ER Blad. 1 de belangrijke MDSEN?” I bines, 5He Jaargang Zaterdag 30 Maart 1918. was BEHALVE ZON- EN FEESTDAGEN. BureauMARKT 31, GOUDA. Eerste Blad. BERICHT. Feuilleton. 4 7 Maandag, 2*n Paaschdag zal deze courant niet verschijnen. ichappij, om. iiweg(5 KLIER nde A. IsTie‘J.WS- en -A.d.’vertexi.txe'blecd. voor G-ovxcLsu ezx Oxxxstr®ke:n.. verschijnt' dagelijks DE GELE AFGOD van MACHINES 13059. Vrede... in het Kabinet De Oorlog in 1918. Maand-Kroniek. en !KT SI, GOUDA, RedactieTelef. Intero. 545. AdministratieTelef. Intero. 82. Dit nummer bestaat uit drie bladen. DE DIRECTIE. er als objectief, I ooral in handen and fr. p. p. toe- 869 30 gei ).>g alles, wanneer cc cl het HOOFDSTUK XIX De twee Uilen. te. niet meer Gewone advertentiën en ingexondea modedeelingen btf contract Ut seer gereduceer- den prjj». Groote lottere en randen worden jerekend naar plaatsruimte. len het :n en linoleum ia In het gebruik lare meubel Schaakclub finftvond. a. 8 u. Lezing Gouda on Oni- egofariöra Bond i. 8 u. Lezing der Vereenl- Jeweging,. Advertentiön kunnen worden ingezonden door tusschenkonut van «oliede Boekhan delaren, Advertentiebureuux en onxe Agenten. In Porti) kabinet, met gekomen. eregeld tijdig mgen van ver makelijkheden, igenda te ver- J. he 72 „Neen, woordrie gebruikt 412 50 EN. (lOU)S(l IL COURANT. «4 - Geodfe in het Westen, waar de gestreden zal moeten wor- spel van lentedag, losbarstte inleidde, len hoop had mij n om veel len van, Jeekie sprongen au 3 en H. RIDER HAGGARD door Mevr. Storm van Leeuwen—Klerk de Reu*. (Nadruk verboden.) en de do i aan Frankrijk te blijven. De uitleve- 'i moest ie Réunie. Vóor- P. Vergou- Wlnkeliers- bleef in menj hier t naar g a 1 is deze maand ministerie-Faes aan een niouw 't bewind In China blijft het een politieke chaos. Niemand schijnt er te vinden om het eer ste ministerschap te aanvaarden. machines zijn -ikaat, dat zich alve eeuw voor en industrieel uidhaafd h%eft. onze winkels i verwy'z» iet nieuwe 120 K.M. Bouw- en Wo- dft-eoman. Ar- ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal 1.50, per week 12 cent, met Zondagsblad per kwartaal 2.15, per week 17 cent, overa waar de bezorging per looper geschiedt Franco per post per kwartaal 1.90, met iondagablad 2.55. Abonnementen wonden dagelijks aangenomen aan ons bureau: bij onze agenten, den boekhandel en de po tkantoren. ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en o natreken (beboerende tot den bezorgkring) 1—5 regela 0.80, elke regel meer 0.15. /an buiten Gouda en den beeorgkring: 1—5 regels ƒ0.95, elke regel meer ƒ0.18. Adver entiën van publieke vermakelijkheden 10 cent per regel. „Is Misa Barbara nog In leven?" fluis- ’erde Alan tegen Jeekie in doodsangst, terwijl hij tegelijkertijd wees op het op merkelijk korte grafheuveltje. i. Ik hoop en geloof van wel, doch God Een verbitterde strijd, Waarvan het einde nog allerminst te voormen is, doch die reeds in weinige dagen den Duitschers het vroeger, in 1916, bij den Hindenburg-terug- tocht prijsgegeven terrein, deed herwinnen, zoodat reeds den 27sten Maart de oude stel- lingen-linie van 1914: At recht—Albert— RoyNoyon kon worden overschreden. (Voor de oorlogskansen van deze gevechten, mogen we naar onze overzichten der laatste dagen verwyzen. We herinneren hierbij aan liet nieuwe Duitsche geschut, waarmee op 120 K.M. afstand Parijs beschoten werd.) het Noodlot, dat op 21 Maart, het ge en de geweldigste welke in de historie volkeren werd aanschouwd. zakelijkate overheidsmaatregelen te sabo- teeren. Dit is de plicht van het volk en de regecring heeft recht hierop. En anderzijds doen wij een beroep op het Kabinet, <^t tot plicht heeft sterk te zijn én deze moeilijke omstandigheden. Geen minister mag meer iets doen of nalaten wat rffe'X£géerkracht van de regeering als geheel xoiphunnen verminderen. Dit mag het volk van zijn kant oischen. Er is nu weer vrede in het Kabinet. Nooit had deze in een tijd van crisis mogen verstoord worden. Het is nu nog betrekke- i lijk goed afgeloopen. Een herhaling inoét i echter vermeden worden. Zij zou fataal kunnen zijn! xo en binnenlandeche toe- rschillende landen kunnen cort zijn. In Engeland in het Hoo- gerhuis de kwestie van een Volkerenbond ter sprake gekomen; een motie te dier zake werd door Lord Lansdowne verdedigd. kon niet spreken, nu ver scheen er een beeld voor zijn verdoofd brein. Hij zag, zich zelf gezeten in het donker in de Scliatkamer van. Bonsaatad; hij zag een visioen !n de lucht voor zich. En zie I de klep van de tent ging; open en het visioen, scheen opnieuw op te doemen. Daar zag) hij de bleeke Barbara zitten schreien. Toen weer, toen hij bin nentrad en zij opsprong; en naar de re volver greep, die naast haar lag en die op zichzelf richtte. Toen bemerkte zij, dat Alan blnnengcdrongen was, de revol ver viel uit haar liand op den grond neer. Zij breidde haar armen uit en zon der een gpluld te geven vieè zij gezwijmd neer In Alan’s armen. met Finland, in dit gewest de Duitsche niet uit. We herinneren aan de Duitsche expeditie 1A.., ir de Zweed- tydelijk ter bèmiddeling ge- iggeroepen. alleen hadden de hervatte ingen nog tot geen resultaat geleid. Eerst moest een nieuw kabinet Avereseu vervangen, aleer Margiloinan op het eind dezer maand de Duitsche vredes voorwaarden zou aanvaarden, waarm|p dan op het geheele Oostelijk front de oorlog tot een voor de Centralen gunstig einde schijnt gebracht. Niet zoo in 1 groote strijd nog den. Somber den eersten schut daar worsteling ooit tu^schf was beter dan, mij - van dien man. was die naar mij Mond op het punt mijn plan, ten uitvoer te brengen maar je waart het Alan en nog juirt bijtijds. Dit is de heelo ge schiedenis en ik hoop, dat je niet zult vinden, dal ik erg dwaas gehandeld hel), maar ik dacht, dat het zóó goed zou zijn. (Wordt vervolgd.) eerlijk, want u gen gjedaan." Op een woord o eenige inboorlingen op Aylward toe bonden zijn handen op zijn rug vast. togen hem, doch vóór zij hem schaden konden, s tierf hij plotseling) aan eene hartverlamming. Ik was toen bij hem en hij hield maar vol, dat hij het gouden masker zag, dat Jeekie Bonna noemt en dat je mee naar Affika terugnaamt. Ili> kreeg een prachtige begrafenis, want wat hij gtxlnan had, was toen nog niet alge meen bekend. Bij het openen van zijn testament werd ik ah zijn erfgenaam be noemd en. Lord Aylward ah mijn voogd, totdat ik vijf en twintig; jaxr zou zijn, zooals mijn vader dat gewenscht had. Dwi. g mij nffet Alan, om je te zeggen, hoe hij zijn voogdijschap over mij op vatte Fortuin was er niet, alles was op Ook van mijn geld was slechte een bitter beetje overgebleven. In zijn wan- J oom papieren vervaLcht mijn geld te krijgen, ten einde zoo mogelijk Sahara-Maatschappij-aandee- te kunnen opkoopen. Toch gelukte het mij, cm van de 5000 die mij wa ren overgebleven en waar mijn oom niet aan had kunnen komen, 2000 op te nemen bij dien kieftien ifilvocaat, en met dat geld ging ik jou opzoeken Alan. Lord AylwiÓl volgde mij; hoewel leder en geruïneerd was, Heef hij rijk, zeer rijl. zooals men zegt. Zijn wensch was mij te trouwen. Ook geloof ik, dat hij zich in Engeland niet erg op zijn ge mak voelde. Het is een lang, verhaal niet waar? Het gelukte mij tot hier te ko men met ongeveer vijf en twintig Inboor lingen en Snell mijn kamenier, die je je nog wel zult herinneren. Beiden werden wij hier ziek, kregen een afschuwelijke koorts Blauwe Kruis Christel. Lett er in Oostenrijk heeft Seidler de han gende kabinets-ensis bezworen en de oor- togsbegwjMnrn thnft'Mteirte kragen. In Frankrijk heeft de onthulling van Pichon in de Kamer veel opzien gebaard; daaruit toch blegk, dat toen Duitschlaml Rusland den strijd waren aangevangen, Duitsche gezant te Parijs, van Schön, opdracht had gekregen aan Frankrijk verzoeken neutraal te bleven. De v’*’~ ring der vestingen Toul en Verdun dan als waarborg worden geëischt! INGEZONDEN MEDEDEELINGEN: 1—4 regels ƒ1.25, elke regel mw LM. Op de voorpagina 50 Imogen Zooals het dikwijle in zulke gevallen gaat, is 't ook thans gegaan. Weken, ja maanden lang, had het al gebroeid en nu eindelijk het groote debat naderde, scheen het op barsten te staan. De twee betrokken bewindslieden, de heeren Treub en Posthu- ma, waren geen diplomatiek-^owijgzame Excellenties. Wie eenigszins intiemer met hen was, bemerkte alras hoe de vork in den steel zat. Posthuma wou zich niet langer op den kop laten zitten door Treub en Treub had genoeg van Posthuma’s politiek. Was de oorlog tot nu toe inin of meer be dekt gevoerd tusschen de beide leden van hetzelfde Kabinet, bij het groote debat zou het hard tegen hard gaan. De Kamer moest dan maar kiezen, na de kemphanen te heb ben gehoord! De Kamer moest kiezenZou er wel één college te vinden zijn geweest dat minder geschikt is voor het uitspreken van zulk een oordeel? Daarmee reeds is het veroordeeld, dat Treub en Posthuma te genover elkaar gingen, staan. En hoeveel respect wjj dan ook hebben voor den staats man, die het Kabinet en ons land sedert het uitbreken van den oorlog heeft geleid, hier is een fout begaan, welke voor een niet gering deel op rekening van den Pre mier moet worden geschreven. Een minis terie moet regeeren, onder controle van het Parlement. Het zijn de Ministers, in rade vereenigd, die het regeeringsprogram opstellen, het is de Kamer, die door het aannemen van mo ties en amendementen of door het afstem men van regeeringsvoorstellen, der Regee ring haar wenschen meedeelt en eventueel een minister of heel het ministerie tot heen gaan kan nopen. Maar nooit mogen de mi nisters zich gedragen als concurreerende winkeliers, die iedei^voor zich zyn waren aanpryst en aan de volksvertegenwoordi ging vraagt, wiens waren haar het meest aanstaan. v Hier komt mede het respect voor het Mi nisterie in 't gedrang en de oude zegswijze: ministers, geen ministerie, is zelden méér van toepassing geweest dan in de laatste maanden voor het Kabinet-Cort van der Linden. Er is nu weer, voor zoover het publiek daar kennis van krijgt, pais en vree in het Kabinet, maar wij meenen het Kabinet te mogen waarschuwen voor herhalingen van dit schouwspel, dat buitengewoon onstich telijk Is en het gezag, dat in tyden als deze meer dan ooit gehandhaafd moet worden, vrijwel te grabbelen gooit. Wie de behandeling van de levensmidde lenvoorstellen heeft meegemaakt, weet, dat de groote belangstelling, in loges en tribu nes daarvoor ten toon gespreid, goeddeels voortkwam uit het in uitzicht gestelde ge vecht tusschen de beide Ministers, met alle spannende incidenten, welke daarvan het gevolg konden zijn Aanvankelijk scheen het, alsof zij die ge komen waren om een ministeriëel duel bij te wonen, dat zou worden voortgezet totdat een der duellanten buiten gevecht zou zijn gesteld, „waar” voor hun geld zouden krij gen. Posthuma verdedigde zich flink een paar dagen lang en had Treub uit zijn tent gelokt. Treub, die niet eens „gelokt” be hoefde te worden, en die nota bene ge heel op het terrein van zijn ambtgenoot een volledig nieuw stelsel voor de distribu tie ging ontvouwen, eischte van <le Kamer een uitspraak; van de Kamer, dié zoo juist Treub’s gedachten had vernomen en nu maar even aangezocht werd te kiezen. Sprak de Kamer zich niet uit in Treub’s geest, althans tegen het bestaande stelsel (van Posthuma), dan zou Treub daaruit „zijn conclusies trekken”, een parlementaire uitdrukking voor: dan ga ik heen! Wij zouden versteld gest tan hebben over dit optreden, wanneer wy Treub niet een beetje kenden: dene minister is nu eenmaal een beetje „anders” dan een gewoon mensch en houdt er van zyn publiek te verbluffen. Zyn houding was dan ook weliswaar eenigs zins in strijd met zyn aanblyven eenige da gen later, maar van Treub behoeft zulke grilligheid niet te verwonderen. Wy gaan volstrekt niet zoo ver als diegenen, die openlyk te verstaan gaven, dat Treub weg wilde -in verband met andere plannen, welke hij beter als particulier dan als mi nister zou kuwnen uitvoeren. Neen, zulk op treden ligt geheel in de lyn van zijn karak ter. Doch hoe dit zij, het eind van het debat was,, dat Posthuma blijft, en dat Treub blijft, terwyl de Premier die het schip peren goed verstaat een middenweg vond, welke in theorie althans alle belanghebbende partijen wist te bevredigen. Of er veel van de nieuwe plannen terecht zal komen? Wij zijn hieromtrent vrij scep tisch, vooral omdat de verkiezingen al na deren én dit, extra-parlementaire, ministe rie eigenlijk al zyn tijd heeft overleefd. Maar in ieder gevpl klonken de voorne mens van het „verzoende” Kabinet goed en gaven ze aan mopperende Kamerleden en Over de politieke standen in de vertv we ditmaal zeer kor. In Duitschl.and hebben we gexien hoe Heriling gepoogd heeft In een Rijks- dagrede het verdrag met Rusland te recht vaardigen. Dat ook daar met dit verdrag geen algemeene instemming werd betoond, hebben de perscommentaren (uitgezonderd natuurlijk die der Al-Duitsche bladen) doen uitkomen. Kenschetsend was dan ook «ie aangenomen Rtfksdagmotie, waarin wordt aangedrongen het zelflbestemmingsrecht te waarborgen, door de organisatie van be stuurslichamen voor de bezette gebieden op broederen grondslag dan tot dusver het ge val kon zijn. neen mijn allerbeste Lord," aait Jeekie beleefd, nu nog niet U ook een verkeerde uitdrukking, ter dood brengen is het, niet verinioor- want dat is hetgeen u deedi mot en- vaa deze armekerels," Van de neutralen noemen we allereerst ons eigen lar.d. Maar is het wel noodig te herinneren aan de scheepsruimte-kwestie? Dit ligt ons nog maar al te versch in het geheugen. De geassocieerde mogendheden hebben onze schepen reeds deels in gebruik genomen. Ze zyn in de vaart tot zoolang een torpedo ze tot den ondergang doemt. D e b e i d e Mecklenburg's «Ijn vereenigd, doordat na den zelfmoord van den groothertog v. Mecklenbivrg-Sbrelitz, de regeering over dit gebied werd aanvaard vpor den groothertog v. Mecklonbu Schwerin. loofddepat. 362 50 iren GOUDA, den, kelen van deze armekerels," en hij ’wees op het aantal dragers. „Bovendien mag men een heiligen, blanken man nietdoo- den, zoo’n zwartje meer of minder, komt «r niet op aan, daar zijn or genoeg van. Maar laten we nu eens Miss Barbara op gaan zoeken. Gij gaat ook mee Lord Bart., maar het ie misschien beter om eerst uw handen vast te bindeiu Wan neer u soms op uw hoofd wilt krabben, zal ik het wel voor u dóen, dat is ook hebt het mij van mor- III. De belangrijkste gebeurtenis in het Oosten is het in het begin dezer maand tot stand gekomen vredesverdrag tusschen Rusland en de Centralen. Een vrede tot eiken prijs, waarbij Finland en Oekrajina, voorts Estland, Lithauen, Koerland, Lijf land en Polen, alsmede het Kaukasische ge bied (Kurdakhan, Kajs en Batoe) van Rus land werden losgerukt en gebracht onder den invloedsfeer van Duitschiand en Tur kije. Een vredesverdrag door de Russen noodgedrongen, zonder eenig enthousiasme aanvaard, en dat geen ruimte laat tot „vriendschappelijk verkeer", maar wel tot i haat tegen het Duitsche imperialisme. Dat de Entente deze „voor-vrede” niet zou erkennen, was te verwachten. Ook Amerika erkende dezen niet, maar bleef een zékere tegemoetkomende houding tegen over Rusland bewaren, bewudt als het zieh is van zyn belangen en die van Japan! Een interventie van Japan in Siberië, waar op de geallieerden aandrongen, had dan ook allerminst de sympathie van de Vereenigde Staten en tot dusver schijnt hieromtrent nog steeds geen onderlinge overeenstem ming bereikt. Hoe Rusland zelf over zoo’n interventie denkt daarnaar wordt niet gevraagd. Door het formeel verdrag ook in dit gewest iging niet uit. terloops de Aalandseilanden, waai sche troepen land, werden terug Met Roemenië al onderhandel!) geleid. Avereseu alleen weet het," anlwoordHe Jeekie. Gaat kijken, dat is do beste manier oin het te ontdekken." Zij trokken nu het kamp in door een nauwe opening, gemaakt van een V-vor- mig stuk luxit, tot aan de plaats waar de twee tenten stonden. De eerste tent was open doch de tweede gesloten. Daar de eerste leeg was, gingen zij naar de tweede toe, waarvan Jeekie de touwen van de sluitklep begon loe te maken, flet duurde lang, wamt zij schenen aan den binnenkant zorgvuldig dichtgeknoopt te zijn; eindelijk werd Jeekie ongeduldig en sneed het tou dioor met het mes, waar de Mungjana Alan mee had willen doo- den. Alan leed ondertus&chen ontzettend. Hij was er van overtuigd, dat Barliera doodt en begraven lag in dat pagemaakte graf onder de boomen. Hij nauwelijks zich staande houden; een zag oppositioneele bewindslieden een goeden grondslag om wat men triviaal noemt: bij te draaien. Een zoo hoog mogelijke produc tie; bestrijding van den kettinghandeleen zoo volledig mogelyke rantsoeneering; geen half-ambtelyke commissie» en rjjksrantsoe- neering; geen hailf-mnbteUjke commissies en ryksvereenlgingen meer (de zooveel be3" sproken Commissie van Bestand vroeg reeds haar ontslag); geen onnoodige O. W.- makerjj; overleg met land- en tuinbouw en een raad van beroep voor crisiszaken ziehier een lijstjp, dat zich gaarne laat aanhooren. Zoowat alle grieven van de laatste jaren laten zfch wel tot een van de onderwerpen terugleiden, die hier in het nieuwe regeeringsprogram worden geëta leerd. Het lijkt dus ze»r bevredigend, wan neer men dat alles veriaeteren wil. Toch is er o.i. alleszins reden om een waarschuwend woordt te laten hooren. Men zal goed doen zijne verwachtingen niet al te hoog 'te spannen, opdat men niet te zéér teleurgesteld worde 1 Dit terrein is men vergete ’t nooit geen normaal regee- ringsbeleid. Het g-eldt hier alles nood- en crisisvoorzieningen, waarbij de wil van onze regeerende mannen vaak geinig vermag te genover de machtige omstandigheden. Hier tegen te mopperen, moge ons soms eenige opluchting geven welk geërgerd mensch wil zich niet af en toe kunnen uiten? baten doet onze ontevredenheid niet. En zoo min als wy gelooven, dat wat ons reilen tot ontevredenheid gaf, de schuld was van Posthuma of van wien ook al kan men een goedkoop succes bereiken, door alles op het hoofd van een minister te stapelen, zooals de even onware als onwaar dige Telegraaf-campagne tegen Posthuma opnieuw bewezen heeft zoo min geloo ven wy er aan, dat de grieven nu zullen verdwijnen. Integendeel. Zelfs met alle goede, nieuwe plannen op papier behoeft niemand te den ken, dat de Distributie pu op wieletjes zal loopen. Eer moet m%n er op rekenen, dat de moeilijkheden zich zullen vermeerderen, naarmate de oorlog langer duurt en het dus volkomen in de lijn ligt van de niets-ont- ziende mogendheden om hoe langer hoe minder rekening te houden met de belangen der neutralen. De regeering zal treffende- juiste regelingen kunnen op touw zetten, de uitvoering zal zeker veel te wenschen over laten en de ontevredenheid zal eer toe- dan afnemen. Meer dan ooit heeft ons volk thans nuchterheid noodig om deze tijden door te komen en te dragen wat niemand veranderen kan. Meent men een betere re geering te kunnen krygen, best. Het volk kiest tegenwoordig feitelijk niet alleen volksvertegenfwoordigers, maar ook de re geerders. Wij doen een beroep op volk en re giering beide. Op het volk om mee te werken met de Overheid en niet te pogen, zelfs de nood- Barbora mw weer bijjp'komen. Zij zat nu rechtop in haar bed on Alan hield haar hand vast in den zijne. Vóór hon stond Aylward als een gevangene in de bank der ^beschuldigd», en achter deze de gewapende Jeekie. „Vertel mij hoe de zaak in elkaar zit Barbara," zeide Alan, „maar vertol het vlug, want mijn zenuwen zijn hi staat veel te verdragen.” Zij keek hem aan en zeide met lang zame, eentonige stem „Toew je weggegaan was, lieveling!, ging alles zijn gx-wonen gang gedurende onge veer twee maanden. Toen brak het groo te Saiiara-Maatachappijschandaal los. Eerst waren het geruchten en de aandeelen daalden. Mijn oom, dien men reeds schrik had aangojaagïl, kocht zo op bij tiental len, honderdtallen, duizendtallen in de hoop, de markt te kunnen dwingen. Doch hij wist natuurlijk niet dat Lord Ayl ward - die ondortusschen op de een of andere manier den lordstit?! had weten te bekomen - in het geheim een der voornaamste verkoopers van de aandeelen was, laat hij het ontkennen als hij kan. Eindelijk publiceerde het Turksche gou vernement door tusschenkomst van den Engelschen gezant, dat er nooit oen con cessie verleend was geworden «n dat de vnlschheld der geschriften was uU?evoerd of verkregen te Constantinopel door mijn oom. Er kwamen allerlei aanklachten in niet geweest, Alan, dan zou ik zeker ge storven zijn, t want ik Iwn erg ziek ge weest. Zij verpleegden mij trouw en ik herstelde de arme Snell stierf echter en wnige dagen geleden begroeven zij haar Ik dacht, dat zij wel beter zou worden, «toch zij stortte weer in- Daarop v(M-soheeui Lprd Aylwardl nn4 twaalf sol daten en eenige dragers, die nu wt^jge- loopen zijn geloof Ik - o je begrijpt, jo begrijpt- Hij gelastte zijn menschen om mij ergens naar tie kust te brengen geloof >K, maar zij bleven mij trouw en wilden niet. Toes liet hij hen door zijn sojdaten mishandelen. Verscheidcuen van hen werden neerg<*6eholen on bij iedere gelegenheid werden zij a/geranseld zoo- even waren zij er ook weer een aan het geeselcn, ik hoorde hen. Eindelijk zei den do arme menschen mij, dat zij het net linger uit konden houden, en doem moesten wat hij hen opdroeg. En daarom Alan besloot ik, daar ik geheel hopeloos en hulpeloos was, om mij zolf te dooden, hopend, dat God mij vergeven zou en dat tk jpu in het le ven liderna weer zou vinden. To sterven in de macht te stel- Ik dacht, dat hij toekwam Ón ik

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1918 | | pagina 1