EN tan s ta. inrl HMI! sollede meubelen Stoelen, Kasten. Iderijen Theeta- Stijlanieublemen peluch, Boeken, ersoons onbesla dstellen, Kapok- lapkamermeube- l«s «potgoedkoop. .eerstoelen vanaf 91 StHl No. 13583. Zaterdag 29 December 1917 56e Jaargang VERSCHIJNT DAGELIJKS BEHALVE ZON- EN FEESTDAGEN Telefoen Inters. 82. Uitgevers A. BRINKMAN A ZOON. Telefoon huerc. 82. Eerste Blad. 00N 'I Feuilleton. Hes hapastilles TTD_^_ lander Ten nden «GRIM Miss Barrie’s Huwelijk d**r en ^.d.’vextezxtie'blêLd. voor Gc\xd.a ern. OxsCxstxelcQxx. imhli oik|| di uni- Tel. 12MI, T Van het oude in het nieuwe. Wj dUUTVlMl Dit nummer bestaat uit twee bladen. zijn 608 26 ■1 BINNENLAND ii mal» 1510 40 li MARKT 6z ik il C. N. en chaakbordi” Jong»!. ooit nul er z Schouwburg, •uwe (Wo at r-vetg» n en lijd- met niet IRATIESCHILDER. i worde* lAO. elk* het nomen.. Bennett 4 over weken. posi ehirp •nacht, Miar eooal Mine h*tn d-lng nd M op- ver- n groet e*ig* n hen ve. keer ino worden ifpen?” ■liit van zon kan blijdschap. I LOON r/h WOLFF A Co. ■nWrwfj X)N Good*. toen geen I merled in w onechte ■spr i- nelpt weet, voor Barbar eens hem heeft verl>org< man Hij kan voor en >p hen om paal en »rba<ering van <k> door het volg' nd® met Iemand behalve u Aline West tra Barrie wint dat kom van dat zij met besluiten aan te r meneer Hij gaat een’u zou I i al dat voo. vreemd’ bang v komen, meneer ziet Ik SCHILDEREN VAN RECLAMES. OOUDA. 0 geregeld tijdig ntvangen van var- vermakelijkheden, sa agenda te v** Hells. Samenkomsten te 3 uur n-m- ®n A. M. WILLIAMSON. (Nadruk verboden.) GOUDSCHE COURANT. want A luie «•enige maken gil met I uk k ig ■'hi burn *n 10'n verkeerd trotsch vip», dat hqge n weigerde zijn ge «o’fz al hl* h l ij m-k 4 het vr'MIU t t hij nog, u. Ik was j derlig. mani-r '•en kin! naar ch steeds anbevelen uitvoeren ERF- en ïatief erwerk zijn wel vaak d om daarin trrin, een ongezb i haar begon ieel van tie kon la*t t aardt ge werd i >r uw eigen le- I go-di-. om en de vrij moe* Zuli gij n ZHfe hart, ofschoon hij <ku n I ei zou zulk e ne ve. l ^ijn. ti Ik i treil ww Mi him tie vol guide- den maar in eene i ►Idoemie orn 11’liort soling ge.n dt pi rati morgen re »is met Basil will-n ik kon, antwoordje Bar-' z I ’e Al - tranen dro- onclmde werkt taede naaide von ddiig van het M^iQjfandsche lied en nw*de mu db taal zutvor to houden De roopsttuK eens Hagenaar»*, die oui zich heen op dit terrein niet veel goe<L en hi-wondiTeiwwaardig» /.iet.1 H<G’ NAAK hebt mij lan ontnomen.” «nikte „Hij was de mijne, tot gij kwaamt aanbad hem en hij bemind- mij Dat dat wel.” ban uur. I^at-t? Opeh- n 1917. s Avonds nt yan gebed1. Nieuwjaarsmee ing. Iroote verkn-wingJ- is ni fraai, p- zij het dun mi verdrijving waarnusp* on leng ben van n* li t is t r <li i-f ven on l -nsc*L 'I worden. ie I 1 <l' d l nog voor dat ve 1 gewijd anti d b- i de 8Oh»>i'*n w«»r t n inaut* •h'ipp'dij maar aan lot goe i heb ir<>, dat en en BRIEVEN UIT DE HOFSTAD. «1(4111 I aio ilijk< laren L h -t nai I krachtiger I gd. n| z.i|i> h< t all'- la< luini van de me- -t ed<4e dnaiaan hebben me. g<-w erkl. I let rtci k t cnhcid H altijl 'I' I”'I <lee| van het volk l> t c laai de onwrikbare eiagA'Ooii. en de invnsrhen van een au wpid mij hdi rfpijt riwj «Tg.” I le Barrie met vreainle toonb»ozr zonder «enige ui drukking er in gij lil'-r gekomen Oin mij dit Zelts toe bmigen u op t g'"v<-n h»i niet do-n, zoolang hij d< zijn* hulp nood! g wat hij voor u Miscl fconeldk* gaan iv'H gebeurd wan. h«M giw iml, h«n erg-ne ut te hah-n, maar het warf o ii ag van Ba l>ara t- bo <rvn, dat hij u gevolgd witf. t< b griwn hoop. liet ge--telijk ve.keer moge dOor tannab- worden ondiThou reek^-h eon act wordt doo toch voorkomen. drukt een volk i het is daarom zoo in om* land zoo wil- 1-j- werk go-4e. 1 >e hot r «Spoel ngavomlcn heltuo- di verkeerde richting ge i VQn oudbakken Ucd- een< me-T op alle II der' <n Ho an fei lic zijn dit te ver gaat. b'-s -f zich ni t door il wt<|. lijke Impaling laat kweektn. iiKinr de grondige Ivu hte dat h--t volk z lf ziel, zou verzett-n ogen e< n overvo ling net v r«-< nwt’ li <lj.-n en een on b-rvo'ding \ai< <let landt-M'lo-, heeft veel gcxvla I ii«-<M,h«,ri >>v *tv otxllng <n ondervooling lisjt de op iie-ding in en zou noolng zijn, w I h'I g'diikki-n, Iniig/anierli^iiid daarin ver li' f' ring ie l»r< iifcCn. liet Hang ehe dia eet Reni het wtoJir-mhijn'lij liivn in <l" licht n ntnd de g'-k walificv-r.f. ook illó-lll te OfH a-ltijxl wordt k. t>p \ke irbeid. maar aan h»4 van de mo-d-rtaal w«r' g<-en h'TOiuiv I» M'ed wordt e- eenr» bracht en waarin de partijen zich meer ver brokkelden dan ooit, teeken dat men zich naar buiten vetlag wie weet Al te veilig voelt En 1918? Hopen wij allereerst op een spoedigen vrede na dezen onzedelijken oorlog. Geluk kig komt in het Oosten het gezond ver stand door, dat jbns al lang heeft geleerd, dat alle „winst”, bij doorvechten en zelfs bij overwinnen te behalen, niet zal opwe gen tegen de geweldige valiezen, die ook de „overwinnaar” geleden heeft. En de mannen in het Westen? Zullen ook zij wel dra uit de oorlogsneurose komen? Van heeler harte hopen wij ’t en inmiddels zul len wij afwachten zooals het den zwakken buitenstaander past, en doorgaan zal ons volk met te verzachten het lijden van al die onschuldige slachtoffers van den oor log, niet ontziende naar de richting van waar zy kwanjen en wij zullen die ongeluk kiger! opnemen en verzorgen zoolang wjj 't maar kunnen volhouden. Wij zullen niet streven naar oorlogsroem, naar overwinnen en vernielen, maar een an der en niet minder verheven doel zullen wij ons atollen, door liefde te brengen in die zee van haat en al het onze zullen wy doen om te helpen herstellen wat de oorlog kapot heeft gemaakt. Wij zullen rustig en vreed- zhajn dóórwerken in het jaAr dat ons wacht, voor ons zelf zeker in de eerste plaats «naar niet minder voor jallen om ons heen. Veel zullen wij zeker nog moeten dragen, veel ook dat wij niet zoo 'aanstonds begrij pen omdat het ons niet precies te verklaren is waarom het zóó moet en. niet anders. Moge ons volk flink zyn en flink blyven, niet bij de pakken gaan neerzitten, noch eDTaar verkankeren om wat niet bevalt, doch schrap zich tegen de moeilijkheden in zetten. Wie zoo doet, hij nioge niet zonder vrees het nieuwe jaar ingaan, wanhoop zal zijn deel niet zijn en hij mag bovendien be denken, als hy weer zijn krachten er aan zal bijdragen, dat de wereld later, wanneer men onbeneveld deze ranipt’yden kan over- zien, Nederland niet zal bespotten om zijn neutraliteit, maar met achting zal spreken over die kleine natie, die voor het Recht bleef vechten te midden van onrecht aan alle kanten. zeid«. 'ia! hij, in<lj< n u mO'Ht zegg n. <iat hij veranderd, dat hij tl ni I Maar hij wilde zi'-h nb< twi'.-»Ucn wij Al gegaan iu■«■.oliën en hardt n imjn zijn. 1«4 bva dat hij kon I toe. .Maar wi (411 lu weerwil Ba«ll trouwt g ij I nm ook I <h‘ e-n ht all 8 door u. .Ik zal Ha-il o zoeken 4pi* k'n.” zrtile Bariie .Wilt gij d-t doen? Gij kb in e ig I. Maar Ik moe* her» e -ret zi n en \oo li>- do n wat wij al en wen Ia» wena H het in zijn nog nbt we t, want 4<ilk e ne vo.lichtlng \o<ir hem w»t vi. dat alles in or *r wok en kon eruggaan naar vro g re ag jovolgd was Zij liet mij uw 1W verloor toen bijna a!l wo.t in orde zou ko nwj. Maar lo-ti z.H op/.o.-ken, dn- hl ik I jk to in li n ik iip.-n. blieft. Still- egels f 6.60, f7 60 Aline «nel Ik Ik me'i u zeggen, trouwen, "■j zultk van mijn broeder u zoozeer b mint. e“r An*«rika terugkomt, paar dagen heen voor het i* jculk >ara. als hij ontdekte, dal zij jen! Hij is zulk een Hij kan hard zijn Zij b* hei». Zij kon lf ni-1 bij u zij durft u niet terugnemen, om- Bcnnelt er nog D, en nh hij u maar gij begrijpt mij nietwaar bood aan te gaan. Wij zitn groote vriendinnen, zij en ik. Maar ik wen-ch- te ook voor mijzelf te gaan. lan zoo o nee»,’’ z<idv uwe mo der. mem*' r Benmt gaal <livt zij nog altijd hoopt, dat gij aanzoek van mijn br die u zooze r b mint. uit een een ige w ekent r i J een lastigi* politie geliehirpje Tuchteloosheid. l'e Minister van Binn< iiiandeche Zaken ft den burgt-meestt r* v, rzo lrt, onder tiHiml manifest \au de A Igetne *ne TuclU- iiui l«’r algemt tmo bekt-mlfcrl I te brcng<*n. tuchti hxx-h< ld tn de verwildering \ati \<*i«-rlan<lM h>- jeugd nemen onder <|en invloed <h*r ountamWghiMh-n lo<*. bal la.liglx ld en straatschenderij oefenen een zckiTc bekoring uil. wetten, verordenin gen en voorwiiliften worth»» uit het oog vrloren, het aantal nHwtrijven, en kb-im»- r« vergrijpen vermeerdert met <h*n dag .Ie kinder crimtnirit ii hnt lt /i h uit Aan de ouders l-i de taak, daa t gt<i op Ir'tb ri en er zich iiraKallo kracht t<*ge» te verzetien f W ij doen »-n brroeo jwrk le stellen aan de v< zeden bij hun kiritlvT'A). in acht te nemen I «Stelt uw kinderen vcnswljze n voorbeeld Leert hun hel e gem h'»i<i vair anderen onlzl n Houdt h-n van d atrin’. vooral op uren hij «hd ternb» en o*ilij<le, wairln wat is er?” r »*p i-i toch niets met mold,.- gebeurd? dat er ooit i gebeurd'*, kon >ben ontlokt, maar INGEZONDEN MEDEDEEL1NGEN 1-4 r*gel« I 105. «Ik* regel meet I 0.25. Op de voorpagina dubbel land Gewone ■dvartentièn en lageaondea mededealingrn bij contract lot «eer gereduceerd** prijs Groote letters en rande* naar plaatanomia KLEINE ADVERTKNTlftN «auvragen e* aanbiedingen, betreflepde dic*Mper*o»e*i, koop e* verkoop, huur e* vaettaui 1—5 refala 0.25 elke regel J cm bi| voortui- bcohng. Maatanus* grootla 10 regeda. B*V4|aowaMMei 5 mmM. ABONNEMENTSPRIJS i per kwartaal f L2S, per week 10 cent, met Zondag.blad kwartaal f 1.75, per week 14 cent. ^veraJ waar de beeorgtog per looper geeChtedt Franco per post per kwartAal f 1.60, met Zondagsblad 12.- Abonnementcn worden dagelijks aangenomen aan ons bureau Mabkt 31. Gouda, b* oom agenten, den boekhandel en de postkantoren ADVERTENTIEPRIJS i Uit Gooda en omstreken (beboerende tot den bexorgknng) 1—5 regel* I tl.55. elke regel moer f 0.10. Bt) dne achtereen volgende plaatsingen deze tegen twee berekend. Va* buiten Gouda en den bezorgkriog I —5 regels f 0j meer f 0.15. ,l«al is waar zeidk* l«a/ri| ,,indi«*u nut iemand antk-is trouw, dan z,a| hij h. vrijd zijn. Ik wist ni« t, dal ik h in z/iovr<e| Ia4 bezorgt» wiA gij natuurlijk nli. u niet zogg tl.” t UKi>* nu we t gij Iwt O. de lm we r g luk'<i»g t« vin zi',h/.''lf. Is dal I lonk tut. h*' zou ft mak' til z*l g lukkig zijn. Hadi maakte zldv/elf wij mnn zou zijn Indl. n hij v. geluk anti te m im»n, zp'f-* Lel b'11 gcwi nrscht, d«l hnii kwhm Miar l» is vil nidt In deze wereld, heifnnerdo. en m t hom Hij In* ft zich «t-hmtuil <*/,K. da; gij zijne hulp noo .«t hij u zal hij-taan, wat Hij b<Toemt zi« h er op. zijn wo if'l he. ft g bro d-n sle-k g laten heeft mi| kon hem <r ni<’< t.n ,|fl[ 7I1| -ittiig htj denkt.. <lal «ij liebi Denk maar (•■nu. he f: gel iati' Hij h die halen. Ik wl*M. d t r omdat hij z.»n c|«aiiff ur ik dat niet hebben wilde en niet dulden zou. Volkomen zonder recht, maar uit noodzaak om den vyand goed te kunnen treffen. En wanneer de andere kant u weliswaar niet in den grond schiet, maar omdat die daar wèl de macht toe bezit, uwe schepen brengt en^vasthoudt, tot contrabande klaart haast alles wat ge absoluut no >dig hebt en last not least uwe schepen weigert los te laten, uwe brood-noodage ladingen graan verrotten laat,uw vee laat verhonge ren en afslachben en u afsnydt van eigen kolonies en dit alles met een beroep op oorlogsnoodzaak alweer, omdat dit alles noodiig is om eigen systeem van benadee- ling van den vijand niet te hinderen, dan, ja dan ergeren sommigen zich nog wel, heel enkelen zouden zelfs wel eene een vuist willen ballen (gewoonlyk staat dan door sympathie of antipathie reeds tevoren vast naar welke zyde men den vuist wilde Yieh- ten), maar de groote hoop, het volk en masse, maar de groote hoop, het volk en masse, lacht er wat om, spot wat met de fiere leu zen der oorlogvoerenden en legt zich er bij neer, terwijl de Regeering protesteert naar alle zijden, opkomt voor het Recht, met kracht en klem, een enkele maal iets bereikt, doch zich bij volgehouden onrecht wel moet neerleggen, wil zij niet veel groo- ter ellende over ons land inhalen. En hier komen we aan een belangrijk punt voor overdenking: het moge dan niet alles geweest zijn zooals wij ’t gewenscht hadden, hoe veel erger had het kunnen zijn! En laten wy nooit vergeten, hoe b e n ij <1 wij, klein landje te midden der reuzen, door al die anderen worden, die nu reeds 3Mi jaar doormaken al wat een „moderne" oor log is. Wij hebben een en ander ontbeerd, wij hebben ons wel eens goed, véak -- geërgerd aan wat men ons aandeed, laten wij ondanks alles niet ondankbaar worden. Want er is reden volop voor dank baadheid, dat ook dit vierde oorlogsjaar ons vaderland, zoo gevaarlyk gelegen tusschen de grootste wereldconcurrenten, spaarde op haast wonderlijke manier. Wij hoorden wel dikwijls het kanon dreunen, wij hoorden ex plosies en een enkele maal verdwaalde een vlieger en liet ons even proeven $>e de oor log nu eigenlijk tegenwoordig smaakt dat alles was toch meer als in een droom van oorlog, de werkelijkheid bleef ons ge spaard en daarmee eene ellende, die wij pas na den oorlog ten volle zullen vernemen uit de landen om ons heen. Dankbaar dus, ondanks alles, over 1017. jaar waarin ons land rustig kon doorwer ken aan de nationale behoeften, jaar waar in een Grondwetsherziening tot stand kwam, die ons o.a. algemeen stemrecht vr* ijk kopp:g. In h t hoofd g.*z< 'In hrbt. en dal er ook gub-ur»* ■l.tl lm nog nooit keil of I 'llfllld i< zijne li.’fde tol ngen u do -n. van Wplw UJvnd gc- >g. Sneer d« w ijz.e jywijze waarop wij|zen d|é (zo zong haar gezang, bekroop s. wal er van een zangetiM kracht ten »go<-d voor ons kon uitgaan, wanneer zij laffe Duitsohe liedje», wat Dong. Zij Julia iefde verde -ld ov er \u echter In get-n bijvul vinden,worden wij in Holland er moe opg«»wh< opt. den Haag wordt veel gedongen en wordt er weinig gedaan voor d.*n ll< llandHehi n zang. en wat id t* folie nationalist wen-<« hte bij dt* wet bepaal I t« z.ien d»t op alleen» C'Tt n niinetorw ah do drie li der <n dl g zonnen wenlvn er lwt»e moesten Miochi-n zou oitrlai nu ('enmaal en paling lite dut (<gcn e< n en tvn heeft veel on lervo»* 100 Indlen zij niet slaagde, zou zij George Vanneck uit zijne langdurige db-nde ver- loPbon door han te trouwen. Zij zou zelfs zeggen, dat zij reed» eenigeu tijd in st 1 te geëngageerd waren geweest Allee lie ver, dan dart Somerlede de waarheid zou venroeden. Maar zij zou haar uiterste best doen te slagen. „Ik zal Basil aanstonds wel opzoeken,” zeidë zij, toen Barrie haar vroeg, of men hem geen bericht moest zenden. Het kwam Soanerled voor, dat Aline haar broeder nieit in tegenwoordigheid van vreemden wensohte te ontmoeten. ,.Laat mij even deze huurauto wögzendón en dan moet ik mijne opdracht vervullen, voor ik ierts anders dloe. Basil en Ik zullen tijd ge noeg samen hebben. Mijn bezoek aan Me vrouw Bal is affedoopen. Lief kind, mag ik een onderhoud met u hebben in. uwe olgen kamer en u Barbara’s boodschap overbrengen Barrie was verlangend', maar tooh he- vreod. Zij kon nauwelijks afwochton U* hoeren, wat hare moeder van het Plan wide; maar het scheen een slecht voor treken dart zij dat door Aline zou verne- nK‘n Tot dusver had mevrouw Weet haar nog nooit Iets goedfe bezorgd. Barrie’s kamer was klein, en zag op vendl uit De duiven klaagden het imt daarvan gewezen, maar een spe cial® les wordt er niet aan gewijd. Ik heb in den Haag herhaaldelijk bo speu rd, dat op de tfchoft n In Franooh, DuÜAoh «mi Engclsch het mentor laveren van verse» en gcdtohrteu verplicht in, maar dat do I lol laiatwche buiten do deur worden gezet. Gee» wonder dan ook dat, «*n •dille minachting voor bet Nederlaridffi'h wordt gekweekt, die too gunakkclijk niet meer iM weg te nemen wanneer de jaren de» ond'T«cli*'i<te zijn g.konx*n MUaolden zijn onze Ier» on *hrijv'ors zelf sclrtiid aan, Zij1 aclirljnr» voor de ..kunst", n voor naar maar er Wie onzer ziet bij het sterven van een jaar niet ^ls vanzelf terug naar wat hert jaar dat henen g-ing, ons bracht en wie on zer zal bij het vieren van Oud en Nieuw, bij het intreden van den nieuwen jaarkring niet een oogenblik zich afvragen wat het nieuwe jaar hem brengen zal? Een gewoonte, zal de cynicus zeggen en hy zal trachten deze opvatting aan anderen op te dringen zooals hij ’t zichzelf wijs maakt. Want inderdaad is het verspringen van het jaar telkens weer hoe men ook over de hoogere beteekenis van het Nieuw jaarsfeest moge denken een gelegenheid die vanzelf tot nadenken stemt, tot korter of langer overpeinzing, al naar den aard van den mensdh, van wart; wy me&maakten allereerst, van wat ons te wachten staat niet minder. 1917 gaat heen, 1918 is op komst. Wat bracht het verloopen jaar? Aan ons allen tesaam, als gemeenschap. Menig een zal geneigd zyn hierop niét veel goeds te antwoorden. Een „strop” was 1917 voor velen, om ’t nu eens heel huiselijk udrt te drukken. En op een klein aantal gelukki gen na, gaf het jaar zeker geen voordeel om op te stoffen. Duurte, schaarscbte, hoo- ge belastingen, onaangename belemmerin gen in de vrijheid die men aJs iets vanzelf sprekend was gaan beschouwen, dreigende verergering van veel wat nu reeds nypt, veel wat opzert lykt en soms ook is en u hindert en ergert, wart wilt ge nog meer? Het is zoo. Zoo internationaal als natio naal was er veel dart, gnefde. En met reden griefde. Vooral van buiten af behandelde men ons vaak met geringschatting van onze rechten. Niet om ons te hinderen, zei men er vaak by ep wy gelooven 't gaarne, al is ’t ook ietwat moeilijk om aan noodzaak te blijven gelooven, wanneer soms openlyk erkend wordt, dat men zijn kracht wil toonén, de duimschroeven wil aanzetten om ons murw te maken. Eilieve, zijn we reeds niet murw genoeg? Verdragen wy niet alles met een zaamiheid die men in groote Staten, grootsche legers en machtige vloten, begrypt en daarom niet weet te waardee- ren? Wanneer men uw schepen torpe deert en uwe mensenen doodt of ver wondt, omdat zy doen wat volkomen geoor loofd is, dan zegt de eene partij: het spijt me wel, maar ik had u gewaarschuwd dat v< 1 meur (km reddijk wa-, <n aniune king genomen, dat haar vrrdrire<-<l’- van eeuwen her dagrt-’ekende. Hun voortdur< ii I gekir werkte op Alina’s! zenuwen. Hoe zou zij hert best kunnen beginnen? Zij had wel een dozijn plannen daarov r g<* maakt in den trein, en nog e<«n dozijn in d<* auto: maar een paar duiven en e-i»e stoornis in eene ongi’ziene kippimfainili® was voldoen de orn haar alles t" do n <r MgÉB l’liot^eling begon zaj te schrei n. Dat wan ge<n deel yan haar plan maar ge< ne inspiratie kon bet t uitwerking h< l< beu gehadi. Hert aardige ru-«ig<* masker van haa>r gezi<*ht werd akelig geriinp< l I. en maakh* haar natuurlijker en nionsehe lijker Barrie’s hart werd voor h* t wrri door haar girtroffen. mevrouw Wi«t. zij. r is toch Barbara Mete, liaarzelf nen hebl niet. „Ik ben zoo vreeseiijk ongelukkig!” kermde Aline, ha<tjr verwrongen gelaat in hare handen verbergende. r walge n ti.jd naar een zakdoek t tas en. ,.Ia er leis, dat Ik voor u kan doen?’" vroeg Barrie „I r D alles!” snikte Alita<*. Zij be gon te begrijpen uit het ontroerde g.vJcht van het meisje, dat har- eigen tranen een beetienng de. Voorzienigheid waren ge weest. „Maar gij zult liet toch niet wil len doe», als gij het weert.” „Dal zal ik wel ate ik kan.’" pro testeerde B&rrle met vuur. Ik zien •Int het tu si ben lan »-n v ro«'g. u te gaan s«h>en het mij mog Int ti kon <k»-n begrijp' „Zeg mij als t u blieft.” z kb- Birri- nog aJ'igi met diee-IMe still- loonl»Kize stem, die h.el vreemd) en oud klonk voor en jong m» i*je, ,z-g mij als 'i u blu ft, preclw, wat gij d&ohl. dat ik kon do n als gij ln*t mij had do'ii b grij „Ik dacht, dat gij zomlt gevix l de eonige uAni<*r om lan Sonfbrhd zijn gewaanden plieht t<* onth ffen, zijn zoo wn» 1 mog<*lijk VwiMnd an-lvr- t huwen. Gij we t dat hij Barbara’s ban delwijrze afkeurt, maar als gij een oclilge noot haft, zoudt gij g«* n voov 1 ti»4»r noodle hebb'm. En al« ik hem dan vrieg. mij vergiffiuii» te sch-nken en <)at zou ik hun vragen, want ik geen trifts meer I zou hij misschien terugkom n Ik geloof, dat hij gaam zou terugkomen want wij btiuindkn elkaar te«*d< r. voor gij ons h'dg gi'W’h'Llen!'' zijn onze tfederiMidh ho ou- i wi hrijv'or** zelf er ook e<-n bes-Qe aan. Zij welirijven voor zich z<*lf en >oor de ..kunst niaar zij (lichten en schrijven niet voor hut volk. Ni«< dat wij terug willen naar de pixkzle van een van Zeggelen maar er ia toch wel left* anders te bcfeikcn dan hri altijd gezeur over de .iefde en de smart, dat kenmerkend k* voor onze dichtkunst in «hzen lijd. Hier in den Haag ondervindt je <h’ na righeid van den togen woordigen toestand altijd ets Jn'-vr dun elders outdat het nu 'tHitnal "m „broidnewt van de kunst i». Vandaar dat het geval als HaagweheKro- iiiekMohrijvcr oiw ter harte gaal en wij dat hart willen luchten. Misschien zijn de rronaiw van Julia t ulp In Nederland dóórgedrongen en heeft m n zl'b hier en daar afgevraagiF. of de herren critici niet al te bout ,ijn gewroet in htinoordwl. IlelsM moet ik veiklaren. dat dit niet het geval D geweest on dat n>en eer geprikkeld dan voldaan van haar concert naar huls gaat. I n dot had an- d<*r« kunnen zijn werkt I lanj. vertalingen eenig< dim, een reehlstr» het ni<t verstaan V ooral in het lied eig<maardtghed<u uit en jammer dut <Ht Ik'd mg wonh gewaardeerd, poging»-» in bet verbete.ing te bmigen. heeft d'Hir zijn zanp“v< v<»rbel< ring in een vv««»< sluurd liet ophak n vq» oudbakken j s, du* num niet eens me»*r goed liegt (jpl n die toch ni”t zul en inslaan als is d»- wijze w<l aardig. Jumtiu r is hi t dot onze zangers en z,an genwsen nog m&ar g<**m llollaiwhsohe 11e- deren willen zing< n Jk kom lot <hv.<* ont boezemlng door net bijwonen van een con eert van «m n onzer groot-rte zanger essen Julia ulp. Daar was weer ge. n woord fl'dlandisx h bij, maar wel waren Int all pivils' lie li'*djc8. d e Ider al zoo b-ken I zijn, ilnt zij als afgedraaid kuunm wor th n IwHcliouwd. Trouweru* de critiek op haar zang is in alle blmlen verre gunstig, zelfs niet eenx v werst. Maar dat betrof noj waarop zij optrad, dan <io, zij zong en d wijzen d^é fze Luisterende naar de g<slat blo ons. als deze een k nationale besef in plaats van I aardige HollandHcho ("ulp heeft haar lit* D ti<ite<ihl a nd en Amerika. Amerika haar Duito he li-djes meer weer In toch iliiH hij nog, maar wij hebben gciw -t over ii. Ik was jaloer ch - dat bk< n ik Ik 1h*ii derligiwJ», dal hij niet up dli«* mani-r van u hi ld da( gij -l'vhtrf een kiiil waart, maar <le»t hij hal beloofd u naar dinburgh t* br>*ng n en •en een soort voogd voor n zou zijn, en ni' ts kon hem bewegen zijn woord t bre ken Ik was dwau» ik wilde lom op de proef Htellen. Ik hij mij biiiMnd'O. u mo-st z» van plan was iiu i' kon none n Inlen overhalen, l<*s le s<xk*rt v on;. Hij is zoo hart zal br<"ken.” Het i antw oord aUiii. „Zig (e len Ind worden ui'! fraai e levtr <h*n ll»t komt weinig aan laz-hl chaaf I-* uitspraak min allerb-i chrl-H* lijki ke d«*iigd»'ii g-arb*''1 n zuiver spreken two tijd, g.-en uur. Zoo in li'-t voorbijgaan

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1917 | | pagina 2