VIJK.
No. 13613.
66e Jaargang.
Zaterdag 3 Februari 1018.
VERSCHIJNT DAGELIJKS
BEHALVE ZON- EN FEESTDAGEN.
Bureau: MARKT 31, GOUDA.
Eerste Blad.
Ml
worden dagelijks aangenomen.
Feuilleton.
DA.
-
4
Stolwijk,
•lerschs.
M Baretten
iHaar
4
DE GELE AFGOD
OPMAR,
GOUDA,
dellen.
KEER,
lOOaSTW.AT u
Het Recht van de Vrouw.
heusden&Co.
XTie-VL-ws- en -^d.-rrertoxi.tïe"bla.d- voex G-©-ixd.euezx Oxrxstxolcexi..
dansen,
Nieuwe Abonné’s
Administratie: Telef. Interc. 82.
RedactieTelef. Interc. 545.
Dit nummer bestaat uit twee bladen.
de R.
meer
laoon.
leeland.
ivaryxl
HAGENAAR.
124
25
12
Gewone advertentiën en ingezonden mededeelingen bij contract tot «eer fsreduceer-
den prijs. Groote letten en randen worden >erekeod naar plaatsruimte.
Uw
Advertentiën kunnen worden ingezonden door tuaachenkomat van «oliede Boekhan
delaren, Advertentiebureaux en onze Agenten.
ion haar
elde vaa
ad Baar
de vrouw de volle verantwoordelijkheid van
haar taak wordt opgelegd.
abonnementen
mi aangenomen
naar het
menschen
J en
ifcen
nu
uit
>ij de voor
uit, vroolljk
Bouw- ai Wenint-
■oommiMie Arana-
van
H. RIDER HAGGARD
door
Mevr. Storm van Leeuwen—Klerk d« Reu».
(Nadruk verbaden.)
I gnragaM ttfdig
«tonngan vaa wr*
vanaaksigHMda^
aa agaada to var*
‘vatisane
a Haag
stad-
II.
rtaar
looit
tea*
eek.
n proef
te waar
hebben;
vandaag,
ogfat o!
o" van
la voor-
•raebil.
II
elstot -
klieren
Ie Haar-
Uit»,
lat aes
I men
in wryft
richting
'ergadering van d*
voor de Bouw-
ROELHANDEL.
IKN HAAG. Tel. SU.
•RTEERING i0
N VOORRADIG,
EN. GARANTIE,
nu een ander ka-
-i of het at uk en de
daarin verkondigde theorieën misschien niet
strook en mét de denkbeelden van den
burgemeester persoonlijk? Nu solliciteert
onze burgervader inderdaad zeer ernstig
naar een plaat» in de rij van de .burge-
pereoonilijke levenoover-
als maatstaf nemen bij de beoor-
van de ambtedijke vraag ol de op-
van een stuk al dan niet wen-
i» voor de openbare orde en zede-
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal 1.50, per week 12 cent, met Zondagsblad
per kwartaal 2.15, per week 17 cent, overa waar de bezorging per looper geschiedt.
Franco per post per kwartaal 1.90, met Jondagablad 2.55.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons bureau: MARKT SI, GOUDA,
by onze agenten, den boekhandel en de po tkantoren.
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (behoorende tot den bezorgkring)
1—5 regels ƒ0.80, elke regel meer ƒ0.15. Van buiten Gouda en den bezorgkring: 1—5
regels 0.95, elke regel meer 0.18. Adver entiën van publieke vermakelijkheden 10
cent per regel.
,Het Schaakbord”,
g „Burgerplicht”
GOIDSCHE ttllHAXT.
INGEZONDEN ME DE DEE LINGEN: 1—4 regels 145, elke regel meer ƒ040.
Op de voorpagina 50 hooger.
'RECHT.
en abonnementen
rden aangenomen
Bank) theoretisch toe.
m quintenent v»0 hot
Schat, v. h. boekhoude
C. TER BRUGGRN
1016 Ij
I. C. BOUCHER. Des
sfsehsR
ten vel,
tor het
enarrni.
en na een maand zijn ze zelfs voor het
moeilijkste werk bekwaam.”
Een extra millioen werkt in de fabrieken
waar kleeren en schoenen gemaakt worden,
en ook daar doen zij allen arbeid. Voor het
construeeren van vliegmachines wil men
niet anders dan jonge vrouwen hebben. Ze
bekleeden het metaalwerk met linnen, vrou
welijke timmerlieden maken de vleugels,
vrouweljjke smeden staan te midden van
’t oorverdoovend gehamer en gedreun der
groote werkloodsen. Heele ritsen meisjes
met leeren schootsvellen voor en groote
brillen met donkere glazen op haar neus,
lasschen met oxy-actyleen metalen staven
aan elkaar.
En op het land zyn de vrouwen zoo on
misbaar geworden dat „The National Land
Council”, de onlangs opgerichte landraad,
in groote aanplakbiljetten heeft afgekon-
digd: „wy spreken hier namens de boeren
van het geheele land als wij zeggen, dat de
vrouwen, en de vrouwen alleen, ons ,het
noodige voedsel kunnen waarborgen.”
In Frankryk is de opoffering van de
vrouw niet geringer, en Duitsche bladen
weten eveneens schitterende staaltjes te ge
ven van de moed van de Duitsche vrouw.
Het zou ons te ver voeren dat alles uit
voerig te beschrijven, doch de conclusies
van Laut in de Petit Journal en Th. Wolff
in het Berl. Tageblatt, welke wij hierboven
weergaven, spreken voldoende. Is het won
der dat Engeland, nu de vrouwen het (pas
sieve) kiesrecht heeft toegekend, wat de suf-
fragetten met al haar daden van geweld
niet hadden kunnen bereiken En er is geen
reden welke grond geeft te veronderstellen
dat de Nederlandsche vrouw, als zij daar
toe geroepen werd, niet evengoed zou too-
nen dat zij tot alle werk in staat is, wan
neer het Vaderland haar noodig heeft.
Er is hier wel eens gespot met de urgen-
tieraden en wat die presteerden, maar men
mag den arbeid dier raden niet als maat
staf nemen om te beoordeelen wat de vrouw
in Nederland kan doen, omdat immers de
meeste vrouwen, en o.i. terecht, meenden
dat zy alleen dan haar werkkracht moesten
aanbieden wanneer die werkelijk onmisbaar
bleek, d.w.z. in tyd van oorlog. En de Ur-
gentie-raden zijn in de oogen van het volk
een soort dames-kransjes en heel niet popu
lair.
Wij hebben hiermee willen aantoonen
hoe in dezen oorlog duidelijk de ontzag
wekkende kracht, welke de vrouw kan ont
wikkelen, is gebleken; het is jammer jdat
de oorlog het middel moest zyn, doch daar
tegenover staat dat, wanneer ‘de vrede een
maal gekomen is en de vrouw haar opoffe-
t en Alan kreeg
en „Ben je daar’»”
De vrouw is in dezen oorlog
de gelijke gebleken van den man
in physieken moed en redelijk
weerstandsvermogen. Soms heeft
zij hem overtroffen.
(Ernest Laut in Le Petit
Journal.)
Eenige honderden vrouwen die
timmeren kunnen, zyn naar
Frankrijk ontboden, om barak
ken op te richten voor het Fran-
8che leger.
(The Daily Chronicle.)
De Duitsche vrouwen hebben
een niet minder zware taak dan
onze soldaten aan het front.
(Wolff in het Berl. Tagebl.)
Er is door ’t heele land een film gegaan,
die den titel droeg „Fransche Moeders” en
waarin de hoofdrol werd gespeeld door die
bewonderenswaardige actrice Sarah Ber
nards de eeuwig jeudige. Menschen, die
dit trilbeefd hebben gezien, getuigen dat
het roerend schoon was. Hoe kan het an
ders? Zijn de Duitsche, Engelsche, Fran
sche, kortom alle Moeders in oorlogvoeren
de staten, die het liefste wat zy hadden,
moesten afstaan voor het land, onze bewon
dering, onzen eerbied niet waard? Daar is
de vrouw die haar man, de moeder die haar
zonen betreurt, en daar zyn de vrouwen die
eiken dag weer opnieuw vurig bidden: „laat
mij dezen bitteren drinkbeker voorbijgaan”
en toch kunnen schrijven: „houd goeden
moed, m’n jongen
Daarnaast is een andere categorie: van
de vrouwen die werken op het land, by de
vervoermiddelen, op de munitiefabrieken.
Dat zijn MWtounobiliseerde vrouwen: haar
aantal stijgt in Engeland tot over het mil
lioen. En wat ze kunnen uithouden bleek
toen in ’t begin van den oorlog 200.000
vrouwen gingen arbeiden in het arsenaal
van Woolwich, waar ze niet konden over
nachten, en ’s avonds naar Londen terug
moesten keeren per spoor, soms met zestien
in een coupé, zoodat een groot aantal moest
staan gedurende de reis van een uur. Dan
hielden ze ongeveer zeven uur over om te
slapen. En weet U wat de Directie van
haar arbeid zei? „In veertien dagen heeft
een vrouw het meeste werk onder de knie,
ring zal zien beloond door het recht mee
te spreken in het bestuur van den Staat,
er geen elementen in de Volksvertegen
woordiging zal zyn dat zich sterker tegen
het verbreken van den vred^kant dan juist
het vrouwelyke. Want de trouwen hebben
naar lichaam en ziel geleden, meer dan de
mannen aan het front.
Maar ook, al blijft de vrouw geheel op
eigen terrein want alleen deze abnor
male omstandigheden hebben haar gemaakt
tot plaatsvervangster van den man dan
toch heeft zy aanspraken Óp de rechten,
welke de staat toekent aan ieder onder
daan. In andere landen heeft men dat in
gezien, b.v. in Noorwegen, waar zy volledig
kiesrecht heeft; en het werk wat zy daar
doet is uitstekend, vooral op het gebied van
armenzorg en opvoeding. In Zweden heeft
een vrouw „Kamers van Arbeid” opgericht,
waar kinderen allerlei handenarbeid kunnen
leeren. En in de Comjnissie die daar
te lande door den staat werd be
noemd om een nieuwe armenwet voor
te bereiden, was het een vrouw die met
het secretariaat werd belast In Denemar
ken, waar ieder belasingbetalende vrouw
boven de 25 jaar het actief en passief kies
recht heeft, ging de helft der kiesgerechtig
de vrouwen bij de eerste gelegenheid ter
stembus, terwijl 76% der mannelijke kie
zers opkwam: 127 vrouwen werden gekozen
in 85 van de 1206 Deensche gemeenten.
Vooral in de Voogdijraden wordt haar in
vloed uitstekend genoemd. In Kopenhagen
alleen zijn 13 Voogdijraden met 17 vrouwe-
lyke leden en 23 vrouwelijke plaatsvervan
gende leden. Er is in Denemarken ook een
instelling die wij hier niet kennen, de z.g.
hulpkassen, die In elke gemeente moeten
bestaan en ten doel hebben de gegoede ar
beiders vrü te houden van de openbare
armenzorg (anders verliezen ze hun bur
gerrechten). Tóen, nu 10 jaar geleden, dat
instituut ging werken, kwamen niet minder
dan 2500 namen van vrouwen uit de stem
bus en op vele plaatsen werd een vrouwe
lijke voorzitster in het bestuur van een
hulpkas benoemd.
Zoo blijkt toch wel dat de vrouwen in
*t maatschappelijk werk hebben een eigen
terrein, waarop zij met succes arbeiden, een
eigen richting, waarin zij meer bereiken
dan een man. Want de vrouw heeft speci
fieke eigenschappen die haar voor dit werk
bij uitstek geschikt maken: de kennis van
het individu, zijn krachten, zijn wenschen,
zijn bedoelingen en geheimen, dat is echt
vrouwelijk. Maar om deze eigenschappen
zoo te benutten dat zjj goede vruchten voor
de samenleving draagt, is het noodig dat
1 Februari—31 Maartf 1.—
Weekabonné’s 12 cent
Waarlijk, wij griooven dat dé burgc-
muuster beter had gceiaan met z»jn toe
stemming te geven tenzij het zijn bedoe
ling 1» geweest om dr. Waich gratis een
goede rtxjkuuo te bezorgen... em bedoe
ling, die moeilijk te oudérqtolten te, dlooh
die Imaat gedacht moet worden*.
Het te nu moeilijk om op de weigering
terug te komen. Maar het ia misschien
wel een wi/ao les voor onzen silmuvn
burgemeester, die nu een» stuikeldie, om
dergelijke grapjes niet meer uit te baden
Al veie jaren hangen er ha onze rtWk
dettue plannen tot het bouwen van ewi
nieuw stadhui». Natuurlijk beeft de oor -
logaioeatand deze alle opgeschort. Aange-
zien echter nog niet wae vaaügteteW op
welke plaate het zal verrijzen, wad liet ió
dezen lijd om goede geligmlieul geweest
om dat eens uil te vechten, r.otter i» dit
nog stwdlsi niet geschied, maar nu verlu.dt
toch dat een nieuw vooi
geiijksoi* bestuur op de
natuurlijk al jaren een voorstel,
zoovele liggen op allerlei gdri«
fz “7-
ken
weer
op 1
den
BRIEVEN UIT DE HOFSTAD,
ctwvn
De beeto breister struikelt wel erna en
het beste paard laat wel erna oen steek
vallm, zoo grapjaste em le<-raar uit mijn
jeugdjaren, wanneer hij ten bokje echoot.
Men zou er nog vele voorbeelden aan kun
non toevoegen, en mtosdikn ook. deze,
dat de slimste burgemeester wel eens een
doiuhcddljo begaat.
In do llaagHclie burgmeester Ls onte-
genzoggelijk een zeer slim man Het is
dian ook we) een uitzondering dat hij een
domheidje begaat «n dat vergote men
niet— domheid en slimheid zijn zeer rela
tieve begrippen.
Maar ter zake.
Indertijd weigerde hij toestemming te
vorleenen voor de opvoering van een too-
neeteluk van Dr Jan Waioh, gttiteld
„De hoogste wet.” Het etuk heeft al» ge-
goven de kweeile van de dim^weigerïiig.
Het h» te begrijpen dat In deze moeilijke
tijden een burgenjBeHter Hjover niet een
dergeljjk onderwerp behandeld wil zien
i chter dacht zjjn AnuAerdamuche collega
er andere ovef. Die liet het stuk onge-
DMieid. Het word tweemaal opgevoerd en
niet de minste spoor Van oproer, relletjes
enz., het eenige toch waarvoor wi bur-
genKMMter bevreesd kan zijn als hij de
opvoering weigert.
Na die twee opvoeringen werd het ver
zoek tot den Haagechm burgemeester ge
richt, hcrltaald en terecht wem men er
op da* er mi geen steekhoudende nxtau
was op te noemen, waarom men
thans de opvoering kon weigeren. Inmid
dels lieeft dr. Waich hter ter stede zijn
stuk reeds voor een groote groep toehoor
ders voorgelezen. Onze burgmitwtor was
ecliter onvermurwbaar m verbood ander
maal de opvoering.
Deze weigering krijgt i
rakter. De vraag rijst nu
huishoudster voor den dag kon brengen
voor de lunch en begon toen zijn wande
ling in veel beter stemming, die nog op
gewekter werd door het sucoeo dat hij had
bij den huurdwr, d.ea hij overh&alde csn
met de nieuwe gebouwen te wachten tot
het volgend1 jaar. Hij overlegde bij zich
zelf, dm er in een jaar van alles gebeu
ren kon. Toen keerde hij terug door het
bosch, waar een aantal pas gevelde eiken
klaar l>u om van den bast ontdaan te
worden. Dat was gwn opwekkend1 gezicht,
het leek zoo wreed om die hooge boonten
te dooden, juist nu ze hun knopjes uitsta
ken naar eefa nieuwen zouter in 't leven.
Maar hij troostte zich roet do gedochte,
dat ze toch veel te diclu op elkaar ston
den «i dM h« hout werkelijk noodig was
voor het landgoed. Toen hij het hufe weer
naderde-, met een bosje witte viooltjes, die
hij op <«u besohut plekje voor Barbara
geplukt had, zag hij een automobiel met
meer dan gewone snelheid aankom*1» in
de notenlaan, die beschouwd werd als het
glanspunt van de plaate Barbara nat er
in met haar kamenier Sneil, een vrouw
van middtHlMure leeftijd, mrt wie hij bij toe
val op zeer goeden voet wa«, omdat hij
haar eens een dienst had bewete1®. die
hemzelf nogal last had veroorzaakt.
De automobiel hield stil bi
deur, en Barbara sprong er l...
lachend; zij zag er even frisch en bekoor
lijk rót de lente.
„Wat zal hier ten scène vin komen,
lieveling.” Alan booldwchuddend, torn
ze «dmHük alleen waren in d* hal.
(Wordt vervolgd.)
Dienselfden morgen om elf uur eerst,
stond Alan op van zijn ontbijttafel en
ging een pijp staan rocken aan de open
deur van de prachtige ,,ha|Hf)’, pp Yar-
ley-fc, waarvan de wanden evenals de bi
bliotheek bedekt waren met geeneden e.ken-
bout uit den tijd van I lisabeth en waar
voor elke oudfhöidkenner honderden pon-
zou willen betalen. Het was een lie
relijke morgen, zooals die somtijds tot ons
komt In een Fngesche Aprilmaand, wan
neer de luaht even zaoht is als in Italië,
•Is de geuren uit den grond' tot on» op-
■üjgen. als wierook en lichte wolkjee drij
ven langs den zacht blauwen hemel. Hij
stond daar en keek nadr het park waar
de olmen al groene tintjes vertoonden en
do knoppen van dé esBcheboomen. zwart
waren als git. Maar de noteboomen en de
groote eiken, met hun duizendjarige stam-
®on, stondk-n daar nog kaal en leeg in
hun wlnter-naaktheid. Alan was in diep
nadenken verzonken en onwillekeurig kwam
de vraag bij hem op, hoeveel van zijn
voorvaderen daar wel gestaan hadden op
mezelf do plek, turend) naar diraelfdk- boo-
die ontwaakten döor den adkni der
«nte- Alleen die boonten en dat landschap
wisten dat., die boomen die hen allen had
den zien dragen naar den doop,
altaar en. naar het kerkhof. Die
zelf waren reeds lang vergeten. Hun por
tretten, elk in de kleeding van hun tijd',
hingen hier en diaar aan de muren van
het oude huis dat eens hun eigendom ge
weest waö en door hen was bewoond
maar wie kon zich hunner nu nog herin
neren Van velen waren de namen zelfs
onbekend. En zij, die in hun tijd zulke
belangrijke personen waren geweest, had
den zich zeker niet kunnen voorstellen
dat ze eenmaal tn vergetelheid zouden
raken, daarom waren hun namen niet op
de schilderijen vermeld'.
Fn nu zou het einde komen, ate hij-het
ten minste niet op dé een ol andere ma
nier kon verhinderen. Wat er van de ou
de beritting overbleef dé verder afgele
gen landerijen waren reeds lang verkocht
zou onder den hamer gebracht worden
en het eigendom worden van een of ander
vooruitstrevend man wien de fortuin gun
stig was en die een huisgezin wilde op
zetten en misschien In later jaren de schil
derijen, die aan dé wanden hingen, zou
gaan beschouwen alsof ze van zijn eigen
voorvaderen waren, bewerende dat hij de
plaat., gekocht had, omdat hij een familie
lid was van het oudé, vervallen ra-?.
Zoo was de loop der dingen en mis
schien moest het zoo zijn, maar Alan
treurde bij de gedachte aan het voor hem
zoo droevig gevolg. Als hij met die za
ken had' kunnen voorlgaan, zou alle® an
dere! zijn geweest. Nu, op <ïit oogenblik,
zaten zjjn gewezen compagnons. Fir Ro
bert Aylward! en Mr. Chaanpcrs-Haswell,
ongetwijfeld op hun kantoor van graniet
in de City, waarschijnlijk besprekingen te
houden met Tx>rdt Specton. die zijn plaats
had ingenomen bij de groote onderneming,
die dien dag tot* stand zou komen Zonder
twijfel regende hrt nu aanvragen om aan
deelen met den eersten post en per trie-
gram en van tijd tot tijd kondigde Mr.
Jeffreys het nummer en het aantal aan,
terwijl Sir Robert keek alfiot 't beun ui t
aanging en Mr. Haswell zich in de han
den wreef, opgewekt fluitend! Hij kon ze
haast benijden, die mensuhen. die groote
fortuinen verwierven, te midden der be
weging en opwinding van een heftig geldr
jagend bestaan, terwijl hij hier stond zon
der inkomen, zonder geld, starend naar
de hoornen ep naar de schapen, die daar
tuaschen liepen met hunne lammeren; hij,
die rots al zijn arbeid, slechte een mL-
lukte was Zuchtend ging hij heen om
zijn pot te haten en uit te gaan. Hij moest
een huurder gaan opzoeken, een slimme,
lastige man die altijd nieuwe gebouwen of
vermindering van hiiur rischte. Hoe kon
hij nu gebouwen betalen? Hij moest van
hem af zien te komen of hem laten heen
gaan
Plotseling drong een schel geluid! van
een elektrische bel tot hen» door. Hit klw am
van de telefoon die hij mét groote onkoe
ten op Yarleys had' laten aanleggen, toen
hij lid van die firma was geworden, t n
einde in directe verbinding te zijn met het
kantoor in fxmdén Werd hij nu nog
opgebed uit oude gewoonte? Hij ging naar
het toestel, dat was aang’ebracht in een
kleine kanjer, die hij voor studeerkamer
gebruikte en nam de spreekbuis in de hand.
Wie te d'aar?” vroeg hij. „Ik ben Yar
leys, Alan Vernon.”
„En ik ben Barbara”, was het ant
woord. „Hoe gaat het met je Heb je goed
geslapen
„Neen, zeer slecht.”
„Zenuwen, Alan, je bent zen u wadi tig.
Hoewel ik een slechter dag achterlden rug
had dan jij, ging ik om negen uur naar
bed en, bewaakt door era goed' geweten,
sliep ik tot van morgen negen uur, pre
cies twaalf uren Vindt je 't niet slim van
mij om aan deze telefoon te denken, dat
zou jij niet gedaan hebben? Oom te naar
Londen vertrokken, bezwerend dat er geen
brief van jou in het huis zal kouten, maar
hij vergat, dat er la elke kamer ecu. tele
foon ia en, verbeeld je, ik spreek op 't
oogenblik vlak bij zijn kantoor, zoo wat
een paar yardé van zijd hoofd af. Maar
dat kan nu geen kwaad, hij hoort het
tóch niet. Mijn zegen rust nu op den man,
die de telrioon hdeft uitgevonden, tot nu
toe vond ik dat niets dan last. Voel je je
nog ai opgewekt, Alan?”
„Zeer erg het tegendeel,” antwoordde
hij, „ik beft nog nooit in mijl leven zoo
somber geweewt, zelfs ni t toen ik dacht
dat ik aan de zwart-watetkoorte zou ster
ven. Ook Iteb ik een mas-sa dingen met je
e bespreken en dat kan ik allemaal niet
doen door middel van dit atechuwdijke te-
legraaidraadje, dat mteschien wordt belvte-
terd door jo oom.”
„Dat had ik ook bedacht,” antwoo.dtfe
Barbare, „daarom telde ik je nu maar
dadelijk even op om j© goeden morgen te
wensohen en te zeggen, dat ik bij Je kom
lunolteni per automobiel met mijn kwue-
nier Snell alk begeleidster All's is in
orde hoorl geen tegenpraatjes, ik kooi' bij
jou „lunchen”. Ik hoor niet wat je negt,
kan me niets schelen, wat die nveusohen er
van zeggen Ik kou» bij je lunchen om één
uur, zorg dat je dan thuis bent. Goeden
dags ik heb niet veel noodig om te eten,
als er voor Snell en den chauffeur maar
wat is. Goeden dag
Toen werd er gebeld,
op al zijn „Halla’s” en
geen antwoord meer.
Alan bestelde het beste wat de oude
niorj
op -v
oen pijp
van de
waarvan
irstel van liet da-
koiitei te. Er ligt
zooateer
_*‘ed. Het zijn
do complete voorstellen. Ze komen, ze prij-
op dé raadsagindai en zij verdwijnen
In de donkerte van de archiefkasten
iK-jt stadhuis Men pleegt namelijk in
Haag het ijzer te amedén als het drie
nraal heet te geweest ai voor de derde
maal te afgekoeld Hrt plau, dat er lag,
sjrekte om midden in de oude stad een
groote massa huizen af te breken en daar
ter plaatse een stadhuis te stichten. Pre
cies dus ate in Rotterdam. Of dit nu voor
den Haag eeti passend© plaats te, valt te
betwijfelen. Aan het midAleeuwsobe denk-
beeld, dat een stadhuis midden in <te stad
moet staan, behoeft men. tegenwoordig niet
meer vast te liouden. Men doet veel beter
met het ergens in dé buiUnwijken te plaat-
M&i Het publiek hM<t op het stadhute -
niet veel te nuaken: het overgroot» con
tact tusBchen burgerij en pub lek heeft
schrifteiijk plaats. I n in dó buitenwijken
te het terrein er nog op In te richten, zoo
dat daar lets goed» valt te verkrijgen In
de nauwe stad) blijft men nu eenmaal door
de ruimte gebonden en zal ninuirer ex-n
zoodanig terrein zijn te vork rijg en, dat
een monurnen aal gebouw een» in vollen
omvang valt te zien.
Hopen wij dat het oude conserv
niet dé overhand krijgt en dat dkro
binnen afzien baren tijd een nieuw
huis rijker wordt op an plaats, overeen
komstig do waardigheid van een monu
mentaal gebouw.
een
meesters dde hun
tuiging als maatsl
deeling
voering
schel ijk
lijkheidL
Hoe het zij, do burgemeester weigert
En het gevolg daarvan te geweest, dat
„Het Vaderland" thans het toonev-lstuk
als feuilleton gaat plaatsen. Daarmede
wordt het onder do oogen van ettelijke
duizenden gebracht; een numeriek veel
grooter succes dan in een schouwburg
dat montere getal weegt wel op
het gerote aan suggestieve kracht die
eenmaal van een tooneelstuk pleegt
te gaan.
