IJ.XfS
56e Jaargang.-
Zaterdag 19 Januari 1918.
XTieuTTS- sn -A-cL-vertexxti e’bla-d.'^roox G-o vlc9.su ©xx Oascxetzslcszx.
a imra.
No. 13601.
Bureau: MARKT 31, GOUDA.
Eerste Blad.
Feuilleton.
Lcluqipen
iffen.
VERSCHIJNT DAGELIJKS BEHALVE ZON- EN FEESTDAGEN.
ie plaatsen
Oravenhage.
iLIHR
dw
as
DE GELE AFGOD
van
Kolendistrihutie en biedprijzen.
«fl
Administratie I Telef. Inters. 82.
RedactieTelef. Interc. 543.
SS
Dit nummer bestaat uit twee bladen.
Irma.
1
IA.
i
8 Schouwburg.
uw groot-
a hij zich
IKXXFDBTUK IV.
gaat
Aha
Barbara.
(Wordt vervolgd.)
lm
VAN
eukeng«rei
derdeelen.
Advertentiën kunnen worden ingezóndan door tuzschenkomrt van soUede Boekhan
delaren, Advertentiebureaux en onze Agenten.
Gewone advertentiën en ingezonden medsdcelingen bij contract tot zeer geroducoor-
den prya. Groote letters en randen worden wrekend naar plaatsruimte.
HDIC
Ml
U76).
Alliance Fraa-
r M. F. Boulan.
Woningtoezicht,
standseomimissie,
ofdctopM-
362 50
GOUDA,
do Réunie', Al
van het Loee-
bedoel, Mis», »te offc
Zwunhoo!
‘eren,
de uit
M
in
dk lijn» en
iu a up
ÏCHT
rmnid tijdig
mam na rar-
ntuMVUudai,
Hwnd. ta nr-
G0UD8CHE COURANT.
15)-
Leerares.
nieuwe leerlingen
LENDOORN.
km*
I - Gwte.
■•lote-wzureuu
HtlDM O* TE
UUUtl» E, HEEFT
■WUHIUTE.-
Mevr. Stort/
en linoleum is
n het gebruik
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal 1.50, per week 12 cent, met Zondagsblad
per kwartaal ƒ2.15, per week 17 cent, overa waar de bezorging per looper geschiedt.
Franco per post per kwartaal ƒ1.00, met Zondagsblad ƒ2.55.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ona bureau: MARKT 31, GOUDA,
bij onze agenten, den boekhandel en de po tkantoren.
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (behoorende tot den bezorgkring):
15 regels ƒ0.80, elke regel meer ƒ0.15. /an buiten Gouda en den bezorgkring: 15
regels 0.95, elke regel meer 0.18. Adver entien van publieke vermakelijkheden 10
cent per regel.
H. EIDER HAGGARD
door
van LeeuwenKlerk de Reus.
(Nadruk verboden.)
Réuuie Lezing
ran het Natuur
teer J G. A.
den Haag
er 'e nachts
bed van dten man
vroeg zij. „Waar
INGEZONDEN M EDE DRE LINGEN: 1-4 regels IJS, elke regel meer 040.
Op de voorpagina 50 hooger.
treeg plotseling een, hen» an-
ingeving van royaliteit. In
*_ij een handvol gouAAukken
hij wilde wagen aan het „bridge"
grabbelde z® bij elkaar en wierp
in de uitgestrekte hand van Jee-
ze wegzonken.
Sir/’ zei Jeekie, „u nu’tveel
jircEi, evenveel aU r~ -*
uit het Boek, toen
‘--’er*
gebracht. En daarvoor zullen wy d»n
nu onze huisbrand tegen fabelachtig
hooge prijzen te betalen hebben, te
wijl, dat houde men in het oog, i
duurdere Duitaohe en Engelsche koh
toch in hoofdzaak aan scheepvaa
en industrie geleverd worden.
Waar industrieën hun hoogere koston
desnoods op de afnemers kunnen af
wentelen, lijkt tooh een regeling,
inkoop
“Ik te
taftr
waarbij voor hen de hoogere
gehandhaafd big ven, teneinde
van huisbrand aan allen mogelgk
maken, tooh zoo eenvoudig. Mt
onze Regeering schijnt voor dergelyfce
redeneering geen oor te hebben, waajr-
lyk, de kolendistributie is niet haar
beste werk en een grondige herziening
van de daaromtrent bestaande regeling
schijnt dringend noodzakelgk.
Mr. K.
We zijn het er wel allemaal over
eens, dat het tegenwoordig niet enkel
voor de burgers maar ook voor onze
regeering een moeielijke tijd is. Onze
positie tusschen de oorlogvoerende
groepen van Staten maakt, dat ons
kleine en betrekkelyk machteloozq land
telkens in het gedrang dreigt te raken
en dat onze regeering met de uiterste
voorzichtigheid en tact maar tooh ook
met (beslistheid en waardigheid heeft
op te treden, ten einde aan den eenen
kant conflicten te vermijden en ander
zijds onze rechten en neutraliteit zoo
veel mogelijk te handhaven. Naast
deze zorgen van internationalen aard
heeft de regeering nog hare zorgen
naar binnen toe. De nijpende behoefte
aan voedingsmiddelen, brandstoffen
en andere levensbenoodigdheden en
die andere behoefte aan grondstoffen
voor onze industrieën brengen de
noodzakelijkheid mee van voortdurende
zorg allereerst ter verkrijging van al
die benoodigdheden uit het buitenland
en daarna van een billijke verdeeling
iéunie. Algemee-
teteg' „de Am-
ida en Ometre-
zou kasten.
T6 vertellen,
ook die eerste
tien eenheden alleen tegen den
hoogeren prijs beschikbaar te ste|len.
Het gevolg hiervan zal zijn, dat ook
de prijs der goedkoope Limburgsche
kolen kunstmatig wordt opgedreven
tot een bedrag, dat het grootste deel
der menschen niet betalen kan. Men
begrijpt niet gped, wat de regeering
met dergelijke bepalingen voor heeft.
Het moge dan waar zijn, dat voor
huisbrand niet enkel Limburgsche
kolen, maar ook Dnitsche en Engelsche
worden geleverd, voor een groot deel
moeten we ons toch met de Lim
burgsche behelpen. En niettemin
zullen we daarvoor een bedrag moeten
betalen, dat ver boven den kostprys
uitgaat. Het bedrag dat hiermede
gewonnen wordt, komt dan uitsluitend
ten goede aan scheepvaart-industrieën.
Zoo werd aan een groot-induatrieel,
die in September en October f 75 tot
f 115 per ton voor zijn kolen betaalde,
in November slechts f50 in rekening
t mijn wwuich om het ver
ven het met bloed levl >'<to
Afrikanen.Moet do ouwe
j U onder de burgers. Die distributie moet
F zich bovendien pok uitstrekken over
tal van binnenlandsche producten,
omdat een volkomen vrij laten van
de markt de prijzen tot fabelachtige
hoogte zou opjagen en het volslagen
gebrek van den minder goed gesitu
eerden tengevolge zou hebben. Hier
uit volgt reeds, dat men met de enkele
verdeeling er nog niet is, maar daar
naast ook regelingen omtrent de
prijzen heeft te treffen en heeft te
zorgen voor de noodige geldmiddelen,
teneinde het noodigste beneden den
kostprijs beschikbaar te kunnen stellen.
Wanneer onze Regeering zich van
al deze door de tijdsomstandigheden
haar opgelegde verplichtingen over’t
algemeen naar behooren kwijt en er
in slaagt zoowel onze neutraliteit als
onze prestige naar buiten toe te be
waren en tevens de ingezetenen van
het noodzakelijke tegen niet al te
hoogen prijs te voorzien, dan ver
dient zij daarvoor zeker ons aller er
kentelijkheid.
Het is dan ook allerminst uit vit
zucht tegen een regeering, die zich
18
Het huis ...a
mennen die eene in zijn plaats waren, vol
spoken, en eiken nadut komen er
gaan bij he"
heen, kijken
-’u jullie
Jeekie niet verwijten, als christelijke hoog
heden daar zoo ziek van worden ah» etn
zeeboot.”
„Ga heen.!'’ herhaalde Alan cm stompte
met zijn voet.
Jeekie ging, maar buiten de deur ont
moette hij bij
heeren die ook
te zijn Ken
op, met zijn vii
haar aan, bij wij
„Vondt 1
Sir? Ja,
kl in otter
daan heeft,
bdiagen, «i
brengen.”
De jood luw
den» vreemde.
zijn zak had hij
die
spel. Hij
ze alle
kie. waarin i
„Dank u Sir,
voorspoed hebben,
vader Jacob
u tgaf voor zijn broeder.'
toeval een van de joodsche
een beetje „zeeziek" scheen
gedachte kwam bij hem
lager raakte hij zijn witte
wijze van groet en zri:
u JeekieA verhaal niet mooi,
Jeekie denkt dat. ate u hem een
bracht, zooale uw broer ge
dat de Gele Afgod wri zon
u ook wel? veel getik zou
waar hij slaapt metl doode
er en
gaan bij hem zitten. Ze zitten om hem
heen, kijken, hen» met groote oogen aan,
net als jullie nou naar mij kijkt, tot ein
delijk ais Asika zijn heden geest heeft
opgegeten wordt hij gek, hij brult als>mab
in hel, hij gooit weg al Tt goud dial ze
hem gegeven hadden. Dan, soms na een
week, soms na een maand, soms nai een
jaai, ate hij sterk i4, maar nooit langer,
loopt hij op een nacht de deur uit, springt
in 't kanaal waar Gele Afgod drijft en de
Afgod' pakt hem1, terwijl Asika aan den
kant zit en lacht, omdat ze hongerig uit
ziet naar nieuwen man omi zijn geest ook
op te eten.”
De zware stem van Jeekie eindigdte in
gefluister, toen hield hij op. Het was stil
In de kamer, want zelfs bij den, glans van
't eüectrisöhe licht en den geur van de fij
ne sigaren, rees in die «verbeelding van
velen onder hen, een visioen op van het
behekste water waarin de Gele Afgod
8reef, en van een krankzinnig wezen, die
daar beneden den dood zocht, terwijl zijn
achooue betooverej^e vrouw „<fie honge
rig op meer geesten aast,” aan den rand
avond was er geen sprake van
bridge of biljart op „The Court”, waar
gawcxmli> nog al boog gespeeld werd.
vrouw In heilige gemeensclmp en samen
doen zij hun werk.”
Nauwelijks had' Jeekie deze woorden
geuit of Alan hoorde aan zijn linkerzijde
een vreemde beweging, en roiuhüende zag
hij dat Mr. Champers-Haswell, die hij hem
stond, zijn sigaar op d?u grond laten val
len en, wit als een doek, heen en wrer
waggelde. Hij zou zeker gevallen zijn, al»
Alan hem niet in zijne armen opgevangen
en ondersteund had. tot de anderen htm
te hulp kwamen; samen brachten ze hem
naar de canapé. Toen zij voorbij een ta
fel kwamen waar spiritualiën en Foda-wa-
ter ter was klaar gezet, zag Alan tot zijn
groote verbazing, dat bir Robert Aylward,
die even akelig uitzag ah z»jn com
pagnon, zich een glas cognac had iugv-
schonken en dat met groote slokken op
dronk. Fr ontstond groote verwarring, en
een va«» hen ging den dokter telefoneert*!),
terwijl men de diepe eten» van Jeeki
l»oor<te roepen:
„Die Gele AJgodi aan 't werk. O, ja.
Kleine Bonsa op haar dreef. Jeekie chris
tenman, maar, na uurlijk, zij een machtig
afgodsbeeld, kan ai.es doen wat ze wil met
die haar aanbidden, en u niet, ze zit in
in kantoor van deze heeren. Ik denk del
ze zich door l erwaardë Austin en mij
naar Engeland! heeft laten br ng<*n, om
dat ae een oogje had op de firma van
de heeren Aylward en Haswell, London,
F. C 0.1 't Zou nrij niet verwondden,
want Kleine Bonsa weet ales."
.jOch loop naar den duivel, jij met je
beeldje! Vooruit, ezel!” Alan schrtMjwde
het uit
„Majoor,” antwoordde Jeekie, zijn def
tige taal en manieren weer aannemend.
„Hei was niet
haal te doen t
bijgeloof der arme
BRIEVEN UIT DE HOFSTAD,
buuv V1.
De komst van de v.Qvinde arijgagwafi
genen in onze gemeente heeit no* meer
witte Kleur gtgoven aan het toen rcxUp
voelKk urige uiterhjK van> onae ataü. Ze
Skdiijnen ved van ftaneeutm te nouoeg,
01e Itoitt-biuin-geakedM ngdöciu n Al
thans den ganoohen dag loop.» «ij üo®i
do wlnKe.swat n en vermak.cn zij zich
tang de etalages, t Zijn over het alg«-
lueen jonge mannen, sounmiige zeiL» houl
jong baai uvlooze, taom»o«.te gkoichlvn en zijn
het meet»,, nkt bijptor intelligent, vdep
iicht-p<.diam. Mtascid.n hebitan wal n<
g.ng on» hun «Egw dumt w«* «k te hagtt
,e achten. Zij zijn wei heel g-mo
ned gewoontjes, maar e* iets
maaier van doen, dat ia S«riju u»e» on
ze llo.lanusche opvut.ingen oiulrtni ue
wijze, waarop men. zich m hot openbaar
vertoont. Waarschijnlijk brengt dat hun
volksaard mede en aaingraien de ooilog
eer zal geleid hebben ton aobteruitgang
dan tot veredeling van dien aard, zu l n
wij die Jaatsten zijn om hun dit euvel te
duiden. De Haagsche dame» vinden hen
maar aóó-zóó. M4jschien heeft er nog geön
wederzijdsche kennismaking plaats gehad,
die tot een betere waardieering leiden ka».
Zij zien er nogal uit als modepoppen Hun
keurige bruine pakjes, hun zwie.ige hoed
jes en de wel wat zonder inge gelet wan
delstok, die misschien een deel van hun
uniform te, zoo onafscheidelijk te deze,
hun wel strakke maar toch ongedwongen
manier van loopen, doet hen in alles af
steken bij den HoUandschen militair, wiens
uniform stijf en ledijk te, wiens hoofd
deksel een paar eeuwen uit de mode te en
wiens afgrijselijk schoeisel hun oen gang
deed aannemen, die iue r aan dien van
een ijsbeer dan aan dien van een elegan-
ten jongeling doet denken. Ons leger te
be&Li t geen oople van het Engelnohe. Ze
hebben niets met elkaar gemeen. Nu wij
hier mtili alreu van allerlei slag en aller-
voor zoo tal van moeilijke problemen
gezet ziet, wanneer men in den laat-
sten tijd zich allerwege verzet tegen
de wel zeer eigenaardige wijze, waarop
ten opzichte van de verdeeling der
brandstoffen gehandeld wordt en tegen
de voor die brandstoffen berekende
prijzen.
Op zich zelf kan reeds de distri
butie, geregeld naar verschillende
klassen, niet aan een afkeurende kritiek
ontsnappen. Het is zeker begrijpelijk,
dat men hierbij met de behoefte,
zooals die nu eenmaal bij de verschil
lende maatschappelijke klassen ont-
9taan is, eenigszins rekening houdt.
Iemand, die een huis met tal van
kamers bewoont en zijn geheele loven
daar naar heeft ingericht, beeft meer
brandstof noodig dan iemand, die in
een woning met een of twee kamers
huist. Maar men dient er zich dan
toch rekenschap van te geven, dat
alles, wat aan brandstof voor meer
dan één of hoogtens twee stookplaatsen
verstrekt wordt, voor luxe wordt toe
gestaan, tenzij b. v. een derde stook
plaats tot verwarming van een werk
plaats of werkkamer dient. Houdt
men dit in het oog, dan do^t het
ongetwijfeld vreemd aan, dat, terwijl
klasse I (één stookplaats) en klasse II
(twee stookplaatsen) respectievelijk
maar 10 en 12 eenheden krijgen,
klasse lil (drie stookplaatsen) dadelijk
over 22 eenheden de beschikking krijgt.
Want men moge nu redeneeren zoo
als men wil, ieder weet, dat 10 een
heden voor één stookplaats gedurende
een geheelen winter onvoldoende zgn.
En zoolang niet iedereen zeker is
van een voldoende hoeveelheid brand
stof voor één vertrek, mag mpn toch
voor de luxe van meerdere stook
plaatsen, die te ontberen is, eigenlijk
geen brandstof beschikbaar stallen.
Nog gekker wordt dit echter, wanneer
voor een derde stookplaats in een
gewoon huishoudelijk vertrek meer
brandstof wordt toegewezen dan voor
een derde stookplaats in een in de
woning aanwezige werkkamer. Toch
gebeurt dit feitelijk, althans in sommige
gemeenten. Het is zelfs gebeurd, dat
iemand, die drie stookplaatsen in zijn
huis hebbend en dus tot klasse III
behoorend, het recht op de 22 een
heden ontnomen werd, toen bleek,
dat één dezer drie diende tot ver
warming van een werkkamer en hem
daarvoor in de plaats gegeven werd
de hie-
wij Asi-
Kleine Bonsa Krach ik
maar, om da waarheid' te
?en, ik durf haar niet achterlaten, zij
dlat niet kunnen uitstaan: ea nu zit ze
uw kantoor en denkt en denkt en zit
too veren. Daarom wordt u zoo rijk, om-
z’j wetë u haar aanbidt."
„Dat te een mooie manier van «preken
voor een gedoopt Chrteen.” zei Barbara.
„Maar, Jeekie, wait bedoel je met te zeg
gen dat de Afgod jou niet hebbn wou?”
„Ik bedoel, Mies, als offer gebracht
wordt aan Groot Zw«nhoofd. priester
brengt hen» naar den kant van kanaal
waar Afgod drijft. Ate Gete Afgod hem
hebben wil, zwemt hij over 't wa er
„Zwemt over 't water? Ik dacht dat je
vertelde dat hij maar een vermomd stuk
goud was?”
„MtetJ, ik weet het niet misschien zit
een man in hen», roisachten een geest. H«t
zwemt over ’t Water in den naoht, altijd
in den nacht en richt zich op en kijkt
offer aan. Dan neemt pr ester hen», doodt
hem ob een of andere manier. Of al? hij
ontvlucht en ze hendniet dood maken, blijft
hetzelfde voor hen», hij sterft binnen 't
jaar, sterft altijd, niemand kan lang weer
leven al» Gele Afgod op hem aan zwemt
in donkeren nacht en zich opheft en hen»
todaeht. Doet niet toe, of het Groote of
Kleine Bonsa te, wamt ze zijn man en
e meubel en*
zat en lachte.
Hoewel zijn taal zeer plat, soniis zelfs
belachelijk wa», had de neger tooh onte
genzeggelijk veel slag van vertellen. Zijn
toehoorders voelden diat hij vertelde wat
hij wist, of wat hij gezien had. dat de
herinnering er aan hen» deed huiveren;
daarom huiverden ook zij.
Weer verbrak Barbara de aillte, die be
nauwend begon te worden.
„Jeekie, waarom komen
zooveel spoken bij het
der koningin zitten?’^
komen die vandaan?”
„Uit den dood, Mie.--, doode mannen
van Asika van begin van de wereld', die
noemen ze munganas. Zij brengen ook
altijd offer aan Gele Afgod, van heel ver
zenden ze arme neger on» te worden go-
geófferd, opdat hun buis en familie geluk
zal hebben. Soms zenden zij koningen,
soms groote mannen, soms dokters, soms
vrouwen die tweelingen hebben, ook bren
gen de Aaiki menschen die befooverd zijn,
of die vergif hebben gedronken en niet
ziek worden, of ook wel zonen waarvan
zij 't meeste houden, om den vloek van
hun huis te doen verdwijnen^ Alletnnal
komen ze bij Gele Afgq^. Asiki’s dokters,
hebben doodenpoeder. In den nacht ate de
maan schijnt, slaan zij de trom', de trom
gaat mow-mom»!” en de dokters zoeken
uit, wie in die maand moet sterven
Eens had hij Jeekie uitgezócht. .0! Hee-
re, heere, ze zochten mij uit," terwijl hij
•dit zei. keek hij verwilderd rond en veeg
de met zijn groote handen het zweet van
zijn gezicht. „Maar Geie Afgod nam Jee
kie niet' aan, had hem niet noodig. en
Jeekie ontvlucht
„Hoe dan?’’ vroeg Sir (Robert
„Met mijn meester, de oom' van majo
dominee Austin, dfegeen die probeerde
As.ki Christen te maken. Hij waagt het,
verkleed zich in Gele Afgod, st?elt kleine
Bopsa, datzelfde gezicht dat daar in uw
kantoor zit," en hij wee» op Sir Robert,
„ate een kikvorsch op een steen. Prin
ters denken dat Afgod' zichzelf heeft ver-
aiidierii in man. en hij mij meeneemt naar
het bosch om nrij te dooden en mijn lew en
op te eten. Daartav laiea ze ons gaan en
wij leppen alsof de dkiivel ons op
len za|, vlug, vlug! en nooit zien
ka me©r terug.
mee bij toeval,
zeggen,
2J0U
in
te t
dat zij
lel iiMUoiiahiiiil bijéén zien Kuuneu wij
dal een» vergelijken tr zit iu den Hot-
laadwchen soldaat iets schuws. Hij slen
tert maar ftauwrt niet, hij kijkt maar hij
ziet niet, hij te netjes aangexleedi maar
geen meneer, 't Kan een persoonlijke op
vatting van mij ziju, maar W trrtt mij
herliaatWolijk, dat in het NedKrtandaohe le
ger zulke bolle bjeeke, weinigemtrtiigwtte
lacieei voorkomen. (Jok onder de officie
ren. Melkmoutjee met drie haartje» onder
den neus zyn er. daaronder bij def vleet
en het te aóof zij vooral zeer iugctumivn
zijn mot...zichzelf, 'k Heb geen kennissen
onder eenige» rang in het leger en ik be-
oordieeil dat alk» naar deu buitenkant liet
leger is in om» >and nooit p<^>ui&Ir ge
weest en ik iHtwijfri. zeer ot die faopppu-
lariteit sedert 1914 wei te veruanderd. Er
heeft in den aan vang van den oorlog wel
een poosje «mi stijging plaats gehad, maar
deze te weer apoeuig ingcetort.
Wat ik er van. gezien heb, doet mij al
tijd nog de overtuiging behouden, dat ons
leger een kapUaie fout heeft, die zeer veel
in den weg staat.
Deze fout te, dat men de persoonlijke
vrijheid van de militairen meer beperkt
dan voor deu dienst noodig te Waarom
niet toegetttaan, dat zij in hunne degen,
hun uren van verlof hun burgerkleeüing
mogen dragen Wat kan men daar in
vredesnaam1 todi tegen hebben? Wanwvr
men w‘»t wolk een psyaliolog4.4ciw? b.teo-
kenia deze klrine vrijheid heeft, zou men
dat al een licbben toegestaan. Metéén was
dan ook dat gruwelijk verv.knde gesa-
lueer uit de wereld. Men ziet ook maar
niet in, dat de militairen daardoor geïrri
teerd wwden. Wie maar een greinije menr
«chenkennte beaat, weet hoe graag ieder
eens geheel k»s wil wez- n van zijn da-
griüksoh werk en eens niet meer daaraan
nwronerd wil wordt n. Welnu, een militair
te nooit uit zijn dlettet, zette niet n zijn
ver.ofdagen, zei» niet op zijn wandeling
r worut zoo vaak over een volksleger
gesproken. Het lijkt nrij ónmogelijk dat ooit
tc bereiken, zoolang Iwt leger zoo mijlen
ver van liet voik blijft atetaan en nje de
minste moeite doet om het naderbij te ko
men- Het volk zal nooit sympathie gevoe
len voor hrt leger, zoolang het kg r niet
.oont eenigera»ato .e willen meeleven met
het volk.
Wij zien het nu weer aan alle vre<tnde
soldaten. Zij kijken hrider de wered in,
zij zijn, fier en flink en lenig. en Hol-
landMh soldaat kijkt altijd schuw en «(jokt
landerig, ate iemand, die het niet fiaar zijn
zijn heeft.
Van het ntet-naar-zijn-rin-he>bben heeft
ons leger zich nooit lete aangetrokkén.
Van alle kanten heb Ik altijd gehoord dat
de geest in liet leger tamelijk goed was,
maar dat het er niet prettig, niet levens
lustig wad Ik heb nog nooit gehoord van
een soldaat die zin had in den dienst, maar
ik weet wel dat voor één baantje in de
journalistiek zich o. a- veertien tn.lltairen
boven den rang van officier aanmeldden,
die allen zoo gr/iag den dienst uit wilden
n het zijn gemeenlijk - de intellec
tueel meerd.ren die dat graag willen.
Miss h en heeft de aanwezigheid van de
het recht op de 12 eenheden van
klasse II plus 8 a 4 eenheden voor
zijn werkkamer. Volgen» deze regeling
geeft dus een vertrek, ^at niet nood
zakelijk verwarnid behoeft te worden
dus voor luxe gebruik dient, recht
op 6 a 7 eenheden meer dan een
vertrek, waarin de arbeid verricht
moet worden, die dient tot onder
houd van het gezin.
Iedereen gevoelt dat een dergelijke
regeling absoluut foutief is en tot
ontevredenheid moet leiden.
Eveneens is dat het geval met de
nieuwe prijsbepaling, die de Regeering
heeft ingevoerd. Tot voor kort wisten
we niet beter, dan dat alle huisbrand
tegen een uniformen prijs van f 2 80
per H.L. anthraciet zou geleverd
worden.
Plotseling schijnt echter de Regeering
ontdekt te hebben, dat zij daarmee,
tengevolge van de hooge prijzen voor
Duitsche en Engelsche kolen, al heel
slecht uitkwam. Ze heeft toen aan
vankelijk bepaald, dat alles wat boven
die tien eenheden aan huisbrand ver
strekt werd, of reeds verstrekt was,
veel duurder, en wei tegen f 7.per
H.L zou moeten betaald worden.
Het verzet tegen deze navordering
heeft haar echter weer van plan doen
veranderen en doen, vaattellen, dat
alleen wat na 1 Januari geleverd
werd dien hoogeren rt
En nu weet „Het Va
dat# Jiet plan bestaat,