nieuwe oorlogen mijden. Want was
het eerst nog een stil verzet tegen de Rjjks-
dag-resolutie, thans is de machtige natio-
naal-liberale partij in congres bijeen geko
men en heeft deze resolutie eenvoudig open
lijk verworpen. Zelfs eischt zij machtsuit-
„Reunie", Al-
iging de Am-
idla en Omstr.
vtirzoekwrlirlfUn gewond tot d»u rijkaLadi-
suBcr, en nadat kort gelaten alle Hok-
ttteelie couranten papitT-lültritkra zoowat
een wrak lang h«4>bra stil giwtaan, kun
nen du grooto Berlijnsclm bladen nê<< raw
wrat hun licmiluffdipn liqicrktt' portie krij-
'“lx
over kb Idttere te'MOonteigcn en zegt,
dat de overbtidl <Me onopbouiHIjk van de
per» gebruik maakt, en haar «Hertel
etechen Jti4t, na in ttete oorlogsjaren
opgedane ervaring, 'niet du' noodige be-
kwwandieid toont onl de bladen de ver
vulling van hun taak n
Aan fraaie en iimxiI
menton geen gebrek,
de btaulra niet
eraeninalu I
publiek
Zij had geweien, dat dit zou komen.
Al wat zij had gedaan, had do oataetro-
pho «Jeohts verhaast. „Dia arme, oude
danie" stamelde zij. „ik kan niet nala
ten mei haar te «yinïpadüscwen een
beetje modedijden me» haar te hebben. 1
Wordk er hoeteuiaail niet op haar gelet
nadat zij het luedslio toch heeft opge-
voed?”
„Gii vindt,”
zij behoort te
„O ja!”
mogulijk te maken,
klinkende oainpli-
tuear daar hebben
vwi aan, dftu zich ten
hoiraanerd zira in bun poging
luH publiek ointrrat de gebeurtratewun van
den <Mg In te Hchten.
de mevrouw MaeDonak), „en zijne vrouw,
lora ik in mijn jeugd met mijn «x?htge
noot op het eiland woonde, ijwt ini)
zten Mary waw haar naam. Zij waren
godvrotizendu utenochen ra droegen, niet
zulke moote k leer en ate gij. «dte ntei
des ZomtegH op hun brat.”
„Ik schilder portretten van mratfcheft,
ziet gij, ra ra moet in «teten wonen,”
zeide lan kalm, oteeltoon hij lui w*« ge
worden. tora bi| rijk werd ra n4<H meer
liad getiobildurd. „Mijno klveren pauwen
beter bij mijn werk ra levenswijze dan
dlo van mijn vadur, denk ik-, oftMboon
wat mijne bartleimn betreft, mijn vaders
hoed te groot voor Iwn -zou zijn gewerat.”
„Ik denk, dat gij g»4ijk hei>t wtH do
heraemm lirtrelt. Gij zijl jongeling, «Ho
naar Amerika onAr dra naam van Ho-
nnvhid,*’ merkte mevrouw MaoDonald
Mrrag op. „Ik het» over u geh-ara In de
couranten-, maar Ik heb uw gedrag nooit
goedgtitranl, udjnheor. Volgen» mijw» mee
rling te twt geen mMnenwark doek m«*t
verf te bratripcen, en dwa«e vrouwen aan
te moed£gra ijdel op hun gelaat te zijn.”
„.Mijne portretten wordtu niet b-woliouwd
als die uitwerking te hebbm,” antwoord^
de ftotneited, „«wder het tigradcri In
■♦oinmige gcwallra. Fjl het spijtinij, <tet gij
»»ijn gwteag afkrart, omdat het era aiei-ht
began te voor wat ik kom ztggra. Ik
kan er uehter nieia aan dora Ik kra me
vrouw BaHantree Maol >onaM oppervtakk Ig
Ik ontmoette haar hi Anx«rika...”
Indira gij denkt, <hl «nu krantema-
kfng met <Ku vrouw urae aanbeveling bij
mij te, mraeêr, vergi-t ge u erg," kreeg
hij ten antwoord.
mald thuis wa«, zeido hij botweg; „Ik
wraach mevrouw MacDonald te bezoeken.
Ik moet haar stprekra niet over mijne
belangra, maar over do haro En gij
kunt liaar -zeggen, dat ik niet Do Mac
Donald van Dbrmw l*o, maar een
Donaldk iete geheel versolallrariB.”
Hij wifat wei, dat d«’ naam Somerled
g«‘en „Opra ScHamo” voor drao dbur was
on hij vond dit wed prettig. Het watidkil-
dkdijk, dat hij den rechten sleutel had
gebruikt. Mteschten zou geen ander era
vreemdoMiig hebben geholpen. Anna (’ara
wan geel»., Soliotsche, maar de naam Mao-
Itanadd werd getterbioMgd Idiman. deze
poorten, ouversoHHig wlo do drager wae,
ra deze donkere man met do blauwe oo-
gen, rvclA door u tesra dirongra ate
scherp steal, zag er niet uit ate iemand,
die zich tets zou aanmatigen, waarop hij
geen recht had. Zij verzodH h<«n haar
in het hute te volgen, hetgeen hij deed;
In erao vestibule, ra verder naar era
akeliger salon, dan hij nog ooit wadbln-
nengetredra. Fr wan mtewciilra. een even
somlier vertrek op het eiland
gewenst; maar in dito dagen wtet
niets van saiona.
as nog zelfs niet irit dra eersten
tijd van Victoria. Het was uit het nrid'-
dra harer regeering, ra wrijven ra bor
stelen liadldra de leelijke meubels geen
tijd gegeven to vrazaobtra. <Hij nam plaats
op een paanfendiarra sofa met twee ge
werkte kussras, leder rechtop in een
hoek Het erae stekte era hondenkop
voor, het andere era bundel witte en ge
le Iforaira met een koudra achtergrond
van Malen kralen. Aan dra muur hin
gen era paar etsen; era o bijeenkomst van
(Covenantersportretten van geloofshelden
met bakkebaanira of Ifaardenra ver-
Dit was dus do tuin, wiaar dio vreem
de m«sjeSbtoraii ontloken was. Barrie in
al hare zondertingheid was nu geen- raadt
eel meer voor .Sonuraled.
De twee poortcwi in den hoogra muur
maar er was
een nijdago bed voor elk, die poort voor
bezoekers (dlczo was bijnai ovrabodig), en
de poort voor winkeliers en bedienden.
Een Ixyaarde ra knorrige, verwondi-rdu
vrouw opradd dlo poort dfer IxvxM’kerö voor
waarom het meteje minder van
’•ra wist dan era vogel, die geleerd
djnc vleugete uit te wlaan; en ook
ra, waarom zij nooit kon terugkoe-
te haar jong leven te slijten aoh-
iA tuinmuur vanllillard House. De
gedatehteX kwam in Somerledi'rt geest op,
dat het mtereseant zou zijn haar de we
reld te t\onen, die zij nooit had ge
zien, niet \dleen tusschen Carlisle ra
Edinburgh, itój
ver weg, naafj
Dhruin, ia zijd
den oceaan bij
Dat w
liijk, mtaar het was era prettig denkbeeld.
Hij wa« vaui pion gewenw, z
graaam voor te doen, maar hij
dat dat niet de juiste methode
om met draken om tq
bdeefd te vragra. of
breidiug in Oost en West, en oorlogsschat
ting, terwijl zy verder verklaart, dat Elsas-
Lotharingen zelfs niet aan de groene tafel
genoemd mag worden!
En wat het Centrum betreft, merkt dff
„Köln. Volksz|g.” op, dat deze partij niet
minder dan de nationaal-liberalen het parle
mentaire stelsel (zooals de resolutie ver*
langde) van de hand wtfst.
Trouwens de Al-Duitsche pers geeft dui
delijk te kennen, dat de Entente het ant
woord van Duitschland op de vredesnota
goed leest, als zij daarin geen concessie»
en geen toenadering ziet!
Wahrlyk, tegenover zulke symptomen 1»
de haat der „wereld van vijanden” verklaar
baar.
„joaruv vu auorngü, vurw vnuvrwj
opradb die poort dter bezoekorS voor
Somented, ra plaetete zich daar recht
voor, aoodnt hij niet zou kunnen voor-,
bijgaan. Dooh daar zij maar omal gt>.
bouwd wa», eraigezln» met Gotbtedho lij
nen, ra dfa poort broed was, zag So-
murtad langs hare vliegende rokken naar
dm achtergrond. En het was dezo ach
tergrond, welke hem bliksemsnel deed be
grijpen, waarom hot metejei minder
het 1
heeft
de rc
ren
Ier
ZWmiMILAND.
Do intornationale confe
rentie te Bern.
De oratrate organisatie voor een duur-
tarnen vrede, die zooal» Ixteend te ran
internationale confervntiu te> Bern wH botv-
dra, Jieuft zich tot du roge«*riug<vi ge
wend om haar steun bij het rutzra «kir
afgevaardigden. Zij berwpt zich erop.dat
haar werk in overerastomming 1» ns-t de
uitlatingen vao versdrillewie regeering»»-
personra, ra zegt in verband wat p««-
«MNiwedgurlng voor <ta conferentie te Stock-
hobu, dat do redrara, die daarbij gohten,
niet toepasM'lijk zijn op dw.e (-onferratte.
De voorn&Miwte reden voor de weigering
te Stockholm was, dot imi» het niet ge-
wrasiclbt aul»Me, dat de vrede w zou uit
zien als het werk van, era poUtieke par
tij. ita bijerakotniMra. te Bern zotatan eoh>-
ter worden bjjgewooiMÏ door aanhangers
vat» de inerat vontoMilcnA» politieke par
tijen, ra zoudra ni<< A-n conereten ln-
houd van het vredesverdrag Iwikondelen,
maar 4»t< vantetitlra van internnAonab'
voorschriftra ter voorkoming van toekom
stige oorlogen.
BVfLANIX
Do z kK orn lIof.
Do laatste onthullingen in de pers Im»-
treffende de besprekingen, die du minla-
ter van Oorlog ra de eg-graeraitewtinuH
gmoerd hebben vóór het Kornilof-Lnaktent
betreffoiute een overerakomst, die er tus-
schen «h-ze twee zou Iwbbra plaate g<4i«d
owvii d» dictatuur, heeft in revoluiionnaire
kringen groot opzien gdraard.
schrikkelijke wikte MWijntn v.TvuJgd of
gepakt «foor honden*. „Vreeselijk!” tftinm-
de hij inwraiBg. ,,Wlo zou verunoedra,
dot zulke clingra heden tra dage nog
Ixotaan?”
Hij zou gvHClkikt dezelfde critick ,tob-
bra kunnra toupansra op de oude vrouw,
die op dat «ogenblik de duur oprade en
binnenkwam, torscli, ondanks haar hin
ken ra dra dikken stok In de knokige
hand. Doch toen hunne oogen elkaar out-
mouttra de hare al» dikke gla*zen rui
ten, waarachti-r era brandend vuur maar
flauw doorrichera sprak iete in haar
barsdira geewt tot iets evra barseh en
onbuigzaauiH op dra bodun vau zijne na
tuur. Tot zijnu eigen vorbaolng voelde bij
een rigraaandige opwelling x&n sympa
thie voor de geduchte Grootma. Maar zij
zag hrai In liet geiaai, udmrp ra reoht.
„Zoo meneer," ztide zij met era diepe
stra», haan! die van era man, ra ver
wonderlijk jong ra krachtig: „zoo me
neer, ik herken u niet, ofschoon gij toe
gang tot mijn huis hebt gekregen door
den naam Macdtonnld op te guvra.”
„Dat te waar,” antwoordde Ion, die
bij hare komst was opgestaan. „Hei te
do eorstu maal, dat ik dien naam hol»
opgogKwen soifert vete jaren, ofeehoon Ih«i
do mijno te ra dlo van. mijn vader voor
mij.”
„Wie was uw vader?” ondervroeg de
oude vrouw hem „In welke Intrekking
teond hij tot Duncan, mijn gestorven cclit-
graoota halfbroeder?”
„In geune hit rekking bebajve (tot «Ij
tot dezelfde eten behoorden. Gij «uk
ttobien nie*t \»n ons hebben geboord,
vader was mi boer. Zijn naam
David.”
„Ik herinner mij dien mau goed,” «el-
ABONNEMENTSPRIJS i P«r kwuttal f 12S. per wek 10 cent, net Zood^bted p«
kwartaal f 1.75. per weak 14 coot, ovarii ww da basorgiad par looper fteachiadL Franco
per poet per kwartaal f 1.50, Zondaftablad t 2.—.
AboanMueatea worden daftnlijka naaganoenaa «n «M ttaroaa: Maaar 31. Gouda, tnj
MM «gsatea. dM boekhandel an de potekhmoraa.
ADVERTENTIEPRIJS i Uti GowM oMatrekM (beboerend* tot den benorgkring)
1-5 rafteb I 0J5. elke rttae| Am/ 0.10. Bij drie echterweavolfend* plaauingea «orden
d*M tegen t^pe berekend. Van bolton Goode eb dM.bcoorftkring: l-J. regel* f 0J0. aike
raffel dleer f 0.15,
Nieuwe a t r Ijd Wij ze.
De correspondent van de „Daily Ex«
te New York maakt melding ven
euft artikel, v ersuhenra in het „Journal
lor Aviation”, gewijd aan iten uitvinder
van het groote Enguteche vliegtuigtype,
waarin een nieuwe utrijdfwii» voor de
vliegtuiigm wordt aangegwm, die in <te
naaste toekomst zou kunnra worden ge
volgd, nu du deelneming van Amerika
aan (ten oorlog een groote ontwikkeling
van liet vlieg wezen mogelijk maakt. In
plaate van dte artilteriovoorl>ereiidlng, voor
afgaande aan dra infaniuriraanvail, zou het
voorbereidend vuur kutuira worden gege
ven door groote vliegtuigen, dlo groote
itoeveeiheden zware granaten meevoelen.
Voortdurend; zoudra vliegtuigen kunnen
al ra aan. vliegen om nieuwe voorraden
aan te voeren., terwijl kMne vliegtuigen
de aanvallen» afhouden. Verder zouden
Iwnderden van zulke groote vliegtuigen
de muniltiefajbriekra in Duitsoliland kun
nen aanvaillra.
verder.
waant zou zijn haar de
ra, die zij nooit had
leen tuBschen Carktaic
war over de heuvelen ra
het purperkleurig eiland
ijite gouden oirilijating van
ifondergang of zelfe
wo» natuurlijk niet moge-
>S iiBwvr nee was era prettig denkbeeld1.
Hij waw van plan geweest, zich aan
begreep,
zou zijn,
tegaan. In plaatavan
J mevrouw MacDo-
