ER
Blad.
1
de belangrijke
MDSEN?” I
bines,
5He Jaargang
Zaterdag 30 Maart 1918.
was
BEHALVE ZON- EN FEESTDAGEN.
BureauMARKT 31, GOUDA.
Eerste Blad.
BERICHT.
Feuilleton.
4
7
Maandag, 2*n Paaschdag
zal deze courant niet
verschijnen.
ichappij,
om.
iiweg(5
KLIER
nde
A.
IsTie‘J.WS- en -A.d.’vertexi.txe'blecd. voor G-ovxcLsu ezx Oxxxstr®ke:n..
verschijnt' dagelijks
DE GELE AFGOD
van
MACHINES
13059.
Vrede... in het Kabinet
De Oorlog in 1918.
Maand-Kroniek.
en
!KT SI, GOUDA,
RedactieTelef. Intero. 545.
AdministratieTelef. Intero. 82.
Dit nummer bestaat uit drie bladen.
DE DIRECTIE.
er als objectief, I
ooral in handen
and fr. p. p. toe-
869 30
gei
).>g
alles, wanneer
cc cl
het
HOOFDSTUK XIX
De twee Uilen.
te.
niet meer
Gewone advertentiën en ingexondea modedeelingen btf contract Ut seer gereduceer-
den prjj». Groote lottere en randen worden jerekend naar plaatsruimte.
len
het
:n en linoleum ia
In het gebruik
lare meubel
Schaakclub
finftvond.
a. 8 u. Lezing
Gouda on Oni-
egofariöra Bond
i. 8 u. Lezing
der Vereenl-
Jeweging,.
Advertentiön kunnen worden ingezonden door tusschenkonut van «oliede Boekhan
delaren, Advertentiebureuux en onxe Agenten.
In Porti)
kabinet, met
gekomen.
eregeld tijdig
mgen van ver
makelijkheden,
igenda te ver-
J.
he
72
„Neen,
woordrie
gebruikt
412 50
EN.
(lOU)S(l IL COURANT.
«4
- Geodfe
in het Westen, waar de
gestreden zal moeten wor-
spel van
lentedag,
losbarstte
inleidde,
len
hoop had mij n
om
veel
len
van, Jeekie sprongen au
3 en
H. RIDER HAGGARD
door
Mevr. Storm van Leeuwen—Klerk de Reu*.
(Nadruk verboden.)
en
de
do
i aan Frankrijk te
blijven. De uitleve-
'i moest
ie Réunie. Vóor-
P. Vergou-
Wlnkeliers-
bleef
in menj
hier t
naar
g a 1 is deze maand
ministerie-Faes aan
een niouw
't bewind
In China blijft het een politieke chaos.
Niemand schijnt er te vinden om het eer
ste ministerschap te aanvaarden.
machines zijn
-ikaat, dat zich
alve eeuw voor
en industrieel
uidhaafd h%eft.
onze winkels
i verwy'z»
iet nieuwe
120 K.M.
Bouw- en Wo-
dft-eoman. Ar-
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal 1.50, per week 12 cent, met Zondagsblad
per kwartaal 2.15, per week 17 cent, overa waar de bezorging per looper geschiedt
Franco per post per kwartaal 1.90, met iondagablad 2.55.
Abonnementen wonden dagelijks aangenomen aan ons bureau:
bij onze agenten, den boekhandel en de po tkantoren.
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en o natreken (beboerende tot den bezorgkring)
1—5 regela 0.80, elke regel meer 0.15. /an buiten Gouda en den beeorgkring: 1—5
regels ƒ0.95, elke regel meer ƒ0.18. Adver entiën van publieke vermakelijkheden 10
cent per regel.
„Is Misa Barbara nog In leven?" fluis-
’erde Alan tegen Jeekie in doodsangst,
terwijl hij tegelijkertijd wees op het op
merkelijk korte grafheuveltje.
i. Ik hoop en geloof van wel, doch God
Een verbitterde strijd, Waarvan het einde
nog allerminst te voormen is, doch die
reeds in weinige dagen den Duitschers het
vroeger, in 1916, bij den Hindenburg-terug-
tocht prijsgegeven terrein, deed herwinnen,
zoodat reeds den 27sten Maart de oude stel-
lingen-linie van 1914: At recht—Albert—
RoyNoyon kon worden overschreden.
(Voor de oorlogskansen van deze gevechten,
mogen we naar onze overzichten der laatste
dagen verwyzen. We herinneren hierbij
aan liet nieuwe Duitsche geschut, waarmee
op 120 K.M. afstand Parijs beschoten
werd.)
het Noodlot, dat op
21 Maart, het ge
en de geweldigste
welke in de historie
volkeren werd aanschouwd.
zakelijkate overheidsmaatregelen te sabo-
teeren. Dit is de plicht van het volk en
de regecring heeft recht hierop.
En anderzijds doen wij een beroep op
het Kabinet, <^t tot plicht heeft sterk te
zijn én deze moeilijke omstandigheden. Geen
minister mag meer iets doen of nalaten
wat rffe'X£géerkracht van de regeering als
geheel xoiphunnen verminderen. Dit mag
het volk van zijn kant oischen.
Er is nu weer vrede in het Kabinet.
Nooit had deze in een tijd van crisis mogen
verstoord worden. Het is nu nog betrekke-
i lijk goed afgeloopen. Een herhaling inoét
i echter vermeden worden. Zij zou fataal
kunnen zijn!
xo en binnenlandeche toe-
rschillende landen kunnen
cort zijn.
In Engeland in het Hoo-
gerhuis de kwestie van een Volkerenbond
ter sprake gekomen; een motie te dier zake
werd door Lord Lansdowne verdedigd.
kon niet spreken,
nu ver
scheen er een beeld voor zijn verdoofd
brein. Hij zag, zich zelf gezeten in het
donker in de Scliatkamer van. Bonsaatad;
hij zag een visioen !n de lucht voor
zich.
En zie I de klep van de tent ging; open
en het visioen, scheen opnieuw op te
doemen. Daar zag) hij de bleeke Barbara
zitten schreien. Toen weer, toen hij bin
nentrad en zij opsprong; en naar de re
volver greep, die naast haar lag en die
op zichzelf richtte. Toen bemerkte zij,
dat Alan blnnengcdrongen was, de revol
ver viel uit haar liand op den grond
neer. Zij breidde haar armen uit en zon
der een gpluld te geven vieè zij gezwijmd
neer In Alan’s armen.
met Finland,
in dit gewest de Duitsche
niet uit. We herinneren
aan de Duitsche expeditie
1A.., ir de Zweed-
tydelijk ter bèmiddeling ge-
iggeroepen.
alleen hadden de hervatte
ingen nog tot geen resultaat
geleid. Eerst moest een nieuw kabinet
Avereseu vervangen, aleer Margiloinan op
het eind dezer maand de Duitsche vredes
voorwaarden zou aanvaarden, waarm|p dan
op het geheele Oostelijk front de oorlog
tot een voor de Centralen gunstig einde
schijnt gebracht.
Niet zoo in 1
groote strijd nog
den. Somber
den eersten
schut daar
worsteling
ooit tu^schf
was beter dan, mij
- van dien man.
was die naar mij
Mond op het punt mijn plan, ten uitvoer
te brengen maar je waart het Alan en
nog juirt bijtijds. Dit is de heelo ge
schiedenis en ik hoop, dat je niet zult
vinden, dal ik erg dwaas gehandeld hel),
maar ik dacht, dat het zóó goed zou zijn.
(Wordt vervolgd.)
eerlijk, want u
gen gjedaan."
Op een woord o
eenige inboorlingen op Aylward toe
bonden zijn handen op zijn rug vast.
togen hem, doch vóór zij hem schaden
konden, s tierf hij plotseling) aan eene
hartverlamming. Ik was toen bij hem en
hij hield maar vol, dat hij het gouden
masker zag, dat Jeekie Bonna noemt en
dat je mee naar Affika terugnaamt. Ili>
kreeg een prachtige begrafenis, want wat
hij gtxlnan had, was toen nog niet alge
meen bekend. Bij het openen van zijn
testament werd ik ah zijn erfgenaam be
noemd en. Lord Aylward ah mijn voogd,
totdat ik vijf en twintig; jaxr zou zijn,
zooals mijn vader dat gewenscht had.
Dwi. g mij nffet Alan, om je te zeggen,
hoe hij zijn voogdijschap over mij op
vatte Fortuin was er niet, alles was
op Ook van mijn geld was slechte een
bitter beetje overgebleven. In zijn wan-
J oom papieren vervaLcht
mijn geld te krijgen, ten einde zoo
mogelijk Sahara-Maatschappij-aandee-
te kunnen opkoopen. Toch gelukte
het mij, cm van de 5000 die mij wa
ren overgebleven en waar mijn oom niet
aan had kunnen komen, 2000 op te
nemen bij dien kieftien ifilvocaat, en met
dat geld ging ik jou opzoeken Alan.
Lord AylwiÓl volgde mij; hoewel leder
en geruïneerd was, Heef hij rijk, zeer
rijl. zooals men zegt. Zijn wensch was
mij te trouwen. Ook geloof ik, dat hij
zich in Engeland niet erg op zijn ge
mak voelde. Het is een lang, verhaal niet
waar? Het gelukte mij tot hier te ko
men met ongeveer vijf en twintig Inboor
lingen en Snell mijn kamenier, die je je
nog wel zult herinneren. Beiden werden
wij hier ziek, kregen een afschuwelijke
koorts
Blauwe Kruis
Christel. Lett er
in Oostenrijk heeft Seidler de han
gende kabinets-ensis bezworen en de oor-
togsbegwjMnrn thnft'Mteirte kragen.
In Frankrijk heeft de onthulling van
Pichon in de Kamer veel opzien gebaard;
daaruit toch blegk, dat toen Duitschlaml
Rusland den strijd waren aangevangen,
Duitsche gezant te Parijs, van Schön,
opdracht had gekregen aan Frankrijk
verzoeken neutraal te bleven. De v’*’~
ring der vestingen Toul en Verdun
dan als waarborg worden geëischt!
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN: 1—4 regels ƒ1.25, elke regel mw LM.
Op de voorpagina 50 Imogen
Zooals het dikwijle in zulke gevallen
gaat, is 't ook thans gegaan. Weken, ja
maanden lang, had het al gebroeid en nu
eindelijk het groote debat naderde, scheen
het op barsten te staan. De twee betrokken
bewindslieden, de heeren Treub en Posthu-
ma, waren geen diplomatiek-^owijgzame
Excellenties. Wie eenigszins intiemer met
hen was, bemerkte alras hoe de vork in den
steel zat. Posthuma wou zich niet langer
op den kop laten zitten door Treub en
Treub had genoeg van Posthuma’s politiek.
Was de oorlog tot nu toe inin of meer be
dekt gevoerd tusschen de beide leden van
hetzelfde Kabinet, bij het groote debat zou
het hard tegen hard gaan. De Kamer moest
dan maar kiezen, na de kemphanen te heb
ben gehoord!
De Kamer moest kiezenZou er
wel één college te vinden zijn geweest dat
minder geschikt is voor het uitspreken van
zulk een oordeel? Daarmee reeds is het
veroordeeld, dat Treub en Posthuma te
genover elkaar gingen, staan. En hoeveel
respect wjj dan ook hebben voor den staats
man, die het Kabinet en ons land sedert
het uitbreken van den oorlog heeft geleid,
hier is een fout begaan, welke voor een
niet gering deel op rekening van den Pre
mier moet worden geschreven. Een minis
terie moet regeeren, onder controle
van het Parlement.
Het zijn de Ministers, in rade vereenigd,
die het regeeringsprogram opstellen, het is
de Kamer, die door het aannemen van mo
ties en amendementen of door het afstem
men van regeeringsvoorstellen, der Regee
ring haar wenschen meedeelt en eventueel
een minister of heel het ministerie tot heen
gaan kan nopen. Maar nooit mogen de mi
nisters zich gedragen als concurreerende
winkeliers, die iedei^voor zich zyn waren
aanpryst en aan de volksvertegenwoordi
ging vraagt, wiens waren haar het meest
aanstaan. v
Hier komt mede het respect voor het Mi
nisterie in 't gedrang en de oude zegswijze:
ministers, geen ministerie, is zelden méér
van toepassing geweest dan in de laatste
maanden voor het Kabinet-Cort van der
Linden.
Er is nu weer, voor zoover het publiek
daar kennis van krijgt, pais en vree in het
Kabinet, maar wij meenen het Kabinet te
mogen waarschuwen voor herhalingen van
dit schouwspel, dat buitengewoon onstich
telijk Is en het gezag, dat in tyden als
deze meer dan ooit gehandhaafd moet
worden, vrijwel te grabbelen gooit.
Wie de behandeling van de levensmidde
lenvoorstellen heeft meegemaakt, weet, dat
de groote belangstelling, in loges en tribu
nes daarvoor ten toon gespreid, goeddeels
voortkwam uit het in uitzicht gestelde ge
vecht tusschen de beide Ministers, met alle
spannende incidenten, welke daarvan het
gevolg konden zijn
Aanvankelijk scheen het, alsof zij die ge
komen waren om een ministeriëel duel bij
te wonen, dat zou worden voortgezet totdat
een der duellanten buiten gevecht zou zijn
gesteld, „waar” voor hun geld zouden krij
gen. Posthuma verdedigde zich flink een
paar dagen lang en had Treub uit zijn tent
gelokt. Treub, die niet eens „gelokt” be
hoefde te worden, en die nota bene ge
heel op het terrein van zijn ambtgenoot
een volledig nieuw stelsel voor de distribu
tie ging ontvouwen, eischte van <le Kamer
een uitspraak; van de Kamer, dié zoo juist
Treub’s gedachten had vernomen en nu
maar even aangezocht werd te kiezen.
Sprak de Kamer zich niet uit in Treub’s
geest, althans tegen het bestaande stelsel
(van Posthuma), dan zou Treub daaruit
„zijn conclusies trekken”, een parlementaire
uitdrukking voor: dan ga ik heen! Wij
zouden versteld gest tan hebben over dit
optreden, wanneer wy Treub niet een beetje
kenden: dene minister is nu eenmaal een
beetje „anders” dan een gewoon mensch
en houdt er van zyn publiek te verbluffen.
Zyn houding was dan ook weliswaar eenigs
zins in strijd met zyn aanblyven eenige da
gen later, maar van Treub behoeft zulke
grilligheid niet te verwonderen. Wy gaan
volstrekt niet zoo ver als diegenen, die
openlyk te verstaan gaven, dat Treub weg
wilde -in verband met andere plannen,
welke hij beter als particulier dan als mi
nister zou kuwnen uitvoeren. Neen, zulk op
treden ligt geheel in de lyn van zijn karak
ter. Doch hoe dit zij, het eind van het debat
was,, dat Posthuma blijft, en dat Treub
blijft, terwyl de Premier die het schip
peren goed verstaat een middenweg
vond, welke in theorie althans alle
belanghebbende partijen wist te bevredigen.
Of er veel van de nieuwe plannen terecht
zal komen? Wij zijn hieromtrent vrij scep
tisch, vooral omdat de verkiezingen al na
deren én dit, extra-parlementaire, ministe
rie eigenlijk al zyn tijd heeft overleefd.
Maar in ieder gevpl klonken de voorne
mens van het „verzoende” Kabinet goed en
gaven ze aan mopperende Kamerleden en
Over de politieke
standen in de vertv
we ditmaal zeer kor.
In Duitschl.and hebben we gexien
hoe Heriling gepoogd heeft In een Rijks-
dagrede het verdrag met Rusland te recht
vaardigen. Dat ook daar met dit verdrag
geen algemeene instemming werd betoond,
hebben de perscommentaren (uitgezonderd
natuurlijk die der Al-Duitsche bladen) doen
uitkomen. Kenschetsend was dan ook «ie
aangenomen Rtfksdagmotie, waarin wordt
aangedrongen het zelflbestemmingsrecht te
waarborgen, door de organisatie van be
stuurslichamen voor de bezette gebieden op
broederen grondslag dan tot dusver het ge
val kon zijn.
neen mijn allerbeste Lord," aait
Jeekie beleefd, nu nog niet U
ook een verkeerde uitdrukking,
ter dood brengen is het, niet verinioor-
want dat is hetgeen u deedi mot en-
vaa deze armekerels,"
Van de neutralen noemen we allereerst
ons eigen lar.d. Maar is het wel noodig te
herinneren aan de scheepsruimte-kwestie?
Dit ligt ons nog maar al te versch in het
geheugen. De geassocieerde mogendheden
hebben onze schepen reeds deels in gebruik
genomen. Ze zyn in de vaart tot zoolang
een torpedo ze tot den ondergang doemt.
D e b e i d e Mecklenburg's «Ijn
vereenigd, doordat na den zelfmoord van
den groothertog v. Mecklenbivrg-Sbrelitz, de
regeering over dit gebied werd aanvaard
vpor den groothertog v. Mecklonbu
Schwerin.
loofddepat.
362 50
iren GOUDA,
den,
kelen van deze armekerels," en hij ’wees
op het aantal dragers. „Bovendien mag
men een heiligen, blanken man nietdoo-
den, zoo’n zwartje meer of minder, komt
«r niet op aan, daar zijn or genoeg van.
Maar laten we nu eens Miss Barbara op
gaan zoeken. Gij gaat ook mee Lord
Bart., maar het ie misschien beter om
eerst uw handen vast te bindeiu Wan
neer u soms op uw hoofd wilt krabben,
zal ik het wel voor u dóen, dat is ook
hebt het mij van mor-
III.
De belangrijkste gebeurtenis in het
Oosten is het in het begin dezer maand
tot stand gekomen vredesverdrag tusschen
Rusland en de Centralen. Een vrede tot
eiken prijs, waarbij Finland en Oekrajina,
voorts Estland, Lithauen, Koerland, Lijf
land en Polen, alsmede het Kaukasische ge
bied (Kurdakhan, Kajs en Batoe) van Rus
land werden losgerukt en gebracht onder
den invloedsfeer van Duitschiand en Tur
kije. Een vredesverdrag door de Russen
noodgedrongen, zonder eenig enthousiasme
aanvaard, en dat geen ruimte laat tot
„vriendschappelijk verkeer", maar wel tot
i haat tegen het Duitsche imperialisme.
Dat de Entente deze „voor-vrede” niet
zou erkennen, was te verwachten. Ook
Amerika erkende dezen niet, maar bleef een
zékere tegemoetkomende houding tegen
over Rusland bewaren, bewudt als het zieh
is van zyn belangen en die van Japan!
Een interventie van Japan in Siberië, waar
op de geallieerden aandrongen, had dan ook
allerminst de sympathie van de Vereenigde
Staten en tot dusver schijnt hieromtrent
nog steeds geen onderlinge overeenstem
ming bereikt. Hoe Rusland zelf over zoo’n
interventie denkt daarnaar wordt niet
gevraagd.
Door het formeel verdrag
ook in dit gewest
iging niet uit.
terloops
de Aalandseilanden, waai
sche troepen
land, werden terug
Met Roemenië al
onderhandel!)
geleid.
Avereseu
alleen weet het," anlwoordHe Jeekie. Gaat
kijken, dat is do beste manier oin het
te ontdekken."
Zij trokken nu het kamp in door een
nauwe opening, gemaakt van een V-vor-
mig stuk luxit, tot aan de plaats waar
de twee tenten stonden. De eerste tent
was open doch de tweede gesloten. Daar
de eerste leeg was, gingen zij naar de
tweede toe, waarvan Jeekie de touwen
van de sluitklep begon loe te maken, flet
duurde lang, wamt zij schenen aan den
binnenkant zorgvuldig dichtgeknoopt te
zijn; eindelijk werd Jeekie ongeduldig en
sneed het tou dioor met het mes, waar
de Mungjana Alan mee had willen doo-
den.
Alan leed ondertus&chen ontzettend. Hij
was er van overtuigd, dat Barliera doodt
en begraven lag in dat pagemaakte graf
onder de boomen. Hij
nauwelijks zich staande houden;
een
zag
oppositioneele bewindslieden een goeden
grondslag om wat men triviaal noemt: bij
te draaien. Een zoo hoog mogelijke produc
tie; bestrijding van den kettinghandeleen
zoo volledig mogelyke rantsoeneering; geen
half-ambtelyke commissie» en rjjksrantsoe-
neering; geen hailf-mnbteUjke commissies
en ryksvereenlgingen meer (de zooveel be3"
sproken Commissie van Bestand vroeg
reeds haar ontslag); geen onnoodige O. W.-
makerjj; overleg met land- en tuinbouw en
een raad van beroep voor crisiszaken
ziehier een lijstjp, dat zich gaarne laat
aanhooren. Zoowat alle grieven van de
laatste jaren laten zfch wel tot een van de
onderwerpen terugleiden, die hier in het
nieuwe regeeringsprogram worden geëta
leerd. Het lijkt dus ze»r bevredigend, wan
neer men dat alles veriaeteren wil.
Toch is er o.i. alleszins reden om een
waarschuwend woordt te laten hooren. Men
zal goed doen zijne verwachtingen niet al
te hoog 'te spannen, opdat men niet te zéér
teleurgesteld worde 1 Dit terrein is men
vergete ’t nooit geen normaal regee-
ringsbeleid. Het g-eldt hier alles nood- en
crisisvoorzieningen, waarbij de wil van onze
regeerende mannen vaak geinig vermag te
genover de machtige omstandigheden. Hier
tegen te mopperen, moge ons soms eenige
opluchting geven welk geërgerd mensch
wil zich niet af en toe kunnen uiten?
baten doet onze ontevredenheid niet. En zoo
min als wy gelooven, dat wat ons reilen
tot ontevredenheid gaf, de schuld was
van Posthuma of van wien ook al kan
men een goedkoop succes bereiken, door
alles op het hoofd van een minister te
stapelen, zooals de even onware als onwaar
dige Telegraaf-campagne tegen Posthuma
opnieuw bewezen heeft zoo min geloo
ven wy er aan, dat de grieven nu zullen
verdwijnen.
Integendeel. Zelfs met alle goede, nieuwe
plannen op papier behoeft niemand te den
ken, dat de Distributie pu op wieletjes zal
loopen. Eer moet m%n er op rekenen, dat de
moeilijkheden zich zullen vermeerderen,
naarmate de oorlog langer duurt en het dus
volkomen in de lijn ligt van de niets-ont-
ziende mogendheden om hoe langer hoe
minder rekening te houden met de belangen
der neutralen. De regeering zal treffende-
juiste regelingen kunnen op touw zetten, de
uitvoering zal zeker veel te wenschen over
laten en de ontevredenheid zal eer toe- dan
afnemen. Meer dan ooit heeft ons volk
thans nuchterheid noodig om deze tijden
door te komen en te dragen wat niemand
veranderen kan. Meent men een betere re
geering te kunnen krygen, best. Het volk
kiest tegenwoordig feitelijk niet alleen
volksvertegenfwoordigers, maar ook de re
geerders.
Wij doen een beroep op volk en re
giering beide.
Op het volk om mee te werken met de
Overheid en niet te pogen, zelfs de nood-
Barbora mw weer bijjp'komen. Zij zat
nu rechtop in haar bed on Alan hield
haar hand vast in den zijne. Vóór hon
stond Aylward als een gevangene in de
bank der ^beschuldigd», en achter deze
de gewapende Jeekie.
„Vertel mij hoe de zaak in elkaar zit
Barbara," zeide Alan, „maar vertol het
vlug, want mijn zenuwen zijn
hi staat veel te verdragen.”
Zij keek hem aan en zeide met lang
zame, eentonige stem
„Toew je weggegaan was, lieveling!, ging
alles zijn gx-wonen gang gedurende onge
veer twee maanden. Toen brak het groo
te Saiiara-Maatachappijschandaal los. Eerst
waren het geruchten en de aandeelen
daalden. Mijn oom, dien men reeds schrik
had aangojaagïl, kocht zo op bij tiental
len, honderdtallen, duizendtallen in de
hoop, de markt te kunnen dwingen. Doch
hij wist natuurlijk niet dat Lord Ayl
ward - die ondortusschen op de een of
andere manier den lordstit?! had weten
te bekomen - in het geheim een der
voornaamste verkoopers van de aandeelen
was, laat hij het ontkennen als hij kan.
Eindelijk publiceerde het Turksche gou
vernement door tusschenkomst van den
Engelschen gezant, dat er nooit oen con
cessie verleend was geworden «n dat de
vnlschheld der geschriften was uU?evoerd
of verkregen te Constantinopel door mijn
oom. Er kwamen allerlei aanklachten in
niet geweest, Alan, dan zou ik zeker ge
storven zijn, t want ik Iwn erg ziek ge
weest. Zij verpleegden mij trouw en ik
herstelde de arme Snell stierf echter
en wnige dagen geleden begroeven zij
haar Ik dacht, dat zij wel beter zou
worden, «toch zij stortte weer in- Daarop
v(M-soheeui Lprd Aylwardl nn4 twaalf sol
daten en eenige dragers, die nu wt^jge-
loopen zijn geloof Ik - o je begrijpt,
jo begrijpt- Hij gelastte zijn menschen
om mij ergens naar tie kust te brengen
geloof >K, maar zij bleven mij trouw en
wilden niet. Toes liet hij hen door zijn
sojdaten mishandelen. Verscheidcuen van
hen werden neerg<*6eholen on bij iedere
gelegenheid werden zij a/geranseld zoo-
even waren zij er ook weer een aan het
geeselcn, ik hoorde hen. Eindelijk zei
den do arme menschen mij, dat zij het
net linger uit konden houden, en doem
moesten wat hij hen opdroeg.
En daarom Alan besloot ik, daar ik
geheel hopeloos en hulpeloos was, om
mij zolf te dooden, hopend, dat God mij
vergeven zou en dat tk jpu in het le
ven liderna weer zou vinden. To sterven
in de macht te stel-
Ik dacht, dat hij
toekwam Ón ik