Donderdag 21 Februari 1018.
56e Jaargang.
No. 13029.
U
;n
I
veen.
Feuilleton.
i, Kerkwea.
I
de gele afgod
XTievfws- ezx^.d."V“extexi.tie"blebcL',TrooxQ"O-CLc9-SL ezx Oaacxstxelc©»..
BEHALVE ZON- EN FEESTDAGEN.
VERSCHIJNT DAGELIJKS
IBureau: MARKT 31, GOUDA.
be
n,
Redactie: Telef. Interc. 545.
kt.
Op
op
wat
5
»A.
burg, 7J4 u Het
(Wordt varvolgd.)
Advertentie» kunnen worden ingeoonden door tiwcbenfcofneC van «oliede Boeiden*
delaren, Advertentiebureaux en onze Agenten.
Abonnementen
aangenomen
B-mumtu
ELDER M Tt
IIKEK M HEEFT
IfEROiEMTi."
r Vrou-
Italië.
zei Alan, die door de
zijn masker had loepen kijken
de Réunie", Le-
tot besttijdïng' der
Op de fronten bepaalt dé strijd zich
tot plaataeiyke acties. In het Oosten trok
ken de Duitsche legers Estland binnen, ter
wijl de legergroep van generaal Von Lin-
singen op Kowno aanrukt, ter ondersteu
ning der Oekraïne.
ïn Palestina heeft na een stilstand door
de regens veroorzaakt, generaal Allenby den
opmarsch hervait.
deren werd verzocht als bemiddelaars op te
treden. De Russische soldaten van Finsche
nationaliteit zullen nu het eiland verlaten.
Tegelijk zullen de Ruasiecbe soldaten aan
boord van de Zweedsche schepen vertrekken.
kkerij
ON Gouda.
Gouda en den bezorgkring: 1—5
i publieke vermakelijkheden 10
geregeld tijdig
tvangen van ver-
vermakelijkheden,
e agenda te ver-
van
H. RIDER HAGGARD
door
Mwr. Stom van Leeuwen—Klerk de Beu«.
(Nadruk verboden.)
Zondag en Maandag werd er gevochten
op de Aalanris.ellanden, tueschen de Russi
sche soldaten die de forten bezetten en het
kleine corps nationale wachten van Man
nerheim, die op de eilanden waren geland.
Hierbij werden de huizen der bewoners ge
bombardeerd.
Een Zweedsche marine-expeditie, gezon
den ter bescherming der bewoners, kwam
tusschenbeide en slaagde er in de vijande
lijkheden te doen staken. Zweedsche offi-
GOUDSCHE COURANT.
Bond voor
to over It'
De toestand in Rusland moet allerbe-
droevends zijn. Zoo bevat de „Lok. Anz.”
een beschrijving van den toestand in Pe
trograd, zooals deze werd gegeven door een
der kprt geleden uit Petrograd terugge
keerde leden der Duitsche commissie. De
straten verkeeren in verwaarloosden toe,
stand. De sneeuw ligt meters hoog en diepe
gaten maken snel rjjden ónmogelijk. Of
schoon de regeering 30 roebel per dag be
taalt voor straatvegen, denkt nieanand er
aan, zich aan te melden. Het beschaafde
publiek is of gevlucht of het houdt zich in
Alen stapte nu recht op de Astka af,
terwijl de beschilderde man hen in het
voorbijgaan, woedende blikken toewierp.
Hij bleet staan en zei
Administratie: Telef. latere. 82.
de huizen verborgen. Gewapende benden
dringen echter vaak in particuliere wonin
gen. De z.g. Roode Garde bestaat uit men-
schen, die te lui zijn om te wericen. Zij
ontvangen 30 roebel per dag en hebben
niets te doen. Zy dragen geen uniform, doch
sjofel kleeren en zijn van geweren voorzien.
De huizen zyn den huiseigenaren ontno
men, en door oomité’s van huurders in be
zit genomen. In een groot hotel verklaarde
het personeel den hotelier voor afgezet en
zich zelf als bezitsters. Het zakenleven staat
volkomen stil ten gevolge van de onzeker
heid en onberekenbaarheid van alle toe
standen. De bevolking ontvangt dagelyk»
125 graan brood. Groenten ontbreekt ge
heel. De dandesiene handel in levensmidde
len bloeit, geweldig hooge prijzen worden
betaald, zoodat een heel bescheiden huis
houden maandelijks tegen de 6000 roebels
koet.
Parallel aan deze rede van v. Seidler,
heeft ook v. Kühlmann voor de groote com
missie van den Rijksdag gesproken. Hy
wees er daarbij op, dat het (gezien het ver
loop der onderhandelingen te Brest Litofsk
en de houding der bolsjewiki tegenover
Finland en de Oekraïne) niet mogelyk was
te gelooven aan werkelijk vredelievende be
doelingen van Rusland. Daarom, zeide hij,
moeten wij zorgen voor rust en orde in de,
aan het door ons bezette gebied grenzende
landen. (Een zeer rekbaar begrip; er is
steeds aangrenzend gebied van bezet ter
rein!) Ook v. Kühlmann sprak over het vre
desverdrag met de Oekraïne en legde er den
nadruk op, dat een niet-toegeven inzake
Cholm, de vredeskansen belangrijk zou heb
ben verminderd. Het schijnt, dat de Oekrai-
ners toch reeds hun eischen gematigd héb
ben, in het bewustzijn een goede verstand
houding met de Centralen, onder de gege
ven omstandigheden, moeilijk te kunnen
ontberen. Intusschen is, zooals wij gezien
hebben, de grensregeling ten aanzién van
dit district, by nader overleg geregeld zóó,
dat veel speling overblyft, hetgeen dan ook
als een tegemoetkoming aan de Poolsche
verlangens dient te worden opgevat.
Ten aanzien van hét draadloos telegram
van de regeering te Petrograd, waarin
Trotsky meedeelt de vredesvoorwaarden te
aanvaarden, zeide spr., dat het officieele
karakter van dnaadlooze berichten te vaak
geloochend is, zoodat men om een schrifte.
Hjkc bevestiging heeft gevraagd, welke ook
werd toegezegd. Of men echter zeer hoop
vol gestemd mag zijn, na alle voorgaande
ervaringen met deze regeering"! In ieder
geval zal men spoedig weten, waar men
aan toe is. Met Oostenrijk wondt reeds over
dit nieuwe voorval overleg gepleegd en die
gedachtenwisseling zal spoedig geëindigd
zijn, daar het onderwerp te Brest-Litofsk
immers reeds volkomen is uitgeput. Wat de
nieuwe vooruitzichten op vrede met Rus
land betreft, v. Kühlmann achtte deze door
het sluiten van den vrede met de Oekraine
en door den militairen druk, alsmede door
het falen van een zekere hoop, die men te
Petrograd ongetwijfeld gekoesterd heeft
(n.l. revolutie in Duitsohland) veel beter
geworden. „De hoop kan uitgesproken wor
den, zeide hy, dat wfl thans het doel zullen
bereiken. Maar wij zullen ons eerst verheu
gen over het groote feit van een vrede met
Rusland, wanneer de inkt van het verdrag
droog is.*’
FRANKRIJK.
Ko«meensohe papieren
Sedert 4 Februari weigeren de Party-
ache banken Roenvrensohe ohèque» to be
talen. Op do ParijBOhe beun» wantal op
7 dw geen Rooineemwlie papieren mwr
geaccepteerd.
Over de door Troteky genoemde „ver
kapte oorlogsschatting", welke de Centra
len aan Rusland zouden willen opleggen,
wondt thans van Duitsche zijde gemeld, dat
de Duitsche onderhandelaars slechts waar
borgen. hebben geëischt, dat de vorderingen
van de onderdanen der centrale rjjken op
den Ruseischen staat zouden worden vol.
daan. Een etoch, die verklaard wordt door
de annuleering dar Russische» «taatsleenin-
gen en nietig-verklaring der waarborgen
voor verschillende spoorwegüeeningen. Om
aan dezen eisch kracht bij te zetten, hebben
de Centrale autoriteiten toen in het bezette
gebied de domeinen en kroondomeinen in
beslag genomen, welk beslag zou wonden
opgeheven door voldoening der vorderin
gen.
De Centrale regeeringen zullen aan dezen
eisch vasthouden. Bovendien zou het in
hun bedoeling liggen, ook de vorde
ringen van neutrale burgers op Rusland
in dien eisch te begrijpen, als daar
over met de neutrale regeeringen overeen
stemming is te bereiken.
ENGELAND.
Geheime aocialiiten-
conferentie 1
Reuter meldt dat de intergeallieende con
ferentie der sodalisten te Londen geheel
geheim zal zijn, maar waarschijnlijk zal la
ter een officieele mededeeling worden gepu.
bliceerd.
OOSTENRIJK-HONGARIJE.
De Poolsche ministers.
De Wiener Zeitung publiceert een keiser-
lyk schrijven aan den mimater-president
Seidler en do ministers Crviklineki en Tura.
dofski, waarin hy mededeelt, dat hy het
ontslag van dezen niet aanvaardt en hen
van zijn volle vertrouwen verzekert.
In Finland duurt de terreur der
bolsjewiki voort, en trekken de Roode Gar
den steeds moordend en plunderend het
land door.
In 1900 is den Finnen door Rusland ver
boden, nationale legers te hebben. Vóór
dien was er een volledige militaire organi
satie, thans echter moet deze overal in der
haast worden geïmproviseerd. Daarbij
komt, dat de Finnen geen munitie bezitten,
terwijl de Bolsjewiki daarover rykelyk be
schikken. Het gevaar komt daarenboven
van alle kanten. De kuststeden worden be-
I dreigd door de Russische Oostzeevtoot en
de steden in het Zuiden door de Bolsjewiki,
Wel is Zweden’B hulp ingeroepen, maar dit
land verkeert te dezen aanarien in een moei
lijke positie. De Finnen hopen nu, dat
DuitecMand hun hulp zal verleenen tegen,
over de bolsjewiki-vijanden. Van Ameri-
kaansche zyde ie Finland thans steun toe
gezegd, wat betreft de levenamiddelenvoor-
ziening.
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal 1.50, per week 12 cent, met Zondagsblad
per kwartaal 2.15, per week 17 cent, overa waar de bezorging per looper geschiedt.
Franco per post per kwartaal 1.90, met Zondagsblad 2.55.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons bureau: MARKT 31, GOUDA,
by onze agenten, den boekhandel en de po tkantoren.
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en o vatreken (beboerende tot denbezorgkring):
1—5 regels ƒ0.80, elke regel meer ƒ0.15. /an buiten C
regels 0.95, elke regel meer 0.18. Adyer entiën van
cent per regel.
fleurde. Concert
ankmisbrulk.
INGEZONDEN MEDEDEELINGENs 1—4 regel» IJS, elke rv»
Op de voorpagina 50 booger.
Gewone advertentita en ingezonden mededeelingnn bty contract tot «eer gereduceer
de» prijs. Groote letters en randen worden jerekeod naar plaatsruimte
41
„Goed1,” zei Alan, die door de oog
holten van zijn masker had loepen kijken
hij opk ergens een plek kon vinden,
*&ardoor ze konden ontsnappen doch
WJ vond er geen.
u3e jpn®t'n t0ru® naar ^un Warner, düe
“bttschen geboend en opgeruimd was.
Miiwelijks warm zij er in of d4 deur
open en daardoor kwamen lange
va» Aalkipriesters, die allen gebukt
£*ngen onder den laat van lederen zak-
•«b die zij op hun rug droegen en op
t**8*1- stapelden bij het steen en aütaar.
Utajna opende elk van de priesters, als
“P®®1 gegeven toeken dien zak, dien hij
,®8^a®en badi, en Alan zag dat ze ge-
Vu™ waren met goud; good! in «tukken,
in beker», goud in vaatwerk, heel
gebroken meer goud1 dan Aaian ooit
n wJn ,Wm E«»i«n had!
«Waarom brengen ze al dien rommel
Wneen F’ vroeg hij en Jetkie vertaalde
“jn vraag.
lsl een off','r 'Lan ^l'n Hoer van
iL*4?0 l^onoa,” antwoordde do hoofdpriee-
«r buigend, „een geschenk van de Aslka.
V® blanke in dón. hemel geboren, had'
W de Ogula’s laten zoggen. dM hij goud
*«e hebben Hier iö het goud! dht hij ge-
Galicië weer geheel
O os ten r y k sch.
Naar wordt gemeld, b de bepaling vkn
de yredesovereenkomat met de Oekraïne,
die de grens vaatatelt overeenkomstig de
Redevoeringen van v. Seidler Ln v. Kühlmann. -
De vooruitzichten op een vrede met Rusland. -
De ellende in Rusland en Finland.
Plaatselijke front-acties.
[VERZICHT, i
heden verlangen, dan zouden wy niet alleen
den Oekrainschen vrede hebben laten mis
lukken, docifj wjj zouden Mk de teere draden
(het zelfbeschikkingsrecAder volken) heb
ben doorgeéneden, die wellMt tot den alge-
meenen vrede kunnen leidemX^
Wat Rusland Groot-Ruilamfctogt men
thans, ter onderscheiding van de afzonder
lijke staatjes) betreft, zeide Seidler, dat naar
de regeering te Petrograd zelf had ver
klaard, datland niet meer in oorlogstoe
stand met Oostenrijk verkeerde, en spr. ge
loofde ook niet dat dien oorlogstoestand
herleven zou. Wel is waar, trekken de Duit-
schers verder in Rusland op, (ter bescher
ming der rasgenooten in deze provincies,
zooals dat heet) maar Oostenryk had in
volle overeenstemming met de bondgenoo-
ten, het besluit genomen aan deze actie
geen deel tq nemen. Wat nu de krijgsge
vangenen betrof, minister Czernin zou zoo
spoedig mogelyk de onderhandelingen met
de Russische regeering over de uitwisseling
dier gevangenen hervatten. De zich in de
Oekraine bevindende gevangenen wier
aanal tamelyik groot is zullen natuurlijk
zoodra de omstandigheden zulks toelaten,
naar hun vaderland worden teruggezonden.
BUITENLANDSCH NIEUWS.
DUITSCHLAND.
Die IV oliklfbahd voor VAiJheidl
en V ader 1 énd
De iXiltedie Rljki&Mwtier heelt den
voorzitter van den „volksbond voor vrij
heid en vaderland” (de antagonist van
de vadieriamtaparüj), prol. dr. Francke,
oiutvMigtsi on» een. veretog van hem to hoo-
ren over het otitataan, het doel m de
werkzaanduid van den volkaliond. De
bond jöc»U thans uwer dan 4 mill toen to-
dbn
ONS OV1
In het Oostenrylcsche Parlement heat
minister-president Seidler, bij het indienen
der voorloopige begrooting, een rede gehou
den, die in meer dan een opzicht belangrijk
is. Eerst sprak hy over het vredesverdrag
met de Oekraïne en wees op het belang
daarvan, speciaal met het oog op de le-
vensmiddelen-voonziening, aangezien de
Oekraine de verplichting op zich heeft ge
nomen vóór èlies, haar overtallige land
bouwproducten af te staan. Alle desbetref
fende regelingen zyn dan ook reeds ge
troffen, en de president hoopte, dat de leve-
ringen nog dit landbouwjaar aan Oostenrijk
ten goede zouden komen. Allee hangt hier
bij natuurlijk echter af van de transport
mogelijkheden in een land, zóó door den
burgeroorlog geteisterd. Mocht het de
Oekraine met gelukken de granen te leve
ren, dan zyn ook de overige bepalingen van
het verdrag krachteloos, maar zal men toch
in ieder geval gewonnen hebben, dat de oor
logstoestand op dit terrein geëindigd is.
Het andere gewichtige punt in het ver
drag is de clausule omtrent Cholm. We
hebben gezien welk een oppositie deze be
paling by de Polen verwekt heeft Het
blijkt intusschen dat de regeering in deze
naar een middenweg heeft gezocht. Zoo ver
klaarde Seidler, dat den vorigen dag door
de vertegenwoordigers van da Oekraiaische
Radalm 3e Oekrainische regeering een aan
vullende en toelichtende verklaring bij het
vredesverdrag werd onderteekend, volgens
welke het gouvernement Oholm niet de
Oekrainsche republiek ten deel valt, doch
over het lot waarvan, te zijner tyd, door een
gemengde commissie met toepassing der
etnografische beginselen en het aanhooren
van den wensch der bevolking zal wor
den beslist
De commissie zal dan uit vertegenwoordi
gers der contracterende partyen en uit
vertegenwoordigers van Polen worden ge
vormd met van elk dezer partyen een gelijk
aantal afgevaardigden.
Wy hebben, vervolgde Seidler, het zelfbe
schikkingsrecht voor de volken van LL
thauen, Koerland en Polen erkend en er is
geen logische, of mureele reden te vinden,
waarom den Oekraïner» dit recht te onthou
den. De heeren der Polenclub kunnen niet
loochenen, dat het grootste deel van het
gouvernement Oholm sterk met een Oekrai-
itische bevolking is doorspekt en dat ook
deze natie het recht heeft om te worden ge
hoord.
Hadden wy gehandeld, voegde hy er aan
toe, zooals de heeren van de Polenclub dit
„Wat ie dat voor een wee&tm vroeg
Allan, over zijn schouder heen aan Jeekie.
„De hofnar ?’v
„De echtgenoot van Aslka, majoor. Hij
geen nat, hij heel verstandig, maar kijkt
een beetje somber, om zijn tijd1 gauw i».
Kon», majoor, Aaika wenkt ona. Ga op
uw buik Liggen en kruip dat gewoonte
hier,” voegde hij er bij oeervallend |op
zijn handlen en knieën, evenals dl? pries
ters deden, de achter hen aan kwamen.
„Ik zie haar nogi liever hangen,” ant
woordde Alan woedend.
Toen liep hij, vergezeid van den krui
penden Jeekie en den stoei voorover ge
vallen priesters de lange zaal door tet op
eenigen afstand van den troon, bleef daar
staan en boog voor de vrouw in do stoel.
„Ik groet u, banke!” zei ze zacht,
nadat ze hem een poos had aangestaard
„Verstaat u mijn taal ff’
,.l en beetje,*' antwoordde Alan in de
AfJkHiael, „maar mijn bekende kent het
goed m kan het vertalen."
„Dat doet mfij genoegen," zei zij. „Ver
tel me eens, is het in uw land geen ge
woonte om op de knieën te vaijon voor
de koningin, en zoo niet, op welke ma
nier groeten zij haar dan.?”
„Neen!” zei Alan met behulp vaftJo
kie „Zij groeten haar, door hun hoofd
deksel af te nemen en haar hand te
kusaea.”
O I” «4 zij. „Wefnu, u dlraagtt geen
hoofdldieksel, dus, kus mijne handen zij
strekte die naar hem uit, terwijl zij den
man, die Jeekie hem als haar echig noot
had voorgeeteid', een stomp gaf me haar
voet, blijkbaar om hem o>p zijde te doen
Alen stapte
wenscht heeft."
Alan keek neer op het goud, dat toch
eigenlijk het doel was van zijn komst.
Als hij het heelhuids in. Engeland had',
zou hij rijk zijn en aan zijn zorgen zou
een einde zijn gekomen. Maar hoe kon hij
het naar I ngeland krijgen. Hier had het
voor hem' niet de minste waardel
„Ik breng de Aaika mijn dank," zeide
Alan, „en verzoek haar om dragers, die
mij dit geschenk, naar mijn eigen lan’l
kunnen brengen, want voor mij en mijn
bediende is het te zwaar om samen te
drageot’’
Bij deze woorden K glimlachten de pries
ter» even en zeiden diat de Asikadeblan
ke Heer wenschte te zien m van hem
Kleine Bonsa in ruil wildö ontvangen
Zijn vraag kon hij tot haar zelf richten.
„Goedi,” zei Alan, „breng mij bij de
Asika."
„.Toen gingen zij op weg, Alan met de
doos waar Ketoe Bonsa in wa» en. Jeekie
achter hem aan. Zij trokken door gangen
en verschillende deuren tot zij eindelijk
kwamen aan een Lange, smalle zaal, die
met gouden platen was frigelegd. Aan. liet
eind van deze zaal stond op een verhoo-
gfag of troon een breede stoel, van zwart
hout en ivoor en in dien stoei zal, be
schenen door het licht dat u t een opening
van. boven op haar neerstraaide, de vrouw
uit Alan’s droom, prachtig om te aan
schouwen in haar schitterende kleedlerëh,
en die gouden kroon op het hooldi. Op
een bankje aan den voet van dien troon
zat een man, met ren schoon doch droef-
geeetig gelaat Zijn baar wa« verguld en
van achter in ren vlecht bij elkaar gebon
den, zijn getzicht was geverfd, rood, wit
en gecd hij dlroeg snoeren van helkleu
rige eteenen om zijn bals, zijn mfcMel,
zijn armen en enkels, en in zijne band
hield bij een soort van «chepter.
De El zaokweoitie.
De „Thnes" vemeeug uit Par ij», dat
de «ocialtotAsche partij imt 618 «X'nRnea
tegen 318 Kientlsders en 1(M onthoudin-
gwi, een resolutie heeft aangenomen, be-
treffcndb I IziaM-othartogen, waarin ver
klaard wordt, dlat de 1 >zas-lx>tharingschc
kwestie geen vraag ram twritoriaaj be
lang, doch van recht i» en derhalve een
internationale kwretie, zonder welker op
toMjtog geen rechtvaardigen of du uraan»
vrede kan wordtn gestoten. Het vredes
verdrag van Frankfort schendt dé een
heid van Frankfort e» verkracht het recht
der l izas-Lotharingere, om over hun ei
gen lol te bretissKm, dat zoo herliaalde-
lijk door hen is opgtfteolK.
„Hoe kan ik uw hand kussen, met dit
masker voor, Asika.”
„Dat te waar," antwoordde zij, dacht
even na en vervolgde toen „Blanke, gij
hebt Kleine Bonsa teruggehracht, niet
waar Kleine Bonsa die jaren geleden
met u is weggeloopen
„Zoo ia het," zei hij, de l&atete belli
der vraag ontwijkend.
„Uw boodschappers zeggen, dat gij een
geschenk in goud hebt verlangd in ruil
voor Kleine Bonsa Ik heb u dat gezon
den, is het voldoende Zoo niet, dan kunt
gij nog meer krijgen
„Ik kan het u niet zeggen, o Asika, ik
heb het nog niet bekeken. Msar, voor-
loopig bied ik u mijn dank, en verzoek
u om dragers, dlie mij kunnen helpen om
het weg te brengen."
„Gij wensch drogere,? herbaalde zij
nadenkend „Daar zullen we eens over
praten als gij hier eerst een» een paar
maanden Ik"U uiigerusi. Geel inij intus
ochen Kleine Bonsa, opdat zij naar haar
eigen plants kan worden teruggebracht.”
Alan opende dte blikken doos, nam het
beeld er uit en gaf het aan de prleeterie,
die he aannam en met een afangachtige
beweging, maar buitengewoon bevallig,
van haar stoel gleed, en op haar knieën
neerviel, het masker met beide handen to
vert haar hoofd houdend, en driemaal
haar gericht er mee bedekkend. Toen nep
ze de priesters en beval hen, Kleine
Bonsa weer op haar plaats ie breng m,
en door het heele land te doen verkondi
gen dat zij was teruggekeerd. Zij voegde
er bij, dat het feest van Klcina Bonsa,
naar oud gebruik, zou gevierd worden
in den nacht dar volte maan, binnen drie
dagen en dat alle maatregelen daarvoor
moesten worden genomen, zooals zij had
bevolen.
Nu richtte de boofdheelmreaUr zich op
zijn knieën op en kroop naar den troon,
daar nam hij hei Afgodbecld uit haar
handew, en kroop, onder het zingen van
een opgewonden zegeitedl mri zijn wetge-
teikn di» «ml dioor, tot aan de deur waar
door zij verdwenen. Zoo bleven «ij alleen
met Asika’» echtgenoot
Toen zij weg waren krek de Aaika dien
nmn nadeiikendl aan, en Alan, die hen»
ook door de oogholten van zijn maileer
bekeek, vond hem wei de moeite waard
om te bretudreren. Zooals reed» gezegd
is, ww hij niettegenstaande de erf en
de koteesele ornamenten waarmee hij be
hangen waa, toch «aer knap voor «ene
inboorling, m-t gord gevormd- trekken,
die ren Arebteche a/komrt zouth-n doen
vermoeden. Ook wan hij lang en gespierd
en niet ouder dan dertig jatvr.
Wat Aten echter he nire-t trof, was
niet dit alles, noch zijn juweetec ketffn-
gen, noch zijn vergulde staartvlreht, maar
zijn oogen, waarin een brandenden angst
gloeide, <n toen Alan dat z&ft, h<*rton>*rd»
hij zich liet verhaal dat Jeekie gedaan
had op the Court, over den echtgenoot van
AsAka, die tot krankifcnilghild werd ge
bracht door de gresstverschijDingen.
Nu sprak zij lot den man, noetndb aijn
naam en zet
„Inat ons alren, Mungana, ik moei
(ten blanken Heer spreken.”
Hij echeen dte woorden nkt te booren
en bleef Alan aanstaren.
v Conoordia Uit-
„ThaM”
IG
iS
F.
ar
ft
