s I u Turion. istallaties. H iiln i M d RION, IENDEWEG 24. I Me Jaargang. Woensdag 2 Januari IfHS. No. 13586. Bureau: MARKT 31, GOUDA. Él at Feuilleton. issen en u> o m z I iTie'j.'ws en .j^cL^extezn-txeTcla-cL voor G-oxxcL®. exx Qxxxstxolcexi.. VERSCHIJNT DAGELIJKS BEHALVE ZON- EN FEESTDAGEN. Miss Barrie's Huwelijk deer ITZIG, I I SSBS8 Administratiei Telef. Inters. 82 RedactieTelef. Interc. 545. t 3030 144 <1 ?n i enveen. doorgaai niet beantwoord Bemint (Wordt vervolgd) 1 KOOPEN” geregelden i en wordt 219 50 Wlnter- i Petten, ng. Aan de oorlogsfronten plaatselijke acties welke voor het oogenblik tot geen vermei- denswaardige wijzigingen in den algemee- nen toestand leidden. G01WHE COURANT. het haar niiet voorstell n!" .Jlarrie, gij hebt mijne gij C. N. en A. M. WILLIAMSON. (Nadruk veerboden.) GOUDA. aoo gtj -hem' niet bo- dan aal hij u niet r r worden uit IHrigtó groote troepen bewegingen naar h<4 Weetelijk front ge nie d. De mi j dat te vragen i wM, dat ik aan niet Ik heb getracht niet een ik nou ik hebben ontnouiun,** en -r gelukkig, voor 7”i als van anerdé, dat hij t gij mij in den steek laten, Bar vroeg Basil, mijn r&r nog Hij kwami na stof bedekt, als- tocht had af- hij, „zijn wij vei- geheel wereld kan ons uwe koonöt „Als dat het haar toch aan zeide lan, dus de zijne ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ1.50, per week 12 ewit, met Zondagsblad per kwartaal 2.15, per week 17 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt. Franco per post per kwartaal 1.90, met Zondagsblad 2.55. Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons bureau: MARKT 31, GOUDA, bij onze agenten, den boekhandel en de postkantoren. ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (beboerende tot den beeorgkring) 1—5 regels ƒ0.80, elke regel meer ƒ0.15. Van buiten Gouda en den bezorgkring: 1—6 regels ƒ0.95, elke regel meer ƒ0.18. Advertentien van publieke vermakelijkheden 10 cent per regel. offetwf eenige kitomr- Zij adhrijven deze ultn- ‘.j toe aan de dring-n- •rede van den vijand. deze strijd verwacht In Zweden heeft de minister-president Eden in een politieke reden het regeerings- beleid verdedigd. Uit zijn betoog blijkt, dat de volksvoeding groote moeilijkheden oplevert. De graanvoorraden in de staats- opslagplaatsen zijnslecihts tot Mei 1918 toereikende daar de oogst van 1917 beneden het middelmatige is gebleven. De grootste spaarzaamheid is noodzaketjjk. De minister verwierp de aanvallen op de handelspolitiek der regeering tij dens hare onderhandelingei met de beide oorlogvoerende groepen. Hij verkl aaide, Advertentien kunnen worden ingezonden door tuasehenkomrt van soiled» Boekhan delaren, Advertentiebureaux en van onze Agenten. Waar de vredesonderiiandelingen tijde! yk nog zjjn afgebroken, hebben we allereerst onze aandacht aan de perscommentaren ge wijd. Over hét algemeen is de houding der Entente niet hoopwekkend al zal men niet, gelijk een vorig maal, met een botte afwij zing zonder meer kunnen volstaan. Dat dit ook niet in de bedoeling der regeeringen ligt valt af te leiden uit Lloyd George’s woonden op de conferentie met de Labour- afgevaardigden, waar hij zeide, dat de ge allieerden een antwoord zullen geven, ter wijl de Manchester Guardian wist te vermelden dat de Engelsche regeering de vredesvoorwaarden, welke de Oostenrijk- Hongaarsche en de Duitsche regeertngen door Rusland’s bemiddeling hebben aange boden, als een ernstig genteenden stap van de Centrale mogendheden beschouwt en dan ook vast besloten is, wanpeer de voorwaar den officieel zijn aangeboden, een ernstig met reden omkleed antwoord daarop te ge ven. Zelfs voegde het blad er aan toe, dat Lloyd George reeds een bezoek aan Frank rijk voorbereidt, om met Clemenceau over leg te plegen. We kunnen het niet helpen, maar wij staan erg sceptisch tegenover deze schijn- Wr «oo uitlating. Allereerst is het „wanneer de voorwaarden officieel zijn aangeboden” reeds een eigenaardige reser ve en ten tweede werd de laatste toevoeging door Reuter alweer onmiddellijk weerspro ken. Het bericht mag dan ook wel eenigs- zins voorbarig heeten en men zal goed doen officieele gegevens af te wachten. Waar om zich vast te klampen aan hoop, die dra weer ijdel blijken kan. Toch gist het; het broeit in de En ten te-pa riem enten, want im mers de heele wereld snakt naar vrede. En de t(jd zal komen dat de macht der enkelen, de daad om daartoe te geraken niet meer keeren kan. Nog kunnen de volkeren wor den opgezweept, nog zijn zij te verblinden in den waanzin van den strijd, maar straks, éénmaal dan zal het lichten in de duisternis van den bangen oorlogsnacht. Een opmerkelijk bericht wordt ons ook uit Parijs geseind; het verluidt in Rèuter- vorm aldus: „Clemenceau heeft in tegenwoordigheid van Pichon een afvaardiging van de yer- eenigde socialistische Kamergroep ontvan gen, welke was samengesteld uit: Albert Thomas, Hubert, Rouger, Renaudel, Cachin en Jean Longuet, welke hem om paspoorten voor Petrograd verzochten met het doel den afzonderl ijken vrede van Rus- Ztg. er voor waarschuwt „dat het niet gaat om een overeenkomst met de tegenwoor dige Russische regeering, maar dat men moet streven naar overeenstemming met het Russische volk in zyn geheel en dat de afscheiding van vreemd. taalgebied als een zuiver Russische quaestie moet worden be schouwd.” Waar alzoo de inefflT4en»ocratisohe bla den ongunstige commentaren leveren, leg gen de conservatieve, artne^onistisdhe bla den die tot nog toe niets’dan afkeuring over hadden voor de te Breet-Litovek ge voerde besprekingen, thans groote tevre denheid aan den dag. Reeds dit op zichzelf is een verdacht verschijnsel! Van de Russische persuitlatingen wordt ons alleen die van het soeiaul-patriottische blad Poksetsjonof geseind. Het blad overi gens een onverzoentijk tegenstander van de regeering der Sovjets, ziet »ich genoopt de buitenlandsche politiek van deze te waar- deeren. Het schrijft: „Welke redenen Duitschland ook heeft voor een vrede door overeenkomst, het feit staat vast, dat Duitschland den wensch' heeft uitgedrukt vredesonderhandelingen te beginnen. Het zou dwaasheid zijn het jaar 1916 te herha len en Duitschland door afwijzing van zijn voorstel nog een moreele zegepraal te ver schaffen. Dwaasheid zou het zjjn den oorlog voort te zetten, ais de vrede door overeenkomst mogelijk is.” Dat z<. „achterlijke” Russische volk schijnt verstandiger dan vel» andere cul- tuur-landen. Wat de binnenlandsche toestand in Rus land betreft, lijkt het wel dat dit land meer en meer den weg opgaat van een Bonds staat. Heeft Finland zich afgescheiden zonder nochthans de erkenning der overige staten te erlangen, ook Bessarabië heeft zich thans ook onder den naam van Mol- davische republiek vrijgemaakt. Opmerke lijk is het, dat het toch wenschte deel uit te maken van Iftt Russische sttatsverband. Ook tusschen de Oekraine en Rusland blijkt het tot een overeenstemming te zijn ge komen, waarmee de hoop der Entente ver vliegt, de Oekraitie, gesteund door de ge allieerden, tegen Rusland en de Centralen te zien ageeren. datde mogelijkheid om handelswaren van de centrale mogendheden te betrekken, met verontadhtzaanid ie, dat men integendeel door middel van een bijzondere schikking zeer belangrijke artikelen als kolen, olie en petroleum gekregen heeft. Dit is echter niet voldoende. Aangaande de onderhandelingen met de ïmtente-mogeruiheden verklaarde de minister-president, dat de lastbrieven van de Zweedsche vertegenwoordigers geen overeenkomsten gedoogden, welke de on afhankelijkheid van Zweden zouden kunnen kwetsen en dat beweringen, als zou de En tente tot voorwaarde stellen de levering van scheepsruimte en het opheffen van den jjzeruitvoer naar Duitschland, volkomen on juist zijn. Ijizake de Alandkwestie vertelaar de de minister-president dat, waar thans vredMonderhandeldngen tusschen de Cen trale mogendheden en Rusland zwevende zijn, de Zweedsche regeering de meaning toegedaan is, dat dit vraagstuk moet wor den geschorst, opdat het niet volkomen over het hoofd gezien worde, voor het geval dat Rusland uit den oorlog zou treden. Maatregelen tot dit doei zijn door 'de re geering getroffen. Zooveel kan gezegd wor den, dat Zweden uitgaat van het volken rechte! jjk feit, hetwelk geschapen ia door het verdrag van 1856 en dat zij om deze reden er op uit is, tot een betere, zoo mo gelijk duurzame oplossing te geraken. In zake Finland’s onafhankelijkheiriverkla- ring gaf de minister uiting aan zijn warme sympathie voor het streven van het Finsche volk, om een zelfstandig bestaan te grond vesten en hij sprak den levendigen wensch uit, dat Finland zich tot een onafhankelij- ken staat zou kunnen vormen, doch wees er op, dat het vraagstuk van toetreding tot het Europeesche statenstelsel nog van andere omstandigheden afhankelijk is, als daar zijn de mogelijkheid van een overeenkomst tus- sdhen Finland en Rusland en de houding van de andere mogendheden. Hij hoopte, dat Finland alle moeilijkheden zou overwin nen. Geen mogendheid zal, indien de moge lijkheid zidh mocht voordoen, met zoo war me gevoelens als Zweden het oude broeder volk in den kring van vrije Skandinavische volken verwelkomen. Ten slotte verwierp hij alle eischen, om ingrijpen van Zweden in de Finsche kwestie. Hij betoogde, dat Finland’s eigen krachten het recht op zelf standigheid van het land moeten verzeke ren. In. Spanje is de toestand weer/veer verward. Er schijnen nieuwe moeilijkheden 1e zijn gerezen met de militaire comité’s, maar tot nu toe is nog niet duidelijk welke richting men eigenlijk uit wil. OeaencJ Oring—inmwn. Op de Sp »c h e kuil. UU P&biNU» wordt de branding van een ngetedi sa op de Afrikeeweche wratkuM ganeld, aJwmodi' het seinen om hulp van een doOr duikboot acht neigden EramohUNWi, t r hoogte vtn Dekker. BIJ Korcubiou rijn 57 n*n geland, eJ- iomHt’g van het getorpedeerde Portugee.««he 4.e. Amboca, met 1-adtng uit LkMboD .met btwtetnming naar Bordeaux. In Kaïtagene zijn 32 man aangekome» van het UX zinken gebrachte Italtaaneohe Hs. Pietro (70D0 ton), dat zich op weg naar Gilwettar bevond. Wtenr de strtyd vaortwwdt. In het W ésten worden uit groote troepen- óloeiende heide te brengen, zooals mevrouw James had gezegd, zou het. nog b ter zijn den eer- ten nacht dier wittebroodsweken daar door e brengt n. Wij wenricbteh den ouden man van het uis goeden nacht en hij gaf ons beiden le hand lan gaf hem iets, dat hem deed nitroepen: „Ik bedank u waarlijk vrién delijk, meneer! En ik moet zeggen, ajs ik zoo vrij mag zijn, dat ik niet wild», dat die andere lieer haar zou krijgen, meneer, ik had er eén voorgevoel, dot er iet; niet n. orde was, daarom bleef ik vragen doen, cm uitrfttil te verkrijgen. Al» ik dat niet gedaan hed, zou alles zijn afgeloopen voor iiwp Irzamtif geval was gewéeat, .omdat zij iwjne vrouw was en nH kon wezen.” Nmlten verwachten em terugkeer 'Mi de dagen van Yperen en Verdun en verklaren^ dnt alle voorzoigsmaatregrim genomen zijd om den stormloop van den ijand te bnkeii, zelfs Als de eerste schok van het uAchtg ter* terrein kost. ste kraclihdik^panntng de behoefte aan vred Hoe allerwegen woidt is* ook in da lankitê Franscbe K*- merzitllogeji tot uitng gekomen waar de oirier-uatAjecreinri» Abrami bij het debat over oproeping van nieuwe troepen tn mogclijko naar hui<zendSt>g van oude lich tingen, zeide Wij staan aan den vooravond van ge weldige operatie?, gelijk aen die van Ver dun Zoolang een dérgcüjke bedreiging ons vólk boVta ’t hoofd hkngzal de regeer.ng het effectief niet kunnen vermin deren. In denzeifden tin werd de oproeping i van de lichting 1919 en van de vrijgeatel- den van de lichtingen 1913—1918 met 425 tegin 73 'stemmen aangenomen. (hnCrent de achter het front noodzake lijke werkzaamheden ze de Abrami, dat zij am dé indkvstrieelen onder leiding van he depart ment voor Bewapening wordbn toe vertrouwd. De werkzaamheden zullen bin- neri een we k een aanvang nem- n. INGEZONDEN MED1DBEL1NGEN1—4 11M, H(«l mMr l»M. Op de voorpagina 50 hooger. Qmae advertentiSn «n injmondan madadaaliag»» bij contract tot «ear garstaeear- den prüa. De kansen van de vredesonderhandelingen. - Perscommentaren van verschillende zijden. Het regeeringsbeleid in Zweden. Aan de fronten geen wijziging. ONS OVERZICHT. land te verhinderen of althans om dezen voor Frankrijk zoo min inogelük schadelijk te maken. Clemenceau, antwoordde, dat h(j niet twijfelde aan hun vaderlandslievendheid en zeker was van hunne bedoelingen, maar dat de toestand te Petrograd te verward was, ditn dat men een nuttige uitwerking zou kunnen hopen van hun tueschenkomat. Hun zending zou een slechten indruk maken op de openbare meening in het land zoowel als aan het front. Velen zouden in dat geval zeggen, dat wij deelnamen aan de besprekingen- voor de preliminairen, het geen in geen enkel opzicht in onze gedach ten opkomt, daar ernstig gemeende voorstellen bjj onze vijanden ont breken. Clemenceau is de Entente niet, maar mo- daar hy de bondgenooten niet geraadpleegd had, hij een dergelijk besluit niet kon ne men en dat hij geen enkele reden had te gelooven, dat sinds de conferentie van Stockholm hun inzichten gewijzigd waren.” Opnieuw een passenweigering, opnieuw de algeheele verloochening der vredesvoor stellen van de Centralen, opnieuw het ver borgen: tot het einde. Clémanceau is de Entente niet, maar mo gen deze uitlatingen ons versterken in een geloof aan een spoedigen Vrede, zoolang der- gelyke mannen de volkeren leiden? Helaas, néén. Zeker, de Duitsah-Russische onderiiande- lingen geven te denken waar het, het Duit sche tegen-voorstel inzake Polen, Lithauen en Koerland betreft, temeer omdat het hier het beginsel „zelfbeschikkingsrecht der vol keren” geldt, maar is het verdedigbaar een voudig elk overleg zonder meer af te wij zen en de volken voort te jagen in den vudrzee. Wat nu dit geschil inzake voornoemde provincies betreft, de Duitsche en Oosen- rijksche Delegaties gaan daarbij uit van het standpunt, dat Polen, Lithauen, Koerland, deelerï van Eestland en Lijfland reeds hun zelfstandigheid hebben geproclameerd. Echter zou dit slechts juist zijn als men zekerheid had, dat deze proclamatiee we zenlijk den wil der volkeren weergaven, doch hierin kan men slechts gelooven na een uitlegging van het vo 1 k s r e f e- rendum gelijk de Russische delegatie vooropstelt. En niet alleen de sociaai-democratische Vorwarts ’Stelt zich geheel op het Russi sche standpunt, maar ook het Betl. Tagebl. bepleit een wezenlijke volksstemming, zon der invloeden van buiten, terwijl de Voss. BUITENLANDSCH nieuws. DUITSCHLAND. De Eerste Kamer van Sak een. Bij den Landdag to het ontwerp ter wijriging van de fjaonenat 1 ing dier erate Kamer ingedtend». Het stelt het scheppen van 12 nieuwe zet, te voor, 10 voor In- •histrie en handel e« 2 voor verwante liedrijven. Ook andere beroepskringen ala- ii;iede arbeiders moeten toegang kunnen verkrijgen. Het aantal led n van de ge meenten in de E. K. zal verhoogd worden. Ook aullpn vertegenwoordigers" van de loogeyohool te Drbsden en l^eiptig verte- l'enwoo’,digers krijgen. De Duitsche korenoogst. Naar blijkt te, de korenoogst in Duit ch- brengen, slechts acht mjjlen ver, om bij grootma te blijven, totdat wij een meer formed huwelijk konden siuhen Maar toen ik. op verschrikten toon vroeg „Zijn wij lan niet werkelijk wettig getrouwd:?” zei de„Natuurlijk wel, mijn lief kind wettig, even wet ig ate met De gewone ciTCmjoniën. Niete kaU ons sjheidten. Ik zal u voortaan nooit vijf minuten uit het gezicht gaan tenzij gij het verlangt.” „Afaar «fiat doe ik niet,” zeide Ik. En een plotselinge getochte kwam bij mij op. Ik zefde hom, dat ik wenschte, dut hij mij naar de Abdij van hot Zoete Hart zou brengen. Zoo het passend was geweest den erMen nacht, dat wij de maan over de zagen schijnen, daar door mfe geest te geven. „Dat is niet waa.r en gij weet h-M ook welf” riep hij uit, terwijl mevrouw West stil stpnd1 ate een etandbeedd en er plotse- 1 ng vele jaren ouder uit zag dan vroe ger. Barrie koon bij mij," Maar mijn ridder wilde mij niet laten gaan Hij hield mijn handl zoo stevig vast, dat het pijn deed. Ik hadl een gevoed, ate of mijne vingers in zjjne hand zoudten bre ken, en op dat oogenblik was ik onzSn- uig gelukkig, voor ik mij met eene steken de pijn als van een ijskegel in het hart herinnerde, dat hij mevrouw West be minde. „Het is Irebben hier plechtigheid) die man u en ik efeoh haar gen* dé wet van wil en dat doei Barri „Ik ik houd veel van Basil,” stamel de ik. „Ik was bereid ik ben bereid met hem te trouwen.” „Ik vroeg niet, of gij van hem houdt, x maar of gij hem bemint. Doet gij dat?" „Ik ik wensch met hem te trouwen,” riep ik uit, kracht puttend uit de gedach te aan mevrouw West. „Wees niet bang, meheer Somerledi. Ik heb u last genoeg bezorgd) Zelfs ata wij werkelijk gehuwd waren, zou ik liever willen sterven, dan u vaat te houdten. Ik weet alles hoe ik de oorzaak was van uw twist met i.aar. Doch ik heb manr een. paar weken van uw leven bedorven. Ik zai dte rest niet bedierven Zij behoort uwe vrouw te zijn, niet ik.” 103 Hij nam mijne handl, die naaiM mij neer hing, want ik had) vergeten, ze hem, te gev n, toen hij vroeg. De zijne was zeer heet op het gevoel, zoodat de mijne wel koud moet zijn gewekt. Hij drukte ze vast, en zijne oogen spraken tot de mijne. Er was geen licht in de kamer opgesto ken, want het was nog niet noodkg, en ik kon zien, dat zijn gelaat wit was Ik wenachte niets anders dan mijne hand uit de Zijne te trekken- „Ik, Basil, noem u, Barribel...” begon hl) plechtig. „Ik verbied dit huwelijk. Het mag niet doorgaan,” zeide een stem bij de deur. Ze k onk als de stem van mijn riddermaar alles was zoo gelijk aan een droom, zoo onweaendljk, dat ik meende, dat zijne stem tot dien droom behoorde. Ze kon do zijne niet zijn. Maar het was toch zoo der, van top tot teen roet of hij een langen en verren gelegd. „Barribel MacDonald fe reeds mijne vrouw,” zddte hy. Hij nam) mijae hand uit die van Basil, dfe zoo verschrikt was, dat hij een oogen- bkk sprakeloos bleef. Maar terstond Scheen eene vlaag van woede hem te overvallen ®n kreoht en tegenwoordigheid van Basil en Aline gingen, vóór ons weg. Aline zeide, dat zij naar ti-l&ggów ging, om Ba bara te vertellen, hoe ik hen bad behandeld, en naar den man met wien zij verloofd was dat het heeiemaal een ver gassing, zoo niet een opzettelijke leugen van mij wae>, dat zij zou gedacht hebb ’n, da lan haar liefhad. Basil ging met baar mee, niets anders zeggende dan „Vaar wel Barrie, later zult gij mij misschien begrijpen en vergeven. Ik had altijd een voorgevoel, dat ik niet in staat zou zijn het tot het eind toe door te zetten dat Somerled tuasohenbeide zou komen en u aan mij zou ontrukken.” Ian st'We voor mij naar f'arü-ie te dat ik gek op u dacht'dén aan u. 1 even groote egoïst te zijn als ik eene dwaas was, daarom ging ik uit den weg, on gaf ail de andere mannen, di‘> jonger n het mfiaschien meer waard waren dan ik, hunne katte. Indien gij iemand anders had liefgehad zou ik u met rust hebben gelaten. Maar ik geloof niet, dat het een v an dlie mannen is gelukt. Bemint gij mij. Barrie Antwoord mij nu, alsof wij ta rnen alleen waj-en „Ja," fluisterde ik. Hij nam mij in zijne armen en kust? mij op den mond, terwijl hij mij va-rt aan zijn borst klemde. „Dan,” zeide hij, „ben ik uw echtge noot Zijt gij mijne vrouw Ik vraag het voor deze getuigen, die ons beiden ken nen „Ja, ik ben. uwe vrtniw, zeide ik hem na. „Ldtmnai,” riep lig gehuwd, en de nu niet meer scheiden.” toch waar,” zeide hij. „Wij voor drie weken de huwelijks1- ondergaan, zij en ik, zooals kam vertellen. Ik lien een Schot op al? mijne vrouw vol- wet van Schotland, tenzij zij nu l zweren, voor Godt, dat zij u bemint u ate haar echtgenoot begeert Als zij kan zweren, zai ik de noodige stappen mi om haar te bevrijden Wat zegt gij, „Wie heelt u dat gezegd?” vroeg hij. „Dat is haar eigen denkbeeld!” riep mevrouw West. „Dan te het een zeer dwaaw denkbeeld, zeide hij, „Mevrouw West en Ik hebben daar nooit aan gedacht Indien gij Basil Norman bemint, Barrie, zal ik u niet in den weg staan. Maar mint, Dij den hemel, aan mij ontrukken.” r is geen sprake van haar aan u te ontrukken. Zij behoort u niet," wierp Ba- .,11 hem tegen „Opdat een huwelijk in Schotland wettig zal zijn, moet een der betrokken personen een en twintig dagen in Schotland hebben gewoond..." „Jk heb zeventien jaar in Schotland, gewoond'.” „Maar niet onmididellijk voor die diwaze comedie hier...” „Ik ben altijd in verbinding met Schot land gebleven Het kasteel Dunelin heb ik reeds jaren lang in huur gehad1. Nu ben ik er de eigenaar van. Of ons huwe lijk wettig fe of niet, zal moeten worden uitgemaakt door de Schotsche wet, voor dit irtofeie met iemand anders kan trou wen, en ik zal voor allé rechtbanken mijn rechten verdédigen, indien gij ze mij be twist. „Zult rie i w „Zoo zult zeid vraag hem „Neen," stamelde ik bevend. Ik kon niet liegen. „Bemint gij mij?” „Het is wreed van u wanneer gty..” „Wanneer gij lang tevoren moest heb ben gezien, dat ik aan uwe voeten lag,

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1918 | | pagina 1