irslag an Gouda. No. 13506. Vrgdag 28 September 1917. 56e Jaargang. VERSCHIJNT DAGELIJKS II, GOUDA. Telefoon Interc. 82. Telefoon Interc. 82. en ;n. Feuilleton. 7.. TO-A- Miss Barrie's Huwelijk door e plaatsen iravenhaga. Uitgevers A. BRINKMAN ZOON. fee en. ^.d.'vextexi.tie'bla-d. voor G-ovLd.su erx Qooo.stxolc©oo.- BEHALVE ZON- e|m FEESTDAGEN. regel» f 1.05, alk* rafel meer f 0.25. trareao MaUT 31, Gouda, bij ooruitbetaling. BUITENLANDSCH NIEUWS. 2291 94 Zener m m e n- 2196 54 ,Cc<M»rd4a’’, Too- .Ut' kwi tra _i toch Hot ove C. N. A. M. WILLIAMSON. (Nadruk verboden.) ikkartf ON Gooda. Bij trrie Jó). Leerarea, es Hincmn. nieuwe leerlingen .EN DOORN. „«.ij inui' zondra had; «U U IUO-M en ander gtwulikxit it or nu b<’»rek la, do oorlog voldoen- kunnen „Ik verstaan jngf‘« nemen n wijsen lijn en i. Door iterkend den en worden, gij be- En juist in dit stadium ook blijkt door het ingrijpen van Amerika, den oorlog te wor den verlengd. Amerika, een land dat men niet om niet zyn ontzaggelijke voorbe reidselen laat maken en aan welk overzeesch r(jk juist de huidige Europeesche slagvelden In het Westen blijven op hetzelfde oogenblik de Britsche aanvallen als moker slagen op de Duitsche stellinge^beuken en niet vergeefs. Zoo wordt van oFmeer be langrijke plaatsjes in de Duitsche gevechts- zóne nu de verovering van Zonnebeke ge noemd, terwijl als andere vordering de alge- heele verovering van het Polygone-bosch wordt aangegeven. De nieuwe Engelsche linie loopt dus nu ten Oosten van Zonnebeke, om het IPoygonebosch en ten Westen van Gheluvelt. Hoezeer de Duitschers beseffen dat in dezen sector van het gevechtsterrein voor hen allestop het spel staat, daarvan ge tuigt de vertwijfelde verdediging. ttod. H«< *k de Fn- lij vredo». do Heilige tem ik toe!” antwoordde „Het lijkt meer dan ooit. tooveiMprookje leef. Vijf een van de regci'ring gemaakt. Hot gaat de ves- kturzaane dUng van in onder- «w ontwape- 1 Hover zi-Ji. ilHcerden hun punt wijden, ultimata vorm I Asquith’s rede resumeerend blijkt, dat men I de kaart van Europa wil herzien in over eenstemming met de wenschen der nationa listen, waarbij dan een Wereldbond gevormd dient met arbitrage voor mogelijke geschil len. Weg met het begrip overwinnaar en overwonnene. De wereld één, in hare Veréé- nigde Staten. Waarlijk, slechts zulk een vrede, een vrede althans dit ideaal benade rend, zou met het bloed der millioenen en al de geleden ellende niet te duur zijn ge kocht, want hoog zou het licht stralen van moeizaam bevochten, maar zegevierend ge luk een wereldvrede I Asquith heeft den weg gewezen, al kan men over de mogelijheden ook pessimistisch of optimistisch zyn gestemd. Want de vraag blijft, of die uiterst moeilijke nationalitei tenkwestie inderdaad zoo zal zijn op te los sen, dat men geen ontevredenen laat en of nieuwe ontwikkeling geen nieuwe begeerten zal wekken? Ook heeft Asquith niet aangegeven, tot welk voorbeeld Engeland op dezen nieuwen weg bereid zou zijn. Wil het zyn schepter over de oceanen, der menschheid bieden, Ier land, Zuid-Afrika en Indië haar zelf-be- schikkingsrechten toestaan? Hij heeft niet gezegd dat zijn land niet tot deze noodzake lijke offers bereid zou zijn, maar het ook niet beleden, ofschoon hij wel de door Duitsch- land te brengen offers heeft uitgemeten. Als hij tegenover de ontruiming van de be zette gebieden door den vijand niet stelt de ontruiming der bezette gebieden door de En tente, dan kan zoo een eenzijdige opvatting toch den vrede niet nader brengen en... zal worden doorgevochten. iw- ra Woning- 3ommie*ie Armen anderen vorm van wat men de „balance of power” noemde, maar de vervanging daar van door een internationaal stel sel, waarin plaats is voor groote en kleine staten en waarin aan beide gelijkelijk de vaste grondslagen voor hun onafhankelijke ontwikkeling worden gewaarborgd. Laat ons, aldus besloot Asquith, weten<l dat al het bloed en al de schatten, in deze drie jaren geofferd, niet zijn gegeven voor een zelfzuchtige of wereldsche zaak, en in de zekerheid dat in de overwinning der Ge allieerden de eenige hoop voor de wereld ligt op een hechten, vruchtdragende» vrede, met rustig vertrouwen en onwankelbare toe wijding tot het einde toe volharden. ikingen daarop boekformaat Een belangrijke rede van Asquith. - De succes volle Britsche aanvallen in het Westen. ONS OVERZICHT. Asquith heeft te Leeds een rede gehou- dem welke een nationale verklaring mag ge noemd en vrijwel met een regeeringsverkla- ring omtrent de oorlogsdoeleinden gelijk staat, zooals de „Daily Chronicle” opmerkt. Wat den vrede betreft, zeide Asquith, dat het niet noodig was met eigen oogen, zooals h|j verleden week de slagvelden in Frank rijk en Vlaanderen te zien, om te beseffen dat het bereiken daarvan het hoogste be lang der menschheid is. Het is elk offer waard, behalve de opoffering van de din gen, die den vrede waarde verleenen en die zijn duurzaamheid verzekeren door hem te baseeren op een vaste rots van internatio naal erkend en gewaarborgd recht. De vrede in dezen zin vervolgde Asquith kan niet verkregen worden, gelijk dikwijls ge schiedde in het verleden, door het staken der vijandelijkheden, gevolgd door een proces van gebieds-overeenkomsten, om ten slotte te worden yastgelegd in papieren protocols en tractaten en daar overgelaten te worden aan de genade van het toeval. Nog minder vervolgde spr. kunt gy uitzien naar een vrede die door den over winnaar aan den overwonnene is opgelegd, met ontkenning der beginselen van het recht en waarbij de historische tradities, aspira ties en vrijheden der betrokken volken niet in acht worden genomen. Vrede zeggen nu de Middenstaten te ver langen, maar, vroeg ‘Asquith, is er in de nota van den Rykskanselier of in de jongste en officieele verklaring der Duitsche regee- ring eenige aanwijzing dat zij bereid is om niet alleen de misdaad van 1871 te niet te doen, maar ook verdere practische stap pen te doen, die den weg kunnen openen tot een werkeljjken, duurzamen vrede? Is Duitschland bereid om te herstellen, wat het toen aan Frankrijk ontnam Is het bereid om België zijn volledige politieke en economische onafhankelijkheid terug te geven, zonder belemmeringen en voorbe houd en met een volkomen onschendbaar heid en materieele vergoedingen, voor zoo ver deze kunnen voorzien in de verwoesting van zijn gebied en het lijden van z(jn volk? Het is niet goed den wereldvrede te „sma den” en Ik wil niet verkeerd begrepen wor den. Natuurlijk blijven er altijd vraagstuk ken ter regeling over, nadat de strijders be sloten hebben de wapenen neer te leggen. Niet voor dergelijke bijzaken zjjn de ge allieerden den oorlog begonnen of zetten zjj dien voort Neen, het is ons doel niet en het is dat nooit geweest (zooals de Al-Duit- schers beweren) op vernietiging van Duitschland of een duurzame vernedering van het Duitsche volk aan te sturen. Ons eerste doel is niet het herstel van den status quo, niet de herleving in een geregeld tijdig tvangen van ver* vermakelijkheden, e agenda te ▼«- de grootste gelegenheid bieden tot do ont plooiing van kracht. Amerika, dat thans den strijd te beëindigen ontijdig acht en z’n ver wachtingen op een volgend jaar van mili taire actie wil baseeren. Een nieuwe phase, waarop ook de Entente eigenlijk wacht èn vertrouwt. Zie, zulk een tijdstip kan o.i. nooit het gunstig oogenblik voor den vrede zijn, vandaar ons pessimisme. De Entente- regeeringen willen op dit oogen- b i k den vrede niet, ook al omdat men overtuigd kan zijn dat een ongeslagen Duitschland een vrede als Asquith om schreef, niet bestaanbaar zal doen zyn. de „Reunie’’, Al- emiging de Am- iouda ra Omatr, g<kd. offlriral onderzoek to«>t, dal overbrenging van Duiteoho oodte-tetogram- men taMMhen do Duikaohe legatie aldasr ra Bwiftjh, via do Zwwdwhe legatie rugdateOrt tot het rarete gedeelte van 1910. Dok wordt graurid, dat do trio- grtwmnen zloh niet liopaakten tol mede- dwilingitt van Edohwirdt, maar tot» darin ook iMWtondrii In tolfgranamm van hel ministerie van Bultralandhobc Zadum te Beriljiw die door <fc> Z-woviMolie legatie werden evergebraobt aan 1 okhardt ra lange dererifden weg wertlm beantwoord. DUITSCHLANDl Het Pruialeoh kiesrecht waar ultgeeield. In de vergadering van de grondweti- conwirittrio van «ten Rijksdag deelde de <tepantra*iitfcri></ lAiwakil m«te, op era vraag: of het Pruteiscb klwrerittóotwerp bij de opening van «in zitting van den Landdag ingeSrad nou worden, dat hij daarover thana g»*» verklaring kon doen. (1 oun parlomentarlaattol Do Bekatsdai grondvetoaxmnntadtj ver- wierp met 9 togen 7 otraaura dn lAvoe- i ring van «ra parlementair «total In Sak- era. Scheuring In de Nat. LI b r a 1 partij. De „Vorwkrtw” wi>H op de vramoeA*- lijke ttyiltaing In do MtfonMi-MbaralO Rijkrihgfrarite, aangezien rif algwaardig- <dvn op ran vergadering «ter fraotio vtv- klaardra, da partij te ztrijra verlaten, alrf |d« Al-Dulb«he richting moritt eqgevterra. TTALIA Da oaruil Naar uit Zurich wwh varnooMn, 'sedert Zondag liet gohaalo trigrafiradi len «poorwtgvflrkeer nmt Milaan ra Tu- '.rijn opnlraiw gtwcduNwi Uit Rome wordt immi do „Now York JleraM” gnuurdd, dai do vakvorranlgtugen in Boven-Iltulift op grond van dra riaat ;van beleg ontlionm-n zijn. SPANJB. Een Engel o dlv-8 paan» oh a overeenkomst. Uit San Sriiaatiaan wordt aandeTenvpa jgmdnd, d<U luiitteter-pmddent Dato av» onderhoud had mri da EngriAihra ge- ’zant. Do „Temp*” beweert, dat ran, gelach-Sptuuiuriio ovi'rorakomri op hri punt ‘slaat te worden gtriolra, waarin dh ko- hmvoorzirajing van Spanje met Engrisvlis kolen zal worden geregeld. VREDESPOGINGEN. niet vredeawork van den Paua. Naar d» Agrazla Cratrate meldt, herit /lo Paua In het bijzijn van prriatra ah* zijn meaning te kranen gegaven, det het antwoord van db middrarijken op aijn vroduanot* altham* eralge ,kO<>P O» een vergelijk ra dat bij aijn vrMtetaak X tot hri eind hoopt voort te i A atioaan verwweirt otrilg dat (teute zal fljdwoordra. ludira onderImadellngra wrigert, aal ENGELAND. PerRHloiumen o v o r A »q u i t h e Do „Tlmra** ■Xjmth» duHe. lijke en vühLc <ann<ol>rijving onzer oorlogt»- dlooleimlen wnrfcihafl Michaèlw een uit stekende griegonheiid) om aijir werkelijke itoudlng) ten opziefhte van dien vrodw uiteen to zetten^ bij zijn' redevoering indehoofd- coimnisHie van den Rijksdag. Do „Wrateuinater GaaoWo”' zegtIn de gedenkwaanKge redevoering, dtc Aaquiih in dezo parlumMiteeitting lurid, heeft hij zeer jui.<t de Belgische kwestie tot tookwtoen voor db goedb trouw om nlete nww ofminder dlin on» tigiing van ran I'uropa op dltu grondriagra. Er ia slecht» één u positieve waarde in Duitsohlandff woordi aan djen Pnu«, n.l. do betui vaai don oprechten wrasch on» ling ovarkg het vraagstuk der ning to regelen. Wij zouden 1 dat de sta&Mh'dVn der geal aandacht ernstiger aan dit dan aan het opstellen van ultimata aan •het Diiitsoho volk over deta vorm van hun regeeringeetelsri en van andere bin- nenlandJicho aangelegenheden. Deze ulti- mats kunnen wel «-en» die tegenoverge stelde uitwerking hebben, die mm be doelt Indien het stelsel van bewapening blijft, zullen o^t de militaire rqgraringim blijven.. Laat derhalve zoo spoedig inogeHjk tot do kern der zaak doordrin gen Z weodsc hu t eleg ram'nsOu- aangfllogenbeid. Uit Mexico City mridt Reuter, dat een non redden, zou Aline haar pijnlijken blo» toch niet hebben kannen woetrhou- den. De tranen kwamen liaar In do oo gen. Ofechoon zij half voorbereid wik. geweest op dien slag, trof hij haar tooh met am bijna doodlijken schok. Opzettelijk keek Soincrledl niet naar haar; en dat wae nog erger dan dat hü haar strak had aangestaard. Haar vrt*es- lijke blos moest oen blinde haast zijn opgevallen. Hij trok Basil'» aandacht rin- drii^c van het ineteje af; ra zoo versla gen zag zijne zuster er uit, dat hij zou hebben uitgeroepen, wat haar schoeide, m- dira zij niet met een wanhopig gebioten den blHc hem het zwijgen had ojigri gd Er was geen twijfel nicer mogvlijk. Ho merled wist, dat mevrouw West had.ge logen omtrent het teh-gram, en alles war voor altijd1 tusechen hen veranderd. Go- durendb een ©ogenblik zeide zij bij zich zelf, dat er grane hoop was, dat er ón mogelijk nog hoop kon ajn; on toch, als hij van haar hield, zou hij haar dan niet vergewra? Was er gran mi<M)e>l om dra toestand t« redden en. de onvermijdk-,lijke veraodtering tot winst te maken in plaats van verlies? Zij nam een snel en moe dig bealuit, zooals eene schroomvallige vrouw kan doen, wanneer men haar-zegt, dat haar hwen afhangt van era gevaar lijke operaMe, die terstond of In ’t ge heel niet moet geecMeden „Meneer Somerled,” zeide zij, „kan ik u eenige ©ogenblikken onder vier oogra spreken?” Terwijl zij dit verzoek deed, stond zij op van de tuinbank, waar naast haar broeder en tegenover Bai had geatten. „Natuurlijk, met genoegen." Romerh'd Stond ook op, vlug ra *ijf, evenaia era 25 Gij weneclit niet naar uwe grootmoe der terug te giuui. Wij vertrekken mor gen in mijne auto. Ik heb de verant- woordel ijk heid voor u op mij genomen en ben dus tijdielijk uw voogd'. Ik zou u niet ergens alleen kunnen achterlaten. Er blijft dus niets anders over, dan u met ons moe te nemen in de auto. Wat zegt gij hiervan?” „Ik in eene auto!” riep Barrie verrukt nit- „Het kan niet waar zijn.” „Het zal waar zijn, als gij toestemt.” Somerkd sprak koeltjes, maar het scheen Aline toe, dat zijne oogen sohitterdlen. Zij waren op het meisje gérioht en merkten °P, hoe zij verbleekte en bloosde. In het gouden lidvt ra de groene schaduw van het prieel geleek haar gelaat een teere bloem. Aline had niet geweten, dat zij iemand zoozeer kon haten, al» zij het Berrie MacDonald op dit oogenblik deed en zij haatte Somerled ook, nog erger dan gisteravond. Zij «nakie er naar hem te doen lijden. Als zij slechte kon als rij slechts die macht had! Dit was de slag, dien zij verwacht had te zien vallen: de uitaoodiging aan Barrie. Nu was het ergste gebeurd in weerwil van het gevaar, waaraan zij zich had btootgerteid, om het te voorkomen. Uitbreiding VHegerdicn»L Te Londk-n zal ura meeting worden.ge hotiiten om kracht bij te ariira aan dv» wra-X'h tol uitbreiding van den vliegvr- (luenri voor verdringing ra aanvallen op groote schaal. Do „Daily I xprW zegt, datdorisrii om ropresHailte-nmatrrgrim te nemen te- geit do Duitsche luchtaunvaltra, than» over diet gobuele Ituid van ten vorm bralt aangenomen. De inentte bkdra stouiu-n ctezra ri«h. Cofuirale v o dso 1 v o ir zien 1 ng. Tét <lra Minister der VtoedSrivoorziening la, volgra» ran h'ririit uk Londten, hri vtTBOflk gericht, rokuureigrira te nemra, om alte aohoolkindHTen van hri nidilag- iinial te vooralen in srimlra of naburlgv goliouwdi, onatat dit tra gevolge zou Iteb- ben, «Int de kiiuterra der werklieden op «tpanraamer ra betere wijzo gvvoed wer- «!ira, terwijl twens bezuiniging zou wor den vericrqpm op hri hoofdverbruik. AMKUKA. Amorita's verhouding tot de Entente. Wilson beril hri ('ongnw te vei gegeven, dat «te tijd voor hri Ooi mog nb’t te gekomen om dori to netnen aan «vi oonterratio «ter wetgevende liclm- 'men dor geaHieordra. De Aiuorikaaiwche j regeering wvnsobl niet «ten tndruk te wekken, dlat Amerika ridh hij «te ov<«rlg«‘ I r«igo«)ring<-n heeft aangesloten om Duitech- land te Ixstrijdra. Btedite dit wil «te Atna nkaani-K-lM' reaving betuigra, dat hri sanumgaan van A-iarika ra do Entente tot gieiiK'ratiahappelijk do«ü itfrit, do as piraties van hri Vrulriscbo miHtalrteme, te oyerwinwn. Hri uKzradra van ran t ’ongir«iM(xwrariisd«i naar hra teittraJiMHi, M-ht Witeon ontijiBg. De uknooilging om een Ixwk aaai Engeland te bramgra ra dlet‘1 Ui nemen aon ura intorgealllrard partaMOi, zal dbarom wonden aifgu-slagon. Oorlog» maatregelen. Uit era partlaiHer ».Jirijvra, In de laatste l»rift van Augu 1917 van betrouw bare zijdto wit Amerika veraoodo», blijkt, dat nu’ii aldaar onder meur «te navolgen de uMuutr««gHlra van lUtgKMa-iiigpwegio hooft genomra; lo. Ate brood wordt tdvciite gratetan- ra maltebrood' bisriiikbaar ge- >«trid, z.g. witbrood wordt niet gebakken. ‘2o. WtAriijka wonit één vlrawoMooze dag gehou«lra. 8o. A l|j> daarvoor gvwriiikte grond wordt gebruikt vbor Iwt tetra van productra voor bwimamidkiriwi biMtraid De particulieren zijn daartoe, zonder uH 1 zondering, verpUoht ook tra aan zien'hun- I ner laoulgoedcrra. I en naituurfijk niet on-dhl doch om zekrah«4d u- hebben voerende bondgenoot «ra ««mvIh van de hosveellntei levirariuiddrira te voorzien. Naar werd medniptferid «tukt zich do grindde Inwolking ten volle iu de genomen maatrepien. Uit era en- ander ziri mra, hoe hri Amerika ernst te niet de «terinradng aan dra wcreldoonlog. —list Zij had een indcri aan die stijfheid, die vlugheid. Hri bewees liaar, «lat luj oeuo instinctmatig»' vrees koesterde voor hri gesprek, dat hem wachtte, on zijn tcgrazhi editor een hard, blinkend schild verliorg. „Mmrouw West,” Hep Barrie in eene plotselinge opwekking, „indi<n gij h?t niet aangenaam vindt, dut ik meega, zal Ik hri niet doen.” „Natuurlijk vind ik dni wel, dwaas kind.” Aline trachtte hare ri'ni niet bcl>*>rp te «lora idinkcra, maar toch lag er soh'-rp- t<< in, evenals ranwewpsteek in era w-oml „Zelfa indien ik hri niri verstandig vond om sommige redenen, hri i» mijne auto nidt, ziri gij, maar die van meneer So- m«‘rl«ri', ra hij heeft volkomen hri recht, de gasten uk to noodlgra, die hij wil. Verbeeld u niet, dnt ik hrai mori «pre ken over u. Hri te iris geheel -anders, wat ik hob to zeggra.” Barrie schrikte en zweeg onmkMe’lijk; maar tori* Aline ra Sonierlod rnunen weg gingen, hoorden zij baar yortrouwriijk t««- gen Basil zeggra. op een toon van vuri g«j briaugrielling „ifife mori ik toch dora mri mijne ktetxüng? Ik ka niet in erae auto rrizra mri... H rige ging in de verte verloren. Zij gingen zwiijgend naar «km gvooten, wijduitgisprukkn rozewtrulk, waar twet paden Minraltepra. Toen sloeg Aline he pad in, dat van hri tutte verwijderde ra nam haar teven in hare han<km „GIJ hetri mevfrouw Macltonakl over dat telegram gesproken?” „Ja," bekende Somerled. „Hri gesprek ram er toevallig op." „Wat zride rij? Ik zou hri gaarne we- Ijrier zal ik u zeggen, waarom.’* ttUDSfflE OM RAM. INGEZONDEN MEDEDE&UNGSNI Op de voorpagina dubbri Uriel Gewone adverteniria «a in^eaoadea aedada pnja. Grooie taiera ea randen naar plaauraitnte KLEINE ADVUTENTlftNaanvrage. L koop ea verkoop, kuur ea verhaar, I S rcgolej 0.2S elke rage! meer S eeat M| veorrit- betaliag. Mariana grooMe 10 rafale. Krwija^aaew S «at. ABONNEMENTSPRIJS per kwartaal f 1.2S, per week 10 cent, met Zondagablad per kwartaal f 1.75, per week 14 cent, overal waar de bcaorfinf per looper geachiedt. Franco per poet per kwartaal f 130, met Zondagsblad f 2.—. Abonnementen worden degelijk» aangenomea an mm agenten, den boekhandel en de poetkanloraa. ADVERTENTIEPRIJS i Uit Gooda en omatraken (behoorende tot den bezorgkring) 1— 5 regel» I 0-55. elke regel meer f 0.10. Bq drie achtereenvolgende plaatsingen worden dew tegen twee berekend. Van buiten Gouda ea den beeorgkring: 1—J regels f 0.80. elke regel meer f 0.15. 1 n. Somerled wikte haar niri aanzien. Be- teekende dit, dat hij niet alleen zich niet bukemtuerde an hare argumenten., maar dat hij de leug’en had ontdekt, waarop zii g«‘baseer«l waren? „Natuurlijk str" Barrie vroolijk. „x alsof ik in een tcu. dagen reizen in eene heuSche, levende au to, om mijne heusohe, favemde nïoedbr oj te zoeken! O, al» Grootma diat wfet!” „Zij weet hri," zeide Somerled. Die woorden kwamen omwillekeurigi. Voor de eerste maal niri in staat om stud en flink een besluit te nomen, was hij van Hillard House naar Moorhill Farm1 te- ruggskomen zonder hri nogi mri zich zelf eens te zijn, of hij al of niri zou ver tellen, hoe hij hri grootste deel van dra morgen had doorgriiracht. Hij had het aan hri toéval overgriaten, dat te beslis sen, ra nu wae hri besüri. Hij zag< ech ter niri naar mevrouw Weri, maar sprak in hri algemeen, alsof hri feit, dat me vrouw MacDonald krank» droeg van zijn plan, niri indloot, dat hij era ander ge heim kendte. ,„Ho« weet gij, «Dat zij dat w(»t?” vroeg Barrie gretig, zich naar ham overbuigrad met de ellebogen op de knieSn, de kin in de hand en de lange, roode vlecht over haar schouder vallend'. „Gij gij hebt haar tooh niri onimori?’’ „Ja.” s „Zij kwam mij tod* niri hadra?” „Neen, dat niri." „Dan mori gij naar Hillard House zijn geweert." „Ja, ik beo daar heragegnan om met mevrouw MacDonaldl over u te «preken.” Indira zij er haar leven mee hadkun- „Zij aride, «lat zij geen tetefe J~ v_‘ ra Ik begreep te/ hei»ben vergtat.’', „Gij Imhorit hri niri op dlo wiJz-\ te ^•ggen, om mij te ontxra!” zeide AHne h>«l, eenlgHKk» hijgend en nl«< langer traditrad hart’ kalmte te b«*waren. „OIJ b grit-pt, «Dat ik u een ledgrn had verleid. Wool optmhartig jrg*-1*» «dj- Dat tnori ge <tora En ik zal openhartig je- g«ns u zijn." beu Idij, dat gij *oo tegkn mij zeide Somerled eenvoudig, „om- Ik werkelijk vertiijeterd waa, «Dat gari ir. toe. Ik kaïii nkt vvrdrag'ratahw>«'<ra.«D<vikra.. „Ik weet preeira. wat gij nM tondt verdragra te moeten denken,” viel tij hem IxivLf «nikkend in de rede. „Gij dacht Mevrouw Weet heeft mij een opzritelijke leugrii vertridl, oiudnt zij jaloentch 1» op dat kind ra niri wil, dat ik bet meceteont In mijne auto. O» ontken hri maar niri. (k weri hri. In hri W waar Ik was ftkxsrsch. Ik heb gvet» afkoer van hri énne kleine ding. Waarow ook? Zij Is te oubeduidrad, te veri een kind in-var- «and, overate in jarei». Maar ik ver langde u voor ow» zelf te houdem Hot VM ateehuweliA van m<> Maar gij ku t niri voor»«lira»; hoeveel ik mij vo»r- «eldo van «lit uitstapje, hocaeer ik er naar verlangde, ffrA-rt g5J «w vroeyt tm« u mede te gaan. Voor «Mra tijd verv«*4 «ie de gtikacbln aan brt boek, At w'j onze uitgever» hadd<« ImIoo&D, mij erg. Doch nu wij mri u zou«Dra gaan, wa« hri gulieri aruDww Ziri ge, wij zijn zulke vriradra gtwrordra aan boord «Mra laatst'Ti avond. Ik bra era jalovm-'H* riiendim Dat geef Ik toe. (Wordt vervolgd.) Holdaat in dira

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1917 | | pagina 1