irslag
an Gouda.
No. 13506.
Vrgdag 28 September 1917.
56e Jaargang.
VERSCHIJNT DAGELIJKS
II, GOUDA.
Telefoon Interc. 82.
Telefoon Interc. 82.
en
;n.
Feuilleton.
7..
TO-A-
Miss Barrie's Huwelijk
door
e plaatsen
iravenhaga.
Uitgevers A. BRINKMAN ZOON.
fee
en. ^.d.'vextexi.tie'bla-d. voor G-ovLd.su erx Qooo.stxolc©oo.-
BEHALVE ZON- e|m FEESTDAGEN.
regel» f 1.05, alk* rafel meer f 0.25.
trareao MaUT 31, Gouda, bij
ooruitbetaling.
BUITENLANDSCH NIEUWS.
2291 94
Zener
m m e n-
2196 54
,Cc<M»rd4a’’, Too-
.Ut'
kwi
tra
_i toch
Hot ove
C. N. A. M. WILLIAMSON.
(Nadruk verboden.)
ikkartf
ON Gooda.
Bij
trrie
Jó).
Leerarea,
es Hincmn.
nieuwe leerlingen
.EN DOORN.
„«.ij inui'
zondra had;
«U U IUO-M
en ander gtwulikxit
it or nu b<’»rek la,
do oorlog
voldoen-
kunnen
„Ik
verstaan
jngf‘«
nemen
n wijsen
lijn en
i. Door
iterkend
den en
worden,
gij be-
En juist in dit stadium ook blijkt door het
ingrijpen van Amerika, den oorlog te wor
den verlengd. Amerika, een land dat
men niet om niet zyn ontzaggelijke voorbe
reidselen laat maken en aan welk overzeesch
r(jk juist de huidige Europeesche slagvelden
In het Westen blijven op hetzelfde
oogenblik de Britsche aanvallen als moker
slagen op de Duitsche stellinge^beuken en
niet vergeefs. Zoo wordt van oFmeer be
langrijke plaatsjes in de Duitsche gevechts-
zóne nu de verovering van Zonnebeke ge
noemd, terwijl als andere vordering de alge-
heele verovering van het Polygone-bosch
wordt aangegeven. De nieuwe Engelsche
linie loopt dus nu ten Oosten van Zonnebeke,
om het IPoygonebosch en ten Westen van
Gheluvelt. Hoezeer de Duitschers beseffen
dat in dezen sector van het gevechtsterrein
voor hen allestop het spel staat, daarvan ge
tuigt de vertwijfelde verdediging.
ttod. H«<
*k de Fn-
lij vredo».
do Heilige
tem ik toe!” antwoordde
„Het lijkt meer dan ooit.
tooveiMprookje leef. Vijf
een
van de
regci'ring gemaakt. Hot gaat
de ves-
kturzaane
dUng van
in onder-
«w ontwape-
1 Hover zi-Ji.
ilHcerden hun
punt wijden,
ultimata
vorm
I Asquith’s rede resumeerend blijkt, dat men
I de kaart van Europa wil herzien in over
eenstemming met de wenschen der nationa
listen, waarbij dan een Wereldbond gevormd
dient met arbitrage voor mogelijke geschil
len. Weg met het begrip overwinnaar en
overwonnene. De wereld één, in hare Veréé-
nigde Staten. Waarlijk, slechts zulk een
vrede, een vrede althans dit ideaal benade
rend, zou met het bloed der millioenen en
al de geleden ellende niet te duur zijn ge
kocht, want hoog zou het licht stralen van
moeizaam bevochten, maar zegevierend ge
luk een wereldvrede I
Asquith heeft den weg gewezen, al kan
men over de mogelijheden ook pessimistisch
of optimistisch zyn gestemd. Want de vraag
blijft, of die uiterst moeilijke nationalitei
tenkwestie inderdaad zoo zal zijn op te los
sen, dat men geen ontevredenen laat en of
nieuwe ontwikkeling geen nieuwe begeerten
zal wekken?
Ook heeft Asquith niet aangegeven, tot
welk voorbeeld Engeland op dezen nieuwen
weg bereid zou zijn. Wil het zyn schepter
over de oceanen, der menschheid bieden, Ier
land, Zuid-Afrika en Indië haar zelf-be-
schikkingsrechten toestaan? Hij heeft niet
gezegd dat zijn land niet tot deze noodzake
lijke offers bereid zou zijn, maar het ook niet
beleden, ofschoon hij wel de door Duitsch-
land te brengen offers heeft uitgemeten.
Als hij tegenover de ontruiming van de be
zette gebieden door den vijand niet stelt de
ontruiming der bezette gebieden door de En
tente, dan kan zoo een eenzijdige opvatting
toch den vrede niet nader brengen en... zal
worden doorgevochten.
iw- ra Woning-
3ommie*ie Armen
anderen vorm van wat men de „balance of
power” noemde, maar de vervanging daar
van door een internationaal stel
sel, waarin plaats is voor groote en kleine
staten en waarin aan beide gelijkelijk de
vaste grondslagen voor hun onafhankelijke
ontwikkeling worden gewaarborgd.
Laat ons, aldus besloot Asquith, weten<l
dat al het bloed en al de schatten, in deze
drie jaren geofferd, niet zijn gegeven voor
een zelfzuchtige of wereldsche zaak, en in
de zekerheid dat in de overwinning der Ge
allieerden de eenige hoop voor de wereld
ligt op een hechten, vruchtdragende» vrede,
met rustig vertrouwen en onwankelbare toe
wijding tot het einde toe volharden.
ikingen daarop
boekformaat
Een belangrijke rede van Asquith. - De succes
volle Britsche aanvallen in het Westen.
ONS OVERZICHT.
Asquith heeft te Leeds een rede gehou-
dem welke een nationale verklaring mag ge
noemd en vrijwel met een regeeringsverkla-
ring omtrent de oorlogsdoeleinden gelijk
staat, zooals de „Daily Chronicle” opmerkt.
Wat den vrede betreft, zeide Asquith, dat
het niet noodig was met eigen oogen, zooals
h|j verleden week de slagvelden in Frank
rijk en Vlaanderen te zien, om te beseffen
dat het bereiken daarvan het hoogste be
lang der menschheid is. Het is elk offer
waard, behalve de opoffering van de din
gen, die den vrede waarde verleenen en die
zijn duurzaamheid verzekeren door hem te
baseeren op een vaste rots van internatio
naal erkend en gewaarborgd recht. De vrede
in dezen zin vervolgde Asquith kan
niet verkregen worden, gelijk dikwijls ge
schiedde in het verleden, door het staken der
vijandelijkheden, gevolgd door een proces
van gebieds-overeenkomsten, om ten slotte
te worden yastgelegd in papieren protocols
en tractaten en daar overgelaten te worden
aan de genade van het toeval.
Nog minder vervolgde spr. kunt gy
uitzien naar een vrede die door den over
winnaar aan den overwonnene is opgelegd,
met ontkenning der beginselen van het recht
en waarbij de historische tradities, aspira
ties en vrijheden der betrokken volken niet
in acht worden genomen.
Vrede zeggen nu de Middenstaten te ver
langen, maar, vroeg ‘Asquith, is er in de
nota van den Rykskanselier of in de jongste
en officieele verklaring der Duitsche regee-
ring eenige aanwijzing dat zij bereid is om
niet alleen de misdaad van 1871 te niet te
doen, maar ook verdere practische stap
pen te doen, die den weg kunnen openen tot
een werkeljjken, duurzamen vrede?
Is Duitschland bereid om te herstellen,
wat het toen aan Frankrijk ontnam Is het
bereid om België zijn volledige politieke
en economische onafhankelijkheid terug te
geven, zonder belemmeringen en voorbe
houd en met een volkomen onschendbaar
heid en materieele vergoedingen, voor zoo
ver deze kunnen voorzien in de verwoesting
van zijn gebied en het lijden van z(jn volk?
Het is niet goed den wereldvrede te „sma
den” en Ik wil niet verkeerd begrepen wor
den. Natuurlijk blijven er altijd vraagstuk
ken ter regeling over, nadat de strijders be
sloten hebben de wapenen neer te leggen.
Niet voor dergelijke bijzaken zjjn de ge
allieerden den oorlog begonnen of zetten zjj
dien voort Neen, het is ons doel niet en het
is dat nooit geweest (zooals de Al-Duit-
schers beweren) op vernietiging van
Duitschland of een duurzame vernedering
van het Duitsche volk aan te sturen.
Ons eerste doel is niet het herstel
van den status quo, niet de herleving in een
geregeld tijdig
tvangen van ver*
vermakelijkheden,
e agenda te ▼«-
de grootste gelegenheid bieden tot do ont
plooiing van kracht. Amerika, dat thans den
strijd te beëindigen ontijdig acht en z’n ver
wachtingen op een volgend jaar van mili
taire actie wil baseeren. Een nieuwe phase,
waarop ook de Entente eigenlijk wacht èn
vertrouwt. Zie, zulk een tijdstip kan o.i.
nooit het gunstig oogenblik voor den vrede
zijn, vandaar ons pessimisme. De Entente-
regeeringen willen op dit oogen-
b i k den vrede niet, ook al omdat men
overtuigd kan zijn dat een ongeslagen
Duitschland een vrede als Asquith om
schreef, niet bestaanbaar zal doen zyn.
de „Reunie’’, Al-
emiging de Am-
iouda ra Omatr,
g<kd. offlriral onderzoek to«>t, dal
overbrenging van Duiteoho oodte-tetogram-
men taMMhen do Duikaohe legatie aldasr
ra Bwiftjh, via do Zwwdwhe legatie
rugdateOrt tot het rarete gedeelte van
1910. Dok wordt graurid, dat do trio-
grtwmnen zloh niet liopaakten tol mede-
dwilingitt van Edohwirdt, maar tot» darin
ook iMWtondrii In tolfgranamm van hel
ministerie van Bultralandhobc Zadum te
Beriljiw die door <fc> Z-woviMolie legatie
werden evergebraobt aan 1 okhardt ra
lange dererifden weg wertlm beantwoord.
DUITSCHLANDl
Het Pruialeoh kiesrecht waar
ultgeeield.
In de vergadering van de grondweti-
conwirittrio van «ten Rijksdag deelde de
<tepantra*iitfcri></ lAiwakil m«te, op era
vraag: of het Pruteiscb klwrerittóotwerp
bij de opening van «in zitting van den
Landdag ingeSrad nou worden, dat hij
daarover thana g»*» verklaring kon doen.
(1 oun parlomentarlaattol
Do Bekatsdai grondvetoaxmnntadtj ver-
wierp met 9 togen 7 otraaura dn lAvoe-
i ring van «ra parlementair «total In Sak-
era.
Scheuring In de Nat. LI b r a 1
partij.
De „Vorwkrtw” wi>H op de vramoeA*-
lijke ttyiltaing In do MtfonMi-MbaralO
Rijkrihgfrarite, aangezien rif algwaardig-
<dvn op ran vergadering «ter fraotio vtv-
klaardra, da partij te ztrijra verlaten, alrf
|d« Al-Dulb«he richting moritt eqgevterra.
TTALIA
Da oaruil
Naar uit Zurich wwh varnooMn,
'sedert Zondag liet gohaalo trigrafiradi
len «poorwtgvflrkeer nmt Milaan ra Tu-
'.rijn opnlraiw gtwcduNwi
Uit Rome wordt immi do „Now York
JleraM” gnuurdd, dai do vakvorranlgtugen
in Boven-Iltulift op grond van dra riaat
;van beleg ontlionm-n zijn.
SPANJB.
Een Engel o dlv-8 paan» oh a
overeenkomst.
Uit San Sriiaatiaan wordt aandeTenvpa
jgmdnd, d<U luiitteter-pmddent Dato av»
onderhoud had mri da EngriAihra ge-
’zant. Do „Temp*” beweert, dat ran,
gelach-Sptuuiuriio ovi'rorakomri op hri punt
‘slaat te worden gtriolra, waarin dh ko-
hmvoorzirajing van Spanje met Engrisvlis
kolen zal worden geregeld.
VREDESPOGINGEN.
niet vredeawork van den Paua.
Naar d» Agrazla Cratrate meldt, herit
/lo Paua In het bijzijn van prriatra ah*
zijn meaning te kranen gegaven, det het
antwoord van db middrarijken op aijn
vroduanot* altham* eralge ,kO<>P O»
een vergelijk ra dat bij aijn vrMtetaak X
tot hri eind hoopt voort te i
A atioaan verwweirt otrilg dat
(teute zal fljdwoordra. ludira
onderImadellngra wrigert, aal
ENGELAND.
PerRHloiumen o v o r A »q u i t h e
Do „Tlmra** ■Xjmth» duHe.
lijke en vühLc <ann<ol>rijving onzer oorlogt»-
dlooleimlen wnrfcihafl Michaèlw een uit
stekende griegonheiid) om aijir werkelijke
itoudlng) ten opziefhte van dien vrodw uiteen
to zetten^ bij zijn' redevoering indehoofd-
coimnisHie van den Rijksdag.
Do „Wrateuinater GaaoWo”' zegtIn de
gedenkwaanKge redevoering, dtc Aaquiih
in dezo parlumMiteeitting lurid, heeft hij
zeer jui.<t de Belgische kwestie tot
tookwtoen voor db goedb trouw
om nlete nww ofminder dlin on»
tigiing van ran I'uropa op dltu
grondriagra. Er ia slecht» één u
positieve waarde in Duitsohlandff
woordi aan djen Pnu«, n.l. do betui
vaai don oprechten wrasch on»
ling ovarkg het vraagstuk der
ning to regelen. Wij zouden 1
dat de sta&Mh'dVn der geal
aandacht ernstiger aan dit
dan aan het opstellen van ultimata aan
•het Diiitsoho volk over deta vorm van
hun regeeringeetelsri en van andere bin-
nenlandJicho aangelegenheden. Deze ulti-
mats kunnen wel «-en» die tegenoverge
stelde uitwerking hebben, die mm be
doelt Indien het stelsel van bewapening
blijft, zullen o^t de militaire rqgraringim
blijven.. Laat derhalve zoo spoedig
inogeHjk tot do kern der zaak doordrin
gen
Z weodsc hu t eleg ram'nsOu-
aangfllogenbeid.
Uit Mexico City mridt Reuter, dat een
non redden, zou Aline haar pijnlijken
blo» toch niet hebben kannen woetrhou-
den. De tranen kwamen liaar In do oo
gen. Ofechoon zij half voorbereid wik.
geweest op dien slag, trof hij haar tooh
met am bijna doodlijken schok.
Opzettelijk keek Soincrledl niet naar
haar; en dat wae nog erger dan dat hü
haar strak had aangestaard. Haar vrt*es-
lijke blos moest oen blinde haast zijn
opgevallen. Hij trok Basil'» aandacht rin-
drii^c van het ineteje af; ra zoo versla
gen zag zijne zuster er uit, dat hij zou
hebben uitgeroepen, wat haar schoeide, m-
dira zij niet met een wanhopig gebioten
den blHc hem het zwijgen had ojigri gd
Er was geen twijfel nicer mogvlijk. Ho
merled wist, dat mevrouw West had.ge
logen omtrent het teh-gram, en alles war
voor altijd1 tusechen hen veranderd. Go-
durendb een ©ogenblik zeide zij bij zich
zelf, dat er grane hoop was, dat er ón
mogelijk nog hoop kon ajn; on toch, als
hij van haar hield, zou hij haar dan niet
vergewra? Was er gran mi<M)e>l om dra
toestand t« redden en. de onvermijdk-,lijke
veraodtering tot winst te maken in plaats
van verlies? Zij nam een snel en moe
dig bealuit, zooals eene schroomvallige
vrouw kan doen, wanneer men haar-zegt,
dat haar hwen afhangt van era gevaar
lijke operaMe, die terstond of In ’t ge
heel niet moet geecMeden
„Meneer Somerled,” zeide zij, „kan ik
u eenige ©ogenblikken onder vier oogra
spreken?” Terwijl zij dit verzoek deed,
stond zij op van de tuinbank, waar
naast haar broeder en tegenover Bai
had geatten.
„Natuurlijk, met genoegen." Romerh'd
Stond ook op, vlug ra *ijf, evenaia era
25
Gij weneclit niet naar uwe grootmoe
der terug te giuui. Wij vertrekken mor
gen in mijne auto. Ik heb de verant-
woordel ijk heid voor u op mij genomen en
ben dus tijdielijk uw voogd'. Ik zou u
niet ergens alleen kunnen achterlaten. Er
blijft dus niets anders over, dan u met
ons moe te nemen in de auto. Wat zegt
gij hiervan?”
„Ik in eene auto!” riep Barrie verrukt
nit- „Het kan niet waar zijn.”
„Het zal waar zijn, als gij toestemt.”
Somerkd sprak koeltjes, maar het scheen
Aline toe, dat zijne oogen sohitterdlen. Zij
waren op het meisje gérioht en merkten
°P, hoe zij verbleekte en bloosde. In het
gouden lidvt ra de groene schaduw van
het prieel geleek haar gelaat een teere
bloem. Aline had niet geweten, dat zij
iemand zoozeer kon haten, al» zij het
Berrie MacDonald op dit oogenblik deed
en zij haatte Somerled ook, nog erger
dan gisteravond. Zij «nakie er naar hem
te doen lijden. Als zij slechte kon als
rij slechts die macht had!
Dit was de slag, dien zij verwacht
had te zien vallen: de uitaoodiging aan
Barrie. Nu was het ergste gebeurd in
weerwil van het gevaar, waaraan zij zich
had btootgerteid, om het te voorkomen.
Uitbreiding VHegerdicn»L
Te Londk-n zal ura meeting worden.ge
hotiiten om kracht bij te ariira aan dv»
wra-X'h tol uitbreiding van den vliegvr-
(luenri voor verdringing ra aanvallen op
groote schaal.
Do „Daily I xprW zegt, datdorisrii
om ropresHailte-nmatrrgrim te nemen te-
geit do Duitsche luchtaunvaltra, than»
over diet gobuele Ituid van ten vorm bralt
aangenomen. De inentte bkdra stouiu-n
ctezra ri«h.
Cofuirale v o dso 1 v o ir zien 1 ng.
Tét <lra Minister der VtoedSrivoorziening
la, volgra» ran h'ririit uk Londten, hri
vtTBOflk gericht, rokuureigrira te nemra,
om alte aohoolkindHTen van hri nidilag-
iinial te vooralen in srimlra of naburlgv
goliouwdi, onatat dit tra gevolge zou Iteb-
ben, «Int de kiiuterra der werklieden op
«tpanraamer ra betere wijzo gvvoed wer-
«!ira, terwijl twens bezuiniging zou wor
den vericrqpm op hri hoofdverbruik.
AMKUKA.
Amorita's verhouding tot
de Entente.
Wilson beril hri ('ongnw te vei
gegeven, dat «te tijd voor hri Ooi
mog nb’t te gekomen om dori to netnen
aan «vi oonterratio «ter wetgevende liclm-
'men dor geaHieordra. De Aiuorikaaiwche
j regeering wvnsobl niet «ten tndruk te
wekken, dlat Amerika ridh hij «te ov<«rlg«‘
I r«igo«)ring<-n heeft aangesloten om Duitech-
land te Ixstrijdra. Btedite dit wil «te Atna
nkaani-K-lM' reaving betuigra, dat hri
sanumgaan van A-iarika ra do Entente
tot gieiiK'ratiahappelijk do«ü itfrit, do as
piraties van hri Vrulriscbo miHtalrteme,
te oyerwinwn. Hri uKzradra van ran
t ’ongir«iM(xwrariisd«i naar hra teittraJiMHi,
M-ht Witeon ontijiBg. De uknooilging om
een Ixwk aaai Engeland te bramgra ra
dlet‘1 Ui nemen aon ura intorgealllrard
partaMOi, zal dbarom wonden aifgu-slagon.
Oorlog» maatregelen.
Uit era partlaiHer ».Jirijvra, In de
laatste l»rift van Augu 1917 van betrouw
bare zijdto wit Amerika veraoodo», blijkt,
dat nu’ii aldaar onder meur «te navolgen
de uMuutr««gHlra van lUtgKMa-iiigpwegio hooft
genomra; lo. Ate brood wordt tdvciite
gratetan- ra maltebrood' bisriiikbaar ge-
>«trid, z.g. witbrood wordt niet gebakken.
‘2o. WtAriijka wonit één vlrawoMooze dag
gehou«lra. 8o. A l|j> daarvoor gvwriiikte
grond wordt gebruikt vbor Iwt tetra van
productra voor bwimamidkiriwi biMtraid
De particulieren zijn daartoe, zonder uH 1
zondering, verpUoht ook tra aan zien'hun- I
ner laoulgoedcrra. I en
naituurfijk niet on-dhl
doch om zekrah«4d u- hebben
voerende bondgenoot «ra ««mvIh van
de hosveellntei levirariuiddrira te
voorzien. Naar werd medniptferid «tukt
zich do grindde Inwolking ten volle iu de
genomen maatrepien.
Uit era en- ander ziri mra, hoe hri
Amerika ernst te niet de «terinradng aan
dra wcreldoonlog.
—list Zij had een indcri aan
die stijfheid, die vlugheid. Hri bewees
liaar, «lat luj oeuo instinctmatig»' vrees
koesterde voor hri gesprek, dat hem
wachtte, on zijn tcgrazhi editor een hard,
blinkend schild verliorg.
„Mmrouw West,” Hep Barrie in eene
plotselinge opwekking, „indi<n gij h?t
niet aangenaam vindt, dut ik meega, zal
Ik hri niet doen.”
„Natuurlijk vind ik dni wel, dwaas
kind.” Aline trachtte hare ri'ni niet bcl>*>rp
te «lora idinkcra, maar toch lag er soh'-rp-
t<< in, evenals ranwewpsteek in era w-oml
„Zelfa indien ik hri niri verstandig vond
om sommige redenen, hri i» mijne auto
nidt, ziri gij, maar die van meneer So-
m«‘rl«ri', ra hij heeft volkomen hri recht,
de gasten uk to noodlgra, die hij wil.
Verbeeld u niet, dnt ik hrai mori «pre
ken over u. Hri te iris geheel -anders,
wat ik hob to zeggra.”
Barrie schrikte en zweeg onmkMe’lijk;
maar tori* Aline ra Sonierlod rnunen weg
gingen, hoorden zij baar yortrouwriijk t««-
gen Basil zeggra. op een toon van vuri
g«j briaugrielling „ifife mori ik toch
dora mri mijne ktetxüng? Ik ka
niet in erae auto rrizra mri... H
rige ging in de verte verloren.
Zij gingen zwiijgend naar «km gvooten,
wijduitgisprukkn rozewtrulk, waar twet
paden Minraltepra. Toen sloeg Aline he
pad in, dat van hri tutte verwijderde ra
nam haar teven in hare han<km
„GIJ hetri mevfrouw Macltonakl over
dat telegram gesproken?”
„Ja," bekende Somerled. „Hri gesprek
ram er toevallig op."
„Wat zride rij? Ik zou hri gaarne we-
Ijrier zal ik u zeggen, waarom.’*
ttUDSfflE OM RAM.
INGEZONDEN MEDEDE&UNGSNI
Op de voorpagina dubbri Uriel
Gewone adverteniria «a in^eaoadea aedada
pnja. Grooie taiera ea randen naar plaauraitnte
KLEINE ADVUTENTlftNaanvrage. L
koop ea verkoop, kuur ea verhaar, I S rcgolej 0.2S elke rage! meer S eeat M| veorrit-
betaliag. Mariana grooMe 10 rafale. Krwija^aaew S «at.
ABONNEMENTSPRIJS per kwartaal f 1.2S, per week 10 cent, met Zondagablad per
kwartaal f 1.75, per week 14 cent, overal waar de bcaorfinf per looper geachiedt. Franco
per poet per kwartaal f 130, met Zondagsblad f 2.—.
Abonnementen worden degelijk» aangenomea an
mm agenten, den boekhandel en de poetkanloraa.
ADVERTENTIEPRIJS i Uit Gooda en omatraken (behoorende tot den bezorgkring)
1— 5 regel» I 0-55. elke regel meer f 0.10. Bq drie achtereenvolgende plaatsingen worden
dew tegen twee berekend. Van buiten Gouda ea den beeorgkring: 1—J regels f 0.80. elke
regel meer f 0.15.
1 n. Somerled wikte haar niri aanzien. Be-
teekende dit, dat hij niet alleen zich niet
bukemtuerde an hare argumenten., maar
dat hij de leug’en had ontdekt, waarop zii
g«‘baseer«l waren?
„Natuurlijk str"
Barrie vroolijk. „x
alsof ik in een tcu.
dagen reizen in eene heuSche, levende au
to, om mijne heusohe, favemde nïoedbr oj
te zoeken! O, al» Grootma diat wfet!”
„Zij weet hri," zeide Somerled. Die
woorden kwamen omwillekeurigi. Voor de
eerste maal niri in staat om stud en
flink een besluit te nomen, was hij van
Hillard House naar Moorhill Farm1 te-
ruggskomen zonder hri nogi mri zich zelf
eens te zijn, of hij al of niri zou ver
tellen, hoe hij hri grootste deel van dra
morgen had doorgriiracht. Hij had het
aan hri toéval overgriaten, dat te beslis
sen, ra nu wae hri besüri. Hij zag< ech
ter niri naar mevrouw Weri, maar sprak
in hri algemeen, alsof hri feit, dat me
vrouw MacDonald krank» droeg van zijn
plan, niri indloot, dat hij era ander ge
heim kendte.
,„Ho« weet gij, «Dat zij dat w(»t?” vroeg
Barrie gretig, zich naar ham overbuigrad
met de ellebogen op de knieSn, de kin in
de hand en de lange, roode vlecht over
haar schouder vallend'. „Gij gij hebt
haar tooh niri onimori?’’
„Ja.” s
„Zij kwam mij tod* niri hadra?”
„Neen, dat niri."
„Dan mori gij naar Hillard House zijn
geweert."
„Ja, ik beo daar heragegnan om met
mevrouw MacDonaldl over u te «preken.”
Indira zij er haar leven mee hadkun-
„Zij aride, «lat zij geen tetefe
J~ v_‘ ra Ik begreep te/
hei»ben vergtat.’',
„Gij Imhorit hri niri op dlo wiJz-\ te
^•ggen, om mij te ontxra!” zeide AHne
h>«l, eenlgHKk» hijgend en nl«< langer
traditrad hart’ kalmte te b«*waren. „OIJ
b grit-pt, «Dat ik u een ledgrn had
verleid. Wool optmhartig jrg*-1*» «dj- Dat
tnori ge <tora En ik zal openhartig je-
g«ns u zijn."
beu Idij, dat gij *oo tegkn mij
zeide Somerled eenvoudig, „om-
Ik werkelijk vertiijeterd waa, «Dat gari ir.
toe. Ik kaïii nkt vvrdrag'ratahw>«'<ra.«D<vikra..
„Ik weet preeira. wat gij nM tondt
verdragra te moeten denken,” viel tij
hem IxivLf «nikkend in de rede. „Gij dacht
Mevrouw Weet heeft mij een opzritelijke
leugrii vertridl, oiudnt zij jaloentch 1» op
dat kind ra niri wil, dat ik bet meceteont
In mijne auto. O» ontken hri maar niri.
(k weri hri. In hri W waar Ik was
ftkxsrsch. Ik heb gvet» afkoer van hri
énne kleine ding. Waarow ook? Zij Is
te oubeduidrad, te veri een kind in-var-
«and, overate in jarei». Maar ik ver
langde u voor ow» zelf te houdem Hot
VM ateehuweliA van m<> Maar gij ku t
niri voor»«lira»; hoeveel ik mij vo»r-
«eldo van «lit uitstapje, hocaeer ik er
naar verlangde, ffrA-rt g5J «w vroeyt tm«
u mede te gaan. Voor «Mra tijd verv«*4
«ie de gtikacbln aan brt boek, At w'j
onze uitgever» hadd<« ImIoo&D, mij erg.
Doch nu wij mri u zou«Dra gaan, wa«
hri gulieri aruDww Ziri ge, wij zijn zulke
vriradra gtwrordra aan boord «Mra
laatst'Ti avond. Ik bra era jalovm-'H*
riiendim Dat geef Ik toe.
(Wordt vervolgd.)
Holdaat in dira