IJ.XfS 56e Jaargang.- Zaterdag 19 Januari 1918. XTieuTTS- sn -A-cL-vertexxti e’bla-d.'^roox G-o vlc9.su ©xx Oascxetzslcszx. a imra. No. 13601. Bureau: MARKT 31, GOUDA. Eerste Blad. Feuilleton. Lcluqipen iffen. VERSCHIJNT DAGELIJKS BEHALVE ZON- EN FEESTDAGEN. ie plaatsen Oravenhage. iLIHR dw as DE GELE AFGOD van Kolendistrihutie en biedprijzen. «fl Administratie I Telef. Inters. 82. RedactieTelef. Interc. 543. SS Dit nummer bestaat uit twee bladen. Irma. 1 IA. i 8 Schouwburg. uw groot- a hij zich IKXXFDBTUK IV. gaat Aha Barbara. (Wordt vervolgd.) lm VAN eukeng«rei derdeelen. Advertentiën kunnen worden ingezóndan door tuzschenkomrt van soUede Boekhan delaren, Advertentiebureaux en onze Agenten. Gewone advertentiën en ingezonden medsdcelingen bij contract tot zeer geroducoor- den prya. Groote letters en randen worden wrekend naar plaatsruimte. HDIC Ml U76). Alliance Fraa- r M. F. Boulan. Woningtoezicht, standseomimissie, ofdctopM- 362 50 GOUDA, do Réunie', Al van het Loee- bedoel, Mis», »te offc Zwunhoo! ‘eren, de uit M in dk lijn» en iu a up ÏCHT rmnid tijdig mam na rar- ntuMVUudai, Hwnd. ta nr- G0UD8CHE COURANT. 15)- Leerares. nieuwe leerlingen LENDOORN. km* I - Gwte. ■•lote-wzureuu HtlDM O* TE UUUtl» E, HEEFT ■WUHIUTE.- Mevr. Stort/ en linoleum is n het gebruik ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal 1.50, per week 12 cent, met Zondagsblad per kwartaal ƒ2.15, per week 17 cent, overa waar de bezorging per looper geschiedt. Franco per post per kwartaal ƒ1.00, met Zondagsblad ƒ2.55. Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ona bureau: MARKT 31, GOUDA, bij onze agenten, den boekhandel en de po tkantoren. ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (behoorende tot den bezorgkring): 15 regels ƒ0.80, elke regel meer ƒ0.15. /an buiten Gouda en den bezorgkring: 15 regels 0.95, elke regel meer 0.18. Adver entien van publieke vermakelijkheden 10 cent per regel. H. EIDER HAGGARD door van LeeuwenKlerk de Reus. (Nadruk verboden.) Réuuie Lezing ran het Natuur teer J G. A. den Haag er 'e nachts bed van dten man vroeg zij. „Waar INGEZONDEN M EDE DRE LINGEN: 1-4 regels IJS, elke regel meer 040. Op de voorpagina 50 hooger. treeg plotseling een, hen» an- ingeving van royaliteit. In *_ij een handvol gouAAukken hij wilde wagen aan het „bridge" grabbelde z® bij elkaar en wierp in de uitgestrekte hand van Jee- ze wegzonken. Sir/’ zei Jeekie, „u nu’tveel jircEi, evenveel aU r~ -* uit het Boek, toen ‘--’er* gebracht. En daarvoor zullen wy d»n nu onze huisbrand tegen fabelachtig hooge prijzen te betalen hebben, te wijl, dat houde men in het oog, i duurdere Duitaohe en Engelsche koh toch in hoofdzaak aan scheepvaa en industrie geleverd worden. Waar industrieën hun hoogere koston desnoods op de afnemers kunnen af wentelen, lijkt tooh een regeling, inkoop “Ik te taftr waarbij voor hen de hoogere gehandhaafd big ven, teneinde van huisbrand aan allen mogelgk maken, tooh zoo eenvoudig. Mt onze Regeering schijnt voor dergelyfce redeneering geen oor te hebben, waajr- lyk, de kolendistributie is niet haar beste werk en een grondige herziening van de daaromtrent bestaande regeling schijnt dringend noodzakelgk. Mr. K. We zijn het er wel allemaal over eens, dat het tegenwoordig niet enkel voor de burgers maar ook voor onze regeering een moeielijke tijd is. Onze positie tusschen de oorlogvoerende groepen van Staten maakt, dat ons kleine en betrekkelyk machteloozq land telkens in het gedrang dreigt te raken en dat onze regeering met de uiterste voorzichtigheid en tact maar tooh ook met (beslistheid en waardigheid heeft op te treden, ten einde aan den eenen kant conflicten te vermijden en ander zijds onze rechten en neutraliteit zoo veel mogelijk te handhaven. Naast deze zorgen van internationalen aard heeft de regeering nog hare zorgen naar binnen toe. De nijpende behoefte aan voedingsmiddelen, brandstoffen en andere levensbenoodigdheden en die andere behoefte aan grondstoffen voor onze industrieën brengen de noodzakelijkheid mee van voortdurende zorg allereerst ter verkrijging van al die benoodigdheden uit het buitenland en daarna van een billijke verdeeling iéunie. Algemee- teteg' „de Am- ida en Ometre- zou kasten. T6 vertellen, ook die eerste tien eenheden alleen tegen den hoogeren prijs beschikbaar te ste|len. Het gevolg hiervan zal zijn, dat ook de prijs der goedkoope Limburgsche kolen kunstmatig wordt opgedreven tot een bedrag, dat het grootste deel der menschen niet betalen kan. Men begrijpt niet gped, wat de regeering met dergelijke bepalingen voor heeft. Het moge dan waar zijn, dat voor huisbrand niet enkel Limburgsche kolen, maar ook Dnitsche en Engelsche worden geleverd, voor een groot deel moeten we ons toch met de Lim burgsche behelpen. En niettemin zullen we daarvoor een bedrag moeten betalen, dat ver boven den kostprys uitgaat. Het bedrag dat hiermede gewonnen wordt, komt dan uitsluitend ten goede aan scheepvaart-industrieën. Zoo werd aan een groot-induatrieel, die in September en October f 75 tot f 115 per ton voor zijn kolen betaalde, in November slechts f50 in rekening t mijn wwuich om het ver ven het met bloed levl >'<to Afrikanen.Moet do ouwe j U onder de burgers. Die distributie moet F zich bovendien pok uitstrekken over tal van binnenlandsche producten, omdat een volkomen vrij laten van de markt de prijzen tot fabelachtige hoogte zou opjagen en het volslagen gebrek van den minder goed gesitu eerden tengevolge zou hebben. Hier uit volgt reeds, dat men met de enkele verdeeling er nog niet is, maar daar naast ook regelingen omtrent de prijzen heeft te treffen en heeft te zorgen voor de noodige geldmiddelen, teneinde het noodigste beneden den kostprijs beschikbaar te kunnen stellen. Wanneer onze Regeering zich van al deze door de tijdsomstandigheden haar opgelegde verplichtingen over’t algemeen naar behooren kwijt en er in slaagt zoowel onze neutraliteit als onze prestige naar buiten toe te be waren en tevens de ingezetenen van het noodzakelijke tegen niet al te hoogen prijs te voorzien, dan ver dient zij daarvoor zeker ons aller er kentelijkheid. Het is dan ook allerminst uit vit zucht tegen een regeering, die zich 18 Het huis ...a mennen die eene in zijn plaats waren, vol spoken, en eiken nadut komen er gaan bij he" heen, kijken -’u jullie Jeekie niet verwijten, als christelijke hoog heden daar zoo ziek van worden ah» etn zeeboot.” „Ga heen.!'’ herhaalde Alan cm stompte met zijn voet. Jeekie ging, maar buiten de deur ont moette hij bij heeren die ook te zijn Ken op, met zijn vii haar aan, bij wij „Vondt 1 Sir? Ja, kl in otter daan heeft, bdiagen, «i brengen.” De jood luw den» vreemde. zijn zak had hij die spel. Hij ze alle kie. waarin i „Dank u Sir, voorspoed hebben, vader Jacob u tgaf voor zijn broeder.' toeval een van de joodsche een beetje „zeeziek" scheen gedachte kwam bij hem lager raakte hij zijn witte wijze van groet en zri: u JeekieA verhaal niet mooi, Jeekie denkt dat. ate u hem een bracht, zooale uw broer ge dat de Gele Afgod wri zon u ook wel? veel getik zou waar hij slaapt metl doode er en gaan bij hem zitten. Ze zitten om hem heen, kijken, hen» met groote oogen aan, net als jullie nou naar mij kijkt, tot ein delijk ais Asika zijn heden geest heeft opgegeten wordt hij gek, hij brult als>mab in hel, hij gooit weg al Tt goud dial ze hem gegeven hadden. Dan, soms na een week, soms na een maand, soms nai een jaai, ate hij sterk i4, maar nooit langer, loopt hij op een nacht de deur uit, springt in 't kanaal waar Gele Afgod drijft en de Afgod' pakt hem1, terwijl Asika aan den kant zit en lacht, omdat ze hongerig uit ziet naar nieuwen man omi zijn geest ook op te eten.” De zware stem van Jeekie eindigdte in gefluister, toen hield hij op. Het was stil In de kamer, want zelfs bij den, glans van 't eüectrisöhe licht en den geur van de fij ne sigaren, rees in die «verbeelding van velen onder hen, een visioen op van het behekste water waarin de Gele Afgod 8reef, en van een krankzinnig wezen, die daar beneden den dood zocht, terwijl zijn achooue betooverej^e vrouw „<fie honge rig op meer geesten aast,” aan den rand avond was er geen sprake van bridge of biljart op „The Court”, waar gawcxmli> nog al boog gespeeld werd. vrouw In heilige gemeensclmp en samen doen zij hun werk.” Nauwelijks had' Jeekie deze woorden geuit of Alan hoorde aan zijn linkerzijde een vreemde beweging, en roiuhüende zag hij dat Mr. Champers-Haswell, die hij hem stond, zijn sigaar op d?u grond laten val len en, wit als een doek, heen en wrer waggelde. Hij zou zeker gevallen zijn, al» Alan hem niet in zijne armen opgevangen en ondersteund had. tot de anderen htm te hulp kwamen; samen brachten ze hem naar de canapé. Toen zij voorbij een ta fel kwamen waar spiritualiën en Foda-wa- ter ter was klaar gezet, zag Alan tot zijn groote verbazing, dat bir Robert Aylward, die even akelig uitzag ah z»jn com pagnon, zich een glas cognac had iugv- schonken en dat met groote slokken op dronk. Fr ontstond groote verwarring, en een va«» hen ging den dokter telefoneert*!), terwijl men de diepe eten» van Jeeki l»oor<te roepen: „Die Gele AJgodi aan 't werk. O, ja. Kleine Bonsa op haar dreef. Jeekie chris tenman, maar, na uurlijk, zij een machtig afgodsbeeld, kan ai.es doen wat ze wil met die haar aanbidden, en u niet, ze zit in in kantoor van deze heeren. Ik denk del ze zich door l erwaardë Austin en mij naar Engeland! heeft laten br ng<*n, om dat ae een oogje had op de firma van de heeren Aylward en Haswell, London, F. C 0.1 't Zou nrij niet verwondden, want Kleine Bonsa weet ales." .jOch loop naar den duivel, jij met je beeldje! Vooruit, ezel!” Alan schrtMjwde het uit „Majoor,” antwoordde Jeekie, zijn def tige taal en manieren weer aannemend. „Hei was niet haal te doen t bijgeloof der arme BRIEVEN UIT DE HOFSTAD, buuv V1. De komst van de v.Qvinde arijgagwafi genen in onze gemeente heeit no* meer witte Kleur gtgoven aan het toen rcxUp voelKk urige uiterhjK van> onae ataü. Ze Skdiijnen ved van ftaneeutm te nouoeg, 01e Itoitt-biuin-geakedM ngdöciu n Al thans den ganoohen dag loop.» «ij üo®i do wlnKe.swat n en vermak.cn zij zich tang de etalages, t Zijn over het alg«- lueen jonge mannen, sounmiige zeiL» houl jong baai uvlooze, taom»o«.te gkoichlvn en zijn het meet»,, nkt bijptor intelligent, vdep iicht-p<.diam. Mtascid.n hebitan wal n< g.ng on» hun «Egw dumt w«* «k te hagtt ,e achten. Zij zijn wei heel g-mo ned gewoontjes, maar e* iets maaier van doen, dat ia S«riju u»e» on ze llo.lanusche opvut.ingen oiulrtni ue wijze, waarop men. zich m hot openbaar vertoont. Waarschijnlijk brengt dat hun volksaard mede en aaingraien de ooilog eer zal geleid hebben ton aobteruitgang dan tot veredeling van dien aard, zu l n wij die Jaatsten zijn om hun dit euvel te duiden. De Haagsche dame» vinden hen maar aóó-zóó. M4jschien heeft er nog geön wederzijdsche kennismaking plaats gehad, die tot een betere waardieering leiden ka». Zij zien er nogal uit als modepoppen Hun keurige bruine pakjes, hun zwie.ige hoed jes en de wel wat zonder inge gelet wan delstok, die misschien een deel van hun uniform te, zoo onafscheidelijk te deze, hun wel strakke maar toch ongedwongen manier van loopen, doet hen in alles af steken bij den HoUandschen militair, wiens uniform stijf en ledijk te, wiens hoofd deksel een paar eeuwen uit de mode te en wiens afgrijselijk schoeisel hun oen gang deed aannemen, die iue r aan dien van een ijsbeer dan aan dien van een elegan- ten jongeling doet denken. Ons leger te be&Li t geen oople van het Engelnohe. Ze hebben niets met elkaar gemeen. Nu wij hier mtili alreu van allerlei slag en aller- voor zoo tal van moeilijke problemen gezet ziet, wanneer men in den laat- sten tijd zich allerwege verzet tegen de wel zeer eigenaardige wijze, waarop ten opzichte van de verdeeling der brandstoffen gehandeld wordt en tegen de voor die brandstoffen berekende prijzen. Op zich zelf kan reeds de distri butie, geregeld naar verschillende klassen, niet aan een afkeurende kritiek ontsnappen. Het is zeker begrijpelijk, dat men hierbij met de behoefte, zooals die nu eenmaal bij de verschil lende maatschappelijke klassen ont- 9taan is, eenigszins rekening houdt. Iemand, die een huis met tal van kamers bewoont en zijn geheele loven daar naar heeft ingericht, beeft meer brandstof noodig dan iemand, die in een woning met een of twee kamers huist. Maar men dient er zich dan toch rekenschap van te geven, dat alles, wat aan brandstof voor meer dan één of hoogtens twee stookplaatsen verstrekt wordt, voor luxe wordt toe gestaan, tenzij b. v. een derde stook plaats tot verwarming van een werk plaats of werkkamer dient. Houdt men dit in het oog, dan do^t het ongetwijfeld vreemd aan, dat, terwijl klasse I (één stookplaats) en klasse II (twee stookplaatsen) respectievelijk maar 10 en 12 eenheden krijgen, klasse lil (drie stookplaatsen) dadelijk over 22 eenheden de beschikking krijgt. Want men moge nu redeneeren zoo als men wil, ieder weet, dat 10 een heden voor één stookplaats gedurende een geheelen winter onvoldoende zgn. En zoolang niet iedereen zeker is van een voldoende hoeveelheid brand stof voor één vertrek, mag mpn toch voor de luxe van meerdere stook plaatsen, die te ontberen is, eigenlijk geen brandstof beschikbaar stallen. Nog gekker wordt dit echter, wanneer voor een derde stookplaats in een gewoon huishoudelijk vertrek meer brandstof wordt toegewezen dan voor een derde stookplaats in een in de woning aanwezige werkkamer. Toch gebeurt dit feitelijk, althans in sommige gemeenten. Het is zelfs gebeurd, dat iemand, die drie stookplaatsen in zijn huis hebbend en dus tot klasse III behoorend, het recht op de 22 een heden ontnomen werd, toen bleek, dat één dezer drie diende tot ver warming van een werkkamer en hem daarvoor in de plaats gegeven werd de hie- wij Asi- Kleine Bonsa Krach ik maar, om da waarheid' te ?en, ik durf haar niet achterlaten, zij dlat niet kunnen uitstaan: ea nu zit ze uw kantoor en denkt en denkt en zit too veren. Daarom wordt u zoo rijk, om- z’j wetë u haar aanbidt." „Dat te een mooie manier van «preken voor een gedoopt Chrteen.” zei Barbara. „Maar, Jeekie, wait bedoel je met te zeg gen dat de Afgod jou niet hebbn wou?” „Ik bedoel, Mies, als offer gebracht wordt aan Groot Zw«nhoofd. priester brengt hen» naar den kant van kanaal waar Afgod drijft. Ate Gete Afgod hem hebben wil, zwemt hij over 't wa er „Zwemt over 't water? Ik dacht dat je vertelde dat hij maar een vermomd stuk goud was?” „MtetJ, ik weet het niet misschien zit een man in hen», roisachten een geest. H«t zwemt over ’t Water in den naoht, altijd in den nacht en richt zich op en kijkt offer aan. Dan neemt pr ester hen», doodt hem ob een of andere manier. Of al? hij ontvlucht en ze hendniet dood maken, blijft hetzelfde voor hen», hij sterft binnen 't jaar, sterft altijd, niemand kan lang weer leven al» Gele Afgod op hem aan zwemt in donkeren nacht en zich opheft en hen» todaeht. Doet niet toe, of het Groote of Kleine Bonsa te, wamt ze zijn man en e meubel en* zat en lachte. Hoewel zijn taal zeer plat, soniis zelfs belachelijk wa», had de neger tooh onte genzeggelijk veel slag van vertellen. Zijn toehoorders voelden diat hij vertelde wat hij wist, of wat hij gezien had. dat de herinnering er aan hen» deed huiveren; daarom huiverden ook zij. Weer verbrak Barbara de aillte, die be nauwend begon te worden. „Jeekie, waarom komen zooveel spoken bij het der koningin zitten?’^ komen die vandaan?” „Uit den dood, Mie.--, doode mannen van Asika van begin van de wereld', die noemen ze munganas. Zij brengen ook altijd offer aan Gele Afgod, van heel ver zenden ze arme neger on» te worden go- geófferd, opdat hun buis en familie geluk zal hebben. Soms zenden zij koningen, soms groote mannen, soms dokters, soms vrouwen die tweelingen hebben, ook bren gen de Aaiki menschen die befooverd zijn, of die vergif hebben gedronken en niet ziek worden, of ook wel zonen waarvan zij 't meeste houden, om den vloek van hun huis te doen verdwijnen^ Alletnnal komen ze bij Gele Afgq^. Asiki’s dokters, hebben doodenpoeder. In den nacht ate de maan schijnt, slaan zij de trom', de trom gaat mow-mom»!” en de dokters zoeken uit, wie in die maand moet sterven Eens had hij Jeekie uitgezócht. .0! Hee- re, heere, ze zochten mij uit," terwijl hij •dit zei. keek hij verwilderd rond en veeg de met zijn groote handen het zweet van zijn gezicht. „Maar Geie Afgod nam Jee kie niet' aan, had hem niet noodig. en Jeekie ontvlucht „Hoe dan?’’ vroeg Sir (Robert „Met mijn meester, de oom' van majo dominee Austin, dfegeen die probeerde As.ki Christen te maken. Hij waagt het, verkleed zich in Gele Afgod, st?elt kleine Bopsa, datzelfde gezicht dat daar in uw kantoor zit," en hij wee» op Sir Robert, „ate een kikvorsch op een steen. Prin ters denken dat Afgod' zichzelf heeft ver- aiidierii in man. en hij mij meeneemt naar het bosch om nrij te dooden en mijn lew en op te eten. Daartav laiea ze ons gaan en wij leppen alsof de dkiivel ons op len za|, vlug, vlug! en nooit zien ka me©r terug. mee bij toeval, zeggen, 2J0U in te t dat zij lel iiMUoiiahiiiil bijéén zien Kuuneu wij dal een» vergelijken tr zit iu den Hot- laadwchen soldaat iets schuws. Hij slen tert maar ftauwrt niet, hij kijkt maar hij ziet niet, hij te netjes aangexleedi maar geen meneer, 't Kan een persoonlijke op vatting van mij ziju, maar W trrtt mij herliaatWolijk, dat in het NedKrtandaohe le ger zulke bolle bjeeke, weinigemtrtiigwtte lacieei voorkomen. (Jok onder de officie ren. Melkmoutjee met drie haartje» onder den neus zyn er. daaronder bij def vleet en het te aóof zij vooral zeer iugctumivn zijn mot...zichzelf, 'k Heb geen kennissen onder eenige» rang in het leger en ik be- oordieeil dat alk» naar deu buitenkant liet leger is in om» >and nooit p<^>ui&Ir ge weest en ik iHtwijfri. zeer ot die faopppu- lariteit sedert 1914 wei te veruanderd. Er heeft in den aan vang van den oorlog wel een poosje «mi stijging plaats gehad, maar deze te weer apoeuig ingcetort. Wat ik er van. gezien heb, doet mij al tijd nog de overtuiging behouden, dat ons leger een kapUaie fout heeft, die zeer veel in den weg staat. Deze fout te, dat men de persoonlijke vrijheid van de militairen meer beperkt dan voor deu dienst noodig te Waarom niet toegetttaan, dat zij in hunne degen, hun uren van verlof hun burgerkleeüing mogen dragen Wat kan men daar in vredesnaam1 todi tegen hebben? Wanwvr men w‘»t wolk een psyaliolog4.4ciw? b.teo- kenia deze klrine vrijheid heeft, zou men dat al een licbben toegestaan. Metéén was dan ook dat gruwelijk verv.knde gesa- lueer uit de wereld. Men ziet ook maar niet in, dat de militairen daardoor geïrri teerd wwden. Wie maar een greinije menr «chenkennte beaat, weet hoe graag ieder eens geheel k»s wil wez- n van zijn da- griüksoh werk en eens niet meer daaraan nwronerd wil wordt n. Welnu, een militair te nooit uit zijn dlettet, zette niet n zijn ver.ofdagen, zei» niet op zijn wandeling r worut zoo vaak over een volksleger gesproken. Het lijkt nrij ónmogelijk dat ooit tc bereiken, zoolang Iwt leger zoo mijlen ver van liet voik blijft atetaan en nje de minste moeite doet om het naderbij te ko men- Het volk zal nooit sympathie gevoe len voor hrt leger, zoolang het kg r niet .oont eenigera»ato .e willen meeleven met het volk. Wij zien het nu weer aan alle vre<tnde soldaten. Zij kijken hrider de wered in, zij zijn, fier en flink en lenig. en Hol- landMh soldaat kijkt altijd schuw en «(jokt landerig, ate iemand, die het niet fiaar zijn zijn heeft. Van het ntet-naar-zijn-rin-he>bben heeft ons leger zich nooit lete aangetrokkén. Van alle kanten heb Ik altijd gehoord dat de geest in liet leger tamelijk goed was, maar dat het er niet prettig, niet levens lustig wad Ik heb nog nooit gehoord van een soldaat die zin had in den dienst, maar ik weet wel dat voor één baantje in de journalistiek zich o. a- veertien tn.lltairen boven den rang van officier aanmeldden, die allen zoo gr/iag den dienst uit wilden n het zijn gemeenlijk - de intellec tueel meerd.ren die dat graag willen. Miss h en heeft de aanwezigheid van de het recht op de 12 eenheden van klasse II plus 8 a 4 eenheden voor zijn werkkamer. Volgen» deze regeling geeft dus een vertrek, ^at niet nood zakelijk verwarnid behoeft te worden dus voor luxe gebruik dient, recht op 6 a 7 eenheden meer dan een vertrek, waarin de arbeid verricht moet worden, die dient tot onder houd van het gezin. Iedereen gevoelt dat een dergelijke regeling absoluut foutief is en tot ontevredenheid moet leiden. Eveneens is dat het geval met de nieuwe prijsbepaling, die de Regeering heeft ingevoerd. Tot voor kort wisten we niet beter, dan dat alle huisbrand tegen een uniformen prijs van f 2 80 per H.L. anthraciet zou geleverd worden. Plotseling schijnt echter de Regeering ontdekt te hebben, dat zij daarmee, tengevolge van de hooge prijzen voor Duitsche en Engelsche kolen, al heel slecht uitkwam. Ze heeft toen aan vankelijk bepaald, dat alles wat boven die tien eenheden aan huisbrand ver strekt werd, of reeds verstrekt was, veel duurder, en wei tegen f 7.per H.L zou moeten betaald worden. Het verzet tegen deze navordering heeft haar echter weer van plan doen veranderen en doen, vaattellen, dat alleen wat na 1 Januari geleverd werd dien hoogeren rt En nu weet „Het Va dat# Jiet plan bestaat,

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1918 | | pagina 1