n
HOUT
A
i i lm
Het Oorlogsjaar 1917.
'aal
Me Jaargang-
VERSCHIJNT DAGELIJKS
en aijn.
Tetetean irtrc. 82.
Telefoon In tere. 92.
Feuilleton.
I
ibletten
ter
Mo. 13584.
idhoiit
)p,
en gekleefd
10 K.G.
OON
»O1.FF Co.
100 K.G.
E POll,
van.
'T
99
Miss Barris’s Huwelijk
daar
(AM,
HT. T
Maandag 31 December 1D17
HiTxevfWS- ©xx uÊkd.'veartexxtioTolaudL voor G-oxxcLsl ©xx Oxüxstxelrexx-
B0HALVE ZON- EN FEESTDAGEN.
NIGE,
Oudejaarsavond.
Uitgever* A. BRINKMAN ZOON?
r«g*b f LUS, «U« Kg«l meer 021
bcxorfing per looper feachiedi
m.
i
1?
C. N.
en
101
kRKT 8.
XXIL
en in diu-
ander» «zijn g
utter te itstl
j de drogis-
Idoom voor
noodgedwon-
i oppositie*,
Al
dan
En
IIS.
omstreken
kloofd
A. lal
over
an de
vau een vuurtoren;
niet
2.25
tonae1
301
en van
hand-
17 106
v. d. Brand,
aandoening,
j was altijd
is benauwd,
werken-
Reads een
iven treurig
i herstel, te
bloed opge-
brorichiAis,
■nfluanaa,
kinkliout
en Asthma,
A. M. ^WILLIAMSON.
(Nadruk verboden.)
ijn ge-
van. ZJJ
het licht
het
Uit
k on» jniji
evengoed iemand anders
n Tnun
hieJÜ de oppositie tegen den
k, met het streven naar parle-
nenste nog niet. Daar blijft het
vertrouwen, dat uit den drang naar zelf
behoud ontstaat. Wie of wat we zyn -
hoogst enkele uitzonderingen natuurttyk
daar gelaten we k(jkeh toch altjjd nog
vol verwachting naar de verre, schemerige
landen der toekomst. Zoo voor de menscIk
heid als voor ona ze)ven vertrouwen we nog
in het geluk. Door de verre misten, waar
achter de toekomst zich verbergt, zien we
altijd het zonlicht schemeren, dat de optrek
kende nevel kleurt.
Het is goed zoo. Dit vertrouwen hebben
we noodig. Het is de kracht, die ons leven
stuwt. Zij rieht ons op na iederen slag en
zy doet ons, pas teleurgesteld, de handen
weer strekken naar den nieuwen arbeid.
Aan haar moeten we denken, wanneer we
aan de poorten staan van het nieuwe land.
ik
wan
hoinl
Iemand
re dingen,
n and' had1 i
■n altijd pl
schappel ijkheid moge het oogenblik der her
denking zelve vaak minder innig maken, zy
geeft er daarentegen ook een zeker relief
aan, zij maakt, dat we op dit oogenblik
vaak nog dieper tien in on« zelven, omdat
ze ons herinnert aan onze aarihoorigheid
met anderen, wie ons zelven doet zien als
deelen van het geheel der samenleving en
dus als verantwoordelijk ook tegenover an
deren voor al ons doen en laten, omdat ze
ons ons leven en werken doet overschouwen
in verband met en in veitiouding tot het
groote geheel der menschelijke werkzaam
heid; maar ook omdat ze ons verder laat
zien dan ons eigen leven en een blik doet
slaan op het leven der wereld. (Naast onzen
eigen weg, overzien we ook den weg der
menschheid en vragen we ons af, wat die
mensetiheid in de toekomst wacht
Daartoe is in een Jaar als dit wel bij
zondere reden. Niet ieder jaar, we zeiden
het al, worden we door het jaareinde even
zeer gestemd tot terugzien en overdenking.
Toevallige en oogenbiikkeiyke omstandig
heden maken ons soms meer of minder ont
vankelijk voor den indruk, dien het verre
gelui der klokken, het oude jaar uitluiden
de, op ons maken". -Maar vooral het gebeu
ren van het afloopende jaar, het meer of
minder ernstige het meer of blinder betee-
kenisvolle voor ons leven maakt on« meer en
minder stil en nadenkend op den Oudejaars
dag. Wanneer we veel befeefdea, dat op ons
uiterlyk of innerlijk leven dikwijls nawijs
baren invloed oefende, zijn we ook meer
geneigd den Wt< achter ons te óverzien en
den weg voor ons uit te meten. Vooral
droevige gebeurtenissen versterken by de
meesten de behoefte tot nadenken. Neen,
de zegen maakt niet altijd lichtzinnig. Maar
gewoonlyk doen todh zorg en druk en kom
mer dieper tot zich zelven mkeeren.
De menschheid beleeft nu ook een tijd
van kommer en nood. Al zooveel jaren
zuchten we nu onder den druk van den
wereldoorlog. Maar die druk wordt steeds
zwaarder en moei lijker te dragen. De
grens van ons weerstandsvermogen schijnt
by na bereikt. Is het dan wonder, dat de
menschheid, als de mensch aandachtig
stille staat, nu 1917 zyn ednde genaderd ia,?
Toen dit jaar begon, leefden we nog on
der den Indruk van de vredesvoorstellen,
die de centrale rijken in begin December
aan hun tegenstanders hadden gedaan. De
hoop op een spoedig einde van het lyden
der wereld was gewekt. Maar zy was nog
zoo klein, o zoo klein. En in den loop van
het jaar stierf zij als een armtierig plantje,
dat geen levenskracht had en ai van te vo
ren gedoemd dood te gaan. Maar nu aan
het einde van 1917 is een nieuwe hoop ont-
GOUDSfflËCÖlRACT.
den
werd
I tot
ien en de eerstvolgende ver-
i het nieuwe stelsel moet
en de socialisten bleken allerminst voldaan
met (toten koert. Meer sympathie vond
Kiihlinunn, die Zimmerman kwam vervan
gen al» minister van Buiteid. Zaken-
Een schrede op het nieuwe pad werd' ge
zet toen bjj de. beantwoording der Paueeltf-
ke nota ook de Rijksraad zou worden ge
hoond (en dus niet als voordien de regie
ring en militaire bevelhebber* dan onder
ling bedisselden). Een beweging tegen- don
nieuwen koers liet echter niet lang op zich
wachten, want dat de conservatieven ei
Duitocher* deze nieuwigheid)», niet
noode slikten verwonderde on* niet*,
waart yk de verovering van Riga (Augus
tus) verhaastte hun optreden in den vorm
van de annexiontotizeh schetterende Vater-
landapartel.
Een andere kwestie waa do vraag: wolk*
houding sal de regeering ten aanatsu van
Polen aannamen, tot 12 Sept Mft Patent
werd afgefcondigd betreffende het otaats-
beetuur In Polen, alwaar en 8 hoofdige re-
gentschapsraad zou worden ingesteld.
Michaelis bleek het al evenmin al* *yn
voorganger de partijen naar den zin te kun
nen maken. Een persoonlijkheid wm h(j
dan ook geenszins en toen de onafh. socia
listen en agitatie tegen hem begonnen, i(jn
positie nog verzwakt werdr door het incl-
dent-Von Capolle was weldra z(jn uur van
scheiden gedogen on ging hij hoen, even
onverwacht en spoadig als hij gekomen
was; de kanselier van 100 dagenI
Duidelijk bleek, dat de meerderheidspar
tijen voortaan in oen kanselienAeuxe
wensebten gekend te worden.
hdisdaniw «Mn eek gebeerd en
Hertling, door den Keizer tot opvolging uit-
genoodigd heeft, alvorens zijn ambt te aan
vaarden met de partijleiders overleg ge
pleegd. En niet alleen dat aldus Michaelis,
de kanselier, door v. Hertling vervangen
werd, ook de vice Kanselier Holfferich tag
men gaarne vertrekken van linksche sijde
en vervangen door van Payer. Al spoadig
bleek ook dat men in den bekwamen diplo
maat v. Hertling een krachtige figuur ge
vonden had.
Wat de kiesrechtkwestie betreft, de con
servatieven hadden haad steeds van de baan
weten te houden en vertraagd in behande
ling, doch in Nov. eindelijk kwam het ont
werp dan toch bij het Huis v. Afgevaar
digden aan. Veel werd gedebatteerd, en
opnieuw werd getracht de zaak hangende
te houden, maar de liberalen zullen zich wel
zoo niet laten afschepen. Het is wel een lij
densproces.
Tenslotte de wapenstilstand en de vre
desonderhandelingen, welke door v. Kühl-
mann geleid worden die, alvorens naar
Brest Litofsk te vertrekken, behalve met
de militaire autoriteiten ook met de Hjks-
dagpartijen besprekingen hield over de te
volgen grondbeginselen.
Langzaam en voorzichtig, i
gen ook wel door de linksche
IELHANDEL,
AREEREN.
LLEEREN.
JWIELEN,
UWIELEN. 10
Rotterdam.
D* Centralen.
In Duitechland zijn de oorlogsjaren even
min zonder uitwerking op den politieken
toestand gebleven. Een nieuwe strooming,
welke het scherpst tot uiting ie gekomen
in de kiesrechtactie, vredeerevolutde en het
streven naar parlementariMtie (rijksraad).
De kwestie der hoog noodige kiesrechtitxer-
vormingen in Pruisen is in Februari rid*ar
in het Hui* Vat» Afge^aaraEgden ter tafel
gekomen. Er is zwaar gedebatteerd, maar
zelfs de conservatieven moesten erkennen,
dat er wel wat te verbeteren viel ai wilden
zy nog niet dadelijk zoo maar het algemeen
kiesrecht. In de eerste helft van Maart
diende Friedberg (nat lib.) een definitief
voorstel in waarbij ook de hervorming van
het Heerenhuis werd verlangt Met hand
having van het Koninklijk vetorecht wilde
hy n.l. de geboorte en standsrechten zien
uitgeschakeld. De Rijkakanselier Bethman
Heilweg, tegen wiien reeds wantrouwen ge
rezen was naar aanleiding van zijn hou
ding by de besprekingen der kiesrechtkwes
tie deed uitkomen, dat inderdaad de oor
log tot een ommekeer ook in de Duitsche
politiek moest leiden, en de regeering ook
voorstellen zou doen, maar na den oor
log. Natuurlijk dat dit by de linker groepen
weinig in den smaak viel.
De Vorwart» liet zich dan ook in .scherpe
artikelen uit tegen den kanselier, di*n het
blad een twijfelaar noemde in tyden dat
handelen dringend noodzakelijk is.
Eindelijk, begin April, nadat de Rijksdag
zich ook nog bezig had gehouden met de
intrigues van regeeringspereonen, zooals de
publicatie van door Amerika onderschepte
telegrammen deed uitkomen, en de opposi
tie hy zich
wikt. W(j
p voort en
lukkig ver-
s gewonden
toch ook niet zeker, dat
gehuwd zou hebben,
rare overgelaten.
>it weten, wat hij ge-
zeide zij. ..en Ik
to weten Ik wensch
hij zal «toen. Zelfsl
verliefd was ge
zel f gezegd, dat een
- -op met schrijven, want
indien ik er mee wast voorlg gaan, zou
het geheel over unijne gevoelens zijn
weest De wereld was er vol
waren ab zeemeeuwen rondom
en mijn hart was de
dacht In Edinburgh, dat mijn ridder
van mij hield, zooals ik van hem
i, bsraten,
nde lippen.
LI9
maar ik zie
treeg, zoodra 11
Ik HKKt door hem| betoo-
zou niet bij mij zijn op
ts kiezen als den ge-
mijne speid te knopen,
-f iemand ander» heb-
wij ons r«3teje be-
•''inen, en tot Gretna Green waren ge-
umen, aanbad ik hem. Daarom wao
zoo gelukkig. Ik bekommerde mij er
?n nooit over, wan hel einde zou zijn,
gaf mij griteel «jan dal gevoel van ge-
over, en, het scheen mij toe. al-of zuik1
geluk aJlijd moe», duren. Ik placht
waarom ik ni-1 v r-
(Imburgh t? komen en
zl U hvt eènige. doel
van mijn tocht. Maar dat kwam, doordat
ik verliefd was op nrijn ridder, en hij was
reede gewichtiger voor mij dan iemonl
anders ter wereld, zelfe gewichtiger dan
Barbara.
Woldra begon ik een vermoeden te krij
gen van den staat van naken; ‘z.
burgh was ik er heel, heel zeker van.
Maar ik was nk-t langer volmaakt g. luk
kig Er waren wolken voor de maan over
de helde getrokken die lieve, vriénde
lijke Au gust tisniaan, de bwte tijd van liet
jaar om verliefd te wonden, aooals ik
placht te zeggen.
Ik hiekl toen
‘er mee
over
1 n hel was
Somerl d het meisje
als ze aan zleltzolf wt
„Wij Zullen nu nooi
daan zoude hebben,”
verlang het ook niet
alleen te welen, wat
indien hij een> beetje
weest, je hebt mij _w_,
treurend) hart ontvankelijk js voor troost.
Ik zal mijn uiterste best doen?’
„Maar je moet mot ons méégaan!" zei-
de Basil snel. ,Je moet.’1'
„O, det wil ik ook Ik zou je niet al
leen vertrouwen om Barrie vast te
houden. Maar later zal ik hem1 een brief
schrijven Zulk een brief! Natuurlijk zijn
wij alle drie nu va«at besloten” (zij was
het en Basil na ved aarzelen, die hadden
bcfeloteh) „hem alleen te zeggen, dat wij
verplicht zijn Barrie terug te brenger! naar
hare mortier; dat mevrouw Bal van niets
anders wilde hooren. En dat zal geene
leugen zijn, want zoodra je getrouwd bent,
ntoei je met haar Barbara gaan bezoeken.
Morgan Bennet zal dan weg zijn, zoodat
het mevrouw Bal weinig zM kunnen sche
len. Hebt gij reeds afgesproken, waar het
huweHjk tal zijn?”
,Te Gretna Green," antwoordde Basil
Onwillekeurig, wanneer de dagen korter
worden en we in den Ijlen mist der win-
tei-sdhe dagen reeds het gelui der klokken
meenen te hooren, die het oude jaar uitlui
den, staan we even stil op onzen weg
luisterende naar hei verre geluid, zien we
achter ons, als de wandelaar op den eenza
men -weg, luistert naar een ver gerucht. Dat
hebben we nu al zoo vaak gedaan, ieder
jaar weer. Het moest ons zoo gewoon zyn,
het oude jaar te zien wegsterven voor een
nieuw, als iedere lente het doode blad voor
nieuw, frisch groen, zoo gewoon dat het ons
niete meer deed, geen enkele emotie meer
’gaf. Maar het is dat niet. Evenmin als een
nieuwe lente, die toch ieder jaar met het-
zelfde groen en dezelfde geur van zachte
winden in ons leven treedt, ons onberoerd
laat, evenmin doet dat het heengaan van
een oud jaar. Stoker, de eene maal beroert
het ons «terker dan een ander. Er zyn ja
ren, dat we er nauwelijks acht op slaan.
Maar even toch altijd komt de gedachte,
dat er weer een jaar voorbij is en naast de
overdenking van wat het ons gebracht
heeft, de vraag, wat de toekomst voor ons
«al zijn.
Want dit is hét immers, waarom het
heengaan van een jaar ons een oogenblik
stil doet staan, luisterend naar de stemmen
van het verleden en met speurend oog tu
rend In de wazige verte der toekomst; dit,
dat we den Oudejaarsavond niet zien als
.4*» W*ag wten eenen jaarkring
naar den anderen, van 1917 naar 1918, maar
als de scheiding tusachen verleden en toe
komst, de grenslijn, waarop we ifls van zelf
even staan blijven, omdat het overschrijden
een afscheid beteekent, niet van dit eene
jaar, maar van al wat voorbijging, een af-
keeren van al het oude en een binnenwan-
'delen van het onbekende land der toekomst.
Iedere dag, iedere minuut, ieder oogenblik
is zoo’n grenslijn, die verleden en toekomst
scheidt. Maar van al die oogenblikken,
waaruit ons leven bestaat, willen we er
sommige vasthouden. Wy hebben behoefte
aan mijlpalen op den levensweg te zien, hoe
ver we gegaan en waarlangs we gekomen
zyn om even stil te staan en den weg te
meten, dien achter ons en dien voor ons ligt
en waarvan we maar o zoo weinig kunnen
gewaar worden. Die mijlpalen zyn voor
ieder onzer velerlei gebeurtenissen, die ons
eigen leven alleen betreffen, staande op da
gen, die met geen kalender iets hebben uit
te staan. Maar daarnaast staat toch ook
alty'd nog den Oudejaarsdag, meer nog de
Oudejaarsavond, als een gemeenschappelij
ke mijlpaal voor ons allen. Die gemeen-
H.
tie grooter afmetingen «innam, kwam de
Keizerlijke Paaechboodscbap, de hervor
ming van het Pruisisch kiesrecht, alsook
die van het Heerenhuie in uitzicht stellen.
Een maand later stak de oppositie op
nieuw het hoofd op in e*n actie tegen den
kanselier, wien* positie er niet beter op ge
worden waa, er werd reed* gesproken van
een ophanden zijnde crisis. In begin Juli
wend bekend, dat Helffirich. Zimmerman
en Von Capelle «ouden aftreden.
11 Juli kwam de aanvulling op
Paaschboodschap, waardoor bepaald i
dat in Pruisen het .gelijke” kiesrecht
stand moet komf
kiezing volgens
getehieden.
Intusechen hi<
kanselier aan,
mentarisatie/
Men zocht een oplossing door een soort
tuaschenstktion Rijksdag en Regeering te
fomieeren I dit nieuwe lichaam, de Rijks
raad zou bij ingrijpende beslissingen dan
mede gehoerd dienen te worden.
Een andère belangrijke stap wae de vre-
desresoiutie half Juli, door de meerderheid
van den Riksdag aangenomen om het stre
ven der ALDuiitechere, annexiontoten en
consorten te keeren. Deze resolutie bepaal
de dat Duitechland geen veroveringsoorlog
strijdt, geen econoinlsehen oorlog na dezen
weuscht, een vrije zee wil gewaarborgd
zien voor allen en bereid is de internatio
nale rechtsorganisatie te bevorderen.
Intusschen is Bethman Hollweg kanselier
af en een onbekende, Michaelis door den
Keizer op diens zetel gecet Zijn intree-rede
was vaag ten opzichte van het oorlogsdoel
ABONNEbjENTSPRUS i pc/ kwirtul I 1.25, per weck 10 ceel, met Zondagsblad par
kwartaal 1.75, per week 14 ccxu, overal waar de bezorging per looper geachiedi Fraara
per port per kwartaal t 1.50, met Zoadagtblad 12.—
Abonnementen worden dagelijki aangenomen aaa oni bureau Markt 31. Gouda, tetj
onze agente», den boekhandel de poztkantoran.
ADVERTEN^TlEPRUSr Uit Gouda en omstreken (beboerende tot den bezorgkring)
I S regels t *045, elke regel meer f 0.10. Bq drie achtereMVolgeada plaat zingen worden
de»e tegen twec.bcrekend. Van bditn* Goode c« dn* bezorgbring I— S regel» OJO. elke
regel meer f O.JS
op ecu afstand, en lid an-
tveral m.< mij heengaan Nu
maar toen maakte hrt
wist, diat hij do
t en altijt zou
nl ook luid bo-
ander» z. en.
n, die mij be
mij noodig.
.jlannf» om
mar mijne uraan
"es, en eiken
r uit hare g.-hcii*.
uxn zij te «eggen;
op mij. Verliest^
INGEZONDKN MEDRDEKLtNGRN
Op de voorpegina dubbel laneL
Gewone adventNM»4e ew ingewedee mededeel tegen bij remcran KM neer garedwroertlMt
prq» Groom lettetz en randen naar plaaranumte
KLEINE ADVEETENTltN aanvrage. M tetreAepde dteoarRerMNri.
koo* ee verkoop, kuur «p vorttaor, I— S regels t 0JS elke regel aeem J «PM M| s*WÉI
betalieg. Maspazem jraaOr 10 ragato. *ar*4rautiMMr» S eoM.
staan door de vi^sotMtorhandelingen, die
tusschen Rusland en de cwartale rijken be
gonnen «ün. Die hoop schijnt krachtiger,
En als we het hopen niet «oo verleerd had
den, zouden we waarachÖnlijk in blij ver
trouwen de toekomst tegemoet uien. Nu
blijven we stil bang nog tóekijken, hoe dat
alles afloopen «al. We wachten. Maar on
danks onzen angst, 'blijft toch in ons het
vertrouwen. Dat is het vertrouwen, dat de
mensch nooit verliest, al toil hy het zich
zelf niet bekennen, is hy het zich misachien
niet eens bewust.
Men heeft on* van allerlei kanten ver
teld, dat onze gansche beschaving, dat to
de voedingsbodem van on* aller leven ge
vaar loopt, ernstig gevaar, wanneer niet
spoedig aan den waanzin van dezen oorlog
een einde komt. Maar gel o oven, dat het
zoover komen zal, doen we toch in ons bin-
zoo besl'et, dat Aline verbahsd
„Waarom ie
ver wog.” bras
gend naar h«t
zou zijn. „Ik meel
tegenwoordig evenj
in Boliotland en c
„Ik heb eene bijzondere reden om V'
trouwen te Gretna Green," zeide Ba^il
bijna heftig. „In de <<erste plaat* hoeft züj
mij gezegd, dat hei een droom van tiaar
plaioht te zijn I n in die tweede plaats...”
„In de tweede plaat*?”
„Dat doet er niet toe- Rechte een idee
van mij, om de herinnering uil te wis-
schcn aan lete, dat ik niet prettig vind1.
Natuurlijk, als Barrie er tegen is maar
dat is zij niet, hoop ik
Barrie maakte geen tegenwerpingen in
woorden. Alleen hart verzet'» zich. Maar
haar eonlge, vurige wenfioh was, dat hart
tot rust te brengen. I n het kwam op niets
ander» aan. Het mocht niet op iets anders
aankomen
oogen, «Me mij de d guvoden. dat mijne
maan toch mijn trouwe vri ndlu w* ge-
weest. Hij in»* ook veranderd, niet hard
en cynteeh, zooals hij pludit te wezen,
voor ieder.vn, atoof hij wm beginnen te
zien, welk eene adtoone plaats de wereld
kan zijn
Dl maakte het erger, toen mevrouw
We.-t kwam e;i uitlegde, dat alle*, wat
hij voor mij had gedaan, uit p ioht^.vor
was gc-hh'd. nl-t uit II f «lm hij haar
b-mimle en dat ik alles VOor h«-n takten
had bi-torvem. Mevrouw W«»t zeid d t
hij ten koste \»n a||iw zijn jfli-ht truiiu
zon blijven, mt ik werkeijk ga rouwd
(tearom wm ik toe» blij, in p|aate (an ta
dru<*M, zooals ik vromer we-g.-we*
Hatdl mij wenschte te huwg» Ik
dat zij ge|jjk had, en hoe eerder het
wn* hot hier. Maar Ik du Tie nl.t aan de
to-kouM denken. Ik ging nMaf hlinde-
llng» voort, vn deed, wat Ba-i) en me
vrouw Wm nrfj gA.den. Nlt»«jhlftt er
op aan te komt», b halt.-om tuiiti HAler
e toonw, dat mijne ’Ifzucbt en xedv.li-
tekXHheid hem toch eindelijk teMul»
g laten.
Ik zou liever ergens ander» aijn g
ï?uhïi f Or**n’ ,nMT H“-
H t ?'**n ^®r- daarop gezit.
(tal Ik liTtaond welging, inn m«-
vrouw W«» ca BMI; o?llv,r n
ut hen uitleggen, kon h.l nlH. Ik w»«
Ik non Inwijd. A,t hH
«Ou Hen. hoe cUmdg tk mij gavot J
(Wordt vervolgd.)
wais.
.8 Gretna Green? Dat is‘zoo
iraclut zij hiertegen in, verlan-
laier, dat hare beloon ng
?ndv, dat db eene plaat*
igioed was als do andere
dat.'..”
Barrie schrijft weer.
Dit üt nooit at» een verhaal bedoeld. Ik
heb alleen de dingen opgeechreven, juist
zooals zij gebeurden, voor mijn eigen ge-
noegtn. Maar nu de maan weldra niet
meer de bloeiende heido z kan beschijnen,
tooet ik van d» laatje Sagen berichten-
Ik geloof dat ik deze bladzijden succes»io
velijk naar mevrouw James in Calforni?
zal zenden, anders zal zij niet begrijpen,
hoe ailes gebeurde-, en bovendien, al» zij
er niet wa» geweest, zou het einde geheel
anders zijn geweest.
Dit gedeelte moet een soort biecht wdf-
den. Toeo Ik tagon te schrijven, placht
Hij hield zich
dere nrannvn o(
begrijp (k waarom,
mij ellendig, want
enig.' Man voor mij
zijn. Een um-Mje, dat
mind, kon nooit naar
Er waren ook ander
droefd maakten. Mem
De menschen maaktei
mij weg te zend, n:
scheen in weerwil vaar alle
avond, als zij Opkwam
zinnige schuilplaats, schcxn zij te zegg.
„Moed gevat. Vertrouw op mij. Verlies
hopp niit, dan zal ik u nogi wijzen, waar’
do slewel van den regenboog i« te vin-
den." Daarom wilde ik d- hoop nLt ver
Mez< ni; en ik voelde mij be'oond, toen mijn
ridder mij vroeg hem te «schrijven, <m Ve-
loofde, dat ik hem wei'ra zou wterzi m
Toen kwam er een brief, oa ofschoon ik
niet kon begrijp n, waarom hij nAar ar
lisle wm teruggegaan om Grootma t bc-
zoeken, votlde ik. dat de reden daarvoor
met mij in verband moest staan; en dut
was troostrijk alL-en maar te wtten,
dat hij aan mij dawht. Van Lond n toen
hij daar later heenging, was ik niet zoo
zeker. Maar het was de gelukkigst dag
in mdjn leven, toe» hij plotseling te Bn|-
ladiulish Verscheen. HIJ kwM» JwUt bij.
tijd», scheen het, <xn mij te redden, zoooh
hij het vroeger had gedaan. Ik kou mij
DMwrtjjkia weerhoud n, him» t- toonen.
hoe ik hem aanbad. Daar hij van zoover
was gekomen en zooveel voor ml) had ge
daan. dacht |k, dat hij misschien toch wel
van mij hi'id, ofschoon het ratooi «been,
om waar te zijn. Nu en «tan, terwijl wij
in afwachting waren om te hooren, wat
Barbara van de uitnoodiging te Dhruu»
zou rectgen. w»« er «*»ne blik !n ~|J-«
ik niet veel over mijn, gwoelens te zeg
gen, zelfs als ik er zek«>r van was, wat
zelden gebeurd»-; maar ik zie nu, «Dat ik
mijn, ridder lief kreeg, zoodra ik hem voor
het eerst zag,
verd zijn, of
gekomen hem
solükirten ma»
Ik kon toch
ben aangesproken. Toen
gom -
kom
ik
toei
Ik
luk
een geluk altijd
mij te verwonderen,
langtnder was t
mijne moeder te
mijn tocht.
reeds gewichtiger'
wereld