>erf 3©r hbsi 13064. 57 e Jaargang 6 April 19IS. EELEN ATIEN VERSCHIJNT DAGELIJKS BEHALVE ZON- EN FEESTDAGEN. Bureau: MARKT 31, GOUDA. Eerste Blad. c .mes, LIMACHHES Btschappij. leiweg 5 Feuilleton. 9 - Tel. 82 itfen XTïevL-ws- en -^.d.-^-©xtexxtxe‘bleud. voor Q-oxxGLeu er- OxxxstxeZfcexx. •oker s tong hei iet gebruik -tabletten; langenaam fegeUjker- toudheden Igen daar- Zaterdag DE GELE AFGOD van PAPIEREN l RedactieTelef. Interc. 545. AdministratieTelef. Interc. 82. Dit nummer bestaat uit twee bladen. r en 2669 33 gt alles, wanneer al onze winkels ■lom. IDA. weten. en (Slot volgt euwe Schouwburg, irette. I do Zalm. Verga- rult". het ook istaat." hernam Alan, zon za- van m. iltvoerlng ert - - kerl] aoXZoon Ij geregeld tijdig mtvangen van ver- vemakelykhedeD, mm agenda te ver- TnfrWrrij DOM - tak 77 ..Denk, aanval," f.OIDStJIE COUR INT Gewone advertentiën en ingezonden medadeekngen bjj contract tot aeer geredsceer- den prijs. Groote lettere en randen worden wekend naar plaatsruimte. Advertentiën kunnen worden ingezonden door tusschenkomst van soliede Boekhan delaren, Advertentiebureaus en onze Agenten. aan- •n ik den e Schouwburg. 10e ing. hij komt vertellen, Asiki’s doen zei Jeekie, die meewarig het oude grijze hoofd schudde, „hoop zij ge ven ons eerst tijd om te ontbijten." Alan uit. leel rare geachte- z. .a eens tege- uit weg maar werkelijk weg zijn, dan. denkt E voor H. RIDER HAGGARD door Mevr. Storm van LeeuwenKlerk de Reus (Nadruk verboden.) e Réunde. Voordr.- aent. a .Schoenen en sokken.’ kiu in stomme joor, worden grookr zij tn herbergzaam woningen or tlige gedachte nt ti ;en. Het maakt nu een aangezien gegoede chel daarvan alle "r.n.i dit. zoo' r. snelle. Hot wei Jeekie, die meewarig het hoofd schudde, „hoop zij ge- lt tijd t“ Anthiitnn/* „Natuurlijk doen ze dal," viel Alan hem zagen rmd en wen Asdka verdriet, dat zij ren om dicht bij u te kunnen blijven, mis schien wacht >ilj tot u terug komt. De Asika kan dit alles als zij wil, majoorF' van U. tens toe te in lie, 8 uur. Concert ie Beszelzen. eerbiedigen, wanneer hun belang het tegen gestelde gebiedt. Maar dat belang zal hen te eerder van schending afhouden, wanneer ze in onze vastberaden houding het gevaar van tegenstand en van een nieuwen vtfand vermoeden. Om ons toegeven zal men ons niet ontzien, maar wel om onze vastbeslo tenheid^ onze belangen te verdedigen en onze eer en onze waardigheid tegen ieder te handhaven. Onze nationale fierheid zal onze zekerste waarborg zyn. Ook een kleine, die zich vastberaden en fier tegen elke aanranding verzet en gereed bitfkt zich te verdedigen, wordt door sterkeren ontzien. dc geweren. Jeekie heeft het altijd ge dacht; prachtige uitvinding, buskruit, voor al als de vijand het niet heeft. En nu weet ik het zeker. Jeekie vergist zich anders maar zelden. Ja ik geloof zelfs," voegde hij er verironuweiijk aan toe, „dat Jeekie zich nooit vergist. Hij zoekt inaar steeds naar de waarheid en ten slotte vfmdt hij hot altijd." w as eons den gu. de Sein ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal 1.50, per week 12 cent, met Zondagsblad per kwartaal 2.15, per week 17 cent, overa waar de bezorging per looper geschiedt. Franco per post per kwartaal ƒ1.90, met Zondagsblad ƒ2,55. Abonnementen worden dagelijk» aangenomen aan ons bureau: MARKT 31, GOUDA, bij onze agenten, den boekhandel en de po tkantoren. ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en o istreken (behoorende tot den bezorgkring) 15 regels ƒ0.80, elke regel meer ƒ0.15. an buiten Gouda en den bezorgkring: 1—5 regels 0.95, elke regel meer 0.18. Advez entiën van publieke vermakelijkheden 10 cent per regel. .éunie. 8 u. Lezing roep Gouda en Om- d. Vegetariër» Bond ouw Bouw- en Wo* ■standB-comm. Ar* Onze Nationale Fierheid i onze Veiligheid. Eet voorwaardelyk toegeven onzer regee- rinA aan de eischen, die haar door de En tente, en mger in ’t bizonder door Engeland en Amerika, gesteld waren, heeft niet mo gen baten. Men wilde onze schepen, ten einde in het steeds nijpender gebrek aan scheepsruimte te voorzien. Maar daarvoor moest men het volledige en onvoorwaarde- ly'ke zeggingschap over die schepen heb ben. Juist voor het vervoer van troepen en oorlogsmateriaal vanuit Amerika naar Europa en voor den aanvoer van levens middelen naar de Europeesche Entente-Sta- ten doet zich het nijpend gebrek zoo pijn lijk voelen. En aan schepen, die niet ge bruikt mochten worden voor het vervoer van oorlogsbenoodigdheden en die niet be wapend worden tegen de Duitsche duikboo- ten, wanneer zij door de gevaarlijke ge bieden voeren, had men ter opheffing van dit gebrek maar bitter weinig. De geasso cieerde regeeringen, zooals zij zich thans bij het drjjven van hun oneerlijke zaakjes by voorkeur noemen, hebben daarom de binnen haar bereik vallende schepen, die aan Nederlanders behooren, eenvoudig ge- nomenNTer vergoeding bieden ze ons thans 100.000 xon tarwe aan. Maar onze regee- ring is voorzichtig geworden. We moeten deze tarwe zelf in Amerika halen. De schepen, die thans in Amerikaansche ha vens in beslag genomen zijn, gingen ook daarheen om levensmiddelen te halen, die al gekocht en betaald waren. Zy zyn nooit teruggekeerd en zullen misschien nooit te- rugkeeren. Welke zekerheid hebben we dan, dat de tarwe-schepen wel zullen terugkee- ren Maar wy, zoo zegt de Amerikaansche regeering, staan er voor in, dat ze niet in beslag genomen zullen worden. „Alsof”, antwoordt de onze, „dat^mij eenige waar borg geeft; de thans in beslag genomen schepen zijn toch ook in goed vertrouwen uitgevaren naar uw havens en niettemin geroofd”. Het is dus bij lange niet zeker, dat we ter vergoeding voor het ons aange- daan onrecht de tarwe krijgen. Maar zou het ook niet flinker, niet fierder zijn, zoo we die tarwe en wat anders Amerika ons wil aanbieden, rondweg weigerden? Wie r zeggen willen dat wie Ier spiegelt, zich zacht iug ih wol c<Tis meer dat geen navolging ig van andere gemeeu- >4jlsel van eigen be door bedreiging met geweld wil afdwin gen. Maar de Hollander heeft, over ’t alge meen, zoo scheen hét althans, weinig natio naal bewustzijn. Men moest dus vreezen, dat hij, een individueele beleediging wel degelijk voelend en zich tegen iedere beper king van zijn persoonlijke en vrije wils beschikking en aanranding van zyn per soonlijk goed recht krachtig verzettend, niet een beleediging zyn volk aangedaan als zoodanig zou ervaren, dat hij niet den eisch van onderwerping aan anderer wil, wanneer deze niet hem persoonlyk maar aan zijn volk gesteld werd, als een ver nedering zou voelen en niet de aantasting *van het goed recht zijner natie als een smaad. Men moest vreezen, dat hij, nu hij persoonlijk ongemoeid bleef, voor de waar digheid en het recht en de eer van zyn volk niet het gebrek zou over hebben. Men meende, dat, zoo hij wel persooniyke fier heid bezat, de nationale fierheid hem ont brak, omdat hij te weinig nationaal voelde, en dus in den smaad, zijn volk aangedaan, niet ook zelf den zweepslag voelde die hem in het gezicht striemde. De verontwaardiging, die zich alom ge openbaard heeft, heeft getoond, dat men zich hierin gelukkig deerlijk vergist heeft. De zweepslag, ons volk door de Entente toegediend, toen zy onvoorwaarlyke onder werping aan haar wil eischte, heeft de Hol lander in eigen gelaat gevoeld en zyn na tionale fierheid heeft zich tegen dezen smaad evenzeer als teglft bet aangedaan onrecht verzet. Wy zijn en dat is het goede gevolg wellicht van den ondervonden smaad een volk gebleken, recht heeft op zelfstandig voortbestaan, omdat zyn gevoel van eigenwaarde, dat niets an ders is dan het sterke gevoel een persoon lijkheid te zijn, hem dat recht verzekert. Het zal goed zyn, dat onze regeering daar mee ook in het vervolg rekening houdt. Door een weigering van elk gunstbewya van wie ons eerst sloeg en smaad aandeed, zou zij dat kunnen toonen. Het zou ge handeld zyn in den geest, die de veront waardiging der voorbijgegane weken toonde. De internationale toestand wordt ook voor ons dreigender. Wy hebben ons nu bijna 4 jaar buiten den wereldoorlog we ten te houden. Maar deze oorlog nadert haar hoogtepunt. Het gaat nu tusschen de twee partijen erop of er onder en we mogen nauwelijks verwachten, dat ze ook maar een oogehblik onze neutraliteit zullen geen kruiper en geen slaaf is, neemt niets aan van den man, die hem in het gezicht sloeg en het allerminst wel, wanneer dat ter vergoeding van de aangedane beleedi ging wordt aangeboden. Men keert zich minachtend af. Zou ons volk dat ook niet doen, wanneer het de beteekenis van een en ander begreep? Toen de regeering meende zieh, zy het voorwaardelyk, aan den eisch der Entente te moeten onderwerpen, stak er plotseling in ons land een storm van verontwaardi ging op, niet alleen tegen de Entente, die ons de beleediging vamgiezen eisch in het gezicht durfde slingeren, maar ook tegen de regeering, omdat zy dezen eisch niet met verontwaardiging had afgewezen. In de geheele pers, zoowel als bij monde van alle partijen in onze volksvertegenwoordi ging kwam deze verontwaardiging tot uiting. En het bleek, dat, een onbeteekenend klein deel, dat nauwelijks nog Hollandsch heeten mag, uitgezonderd, heel ons volk in die verontwaardiging deelde. Voor zeer velen is deze plotse opvlam- ming van nationaal gevoel, want daaruit immers kwam deze verontwaardiging voort, een groote verrassing geweest. Men had ons volk daartoe niet in staat geacht en ge meend, dat het de beleediging nau welijks voelen zou, die deze onder bedrei ging met geweld gestelde eisch der Entente had en dat het daarom voor de keus ge steld tusschen gebrek of toegeven aan den eisch om onze schepen af te staan, in groote meerderheid het laatste kiezen zou. Dit veronderstellende, ging men volstrekt niet uit van de meening, dat de Hollanders zulke lamlendige lafaards zyn, dat zij zich ter wille van een stuk brood laten beleedigen en in het gezicht laten slaan, dat zij, hoofd voor hoofd, voor een dergelijke keuze in eigen leven ge steld, niet veeleer aan de afpersing weer stand zouden bieden. We mogen gerust vaststellen, dat de Hollander als mensch niet minder fier is dan ieder ander, al zal zich dat bij hem nooit met een zekere bra voure openbaren. De Hollander is waarschijnlijk meer dqn anderen onverzettelijk, wanneer hij zich in zijn recht weet en zijn koppige taaiheid zal hem eerder onder doen gaan dan zich gewonnen geven. Hy voelt ook een belee diging zeer sterk, als reageert hy daarop gewoonlijk minder hevig en minder luid ruchtig dan een Franschman of Italiaan of ook een Duitscher en bukt zich niet voor een eisch, wanneer men hem de vervulling INGEZONDEN MEDEDEELINGEN: 1—4 regel» IJS, elke regel meer ƒ040. Op de voorpagina 50 hooger., van je oom. Hij was van plan geweest, ze por stoomschip „Benir" te versche pen. Hij dacht, dat ze monaters ijzererts bevatten. Ik antwoordde hem, dat ik hem zeer verplicht was voor zijn goede zor gen, maar vond het niet noodig hem om trent den waren inhoud van de kistje* in te lichten. Toen vroeg ik hem nog. hoe ze aangekomen waren en of er geen brief bij was geweest en hij vertelde, dat op een morgen, nog voor het kantoor was geopend, feen aantal inboorlingen de kis ten hadden gebracht en voor de dour van het .kantoor hadden opgestapeld. Zij had den aan den knecht meegedeold, dlftt zij door negers van een anderen stam waren betaald om de kisten tot bier te brengen en daarna vertrokken zij weer, taal nog toeken achterlatend. Ik betaalde Aston zijn onkosten, dankte hem nogmaals hartelijk en daarmee was het uit. De drie en vijf tig kistj® staan nu rustig in het ruim en aangegeven ais ijzererts. Ik heb ze zelf onderzocht en geloof niet dat er iets aan mankeert. Zoo bezitten we dan behalve nog do halsketting, die de Asika mij gat - 100.000 om ons huishouden mee te beginnen en ik denk, dat daar wel mee gaan zal en dat er nog wel wat voor den ouden braven Jee kie over zal schieten.” „Ja Alan, Zoo is het,” antwoordde Bar bara; daarna bleef ze een oogenblik in gedachten verzonken staan, want de imam van Jeekie had haar aan iets doen den ken. „Alan wat denk je toch, dat er van Lord Aylward geworden is Ik weet er niets van. Na onze komst in Oud-Calabar zijn Jeekie en een paar van de dragers naar officier van justitie gegaan en hebben een verklaring onder eede afgelegd, omtrent in de rede, inaar hij was slechts gemaakt kalm, want hij vreesde voor den uitslag van dien aanval. Ademloos stond de man nu voor hem en onmiddellijk begon hij luid en gejaagd te spreken. Maar na de eersto woorden, die Allan kon verstaan, begreep hij al, dat het goed nieuws was, wat de man bracht. Op liet breede zwarte gelaat van Jeekie vereoheen een trek van de uiter ste verbazing. Bij het aanbreken, waden dng was de drager op Jeekie’s bevel m een boom geklommen en daar had hij nu juist ontdekt, dat het geheele Asi- ki-leger in volmaakte orde torugtrok en al eemge mijlen van hen verwijderd was. „God zij gedankt,” riep „Ja majoor, maar dat he^, t_. o. denis. Jeekie kan dat niet in eena hjk doorslikken. Moet eerst iemand zenden en zien of ze wel allemaal zijn. Misschien is het een valstrik; als ze vl,,2_ Jeekie, het komt, doordat zij bang Uui'ii gesuiiiuden. ihaas moet tot driemaal toe geconstateerd word-m, dal de liu&n- cieclo belangen der gemeen .e niet in oéhi genomen waren en dat uu.i den architect- UKvovider bij dit werk te groote .vrij lit id werd gelaten. Zoouat w ij maar zich uon een ande splogekn kan. Den Hut een (Oorbeeld geweest verdiende, lot korliif ten zij ditmaal het i heer ais ulnchrikw okki-nd voorbeeld gesteld. Zoo zoetjes aan begunt er in ons mid den een volslagen Engelsohe Kolonie te ontstaan. Het uantal filer ondergebrachto krijg-g'-vaugoïien wordt sleede grookr en liet a.nial heerenhuizen dat zij in bi-alag nemen e» oneens, bijzonder u zh-n do vour heo> ingeiiulito met uit. Men heelt de onzalig gehad om de ramen er van wit te schilde ren. Daardoor zien die huizen er uit als tij- deiijii onbéwoonden of ais woningen waar du schoonmaak-woede hevig heeracht. Hoe men dat nu toch heeft kunnen doen is een raadsel. Het ware waarlijk toch niet zoo duur geweest daar eenvoudige gordijnen voor te hangen. Het maakt nu een arinoo- digeii sjufeleD indruk en aungezii-n do wo ningen alle in do zeer gegoede wijken lig gen, vermindert het cachet daarvan aan merkelijk. Daar moet je uit echt weer bij leger-autoriieiten voor zijn oin zoo iets hhulerlijk leelijks uit ie vinden, aldus luidt het algeineine oordeel. De inrichting van de fut zen is allesbehalve aangenaam. Er staat nu letterlijk niets anders dan een tro< pje Itdlaanten. De wanden, de vloeren, de ra|1'en. ’t is er’ alles naargeestig kaal eu* sjofel. Buitengewoon ongezellig ziet het <r uit. T Zijn slechts slaapsteden van den derden rang en waarlijk was ook hiOrin wel Lts te veranderen als men wilde. De m nnen die er bivükkeeren vervelen zich doode ijk. Zo „ijsbeereu-' Op de stoep heen en weer wandeling en h 4 >dg meen g< |nat uls in hun tat machines zijn tbrikaat, dat zieb halve eeuw voor en industrieel ihandhaafd heeft. Meer dan een maand was voorbijgegaan, en majoor en mevrouw Vernon - de laat ste weer geheel hersteld van de vennoeie* nissen van haar tocht door Afrika's wil- dterniseen - stonden op het achterdek van het stoomschip „Benir", en in de gou den stralen van de ondergaande gen zij voor het laatst de kusten West-Afrika aan den horizont verdwijnei „Ja lieve," zei Alan tegen zijn jonge schoone vrouw, „het is een vreemde tocht geweest van het begin tot het eind, maar ik gelooi. dat het mericwaardigwto nog is, dat we dat goud van de Asika gekregen hebben. En het komt ons nu goed te pas, nu de omstandigheden zoo veranderd zijn. „Dat je namelijk een doodarme vrouw gekrqgen hebt, in plaats van een rijke erfgename," viel Barbara hem in de re den. „Maar vertel mij nog een» van dat goud. Ik heb in de laatste dagen aan zooveel vensch'llende dingen moeten den ken," - en zij blbosde een weinig - „dat het niet goed tot mij dóórgedrongen, is, hoe dat precies is gegaan." „Nu, dat i.s gauw genoeg verteld. Toen Mr. Aston, de agent aan a len ik de kis ten geadresseerd had hoorde, dat ik in de stad was, kwam hij mij dadelijk op zoeken, en deelde mij mede, dat hij een vijftigtal zware kisten had ontvangen, die wan mij geadresseerd waren, tea huize weest om van die niets," antwoordde stemd. „Maar daar ïs hij jui kunnen het heiu dadelijk vragen." Alan voegde de daad bij verbazing, ,.w< l Mrs. ma als die groot<- Lord toch gek ge ls en zijn schoenen weggooil en het bosch inloopt, mag Jeekie ze toch wel aantrekken, vooral als bij juist ziju vuile oude Asikikleeren heeft weggedaan. Maar u moet hier niet op het dek blij ven, inrs. majoor, het is te vochtig en u moet naar beneden, om u to kleeden voor hel diner, dat is om half zeven van- 4Vond. Jeekie zal u wel komen waar schuwen...." Barbara volgde Jeekie’s raad 05) zoo bleven Alan en de oude neger alleen op het dek achter, want ook de andere passagiers hadden zich naar hun hutton of naar de rookkamer begeven. Dekorte tropische schemering was in gevallen. Een blaywachtigv wolk van mist «elkeen het schip te omhullen en gaf het een spookachtig aanschijn. Alan en Jee kie kwamen beiden onder den Indruk van loof je, dat... dat Jeekie een eed beteekent? zoo vreemd is, dnt geringste spoor van den. ^•1 Junie. 8 u. Lezing nx>r der Vereent ra Beweging. deze sombere omgeving en hun eerst vrij opgewekt gesp/rk verflauwde langzamer hand. Zwijgend stonden zij tegen do ver schansing geleund, tot Alan opeens de stilte verbrak en eenigezlns gejaagd aan zijd metgezel vroeg: „Waar denk je aan Jeekie?" „Denk aan de Asika, majoor," ant woordde Jeekie met half onderdrukte stem, „heb een gevoel of ze hier ergens inde buurt is, met als ze In onze kamer in het Gouden huis soms Ineens te voorschijn kwam, voel het koud in den rug en ook in hoofdwol, die recht opsta*t." ,,’t Is vreemd Jeekie," ..maar datzelfde voel ik ook." „Wel majbor, denk, zij denkt aan ons en v.oral aan u. en ze gooit ons met gedachten, net als een straatjongen met steenen gooit. Asika doet zulke dingen, weet u, zij niet heelemaal mensch, vol met Bonsaduivete, van geslacht tot ge slacht. amen’. Misschien, heeft ze iets ont dekt, wat haar razend maakt.” „Wat zou zij nu na al dien tijd nog kunnen ontdekken ,.0h, ik weet het niet. Hoe kan ik 't Jeekie kan het zich niet bekoa- ken. Misschien hee't zij ontdekt, a trou- met Miss Barbara. Misschien heeft do u ditmaal verlo- heeft, misschien heeft zij zich gedood dicht bij u te kunnen blijven. het !verd)wijnen van Aylward. Wat kon den we nog meer doen? Weet jij Iets?" ..Neen, dat weet Ik ook niet. Maar ge- precies wet t wat Ik bedoel, dat het we nooit meer het hem hebben gevoin- En, Alan, ik weet niet, of je het hebt opgenierkt, inaar den ochtend, dnt Aylward verdwenen was, zag ik Jeekie mei z Ij 11 schoenen en sokken aan, loo- pen.” „Hij is lang genoeg in Engeland ge le weten wat een eed is, maar schoenen en sokken weei ik Alan onaangenaam ge ilst en we En het woord. antwoordde Jeo- g!il van hetgeen er We zullen maar 1 omdat die van het Is wol e< ns dit rapport te geweest n gemeenteli/ko expl >’Mie oigiui t laag van loten de BRIEVEN UIT DE HOFSTAD, ccccxv 1 1. Wanneer in deze of geno gemdeute nog de een of andere idealist rondloopt, die vóór hei uitvoeren van werken in beheer bij de gemeente zelf is, dan zal men gued doen dozien vens toe te zenden het rapport dat dezer dagen in 's-Gravenhago is uitge- br.icht door de commissie wier taak het na to gaan of de vele duiztnv 1.dins die aan de verbouwing van louwburg zijn besteed, wej nuttig zijn bestted, wei nuttig zijn aangewend. Dat rapport is een scherpe aanklacht ge wordt n togen het gemeentelijk beheer In (l'Tgclijke zaken. Overleg niet deskundigen is voor het gemak iü« t gepleegd niea heelt eeu ingenieur van de gemeente met het zaakje bol >st en deze d« ed maar zoo- als hot hem in den bol opkwam. Toen hij in Parijs wa-, zag hij wat aardige trijp op do fauteuils in een schouwburg en hij kocht dat maar dn elijk. Hij Keilde ni> t eens don naara van den fabrikant on de vraag of een Ne lerl ind-che firma dut ge- doelte van de bonuodigdhoden niet even goed kon .oreren, kwam niit in hom op Do prijs belroeg f 11.50 per Meter, ter wijl t'ians gebleken is, dat pra les het zelfde hier te lande was te rerknjgen in den prijs van 5 gld. per Met-r. De Commissie concludeert o.a. dat er he. l. nm i ge. n rekening inee gehouden is gciiieonte-wcrken alle "r«a.ing mis ten voor een werk als dit. zood.W rien geen waarborgen had voor, snelle, jui-tc en economische afwerking. Hot werk l»eT zlchziv. geleid, zogt de Coiuniiisie (n zi| Iw loelt daarmede, dat eerst unarm- te men een oordeel naderde men /.'ch rek en ••«•hap gemaakt moest werden. niet in ’im-HJs treden minder belang zijn, inanr aardig om de nania htop ves'figen. Er is Oen tijd dat er ailg<-in«-.n geroepen wer„ 0111 gemeenteli/ko expl >’Mie en nltvooring in eigen beheer door de gemeente. In oen vlaag van dergelijke overweging wrd bc sloten de verbouwing van de llnngsehe Schouwburg ook door 'igen personeel te hun eeaig vermaak is hun hun pijp- Zij zien er over food uit, zoowel in Iwin ge- _.i kleerm. Het was een tref fend verschil met do Duiischers die uit Engeland kwamen. Die zagen er meest wl-cht uit, vermoeid, verarmd en povertjes in d" k'eeren. oor de Haagsche ineisjes zijn do vreem de snoeshanen een bijzondere aantrekke lijkheid. Menig Engelschman heeft reeds een vriendinnetje gevonden, die... graag F.ngehch wil loeren- De Engeleche ziekte woedt hevig onder de meisjes de helde voor de I-ngelsche taal schijnt plotseling zeer sterk te zijn aangewezen. Als het maar geen ongelukken geelt 1 Gebroken barton om van verdere ongeluk- ni'-t te spreken, zullen er straks misechlon vele zijn I Natuurlijk is de nafiapwoodc weer over de Hollanders gevaren. De wandelstokken worden op zijn Engelsch gedragen, de dassen en de hoorden van de BrlteOhe ge vangenen vinden nabootsing het o»t- pje ruim ouw s jof r uit.

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1918 | | pagina 1