7
No. 13585.
Dinsdag I Januari 1918.
50e Ja
ISTIo-cl-ws- en ^^d.Trortoxxti©"b,la.d. voor G-o-Cxd-a, ©rx Orxxstxelceoo..
VERSGHiJNT DAGELIJKS
BEHALVE ZON- EN FEESTDAGEN.
Telefoon Intere. 82.
Uitgevers A. BRINKMAN ZOON.
Telefoon latere. 82.
Het Daghet...
Feuilleton.
Miss Barrie's Huwelijk
m
Uit
het afgeloopan jaar.
1
i
V V* t
'•*7W
6011DSCHE OOIRAM.
NNKMENTSPRUS
I f 1.75, per week 14
ABONNEMENTSPRIJS i pet kwartaal f 1.25, per week 10 cetat, met Zondagablzd per
kwartaal f 1.75, per week 14 cent, overal waar de bezorging per loopei geachiedt. Franco
per ,poat per kwartaal f 1.50, met Zondagsblad I 2.—
Abonnementen worden dagelijka aapgenomen aan ona bureau Markt 31. Gouda, bq
onze agenten, den boekhandel en de poatkantoren
ADVERTENTIEPRIJS i Uit Gouda en omatreken (beboerende tot den bezorgkring)
1—5 regela I 055, elke regel meer f 0.10. Bij drie achtereenvolgende plaataingen worden
dez« tegen twee berekend Vaa buiten Gouda en den bezorgkring: 1 5 regela f 0J0. elke
regel meer f 0.15.
INGEZONDEN MKDEDKEIJNGEN1-4 (1.05, rik. rcgrl aan I 0.25
Op dc voorpagina dubbel tarief.
Gewone advenentièn en ingezonden mededeelingen bij contract tol «eer gereduceerde#
prqa. Groote lettere en randen nnar plaateruimte.
KLEINE AO VERTEN I lltN aanvragen en aanbandingen, betreflepde dienatpeiaon—I.
koop en verkoop, huur en verhuur. 1—5 regela f 0:25 alka regel aaeer J cent
betaling. Maximum grootte 10 re gek. Bewgannaaaaan 5 nat.
Wanneer, in den vroegen morgen,
mijn-wenkers in hun sombere kleadimg,
lamp en het houweel in de hand, samen)
I men bij den ingang van de myin, waarin
zy zoo straks zullen afdalen, ontmoeten
oude vrienden, trouwe kameraden elkaar,
sdudden elkander de hand en informeeren
hoe 't leven staat. De kooi ryst, komt aan
de oppervlakte en geeft een groep arbei
ders, die in de nachtploeg hebben gewerkt,
aan de* bovenwereld terug; de nieuw geko-
menen worden ingeladen, bij groepjes. En
dtn, terwijl de kooi zakt en de andere ar
beiders nog wachten, klinkt het over er,
veer: „Glück Aufl" De heilwensöh var
din mijnwerker.
Wij staan, als die stoere werkers, gereed
oé straks af te dalen in de mijn, waarin
*tj arbeiden en die De ^Toekomst heet. Zoo
Opt Nieuwjaar komen wij, die elkaar bij
dln arbeid van elkep dag uit het oog verlie
zen, tot elkaar en wenschen het „Glück
Mif" elkander toe. Sommigen <üe ons ver-
lfden jaar de hand hebben gedrukt, missen
te maar de arbeid gaat gestaag zijn
gang; hun lampen en houweelen worden
door anderen gedragen.
Een heel jaar ligt voor ons: straks dalen
we weer af, worden in de verschillende gan-
I fen uitgeladen en doen ons werk, het on-
I zekere licht van de lamp pm ons heen, v._.
*"aitewut. Wat we daarbij kunnen waarnemen
is maar heel, heel beperkt; want veider dan
het Oogenblfk rèïkt het schijnsel niet- heel
de Toekomst-wereld ligt in het duister; en
zoodra wij het Heden, dat in de groote ver
zamelplaats waar alles uit de Toekomst
wordt bovengebracht en vanwaar alles weer
wordt verzonden naar het Verleden, den
rug toekeeren en weer afdalen in de Toe
komst, staren onze oogen blind in het don
ker.
Maar nu, als wij nog boven staan, over
zien we alles wat de onuitputtelijke mijn
dit jaar aan t Verleden gaf. Een belangrijk
gedeelte ervan zien wij eender; dat zyn de
groote gebeurtenissen; doch elk van ons
net de lange ry van zich aaneensluitende
dagen anderB: voor de een zyn zy kleurloos,
donder schakeering; voor den ander is het
ite rij, vol vroolijk gekleurde,
Wat dolven wij op?
Er is als het jaar tevoren, veel bloedroo-
steen met zwarte aderen gehakt: de
jurose, vermengd met veel leed en
Pessimisten zeiden zelfs dat het wel
of het de moeite niet meer waard
in de mijn te anbedden, dat zy uitge-
t leek en niets meer beloofde. Doch toen
iter
C. N. en A. M. WILLIAMSON.
(Nadruk verboden.)
Alles wat ik kon, doen, was „vaarwel"
te zeggen. Zijn beleedigde, verbaasde blik
doodde mij bijna. Nu zelfs kan ik er nog
nauwelijks over schrijven. Basil hpdl on
derzoek gedlaaiii naar de huwelijkswetten.
Wij waren d!rie weken in Schotland! ge
weest, en alles, wat wij behoefden te doen,
indien wij spoedig wenacliten e trouwen,
was te verklaren, in tegenwoordigheid van
getuigen, die ons bedden kenden, diat
elkaar ais man en vrouw namen. Dat
wij etengoed te Ballachulish heb-
«is Basil er niet op had ge-
h«t Gretna Green moest zijn.
Maar later,. <^oht ik, dat hij, of mevrouw
West mipdebiwi, het beter hadden gov on-
den het .huwelijk zoover mogelijk van mijn
ridlder te doei plaats hebben, die zich mijn
voogd aoemdi, en het eens als zijp. plicht
kon beschouwen, om1 tusachenbedde te ko-
Mevroafw Vest zou eeri der getuigén
zijn, en fdftar Barbara den man, met wien
zij verloofd vad, niet kon verlaten op den
iaatsten dag, v«or hij uitzeilde, vond Ba
te hebben. Meneer George
tan Glasgow kunnen ko-
hoorde mevrouw West tot
toen hij voorstelde hen» te
werd er door Russen een zeldzaam mooi
edelgesteente gevonden, dat de Volkswil
wordt genoemd. Wy kenden het al, doch op
de Russen had het een wonderlyk-geheim-
zinnigen invloed. Heel het machtige groote
land werd er door bekoord, en het scheen
wel of de mensohen waanzinnig werden om
het bezit van een zoo grooten schat. Want
zoo krach^g was de kracht van dat myste-
rieuse gesteente, dat er een beving ging
door het Volk van alle landen, en men
thans algemeen koortsachtig zoekt naar
zyn sahoonen glatis, in de groote myn die
de Toekomst heet. Want men heeft in zyn
onmiddellijke nabijheid gevonden het witte
metaal dat men Vrede heet en dat Welvaart
brengt op de aarde. Vroeger vond men dit
overal in de mijn, doch het wordt niet ge-
dalven waar men hakt de roode steen met
de zwarte aderen. En het witte metaal dat
Vrede heet en Welvaart brengt en ligt on
der de Volkswil zal naar men vurig hoopt,
dit jaar meer gevonden worden, overal.
Verschillende teekenen wyzen daarop.
Men zal zoeken in een andere richting en
speciaal het spoor van de Ruseen volgen.
Als er slechts genoeg Volkswil gedolven
wordt dat het de macht breekt van de en
kelingen, die nu nóg meer willen delven in
de schachten met de bloedroode, zwartge-
aderde steen
Wy bleven getrouw aan de lyfspreuk
van den grooten Willem de Zwijger als na
tie „rustig te midden der woedendte goh
"ren", hoewel van verschillende zijden werd
gepoogd ons in den stryd te betrekken. Ons
wacht een grootere, een betere taak, als de
Vrede eenrpaal weer zal gekomen zyn.
Voor het eerst sedert jaren is op het
Oostfront het Kerstfeest in wede gevierd;
het verlangen naar rust en da oorlogsmoe
heid worden doof de geallieerae regeerin
gen kunstmatig verdreven, makr telkens
komen zij terug, tot zy tenslotte onafwijs
baar zullen biyken. De waaijb<Sd is op weg,
de leugen zal gebannen wjörden, en degeen
die haar hoog hiblden, -gehoond door het
volk, dat blindelings in Men vertrouwde.
„Als een woest vlamliende, wild donde
rende artillerietrein dondert en vlamt het
geheimzinnige menschen|eslacht in langge
rekte, elkaar snel opvolgende en verheven
versahyningen door de|onbekende 'diepte.
Zoo duiken wy op uit de zee der eeuwig
heid als een door God geschapen, vuur ade
mende geestensohaar, snellen in stormpas
over de verbaasde aarde en storten dan
weer neer in de zee der eeuwigheid. De
gebergten der aarde effenen wy op onzen
tocht, en de zeeën dempen wy
Maar wy vermochten niet de rede te be-
seinen „Ik wensoh hem nu juht niet hier
te hebben, en vooral niet bij een huwe
lijk, hij kon eens onredelijk zijn."
Daar wij Salomon noodig hadden, leg
den wij dien geheelen weg per ato af, in
plaats van met» den trein naar Oban te
wat ons eenige uren zou hebben
Toen wij te Gretna Green aankwamen,
was het avond, maar het daglicht was
nog niet gebeei verdwenen. In het Zui
den zou het reed» weg zijn» Fr was eene
bleeke schemering vermengd met mane
schijn, en ik kon niet nalaten te denken
ii het geheimzinnige licht in de Abdij
van het Zoete Hart op mijn eeavtpn avond1
in Schotland bij het schijnsel van de maan
op de heide. Ik herinnerde mij ook mijn
droom, den droom van de gesloten ebben
houten doos met zilver ingelegd', welke
alleen kon worden geopend door den sleu
tel van den regenboog. Het brak mijn
hart haast, aan dietze dingen te denken, en
ik wensohte, dat het zou breken, zoddat
ik mocht sterven-, in plaats van met Ba-
l te trouwen: want als ik dood was, zou
veilig iedereen uit den weg zijn, even
ted als dat ik getrouwd was.
Basil vroeg mij, waar de biosooopopna-
me van ons huwelijksspe 11 etje waei gedaan,
it voor ik tijd had te antwoorden,
auo ons naar het huis, en hij herkende
het van de bioscoopplateu. Hij beval Sa
lomon stil te houden, en mevrouw West
en mij in de auto latende, stapte hij er
uit, oani met den man van het huis te spre
ken. Tot dat oogenblik toe, had ik maar
onbepaald! ver.angin, dat aller voor
bij mocht zijn, en had het zelfs bewpoe-
I; 'maar eensklaps kreeg ik een ge
voel, alsof ik het niet zou kunnen- ver
dragen, getrouwd te zijn, en moest weg-
niet
waren. Als gekken hebben de
al jarenlang gevochten, en wjj
waarv)oor. Dat is nog h
tinge, dwa-ze.
De toestand is kritiek geworden, en de
nood zal leeren biddenom vrede. Dèt
vóór alles.
In gewone tyden hadden wjj, Hollanders,
onze volle aandacht geschonken aan de tot
standkoming der Grondwetsherziening met
de ingrijpende veranderingen, welke het
kiesrecht geeft aan eiken man, en de vrouw
verkiesbaar stelt in onze wetgevende licha
men. Nu heeft men daar naawelyks nota
En toch is dit van een enorme beteekenis
❖an een land als het onze. Hoe zal, als we
aan 't einde van dit jaar weer by een-
komen, onze Tweede Kamer er uitzien, wel
ke party (en) zal of zullen er dan de lakens
uibdeelen Zullen er vrouwen zyn in de
Volksvertegenwoordiging
Het kiesrecht aan eiken man de ver
vulling van een eisoh welke al jarenlang
gesteld werd door alle vooruitstrevende
partijen, al heeft mr TroelBtra het resul
taat gewaarmerkt als te zyn verkregen al
leen door de S.D.A.P. Maar van grooter
beteekenis is het medezeggenschap dat de
vrouw krijgt in het besturen van de ge
meenschap. Te lang hebben we haar ad
viezen ontbeerd. Is het b.v. niet dwaas
dat in deze tijden, nu de zorgen voor de
huievrouw zich hebben opgehoopt, en zy
van de distributiemaatregelen. die de Re
geering bepaalt, grootendeell afhankelijk
is wat haar huishouden betreft de vrouw
niet den minsten invloed kan uitoefenen op
den gang van zaken, haar nooden niet ter
kennis van de Regeering brengen kan, en
mannen deze gewichtige regelingen vast
stellen?
Er zou, dunkt ons, heel wat verstandiger
zyn gehandeld met de voorwaarden, indien
de vrouw had mogen meespreken. De Neder-
landsche vrouw heeft niet, als de Engelsche
en de Fransche, in de munitiefabrieken ge
staan om granaten en ander oorlogstuig te
maken. Maar zy heeft, als deze vrouwen,
haar kracht, haar economische gaven ge
toond. Soms, als de honger dreigde, heeft zy
de Regeering gedrongen maatregelen te ne
men die noodig waren. Daarom het is
het recht van de Vrouw zich te laten hoo-
ren is 's lands vergaderzaal, daar op te
komen voor de belangen van het gezin, van
het kind.
Velen in ons land praten over de „jan
boel" in Rusland. Ze weten niet wat daar
gebeurt, de grootheid van de beweging ont
gaat hen. Eerst later, als de vrede een
maal gekomen is en Rusland zich geheel
loopeiii Ik verlangde, smieelto bijna, dat
er iets mocht gebeuren, waardoor het hu
welijk tot een andoren dag moet t worden
uitgesteld. Indien een aardbeving het huis
had doen instorten, zou ik verrukt zijn
geweest. Maar er gebeurde niet». Mevrouw
West praatte opgewekt tegen mi), terwijl
Basil weg was, en zeide, boe gelukkig ik
voortaan sou zijn, en welke heerlijke wit
tebroodsweken haar broeder voor mij had
bedacht. ,,Ik zal weggaan ea u beidien aan
u ze f overlaten," zeide zij: en ofschoon
ik vrees-, dat ik haar bijha haatte, ver
langde ik toch te roepen „O, ga toch
niet weg!"
Binnen een paar minuten was Basil tf--
rug, opgewonden en ook gelukkig, en
toch lag dlie eigenaardig medelijdende ver
ontschuldigende uitdrukking in zijne oogen,
welke er de laa ete dagen steeds hadl in
gelegen, alsof hij zich over iets schaamde
en berouw had'.
„Alles is in or die," zeide hij. „Do man
zegt, dta-t wij hier kunnen trouwen, en het
is niet te laat. Hij zegt dial er tegenwoor
dig nog zelfs vele mensehen komen, al
leen om het romantische van hun huwe
lijk te 'Gretna Green te hebben gesloten."
Toen gaf Basil mij de hand, om- inlj te
helpen uitstappen. Ik voelde mij geheel
zwak, bijna ziek Hoe verschillend met
den dag, dat mijn ridder en i'cj voor d'eze
deur waren komenaanrijden in de oudër-
weteehe sjees, en het spelletje hadden ge
speeld van bij het aambeeld' te trouwen I
Hoe klopte mij het hart, toen hij mij een
oogenblik ln zijne armen hield! Ik moest
toen geweten hebben, dat ik hem' lief had'.
Nu was het, alsof mijn hart stierf, het
was koud en zwaar als lood, en ik zeide
tot mijzelf, dat het voortaan onrool t zou
zijn meneer Somerled „mijn ridlder" te
in de regeling van binnen-
i, zal blijken wat tot stand
gekomen is. En de invloed daarvan zal
zich doen gevoelen tot ver buiten de Russi
sche grenzen. Wordt nu reeds d§ weerklank
van het machtige gehiitf' al niet gehoord in
Duitschland,
ten?
Een nieuw tydperk Ifchynt aan te breken,
een tyd van groot gebeuren. Ook
Daarop wyzen alle teekenen. Maar aller
eerst hebben wjj Vrede noodig. Dit be
sef moet de groote massa in de oorlog
voerende landen doordringen, opdat zy zich
vaardig make tot een anderen, waardiger
strijd, die zonder vuur en staal wordt ge
voerd.
Dat w(j, ieder voor zich, daarvoor werke
met alle macht! Dat wy, in dit nieuwe
jaar, arbeiden en nimmer vertwijfelen.
Want het wordt liaht, alom. Het daghet,
in het Oosten!
.Een vierde kalenderjaar in* oorlogstyd
ligt weer achter ons.
Met voorbeeldige staatsmanskunst heeft
het kabinet-Cort van der Linden ook dit
jaar ons Schip van Staat door de woedende
branding van het oorlogsgevaar vermogen
heen te sturen, pal staand voor de handha
ving onzer strikte neutraliteit. Voorwaar
een niet-gemakkelyke taak, waar zoo na-
by de oorLogsvI
zeker niet verlicht. We denken slechts aan
den onbeperkten Dudtschen duikbootoorlog
en de moeilijkheden, die met de kolenvoor-
ziening zyn gerezen, of aan de aanhouding
onzer mails en de stopzetting van het tele
grafisch verkeer door Engeland, naar aan
leiding der bekende zand- en grindkwestie.
Bleef ons land echter voor den oorlog ge
spaard, van den economischen druk dier
tijden kregen wy de lasten te dragen. En
dit kon ook niet uitblyven, immera de maat
schappelijke samenleving is er niet tegen
bestand, dat jarenlang tientallen millioenen
in dienst der vernietiging aan de productie
onttrokken worden.
Onbillijk is het dan ook als er in onfe
land geleden wordt, en dat wordt er zeker
zoowel als in heel Europa, z'n ontevreden
heid in critiek op de autoriteiten te willen
uiten. Want wat zy vermogen is niet meer
dan den nood zooveel mogelyk gelijkelijk te
doen dragen. Dat is al wat er van rantsoe
neeringen, maximum-prijzen e. d. te ver
wachten is. En hoe meer de nood in de oor
logvoerende landen stygt, des te meer
worden wy op eigen, onvoldoende krachten
aangewezen. Wy vragen voorziening in
alle nooden, maar door gemeenschappelijke
samenwerking de genomen maatregelen tot
hun volste recht te doen komen, daaraan ha
pert nog veel. Wat de verschillende rantsoe-
neeringsmaatregelen in het afgeloopen jaar
betreft, daaronder herinneren we aan de In
voering van de broodkaart, bonboekjes, me
nu-beperking, licht-beperking en de kolen-
rantsoeneering.
Het parlement heeft yfFbchillende nood
wetten te behandelen gehad, als die ter be
teugeling van den smokkelhandel, de sche-
oenvorderingwet, huurcomvmiasiewet, Bosch-
wet, de instelling der Export-Centrale e. a.
In tegenstelling met deze sombere feiten,
herinneren we eohter met genoegen aan de
eerste Nedérlandsche Jaarbeurs te Utrecht
gehouden, en de waardeering der Neder-
landsohe industrie: het „Nederlandsch Fa
brikaat".
Een woord van waardeering geldt ook
ons leger dat zijn weinig-benijdenswaardi
ge en zware taak reeds vier jaren yah mo
bilisatie met zooveel opofferingen 'vervul
de; terwijl we dan mede aan de actie „Indië
Weerbaar" herinneren.
Ook in politiek opzicht ligtmet 1917 een
belangrijk tydperk achter ons nu kort gele
de Grondwetsherziening werd afgekon
digd, welke bedoelt het einde van den
schoolstrijd te brengen en het nieuwe kies
stelsel wegens Evenredige Vertegenwoordi
ging een algemeen kiesrecht met stem
plicht
Het parlementaire jaar 1917 stond in het
teeken der grondwetsherziening en gaf
geen politieken stryd; die zal in 1918 wel
noemen1, of zelfs maar aan hom te danken,
daar aan hem denken,, hem liefhebben was.
Mevrouw West stapte ook u t de auto,
en deed haar sluier af Basil legde Salo
mon ui', wat er van hen* werdv erlangd,
en hoe hij zijne auto eenige minuten moest
vei laten.
Mijne knieën knikten zoo, dat ik nauwe
iijks kon loopen. Basil merkte het op, en
drong er op aan, dat ik zijn arm zou ne
men. „Dat kom!, oandlat zij zoolang in de
auto hetf gezeten," zeide mevrouw Wes
haastig tegen hem „Ik heb dat dikwijls
ook, na e«* dag in. eene auto."
„Gij zijt vree» lijk bleek," zeide Basil,
mij angstig aanstarend'. „Gij zult tooh niet
flauw vallen, wel?''1
„O neen," zeide ik. „Ik ben hee wel."
Ik trachtte natuurlijk te spreken, maar
mijne stem klonk, alsof het die van een
ander wais, mijlen ver weg. 1 n. een oo
genblik, nadat wij de kleine kamer waren
binnengetredien, welke er zoo bekend uit
zag, was ik bang, dat ik zou gaaü schreien
of iets dwaas dbtni."
„Nu," zeidie Basil, „al wat wij nu te
doen hebben is voor deze getuigen te ver
klaren, dot wij elkaar ten huwelijk ne
men. I» dat nitt zoo?" vroeg hij, zieh tot
den ouden man wendend, die in het door
de pliotografen meegebrachte coatuum de
plechtigheid' voor mij en mijn ridder had
verricht.
„Ja, meneer, dat i* dllea,antwoordde!
hij; dloch terwijl hij sprak, keek hij nieuws
gierig naar mij „Dat is alles, wat erWrik'
eischt wordt voor een zoogenaamd! oprêf
gehnatig huwelijk ln Schotland', zooalsti»"
zal zijn. Als ik onregelnrtig zeg, m
gij niet denken, dat het niet in is.
Het is even wettig als op de,gewone wij
ze mot huwelijksafkondigingen. Indien gij
Ter aanvulling memoreeren we uit het
teneinde geloopen zittingsjaar, nog het
overlijden van den Tweede Kaïmer-voorzit-
ter en leider der Liberale Unie Mr. Dr.
Goeman Borgesius en het aftreden van Mi
nisters Van Gyn en Bosboom, respectieve-
ijk opgevolgd door den oud-Minister Treub
e-n^pn burger-minister van Oorlog Jhr. de
j4«b
hiermede hebben we dan nog eens
jpfle op den voorgrond tredende bjjzon
derheden uit het afgeloopen jaar aange
stipt, om te besluiten met den zeker door
allen gekoesterden wensch dat 1918 geluk
kiger tijden moge doen aanbreken. Neder
land Heil!
HUITENLANDSCH NIEUWS.
De Vredesonderhandelingen.
De voorloopigo regelingen.
Te Brest Litofsk is een voorloopige
overeenkomst getroffen tusschen het Vier
voudig Verbond in Rusland. De s t a t u s
quo ante wordt in zooverre tusöchen de
oorlogvoerende partijen hersteld', dat de
reoht^- en economische verhouding, die
door dien oorlog veTboken werd), hersteld
wordtt. De handelsverdragen tredkn dus weer
n werking en de diploma!ifke en consu
laire betrekkingen worden weer aange-
aan hit weibeken
Maar
Toen
die auto was zioo g lijjt aan
de gesnor van dOn Grijzen Draak,
ik meende altijd' dCn Draak te hooren
wij van Oban kwamen, had1 ik mijn hoofd
dikwijlj omgedraaid, on* te zien, of de een
of andore auto, die on.< inhaalde nle* de
Grijze Draak wa?. Doch het was noo t
zoo; en doze zou het ook wel niet zijn.
Maar toeh ging zij niet voorbij. Zij bleef
voor het hui» staan zoo dioht als
jStoimiraerik het toestond'.
„Is er hts?" Ik hoorde die woorden de
tweede maal duidelijker.
„Neen," zeide ik. ,,F.r is nie's..."
(Wordt vervolgk)
^9
IMS' -V
huwelijk wilt laten inschrijven, me-
moet gij u tot den baljuw van het
graat-Jchap wenden; maar zonder dat Is
het even verbindend en wet ig."
„Dat had ik begrepen," zeide Basil.
„Maar natuurlijk zal ik het laten intfchrij-
Zijt gij gereed, Barrie?"
..Neam ntij niet kwalijk, meneer," kwam
de oude man tusschenbeide, „maar ik ge
loof, dat diit de jonge daime is, die voor
de bioscoop werd) genomen? Ik herken
haar aan het haar Ik ben er echter niet
zoo zeker van, dat ik u herken, meneer,
of..."
„Neen, neen, ik wa» het niet. Dat was
haar voogd'," antwoordde Basil haastig.
„Nu, Barrie, als gij klaar zijt..."
„J®, ik ben klaar..." begon ik. Ik be
merkte, dat Ik alleen maar fluisterend kon
spreken. Of miisschhn. was het 't geraas
van oen voorbijgaande auto, dat mijne
stem smoorde.
„Nu dan, lief kind, kom hier naast mij
staan. Geef ntij uwe hand1... I» er iets?"
Ik vergat te antwoorden, het ge'uid van
I 1