JNIS 11 tot au l, r, 56e Jaargang. No. 13537. Zaterdag 3 November 1617. Telefoon Interc. 82. Uitgevers A. BRINKMAN ZOON. Telefoon Interc. 82. Eerste Blad. ïn, n. F Feuilleton. schappen Miss Barrie’s Huwelijk door e plaatsen Iravenhage. Uievt-ws. en -A.d.’v-ertezxtie'blsi.ci voor Q-o-o-d-a. ezx Ozncxstxelcexx. Ons geschil met Engeland. I j BEHALVE ZON- EN FEESTDAGEN. VERSCHIJNT DAGELIJKS regeb LOS. «JU nt>l mwr f <U5L ÊN che ;en, ii- Dit nummer bestaat uit drie bladen. skt. ENDOORN. BINNENLAND. 291 94 CHT "en. XVI Het mwburg. ook (Wordt vorvol^d.) AN ukeng'erei erdeelen. vervelend en dreigde ik, lenen Heide gië naar het merkwaard^ do aiinibtenaren t Dat hield totdat ik En riji oo« bureau: Markt 31. Gouda, bij iu<*r dat h laatste C. N. en A. M. WILLIAMSON. (Nadruk verboden. De beter zoo kra] Dei» ineento- i een alle eregeld tijdig ngen van ver- makelijkheden, genda te ver- 5). - .eerares. io iVOIDCURSOS. nieuwe leerlingen liHIMIIl COURANT Gotuto. do* be- stellig niet dien het rantsoen «de kwaïn. Men wijzen :ijn en Door :erkend en en irorden. gij be- w- en Woning- unasrfe Armen- gesteld wer- dat bij irgeri), le- INGKZONDRN MEDEDEKUNGKN i Op de voorpagina dubbel tarief. Gewon* adverteottéa ea ingeaoadoM mededeeliege» M| c*MMr*ti Mi «eer gereducecrdeai pri|» Groot* letter» en randen naar piaataruitnle. KLEINS ADVERTRNTïftN aanvrage» ea neabuMagea. betradepda koop ea verkoop, huur ea rekwr, 1—5 regeia f 0.25 elke regel aaeer 8 re* bij vaarata- betaling. Maximum grootte 10 regale. Bewijeaummen 5 coat. neentebegroo- in beslag ge- de belastii zou zijn zijn alide' „Zult gi dan op, verdient.' zich te waarvan de wax de 15% >|M>loO8 rater t« nog hield hij een ebbenhouten, met zilver ingelegd doosje, dat hij mij toereikte. Maar toen ik het aannam, was het kistje gesloten, en hij had geen sleu tel. „Alleen de sleutel van den regen boog kan dit kistje openen,” zeide hij. En toen ontwaakte ik met een gevoel alsof de droom belangrijk was en ik moest uitvinden waarom. het hoofd van dit blaadje verstand had' van en omgekeerd vanuit België metalen Duitschland. In verband met den oor logstoestand heeft onze regeering zich door middel van een onderzoek ter plaatse ervan vergewist, dat dit doorgevoerde materiaal niet voor militaire werken werd gebruikt Niettemin eischt Engeland, dat wij dien doorvoer zullen verbieden, op zyn enkele bewering, dat het doorgevoerde materiaal voor militaire doeleinden bestemd is. Op het verzoek onzer regeering, de gegrondheid dier bewering te bewijzen of althans floor de overlegging van bewijsmateriaal aanne melijk te maken, antwoordt het feiteljjk al leen, dat die bewijzen niet te leveren zyn, maar dat de hoeveelheid van het doorge voerde het waarschijnlijk maakt. En nu wy ons daar niet bij neerleggen, straft het ons, naar de uitdrukking van den Engelschen ge zant in Den Haag, voor onze zonde der on gehoorzaamheid met het niet meer doorla ten van onze handels- en financieele tele grammen, hoewel het daartoe krachtens de Internationale Telegraafconventie verplicht is, een verplichting, dien hy den 3den Aug. 1914 weliswaar geschorst heeft, maar als gunst heeft laten voortbestaan. Engeland wil dus, dat wjj, ondank® de resultaten van ons eigen onderzoek, ons bij zyn beweren zullen neerleggen en ons on- voorwaardelyk aan zyn gebod zullen onder werpen. Arbitrage over de vraag, of onze verdragen ons tot het doorlaten van de doorgevoerde materialen verplichten, acht het onnoodig. Tegen dezen eisch moeten wij ons, dat is duidelijk, beslist blijven verzetten. Onder werping zou niet alleen een schending van onze verdragsplichten bsteekenen en ons met een ernstig conflict met Duitschland bedreigen, het zou ons ook onvermijdelijk den weg opdringen, die Griekenland ge dwongen is geweest te gaan en die het tot een gehoorzame vasal der Entente gemaakt heeft. Koevele onzer rechten wij ook heb ben moeten prijsgeven tot opzettelijke on vriendschappelijke daden, tegenover een der oorlogvoerenden, in strijd nog wel met vast gestelde verplichtingen, kunnen we ons niet laten dwingen. Dat heeft onze regeering juist begrepen. En het heeft daarbij onge twijfeld den steun van het geheele Neder- landsche volk. K. impel (edlchl over de -.den, do koffie en het runt» door den rntfur konden zien mis schien wel tot „Maxwelton Braes” misschien nog verder, zoekende naar mevrouw West, waar ze ook mocht zijn. Ik weet niet, hoe men zich zou ge voelen, als zulk een man met zulk eene stem iemand in de oogen zag en een minnelied zong. Ik ben bang, dat het een zonderling gevoel zou zijn. Maar Sir S. staarde slechts naar den muur, tot hij een geheel ander lied begon de klacht van een Hoog lander, die nooit weer zijn eiland, noch de beminde zijner jeugd zal terugzien. Het was een hartverscheu rend lied en ofschoon zijne stem zoo zacht was, dat hij het haast leek te fluisteren, was er eene vreemde, trillen de kracht in, zooals in de maar even met den strijkstok aangeraakte snaren eener viool. Sir S. bracht zijne aan dacht van den muur op mjj over, toen hij deze droevige, oude ballade zong, en ik moest hem wel blijven aanzien, omdat zijne oogen, zoowel als zijne stem het bevalen. Zeker dacht hij alleen aan het lied, en in ’k geheel niet aan mijtoch bleef die blik mij vervolgen en deed mij den geheelen nacht van hem droomen. Ik zag hem naast mij staan in het vreem de, bleeke schemerlicht van de Abdij van het Zoete Hart. En in zyne hand vertrek te houden. Vele mannen, die zoo fortuinlgk en gevleid en rijk waren als hij, zeide zij, zouden weel derig in hun smaak zijn geworden, en lui. Zij zouden een hekel hebben aan om zes uur ópstaan en in kleine hotels vertoeven en hunne chauffeurs helpen, als iets niet in orde was met de machine. Zij zouden zulk een af keer hebben van koffers pakken en overal zelf voor zorgen, dat zij on mogelijk van reizen zouden kunnen genieten zonder een knechtmaar hier was deze man, gewoon aan elke weelde, en in staat ze te verkrijgen, die zich allerlei moeite op den hals haalde en even opgewekt ongemakken verdroeg als een „kantoorklerkje, dat met zijne zuster en tante een dag vacantie viert." Ik was het met haar eens, en ik denk wel, dat kantoorklerken een in teressant menschensoort zijnmaar ik ben blij, dat Sir S. er geen is. En het is veel aardiger zijne prinses te zijn dan zijne zuster. Mevrouw James mag zijne tante zijn, als zij dat wil. Ik zou het niet willen zyn voor al zyne millioenen. Hij vroeg haar weer, of zij nu voorin wilde zitten, maar zij -bedankte beleefd en toen, met zijne r^ige jas en opgeslagen kraag, noodicf-* mij uit die plaats in te nemeL 56 „De prinses beveeltzeide ik, niet denkende, dat hij op mijne onbe schaamdheid zou ingaan, maar dat deed hij wel, hij ging terstond naar de piano. Voor mevrouw James had ze akelig gelisceld en gestameld, maar hem gehoorzaamde ze, alsof de toetsen betooverd waren. Hij speelde een voorspel, en zong toen Annie Laurie” met eene zachte, liefelijke stem, zoo zacht, dat men het buiten de kamer i nauwelijks had kunnen hooren. Het scheen alsof er werkelyk eene Annie Laurie” in zyn leven moest zijn ge weest. Zeker kon een man niet zoo zingen en zoo kijken onder het zing en, tenzij hij het gelaat opriep van de een of andere vrouw, die hij be minde. Ik was benieuwd, of hij aan mevrouw acht, die zoo mooi is en waarop de beschryving van .Annie Laurie” wel een beetje past. Zijne oogen staarden onder het zingen ver weg, door den muur o ja, ik geloof zeker, dat zij op dat oogenblik unie” Muziek- Gouda. gauw spoedig op den krabben, i nog niet wel streel Den volgenden morgen, toen ik Sir 8. zag, voelde ik mij verlegen en ietwat beschaamd, alsof er iets was gebeurd. Maar natuurlijk was er niets gebeurd, in ’t geheel niets, ik mijzelf zoplang voor, weer op mijn gemak was. En zijne wijze van doen deed mij begrijpen, hoe dwaas ik was, want hij scheen zich er op toe te leggen het stijve gezicht te zetten, waarvan ik niet hield. Het was, alsof hij zich hulde - Qaar was, van de middelen, door de andere partij ge bezigd, de neutralen en hun rechten zyn van beide partyen de dupe geworden. De intrede van Amerika in den oorlog heeft dezen toestand aanmerkelijk verer gerd. President Wilson, die zich de bescher mer en verdediger van het recht der kleine naties noemt, schijnt van meening, dat deze rol, die hij zich zelf toebedeelt, hem tevens de voogdy over die naties opdraagt. In deze kwaliteit van voogd heeft hij beslist, dat eigenlijk iedere nog neutrale staat, zoo hy al niet de wapenen tegen de centralen opneemt, toch verplicht is mede te werken tot de overwinning der Entente. En daar van uitgaande, neemt hij beslissingen, dien elk recht van een souvereinen staat in het aangezicht slaan. Dat hij, ten einde te voor komen, dat iets naar Duitschland en zyn bondgenooten doorsypelt, ons eiken toevoer van levensmiddelen en grondstoffen wei. gert, is ten minste nog zyn formeel recht, hoe onvriendschappelijk een dergelijke daad ook is. Evenzoo staat het met zyn weige ring van bunkerkolen, waardoor onze sche pen Amerika niet verlaten kunnen. Maar erger wordt het wanneer hij, als zyn plan heet, onze schepen en de daarin geborgen voorraden in beslag gaat nemen, om in het gebrek der Entente te voorzien. Dat is een meedoogenlooze aanranding van ons recht, waarvan alleen onze onmacht hem de straf feloosheid waarborgt. De andere Entente-Staten schijnen echter zyn voorbeeld zoo navoligenswaardig te vin den, dat van hun kant eenzelfde behande ling ons bedreigt en dat ook zij zich gereed houden ons omtrent wat we doen en niet doen mogen eenvoudig de wet te gaan voor schrijven. Wy gelooven gaarne, dat het noch Amerika noch Engeland noch een der anderen erom te doen is ons in den stryd te betrekken. Eveneens nemen we aan, dat hun daden niet uit onvriendschappelijke ge voelens tegenover ons voortspruiten en al leen ten doel hebben de centrale rijken te beter te treffen. Maar het feit is toch, dat zy niet alleen ons doen en laten controlee- ren en ons onze vrijheid van beweging ont nemen, zooals Duitschland dat evenzeer doet, maar dat zij ons ook uit onze neutra- len-positie willen wegdringen en ons pres sen tot daden, die onvriendschappelijk en onwelwillend, ja min óf meer vijandig te genover de centralen zyn. En tegen een dergelijke pressie moeten we ons om der wille van onze eigene veiligheid, maar ook om der wille van onze onafhankelijkheid be slist verzetten. Ons oogenblikkelyk geschil met Engeland is van dit hun pogen het duidelijkst bewy’s. De Rynvaartakte van 1868 en het Ver drag van 1839, beide steunende op de Wee ner Slotakte van 1815, verplichten ons de doorvoer door ons land vanuit Duitschland door te laten van al die materialen, die niet voor militaire doeleinden bestemd zyn. Op die verdragen steunende, voert Duitech- land zand en grint door ons land naar Bel. heel diep in mijn binnen»te, een klein oproerig duiveltje, fluisterde mij toe dat ik moest beproeven hem dien kraag te doen neerslaan en de ruige jas uittrekken. Het was zoo jammer, dat hij nu zulk een styf gezicht zette, terwy‘1 wy door het hoerlykste land gingen, dat wy ooit hadden gezien. Ik wilde, dat hij en ik en het land- sohap, dat alles romantisch was, en dat zeide ik hem eindelijk ook. „Maar als ik nu besloten ben mij niet meer aan romantiek te wagen vroeg hij. „Als gij besloten zijt, vervelend en onaangenaam te zyn,u dreigde ik, „zal ik u den sleutel van den regen boog* niet geven, wanneer ik dien vind. Ik zal hem aan iemand anders overhandigen.** *7"u gn dat doen zeide hij. „Pas dat die iemand anders het Dat verveelde mij. Omdat ik uitzie naar den sleutel van den regenboog voor bem, en niet voor iemand an- „Nu ken ik nog niemand anders, ik hem zou willen geven, genoodzaakt zijn zich te bemoeien mei aangelegenheden^ waarvan zij minimaal vermand hebben. Allerlei kromme gen maken zij den en waarmede zij alle op- afwijzen, ia even groot Typisch is htl wat Haag uithaalt. ABONNEMENTSPRIJS i per kwartaal f 1.2S, per weck 10 cent, met Zondagsblad per kwartaal f 1.75, per weck 14 cent, overal waar de bexoeging per looper geschiedt. Franco per post per kwartaal f 160. mei Zondagsblad 12.—. Abonnementen worden da golijk» aangenomen aan mm agenten, den boekhandel en de postkantoren. ADVERTENTIEPRIJS! Uk Gouda en omar re ken (behoorendc tol den bexorgkring) 1—5 regels f 065, elke regel meer f 0.10. Bij drie achtereenvolgende plaatsingen worden deM tegen twee berekend- Vee buiten Gouda en den besorgkring: 1—5 regels f 0.80, elke regel meer f 0.15. in eene dikke, ruige jas, die tabak rook en oud en versleten en den kraag had opgezet. Wij vertrokken vroeg, lang voor acht uur, en mevrouw James merkte, onder het kleeden op de deur tusschen onze kamers stond open dat het prijzenswaardiger was van Sir S. dan van ons, van zulk een vroeg ten pereverslagm. In de vele de raadsvergaderingen hob- zagen wij het peil voort- -"0 gemeenten kt dat in dit opzicht gaat heusch niet achteraan gemeenten een» uit het voel pralerij, de zoifover- w aan wisheid van die politici I ders. wien ik hem merkte ik op. „Ja,** zeide hy, „daar zit hem de knoop. Gy kent zoo weinigen. Maar het zal anders zyn, als er een dozijn rt^ige jas ridders naar de gunat der prinses ligde hij I dingen.*1 meh» Jets I «en A'dam bijeet slagen in i>» gen er dragen, hoofd U der wordt. Men wae het er algemeen over eens, dat hut niet-weten, het niet-begrijpen van het waarom voor tal van maatregelen aan oen berustend aanvaardt® van wat nood zakelijk geacht wordt door de autoriteiten in den weg staat. De bedoeling der vrouwen was, dat er in dezen tijd, nu mondjesmaat het wacht woord is voor héél de burgerschap, meer dan ooit streng dient te worden gewaakt voor verkwisting van welken aard ook en dnt het in het leger nog heel wat zui niger zou kunnen toegaan dan thans het geval Is, indien de meer huishoudelijke aangelegenheden van keuken en linnenkast Under contrAlo van vrouwen dv® De vergaderden meenden, een rantóoeneerlng, waarbij bui„ ger en viool dezelfde reoirten kunnen doen gelden, de militairen er stellig niet op achteruit zouden gaan, indien het voor dim soldaat uitgetrokken rantsoen hèm d«n ook Inderdaad ten goo' was van meening, dat èn burgers én mi- itairen gebaat zouden zijn, indien een vrouwen-oomilé. lieHohikkonde over offi cieel*» gegevens van wat er in het land aanwezig en to wachten is, de macht kreeg met raad on dntui bijstand to ver- leencn in d» zoo wijd vertakte distribu- tie-aangelegenheden. Daar er met «rooien spoed gewerkt sp ron de hoogharllghtdd en aanmerkingen als hun onkundd. men nu in 1 >aar heeft het gen bestuur het in het hoofd gehaald om oi'Uu-courant uit to geven, waarin i mediHk'elingen worden geplaatst, die i band houden niet de distributie. Twee nun» uiers zijn reeAt verschenen en de lectuur is inderdaad ïwt interessant. In den be kenden bureaucratische^ kreupeWtijl wor den allerlei veriiaaltjes gedicht over kaar. oi. en de schemerlicht en de thee, do broodkaarten vlecöch. W are aan iemand geplaatst, die bet ndigeeren van een courant, dan ware er iets goeds van te mnkon geweest. Maar nu is er een juffrouwtje ven de schrijf machine mee belast, die toevallig in de gang liep toen de wethouder zijn besluit genomen had om journalist te worden. Het krantje wordt eon» per week in alle brievenbussen gestopt voor zoovor z<‘ dan niet ergens anders teroaht komen. gemeeuto had haar arme penningen kunnen gebruiken, vooral nu zij er krap begint voor te ziUon. Of dm laaitstv nu wel het ten de geleerden dat zijn Vrouwelijke medewerking verlangd. Op initiatief van do Vrije Vrouwen Vereenigdng kwamen Dinsdag 80 October tal van vrouwen, ook uit andere plaat- van ons land, in American Hotel te een, om met Hkaar te beraad- hoever de vrouwen uit alle krin- het hare toe zouden kunnen bij- de komende moeilijke tijden liet te bieden op een wijze, dat de taak overheid niet noodvloos bemoeilijkt BRIEVEN UIT DE HOFSTAD. OCGXf'V. Wie nog de illusie mocht hebben, dat <*’n wereld geregeerd' door ambtenaren oen ideaal-iiNiatsehappij zou kunneil zijn, zal (och door de buitengewone tijduometandig- heden, waarin wij thans leven, wel ont nuchterd zijn of althans zint getemperd in zijn verwachtingen- Dit eone toch is wol gebleken, dat een regeling, die maar oenigerniate aan de wensolien van allen voldoet, niet te maken is, zelf» niet voor het eenvoudigste ontwerp. I n daarbij is 'ig, dat de eigenwijsheid van toeneemt naarmate zij meer Jaarlijks schijnen de raftdHleden hut noo- dig te achten om allo klachten die hen in den loop van het jaar hebben bereikt op een hoop te vegen en als oen «ouvenir aan het dagelijksch bestuur aan te biedien. 1 ige..aardig is daarbij, dat de belangrijke punten altijd worden overgeolagen. hen der vroede vaderen heeft onlangs rijn neus voorbij gepraat en o. a. de pers bêschul- ddgd, dat zij meer oaiulacht schenkt aan de personen van de raadnieden dan aan de belangen die behartigd worden. Alsof de personen zich niet veei meer op dxTi voorgrond stellen dan de zaken, waarom hel gaat. 'Me» vergeet, dat het de raads leden zelf zijn, die het slechte voorbeeld hebben gegeven. Zoo als do raadsleden zijn, zijn slotte ook do jaren, dat wij ben bijgewoond, durend dalen. In alle nu het geval. Maar i Den Haag 1 Wie helpt alle moeras van de i schatting en de w kleine tweede-handspolitici I HAOENAAR. Al langer dan drie jaar ervaren we, hoe moeilyk onze neutrale positie is tusschen de oorlogvoerende partijen in den grooten wereldoorlog. En het is begrijpelijk, dat die positie steeds moeilyker en gevaarlyker wordt, naarmate de Btryd een hardnekkiger en beslissender karakter aanneemt en de beide partijen wederzijds geen middel meer ongebruikt laten, dat in hun oog dienstig kan zyn tot het knevelen en vernietigen van den tegenstander. Daaraan danken we de groote moeilijkheden in verband met onzle levensmiddelenvoorziening en daaraan dan ken we nu ook het jongste geschil met En geland, dat ons economisch leven met enorme schade bedreigt. Het lijkt zoo eenvoudig. Van den aanvang af hebben we beslist, dat we in het geschil van den wereldoorlog geen partij namen, dat dus onze verhouding tot de beide par tijen dezelfde bleef als vóór den oorlog en wy noch ter linker-, noch ter rechterzijde van dezen weg der neutraliteit zouden af wijken. En aan deze beslissing hebben we ons de Engelsche minister Carson heeft het onlangs nog getuigd angstvallig en met de grootste nauwkeurigheid gehouden. Noch de Entente-Staten, noch Duitschland en zyn bondgenooten zjjn door ons op eeni- gerlei wijze bevoordeeld. In den zin der striktste rechtvaardigheid hebben we onze verplichtingen tegenover de eene als tegen over de andere partij nagekomen. En men zou zoo zeggen, dat dit ons, kleine belem meringen in onze bewegingsvrijheid die uit den oorlogstoestand zelven 'voortspruiten daargelaten, voor elk geschil, voor elke moeilijkheid moest vrijwaren. Maar dit zou alleen het geval geweest zyn, wanneer van de zijde der oorlogvoe renden, onze recliten, die de rechten van alle neutralen zyn, even nauwgezet waren ontzien als wy dat de hunne hebben ge daan. Hieraan heeft echter gedurende dezen oorlog zooveel ontbroken, dat we ons daar over nauwelijks meer beklagen. De oorlog voerenden hebben in dezen strijd eenvoudig alles gedaan wat hun belang scheen, zonder zich metterdaad iets om anderer rechten te bekommeren. Met het enkel beroep op Éet belang hunner oorlogvoering hebben ze iedere daad, die de rechten der neutralen schendt, meenen te kunnen rechtvaardigen. En gedurende den loop van den oorlog zyn ze op dien weg stefeds verder gegaan. De onmacht om elkaar te verslaan heeft hen steeds weer naar andere middelen doen grypen, welke middelen veelal niet alleen de rechten maar ook de levensbelangen der neutralen gevoelig troffen. De wy’ze, waar op de eene party dit deed moge verschillen goval Is, wo- in dit geval de raadsleden niet precies. Fr zijn er geweest die bij de behandeling der begroe ting hebben betoogd dat Dun Haag dood arm is, anderen waron wat meer opti mistisch gestemd en meenden, dat het web los zou loopen. Nu voor die laatste op-, vatting gevoelen wij ook wel wat. Al die' pisdmdstische bespiegelingen komen in derf praktijk meestal niet uit. Natuurlijk, Den Haag zit niet dik in zijn dutten en als de oorlog niet gauw uit is, zal men ook, hier spoedig op den bodem van die schat kist krablx-n, maar voorshandte is dit vaar nog niet groot. Opmerkelijk is men wel streeft naar versterking van Inkomsten, doch niet wil weten van I perking van do uitgaven. Herhaaldlelijk hebben wij vroeger aangegeven hoeajMnet griiM'integeld is gesmeten. Had mvb dit nagelaten, dan zouden de beJastingeu heel wat lager zijn geweest en zou hw-lhans veel gemakkelijker geweest zijn dezi^ietx te verhoog en. Nu moot men zijn touvluehv nemen tot do meest onsympathieke belas ting u. 1. de verhooging vwi diu op openbare vermakelijkheden. Vroeger deze iMdostlng reeds een tiende van bruto opbrengst, thans wordt ze op gebracht. Terwijl juist de kunst hoj werk heeft ouv het hoofd boven wn houden, wordt ze door B. en W. eens flink gedtukt. I n dat in den Haag, de licht stad van Nedsrland, het centrum van kunst en kunst liefhebberij. Dal komt' er van als m,,n terst dwaze fouten hoeft begaan bij de belasting. liet woardelooze, nuttelooze, zoutelooze, he llooze geiboom over de gem ling heeft weer veie dagen ii nomen 't Mos niet maggen!

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1917 | | pagina 1