EN
tan s ta.
inrl
HMI!
sollede meubelen
Stoelen, Kasten.
Iderijen Theeta-
Stijlanieublemen
peluch, Boeken,
ersoons onbesla
dstellen, Kapok-
lapkamermeube-
l«s «potgoedkoop.
.eerstoelen vanaf
91 StHl
No. 13583.
Zaterdag 29 December 1917
56e Jaargang
VERSCHIJNT DAGELIJKS
BEHALVE ZON- EN FEESTDAGEN
Telefoen Inters. 82.
Uitgevers A. BRINKMAN A ZOON.
Telefoon huerc. 82.
Eerste Blad.
00N
'I
Feuilleton.
Hes
hapastilles
TTD_^_
lander
Ten
nden
«GRIM
Miss Barrie’s Huwelijk
d**r
en ^.d.’vextezxtie'blêLd. voor Gc\xd.a ern. OxsCxstxelcQxx.
imhli oik|| di uni-
Tel. 12MI,
T
Van het oude in het nieuwe.
Wj
dUUTVlMl
Dit nummer bestaat uit twee bladen.
zijn
608 26
■1
BINNENLAND
ii mal»
1510 40
li
MARKT 6z
ik
il
C. N.
en
chaakbordi” Jong»!.
ooit
nul
er
z
Schouwburg,
•uwe
(Wo at
r-vetg»
n
en
lijd-
met
niet
IRATIESCHILDER.
i worde*
lAO. elk*
het
nomen..
Bennett
4 over
weken.
posi
ehirp
•nacht,
Miar
eooal Mine h*tn d-lng nd
M
op-
ver-
n groet
e*ig* n
hen
ve. keer ino
worden
ifpen?”
■liit
van
zon
kan
blijdschap.
I LOON
r/h WOLFF A Co.
■nWrwfj
X)N Good*.
toen
geen I
merled
in
w onechte
■spr i-
nelpt
weet,
voor Barbar
eens
hem heeft verl>org<
man Hij kan
voor
en
>p hen om paal en
»rba<ering van <k>
door het volg' nd®
met Iemand behalve
u Aline West tra
Barrie wint dat
kom van
dat zij met
besluiten
aan te r
meneer
Hij gaat
een’u
zou I
i al
dat
voo.
vreemd’
bang v
komen,
meneer
ziet
Ik
SCHILDEREN VAN
RECLAMES.
OOUDA.
0 geregeld tijdig
ntvangen van var-
vermakelijkheden,
sa agenda te v**
Hells.
Samenkomsten te
3 uur n-m- ®n
A. M. WILLIAMSON.
(Nadruk verboden.)
GOUDSCHE COURANT.
want
A luie
«•enige
maken
gil met
I uk k ig
■'hi burn
*n 10'n
verkeerd
trotsch
vip», dat hqge n
weigerde zijn ge
«o’fz al hl* h l ij m-k
4 het vr'MIU t t
hij nog,
u. Ik was j
derlig.
mani-r
'•en kin!
naar
ch steeds
anbevelen
uitvoeren
ERF- en
ïatief
erwerk
zijn wel vaak
d om daarin
trrin,
een
ongezb
i haar
begon
ieel van
tie kon la*t t
aardt ge
werd i
>r uw eigen le-
I go-di-.
om en de vrij
moe*
Zuli gij
n ZHfe
hart, ofschoon hij <ku n
I ei zou zulk e ne ve. l
^ijn. ti
Ik i
treil ww
Mi him
tie vol
guide-
den
maar
in eene i
►Idoemie orn
11’liort soling
ge.n dt
pi rati
morgen re »is met Basil will-n
ik kon, antwoordje Bar-'
z I ’e Al -
tranen dro-
onclmde werkt taede naaide von
ddiig van het M^iQjfandsche lied en
nw*de mu db taal zutvor to houden
De roopsttuK eens Hagenaar»*, die oui
zich heen op dit terrein niet veel goe<L
en hi-wondiTeiwwaardig» /.iet.1
H<G’ NAAK
hebt mij lan ontnomen.” «nikte
„Hij was de mijne, tot gij kwaamt
aanbad hem en hij bemind- mij Dat
dat wel.”
ban
uur. I^at-t? Opeh-
n 1917. s Avonds
nt yan gebed1.
Nieuwjaarsmee ing.
Iroote verkn-wingJ-
is ni fraai, p-
zij het dun mi
verdrijving waarnusp*
on leng ben van n*
li t is t r
<li i-f ven on l -nsc*L 'I
worden. ie I 1 <l' d l
nog voor dat ve 1
gewijd anti d b-
i de 8Oh»>i'*n w«»r t
n inaut* •h'ipp'dij
maar aan lot goe
i heb
ir<>, dat
en
en
BRIEVEN UIT DE HOFSTAD.
«1(4111
I aio ilijk< laren L h -t nai
I krachtiger I gd. n| z.i|i> h<
t all'- la< luini van de me- -t ed<4e
dnaiaan hebben me. g<-w erkl. I let rtci k t
cnhcid H altijl 'I' I”'I
<lee| van het volk l> t c
laai de onwrikbare eiagA'Ooii.
en de invnsrhen van een au
wpid mij hdi rfpijt riwj «Tg.”
I le Barrie met vreainle toonb»ozr
zonder «enige ui drukking er in
gij lil'-r gekomen Oin mij dit
Zelts
toe bmigen u op t g'"v<-n
h»i niet do-n, zoolang hij d<
zijn* hulp nood! g
wat hij voor u
Miscl fconeldk* gaan
iv'H gebeurd wan.
h«M giw iml, h«n erg-ne ut te hah-n, maar
het warf o ii ag van Ba l>ara t- bo <rvn,
dat hij u gevolgd witf.
t< b griwn
hoop.
liet ge--telijk ve.keer moge dOor
tannab- worden ondiThou
reek^-h eon act wordt doo
toch voorkomen.
drukt een volk
i het is daarom zoo
in om* land zoo wil-
1-j-
werk go-4e.
1 >e hot r «Spoel
ngavomlcn heltuo- di
verkeerde richting ge
i VQn oudbakken Ucd-
een< me-T
op alle
II der' <n
Ho an fei lic zijn
dit te ver gaat.
b'-s -f zich ni t door
il wt<|. lijke Impaling laat kweektn. iiKinr
de grondige Ivu hte dat h--t volk z lf ziel,
zou verzett-n ogen e< n overvo ling net
v r«-< nwt’ li <lj.-n en een on b-rvo'ding \ai<
<let landt-M'lo-, heeft veel gcxvla I ii«-<M,h«,ri
>>v *tv otxllng <n ondervooling lisjt de op
iie-ding in en zou noolng zijn, w I
h'I g'diikki-n, Iniig/anierli^iiid daarin ver
li' f' ring ie l»r< iifcCn.
liet Hang ehe dia eet
Reni het wtoJir-mhijn'lij
liivn in <l" licht
n ntnd de
g'-k walificv-r.f.
ook
illó-lll te
OfH a-ltijxl
wordt
k. t>p
\ke
irbeid. maar aan h»4
van de mo-d-rtaal w«r'
g<-en h'TOiuiv I» M'ed
wordt e- eenr»
bracht en waarin de partijen zich meer ver
brokkelden dan ooit, teeken dat men zich
naar buiten vetlag wie weet Al te veilig
voelt
En 1918?
Hopen wij allereerst op een spoedigen
vrede na dezen onzedelijken oorlog. Geluk
kig komt in het Oosten het gezond ver
stand door, dat jbns al lang heeft geleerd,
dat alle „winst”, bij doorvechten en zelfs
bij overwinnen te behalen, niet zal opwe
gen tegen de geweldige valiezen, die ook
de „overwinnaar” geleden heeft. En de
mannen in het Westen? Zullen ook zij wel
dra uit de oorlogsneurose komen? Van
heeler harte hopen wij ’t en inmiddels zul
len wij afwachten zooals het den zwakken
buitenstaander past, en doorgaan zal ons
volk met te verzachten het lijden van al
die onschuldige slachtoffers van den oor
log, niet ontziende naar de richting van
waar zy kwanjen en wij zullen die ongeluk
kiger! opnemen en verzorgen zoolang wjj 't
maar kunnen volhouden.
Wij zullen niet streven naar oorlogsroem,
naar overwinnen en vernielen, maar een an
der en niet minder verheven doel zullen wij
ons atollen, door liefde te brengen in die zee
van haat en al het onze zullen wy doen om
te helpen herstellen wat de oorlog kapot
heeft gemaakt. Wij zullen rustig en vreed-
zhajn dóórwerken in het jaAr dat ons wacht,
voor ons zelf zeker in de eerste plaats
«naar niet minder voor jallen om ons heen.
Veel zullen wij zeker nog moeten dragen,
veel ook dat wij niet zoo 'aanstonds begrij
pen omdat het ons niet precies te verklaren
is waarom het zóó moet en. niet anders.
Moge ons volk flink zyn en flink blyven,
niet bij de pakken gaan neerzitten, noch
eDTaar verkankeren om wat niet bevalt,
doch schrap zich tegen de moeilijkheden in
zetten. Wie zoo doet, hij nioge niet zonder
vrees het nieuwe jaar ingaan, wanhoop zal
zijn deel niet zijn en hij mag bovendien be
denken, als hy weer zijn krachten er aan
zal bijdragen, dat de wereld later, wanneer
men onbeneveld deze ranipt’yden kan over-
zien, Nederland niet zal bespotten om zijn
neutraliteit, maar met achting zal spreken
over die kleine natie, die voor het Recht
bleef vechten te midden van onrecht aan
alle kanten.
zeid«. 'ia! hij, in<lj< n
u mO'Ht zegg n. <iat hij
veranderd, dat hij tl ni I
Maar hij wilde zi'-h nb<
twi'.-»Ucn wij Al
gegaan iu■«■.oliën
en hardt n imjn
zijn.
1«4 bva
dat
hij kon I
toe. .Maar
wi (411
lu weerwil
Ba«ll trouwt
g ij I nm ook
I <h‘ e-n
ht all 8 door u.
.Ik zal Ha-il o zoeken
4pi* k'n.” zrtile Bariie
.Wilt gij d-t doen? Gij kb in e ig I.
Maar Ik moe* her» e -ret zi n en \oo li>-
do n wat wij al en wen
Ia» wena H het in zijn
nog nbt we t, want
4<ilk e ne vo.lichtlng \o<ir hem
w»t vi. dat alles in or *r wok en
kon eruggaan naar vro g re
ag
jovolgd was Zij liet mij uw
1W verloor toen bijna a!l
wo.t in orde zou ko
nwj. Maar lo-ti z.H
op/.o.-ken, dn- hl ik
I jk to in li n ik
iip.-n.
blieft.
Still-
egels f 6.60, f7 60
Aline «nel Ik
Ik me'i u zeggen,
trouwen,
"■j zultk
van mijn broeder
u zoozeer b mint. e“r
An*«rika terugkomt,
paar dagen heen voor
het i* jculk
>ara. als hij
ontdekte, dal zij
jen! Hij is zulk een
Hij kan hard zijn Zij b*
hei». Zij kon lf ni-1 bij u
zij durft u niet terugnemen, om-
Bcnnelt er nog D, en nh hij u
maar gij begrijpt mij nietwaar
bood aan te gaan. Wij zitn groote
vriendinnen, zij en ik. Maar ik wen-ch-
te ook voor mijzelf te gaan. lan zoo
o nee»,’’ z<idv
uwe mo der.
mem*' r Benmt gaal
<livt zij nog altijd hoopt, dat gij
aanzoek van mijn br
die u zooze r b mint.
uit
een
een ige w ekent r i J
een lastigi* politie
geliehirpje
Tuchteloosheid.
l'e Minister van Binn< iiiandeche Zaken
ft den burgt-meestt r* v, rzo lrt, onder
tiHiml manifest \au de A Igetne *ne TuclU-
iiui l«’r algemt tmo bekt-mlfcrl I te brcng<*n.
tuchti hxx-h< ld tn de verwildering
\ati \<*i«-rlan<lM h>- jeugd nemen onder
<|en invloed <h*r ountamWghiMh-n lo<*. bal
la.liglx ld en straatschenderij oefenen een
zckiTc bekoring uil. wetten, verordenin
gen en voorwiiliften worth»» uit het oog
vrloren, het aantal nHwtrijven, en kb-im»-
r« vergrijpen vermeerdert met <h*n dag
.Ie kinder crimtnirit ii hnt lt /i h uit
Aan de ouders l-i de taak, daa t gt<i op
Ir'tb ri en er zich iiraKallo kracht t<*ge»
te verzetien f
W ij doen »-n brroeo
jwrk le stellen aan de v<
zeden bij hun kiritlvT'A).
in acht te nemen
I «Stelt uw kinderen
vcnswljze n voorbeeld
Leert hun hel e gem
h'»i<i vair anderen onlzl n
Houdt h-n van d atrin’. vooral op
uren hij «hd ternb» en o*ilij<le, wairln
wat is er?” r »*p
i-i toch niets met mold,.-
gebeurd?
dat er ooit i
gebeurd'*, kon
>ben ontlokt, maar
INGEZONDEN MEDEDEEL1NGEN 1-4 r*gel« I 105. «Ik* regel meet I 0.25.
Op de voorpagina dubbel land
Gewone ■dvartentièn en lageaondea mededealingrn bij contract lot «eer gereduceerd**
prijs Groote letters en rande* naar plaatanomia
KLEINE ADVERTKNTlftN «auvragen e* aanbiedingen, betreflepde dic*Mper*o»e*i,
koop e* verkoop, huur e* vaettaui 1—5 refala 0.25 elke regel J cm bi| voortui-
bcohng. Maatanus* grootla 10 regeda. B*V4|aowaMMei 5 mmM.
ABONNEMENTSPRIJS i per kwartaal f L2S, per week 10 cent, met Zondag.blad
kwartaal f 1.75, per week 14 cent. ^veraJ waar de beeorgtog per looper geeChtedt Franco
per post per kwartAal f 1.60, met Zondagsblad 12.-
Abonnementcn worden dagelijks aangenomen aan ons bureau Mabkt 31. Gouda, b*
oom agenten, den boekhandel en de postkantoren
ADVERTENTIEPRIJS i Uit Gooda en omstreken (beboerende tot den bexorgknng)
1—5 regel* I tl.55. elke regel moer f 0.10. Bt) dne achtereen volgende plaatsingen
deze tegen twee berekend. Va* buiten Gouda en den bezorgkriog I —5 regels f 0j
meer f 0.15.
,l«al is waar zeidk* l«a/ri| ,,indi«*u
nut iemand antk-is trouw, dan z,a| hij
h. vrijd zijn. Ik wist ni« t, dal ik h in
z/iovr<e| Ia4 bezorgt»
wiA gij natuurlijk nli.
u niet zogg tl.” t UKi>*
nu we t gij Iwt O. de
lm we r g luk'<i»g t«
vin zi',h/.''lf. Is dal
I lonk tut. h*'
zou ft mak' til
z*l g lukkig zijn.
Hadi maakte zldv/elf wij
mnn zou zijn Indl. n hij v.
geluk anti te m im»n, zp'f-*
Lel b'11 gcwi nrscht, d«l
hnii kwhm Miar l» is vil nidt In
deze wereld,
heifnnerdo.
en m t hom
Hij In* ft zich «t-hmtuil
<*/,K. da; gij zijne hulp noo
.«t hij u zal hij-taan, wat
Hij b<Toemt zi« h er op.
zijn wo if'l he. ft g bro
d-n sle-k g laten heeft
mi| kon hem <r ni<’<
t.n ,|fl[ 7I1|
-ittiig htj denkt.. <lal «ij
liebi Denk maar (•■nu.
he f: gel iati' Hij h die
halen. Ik wl*M. d t r
omdat hij z.»n c|«aiiff ur
ik dat niet hebben wilde en niet dulden zou.
Volkomen zonder recht, maar uit noodzaak
om den vyand goed te kunnen treffen. En
wanneer de andere kant u weliswaar niet
in den grond schiet, maar omdat die daar
wèl de macht toe bezit, uwe schepen
brengt en^vasthoudt, tot contrabande
klaart haast alles wat ge absoluut no >dig
hebt en last not least uwe schepen weigert
los te laten, uwe brood-noodage ladingen
graan verrotten laat,uw vee laat verhonge
ren en afslachben en u afsnydt van eigen
kolonies en dit alles met een beroep op
oorlogsnoodzaak alweer, omdat dit alles
noodiig is om eigen systeem van benadee-
ling van den vijand niet te hinderen, dan,
ja dan ergeren sommigen zich nog wel, heel
enkelen zouden zelfs wel eene een vuist
willen ballen (gewoonlyk staat dan door
sympathie of antipathie reeds tevoren vast
naar welke zyde men den vuist wilde Yieh-
ten), maar de groote hoop, het volk en masse,
maar de groote hoop, het volk en masse,
lacht er wat om, spot wat met de fiere leu
zen der oorlogvoerenden en legt zich er
bij neer, terwijl de Regeering protesteert
naar alle zijden, opkomt voor het Recht,
met kracht en klem, een enkele maal iets
bereikt, doch zich bij volgehouden onrecht
wel moet neerleggen, wil zij niet veel groo-
ter ellende over ons land inhalen.
En hier komen we aan een belangrijk
punt voor overdenking: het moge dan niet
alles geweest zijn zooals wij ’t gewenscht
hadden, hoe veel erger had het kunnen zijn!
En laten wy nooit vergeten, hoe b e n ij <1
wij, klein landje te midden der reuzen, door
al die anderen worden, die nu reeds 3Mi
jaar doormaken al wat een „moderne" oor
log is. Wij hebben een en ander ontbeerd,
wij hebben ons wel eens goed, véak --
geërgerd aan wat men ons aandeed, laten
wij ondanks alles niet ondankbaar
worden. Want er is reden volop voor dank
baadheid, dat ook dit vierde oorlogsjaar ons
vaderland, zoo gevaarlyk gelegen tusschen
de grootste wereldconcurrenten, spaarde op
haast wonderlijke manier. Wij hoorden wel
dikwijls het kanon dreunen, wij hoorden ex
plosies en een enkele maal verdwaalde een
vlieger en liet ons even proeven $>e de oor
log nu eigenlijk tegenwoordig smaakt
dat alles was toch meer als in een droom
van oorlog, de werkelijkheid bleef ons ge
spaard en daarmee eene ellende, die wij
pas na den oorlog ten volle zullen vernemen
uit de landen om ons heen.
Dankbaar dus, ondanks alles, over 1017.
jaar waarin ons land rustig kon doorwer
ken aan de nationale behoeften, jaar waar
in een Grondwetsherziening tot stand
kwam, die ons o.a. algemeen stemrecht
vr* ijk kopp:g.
In h t hoofd g.*z<
'In hrbt. en dal
er ook gub-ur»*
■l.tl lm nog nooit
keil of I 'llfllld i<
zijne li.’fde tol
ngen u
do -n.
van
Wplw UJvnd gc-
>g. Sneer d« w ijz.e
jywijze waarop
wij|zen d|é (zo zong
haar gezang, bekroop
s. wal er van een zangetiM
kracht ten »go<-d voor ons
kon uitgaan, wanneer zij
laffe Duitsohe liedje», wat
Dong. Zij Julia
iefde verde -ld ov er
\u echter In
get-n bijvul
vinden,worden wij in Holland er
moe opg«»wh< opt.
den Haag wordt veel gedongen en
wordt er weinig gedaan voor d.*n
ll< llandHehi n zang.
en wat id t* folie nationalist wen-<« hte
bij dt* wet bepaal I t« z.ien d»t op alleen»
C'Tt n niinetorw ah do drie li der <n dl
g zonnen wenlvn er lwt»e
moesten Miochi-n zou
oitrlai nu ('enmaal en
paling
lite dut
(<gcn e< n
en tvn
heeft veel
on lervo»*
100
Indlen zij niet slaagde, zou zij George
Vanneck uit zijne langdurige db-nde ver-
loPbon door han te trouwen. Zij zou zelfs
zeggen, dat zij reed» eenigeu tijd in st 1
te geëngageerd waren geweest Allee lie
ver, dan dart Somerlede de waarheid zou
venroeden. Maar zij zou haar uiterste
best doen te slagen.
„Ik zal Basil aanstonds wel opzoeken,”
zeidë zij, toen Barrie haar vroeg, of
men hem geen bericht moest zenden. Het
kwam Soanerled voor, dat Aline haar
broeder nieit in tegenwoordigheid van
vreemden wensohte te ontmoeten. ,.Laat
mij even deze huurauto wögzendón en dan
moet ik mijne opdracht vervullen, voor ik
ierts anders dloe. Basil en Ik zullen tijd ge
noeg samen hebben. Mijn bezoek aan Me
vrouw Bal is affedoopen. Lief kind, mag
ik een onderhoud met u hebben in. uwe
olgen kamer en u Barbara’s boodschap
overbrengen
Barrie was verlangend', maar tooh he-
vreod. Zij kon nauwelijks afwochton U*
hoeren, wat hare moeder van het Plan
wide; maar het scheen een slecht voor
treken dart zij dat door Aline zou verne-
nK‘n Tot dusver had mevrouw Weet haar
nog nooit Iets goedfe bezorgd.
Barrie’s kamer was klein, en zag op
vendl uit De duiven klaagden
het imt daarvan gewezen, maar een spe
cial® les wordt er niet aan gewijd.
Ik heb in den Haag herhaaldelijk bo
speu rd, dat op de tfchoft n In Franooh,
DuÜAoh «mi Engclsch het mentor laveren van
verse» en gcdtohrteu verplicht in, maar dat
do I lol laiatwche buiten do deur worden
gezet. Gee» wonder dan ook dat, «*n
•dille minachting voor bet Nederlaridffi'h
wordt gekweekt, die too gunakkclijk niet
meer iM weg te nemen wanneer de jaren
de» ond'T«cli*'i<te zijn g.konx*n
MUaolden zijn onze
Ier» on *hrijv'ors zelf
sclrtiid aan, Zij1 aclirljnr»
voor de ..kunst", n
voor
naar
maar er
Wie onzer ziet bij het sterven van een
jaar niet ^ls vanzelf terug naar wat hert
jaar dat henen g-ing, ons bracht en wie on
zer zal bij het vieren van Oud en Nieuw,
bij het intreden van den nieuwen jaarkring
niet een oogenblik zich afvragen wat het
nieuwe jaar hem brengen zal?
Een gewoonte, zal de cynicus zeggen en
hy zal trachten deze opvatting aan anderen
op te dringen zooals hij ’t zichzelf wijs
maakt. Want inderdaad is het verspringen
van het jaar telkens weer hoe men ook
over de hoogere beteekenis van het Nieuw
jaarsfeest moge denken een gelegenheid
die vanzelf tot nadenken stemt, tot korter
of langer overpeinzing, al naar den aard
van den mensdh, van wart; wy me&maakten
allereerst, van wat ons te wachten staat
niet minder.
1917 gaat heen, 1918 is op komst.
Wat bracht het verloopen jaar? Aan
ons allen tesaam, als gemeenschap. Menig
een zal geneigd zyn hierop niét veel goeds
te antwoorden. Een „strop” was 1917 voor
velen, om ’t nu eens heel huiselijk udrt te
drukken. En op een klein aantal gelukki
gen na, gaf het jaar zeker geen voordeel
om op te stoffen. Duurte, schaarscbte, hoo-
ge belastingen, onaangename belemmerin
gen in de vrijheid die men aJs iets vanzelf
sprekend was gaan beschouwen, dreigende
verergering van veel wat nu reeds nypt, veel
wat opzert lykt en soms ook is en u hindert
en ergert, wart wilt ge nog meer?
Het is zoo. Zoo internationaal als natio
naal was er veel dart, gnefde. En met reden
griefde.
Vooral van buiten af behandelde men ons
vaak met geringschatting van onze rechten.
Niet om ons te hinderen, zei men er vaak
by ep wy gelooven 't gaarne, al is ’t ook
ietwat moeilijk om aan noodzaak te blijven
gelooven, wanneer soms openlyk erkend
wordt, dat men zijn kracht wil toonén, de
duimschroeven wil aanzetten om ons murw
te maken.
Eilieve, zijn we reeds niet murw genoeg?
Verdragen wy niet alles met een
zaamiheid die men in groote Staten,
grootsche legers en machtige vloten,
begrypt en daarom niet weet te waardee-
ren? Wanneer men uw schepen torpe
deert en uwe mensenen doodt of ver
wondt, omdat zy doen wat volkomen geoor
loofd is, dan zegt de eene partij: het spijt
me wel, maar ik had u gewaarschuwd dat
v< 1 meur (km reddijk wa-, <n aniune
king genomen, dat haar vrrdrire<-<l’- van
eeuwen her dagrt-’ekende. Hun voortdur< ii I
gekir werkte op Alina’s! zenuwen. Hoe
zou zij hert best kunnen beginnen? Zij
had wel een dozijn plannen daarov r g<*
maakt in den trein, en nog e<«n dozijn in
d<* auto: maar een paar duiven en e-i»e
stoornis in eene ongi’ziene kippimfainili®
was voldoen de orn haar alles t" do n <r
MgÉB l’liot^eling begon zaj te schrei n.
Dat wan ge<n deel yan haar plan maar
ge< ne inspiratie kon bet t uitwerking h< l<
beu gehadi. Hert aardige ru-«ig<* masker
van haa>r gezi<*ht werd akelig geriinp< l I.
en maakh* haar natuurlijker en nionsehe
lijker Barrie’s hart werd voor h* t wrri
door haar girtroffen.
mevrouw Wi«t.
zij. r is toch
Barbara
Mete,
liaarzelf
nen hebl
niet.
„Ik ben zoo vreeseiijk ongelukkig!”
kermde Aline, ha<tjr verwrongen gelaat
in hare handen verbergende. r walge n
ti.jd naar een zakdoek t tas en.
,.Ia er leis, dat Ik voor u kan doen?’"
vroeg Barrie
„I r D alles!” snikte Alita<*. Zij be
gon te begrijpen uit het ontroerde g.vJcht
van het meisje, dat har- eigen tranen een
beetienng de. Voorzienigheid waren ge
weest. „Maar gij zult liet toch niet wil
len doe», als gij het weert.”
„Dal zal ik wel ate ik kan.’" pro
testeerde B&rrle met vuur.
Ik
zien
•Int het
tu si ben lan »-n
v ro«'g. u te gaan
s«h>en het mij mog
Int ti kon <k»-n begrijp'
„Zeg mij als t u blieft.” z kb- Birri-
nog aJ'igi met diee-IMe still- loonl»Kize
stem, die h.el vreemd) en oud klonk voor
en jong m» i*je, ,z-g mij als 'i u blu ft,
preclw, wat gij d&ohl. dat ik kon do n
als gij ln*t mij had do'ii b grij
„Ik dacht, dat gij zomlt gevix l
de eonige uAni<*r om lan Sonfbrhd
zijn gewaanden plieht t<* onth ffen,
zijn zoo wn» 1 mog<*lijk VwiMnd an-lvr- t
huwen. Gij we t dat hij Barbara’s ban
delwijrze afkeurt, maar als gij een oclilge
noot haft, zoudt gij g«* n voov 1 ti»4»r
noodle hebb'm. En al« ik hem dan vrieg.
mij vergiffiuii» te sch-nken en <)at zou
ik hun vragen, want ik geen trifts
meer I zou hij misschien terugkom n
Ik geloof, dat hij gaam zou terugkomen
want wij btiuindkn elkaar te«*d< r. voor gij
ons h'dg gi'W’h'Llen!''
zijn onze tfederiMidh ho ou-
i wi hrijv'or** zelf er ook e<-n bes-Qe
aan. Zij welirijven voor zich z<*lf
en >oor de ..kunst niaar zij (lichten en
schrijven niet voor hut volk. Ni«< dat wij
terug willen naar de pixkzle van een van
Zeggelen maar er ia toch wel left* anders
te bcfeikcn dan hri altijd gezeur over de
.iefde en de smart, dat kenmerkend k* voor
onze dichtkunst in «hzen lijd.
Hier in den Haag ondervindt je <h’ na
righeid van den togen woordigen toestand
altijd ets Jn'-vr dun elders outdat het nu
'tHitnal "m „broidnewt van de kunst i».
Vandaar dat het geval als HaagweheKro-
iiiekMohrijvcr oiw ter harte gaal en wij dat
hart willen luchten.
Misschien zijn de rronaiw van Julia
t ulp In Nederland dóórgedrongen en heeft
m n zl'b hier en daar afgevraagiF. of de
herren critici niet al te bout ,ijn gewroet
in htinoordwl. IlelsM moet ik veiklaren.
dat dit niet het geval D geweest on dat
n>en eer geprikkeld dan voldaan van haar
concert naar huls gaat. I n dot had an-
d<*r« kunnen zijn
werkt
I lanj.
vertalingen eenig<
dim, een reehlstr»
het ni<t verstaan
V ooral in het lied
eig<maardtghed<u uit en
jammer dut <Ht Ik'd
mg wonh gewaardeerd,
poging»-» in bet
verbete.ing te bmigen.
heeft d'Hir zijn zanp“v<
v<»rbel< ring in een vv««»<
sluurd liet ophak n vq» oudbakken
j s, du* num niet eens me»*r goed liegt (jpl
n die toch ni”t zul en inslaan als is d»-
wijze w<l aardig.
Jumtiu r is hi t dot onze zangers en z,an
genwsen nog m&ar g<**m llollaiwhsohe 11e-
deren willen zing< n Jk kom lot <hv.<* ont
boezemlng door net bijwonen van een con
eert van «m n onzer groot-rte zanger essen
Julia ulp. Daar was weer ge. n woord
fl'dlandisx h bij, maar wel waren Int all
pivils' lie li'*djc8. d e Ider al zoo b-ken I
zijn, ilnt zij als afgedraaid kuunm wor
th n IwHcliouwd. Trouweru* de critiek op
haar zang is in alle blmlen verre
gunstig, zelfs niet eenx v
werst. Maar dat betrof noj
waarop zij optrad, dan <io,
zij zong en d wijzen d^é fze
Luisterende naar
de g<slat blo ons.
als deze een k
nationale besef
in plaats van I
aardige HollandHcho
("ulp heeft haar lit*
D ti<ite<ihl a nd en Amerika.
Amerika haar Duito he li-djes
meer
weer
In
toch
iliiH hij nog, maar wij hebben gciw -t
over ii. Ik was jaloer ch - dat bk< n ik
Ik 1h*ii derligiwJ», dal hij niet
up dli«* mani-r van u hi ld da( gij
-l'vhtrf een kiiil waart, maar <le»t hij hal
beloofd u naar dinburgh t* br>*ng n en
•en een soort voogd voor n zou zijn, en
ni' ts kon hem bewegen zijn woord t bre
ken Ik was dwau» ik wilde lom op
de proef Htellen. Ik
hij mij biiiMnd'O. u mo-st z»
van plan was
iiu i' kon none n
Inlen overhalen,
l<*s le s<xk*rt v
on;. Hij is zoo
hart zal br<"ken.”
Het i
antw oord
aUiii.
„Zig
(e len
Ind worden
ui'! fraai e
levtr <h*n
ll»t komt
weinig aan laz-hl
chaaf I-* uitspraak
min allerb-i chrl-H* lijki
ke d«*iigd»'ii g-arb*''1
n zuiver spreken
two tijd, g.-en uur.
Zoo in li'-t voorbijgaan