IGIKG.
tallaties.
Sanatorium! van 8-13 April. Opbrengst tot beden f 232.50.
Turion.
Blad.
Bi
du l Ion.
hikbaar
ION,
DE OORLOG.
67e Jaargang
Maandag S April 1V18.
13065.
BEHALVE ZON- EN FEESTDAGEN.
Bureau: MARKT 31, GOUDA.
Feuilleton.
DE GELE AFGOD
JSTI® VL-ws- ezx -^d.Trertexxtïe'blo.cS. voor G-o-kxcLs- er- Oxxxstxelcezx-
VERSCHIJNT DAGELIJKS
4
2647 60
AdministratieTelef. Inters. 82.
Redactie i Telef. Inters. 545.
1347 210
smart
ii bschien niet zou geloofd
78
AJan
OP
de
HARKT B.
Jeekie stond
jet
dat Aylward geen brieven naar buis zal
NDEWEG 24.
e
iCTEN.
Gewone advertentiën en ingezonden mededeelingen by contract tot zeer gereduceer-
den prys. Groote letters en randen worden >erekend naar plaatsruimte.
Advertentiën kunnen worden ingezonden door tuMchenkomst van aoliede Boekhan
delaren, Advertentiebureau* en onze Agenten.
Maphtalln
blokken
roor hypotheek,
tten, tegen per-
te zekerheid en
d Brieven onder
udsche Courant,
12
LOON
WOLFF a c..
fiOUBSCHE COLRANT.
de
vertoond
1346 18 (AJv.)
ran Binnen-
plaatsen in
men.
Volgens berichten van het F i n s o h e
hoofdkwartier duren in het door de
Witte Garde omsingelde Tammersfors ver
bitterde straatgevechten voort, waarby de
Witte Garde de overhand behoudt.
Volgens Zweedsche bladen nam de ge-
H. RIDER HAGGARD
door
Mevr. Storm van LeeuwenKlerk de
CNsdruk ver bode».)
Van het Kaukasische front wordt
gemeld, dat de Turksche troepen over een
breede linie blijven oprukken. Na hevigen
stryd bezetten zij Erdisjas (op den Zuide
lijken oever van het meer van Wan) en na
men voorts Ardahan.
In het kustgebied der Zwarte Zee over
schreden de Turksche troepen de oude
grens in de richting van Batoern.
Amerika zal helpen, we hooren het dage
lijks. Enorme cijfers over de oorlogsvoor
bereidingen worden ons gemeld.
Nu weer vernemen we, dat reeds de twee
de lichting zal worden opgeroepen en de
totale sterkte van de Amerikaansche troe
pen in Frankrijk en in Amerika in de oefen-
kampen op het huidige oogenblik tusschen
de 1.500.000 en 1.600.000 man beloopt,
waarvan het grootste deel „Zoo spoedig
mogeiyk" naar Europa zal worden gezon-
vechtsactie op het geheele Finsche front
toe. De Witte Gardisten ondernamen een
offensief tegen Bjömeborg en stuurden
versterkingen naar Karelië.
Aftentidningen deelt mede, dat de Duit-
schers thans een actie tegen Abö hebben
op touw gezet. De mannelijke bevolking
van de Aalandsgroep tusschen de 21 en 30
jaar is voor den militairen dienst opge
roepen.
kuel-tcioverij en.”
...Groot gelijk majoor, Jeekie
Alken majoor, u
zien in
Vqorxio
laak nl<t
Aan liet Italiaansche front ge-
schutsbe^ryvigheid en plaatselijke verken-
ningsacties.
Op het frontPalestina, in den sec
tor van het kustgebied tot aan den Jordaan,
hevig wederzijdsch artillerievuur en leven
dige vliegeractie.
de, waarvan het Duitsche bericht uitvi
gewaagd, melden deze comniuniqué’s
nader.
Op het frontgedeelte ten Zuiden van de
Oise hebben de Duitschers geringe vorde
ringen kunnen maken en de linie Bichan-
courtAutreville bereikt, terwijl aan de
andere zijde der rivier de voorstad yan
Chauny vermeesterd werd.
In totaal wenden in de laatste gevechten
1400 gevangenen aangevoerd. Verder
meldt het Duitsche bericht nog, dat als
represaille voor de beschieting der onder
komens te Laon, het bombardement yan
Reims werd voortgezet.
Uit de wederzydsche berichten blijkt ove
rigens wel, dat in de huidige wanhopige
worsteling dagelijks op het Westelijk front,
duizenden en nog eens duizenden, het leven
laten terwijl nieuwe lente de natuur tot
bloei verwekt
van uw dienst, majoor?”
,.Ja Jeekie, we hebben wonderlijke
avonturen samen beleefd, maar dat alias
is nu voorbij on hoe minder we erover
spreken, hoe biter het is, want er h
veel, dat wij moeilijk geheel en al zou
den kunnen, ui leggen en dat als wij het
uitlogden
worden.”
,,Ja majoor, bijvoorbeeld heel moeilijk
om aan Miss Barbara uit te leggen, waar
om Asika zooveel van u hield, als u
altijd maar zegt: Ga weg, ga weg En
als uitleggen zij misschien niet begrijpen.
„Houd op stommeling!,” viel Alan hem
op strengen loon in de rede. ,.H< t was
beter, da* je in plaats van gekheid te
nrfiken, de Voorzienigheid dankte, dat aij
ons uit al die dreigende gevaren gered
heeft en nog goed
bracht. En nu
het diner,” en
In vervolg op Wilson’s rede, seint Reuter
in Ma.::
viering
Eigenaardig dut dergelijke dagen,
weemoedige oorlog&herdcnking,
worden „gevierd” niet maaltijden
redenen!
Zoowat alle Entente-gezanten waren van
de partij, alsmede Balfour, Milner, Jellicoe,
lord Rdbert Cecil en Churchil. Lloyd George
zond een telegram, waarin o.a. de woorden
voorkomen; „Amerika zal spoedig aan de
Pruisische militaire kliek verrassingen be
reiden, die haar lovenslang zullen heugen.”
In antwoord op een huldetelegrain zond
Koning George een danktelegram, vol hul
de voor de Amerikaansche troepen.
Balfour heeft in den breede gesproken.
Merkwaardig wat h|j over Rusland zeide,
„Onze Russische vrienden, zei hij, be
ginnen in te zien, dat ze bedrogen zijn. Het
is te hopen, dat de les niet te laat komt. Ik
heb een onvergankelijk vertrouwen in dit
volk. Rusland kan op den steun der En
tente rekenen.”
mogelijk, «oo besloot Wilson. „Geweld,
uiterst geweld, geweld zonder grens, een
rechtvaardig, triomfeerend geweld, dat een
rechtvaardige wet In de wereld zal stellen
en elke zelfzuchtige overheersching zal
neerwerpen."
Heel duidelijk is ons de rechtvaardigheid
van triomfeerend geweld intusschen nog
niet
yeweldig telegram oven een banket, dat
lansion Hoüse heeft plaats gehad, ter
van Amerika’s herdenkingsdag.
van
moeten
en toast-
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal 1.50, per week 12 cent, met Zondagsblad
per kwartaal 2.15, per week 17 cent, overa waar de bezorging per looper geschiedt.
Franco per post per kwartaal ƒ1.90, met Zondagsblad 2.55.
Abonnementen worden dagelijkz aangenomen aan ons bureau: MARKT 31, GOUDA,
bij onze agenten, den boekhandel en de po tkantoren.
t ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en o istreken (beboerende tot den bezorgkring):-
1—5 regels /0.80, elke regel meer ƒ0.15. 7an buiten Gouda en den bezorgkring: 15
regels 0.95, elke regel meer 0.18. Adver entiën van publieke vermakelijkheden 10
cent per regel.
en wel hoeft thuisge-
ga ik mij kleoden voor
na nog een laatslm ang-
atlgen blik geworpen te hebben naar
zqde, waar het visioen zich
had, veilt et hij het dek.
het bedrog jegens haar gepleegd, smart
over haar venlies. In haar rechterhand
hield ze een mes en u:t een wond I in
haar borst kwam een breede, roode rttaal
bloed'. Zij wees op Jeekie met haar mes
en opende haar armen naar Alan als In
ondraaglijk verlangen. Toen hief zij haar
armen langzaam op, ah smeekte zij om
verlossing... (Jan was zij verdwenen.
Jeekie was op het dek neergezonken en
veegde zich met zijn gtrooten rooden zak
doek het klamme zweet van het voor
hoofd, :erwijl Alan, die zich flauw voel
de worden, stevig do verschansing om-
Als onder steun der Entente aan
Rusland soms ook de Japansche invasie
zou moeten worden begrepen, dan blijkt
thans uit Reuter-berichten uit Petrograd
wel. dat Rusland daar allerminst op ge
steld is.
Tot goed begrip van de zaak, zij er even
aan herinnerd, dat Juist dezer dagen, Ja-
pansche marine-troepen te Wladiwostok ge
land zijn „ter bescherming van leven en be
zittingen."
Deze actie volgde, zooals Reuter ten min
ste seinde, na een aanval op Japanners
door gewapende Russen. Een kleine strijd
macht werd daarom aan land gebracht van
een Japanschen kruiser, die in <\e haven
ligt. Zij heet alleen voldoende, om verdere
ongeregeldheden te voorkomen. Inmiddels
wordt nu uit Petrograd vernomen, dat
de Russische regeerlng een manifest
heeft uitgegeven, waarin Japan een doods
vijand van de Republiek wordt genoemd
dat oogenblik slaagde de maan
dikke wolk van mist, die het
schip nog altijd omgaf, met hpar stralen
te doorbreken en dit droeg er in niet ge
ringe mate toe bij om Jeekie’s stoutmoe
digheid te doen stijgen.
„De Asika komt nooit in den mane
schijn,” merkte hij op, „dat f» legende
regels en al kwam ze, wd heeft Jeekie
voor kwaad gedaan? Jeekie goeie, oude
kerel, Aylward groote schurk. Jeekie kan
niet lielpen, als Asika hem niet hebben
wil en hals afsnijdt. Wat Jeekie doet, hij
doet- om zijn meesier te redden en Miss
Barbara, waar hij veel van houdt. Jee-
kje doet niet voor zichzelf, elk oogenblik
bereid te ‘■lerven. Jeekio deed het stille
tjes. dat ook om hen te redden, waiitzij
niet houden van zulke dingen. Ah zij
weten, blijft leelljke smaak in hun mond,
net als van bedorven Oester. Jeekie heeft
De strijd in het Westen golft heen en weer, ver
woede gevechten. - Een rede van Wilson. Rusland
en de Entente. - Czernin en Clémenoeau. - De
Pruisische kierechtkwestie. - Onthullingen.
ONS OVERZICHT.
Uiterst verwoed golft de strijd in het
Somme-gebied heen en weer.
Het Duitsche tegenbericht maakt melding
van hevige artiljerieactie, gevolgd door
krachtige Engelsche tegenaanvallen aan de
Ancre en Avre, welke echter gestuit wer
den. Ook ten Z.O. van Amiens en op den
westelijken Avre-oever zijn verbitterde ge
vechten geleverd. Hier waren het Fransche
troepen, die den aanval uitvoerden. Ook
deze pogingen zouden zoo meldt het
Duitsch bericht mislukt zyn.
Het Engelsche legerbericht geeft aan,
dat „goed geslaagde tegenaanvallen de
vroegere Britsche stellingen in het Avoluy-
bosch herstelden”, terwyl het Fransche
communiqué slechts het afslaan van Duit
sche aanvallen vermeldt, plaatselijk dan
door een tegenaanval gevolgd. Over de he
vige aanvallen van Engelsch-Fransche zjj-
Jets
Na de officieele toelichting uit Weenen, i
over Czernin’s uitspraak volgens
welke Clémenceau aan Czernin gevraagd
zou hebben of Oostenrijk, tot onderhandelen
bereid zou zyn, en uit welke toelichting viel
af te leiden, dat het hier feitelijk een offi-
cieuse bespreking tusschen diplomaten in
Zwitserland gold, komt thans een officieele
verklaririg hieromtrent van Fransche zijde.
Liet de Weensche toelichting min of meer
in het midden, van wie de éérste pogingen
waren uitgegaan, de Fransche verklaring
doet met beslistheid uitkomen, dat de Oos-
tenrijksche legatieraad, graaf Revertera de
poteer was en dus niet de gepolste, en dat
het volgens een authentiek stuk betrof:
„van de Fransche regeering te verkrijgen”
vredesvoorstellen door tusschenkomst van
Oostenrijk met bestemming naar Berlijn.
De verklaring herinnert dan voorts aan
vroegere vredespogingen van Oostenrijk-
sche zijde ondernomen en eindigt aldus:
„Kon Czernin jn zyn geheugen niet de her
innering aan een andere poging van den-
zelfden aard terugvinden, te Parys en Lon
de gedaan, slechts twee maanden voor het
optreden van Reventera, door een persoon
lijkheid in rang hoog boven dezen verhe
ven Ook daarvan bestaat, als in het hui
dige geval, een authentiek bewys, dat nog
veel meer teekenend is."
Intusschen zal Clémenceau, denkelijk
binnenkort, zelf nog nader over deze kwes
tie spreken.
Als diplomaat kan men niet voorzichtig
genoeg zijn dat blijkt.
President Wilson heeft te Baltimore den
verjaardag van Amerika’s ten oorlog,gaan
herdacht en daarbij een rede gehouden.
„Dit is de verjaardag aldus begon, de
president de verjaardag van onze aan
vaarding van Duitschland’s uitdaging tot
het gevecht voor ons recht om te leven en
vry te zyn en voor de rechten van vrye
menschen, waar zy ook wonen. Wij weten^
dat de oorlog zal vergen de grootste <jf-
INGEZONDEN MEDEDEELINGKN: 1—4 regel* 1-25, elke regel meer ƒ0.1*.
Op de voorpagina 50 hoogen
den. Stappen zijn gedaan, aldus vervolgt
dit Reuter-telegram, om. de noodzakelijke
tonnage voor het transport te verkrijgen,
voor welk doel de Nederlandsche schepen
zulten worden gebruikt, benevens de sche
pen, welke hiervoor uit Frankrijk zulten
worden gezonden.
Die reserve „zoodra mogelijk’’ en „voor-
zoover de scheepsruimte toelaat", steeds by
de Amerikaansche toezeggingen gehoord,
bleek dus wel dringend noodzakelijk en
dat ondanks de maatregelen tegen de duik-
booten, de enorme cyfers over nieuwen
scheeps-aanbouw en dergelyke. Of moet
men soms aannemen, dat Amerika zyn
eigen schepen wil sparen?
Hetzelfde Reuter-telegram bovenbedoeld
meldt tevens, dat als gevolg van bespre
kingen en correspondenties tusschen Wil
son, den minister van Oorlog, Baker, de
generaals Bliss en Pershing en Lord Derby
en Balfour „gedurende de nu komende
critieke maanden" massa’s Amerikaansche
bataljons naar Europa gaan, waarvoor en
dan weer de reserve: de transport-maat-
regelen nu worden overwogen.
schrijven, hoop, dat er niemand la om
hem op de post te brengen. - De gees
ten zijn nl erg genoeg, maar moord... oh
tante, tante.”
Een oogenblikje hield hij stil, maar toen
vervolgde hij weer
„Jeekio zal grool o'fer geven aan Bon-
sa. als hij goed en wel weer op Yarleys
te, geven een lam in de keuken, of als
geest nog weer terugkomt een heel kalf,
buiten in het boeeh. Niet stelen hat, maar
zelf betalen. En dan Jeekie denkt, zal
katholiek worden en al zijn zonden biech
ten. Jeekie gehoord, priesters gemakke-
lijk genoeg en als eenmaal gebiecht, ja-
g**n zij de Asika em Bonaa voor Jeekie
weg;” en hij uitto in dat vooruitzicht vast
een aantal verwenschingen togen deze zijn
vijanden, w&arbij hij voortdurend teag-
zaa ronddraelde, om niet onverwachts
’in den rug te kunnen worden aangeval
len.
Juist
er in,
nu geheel alleen op hot
lecge dek. Hij schudde zijn groot, breed
weer en hield een lange
klemde.
Ik ze! wel, majoor, dat de Asika al
zulk soort van dingen kan doen. Nie
mand weet wanneer en waar ze zich
weer zal verioonen. Verbeeld u, dat zij
met ons meegaat naar Engeland en zich
daar af en toe laat zien. Ik zeg u, dat
zij een onaangename gjast is. Denk, mis
schien was beter, u daar gebleven en
met haar trouwen. Nu la ze weg, Bonsa
zij gedankt, zij schijnt In zee te zijn ge
zonken, hoop ze daar blijft.”
„Jeekie,” zei Alan zich herstellende,
„luister naar me, dit allee is vervloekte
nonsens, we hebben het beiden zwaar te
verduren gehad in de laatste maanden en
onze zenuwen zijn in de war, we zijn
overspannen. Wij meenden iets te zien,
wat we in werkelijkheid niet zogen en
als je er ook maar met een enkel woord
van durft te reppen tegen mevrouw, breek
ik je nek. Begrijp je me?”
„Ja majoor, ik begrijp u. Allemaal ver
vloekte nonsena, zenuwen in de war, we
zagen niet, wa4 we zagen en zeggen niets
van wat we zagen aan Mrs. majoor; als
een van one er iets van vertelt, breekt
de ander hem den nek. Jeekie heeft goed
begrepen, allee doodeenvoudig. Nog iets
goed zijn plicht gedaan, breng majoor vei
lig naar Asikiland (mei behulp van Bon
na) verschaft hem intcreseante reis”,
verbehuft fyen» hoop goud, verzorgt hem
ah hij ziek Li, springt boven op Manga
na, als die hem doodtm wil, breng ma
joor veilig terug, \ind Miss Barbara,
vang gehate medeminnaar, lioudt heide
At-ikileger voor den gek, brengt gelukki
ge paar naar.^le kust en laat zo trou
wen, geelt groot teeM aan dek van achlp,
al die dingen doet Jeekie en nog veel
meer zou hij er van kunnen verteilen,
als hij ijdel wax, maar Jeekie te maar
oude, nederige nikker.”
Weer moeat hij ophouden, om In stllto
na te denken over al zijn deugden en
over zijn onovertroffen nedetigheld, toen
vervolgde hij
„De wereld is ondankbaar, heel ondank
baar Daar heb jo nu de majoor, hij niet
zeggen: Bravo Jeekte, dank jo wel boor,
jij groote, wooderbaarlijke man, jij brave
Jeekie. goede Jeekie, slimme Jeekie, kan
alle menschen laten denken, wat hij maar
wil. Asika ook. Neen, neen, zoo iets zegt
de majoor liwdemaal niet. Hij zagt: „be
dank de Voorbimlngfuld”, en niet Jec-
kle. alsof Voorv-ienigheid alles alleen ge
daan heeft. Wide menschen denkon> dat
zij knap zijn, maar zo zijn groote gjek-
ken. weten nietsMisschien is
niegheid heel best ding, maar haal
bij Jt-dde - lang nlrt
Hallo, maan gaat weer weg, achter wolk
en daar gaat dfe tweede bel, Jeekio
naar beneden gaan en Mrs. majoor waar
schuwen voor het diner; hi I is eenzaam
hier boven op dek en geloof nooit, dat
de Aaika t lectrtech licht vcrdraflh kan.”
hoofd heen en
allpcnspraak
..Ben benieuwd, of de majoor gezien
heeft, wat er onder den voet van I.ady
Asika lag, toen ze daar in de liiciit
stond. Ik denk van niet, anders had hij
wel wat gjezegd. [He edeleLord zag er
niet vrooiijk uit, nu ze met hem afgere
kend had. Neen, dat gratis voorstelling
voor Jeek’e alleen, koe» geen cent, vrij-
biljet. Maar Jeekie hoopt, het komt niet
terug straks als hij naar bed gaat. Ma
joor weet er niets van, daardoor hij niet
gezien; maar Jeekie weet een boel. Hoop
ook niet,
weet nog wei, wat zij
Het zien in de schatkamer De be
grafenis van Mr. Hassweil, hè? Miss Bar
bara in de tent, hè! en die andere ver-
tooning^ <Ue pas plaats zou hebben na
uw dood. O lieve hemel, majoor, kijk
eens achter u en zeg dan eens dat u
Mets gelooft,” en Jeekie’b oogen werden
in eens zoo groot als winteraardappelen
en roldtjti verschrikt Leen en weer; zijn
tenden klapperden hoorbaar- Alan keer
de zich om en, ?ag.... of meende te zien..
De slanke gestalte van de Asika, met
haar lange gaaen kleed en de gouden
borrtbedekkingen stond in de lucht, juist
ter hoogte van het dek van het schip,
nlsof zij het n.et één. stap kon bereiken.
Haar lange zwarte haren omhulden haar
schouders. Maar de flinke bries die woei,
scheen er geen vat op te hebben en ook
haar witte kleed hing stil en recht naar
beneden, maar haar zoo achoone gelaats
trekken waren nu verwrongen als door
woede -n vreeslijke vM, woede over
fers, het leven van onze beste mannen en
zoo noodig al wat w(j bezitten. Ik ben daar
om gekomen, om de leening aan te pryzen.
Ik ben gekomen, vervolgde hij, om een le-
vediger besef te geven van waar het om
gaat.”
Vreemd, dat dit telkens opnieuw in alle
landen, toch weer noodig blykt te zijn.
Ach ja, men moest de édele drijfveeren van
dezen gruwelden oorlog eens vergeten!
Dat Amerika belang by de zaak heeft. Na
tuurlijk „de menschen in Amerika aldus
Wilson kunnen er vaster dan ooit van
overtuigd zyn, dat deze oorlog hun eigen
zaak is en dat als hy verloren wordt, de
plaats van hun eigen groote natie en haar
zending in de weredl daarmee verloren zou
gaan”.
„Wy hebben, zoo zeide hy, geen doel van
onrecht noch aanval gesteld. Wij zyn bereid,
als de eind-rekening wordt opgemaakt,
rechtvaardig te zijn jegens het Duitsche
volk en eerlyk te handelen met het Duitsche
volk evenals met alle andere volken. Er
kan bij de eindregeling geen onderscheid
tusschen de volken worden gemaakt, zal die
eindregeling rechtvaardig zijn. Want wy
vragen niets, wat we niet bereid zijn toe
te staan.”
In dezen geest en niet deze gedachte
heeft Wilson getracht, naar hij zeide, met
de Duitsche leiders te spreken, ten einde
te vernemen ,of het recht dan wel over-
heersching is en oplegging van hun eigen
wil aan de andere naties der wereld, wat z(j
zoeken.
„Welnu, meent hy, zij hebben bekend dat
het niet ging om recht, maar om heer
schappij en onbelemmerde doorzetting van
eigen wil. Deze bekentenis is niet gekomen
van Duitsche- staatslieden, maar van
Duitschland’s militaire leiders, die de eigen-
lyke regeerders zyn. Amerika kan niet mis
verstaan, wat zij in Rusland, Finland,
Oekrajina en Roemenië hebben gedaan."
Opmerkelijk zijn dan weer de woorden
van toenadering aan het adres van Rus
land gericht, als hij het verdrag te Brest
Litofsk bespreekt en wijst op het verschil
tusschen het woord en de daad der Centrale
leiders.
„Zy hebben, vervolgde hy, in Rusland een
triomf gevierd „waarbij een dappere natie
zich niet lang kaft neerleggen.”
Duitschland heeft aan Amerika’s vre
desvoorwaarden geen oor geleend, welnu
thans heeft Amerika de uitdaging aan
vaard. Er is daarom maar één antwoord
(Slot.)
„Nonsens, kl< tepraat,” snauwde AJan
hem toe, die zenuwncbtlg werd van Jee-
kie’s gebabbel, „ik geloof niet jullie We-1-