IGIKG. tallaties. Sanatorium! van 8-13 April. Opbrengst tot beden f 232.50. Turion. Blad. Bi du l Ion. hikbaar ION, DE OORLOG. 67e Jaargang Maandag S April 1V18. 13065. BEHALVE ZON- EN FEESTDAGEN. Bureau: MARKT 31, GOUDA. Feuilleton. DE GELE AFGOD JSTI® VL-ws- ezx -^d.Trertexxtïe'blo.cS. voor G-o-kxcLs- er- Oxxxstxelcezx- VERSCHIJNT DAGELIJKS 4 2647 60 AdministratieTelef. Inters. 82. Redactie i Telef. Inters. 545. 1347 210 smart ii bschien niet zou geloofd 78 AJan OP de HARKT B. Jeekie stond jet dat Aylward geen brieven naar buis zal NDEWEG 24. e iCTEN. Gewone advertentiën en ingezonden mededeelingen by contract tot zeer gereduceer- den prys. Groote letters en randen worden >erekend naar plaatsruimte. Advertentiën kunnen worden ingezonden door tuMchenkomst van aoliede Boekhan delaren, Advertentiebureau* en onze Agenten. Maphtalln blokken roor hypotheek, tten, tegen per- te zekerheid en d Brieven onder udsche Courant, 12 LOON WOLFF a c.. fiOUBSCHE COLRANT. de vertoond 1346 18 (AJv.) ran Binnen- plaatsen in men. Volgens berichten van het F i n s o h e hoofdkwartier duren in het door de Witte Garde omsingelde Tammersfors ver bitterde straatgevechten voort, waarby de Witte Garde de overhand behoudt. Volgens Zweedsche bladen nam de ge- H. RIDER HAGGARD door Mevr. Storm van LeeuwenKlerk de CNsdruk ver bode».) Van het Kaukasische front wordt gemeld, dat de Turksche troepen over een breede linie blijven oprukken. Na hevigen stryd bezetten zij Erdisjas (op den Zuide lijken oever van het meer van Wan) en na men voorts Ardahan. In het kustgebied der Zwarte Zee over schreden de Turksche troepen de oude grens in de richting van Batoern. Amerika zal helpen, we hooren het dage lijks. Enorme cijfers over de oorlogsvoor bereidingen worden ons gemeld. Nu weer vernemen we, dat reeds de twee de lichting zal worden opgeroepen en de totale sterkte van de Amerikaansche troe pen in Frankrijk en in Amerika in de oefen- kampen op het huidige oogenblik tusschen de 1.500.000 en 1.600.000 man beloopt, waarvan het grootste deel „Zoo spoedig mogeiyk" naar Europa zal worden gezon- vechtsactie op het geheele Finsche front toe. De Witte Gardisten ondernamen een offensief tegen Bjömeborg en stuurden versterkingen naar Karelië. Aftentidningen deelt mede, dat de Duit- schers thans een actie tegen Abö hebben op touw gezet. De mannelijke bevolking van de Aalandsgroep tusschen de 21 en 30 jaar is voor den militairen dienst opge roepen. kuel-tcioverij en.” ...Groot gelijk majoor, Jeekie Alken majoor, u zien in Vqorxio laak nl<t Aan liet Italiaansche front ge- schutsbe^ryvigheid en plaatselijke verken- ningsacties. Op het frontPalestina, in den sec tor van het kustgebied tot aan den Jordaan, hevig wederzijdsch artillerievuur en leven dige vliegeractie. de, waarvan het Duitsche bericht uitvi gewaagd, melden deze comniuniqué’s nader. Op het frontgedeelte ten Zuiden van de Oise hebben de Duitschers geringe vorde ringen kunnen maken en de linie Bichan- courtAutreville bereikt, terwijl aan de andere zijde der rivier de voorstad yan Chauny vermeesterd werd. In totaal wenden in de laatste gevechten 1400 gevangenen aangevoerd. Verder meldt het Duitsche bericht nog, dat als represaille voor de beschieting der onder komens te Laon, het bombardement yan Reims werd voortgezet. Uit de wederzydsche berichten blijkt ove rigens wel, dat in de huidige wanhopige worsteling dagelijks op het Westelijk front, duizenden en nog eens duizenden, het leven laten terwijl nieuwe lente de natuur tot bloei verwekt van uw dienst, majoor?” ,.Ja Jeekie, we hebben wonderlijke avonturen samen beleefd, maar dat alias is nu voorbij on hoe minder we erover spreken, hoe biter het is, want er h veel, dat wij moeilijk geheel en al zou den kunnen, ui leggen en dat als wij het uitlogden worden.” ,,Ja majoor, bijvoorbeeld heel moeilijk om aan Miss Barbara uit te leggen, waar om Asika zooveel van u hield, als u altijd maar zegt: Ga weg, ga weg En als uitleggen zij misschien niet begrijpen. „Houd op stommeling!,” viel Alan hem op strengen loon in de rede. ,.H< t was beter, da* je in plaats van gekheid te nrfiken, de Voorzienigheid dankte, dat aij ons uit al die dreigende gevaren gered heeft en nog goed bracht. En nu het diner,” en In vervolg op Wilson’s rede, seint Reuter in Ma.:: viering Eigenaardig dut dergelijke dagen, weemoedige oorlog&herdcnking, worden „gevierd” niet maaltijden redenen! Zoowat alle Entente-gezanten waren van de partij, alsmede Balfour, Milner, Jellicoe, lord Rdbert Cecil en Churchil. Lloyd George zond een telegram, waarin o.a. de woorden voorkomen; „Amerika zal spoedig aan de Pruisische militaire kliek verrassingen be reiden, die haar lovenslang zullen heugen.” In antwoord op een huldetelegrain zond Koning George een danktelegram, vol hul de voor de Amerikaansche troepen. Balfour heeft in den breede gesproken. Merkwaardig wat h|j over Rusland zeide, „Onze Russische vrienden, zei hij, be ginnen in te zien, dat ze bedrogen zijn. Het is te hopen, dat de les niet te laat komt. Ik heb een onvergankelijk vertrouwen in dit volk. Rusland kan op den steun der En tente rekenen.” mogelijk, «oo besloot Wilson. „Geweld, uiterst geweld, geweld zonder grens, een rechtvaardig, triomfeerend geweld, dat een rechtvaardige wet In de wereld zal stellen en elke zelfzuchtige overheersching zal neerwerpen." Heel duidelijk is ons de rechtvaardigheid van triomfeerend geweld intusschen nog niet yeweldig telegram oven een banket, dat lansion Hoüse heeft plaats gehad, ter van Amerika’s herdenkingsdag. van moeten en toast- ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal 1.50, per week 12 cent, met Zondagsblad per kwartaal 2.15, per week 17 cent, overa waar de bezorging per looper geschiedt. Franco per post per kwartaal ƒ1.90, met Zondagsblad 2.55. Abonnementen worden dagelijkz aangenomen aan ons bureau: MARKT 31, GOUDA, bij onze agenten, den boekhandel en de po tkantoren. t ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en o istreken (beboerende tot den bezorgkring):- 1—5 regels /0.80, elke regel meer ƒ0.15. 7an buiten Gouda en den bezorgkring: 15 regels 0.95, elke regel meer 0.18. Adver entiën van publieke vermakelijkheden 10 cent per regel. en wel hoeft thuisge- ga ik mij kleoden voor na nog een laatslm ang- atlgen blik geworpen te hebben naar zqde, waar het visioen zich had, veilt et hij het dek. het bedrog jegens haar gepleegd, smart over haar venlies. In haar rechterhand hield ze een mes en u:t een wond I in haar borst kwam een breede, roode rttaal bloed'. Zij wees op Jeekie met haar mes en opende haar armen naar Alan als In ondraaglijk verlangen. Toen hief zij haar armen langzaam op, ah smeekte zij om verlossing... (Jan was zij verdwenen. Jeekie was op het dek neergezonken en veegde zich met zijn gtrooten rooden zak doek het klamme zweet van het voor hoofd, :erwijl Alan, die zich flauw voel de worden, stevig do verschansing om- Als onder steun der Entente aan Rusland soms ook de Japansche invasie zou moeten worden begrepen, dan blijkt thans uit Reuter-berichten uit Petrograd wel. dat Rusland daar allerminst op ge steld is. Tot goed begrip van de zaak, zij er even aan herinnerd, dat Juist dezer dagen, Ja- pansche marine-troepen te Wladiwostok ge land zijn „ter bescherming van leven en be zittingen." Deze actie volgde, zooals Reuter ten min ste seinde, na een aanval op Japanners door gewapende Russen. Een kleine strijd macht werd daarom aan land gebracht van een Japanschen kruiser, die in <\e haven ligt. Zij heet alleen voldoende, om verdere ongeregeldheden te voorkomen. Inmiddels wordt nu uit Petrograd vernomen, dat de Russische regeerlng een manifest heeft uitgegeven, waarin Japan een doods vijand van de Republiek wordt genoemd dat oogenblik slaagde de maan dikke wolk van mist, die het schip nog altijd omgaf, met hpar stralen te doorbreken en dit droeg er in niet ge ringe mate toe bij om Jeekie’s stoutmoe digheid te doen stijgen. „De Asika komt nooit in den mane schijn,” merkte hij op, „dat f» legende regels en al kwam ze, wd heeft Jeekie voor kwaad gedaan? Jeekie goeie, oude kerel, Aylward groote schurk. Jeekie kan niet lielpen, als Asika hem niet hebben wil en hals afsnijdt. Wat Jeekie doet, hij doet- om zijn meesier te redden en Miss Barbara, waar hij veel van houdt. Jee- kje doet niet voor zichzelf, elk oogenblik bereid te ‘■lerven. Jeekio deed het stille tjes. dat ook om hen te redden, waiitzij niet houden van zulke dingen. Ah zij weten, blijft leelljke smaak in hun mond, net als van bedorven Oester. Jeekie heeft De strijd in het Westen golft heen en weer, ver woede gevechten. - Een rede van Wilson. Rusland en de Entente. - Czernin en Clémenoeau. - De Pruisische kierechtkwestie. - Onthullingen. ONS OVERZICHT. Uiterst verwoed golft de strijd in het Somme-gebied heen en weer. Het Duitsche tegenbericht maakt melding van hevige artiljerieactie, gevolgd door krachtige Engelsche tegenaanvallen aan de Ancre en Avre, welke echter gestuit wer den. Ook ten Z.O. van Amiens en op den westelijken Avre-oever zijn verbitterde ge vechten geleverd. Hier waren het Fransche troepen, die den aanval uitvoerden. Ook deze pogingen zouden zoo meldt het Duitsch bericht mislukt zyn. Het Engelsche legerbericht geeft aan, dat „goed geslaagde tegenaanvallen de vroegere Britsche stellingen in het Avoluy- bosch herstelden”, terwyl het Fransche communiqué slechts het afslaan van Duit sche aanvallen vermeldt, plaatselijk dan door een tegenaanval gevolgd. Over de he vige aanvallen van Engelsch-Fransche zjj- Jets Na de officieele toelichting uit Weenen, i over Czernin’s uitspraak volgens welke Clémenceau aan Czernin gevraagd zou hebben of Oostenrijk, tot onderhandelen bereid zou zyn, en uit welke toelichting viel af te leiden, dat het hier feitelijk een offi- cieuse bespreking tusschen diplomaten in Zwitserland gold, komt thans een officieele verklaririg hieromtrent van Fransche zijde. Liet de Weensche toelichting min of meer in het midden, van wie de éérste pogingen waren uitgegaan, de Fransche verklaring doet met beslistheid uitkomen, dat de Oos- tenrijksche legatieraad, graaf Revertera de poteer was en dus niet de gepolste, en dat het volgens een authentiek stuk betrof: „van de Fransche regeering te verkrijgen” vredesvoorstellen door tusschenkomst van Oostenrijk met bestemming naar Berlijn. De verklaring herinnert dan voorts aan vroegere vredespogingen van Oostenrijk- sche zijde ondernomen en eindigt aldus: „Kon Czernin jn zyn geheugen niet de her innering aan een andere poging van den- zelfden aard terugvinden, te Parys en Lon de gedaan, slechts twee maanden voor het optreden van Reventera, door een persoon lijkheid in rang hoog boven dezen verhe ven Ook daarvan bestaat, als in het hui dige geval, een authentiek bewys, dat nog veel meer teekenend is." Intusschen zal Clémenceau, denkelijk binnenkort, zelf nog nader over deze kwes tie spreken. Als diplomaat kan men niet voorzichtig genoeg zijn dat blijkt. President Wilson heeft te Baltimore den verjaardag van Amerika’s ten oorlog,gaan herdacht en daarbij een rede gehouden. „Dit is de verjaardag aldus begon, de president de verjaardag van onze aan vaarding van Duitschland’s uitdaging tot het gevecht voor ons recht om te leven en vry te zyn en voor de rechten van vrye menschen, waar zy ook wonen. Wij weten^ dat de oorlog zal vergen de grootste <jf- INGEZONDEN MEDEDEELINGKN: 1—4 regel* 1-25, elke regel meer ƒ0.1*. Op de voorpagina 50 hoogen den. Stappen zijn gedaan, aldus vervolgt dit Reuter-telegram, om. de noodzakelijke tonnage voor het transport te verkrijgen, voor welk doel de Nederlandsche schepen zulten worden gebruikt, benevens de sche pen, welke hiervoor uit Frankrijk zulten worden gezonden. Die reserve „zoodra mogelijk’’ en „voor- zoover de scheepsruimte toelaat", steeds by de Amerikaansche toezeggingen gehoord, bleek dus wel dringend noodzakelijk en dat ondanks de maatregelen tegen de duik- booten, de enorme cyfers over nieuwen scheeps-aanbouw en dergelyke. Of moet men soms aannemen, dat Amerika zyn eigen schepen wil sparen? Hetzelfde Reuter-telegram bovenbedoeld meldt tevens, dat als gevolg van bespre kingen en correspondenties tusschen Wil son, den minister van Oorlog, Baker, de generaals Bliss en Pershing en Lord Derby en Balfour „gedurende de nu komende critieke maanden" massa’s Amerikaansche bataljons naar Europa gaan, waarvoor en dan weer de reserve: de transport-maat- regelen nu worden overwogen. schrijven, hoop, dat er niemand la om hem op de post te brengen. - De gees ten zijn nl erg genoeg, maar moord... oh tante, tante.” Een oogenblikje hield hij stil, maar toen vervolgde hij weer „Jeekio zal grool o'fer geven aan Bon- sa. als hij goed en wel weer op Yarleys te, geven een lam in de keuken, of als geest nog weer terugkomt een heel kalf, buiten in het boeeh. Niet stelen hat, maar zelf betalen. En dan Jeekie denkt, zal katholiek worden en al zijn zonden biech ten. Jeekie gehoord, priesters gemakke- lijk genoeg en als eenmaal gebiecht, ja- g**n zij de Asika em Bonaa voor Jeekie weg;” en hij uitto in dat vooruitzicht vast een aantal verwenschingen togen deze zijn vijanden, w&arbij hij voortdurend teag- zaa ronddraelde, om niet onverwachts ’in den rug te kunnen worden aangeval len. Juist er in, nu geheel alleen op hot lecge dek. Hij schudde zijn groot, breed weer en hield een lange klemde. Ik ze! wel, majoor, dat de Asika al zulk soort van dingen kan doen. Nie mand weet wanneer en waar ze zich weer zal verioonen. Verbeeld u, dat zij met ons meegaat naar Engeland en zich daar af en toe laat zien. Ik zeg u, dat zij een onaangename gjast is. Denk, mis schien was beter, u daar gebleven en met haar trouwen. Nu la ze weg, Bonsa zij gedankt, zij schijnt In zee te zijn ge zonken, hoop ze daar blijft.” „Jeekie,” zei Alan zich herstellende, „luister naar me, dit allee is vervloekte nonsens, we hebben het beiden zwaar te verduren gehad in de laatste maanden en onze zenuwen zijn in de war, we zijn overspannen. Wij meenden iets te zien, wat we in werkelijkheid niet zogen en als je er ook maar met een enkel woord van durft te reppen tegen mevrouw, breek ik je nek. Begrijp je me?” „Ja majoor, ik begrijp u. Allemaal ver vloekte nonsena, zenuwen in de war, we zagen niet, wa4 we zagen en zeggen niets van wat we zagen aan Mrs. majoor; als een van one er iets van vertelt, breekt de ander hem den nek. Jeekie heeft goed begrepen, allee doodeenvoudig. Nog iets goed zijn plicht gedaan, breng majoor vei lig naar Asikiland (mei behulp van Bon na) verschaft hem intcreseante reis”, verbehuft fyen» hoop goud, verzorgt hem ah hij ziek Li, springt boven op Manga na, als die hem doodtm wil, breng ma joor veilig terug, \ind Miss Barbara, vang gehate medeminnaar, lioudt heide At-ikileger voor den gek, brengt gelukki ge paar naar.^le kust en laat zo trou wen, geelt groot teeM aan dek van achlp, al die dingen doet Jeekie en nog veel meer zou hij er van kunnen verteilen, als hij ijdel wax, maar Jeekie te maar oude, nederige nikker.” Weer moeat hij ophouden, om In stllto na te denken over al zijn deugden en over zijn onovertroffen nedetigheld, toen vervolgde hij „De wereld is ondankbaar, heel ondank baar Daar heb jo nu de majoor, hij niet zeggen: Bravo Jeekte, dank jo wel boor, jij groote, wooderbaarlijke man, jij brave Jeekie. goede Jeekie, slimme Jeekie, kan alle menschen laten denken, wat hij maar wil. Asika ook. Neen, neen, zoo iets zegt de majoor liwdemaal niet. Hij zagt: „be dank de Voorbimlngfuld”, en niet Jec- kle. alsof Voorv-ienigheid alles alleen ge daan heeft. Wide menschen denkon> dat zij knap zijn, maar zo zijn groote gjek- ken. weten nietsMisschien is niegheid heel best ding, maar haal bij Jt-dde - lang nlrt Hallo, maan gaat weer weg, achter wolk en daar gaat dfe tweede bel, Jeekio naar beneden gaan en Mrs. majoor waar schuwen voor het diner; hi I is eenzaam hier boven op dek en geloof nooit, dat de Aaika t lectrtech licht vcrdraflh kan.” hoofd heen en allpcnspraak ..Ben benieuwd, of de majoor gezien heeft, wat er onder den voet van I.ady Asika lag, toen ze daar in de liiciit stond. Ik denk van niet, anders had hij wel wat gjezegd. [He edeleLord zag er niet vrooiijk uit, nu ze met hem afgere kend had. Neen, dat gratis voorstelling voor Jeek’e alleen, koe» geen cent, vrij- biljet. Maar Jeekie hoopt, het komt niet terug straks als hij naar bed gaat. Ma joor weet er niets van, daardoor hij niet gezien; maar Jeekie weet een boel. Hoop ook niet, weet nog wei, wat zij Het zien in de schatkamer De be grafenis van Mr. Hassweil, hè? Miss Bar bara in de tent, hè! en die andere ver- tooning^ <Ue pas plaats zou hebben na uw dood. O lieve hemel, majoor, kijk eens achter u en zeg dan eens dat u Mets gelooft,” en Jeekie’b oogen werden in eens zoo groot als winteraardappelen en roldtjti verschrikt Leen en weer; zijn tenden klapperden hoorbaar- Alan keer de zich om en, ?ag.... of meende te zien.. De slanke gestalte van de Asika, met haar lange gaaen kleed en de gouden borrtbedekkingen stond in de lucht, juist ter hoogte van het dek van het schip, nlsof zij het n.et één. stap kon bereiken. Haar lange zwarte haren omhulden haar schouders. Maar de flinke bries die woei, scheen er geen vat op te hebben en ook haar witte kleed hing stil en recht naar beneden, maar haar zoo achoone gelaats trekken waren nu verwrongen als door woede -n vreeslijke vM, woede over fers, het leven van onze beste mannen en zoo noodig al wat w(j bezitten. Ik ben daar om gekomen, om de leening aan te pryzen. Ik ben gekomen, vervolgde hij, om een le- vediger besef te geven van waar het om gaat.” Vreemd, dat dit telkens opnieuw in alle landen, toch weer noodig blykt te zijn. Ach ja, men moest de édele drijfveeren van dezen gruwelden oorlog eens vergeten! Dat Amerika belang by de zaak heeft. Na tuurlijk „de menschen in Amerika aldus Wilson kunnen er vaster dan ooit van overtuigd zyn, dat deze oorlog hun eigen zaak is en dat als hy verloren wordt, de plaats van hun eigen groote natie en haar zending in de weredl daarmee verloren zou gaan”. „Wy hebben, zoo zeide hy, geen doel van onrecht noch aanval gesteld. Wij zyn bereid, als de eind-rekening wordt opgemaakt, rechtvaardig te zijn jegens het Duitsche volk en eerlyk te handelen met het Duitsche volk evenals met alle andere volken. Er kan bij de eindregeling geen onderscheid tusschen de volken worden gemaakt, zal die eindregeling rechtvaardig zijn. Want wy vragen niets, wat we niet bereid zijn toe te staan.” In dezen geest en niet deze gedachte heeft Wilson getracht, naar hij zeide, met de Duitsche leiders te spreken, ten einde te vernemen ,of het recht dan wel over- heersching is en oplegging van hun eigen wil aan de andere naties der wereld, wat z(j zoeken. „Welnu, meent hy, zij hebben bekend dat het niet ging om recht, maar om heer schappij en onbelemmerde doorzetting van eigen wil. Deze bekentenis is niet gekomen van Duitsche- staatslieden, maar van Duitschland’s militaire leiders, die de eigen- lyke regeerders zyn. Amerika kan niet mis verstaan, wat zij in Rusland, Finland, Oekrajina en Roemenië hebben gedaan." Opmerkelijk zijn dan weer de woorden van toenadering aan het adres van Rus land gericht, als hij het verdrag te Brest Litofsk bespreekt en wijst op het verschil tusschen het woord en de daad der Centrale leiders. „Zy hebben, vervolgde hy, in Rusland een triomf gevierd „waarbij een dappere natie zich niet lang kaft neerleggen.” Duitschland heeft aan Amerika’s vre desvoorwaarden geen oor geleend, welnu thans heeft Amerika de uitdaging aan vaard. Er is daarom maar één antwoord (Slot.) „Nonsens, kl< tepraat,” snauwde AJan hem toe, die zenuwncbtlg werd van Jee- kie’s gebabbel, „ik geloof niet jullie We-1-

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1918 | | pagina 1