s
I
u Turion.
istallaties.
H
iiln i M
d
RION,
IENDEWEG 24. I
Me Jaargang.
Woensdag 2 Januari IfHS.
No. 13586.
Bureau: MARKT 31, GOUDA.
Él
at
Feuilleton.
issen
en
u>
o
m
z
I
iTie'j.'ws en .j^cL^extezn-txeTcla-cL voor G-oxxcL®. exx Qxxxstxolcexi..
VERSCHIJNT DAGELIJKS BEHALVE ZON- EN FEESTDAGEN.
Miss Barrie's Huwelijk
deer
ITZIG,
I
I
SSBS8
Administratiei Telef. Inters. 82
RedactieTelef. Interc. 545.
t
3030 144
<1
?n
i
enveen.
doorgaai
niet beantwoord Bemint
(Wordt vervolgd)
1
KOOPEN”
geregelden
i en wordt
219
50
Wlnter-
i Petten,
ng.
Aan de oorlogsfronten plaatselijke acties
welke voor het oogenblik tot geen vermei-
denswaardige wijzigingen in den algemee-
nen toestand leidden.
G01WHE COURANT.
het haar niiet voorstell n!"
.Jlarrie, gij hebt mijne
gij
C. N. en A. M. WILLIAMSON.
(Nadruk veerboden.)
GOUDA.
aoo gtj -hem' niet bo-
dan aal hij u niet
r r worden uit IHrigtó groote troepen
bewegingen naar h<4 Weetelijk front ge
nie d.
De
mi j dat te vragen
i wM, dat ik aan niet
Ik heb getracht niet een
ik
nou ik
hebben ontnouiun,**
en -r
gelukkig, voor
7”i als van
anerdé, dat hij
t gij mij in den steek laten, Bar
vroeg Basil,
mijn r&r
nog
Hij kwami na
stof bedekt, als-
tocht had af-
hij, „zijn wij vei-
geheel wereld kan ons
uwe koonöt
„Als dat het
haar toch aan
zeide lan,
dus de zijne
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ1.50, per week 12 ewit, met Zondagsblad
per kwartaal 2.15, per week 17 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt.
Franco per post per kwartaal 1.90, met Zondagsblad 2.55.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons bureau: MARKT 31, GOUDA,
bij onze agenten, den boekhandel en de postkantoren.
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (beboerende tot den beeorgkring)
1—5 regels ƒ0.80, elke regel meer ƒ0.15. Van buiten Gouda en den bezorgkring: 1—6
regels ƒ0.95, elke regel meer ƒ0.18. Advertentien van publieke vermakelijkheden 10
cent per regel.
offetwf eenige kitomr-
Zij adhrijven deze ultn-
‘.j toe aan de dring-n-
•rede van den vijand.
deze strijd verwacht
In Zweden heeft de minister-president
Eden in een politieke reden het regeerings-
beleid verdedigd. Uit zijn betoog blijkt, dat
de volksvoeding groote moeilijkheden
oplevert. De graanvoorraden in de staats-
opslagplaatsen zijnslecihts tot Mei 1918
toereikende daar de oogst van 1917 beneden
het middelmatige is gebleven. De grootste
spaarzaamheid is noodzaketjjk.
De minister verwierp de aanvallen op de
handelspolitiek der regeering tij
dens hare onderhandelingei met de beide
oorlogvoerende groepen. Hij verkl aaide,
Advertentien kunnen worden ingezonden door tuasehenkomrt van soiled» Boekhan
delaren, Advertentiebureaux en van onze Agenten.
Waar de vredesonderiiandelingen tijde! yk
nog zjjn afgebroken, hebben we allereerst
onze aandacht aan de perscommentaren ge
wijd. Over hét algemeen is de houding der
Entente niet hoopwekkend al zal men niet,
gelijk een vorig maal, met een botte afwij
zing zonder meer kunnen volstaan. Dat dit
ook niet in de bedoeling der regeeringen
ligt valt af te leiden uit Lloyd George’s
woonden op de conferentie met de Labour-
afgevaardigden, waar hij zeide, dat de ge
allieerden een antwoord zullen geven, ter
wijl de Manchester Guardian wist
te vermelden dat de Engelsche regeering
de vredesvoorwaarden, welke de Oostenrijk-
Hongaarsche en de Duitsche regeertngen
door Rusland’s bemiddeling hebben aange
boden, als een ernstig genteenden stap van
de Centrale mogendheden beschouwt en dan
ook vast besloten is, wanpeer de voorwaar
den officieel zijn aangeboden, een ernstig
met reden omkleed antwoord daarop te ge
ven.
Zelfs voegde het blad er aan toe, dat
Lloyd George reeds een bezoek aan Frank
rijk voorbereidt, om met Clemenceau over
leg te plegen.
We kunnen het niet helpen, maar wij
staan erg sceptisch tegenover deze schijn-
Wr «oo uitlating. Allereerst is
het „wanneer de voorwaarden officieel zijn
aangeboden” reeds een eigenaardige reser
ve en ten tweede werd de laatste toevoeging
door Reuter alweer onmiddellijk weerspro
ken. Het bericht mag dan ook wel eenigs-
zins voorbarig heeten en men zal goed doen
officieele gegevens af te wachten. Waar
om zich vast te klampen aan hoop, die dra
weer ijdel blijken kan. Toch gist het; het
broeit in de En ten te-pa riem enten, want im
mers de heele wereld snakt naar vrede. En
de t(jd zal komen dat de macht der enkelen,
de daad om daartoe te geraken niet meer
keeren kan. Nog kunnen de volkeren wor
den opgezweept, nog zijn zij te verblinden
in den waanzin van den strijd, maar straks,
éénmaal dan zal het lichten in de duisternis
van den bangen oorlogsnacht.
Een opmerkelijk bericht wordt ons ook
uit Parijs geseind; het verluidt in Rèuter-
vorm aldus:
„Clemenceau heeft in tegenwoordigheid
van Pichon een afvaardiging van de yer-
eenigde socialistische Kamergroep ontvan
gen, welke was samengesteld uit: Albert
Thomas, Hubert, Rouger, Renaudel, Cachin
en Jean Longuet, welke hem om paspoorten
voor Petrograd verzochten met het doel den
afzonderl ijken vrede van Rus-
Ztg. er voor waarschuwt „dat het niet gaat
om een overeenkomst met de tegenwoor
dige Russische regeering, maar dat men
moet streven naar overeenstemming met
het Russische volk in zyn geheel en dat de
afscheiding van vreemd. taalgebied als een
zuiver Russische quaestie moet worden be
schouwd.”
Waar alzoo de inefflT4en»ocratisohe bla
den ongunstige commentaren leveren, leg
gen de conservatieve, artne^onistisdhe bla
den die tot nog toe niets’dan afkeuring
over hadden voor de te Breet-Litovek ge
voerde besprekingen, thans groote tevre
denheid aan den dag. Reeds dit op zichzelf
is een verdacht verschijnsel!
Van de Russische persuitlatingen wordt
ons alleen die van het soeiaul-patriottische
blad Poksetsjonof geseind. Het blad overi
gens een onverzoentijk tegenstander van de
regeering der Sovjets, ziet »ich genoopt de
buitenlandsche politiek van deze te waar-
deeren. Het schrijft: „Welke redenen
Duitschland ook heeft voor een vrede door
overeenkomst, het feit staat vast, dat
Duitschland den wensch' heeft uitgedrukt
vredesonderhandelingen te beginnen. Het
zou dwaasheid zijn het jaar 1916 te herha
len en Duitschland door afwijzing van zijn
voorstel nog een moreele zegepraal te ver
schaffen.
Dwaasheid zou het zjjn den oorlog voort
te zetten, ais de vrede door overeenkomst
mogelijk is.”
Dat z<. „achterlijke” Russische volk
schijnt verstandiger dan vel» andere cul-
tuur-landen.
Wat de binnenlandsche toestand in Rus
land betreft, lijkt het wel dat dit land meer
en meer den weg opgaat van een Bonds
staat. Heeft Finland zich afgescheiden
zonder nochthans de erkenning der overige
staten te erlangen, ook Bessarabië heeft
zich thans ook onder den naam van Mol-
davische republiek vrijgemaakt. Opmerke
lijk is het, dat het toch wenschte deel uit
te maken van Iftt Russische sttatsverband.
Ook tusschen de Oekraine en Rusland blijkt
het tot een overeenstemming te zijn ge
komen, waarmee de hoop der Entente ver
vliegt, de Oekraitie, gesteund door de ge
allieerden, tegen Rusland en de Centralen
te zien ageeren.
datde mogelijkheid om handelswaren van
de centrale mogendheden te betrekken, met
verontadhtzaanid ie, dat men integendeel
door middel van een bijzondere schikking
zeer belangrijke artikelen als kolen, olie en
petroleum gekregen heeft. Dit is echter niet
voldoende. Aangaande de onderhandelingen
met de ïmtente-mogeruiheden verklaarde de
minister-president, dat de lastbrieven van
de Zweedsche vertegenwoordigers geen
overeenkomsten gedoogden, welke de on
afhankelijkheid van Zweden zouden kunnen
kwetsen en dat beweringen, als zou de En
tente tot voorwaarde stellen de levering
van scheepsruimte en het opheffen van den
jjzeruitvoer naar Duitschland, volkomen on
juist zijn.
Ijizake de Alandkwestie vertelaar
de de minister-president dat, waar thans
vredMonderhandeldngen tusschen de Cen
trale mogendheden en Rusland zwevende
zijn, de Zweedsche regeering de meaning
toegedaan is, dat dit vraagstuk moet wor
den geschorst, opdat het niet volkomen
over het hoofd gezien worde, voor het geval
dat Rusland uit den oorlog zou treden.
Maatregelen tot dit doei zijn door 'de re
geering getroffen. Zooveel kan gezegd wor
den, dat Zweden uitgaat van het volken
rechte! jjk feit, hetwelk geschapen ia door
het verdrag van 1856 en dat zij om deze
reden er op uit is, tot een betere, zoo mo
gelijk duurzame oplossing te geraken. In
zake Finland’s onafhankelijkheiriverkla-
ring gaf de minister uiting aan zijn warme
sympathie voor het streven van het Finsche
volk, om een zelfstandig bestaan te grond
vesten en hij sprak den levendigen wensch
uit, dat Finland zich tot een onafhankelij-
ken staat zou kunnen vormen, doch wees er
op, dat het vraagstuk van toetreding tot het
Europeesche statenstelsel nog van andere
omstandigheden afhankelijk is, als daar zijn
de mogelijkheid van een overeenkomst tus-
sdhen Finland en Rusland en de houding
van de andere mogendheden. Hij hoopte,
dat Finland alle moeilijkheden zou overwin
nen. Geen mogendheid zal, indien de moge
lijkheid zidh mocht voordoen, met zoo war
me gevoelens als Zweden het oude broeder
volk in den kring van vrije Skandinavische
volken verwelkomen. Ten slotte verwierp
hij alle eischen, om ingrijpen van Zweden
in de Finsche kwestie. Hij betoogde, dat
Finland’s eigen krachten het recht op zelf
standigheid van het land moeten verzeke
ren.
In. Spanje is de toestand weer/veer
verward. Er schijnen nieuwe moeilijkheden
1e zijn gerezen met de militaire comité’s,
maar tot nu toe is nog niet duidelijk welke
richting men eigenlijk uit wil.
OeaencJ Oring—inmwn.
Op de Sp »c h e kuil.
UU P&biNU» wordt de branding van
een ngetedi sa op de Afrikeeweche
wratkuM ganeld, aJwmodi' het seinen om
hulp van een doOr duikboot acht neigden
EramohUNWi, t r hoogte vtn Dekker.
BIJ Korcubiou rijn 57 n*n geland, eJ-
iomHt’g van het getorpedeerde Portugee.««he
4.e. Amboca, met 1-adtng uit LkMboD
.met btwtetnming naar Bordeaux.
In Kaïtagene zijn 32 man aangekome»
van het UX zinken gebrachte Italtaaneohe
Hs. Pietro (70D0 ton), dat zich op weg
naar Gilwettar bevond.
Wtenr de strtyd vaortwwdt.
In het W ésten
worden uit groote troepen-
óloeiende heide
te brengen, zooals mevrouw James had
gezegd, zou het. nog b ter zijn den eer-
ten nacht dier wittebroodsweken daar door
e brengt n.
Wij wenricbteh den ouden man van het
uis goeden nacht en hij gaf ons beiden
le hand lan gaf hem iets, dat hem deed
nitroepen: „Ik bedank u waarlijk vrién
delijk, meneer! En ik moet zeggen, ajs ik
zoo vrij mag zijn, dat ik niet wild», dat
die andere lieer haar zou krijgen, meneer,
ik had er eén voorgevoel, dot er iet; niet
n. orde was, daarom bleef ik vragen doen,
cm uitrfttil te verkrijgen. Al» ik dat niet
gedaan hed, zou alles zijn afgeloopen voor
iiwp Irzamtif
geval was gewéeat,
.omdat zij iwjne vrouw was en
nH kon wezen.”
Nmlten verwachten em terugkeer
'Mi de dagen van Yperen en Verdun en
verklaren^ dnt alle voorzoigsmaatregrim
genomen zijd om den stormloop van den
ijand te bnkeii, zelfs Als de eerste schok
van het uAchtg
ter* terrein kost.
ste kraclihdik^panntng
de behoefte aan vred
Hoe allerwegen
woidt is* ook in da lankitê Franscbe K*-
merzitllogeji tot uitng gekomen waar de
oirier-uatAjecreinri» Abrami bij het debat
over oproeping van nieuwe troepen tn
mogclijko naar hui<zendSt>g van oude lich
tingen, zeide
Wij staan aan den vooravond van ge
weldige operatie?, gelijk aen die van Ver
dun Zoolang een dérgcüjke bedreiging
ons vólk boVta ’t hoofd hkngzal de
regeer.ng het effectief niet kunnen vermin
deren.
In denzeifden tin werd de oproeping
i van de lichting 1919 en van de vrijgeatel-
den van de lichtingen 1913—1918 met 425
tegin 73 'stemmen aangenomen.
(hnCrent de achter het front noodzake
lijke werkzaamheden ze de Abrami, dat zij
am dé indkvstrieelen onder leiding van he
depart ment voor Bewapening wordbn toe
vertrouwd. De werkzaamheden zullen bin-
neri een we k een aanvang nem- n.
INGEZONDEN MED1DBEL1NGEN1—4 11M, H(«l mMr l»M.
Op de voorpagina 50 hooger.
Qmae advertentiSn «n injmondan madadaaliag»» bij contract tot «ear garstaeear-
den prüa.
De kansen van de vredesonderhandelingen. -
Perscommentaren van verschillende zijden. Het
regeeringsbeleid in Zweden. Aan de fronten
geen wijziging.
ONS OVERZICHT.
land te verhinderen of althans om
dezen voor Frankrijk zoo min inogelük
schadelijk te maken.
Clemenceau, antwoordde, dat h(j niet
twijfelde aan hun vaderlandslievendheid en
zeker was van hunne bedoelingen, maar dat
de toestand te Petrograd te verward was,
ditn dat men een nuttige uitwerking zou
kunnen hopen van hun tueschenkomat.
Hun zending zou een slechten indruk
maken op de openbare meening in het land
zoowel als aan het front. Velen zouden in
dat geval zeggen, dat wij deelnamen aan de
besprekingen- voor de preliminairen, het
geen in geen enkel opzicht in onze gedach
ten opkomt, daar ernstig gemeende
voorstellen bjj onze vijanden ont
breken.
Clemenceau is de Entente niet, maar mo-
daar hy de bondgenooten niet geraadpleegd
had, hij een dergelijk besluit niet kon ne
men en dat hij geen enkele reden had te
gelooven, dat sinds de conferentie van
Stockholm hun inzichten gewijzigd waren.”
Opnieuw een passenweigering, opnieuw
de algeheele verloochening der vredesvoor
stellen van de Centralen, opnieuw het ver
borgen: tot het einde.
Clémanceau is de Entente niet, maar mo
gen deze uitlatingen ons versterken in een
geloof aan een spoedigen Vrede, zoolang der-
gelyke mannen de volkeren leiden? Helaas,
néén.
Zeker, de Duitsah-Russische onderiiande-
lingen geven te denken waar het, het Duit
sche tegen-voorstel inzake Polen, Lithauen
en Koerland betreft, temeer omdat het hier
het beginsel „zelfbeschikkingsrecht der vol
keren” geldt, maar is het verdedigbaar een
voudig elk overleg zonder meer af te wij
zen en de volken voort te jagen in den
vudrzee.
Wat nu dit geschil inzake voornoemde
provincies betreft, de Duitsche en Oosen-
rijksche Delegaties gaan daarbij uit van het
standpunt, dat Polen, Lithauen, Koerland,
deelerï van Eestland en Lijfland reeds hun
zelfstandigheid hebben geproclameerd.
Echter zou dit slechts juist zijn als men
zekerheid had, dat deze proclamatiee we
zenlijk den wil der volkeren weergaven,
doch hierin kan men slechts gelooven na
een uitlegging van het vo 1 k s r e f e-
rendum gelijk de Russische delegatie
vooropstelt.
En niet alleen de sociaai-democratische
Vorwarts ’Stelt zich geheel op het Russi
sche standpunt, maar ook het Betl. Tagebl.
bepleit een wezenlijke volksstemming, zon
der invloeden van buiten, terwijl de Voss.
BUITENLANDSCH nieuws.
DUITSCHLAND.
De Eerste Kamer van Sak een.
Bij den Landdag to het ontwerp ter
wijriging van de fjaonenat 1 ing dier erate
Kamer ingedtend». Het stelt het scheppen
van 12 nieuwe zet, te voor, 10 voor In-
•histrie en handel e« 2 voor verwante
liedrijven. Ook andere beroepskringen ala-
ii;iede arbeiders moeten toegang kunnen
verkrijgen. Het aantal led n van de ge
meenten in de E. K. zal verhoogd worden.
Ook aullpn vertegenwoordigers" van de
loogeyohool te Drbsden en l^eiptig verte-
l'enwoo’,digers krijgen.
De Duitsche korenoogst.
Naar blijkt te, de korenoogst in Duit ch-
brengen, slechts acht mjjlen ver, om bij
grootma te blijven, totdat wij een meer
formed huwelijk konden siuhen Maar toen
ik. op verschrikten toon vroeg „Zijn wij
lan niet werkelijk wettig getrouwd:?” zei
de„Natuurlijk wel, mijn lief kind
wettig, even wet ig ate met De gewone
ciTCmjoniën. Niete kaU ons sjheidten. Ik
zal u voortaan nooit vijf minuten uit het
gezicht gaan tenzij gij het verlangt.”
„Afaar «fiat doe ik niet,” zeide Ik. En
een plotselinge getochte kwam bij mij op.
Ik zefde hom, dat ik wenschte, dut hij mij
naar de Abdij van hot Zoete Hart zou
brengen. Zoo het passend was geweest den
erMen nacht, dat wij de maan over de
zagen schijnen, daar door
mfe
geest te geven.
„Dat is niet waa.r en gij weet h-M ook
welf” riep hij uit, terwijl mevrouw West
stil stpnd1 ate een etandbeedd en er plotse-
1 ng vele jaren ouder uit zag dan vroe
ger. Barrie koon bij mij,"
Maar mijn ridder wilde mij niet laten
gaan Hij hield mijn handl zoo stevig vast,
dat het pijn deed. Ik hadl een gevoed, ate
of mijne vingers in zjjne hand zoudten bre
ken, en op dat oogenblik was ik onzSn-
uig gelukkig, voor ik mij met eene steken
de pijn als van een ijskegel in het hart
herinnerde, dat hij mevrouw West be
minde.
„Het is
Irebben hier
plechtigheid)
die man u
en ik efeoh haar
gen* dé wet van
wil
en
dat
doei
Barri
„Ik ik houd veel van Basil,” stamel
de ik. „Ik was bereid ik ben bereid
met hem te trouwen.”
„Ik vroeg niet, of gij van hem houdt, x
maar of gij hem bemint. Doet gij dat?"
„Ik ik wensch met hem te trouwen,”
riep ik uit, kracht puttend uit de gedach
te aan mevrouw West. „Wees niet bang,
meheer Somerledi. Ik heb u last genoeg
bezorgd) Zelfs ata wij werkelijk gehuwd
waren, zou ik liever willen sterven, dan
u vaat te houdten. Ik weet alles hoe ik
de oorzaak was van uw twist met i.aar.
Doch ik heb manr een. paar weken van
uw leven bedorven. Ik zai dte rest niet
bedierven Zij behoort uwe vrouw te zijn,
niet ik.”
103
Hij nam mijne handl, die naaiM mij neer
hing, want ik had) vergeten, ze hem, te
gev n, toen hij vroeg. De zijne was zeer
heet op het gevoel, zoodat de mijne wel
koud moet zijn gewekt. Hij drukte ze
vast, en zijne oogen spraken tot de mijne.
Er was geen licht in de kamer opgesto
ken, want het was nog niet noodkg, en
ik kon zien, dat zijn gelaat wit was Ik
wenachte niets anders dan mijne hand uit
de Zijne te trekken-
„Ik, Basil, noem u, Barribel...” begon
hl) plechtig.
„Ik verbied dit huwelijk. Het mag niet
doorgaan,” zeide een stem bij de deur. Ze
k onk als de stem van mijn riddermaar
alles was zoo gelijk aan een droom, zoo
onweaendljk, dat ik meende, dat zijne stem
tot dien droom behoorde. Ze kon do zijne
niet zijn.
Maar het was toch zoo
der, van top tot teen roet
of hij een langen en verren
gelegd.
„Barribel MacDonald fe reeds mijne
vrouw,” zddte hy.
Hij nam) mijae hand uit die van Basil,
dfe zoo verschrikt was, dat hij een oogen-
bkk sprakeloos bleef. Maar terstond Scheen
eene vlaag van woede hem te overvallen
®n kreoht en tegenwoordigheid van
Basil en Aline gingen, vóór ons weg.
Aline zeide, dat zij naar ti-l&ggów ging,
om Ba bara te vertellen, hoe ik hen bad
behandeld, en naar den man met wien zij
verloofd was dat het heeiemaal een ver
gassing, zoo niet een opzettelijke leugen
van mij wae>, dat zij zou gedacht hebb ’n,
da lan haar liefhad. Basil ging met baar
mee, niets anders zeggende dan „Vaar
wel Barrie, later zult gij mij misschien
begrijpen en vergeven. Ik had altijd een
voorgevoel, dat ik niet in staat zou zijn
het tot het eind toe door te zetten dat
Somerled tuasohenbeide zou komen en u
aan mij zou ontrukken.”
Ian st'We voor mij naar f'arü-ie te
dat ik gek op u
dacht'dén aan u. 1
even groote egoïst te zijn als ik eene
dwaas was, daarom ging ik uit den weg,
on gaf ail de andere mannen, di‘> jonger
n het mfiaschien meer waard waren dan
ik, hunne katte. Indien gij iemand anders
had liefgehad zou ik u met rust hebben
gelaten. Maar ik geloof niet, dat het een
v an dlie mannen is gelukt. Bemint gij mij.
Barrie Antwoord mij nu, alsof wij ta
rnen alleen waj-en
„Ja," fluisterde ik.
Hij nam mij in zijne armen en kust?
mij op den mond, terwijl hij mij va-rt aan
zijn borst klemde.
„Dan,” zeide hij, „ben ik uw echtge
noot Zijt gij mijne vrouw Ik vraag het
voor deze getuigen, die ons beiden ken
nen
„Ja, ik ben. uwe vrtniw, zeide ik hem
na.
„Ldtmnai,” riep
lig gehuwd, en de
nu niet meer scheiden.”
toch waar,” zeide hij. „Wij
voor drie weken de huwelijks1-
ondergaan, zij en ik, zooals
kam vertellen. Ik lien een Schot
op al? mijne vrouw vol-
wet van Schotland, tenzij zij nu
l zweren, voor Godt, dat zij u bemint
u ate haar echtgenoot begeert Als zij
kan zweren, zai ik de noodige stappen
mi om haar te bevrijden Wat zegt gij,
„Wie heelt u dat gezegd?” vroeg hij.
„Dat is haar eigen denkbeeld!” riep
mevrouw West.
„Dan te het een zeer dwaaw denkbeeld,
zeide hij, „Mevrouw West en Ik hebben
daar nooit aan gedacht Indien gij Basil
Norman bemint, Barrie, zal ik u niet in
den weg staan. Maar
mint, Dij den hemel,
aan mij ontrukken.”
r is geen sprake van haar aan u te
ontrukken. Zij behoort u niet," wierp Ba-
.,11 hem tegen „Opdat een huwelijk in
Schotland wettig zal zijn, moet een der
betrokken personen een en twintig dagen
in Schotland hebben gewoond..."
„Jk heb zeventien jaar in Schotland,
gewoond'.”
„Maar niet onmididellijk voor die diwaze
comedie hier...”
„Ik ben altijd in verbinding met Schot
land gebleven Het kasteel Dunelin heb
ik reeds jaren lang in huur gehad1. Nu
ben ik er de eigenaar van. Of ons huwe
lijk wettig fe of niet, zal moeten worden
uitgemaakt door de Schotsche wet, voor
dit irtofeie met iemand anders kan trou
wen, en ik zal voor allé rechtbanken mijn
rechten verdédigen, indien gij ze mij be
twist.
„Zult
rie i w
„Zoo zult
zeid
vraag
hem
„Neen," stamelde ik bevend. Ik kon niet
liegen.
„Bemint gij mij?”
„Het is wreed van u
wanneer gty..”
„Wanneer gij lang tevoren moest heb
ben gezien, dat ik aan uwe voeten lag,