n HOUT A i i lm Het Oorlogsjaar 1917. 'aal Me Jaargang- VERSCHIJNT DAGELIJKS en aijn. Tetetean irtrc. 82. Telefoon In tere. 92. Feuilleton. I ibletten ter Mo. 13584. idhoiit )p, en gekleefd 10 K.G. OON »O1.FF Co. 100 K.G. E POll, van. 'T 99 Miss Barris’s Huwelijk daar (AM, HT. T Maandag 31 December 1D17 HiTxevfWS- ©xx uÊkd.'veartexxtioTolaudL voor G-oxxcLsl ©xx Oxüxstxelrexx- B0HALVE ZON- EN FEESTDAGEN. NIGE, Oudejaarsavond. Uitgever* A. BRINKMAN ZOON? r«g*b f LUS, «U« Kg«l meer 021 bcxorfing per looper feachiedi m. i 1? C. N. en 101 kRKT 8. XXIL en in diu- ander» «zijn g utter te itstl j de drogis- Idoom voor noodgedwon- i oppositie*, Al dan En IIS. omstreken kloofd A. lal over an de vau een vuurtoren; niet 2.25 tonae1 301 en van hand- 17 106 v. d. Brand, aandoening, j was altijd is benauwd, werken- Reads een iven treurig i herstel, te bloed opge- brorichiAis, ■nfluanaa, kinkliout en Asthma, A. M. ^WILLIAMSON. (Nadruk verboden.) ijn ge- van. ZJJ het licht het Uit k on» jniji evengoed iemand anders n Tnun hieJÜ de oppositie tegen den k, met het streven naar parle- nenste nog niet. Daar blijft het vertrouwen, dat uit den drang naar zelf behoud ontstaat. Wie of wat we zyn - hoogst enkele uitzonderingen natuurttyk daar gelaten we k(jkeh toch altjjd nog vol verwachting naar de verre, schemerige landen der toekomst. Zoo voor de menscIk heid als voor ona ze)ven vertrouwen we nog in het geluk. Door de verre misten, waar achter de toekomst zich verbergt, zien we altijd het zonlicht schemeren, dat de optrek kende nevel kleurt. Het is goed zoo. Dit vertrouwen hebben we noodig. Het is de kracht, die ons leven stuwt. Zij rieht ons op na iederen slag en zy doet ons, pas teleurgesteld, de handen weer strekken naar den nieuwen arbeid. Aan haar moeten we denken, wanneer we aan de poorten staan van het nieuwe land. ik wan hoinl Iemand re dingen, n and' had1 i ■n altijd pl schappel ijkheid moge het oogenblik der her denking zelve vaak minder innig maken, zy geeft er daarentegen ook een zeker relief aan, zij maakt, dat we op dit oogenblik vaak nog dieper tien in on« zelven, omdat ze ons herinnert aan onze aarihoorigheid met anderen, wie ons zelven doet zien als deelen van het geheel der samenleving en dus als verantwoordelijk ook tegenover an deren voor al ons doen en laten, omdat ze ons ons leven en werken doet overschouwen in verband met en in veitiouding tot het groote geheel der menschelijke werkzaam heid; maar ook omdat ze ons verder laat zien dan ons eigen leven en een blik doet slaan op het leven der wereld. (Naast onzen eigen weg, overzien we ook den weg der menschheid en vragen we ons af, wat die mensetiheid in de toekomst wacht Daartoe is in een Jaar als dit wel bij zondere reden. Niet ieder jaar, we zeiden het al, worden we door het jaareinde even zeer gestemd tot terugzien en overdenking. Toevallige en oogenbiikkeiyke omstandig heden maken ons soms meer of minder ont vankelijk voor den indruk, dien het verre gelui der klokken, het oude jaar uitluiden de, op ons maken". -Maar vooral het gebeu ren van het afloopende jaar, het meer of minder ernstige het meer of blinder betee- kenisvolle voor ons leven maakt on« meer en minder stil en nadenkend op den Oudejaars dag. Wanneer we veel befeefdea, dat op ons uiterlyk of innerlijk leven dikwijls nawijs baren invloed oefende, zijn we ook meer geneigd den Wt< achter ons te óverzien en den weg voor ons uit te meten. Vooral droevige gebeurtenissen versterken by de meesten de behoefte tot nadenken. Neen, de zegen maakt niet altijd lichtzinnig. Maar gewoonlyk doen todh zorg en druk en kom mer dieper tot zich zelven mkeeren. De menschheid beleeft nu ook een tijd van kommer en nood. Al zooveel jaren zuchten we nu onder den druk van den wereldoorlog. Maar die druk wordt steeds zwaarder en moei lijker te dragen. De grens van ons weerstandsvermogen schijnt by na bereikt. Is het dan wonder, dat de menschheid, als de mensch aandachtig stille staat, nu 1917 zyn ednde genaderd ia,? Toen dit jaar begon, leefden we nog on der den Indruk van de vredesvoorstellen, die de centrale rijken in begin December aan hun tegenstanders hadden gedaan. De hoop op een spoedig einde van het lyden der wereld was gewekt. Maar zy was nog zoo klein, o zoo klein. En in den loop van het jaar stierf zij als een armtierig plantje, dat geen levenskracht had en ai van te vo ren gedoemd dood te gaan. Maar nu aan het einde van 1917 is een nieuwe hoop ont- GOUDSfflËCÖlRACT. den werd I tot ien en de eerstvolgende ver- i het nieuwe stelsel moet en de socialisten bleken allerminst voldaan met (toten koert. Meer sympathie vond Kiihlinunn, die Zimmerman kwam vervan gen al» minister van Buiteid. Zaken- Een schrede op het nieuwe pad werd' ge zet toen bjj de. beantwoording der Paueeltf- ke nota ook de Rijksraad zou worden ge hoond (en dus niet als voordien de regie ring en militaire bevelhebber* dan onder ling bedisselden). Een beweging tegen- don nieuwen koers liet echter niet lang op zich wachten, want dat de conservatieven ei Duitocher* deze nieuwigheid)», niet noode slikten verwonderde on* niet*, waart yk de verovering van Riga (Augus tus) verhaastte hun optreden in den vorm van de annexiontotizeh schetterende Vater- landapartel. Een andere kwestie waa do vraag: wolk* houding sal de regeering ten aanatsu van Polen aannamen, tot 12 Sept Mft Patent werd afgefcondigd betreffende het otaats- beetuur In Polen, alwaar en 8 hoofdige re- gentschapsraad zou worden ingesteld. Michaelis bleek het al evenmin al* *yn voorganger de partijen naar den zin te kun nen maken. Een persoonlijkheid wm h(j dan ook geenszins en toen de onafh. socia listen en agitatie tegen hem begonnen, i(jn positie nog verzwakt werdr door het incl- dent-Von Capolle was weldra z(jn uur van scheiden gedogen on ging hij hoen, even onverwacht en spoadig als hij gekomen was; de kanselier van 100 dagenI Duidelijk bleek, dat de meerderheidspar tijen voortaan in oen kanselienAeuxe wensebten gekend te worden. hdisdaniw «Mn eek gebeerd en Hertling, door den Keizer tot opvolging uit- genoodigd heeft, alvorens zijn ambt te aan vaarden met de partijleiders overleg ge pleegd. En niet alleen dat aldus Michaelis, de kanselier, door v. Hertling vervangen werd, ook de vice Kanselier Holfferich tag men gaarne vertrekken van linksche sijde en vervangen door van Payer. Al spoadig bleek ook dat men in den bekwamen diplo maat v. Hertling een krachtige figuur ge vonden had. Wat de kiesrechtkwestie betreft, de con servatieven hadden haad steeds van de baan weten te houden en vertraagd in behande ling, doch in Nov. eindelijk kwam het ont werp dan toch bij het Huis v. Afgevaar digden aan. Veel werd gedebatteerd, en opnieuw werd getracht de zaak hangende te houden, maar de liberalen zullen zich wel zoo niet laten afschepen. Het is wel een lij densproces. Tenslotte de wapenstilstand en de vre desonderhandelingen, welke door v. Kühl- mann geleid worden die, alvorens naar Brest Litofsk te vertrekken, behalve met de militaire autoriteiten ook met de Hjks- dagpartijen besprekingen hield over de te volgen grondbeginselen. Langzaam en voorzichtig, i gen ook wel door de linksche IELHANDEL, AREEREN. LLEEREN. JWIELEN, UWIELEN. 10 Rotterdam. D* Centralen. In Duitechland zijn de oorlogsjaren even min zonder uitwerking op den politieken toestand gebleven. Een nieuwe strooming, welke het scherpst tot uiting ie gekomen in de kiesrechtactie, vredeerevolutde en het streven naar parlementariMtie (rijksraad). De kwestie der hoog noodige kiesrechtitxer- vormingen in Pruisen is in Februari rid*ar in het Hui* Vat» Afge^aaraEgden ter tafel gekomen. Er is zwaar gedebatteerd, maar zelfs de conservatieven moesten erkennen, dat er wel wat te verbeteren viel ai wilden zy nog niet dadelijk zoo maar het algemeen kiesrecht. In de eerste helft van Maart diende Friedberg (nat lib.) een definitief voorstel in waarbij ook de hervorming van het Heerenhuis werd verlangt Met hand having van het Koninklijk vetorecht wilde hy n.l. de geboorte en standsrechten zien uitgeschakeld. De Rijkakanselier Bethman Heilweg, tegen wiien reeds wantrouwen ge rezen was naar aanleiding van zijn hou ding by de besprekingen der kiesrechtkwes tie deed uitkomen, dat inderdaad de oor log tot een ommekeer ook in de Duitsche politiek moest leiden, en de regeering ook voorstellen zou doen, maar na den oor log. Natuurlijk dat dit by de linker groepen weinig in den smaak viel. De Vorwart» liet zich dan ook in .scherpe artikelen uit tegen den kanselier, di*n het blad een twijfelaar noemde in tyden dat handelen dringend noodzakelijk is. Eindelijk, begin April, nadat de Rijksdag zich ook nog bezig had gehouden met de intrigues van regeeringspereonen, zooals de publicatie van door Amerika onderschepte telegrammen deed uitkomen, en de opposi tie hy zich wikt. W(j p voort en lukkig ver- s gewonden toch ook niet zeker, dat gehuwd zou hebben, rare overgelaten. >it weten, wat hij ge- zeide zij. ..en Ik to weten Ik wensch hij zal «toen. Zelfsl verliefd was ge zel f gezegd, dat een - -op met schrijven, want indien ik er mee wast voorlg gaan, zou het geheel over unijne gevoelens zijn weest De wereld was er vol waren ab zeemeeuwen rondom en mijn hart was de dacht In Edinburgh, dat mijn ridder van mij hield, zooals ik van hem i, bsraten, nde lippen. LI9 maar ik zie treeg, zoodra 11 Ik HKKt door hem| betoo- zou niet bij mij zijn op ts kiezen als den ge- mijne speid te knopen, -f iemand ander» heb- wij ons r«3teje be- •''inen, en tot Gretna Green waren ge- umen, aanbad ik hem. Daarom wao zoo gelukkig. Ik bekommerde mij er ?n nooit over, wan hel einde zou zijn, gaf mij griteel «jan dal gevoel van ge- over, en, het scheen mij toe. al-of zuik1 geluk aJlijd moe», duren. Ik placht waarom ik ni-1 v r- (Imburgh t? komen en zl U hvt eènige. doel van mijn tocht. Maar dat kwam, doordat ik verliefd was op nrijn ridder, en hij was reede gewichtiger voor mij dan iemonl anders ter wereld, zelfe gewichtiger dan Barbara. Woldra begon ik een vermoeden te krij gen van den staat van naken; ‘z. burgh was ik er heel, heel zeker van. Maar ik was nk-t langer volmaakt g. luk kig Er waren wolken voor de maan over de helde getrokken die lieve, vriénde lijke Au gust tisniaan, de bwte tijd van liet jaar om verliefd te wonden, aooals ik placht te zeggen. Ik hiekl toen ‘er mee over 1 n hel was Somerl d het meisje als ze aan zleltzolf wt „Wij Zullen nu nooi daan zoude hebben,” verlang het ook niet alleen te welen, wat indien hij een> beetje weest, je hebt mij _w_, treurend) hart ontvankelijk js voor troost. Ik zal mijn uiterste best doen?’ „Maar je moet mot ons méégaan!" zei- de Basil snel. ,Je moet.’1' „O, det wil ik ook Ik zou je niet al leen vertrouwen om Barrie vast te houden. Maar later zal ik hem1 een brief schrijven Zulk een brief! Natuurlijk zijn wij alle drie nu va«at besloten” (zij was het en Basil na ved aarzelen, die hadden bcfeloteh) „hem alleen te zeggen, dat wij verplicht zijn Barrie terug te brenger! naar hare mortier; dat mevrouw Bal van niets anders wilde hooren. En dat zal geene leugen zijn, want zoodra je getrouwd bent, ntoei je met haar Barbara gaan bezoeken. Morgan Bennet zal dan weg zijn, zoodat het mevrouw Bal weinig zM kunnen sche len. Hebt gij reeds afgesproken, waar het huweHjk tal zijn?” ,Te Gretna Green," antwoordde Basil Onwillekeurig, wanneer de dagen korter worden en we in den Ijlen mist der win- tei-sdhe dagen reeds het gelui der klokken meenen te hooren, die het oude jaar uitlui den, staan we even stil op onzen weg luisterende naar hei verre geluid, zien we achter ons, als de wandelaar op den eenza men -weg, luistert naar een ver gerucht. Dat hebben we nu al zoo vaak gedaan, ieder jaar weer. Het moest ons zoo gewoon zyn, het oude jaar te zien wegsterven voor een nieuw, als iedere lente het doode blad voor nieuw, frisch groen, zoo gewoon dat het ons niete meer deed, geen enkele emotie meer ’gaf. Maar het is dat niet. Evenmin als een nieuwe lente, die toch ieder jaar met het- zelfde groen en dezelfde geur van zachte winden in ons leven treedt, ons onberoerd laat, evenmin doet dat het heengaan van een oud jaar. Stoker, de eene maal beroert het ons «terker dan een ander. Er zyn ja ren, dat we er nauwelijks acht op slaan. Maar even toch altijd komt de gedachte, dat er weer een jaar voorbij is en naast de overdenking van wat het ons gebracht heeft, de vraag, wat de toekomst voor ons «al zijn. Want dit is hét immers, waarom het heengaan van een jaar ons een oogenblik stil doet staan, luisterend naar de stemmen van het verleden en met speurend oog tu rend In de wazige verte der toekomst; dit, dat we den Oudejaarsavond niet zien als .4*» W*ag wten eenen jaarkring naar den anderen, van 1917 naar 1918, maar als de scheiding tusachen verleden en toe komst, de grenslijn, waarop we ifls van zelf even staan blijven, omdat het overschrijden een afscheid beteekent, niet van dit eene jaar, maar van al wat voorbijging, een af- keeren van al het oude en een binnenwan- 'delen van het onbekende land der toekomst. Iedere dag, iedere minuut, ieder oogenblik is zoo’n grenslijn, die verleden en toekomst scheidt. Maar van al die oogenblikken, waaruit ons leven bestaat, willen we er sommige vasthouden. Wy hebben behoefte aan mijlpalen op den levensweg te zien, hoe ver we gegaan en waarlangs we gekomen zyn om even stil te staan en den weg te meten, dien achter ons en dien voor ons ligt en waarvan we maar o zoo weinig kunnen gewaar worden. Die mijlpalen zyn voor ieder onzer velerlei gebeurtenissen, die ons eigen leven alleen betreffen, staande op da gen, die met geen kalender iets hebben uit te staan. Maar daarnaast staat toch ook alty'd nog den Oudejaarsdag, meer nog de Oudejaarsavond, als een gemeenschappelij ke mijlpaal voor ons allen. Die gemeen- H. tie grooter afmetingen «innam, kwam de Keizerlijke Paaechboodscbap, de hervor ming van het Pruisisch kiesrecht, alsook die van het Heerenhuie in uitzicht stellen. Een maand later stak de oppositie op nieuw het hoofd op in e*n actie tegen den kanselier, wien* positie er niet beter op ge worden waa, er werd reed* gesproken van een ophanden zijnde crisis. In begin Juli wend bekend, dat Helffirich. Zimmerman en Von Capelle «ouden aftreden. 11 Juli kwam de aanvulling op Paaschboodschap, waardoor bepaald i dat in Pruisen het .gelijke” kiesrecht stand moet komf kiezing volgens getehieden. Intusechen hi< kanselier aan, mentarisatie/ Men zocht een oplossing door een soort tuaschenstktion Rijksdag en Regeering te fomieeren I dit nieuwe lichaam, de Rijks raad zou bij ingrijpende beslissingen dan mede gehoerd dienen te worden. Een andère belangrijke stap wae de vre- desresoiutie half Juli, door de meerderheid van den Riksdag aangenomen om het stre ven der ALDuiitechere, annexiontoten en consorten te keeren. Deze resolutie bepaal de dat Duitechland geen veroveringsoorlog strijdt, geen econoinlsehen oorlog na dezen weuscht, een vrije zee wil gewaarborgd zien voor allen en bereid is de internatio nale rechtsorganisatie te bevorderen. Intusschen is Bethman Hollweg kanselier af en een onbekende, Michaelis door den Keizer op diens zetel gecet Zijn intree-rede was vaag ten opzichte van het oorlogsdoel ABONNEbjENTSPRUS i pc/ kwirtul I 1.25, per weck 10 ceel, met Zondagsblad par kwartaal 1.75, per week 14 ccxu, overal waar de bezorging per looper geachiedi Fraara per port per kwartaal t 1.50, met Zoadagtblad 12.— Abonnementen worden dagelijki aangenomen aaa oni bureau Markt 31. Gouda, tetj onze agente», den boekhandel de poztkantoran. ADVERTEN^TlEPRUSr Uit Gouda en omstreken (beboerende tot den bezorgkring) I S regels t *045, elke regel meer f 0.10. Bq drie achtereMVolgeada plaat zingen worden de»e tegen twec.bcrekend. Van bditn* Goode c« dn* bezorgbring I— S regel» OJO. elke regel meer f O.JS op ecu afstand, en lid an- tveral m.< mij heengaan Nu maar toen maakte hrt wist, diat hij do t en altijt zou nl ook luid bo- ander» z. en. n, die mij be mij noodig. .jlannf» om mar mijne uraan "es, en eiken r uit hare g.-hcii*. uxn zij te «eggen; op mij. Verliest^ INGEZONDKN MEDRDEKLtNGRN Op de voorpegina dubbel laneL Gewone adventNM»4e ew ingewedee mededeel tegen bij remcran KM neer garedwroertlMt prq» Groom lettetz en randen naar plaaranumte KLEINE ADVEETENTltN aanvrage. M tetreAepde dteoarRerMNri. koo* ee verkoop, kuur «p vorttaor, I— S regels t 0JS elke regel aeem J «PM M| s*WÉI betalieg. Maspazem jraaOr 10 ragato. *ar*4rautiMMr» S eoM. staan door de vi^sotMtorhandelingen, die tusschen Rusland en de cwartale rijken be gonnen «ün. Die hoop schijnt krachtiger, En als we het hopen niet «oo verleerd had den, zouden we waarachÖnlijk in blij ver trouwen de toekomst tegemoet uien. Nu blijven we stil bang nog tóekijken, hoe dat alles afloopen «al. We wachten. Maar on danks onzen angst, 'blijft toch in ons het vertrouwen. Dat is het vertrouwen, dat de mensch nooit verliest, al toil hy het zich zelf niet bekennen, is hy het zich misachien niet eens bewust. Men heeft on* van allerlei kanten ver teld, dat onze gansche beschaving, dat to de voedingsbodem van on* aller leven ge vaar loopt, ernstig gevaar, wanneer niet spoedig aan den waanzin van dezen oorlog een einde komt. Maar gel o oven, dat het zoover komen zal, doen we toch in ons bin- zoo besl'et, dat Aline verbahsd „Waarom ie ver wog.” bras gend naar h«t zou zijn. „Ik meel tegenwoordig evenj in Boliotland en c „Ik heb eene bijzondere reden om V' trouwen te Gretna Green," zeide Ba^il bijna heftig. „In de <<erste plaat* hoeft züj mij gezegd, dat hei een droom van tiaar plaioht te zijn I n in die tweede plaats...” „In de tweede plaat*?” „Dat doet er niet toe- Rechte een idee van mij, om de herinnering uil te wis- schcn aan lete, dat ik niet prettig vind1. Natuurlijk, als Barrie er tegen is maar dat is zij niet, hoop ik Barrie maakte geen tegenwerpingen in woorden. Alleen hart verzet'» zich. Maar haar eonlge, vurige wenfioh was, dat hart tot rust te brengen. I n het kwam op niets ander» aan. Het mocht niet op iets anders aankomen oogen, «Me mij de d guvoden. dat mijne maan toch mijn trouwe vri ndlu w* ge- weest. Hij in»* ook veranderd, niet hard en cynteeh, zooals hij pludit te wezen, voor ieder.vn, atoof hij wm beginnen te zien, welk eene adtoone plaats de wereld kan zijn Dl maakte het erger, toen mevrouw We.-t kwam e;i uitlegde, dat alle*, wat hij voor mij had gedaan, uit p ioht^.vor was gc-hh'd. nl-t uit II f «lm hij haar b-mimle en dat ik alles VOor h«-n takten had bi-torvem. Mevrouw W«»t zeid d t hij ten koste \»n a||iw zijn jfli-ht truiiu zon blijven, mt ik werkeijk ga rouwd (tearom wm ik toe» blij, in p|aate (an ta dru<*M, zooals ik vromer we-g.-we* Hatdl mij wenschte te huwg» Ik dat zij ge|jjk had, en hoe eerder het wn* hot hier. Maar Ik du Tie nl.t aan de to-kouM denken. Ik ging nMaf hlinde- llng» voort, vn deed, wat Ba-i) en me vrouw Wm nrfj gA.den. Nlt»«jhlftt er op aan te komt», b halt.-om tuiiti HAler e toonw, dat mijne ’Ifzucbt en xedv.li- tekXHheid hem toch eindelijk teMul» g laten. Ik zou liever ergens ander» aijn g ï?uhïi f Or**n’ ,nMT H“- H t ?'**n ^®r- daarop gezit. (tal Ik liTtaond welging, inn m«- vrouw W«» ca BMI; o?llv,r n ut hen uitleggen, kon h.l nlH. Ik w»« Ik non Inwijd. A,t hH «Ou Hen. hoe cUmdg tk mij gavot J (Wordt vervolgd.) wais. .8 Gretna Green? Dat is‘zoo iraclut zij hiertegen in, verlan- laier, dat hare beloon ng ?ndv, dat db eene plaat* igioed was als do andere dat.'..” Barrie schrijft weer. Dit üt nooit at» een verhaal bedoeld. Ik heb alleen de dingen opgeechreven, juist zooals zij gebeurden, voor mijn eigen ge- noegtn. Maar nu de maan weldra niet meer de bloeiende heido z kan beschijnen, tooet ik van d» laatje Sagen berichten- Ik geloof dat ik deze bladzijden succes»io velijk naar mevrouw James in Calforni? zal zenden, anders zal zij niet begrijpen, hoe ailes gebeurde-, en bovendien, al» zij er niet wa» geweest, zou het einde geheel anders zijn geweest. Dit gedeelte moet een soort biecht wdf- den. Toeo Ik tagon te schrijven, placht Hij hield zich dere nrannvn o( begrijp (k waarom, mij ellendig, want enig.' Man voor mij zijn. Een um-Mje, dat mind, kon nooit naar Er waren ook ander droefd maakten. Mem De menschen maaktei mij weg te zend, n: scheen in weerwil vaar alle avond, als zij Opkwam zinnige schuilplaats, schcxn zij te zegg. „Moed gevat. Vertrouw op mij. Verlies hopp niit, dan zal ik u nogi wijzen, waar’ do slewel van den regenboog i« te vin- den." Daarom wilde ik d- hoop nLt ver Mez< ni; en ik voelde mij be'oond, toen mijn ridder mij vroeg hem te «schrijven, <m Ve- loofde, dat ik hem wei'ra zou wterzi m Toen kwam er een brief, oa ofschoon ik niet kon begrijp n, waarom hij nAar ar lisle wm teruggegaan om Grootma t bc- zoeken, votlde ik. dat de reden daarvoor met mij in verband moest staan; en dut was troostrijk alL-en maar te wtten, dat hij aan mij dawht. Van Lond n toen hij daar later heenging, was ik niet zoo zeker. Maar het was de gelukkigst dag in mdjn leven, toe» hij plotseling te Bn|- ladiulish Verscheen. HIJ kwM» JwUt bij. tijd», scheen het, <xn mij te redden, zoooh hij het vroeger had gedaan. Ik kou mij DMwrtjjkia weerhoud n, him» t- toonen. hoe ik hem aanbad. Daar hij van zoover was gekomen en zooveel voor ml) had ge daan. dacht |k, dat hij misschien toch wel van mij hi'id, ofschoon het ratooi «been, om waar te zijn. Nu en «tan, terwijl wij in afwachting waren om te hooren, wat Barbara van de uitnoodiging te Dhruu» zou rectgen. w»« er «*»ne blik !n ~|J-« ik niet veel over mijn, gwoelens te zeg gen, zelfs als ik er zek«>r van was, wat zelden gebeurd»-; maar ik zie nu, «Dat ik mijn, ridder lief kreeg, zoodra ik hem voor het eerst zag, verd zijn, of gekomen hem solükirten ma» Ik kon toch ben aangesproken. Toen gom - kom ik toei Ik luk een geluk altijd mij te verwonderen, langtnder was t mijne moeder te mijn tocht. reeds gewichtiger' wereld

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1917 | | pagina 1