L
ut,
eau
iVIJK.
R
a
No. 13604.
Woensdag 23 Januari 1018.
VERSCHIJNT DAGELIJKS
riËN
Feuilleton.
DE GELE AFGOD
ENIGE,
nent
linexpelfer
2
56e Jaargang.
XTïe-cb’ws- ezx ^.d-vextexxti®“bleud* voox G-ota.êLsLexx Oxxxstxelbezx.
BEHALVE ZON- EN FEESTDAGEfjl.
usden&Co.
BureauMARKT j31, GOUDA
MARKT 6.
iterc. 82.
Redactie) Telef. Interc. 545.
Ische
hun
:ken,
rekt.
Gemengd Oorlogsnie
IWB.
16
>A.
je lief,” zei hij
(Wordl vervolgd.)
g<
i
I, Stolwijk.
Jelartche.
Advertentiën kunnen worden ingezonden door tusschenkomst van soliede Boekhan
delaren, Advertentiebureau* en onze Agenten.
Gewone advertentiën en ingezonden mededeelingen by contract tot zeer gereduceer-
den pry's. Groote letters en randen worden mrekend naar plaatsruimte.
tinea moe-
a) Kings.
op
zoner,
voort.
in. lut Marme-hWpi
Do aanslag op den
.‘rkli-zlngwxjinsuiwsaris Vc-
Sir Robert Aylward viel
f in dën
swijg.nd
ligt voor de hand1, dat wal ook
('ouvmte zal zijn.
Ironl Begon-
VVesU'U van
nieuw» De
maken
WIELHANDEL,
EPAREEREN,
IAILLEEREN.
RIJWIELEN,
RIJWIELEN, 10
1, Rotterdam.
toestand'van
voorloopig
tenanin-
wel be-
■r bij
v&n
H. RIDER HAGGARD
door
Mevr. Storm van. Leeuwen—Klerk de Reus.
(Nadruk verboden.)
I geragNd tfjdlg
itvangen van var-
varnuüreltykhadaa,
oganzia ta wr-
AkM|
OM - OMh.
Rról«", Al-
van het Laea-
re-
"voelen.”
lebben toch
«2 60
;n.
ïpen
den
niet
4 LOON
>/b WOLFF A Cr,
•P dit blad.
voordoen
de bezet-
l wel door otuuid-
ig der arbeiders en
van, het kiesrecht
o Réunifli Lezing
i van hét Natuuf-
dbor J’ G. A.
lit den Haag
komt
eens
be
oog
[istereu het af
in uH het t n-
l! om redenen
Conventie. In
den edratea minister
nu die eeuwige mooi
dreigde hii, de draad
geweren en
velschillende
opgewotpen.
gekomen oorlogsschepen n<
het gevecht.
alle «Jagen in milo. Gis-
ger-bomibarukvimil plaats
en, hetwelk te
iniiin waiurge-
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal 1.50, per week 12 cent, met Zondagsblad
per kwartaal 2.15, per week 17 cent, overa waar de bezorging per looper geschiedt.
Franco per post per kwartaal 1.90, met Zondagsblad 2.55.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons bureau: MARKT 31, GOUDA,
by onze agenten, den boekhandel en de po tkantoren.
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (behoorende tot den bezprgkring):
15 regels ƒ0.80, elke regel meer ƒ0.15. /an buiten Gouda en den bezorgkring: 15
regels 0.95, .elke regel meer 0.18. Adver entiën van publieke vermakelijkheden 10
cent per regel.
igen ko-
i gaat de hjnder.iis-
dén weg naar den
•rwijderen
a g b 1 a 11 bevatte
- Wee-
waarin no toertand
t de cor-
jeerlng'
ar hei
om later l iet
van top tot teen, -en
en van het volk toege-
hij van zijn beginse-
- -, te zijn
Doeuna's.
werd hij
(hij was
te> critkk op
regime. Z’n
wrtspre-
populair bij
niet, dat hij
a Maar
Liet volhoudlen, zoodra hel
van annexipnislisiche
rinomden vorm dan
;he legerbereiding en
/«•passingen be-
zlj bij haar be- I
op to wij-
;iego, roden tot
kwestie L gc-
Aorlog voering
ten, voor wel
Int roet u en
j CHUMT wo*>.”
uittreden van
naak, die Voor
bijzondere be-
'.ijn heengaan
rdin genoemd,
de militaire
tegenover do
Rijn zouden
vort g-noegen
- - „even.
Van dta Ironie® i» er geen
leger berichten van het Wewtïronl
in* kling van patrouiliegt-vechtim ton Noor
den van Reims en van anlileric'-otrijd op
den rechter-Maasoever op htt
voux-Bois de Chaiune en ten
Lens.
De vlieger» zijn f"
Uren luui een vlieger-bomiban
op dto Belgische kustplaatsen,
Vllsidngen duidelijk kon word
nomeh.
en
nut den
te helpen
log en mijn
leider van
1 'aarom heb ik besla
~in»n Bij het jmwuJ
I ik alleen g- Hd dl
overwegingen,
mch ar i
sedert
i abonnementen
len aangenomen
De onderhandelingen te Brest-Litofsk. De stem*
ming in Oostenrijk. - Generaal Ara over den
toestand* - In den Pruisisohen Landdag. - Anarchie
in Petrograd. Carson afgetreden. -
Aan de fronten.
ONS ÓVEBMCHT.
Ook do arbeidOr.4 moeten nog eenig ge
duld oefenen- Zij mogen echter overtuigd
zijn, dat de beste wil Instaat werkelijk en
spoedig tot den vrede ta komen
po kwesties1 waar het on» gaat, zijn niet
heel eenvoudig.
De ontruiming der bezette gebieden bij
voorbeeld is een zaak, die zeer nauwkeu
rig moet worden overwogen-
Er bestaan voor deze gebieden, wan
neer zij wederzijds van troepen worden
Ontbloot, wezenlijke gevaren, en wij heb
ben eenige ervaringen opgedaan, waaruit
wij moeten besluiten, dot zich in deze ont
ruimde gobiedien zeer booze elementen
zouden kunnen mengen.
Ook biedt de tegenwoordige
het Russische leger t.nniinete -
geen waarborg, dat zich geen benden
b zullen afscheiden en op eigen ge
ld de verlaten gebieden te bezet-
daar al p'underend huls te hou-
hebben
*aiar
terenavond van vertelde, als
niet hadden. We kunnen leven zonder
weelde, maar niet zonder elkaar,
ete ik niet zonder jou, dat wil ik
kennen.”
„Neeu, lieveling, neen,” zei hij en rilde
alleen bij de gedachte haar weer te moe
ten mfeöén, „we zouden niet buiten, elkaar
kunnen, nu niet meer. Ik begrijp ook ei-
genlijk niet, hoe ik dal zoo Lang heb kun
nen voihouden. maar altijd hoopte ik, dat
er eenS een tijd zou kauw®, die ons tut
elkaar zou brengen. Daarom ging Ik in
die algrijeelijke zaken, om zooveel geld te
ken hun taal. Natuurlijk is h(| een waags
maar wagen mo m«n met allé dingen, en
daar |>t n ik evenmin bang /oer n jt jij,
want lik geloof dat we( nog ^eim sacneu
gelukkeg zullen leven.”
dat dagboek tbn, Al*n,
't verder bewprdken. Ik zal
zal wm ADb
om zeur, en dan
-het wjbre uit hem
Maar, hoe ga j® nu doen mei
i zuiveren
_.jcr schadeioos-
bijlegging van de sta-
inogeltjk- Maar zulk een overeen-
ing moet spoedig gevondbn word n,
de hiding niet aan de handen van
het bestuur der socJ&al-dlemiocrat.Bche partij
ontglippen wil.
Men zal goed! dodn te Berlijn de be
weging met belangstelling U’ volgen hi
dden hvt conflict ook bijgeL'gd wordt en
de rust weerkeert, zal men toch oen zeer
delicate toestand krijgen, waannetto men
ook in Duit-schlandi rekening zal moeten
lioudvn. Het volk kan voihouden en zal
ook den oorlog ter zijner verdediging voor
zoover dtat noodligi is, voortzetten -
het volk wil niet
gaat om het bereiken
doelen, in welken vern
ook. Indlien de Dui soh
de Duitscho politiek geen
leven witen, dan zullen
tekeningen, moeten letten on deëo stenKnin-
gen in Oostearijk-HongorijSy
In het Pruisische Hubs van Afgevaar
digden is door den onafhafikelijk-socialist
Dr Melder een zeer hef.ige rede gehou
den legen den oorlog en tegen annexatie.
De VórwilrtJJ brengt daarvan dit gc-
dceltp ondier die aandacht
„Toen de minister van Finandi&n eer
gisteren de Vereenigde Staten bespotte met
de opmerking ,,Het groote leger aan
gene zijde van dien Oceaan kan noch
awenumiLn, noch vliegen het
n eC I” toen had hij ons. toch ook
iftoqlen zeggen, waai op hij die zoo
sliste voorspelling eigenlijk grondt,
rlngseliat eiwle woorden hebben zich
altijd, zeide M-, ernstig gewroken.
Te Breöl-Litovsk heblien tot dusverre
alleen de Russische revoliMionairen eei lijke
openhartigheid en breede opvattingen ge
toond en aan dien dag gcogd. Het op
treden van onze onderhandelaars kan niet
e«na aanspraak maken op do bekoring van
het nieuwe, laat staan op een beteekenis
voor de wereldgeschiedenis. Als de®»» on
derhandelaars onder zelfbeschikkingsrecht
der volken eerst de beslissing van een of
and..e onbevoegdie vergadering van nota
belen en vervolgens een volksstemming
onder den druk van vreemde wapenen, wen-
schen, te verstaa®, dan doen zij wat vroe-
verdienen, dat ik jou kon vragen* 1n nu
ben ik uit de zaken gegaan en heb je ge
vraagd, juist nu ik het niet had inioeMm
doU-”
„Ja, zoo zie je, dat je hei even gded
eeji jaar of twee geleden had kunnen doen,
dan was ’t misschien veel eenvoudige r ge-
wéo’4 Het is alweer een bewijs, van de
vaagheid van de mensehelijke plannen,
mtor, Adan, wij moeten naar huis om te
lunchen. Als wij er niet zijn, zal Sir Ro
bert ons laten opsporen, misschien js hij
e/l al mee bozig, en ik hoop in de ver
keerde richting."
De naa»ni van
hen ulni een koude witida laag
eai een poos liepen zij zi
iw« Schouwburg.
AdministratieTelef. Interc. 82.
maclünegeweren begonnen Üp
punten zijn re|xte barricades
i enige uit Krooikrtadt oan-
itfjueu dtxd aan
..Lkm eerst
dan ziill n wo
Jeekh I een» uithooren, die
vtntelleh als ik hem er
zal ik <ens probecren,
te krijgen **J~
oom r
Met een enkel woord 1»
treden van Sir l d'ward Cart
jelache oorlogskabinot gemd
u verbond miet de lertohe
zijn sclwijven aan C
zegt Carson
„Het U: 2.
hel resultaat van
hare bestuiten zullen leideni lol oen toe-
.stand, waarin de regeer in g over ernstige
zaken jn Ierland ie beslis.-*® zal hebben.
Na nauwgezette overweging ben ik tot de
zekerheid gekomen, dat het beter zal zijn,
dal het oorlogskabinct diio zaken betreden
de Ierland buiten mij om boftan<kTl. gezjien
de groote rol, die ik vroeger in (tehouie-
rulo-zaak heb gespeeld en |e beloften, dlo
ik aan mijn vrienden In U|l»ter heb ge
daan. Ik wensoli bovendien i geheel en al
vrij te zijn in eigen oordoéi ofntrent- don
nieuwen tuestand. daarbij rwening hou
dend nut den plicht, die op on» allen rust
om te helpen bij de voortzi lt.ng vaar den
oorlog on mijn persoonlijke Verplichtingen
als leider van de Lerwohe unionistische
partij. Daarom heb ik bodiken mijn ont
slag te nemen Bij het nemen van dit be
sluit werd ik alleen gd4d dpor de boven-
ginonnde wl_
„Ik wensoli ar nog du.dn lijk
zen, dut er sedert ik ben ti
het oorlog»kabinet nooit eèn
weest, In verband met de o
of de beginselen en <teehiud|
ke wij strijden, waarin Ik 1
de andere ambtgenoo cn nlej
Deze verklaring maakt het
arson lot een begrijp*lijxe :>oak, die voor
het oorlogskablnit van geen l'
teekenJs is. Een verluw kan
voor liet kabinet ook niet woi
daar zijn uitlatingen over
opera ties der n.ente-troe]
Duiweiie, die tot over
worden teruggejlrongen,
aan het kabinet hebben gege
nog
daarv an,
legenheif
ten om
dwi.
Daatrhij tent echter nog dat wij In déze
streken zeer belangrijke somtmen belegd,
spoorwegen, aangelegd, bedrijven in wer
king gesteld en bestuursinrichtingen
vestigd hebben, die alle in het belang
bevolking op een of andere wijze verze
kerd moiten wordten.
Wij hebben, daar ook groote braak-lig-
gendie vlakten in cultuur gebracht en naar
d» zaken zich op het oogenblik
is onze voeding girootendfeete op
le gebieden aangewezen.
Dat alle® moet natuurlijk in ordte ge
bracht worden. Ik betwijfel niel dat men
erin zal sla,gen hieromitrent tot een over-
ecnkomBt te geraksn.
De goede wil ii aaai beide zijden aan
wezig, do motdlijkhedten zijn niet onover
komelijk, slechts oen weinig geduld- moet
de bevolking hebben. Zij mag niet dade
lijk nerveus worden wanneer de onderhan-
delingen bij gelegenheid tot botste'
mien, daar het er om
sm, die zich nog op
vrede voordoen, te ven
Het Berliner T a
dezer dagen een correspondentie pit M
nen gedateerd 17 Jan., waarin üc J
wordt geschilderd. Daarin schrijft
respondent van dat blad', diat de reg<
zeer moeilijk aan do wenschen der
ders tegemoet kan komen, om li-Lr
nog voor grooter moeilijkheden te koi;en
I te staan. Wel ia waar zijn in Bohem^n
nog voorraden, dbch daarover heeft de re-
geering ongeveer evenveel te zeggen als
de bolsjewiki-regeeringi over Finland
Indien de regeerlng enkel en alleen den
arbeiders den maag moest vullen, zou zij
machteloos tegenover hun beweging ge-
Maan hebben. Doch de arbeiders hebben
GOlIISIIIL101 lil\T.
INGEZONDEN MEDljpEELINGEN: 1-4 regola /IJS, elke regel teer /040.
Op de voorpagina 50 hooger.
duidt, maar dat is nu voor on» geen
den, om ons ook gedrukt te gevr
„Neen, Barbara, want wij heb
altijd elkaar.”
„Ja!” zei ze en sprong op. „Wij heb
ben elkaar, tot dat de dood ons scheidt en
ik denk niet dat hij dat vooreest doen zal
ik voel dat hij dat nog lang niet doen zal,
Alan; dat jij en ik samen oud zullen wor
den. Du» wat kan de rest ons öchelen
Over twee jaar ben ik vrij. En dam... als
dc nood aan den man komt, laat ik hen
allemaal loopen,” en zij zette haar lippen
vast op elkaar, „en ik trouw met jou, wat
ik kan doen ai® ik meerder jarig ben,z al
zou het mij ook die laatste cent kosten die
ik nog had.”
„Neen*, neen,’’ zei hij, „4at zou een on
recht zijn, ten onrecht tegen, je zelf en
een onrecht tegenover je afstaawm^ingen.”
„Gioedrilan, Alan? dan zullen we wach
ten, en misschien konft hrt (geluk nog
wel voor ons waarom niet? In elk
geval ben ik aóó gelukkig, als ik nog
nooit geweest ben, lieve Alan, wat onze
beDtemming was, dat hebben we nu ge-
vondteo, nu voor altijd, en de rost zijn
bijzaken. Wat zouden, we hebben aan al
het geld van de Asiki's waar Jeekie gis-
vertelde, al» we elkaar
als je een bepaald antwoord) wilt hebben
ja, dat wil ik, aJa mijn oomi het goed vindt
wat ik niet dienk, omdat jullie ruzie hebt,
maar dan in elk geval ©ver twee jaar als
ik vijf en twintig ben en mijn eigen baas-,
tenminste als wij ie» hebben om te trou
wen, want wij moeten todh eten. Op het
oogenblik bestaan on-z» aardsche goede
ren Itoofdzakelijk in een groote hoeveel
heid aardsche liefde, een goede kast vol
kteeren. en een Gele Afgod, die je, na het
gebeurde van gisterenavond geen groot in
komen meer aal verschaffen./’
„Ik moet op dö een of amdere manier
geld zien te Krijgen,” zei hij.
„Ja, Aten, maar ik ben bang d!at het
niet gemokkelijk zal zijn, oart het eerlijk
te doen. Geen mensch kan iemand! gebrui
ken, dfie geen kapitaal heeft, wiens eenige
handelskennis is een korte, maar eervol
le militaire loopbaan, en een uitgebreide
ondervinding dier Afrikaansche koortsen.”
Alan zuchtte, haar opmerking was wel
juist, maar zeer ontmoedigend; haastig
voegde ze er bij:
„Ik bedoel, dat we nog een guii
ten offeren aan mijn advocaat tn w
well Misschien kan hij geld los krijgen,
na dim dbod of zoo," voegde zij er aar
zelend bij. „Ik* meen na ooms dood.”
„Als hij dat doet, Barbara kon ik tech
niet leven van jouw geld: dat is eenvou
dig ónmogelijk
„Kom. maak Je daar niet bezorgd over
Alam. Als we eenmaal die vage duizenden
beet hebben, zul jij er wel gauw meer
van nïfiken, want, ,,wïe veel heeft, dien
zal veel gegeven worden.” Maar op 't
oogenblik zijn ze héél vaag, m voor zoo
ver ik weet, dienen ze nu tot steun van
een wegkwijnende maatschappij. In elk
geval Is de geldmarkt bijzonder gedrukt,
zooofe de Times de beursberichten aan-
De Ijeffpiekingon te Brest Litofisk dhren
voort. De Duitsche commissie vervolgde
de met de Russifwhe vertegenwoord’igers
aangevangen besprekingen. De voorberei
dende werkzaaswheden voor verdere be
sprekingen der economisclie commissies
werden aan een sub commissie opgedra
gen, welke Maandagmiddlag reeds met het
werk begon. Zondag en Maandag hadden
ook die eerste ofKcieelel besprekingen plaats
van dte Duitsch-Riussisohe rechtecommlsBie.
In bijKonde-rhedien werden behandeld en
geformuleerd!: het «toen eindigen van den
oorlogstoestand1, alsbnede het nerstel der
diploniatieke en consulaire betrekkingen,
de vetrgoedtegs-kwestie en herstel van
staatsverdragen. Thans wordt over het
herstel dier particuliere rechten, onderhan
deld.
gi-r Bonaparta met voor hen» uiteijst on
aangename gevolgen dwd1, «i watirvoor
destijd» in LMii tech land» geen afkeurende
bewoordingen scherp genoeg waren
De minister sprak over de benadeeling
van Itet volksmoroel door den langen duur
van den oorlog, maar dat beteekendw vol
gens hem niet» tegenover de Bchittfrendc
wapenfeiten, van ons leger. Gehorte Volks-
klasrni zijn In een bodemloozeu afgrond
geslingerd, de onverzodvlijke begeerte naar
wintst treedt alle geliodcn der moraal met
voeten. Is het niet vi'eeselijk, als een nü
nister van dit ontzettend onheil zegt, dat
h«*t niet veel beteekent tegenover de roem
rijke daden van h.t leger
Spr. protesteerde verder tegen de on
rechtvaardige wijze, waarop de ortteuur
wordt toegepasi en zeide dat van de door
den Rijkskansrtier Ixdoofde verzachting niet
veel te merken is
Onze kie®*. zijn,
praterij moede, zoo dreigde hii,
van hun geduld begint te breken, en als
het niet anders gaat, dan zullen zij zich
gevechitsklaar maken 1 In uw eigen be
lang waarschuw ik u om den overihoed
der heemschende klasse niet te sterk te
spannen t”
ÏLHANDEL.
HA AG, Tal. SM.
EERING IQ
OORRADIG,
GARANTIE.
Poen ploteding, zei Alan, haar gedacih-
- J. 1 kooró. Ik ken de Wrat!
.Barbara. bang voor <a« manI klu.t, wnar lk ja4r gewe^i b«, lm<
.Een bHdje. antwoord*, as. „voor da o0n«,i4»sio lot reg.-llnv vL
aojn w ^lk nog orgeno bang voor kan aijn. ik heb volken iMpuLoSTan
I.Ooik een. beetje. Ik vree», dat we lapt
mrt hem zullen krijgen, hij is soms kwaad
willig en vindingrijk.”
.■Vindingrijk, Alan, dat kan ik) ook t
zijé Ik zal eenmaal mijn krocht met <Je
zijne meten. Hij kan ons nooit echeiden,
dan alleen door moord en daar zal hij
Zich wel niet aan wagen. Zulke menschen
aie' hij, komen niet graag in aanraking
met de wet. Die hebben te ved te verlle-
zeri. Maar natuurlijk zal hij het je lastig
maken, waar hij kan, om allerlei r-“de-
]V’e«r liepen zij stil naast elkander, in
gedachten, verdiept, toen plotseling Bar
bara het gcztolrt van haar vriend zag ver
beteren.
Alan, wat is er?” vroeg zij.
Iets, voor mij heel zeldzaams, Barb*-
B b el» n k o m s t der geallieerden.
DeParijartie bladen melden dat d - eer
ste ministers en de minister» van oorlog
van 1de geallieerdien binnenkort onder
voorzitting van Clrtnenceau «u Rn ver-
gadtrjm.
ra, ik heb een ingeving. We sproken im
mers daar slraks ovtv dat g|ud der Afli-
kl si? |Nu, en waarom zou ik qat niet gaan
haten
Verliaasd keek zij hem oad
„Htt lijkt me wel wat gewalgd,” zei ze,
zooiete al» een van die oiutern|eiiiingen van
oam.”
„NH Iralf zoo gewaagd I als je wel
denkt Ik geloof zeker dat hét bestaat en
Jeekie, den weg weet Ik gvlbof dat ik me
hcrliider dat er e?n plattegrond te met aan-
teefcemngen is in het dagbo* van oom
Austin, hoewel, om je dc waarin Ld te?rg.-
gen. (ie oud» lieer zulk een ongrtulkJig
hand-jé aohreef, dat ik nooit db heb
genoden om het te lezen. Zie je," ging
hij d}>gowonikn voort, „dat. te nu de
soort van zaken die ik kan doen. Ik ben
In Rutland blijft oen. toestand van vol
komen anarchie heerschen, hetgeen blijkt
uit het bericht dnt twee oud-MlnlskHfs uit
hot kabinet Kerensky
taal zijn vermoord.
Boljcwiklachoö. vei
rliaky is mMukt
Over den moord op de belde oudrMl-
nu&ters en de beteekenis daarvan seint Ha
rold WilAamö uil Petrograd aan de
t h ron dat zij den lien Dec. mot Grt-
rin Pahin gevangen waren genomen v6ór
<|e eerste opening Van de ConeiitU^nte,
daarvoor zij naar Pe rograd waren' ge
komen. Zij werden opgesloten in de Peter-
an t'aulvasüng. II<-t verblijf aldaar .-cbandde
hun gezondheid en na langdurige pogingen
Van hun vrienden werd toestemming g«‘-
deven tot hun vervoer naar het niatlne-
Ifospitaal.
Deze mooiti is do zwaarste slag, welke
nog is toegebracht aan de Kadettenpartij
welke twee harer bekwaamste leiders vei-
l/est. Sjjngau-ief stond bekend ais een
literst nauwgezet, eerlijk en oprecht man;
I ij was democraat
v olkomen dc bedtuigei
daan nimmer week
l|n af. Na in dv tweede Lkxsna
verkozen, had hij zlt.ing in alle D
opvermm-id werker als hij was,
(««kundige op finantiert gebied
dokter) en leverde de soherpsit
de begrooting onder het oude i
innemende manieren en groote
kéndlieixi maakten hem zeer
allle partijen. WLllams gelooft
éóai persoonlijke vijand had.
De Petrogradsche oor respondent van da
Corrie re dellja Sera bericht vol-
getns een draadloos telegram van liet Holl.
Mj. uit Bern det te Petrograd verschillen
de arrestatie® plaats hebben. Jn vertchil-
leiide stadswijken zijn straatgevechten met
De toestand in Oostenrijk blijft groote
zorg vereischen. Er heerscht een geest
van ontevredenheid onder die bevolking
over de onderhandelingen, welke de Brest
Lotofsk worden gevoerd en waarvan men
onderstelt dat zij niet bedoelen een. zuive
ren vrede zonder veroveringsplannen. De
vertrouwensmannen der arbeiders hebben
gis.eren in talrijke bijeenkomsten' zich uit
gesproken vóór die hervatting van (ten ar-
L» beid en rust m het land ..r is tot nu toe
van ernstige incidenten nog niets verno
men
Het hoofd van den general en slaf Arz
heeft aan dten oorlogscorrespondent van de
Arbeiter Zei'tung e.nige mMdfdee»
Jingen gedaan waarbij hij ten eerste ver
klaarde dat hij de opwinding bij de mas
sa begreep, wier betoonde offervaardig
heid boven allen lof wa® verheven en wier
verlangen naar den vrede hij ten vo le er
kende. Hij hoopte echter dat het gelukken
zou de arbeiders te overtuigen, dsait noch
de regeering, noch het legerbevel den vre
de eenige hindernis in den weg legde.
„Ik ben geen politicks, vervolgde gene
raal Art. en slechts in zooverre om
trent de vredesonderhandelingen ingelicht,
als het militaire aangelegenheden betreft
Dat kan ik echter stellig verzekeren, dat
er in onze gelederen, evenmin al» in den
kring der varantwocrdtlijke regieeringsper-
sonen ieAnand! is, die het vredeswerk zou
willen vertragen of op da lange liaan
schuiven. Het vrediesverlangen ta alge
meen. Niemand! denkt aan veroveringen en
annexaties, terwijl onze tegenstander®, in
’t bijzonder die in -het Westen, er nog ee-
nigermate van, verwijderd zijn van ver
overingen en annexaties te willen afzien.
Vin 't Oosten staat het eenigistoins anders,
maar daar doen zich moeilijkheden voor
van technischen aard, walker oplossing
eenig geduld rtschi.
ook politieke eischen gefQftwul<®rd Het
beduur der arbeiderspartij Jteeft verlangd
da spoedigste sluiting van den vrede, oen
daarmede in. overeenöteinlndng zijnde uit
oefening van haar invloed door de volks-
vertegenwoordig ng, en
dellijke demtlitaiiriseerini
door dwnooratUeertog
in de gemeenten.
De correspondent meent,, dat die bewe
ging niet den kop ingedriikt kan worden
en zegt, dat dte reden daarvoor in Jirt
griieel niet besproken behoeft te worden.
Indien de regiering dl? eischen dur so-
ciaal-demooratei» inwilligt en du® voor
allee den toon bij de onderhandelingen te
Brest-Litofsk verandert en duidelijker dan
tot nu toe te kennen geeli. d*at het tiaar
inderdaad te doen is om een
vrede, zonder inlijvingen <m i
stelling, lijkt een
king
atemmiii
inditn
Daar hij geen tegenwerpingen onder
vond, liet hij het weer los, fjJoeg zijn arm
om haar heen en (rok haar naar zich toe,
toen zoende hij haai-, eens en nog eens
vele malen met zulk een zalig gevoel van
verrukking dat de eekhoorn die in den
boom daarnaast alles van 't begin af nad
aangezien, zich overcompleet voelde en
weg Sprong, zonder terug te komen-
,.Ik heb je lief, ik héb jp lief/’ zei hij
lieeseh
,,Dat merk Ik,” antwoordde ze met een
zwak stemmetje.
„Houd je van me?” vroeg hij.
„Dot schijnt wei te moeten,Alan, anders
»>ii ik... O.! Alan, dwakte jongen,” en
«ach niet bekommerend om haar Zondag-
echen hoed, die liertemaai in elkaar ge
deukt werd en die z» daarom kater als
«en heilig aandenken bewaarde, liet ze
haa* hoofd op zijn schouders vallen en
begon te weenen, maar nu van geluk.
Hij zoende de tranen van haar wangen
toen, wist hij niet» meer te zeggen, en
tv vroeg hij haar of ze ajn vrouw wilde
worden.
>,Dat is gewoonlijk het gevolg van zul
ke handelingen, geloof ik,” wa» haar ant
woord, „ten mfagte dat hoort zoo. Maar
