s.
ft
lerf
s
erk
Zw.
né-
:n
VIJK.
eid
Zaterdag 23 Maart 1918.
'6e Jaargang
No. 13654.
BEHALVE ZON- EN FEESTDAGEN.
Bureau: MARKT 31, GOUDA.
Eerste Blad.
G
G
XTi cvl'WS- exx u^-cS.’rz-cxtexx'tï.e'bla-cS. voor Gro-txcLeL ©xx Oxrxstxelcexx.
VERSCHIJNT DAGELIJKS
DE GELE AFGOD
leren
i*t de leks*
■blettea in,
e gevolgen
weer he
rt meer dan
uitstekend
bekend
sfd.
De toekomst van onzen
groenten-export.
Feuilleton.
Administratie Telef. Inters. 82.
RedactieTelef. Inters. 545.
Dit nummer bestaat uit twee bladen.
AT
1078 186
Stolwijk.
HAGENAAR.
dat
2669 33
sn 70 ct.
DA.
(Wordt vervolgd).
abonnementen
en aangenomen
Gewone advertentiën en ingezonden medadeelingen by contract tot teer gereduceer-
den prjja. Groote letten» en randen worden wrekend naar plaatsruimte.
Advertentiën kunnen worden ingezonden door tuaschenkomat van soliede Boekhan
delaren, Advertentiebureaus en onze Agenten.
de Réunie"
tschap.
wijze, aang< -zie»
er
BRIEVEN UIT DE HOFSTAD,
coocxvi.
Het driiigend'-noodtznkriijke van de maat
regelen on» {►aal en p?rk te stellen aan de
GOOSCHE COURANT.
ijzing
van
H. RIDER HAGGARD
door
Mevr. Storci van LeeuwenKlerk de Reu».
(Nadruk v«*bodeo.)
plaats,
riekend
al t|if
nie. 8 u Lezing
nkeliersvereenlging
gouwen.
Mm
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal 1.50, per week 12 cent, met Zondagsblad
per kwartaal 2.15, per week 17 cent, overa waar de bezorging per looper geschiedt.
Franco per post per kwartaal 1.90, met iondageblad 2.55.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons bureau: MARKT 31, GOUDA,
bü onze agenten, den boekhandel en de po tkantoren.
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en o istreken (behoorende tot den bezorgkring)
15 regels ƒ0.80, elke regel meer ƒ0.15. Van buiten Gouda en den bezorgkring: 15
regels 0.95, elke regel meer 0.18. Adver entiën van publieke vermakelijkheden 10
cent per regel.
i. Neem
iboni,
s 35 ei
is,
n, slaapstoren-
oest bij ouden
kink- en slijm-
gebruike men
roop. 20
flacons f 4.—.
NHARDT,
ek Zeist.
en Drogisten.
Een minuut hng bleef hij kijken,
loon weer uit den boom, <n B gaf
zich naar de anderen.
vroeger gemiddeld) t> van de woningen
leegstond
Thans maal «r geen enkel lm te meer
leeg en het te binnen afzienbare» tijd niet
to wachten dat er één leeg zal staan. Het
z.g. „defensief” In den huurprijs kan dus
wel vervallen.
Wanneer dat allen in aanmerking werd
genomen zou er bij de meert® woning»*»
geeti sprake kunnen zijn van huur-ver-
Iwoging.
In de HUxlvn is het vak van huirtver-
huurder een niet aanzienlijk vak T Zijn
veelal kleine jimuiermnmdiaasj»'®. die niet
gescharrel van bouworedict, voorsdwt on
ie hooge hypotheken huizen bouwen. De
knop van de voordeur kan hun eigendom
niét heeien Zij leven tuasclieu den hypo-
theekhouder en dra huurder iiu. Wat de
een te weinig krijgt en de ander te vod
betaalt, steken zij voor de moeite van het
geld ophah n in dm zak Nu in den tegen-
woordigen tijd hel aanbod van hukt®» ui
en do vraag grool. hebben zij de
i gekregen hun slag te slaan.
de nieuwe huuropzegg
behandeld) op dezelfde
pen vast en waren dientengevolge den
volgenden morgen zeer frtech en ver
kwikt Toe» de zon opkwam' zag'n zij,
daA zij reed» over de lagune waren, on
giveer op de helft van de Asdki-k'ist. Zij
bevonden zich nu bijna op d.« plaats, «aar
de rivier, die zij (enige maanden gekden
bevaren hadden, zich in het meer uitstort.
Of hot bij toeval of handigheid was, Fah-
ni had merkwaardig goed in den juUicn
koers gestuurd. Nu bevonden zij zich te
genover een nieuwe moeilijkheid-, want
nauwelijks waren zij in de rivier geko
men, of zij bemerkten dat nu in Int dron^
ge jaargetijde de rivier op versche-i>l< i
plaatsen zoo ondiep was, drf 'lo nlrt
oAcr het zand en de moddei
kon komen. Er bleet hun t
en waren
morgen
Toen de zon
over
j vif genoemd.' geval had do
j<wpecifleeerd opgegvven ««l
liuurder was
een
Een medewerker van de Econ. Stat. Be
richten vestigt de aandacht in dat blad op
een in het „Weltwfrtschaflichs Archiv” van
15 Februari 1918 voorkomend zeer lezens-
waardig en voor ons land belangrijk ar
tikel van Garten-Direktor A. Janson te
Eisenach, getiteld: „Zur Entwicklung der
Gemüseversorgung Deutschlands”, waarin
wordt aangedrongen op krachtiger bescher
ming van de Duiteche groententeelt.
De schrijver zet daarin het volgende uit
een:
Zooals bekend is, steunt onze groenten
teelt voor een belangrijk deel op den export
naar Duitschland. De bezwaren van deze
eenzijdigheid op het punt van den afzet
werden, ook vóór den oorlog, door belang
hebbenden terdege ingezien. Vandaar po-
gingen om den uitvoer naar andere landen
te bevorderen. De bezwaren daartegen lig
gen echter eensdeels in de levensgewoonten
in verschillende landen, anderdeels in- de
omstandigheid, dat het groote volume en
de geringe duurzaamheid van versche
groenten een langdurig vervoer groote
moeilijkheden in den weg liggen. Het is
dan ook geen wonder, dat onze groenten
telers steeds met zorg alle pogingen gade
slaan, die men in Duitschland doet om van
den groenteninvoer qit ons Land minder af
hankelijk te worden. Ik herinner slechts
aan de beroering, die de voortiereiding van
het in 1906 in werking getreden nieuwe
Duitsche tarief in sommige centra voor
groententeelt hier te lande teweeg bracht.
Per slot van rekening is het toen nogal
meegevallen. Door de meestbegunstigings-
clausule bleef van verschillende van onze
groenten, waarvoor in het autonome tarief
hooge rechten waren vastgesteld, dank zij
de met Italië, Oostenrijk en België gesloten
handelsverdragen, de invoer vrij. Alleen
kool, vroege aardappelen en aardbeien wer
den belast. Vooral voor sommige koolsoor
ten was het recht zeer zwaar. Toch is dit
recht van weinig invloed geweest op de
pryzen hier te lande en op onzen uitvoer;
het is over het geheel doo^ den Dujtschen
consument betaald. De schrijver van het
genoemde artikel ontkent dit, maar is blijk
baar daaromtrent niet juist ingelicht.
Dit neemt echter niet weg, dat de toe
stand van onzen groentenexport naar
Duitschland altijd min of meer precair
blijft en dat men zich vooral thans wel
de vraag mag stellen: Wat zal de toekomst
in dezen brengen? Ongetwijfeld zullen
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN1—4 regels ƒ1.25, elke regel meer ƒ0.30.
Op de voorpagina 50 hooger.
vooral twee factoren zich te dezen opzichte
doen gelden:
le. de vermindering van de vraag naar
luxe producten;
2e. het in Duitschland waarschijnlijk nog
sterker wordende streven om het benoodig-
de voedsel op eigen bodem te telen.
De sub 1 genoepide factor zal vermoede-
lyk van zeer ongunstige» invloed zijn op
den af zet van de dure onder glas geteelde
groenten. Het is wel zeer waarschijnlijk,
dat daarnaar na den oorlog geen voldoende
vraag zal zijn tegen loonende prijzen. An
ders staat het echter met de culturen van
den kouden grond, speciaal de grovere
groenten. Vermoedelijk zal het verbruik
daarvan toenemen. Door de vermindering
van den veestapel en de algemeene ver
arming zal men, wat de voeding betreft,
den vegetarische» kant moeten uitgaan en
dit zal het gebruik van goedkoope groenten
bevorderen. De heer Janson wyst daarop
m.i. dan ook terecht en meent, dat men
daarom in Duitschland krachtige maatrege
len moet nemen om de groententeelt uit te
breiden.
Tot dusver hebben de pogingen om in de
zen tegen Nederland te concurreeren echter
geen voldoend succes gehad. De schrijver
erkent dit volmondig en wijst op de ver
schillende factorén, die den Nederlandschen
producent in gunstiger conditie brengen
dan den Duitschen^het vochtige en zachte
klimaat, de waterstaatkundige toestand,
speciaal in het poldergebied van Noord- en
Zuid-Holland, waardoor ook in droge jaren
voldoende oogsten worden verkregen; de
talrijke groote en kleine waterwegen, die
gemakkelijk en goedkoop vervoer mogelijk
maken; de bestaande organisatie» op het
gebied van den verkoop (veilingwezen enz.
In Duitschland, zegt de schrijver, is de
groententeelt een wisselvallig bedrijf. In
vochtige jaren krijgt men een goede, ja
zelfs overvloedige oogsten, maar in droge
jaren komt er van de teelt weinig terecht.
Op een en ander is ook zeer juist gewezen
door een Commissie uit het Langendijker
Kóoldistrict, die in 1904 en 1905 Duitsch
land heeft doorreisd, ten einde zich in ver
band met de dreigende tariefsverhooging
een oordeel te vormen, aangaande de moge
lijkheid of Duitschland onze kool inderdaad
zou kunnen missen.
Door die minder gunstige omstandighe
den, zegt Janson, is het telen van grove
groenten in het groot niet voordeelig en
voelt de Duitsche landbouwer er weinig
voor, zjjn bedrijf in deze richting te ont
wikkelen. In gunstige jaren kan hij zijn
overvloed niet of slechts tegen lage prijzen
afzettenin ongunstige jaren iw de invoer
uit het buitenland oorzaak, dat de prijzen
niet stijgen in verhouding tot de geringe
opbrengst. De schrijver meent echter een
middel aan de hand te kunnen doen om dit
groote bezwaar uit den weg te ruimen, be
staande in de oprichting niet Staatshulp
van talrijke groentendrog®1 jen, het heffen -
of vertioogen van invoerrecht op buiten-
landsche groenten en het opheffen der bij
de spoorwegen bestaande gunstige bepalin
gen inzake het transport van uit het buiten
land komende groenten. Da groentencultuur
zou dan kunnen rekenen op een regelmati
ge» afzet en loonende prijzen. Bij over-
vloedigen oogst zouden groöte hoeveelheden
kunnen worden gedroogd en bewaard om
verbruikt te worden in droge jaren. Boven
dien zou men steeds voorraad hebben voor
gebruik in oorlogstijd. Niet alleen vleit
Janson zich, dat Duitwhland zoodoende
het buiten den invoer zou kunnen stellen,
inaar hij rekent zelfs op uitvoer.
Mocht het hier in korte trekken weerge
geven plan tot uitvoering komen en levens
vatbaar blijken, zoo zou het er voor onze
groententeelt, die toch van de te verwach
ten moeilijkheden inzake de producten der
glascultuur waarschijnlijk al schade genoeg
zal ondervinden, slecht uiteien.
Ofschoon de~oorlog inzallerlei verhoudin
gen een zoo geweldige omkeering zal bren
gen, dat voorspellingen zeer gewaagd zijn
en men zich voor de toekomst geen gouden
bergen behoeft voor te stellen, komt het m|j
toch voor, dat er ten aanzien van het door
Janson ontwikkelde plan voor onze telers
drie lichtpunten zijn. In de eerste plaats
heeft de ervaring geleerd en wordt ook door
den schrijver erkend, dat ons land op het
punt der groenenteelt over zeer groote
natuurlijke voordeelen beschikt. Hiertegen
zal de van Duitsche zijde té voeren strijd
zeer moeilijk zijn. Voorts hebben wel in de
oorlogsjaren dé gedröogte rr oen ten groo-
ten opgang gemaakt, maar dit is hoofd
zakelijk slechts te danken aan de voordee
len, die zij aanbieden voor legergetorujk. De
vraag is echter nog steeds of zij den zoo
spoedig verkregen naam in vredestijd niet
weer grootendeels zullen verliezen. Speciaal
komt het mij zeer onwaarschijnlijk voor,
dat men in Duitschland In droge jaren er
genoegen mede zal nemen het geheele jaar
door, ook in den zomer, gedroogde groen
ten te eten. Neemt men ten slotte in aan
merking, dat versche grove groenten een
voïksvoedsel bij uitnemendheid zyn, dan
moet het, mede met het oog op de toe
nemende demochatiseering van het Duit
sche Rijk, zeer onwaarschijnlijk worden ge
acht, dat de Rijksdag voor plannen als de
door Janson ontwikkelde zou zyn te vinden.
Intusschen is het voor onzen tuinbouw
van belang voortdurend de aandacht op de
zich in Duitschland ontwikkelde meeningen
gevestigd te houden.
rij nootl gelukkig geweewt. Wijle»
Drucker lueft dat In de Tweede Ka-
her haalde! ijk bet oogde Zijn ro>*pi«tem
toch ecu» te kmnen lot vereenvoudi
ging van het recht, de rechtsforumleering
en de rechtepraak, is hdaan altijd di<* van^
den klagende in de wovatijn gebleven
Helaan zijn de goedwBlenden daarvan
voyrtdurend de dupe, hetgeen het in de
zen brief behandelde geval nog een» ten
overvloede illustreert.
zou
en de anderen, doel»
hll is
tegenheid
Indian de nieuwe huuropzeggingnwet zal
worden behandeld) op dezelfde wijze ah
de huurconui«i»rfiew»< iu het hierboven ge
citeerde geval, belooft iftv nM veel goed».
De heer Mendels iiwlt volkomen gelijk
gehad toen hij in de hamer den MiuhHer
verweet, dat hij te laat en te omslachtig
werkte. Het had alles veel eenvoudiger
kunnen gtwhieden, indlcn kortweg was
bepaald, dafc leder die in huis woon
do daar in bied ah hij dat verkoos te
gen een cveutuiMvn hoogenm luniru^ljs,
na overleg uveti huurder en vei^iwrier,
door de cou4iói*dc van niet-beUngiietmen-
ilen vast te stellen De beide wetten b«-
OfOge» gczamentyk hetzelfde maar langs
zoon kromimen, langen rn onbetrouwba
re» omweg, dat het slechts wlomi gflnk is
U’ noemen wanneer ly« t lx-oogde doel te»
edotla toch bereikt wordt- De kronkelpa
den der juristerij heblien heel vaak iet»
goeds behvumerd, omdat de zaak langs al
lerlei zijwegen gevoerd, groo; gevaar liep
een verkeerden weg in te »laan on dood
te loop.». Wij ziji in Nederland) nu t de
jurlwte
prof
iner
om
lijk te treden, in de tegcnwoordagheiid van
Groot® en Kleine Bonsa en het geheele
volk. Zij» oogi viel nu op dten Mangana,
die bij die plechtigheid1 ook een belangrijke
pfcrtij te vervu len zou hebben gehad. Hij
zag nu ineen» dat er lets met dien mensch
niet in orde was. Er was een merkwaar-
dlg<- verandering op zijn ultgemergeld ge
laat gekomen. Het was net als dat van
een krankzinnige Op zijn verdroogde lip
pen stond het schuimt, zijn verschrikte
oogen rolden in hunne kassen, ziju ma-
g»ro handen grepen den kant van de boot
vast en hij begon te zingen of liever te
janken als een hond tegen de nwuan.’Jee-
kie slloeg hem op het hoofd en verzocht
hem st 1 t« zijn, maar hij nam er niet»
geen nollitie van, zGG toen Jeekie hem;
hard sloeg.
toppunt. Do man
kano, zoodat deze
en
volle maan
nog
hij
Nu bereikte dé extase hot
sprong overeind in de
als een razende heen
weer sohowXuelde Hij wees naar de
boven hen, en huilde harder
dan te vore»; hij wees naar iets wat
in de lucht dacht bij zich scheen te
zien en huiverde in doodsangst Toen ble
ven zijn oogen onafgebroken op t wa
ter staren.
Steeds door bleef hij staren, zijn hoofd
ging zichtbaar naar omlaag, totdat hij ein
delijk. zonder een geluid, zeer rustig en
onverwacht over de zijde der boot heen-
gleed. G «durendo eenige seconden zagen
zij Zijn heigekleurde kleederen in de diep
te wegzinken., toen wae hij verdwenen.
Feu oogenblik hielden zij stil, verwach
tend hem weer boven te zien komen, doch
nimmer meer zou hij verrijzen. Een door
schoten Üchaam zou niet sneller hebben
kunnen zinken Hei vm een vreeaeiijke
niemand: toen hun voedsel op was, teel
den zij van visch. die zij volop vangen
konden in de ond.cp, plaats»*» en van jon
g«* wilde oeuden dte tmtfchen het riet za
ten. Zoo kwamen zij ('irnKdijk bij do
hoofdrlvter waai- deze zijrivier in uitmond
de. Dankbaar dat zij zoover gekomen wa
ren, Iwloten zij hier te kampeeroti on
w aren 1» de vaste ov u tuiglng, dat indien
m< n heu auldcrvoigd bad, men daar nu
tech wd geëindigd zou zijn. Tenminste
dU geloofde Alan
Jt*ekte nW.
Den volgtnden morgen, vlok na zon»-
Opgang, wekte Jeekie zijn h.er.
..Komt een hier, majoor,” zei te hij op
plechtige» loon, ,,lk heb u iete aardigs (o
laten zieo.,*’ en hij geHdtte Alan naar den
vwt van een oudkn wilgebooni, „klimt u
nu hierin majoor en kijk goed.”
Alan ging omhoog Van dro bovooateu
tak van dien boom zag hij ielw, dat Int
bloed in zijn aderen deed «.ollcn. Nog geen
vijf mijlen achter hen aa.i kwamen aan
lederen kant der rivier twee einddooze
rijen imnaohen aan. Hij zag dad. lijk aan
de hoofddriurte, dat hrt moeien
zijn, hunne «peren blonken in de morgen
zon
klom
gebeurtenis. 1- en oogenblik heersch e die
pe stilte, die natuurlijk weer door Jeekic
verbroken, werd
„Die vroolijke snuiter te verdwenen,”
zeide hij nadenkend. „Al die oude geesten
zijn hem op tijd komen halen. H' t geeft
niets (o trachten de geesten te ont oopen,
zij gaan te vlug, en komen dAAr tevoor
schijn waar njemand ze verwacht. Maar
wij hebben zijn halsketting en er te nu
tenminste meer plaats voor Jeekic,” hij
ging gftnaickeiijker zitteil op de leeg?
lederen dhg ging hij in, een wel-
bad) en -took daardoor te veel
water zal hem nooit schoon was-
schen.'’ voegde hij er bij
Zoo staerf de Montana, <n dAt was de
lijk zang voor dien armen stakkerd. Alan
overdacht, dat indten de Mungana ni t zoo
jaloerseh geweest was, hij nu ook waar
schijnlijk in dlatzefde welriekende bad zou
gedompeld worde», en zijn gezicht even
ateohuwdijk temehilderdl zou zijn als van
den Mungana. Doch zou hij er in slagen
de betoovering te ontkomen der priest res
van de Bonsa's. die den ondergang van
zijn voorgangers geweest was? Of zou
een of andere duistere nAicli|t, gelijk die
welke den .Mungana tot den dood gevoerd
haul, hem in de armen der A^iko terug
steepen, of overtev&ren aan dien duivel
het Groote Zwemmend» Hoofd? Hij her
innerd® zich zijn laatste» droom in de
Bchalkamer en bij de gedachte eraan hui
verde hij, want door alles wat hij geulen
en ondergaan had, was o|j bijgeloovig ge
worden. Hij verzocht de mannen vlugger
te roden, steeds vlugger.
Dien gan®chen nacht roeiden zij voort,
om de beurt rustend Jeekte en Alan aile-
67
Alan (Dankte hem hartetlijk voor zijn
trouw zij roeiden tjnel voort en waren
nu reetfei vele mijlen van Asikiland ver
wijderd). Hij hoopte, diat hij dat land en
zijn inwoners voor het laait-st gezien had,
maai er was iets in hem! dat zeide, dat
die wensoh niet in vervjulling gaan zou.
Natuurlijk zou de Asika hem niet veroor
loven In vrede heen te gaan, zij zou geen
P°ghig ongedaan laten om hetni weer ge
vangen te nemen, daar waa hij zeker van.
Hoewd hij zoover va» haar verwijderd
was, scheen het hem toch toe, dat hem
haar woede als een wolk omhulde®
een wolk, die op een gegeven oogenblik
in een bloedregen zou losbarsten. En on-
getwijfe'd zou die wolk reed® losgebarsten
zij», was het nieft dat men hom f» zijn
makkers nog in de bosöchen verborgen
waande. Maar die vergissing zou natuur
lijk ontdekt worden en dan zou men n.et
de vervolging een aan vang nemen.
Hij keek, naar de heldere maan boven
beiu en peinsde erover, dat hij ware
hij niet gevlucht op ditzelfde uur op
den troon gezeten zou hebben en gedwon
gen zou zij» met de AMka In het buwe-
dat nu in lut dros
op verscheidend
dat d** boot niet
Liarpoelen heen
i dus maar één
ding te doen over uit de boot te gaou en
te loopenu
Zij lauddtn du«, gebruikte» eerst een
fliuken uiaaMijd en begonnen toen een af
schuwelijke afmattende reis. Aan b'ide
kanten tter rivier lag hel apgedroogde
moer ladekt met doodle rietstengels tpt
op een hoogte van wel tien of ötwaalf
voet. Achter dlit moeras warf zonder twij-
tel vasten grond, doch om dit t bereiken
moesten zij. indten hot <r was, zich een
weg baijtn door mijlenlange rietvelden
Zij vonden het dlus mnar veiliger de oe-
ve dw rivier te volgen. Zeer langzaam
-'echt, vorderden zij, dan- zij voortA' vm!
omwegen maken moesten, dan om drijf
zand te vernrijdan, dan* weer voor wn
kreek. Ook de steenen e» de dichte plan
tengroei hinderden hen zeer, zoodtu -«ij
vijftien, of hoogstens twintig ndjlen per
dag slechte vorderden.
Gestadig gingen zij voorwaarts, zage»
willekeur der huizen-vorhuurdersi
dagelijks, niet aleen uil <te v«*xnlob«'wij
ze waarop deze menselten optrenten alsook
uit hel ontoaggviijkv aantal gevallen ab
normale huurvorliooging dat bij de huttr-
commissies i» aanhangig g 'maakt. Hel
blijkt echter twen®, dau d»* wijze waarop
de hnurcomiinl'Wtiewet voorziet, zoo-lanig is
dat de wei dreigt te mislukken jnW ten
gevolg® van dit aantal
Wij lubben hier een geval voor ons
waarvan op 91 Aug. 1917 bericht werd
gtgiven aan de huur-comnitesie. Op de
I3en Februari j l. du» ö1/, maand lat- r
werd uitspraak gedaan, en d-an moet men
nog - zien op welke wijzp.
Ho. betrokken huls had een normale
huurwaarde van 41M) gld. s jaarn De
verhuurder bracht dit op 1 .Mei 1917 op
350 gld., <en belachelijke verhoog!ug na
tuur.ijk. De huur-coman'.ssie bepaalde dai
de huur zou zijn 160 gbl nmur en dat
is hef bijkans idiote, terugwerkende kracht
tot 1 Februari 1918.
Terwijl dus de eonimi-wde zelf verklaart
dat de huur 460 gld moei zijn, laat ze
toe dat (te huiseigenaar over he< jaar 1917
19d8 525 gld in den zak st ekt Op
déze wijze word-t de bedsoeilag van de wet
natuurlijk geheel miskend. De ^mur<om-
mifesic-wet laat toe, dat een dat vim van te-
rugwwkendc krach» wordt gesteld, maar
het 1» natuurlijk niet de bedloeJüng ge
weest dal daarvan op deze wijze mis
bruik zou wordtm gemaakt. Als uiterst»»
dntuni te geteld dio van 16 October 1916.
Het te na uurlijk de bedoeling geweest dat
de datum zou worden aangewzen, waar
op de onrechtmatige verbooging te inge
gaan.
Nu daaraan niet wordt vastgelioude»,
piregt de huurconunisste eenvoudig «abo
tag»* op de wet ate rij («enerzijds de ou-
rcclvtmatighaid erkent doch anderzijds den
verhuurder toAli gchee' geeft «at hij heb
ben wil
In het zooeverf
verhuurder gewpev
er al zoo duurder was geworden. Hij
kwam daarbij tot een totaal van 1H pt't.
van do huur dat wil dus «eggen van 72
gld op deze huur I n hij vroeg 150 gld.
meer.
De huurcommissie» werken op een zeer
zonderling»» wijze*. uang»zien zij nalaten
eins te itifomieercn of er werkelijk wel
verbetering®» eu hersiteUiiigen zijn aangc-
bracht De verhuurder» geven allen op
*018 argument voor de huurverhooging
„prijsstijging der materialen’'. Maar be
steden zij wel materialen aan hel huls
Algemeen Itoor i»«i dat or vroeger al
weinig aan hrt huis werd gedaan, doch
da er tegenwoordig niets meer wordt her
steld.
Voorts verg»“et d® hutircoinimiissi'J
