WEN
WIJK.
\o. 13670.
Zaterdag 20 April 1918.
57e Jaargang.
VERSCHIJNT DAGELIJKS
BEHALVE ZON- EN FEESTDAGEN.
Bureau: MARKT 31, GOUDA.
Eerste Blad.
it van
ieuws
XTïe'ix'ws- ezx ^.d.-vextezxtie’blecd. voox Gr-oixd.©* ezx Oxxxstxelcexx.
Feuilleton.
De Gletschervrouw.
De eisch voor nu.en later.
iliegracht 30
Redactie: Telef. Intero. 545.
Administratie: Telef. Interc. 82.
Dit nummer bestaat uit twee bladen.
..EN
tot een
hebt
I, Stolwijk.
Toch
wilt
IDA.
zoudt
Innerlijk
(Wordt v«tvo’<d.)
i abonnementen
len aangenomen
n meergevor-’
e. - Persoon-
ende correctie
ivermogenden
de resultaten
gratis brochure^
rdoor tot niets.
Advertentiën kunnen worden ingezonden door tneechenlromrt van soiled* Boekhan
delaren, Advertentiebureau! en onaa Agenten.
ÏTECHNIEK
S-
ÏTENSCHAPPEN
NORDE
KGESCH.
DNIELEER
ALISTIEK
IDH.LEER
SPREKEN
STIJL
ICHRIFT-
VERBETERING
EN GOED
REKENEN
de
Gij
SBU9
opziener.
f, Oud-Secretaria-
uverzekeringsbank.
en, Gep. Luit.-Kol.
>rt, Stcretaru.
ttOl BSCHE COURANT.
i|e voor-
geroe in
nemen,
Kinde-
jngelukje
dadelijk
verzacht
jeeat bij
tellingen,
uwworm,
handen,
gen.
kringen
ernst di
ging o
dit ooi
de vorif
‘■special,
t den Hl
euma>
leid in
•pit in
niat I
i, van 50
van 250
zoodon
Naar het Dultech
van
RICHARD VOÖZ
met autorisatie bewerkt door
J. P. WESSEL INK-VAN R08SUM.
(Nadruk verboden.)
Naast dit in gebruik nemen van wat nu
óf ongebruikt ligt óf voor luxe-doeleinden
wordt aangewend, moet dan een doelmati
ger gebruik komen van wat reeds in ge
bruik is. Dit kan vooral door het scheu
ren van grasland, omdat bouwland meer
voedende stof voortbrengt dan grasland. De
totale hoeveelheid voedende stoffen toch,
aanwezig in de van 1 H.A. land afkomsti
ge tarwe, haver, aardappelen, erwten, boo-
nen, suikerbieten, maar ook mangelworte-
len is van 4 tot 10 maal grooter dan die
anwezig in 1 HA. gras of hooi. En ten
slotte moet dan de bouw van handel «gewas
sen zooveel mogelijk beperkt Worden.
De regeering heeft in deze richting'“al
enkele stappen gedaan. Zoo is in artikel 7
van de Distributiew# bepaald, dat door den
minister ia het algemeen of in bepaalde
gedeelte des lands het vertouwen van bij
algemeenen maatregel van bestuur aan te
wijzen gewassen worden verboden, beperkt
of niet dan voorwaardelijk kan wonden toe
gestaan, als naar zijn oordeel de verbouw
van andere gewassen van meer belang is
voor de voeding van mensch en dier. Ook
zijn er premies gesteld op den vertouw van
bepaalde gewassen en is door de mededee-
ling dat op «eevoedermiddelen uit de bouw-
streek door de klei- en veenheideboeren niet
gerekend mag worden, het scheuren van
grasland in de hand gewerkt. De regeering
moet echter in deze richting verder gaan.
Maar vooral ook de particulieren, de boeren
in de eerste plaats, moeten meewerken, van
ganscher harte meewerken. Die meewer
king moet algemeen en van volle kracht
zijn. Het gevaar dreigt voor ons allen. Al
leen door de handen ineen te slaan, kunnen
we het afwenden.
n beroepen,voor
amen, Notariaat,
juntants, Onder-
Waterstaat, Be-
873 150
worden. Maar de storm rukt den zwar
ten hemel op de witte aarde neder, zweept
de verderfbrengende uitwasemingen naar
den eenzame. Ze zullen hem omhullen,
toedekken, begraven.
,,En ik zeg u Gij zult dat aller voor
uw oogen tot vervulling zien komen, gij
zult mijn. Alpentragedie beleven?’
hoefden we met dat laatste bij de produc
tie zoo goed als geen rekening te houden.
Ruiling van producten verschafte ons tegen
afgifte van, wat wy' overvloedig hadden,
datgene, wat wij evenzeer noodig hadden,
maar wat andere landen goedkooper produ-
ceeren. Nu die invoer uit het buitenland
vrijwel geheel is stopgezet, staan we voor
andere eischen. We moeten nu geheel zelf
standig in onze eigene levensbehoeften
trachten te voorzien en we moeten de pro
ductie van onze voedingsmiddelen ten koste
van den vertouw van handelsgewassen op-
drjjven.
Anders dan in oorlogvoerende landen zyn
we tot opdrijving van onze proddctie in
staat, omdat het ons niet aan werkkrach
ten behoeft te ontbreken, indien wordt
overgegaan tot naar huis zending van
meerdere lichtingen, dat ook een eisch
wordt van financieel beleid terwijl bo
vendien verschillende arbeidskrachten kun
nen worden gevonden door het tengevolge
der mobilisatie stilstaan van allerlei bedrij
ven.
Het is alleen noodig, dat er wordt aange
pakt en dat de aanwesige werkkrachten
zooveel mogelyk voor de productie benut
worden. De regeering zelf kon daarbij mis
schien het voorbeeld geven door het ver
bouwen op staatsgronden, die toch gewoon
lijk eigendommen hebben, deze door ver
bouw productief maken en ook vele parti
culieren moeten ter wille van de gemeen
schap hun gronden voor bebouwing van voa-
„Ik
komen
Is, hééft zy door een te optimistischen ktfk
op de dingen, niet alle middelen aangegre
pen die tot verlichting van den toestand
kunnen dienen. Een strenger optreden te
gen de ontduiking van de velerlei ddstribu-
tie-maatregelen zal zeker aanbeveling ver
dienen. Maar daardoor is de nood slechts
oogenbiikkelijk te verlichten en niet geheel
weg te nemen. En de toekomst blijft drei
gend.
Het eenige doeltreffende middel blijft,
waar van buiten af niets te wachten is, ver
meerdering van de binnenlandsche produc
tie. Dat heeft ook de regeering, zeker ook
te weinig betracht. Zij zorgde alleen zoo
veel mogelijk voor een goede verdeeling,
maar gaf er zich geen rekenschap van, dat
er een tijd kon komen, dat er niets meer te
verdeelen was en er dus naast distributie
voor vermeerdering van voortbrenging ge
zorgd moest worden.
One land kon ongetwijfeld meer opbren
gen dan het tot nu toe deed, maar vooral
ook, het kon meer gelijkmatig opbrengen,
wat voor ons leven onmisbaar is. Tot nu toe
^aar een
ee
werden wa
miaschleu
tomen. Men gek
relletjes-maker s
„«moesje was,
te houden, gel
'r:: zzt r
itsoen beschikbaar
Dndtal
■□oa - ttototo.
„Bij een tragedie behooren er gewoon
lijk twee. Gij hebt er op uw schilderij
slechts een: slechts dea man.”
„Slechts.... Juist, omdat het slechts do
man is, maakt het mijn schilderij
drama. Begrijpt ge dat niet?”
Misschien zal ik het later begrijpen.”
„Zeker zult ge dat. Niet eene de glet
schervrouw mag den man uit zijn Oen-
zaamheid lokken. Eeuwig ijs, rotsmuren
en afgronden; storm, bnweder en wolken
zijn de machten, waarmede hij worstelt.
Het is een Titanenstrijd.”
Malra herhaalde zijn woorden, terwijl
zij hem in de ooge keek
„Niet eens de gietechervrouw - gij
het destijds in Roino geschilderd.”
,,In Rome.... Destijds...”
„Het is uw beste schilderij.
gij het niet tentoonstellen'?”
„Nee® f
„Ook niet verkoopen, ofschoon..
Zij zweeg en wendde zich van hem af.
Sivo vervolgde in haar plaats
„Gij bedoelt, ofschoon ik het zeer noo
dig heb? - Het schilderij is onverkoop
baar.”
„Gij hebt schulden gemaakt om uw
gletschervrouw te kunnen scheppen.”
Hij stoof op.
Ik v«rkoop niet,, wat een stuk van mij
zelf is.”
Toen keek zij hem weer aan
„Is de gjetschervrouw sen stok van u
zelf
Iets ervan leefde eens in mijn ziel.
Ik rukte het uit. In leder geval. tien
maal zou ik de schilderij hebben kunnen
verkoopen voor veel geld. Reeds destijds
in Rome. Maar welk kunstenaar verkoopt
ouman, Directeur
itschool, Jhr. Jan
cit. Dr. A. J. M.
:hool, Prof. W. C.
oud-leeraar Gym-
luysman, accoun-
in de Rechten, 7
iteerd meer dan
politie als
an genomen.
orbereld was, voor
>r bereid kan zijn.
toen naan de
ing aan. In
mocht boeten,
Het is ons bij
mheden altijd
‘8 I-
het i
geeft hi
orens op
il de techniek van het nn
en het
politie
psychologische
ng volgt.
let anders te kunnen
zich neer te leggen.
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal 1.50, per week 12 ent, met ZoadagaUad
per kwartaal ƒ2.15, per week 17 rent, <rrm waar de bewrging per looper geschiedt
Franco per post per kwartaal ƒ1,90, met Jondagablad 2.55.
Abonnementen wonden degelijk, aangenmnea aan on» bureau: MARKT II, GOUDA,
bij onze agenten, den boekhandel en de po ttantoren.
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en .natreken (behoorendo tot denbezorgkringjl
1—5 regels ftM, elke regel meer ƒ0.15. Van bulten Gouda en den bezorgkring: 1—5
regel» ƒ0.95, elke regel moer ƒ0.18. Adrer enten ran publieke varmaluljjkheden 10
cent per regel.
gen. Hun h
der dan hui
sloppen die hun een tt
llge schuilplaats biedt.
Het is niet gemakkelijk te adviseeren wat
er gedaan zou kunnen worden om de rol
letjes te voorkomen. Indion het mogelijk
ware de beruchte broeinesten af ie zetten,
dan was ad heel veel gewonnen. Oif het
mogelijk is We gelooven van wel, ralta
het tijdig geschiedt Het eenige dut wij op
liet optreden van de politie hebben aan te
merken dat het even ongeorganiseerd W*s
mensch. Van zulk iemand let» aan te ne
men Is geen schande. Dat maakt integen
deel trotsch. Hij gelooft in mijNog slechts
de vorige week schreef hij mijIk moest
tan niets denken, dan aan mijn schilderij,
al zou ik or tien jaren aan werken. Wan
neer het gereed is, wil bij er in Zürich
een huis afzonderlijk voor laten bouwen.
„Mijn schilderij gereed I -Maar daar w’l
ik niet aan dekenl Werken wil ik
schilderen. Dit najaar laat ik mij boven
insneeuwen. En dan.... op een dag... als
Ik u noodig zou hebben.... zoudt gij ko
men
...Ja.”
„Door sneeuw en ijs, over gjetscher-
spleten en afgronden, door storm en ne-
vel, verderf en doodsgevaar zoudt gij tot
mij komen, ate ik u riep?”
Ik zal komen.”
Hij bracht zijn gezicht dicht bij het
hire en onderzocht met zijn adelaarsblik
olken trek ran haar gelaat. Na. haar een
poos zwijgend te hebben aangezien, zeide
hij zacht, ais verbaasd
geloot waarachtig, dat gij
En alsof hij haar voor het 'Verst zag,
riep hij plotseling
we moeten trachten ons zelf te helpen door
onze binnenlandsche productie zoo hoog mo
gelijk op te voeren en voor een zoo goed
mogelijke verdeeling en zoo oeconomisch
mogelyk verbruik van het voortgebrachte
te zongen.
In Den Haag, in Rotterdam en in enkele
andere seden heeft men den laatsten tijd
ruiten ingegooid en met de politio gevoch
ten, omdat men niet genoeg te eten had.
Het is zeker begrijpelijk, dat dat deel van
het volk, dat zich geen rekenschap pleegt
te geven en over de oorzaken van vwschyn-
selen niet pleegt na te denken, in arren
moede tot gewelddaden komt, wanneer het
niet te eten heeft. Het meent, gedeeltelijk
ook onder de ophitsingen van wie gaarne in
troebel water vteschen, dat de regeering
aan dit broodagdbrek de schuld heeft en is
nog naïef genoeg om te denken, dat het de
almacht onzer regeering slechts een woord
behoefde te kosten cm de wereld met kos
telijk gebakken brood vol te tooveren. Maar
wie niet meer het geluk van dergelijke
naïeve, kinderlijke voorstellingen heeft,
weet dat niets ter wereld, ook geen Neder-
landsche regeering, momenteel voor een
voldoende hoeveelheid voedsel kan zorgen
en dat aan den algemeenen noodtoestand
zeker niet onze regeering, maar alleen de
regeeringen der oorlogvoerende staten en
aan den bdzonderen noodtoestand van Ne
derland naast de wereldgebeurtenissen al
leen Amerika, Engeland, Frankrijk enz.
sdhuld zyn.
Hoewel onze Regeering van goeden wille dingsmiddelen af staan,
INGEZONDEN MB DE DEE LINGEN t 1—4 regels flM, elke regel meer flM,
Op de voorpagina 50 hoogea.
Gewone advertentiön en ingezonden mededeeHngen bü contract tot «eer gereduceer-
den prijs. Groots letten en randen worden jankend naar plaatsruimte.
léunle. 8 u. Lering
voor de Vereent-
ren Beweging.
1. Gouda Bond van
Ledenvergadering,
ieuwe Schouwburg.
yverfluit.
Gouda Bond ^oor
Lezing Mr. M. W.
4 «reMM Wi*
outnuigen t» rer-
reriMtamkb«l«.
««li to to>-
Wjj wisten eigenlek al lang, dat het on
vermijdelijk was. De afneming van de pro
ductie over bijna de geheele wereld, de
transportmoeilijkheden, zoowel uit den
duikbootoorlog en de blokkade van de mid-
delryken als uit het vertruik van scheeps-
ruimte voor troepen en oorlogsbenoodigd-
heden voortvloeiende, het vermeerderd ver-
biuik van een deel der menschheid, dat nu,
te velde staande, meer voedsel vertruikt
dan in normale omstandigheden en het tel
kens weer vernietigen van belangrijke voor
raden, moesten ten slotte vrijwel overal
een tekort aan voedsel doen ontstaan, dat
zidh in de verschillende streken en landen
op verschillende wijze zou openbaren. Dit
tekort moest steeds toenemen en zal, wan
neer de omstandigheden niet spoedig ver
anderen, eindelijk afmetingen gaan aanne
men, die de menschhedd tot over den rand
van den hongersnood en aan den rand van
den ondergang zuilen brengen.
In dezen toestand is het zeker wel noo
dig, dat de menschheid zich bezinne en over
wegen ga, wat tot afweer van deze fatale
ramp gedaan kan worden. Het eenvoudig
ste middel, de beëindiging van den oorlog,
^waardoor wel niet oogenblikkeljjk de nor
male toestand hersteld zou zijn, maar waar
door toshda- wog zou geopend wonden om
tót vemeeidenng van de geslonken pro
ductie en tot een beter en geinakkelijker
verdeeling ten spoedigste te geraken, is,
zoolang de oorlogswaanzin de volken in zijn
klauwen houdt, zoo moeilijk, dat wij snelle
toepassing niet mogen verwachten. Alleen
een beslissende nederlaag of absolute uit
putting zal tot den vrede dwingen. Wij, als
buiten den oorlog staande, mogen dus van
vermeerdering der wereldproductie of
meerderen toevoer geen verbetering ver
wachten. Integendeel, we moeten erop re
kenen, dat Wij nog steeds minder van uit
het buitenland zullen ontvangen, eerstens
omdat daar, tengevolge van den oorlog, de
productie niet noemenswaard zal kunnen
worden opgevorderd en in de tweede plaats
omdat de Entente-landen, die de zeewegen
beheerschen, nog meer dan tot nu toe toe
voer udt andere neutrale landen als de
Zuid-Amerikaansche republiek naar ons en
andere Europeesche neutralen zullen belet
ten. Willen we dus voor honger en gebrek
ons zooveel mogelijk vrijwaren, dan zullen
„Weet gij wel, dat gij mooi rijt
Innerlijk trilde rij. Maar haar stem
klonk ali ‘altijd, toen zij het eenvoudige
antwoord gaf
„Ik weet het niet, maar ik ben blij,
als gij het vindt.”
11
>.Hel zijn de opstijgend» nevelen, ter
brille waarvan ik de schilderij xnaaJc. Men
moet ze namelijk zien opstijgen 1
i>Nu trekken ze om een bergrug, dan
omhullen ze een top, bedekken een af
grond, - daar wordt het donkere wolk
gevaarte lichter, het scheurt, golft verder
--- anderen bergrug, een anderen
t0P; ee anderen afgrond, nieuwen nacht
Verbreidende.
iiUit de onweerswolk, die langs
adrijft, flitst een bliksemstraal.
oet den donder beluisteren, moet meenen
bem te hoeren..,,
..En zis - in deze tot (js verstijfde
^onderiiaailijke wereld, in deken van
«orm doorloeiden, van bliksem doorflits-
n spookaohtigen nacht een ademhalend
"Wen, een mensch.
°P aarde de laatste mensch
t fc, n* worstelend met de elementen der
^den.
„Muren van ije yw» hem, achter hem,
bin^°n^Cn aaaet hem. Als de storm de
niot mziwan8®re onweeruwolken boven hem
omlaag trekt, kan hij overwinnaar
EKIEVKN UIT DE HOFSTAD.
CCCÓXIX.
Een journalist heeft nu eenmaal de wijs
heid in pacht en loopt met de ideöle or
ganisatie plannen in den zak. Dat is nu
eenmaal zoo het vak, waarover men zijn
schouders kon ophalen, waarover nten
verstomd kan zijn en waaraan nu een
maal niets te veranderen te.
in de laatste dagen van de vorige week
is iedere journalist polilie-speciaiiteit en
oproerbestrijder geweest. In den Haag kan
je dat gemakkelijk wezen want voor con
currentie van heusch-deekundige zijde valt
niet te vreezen. Men weet er in de krin
gen van de vaklieden precies evenveel van.
Een leerboek over het oproer-bestrijden en
retieLts-sussen bestaat et niet een weten-
sehappöbjke teer er over is nog niet uit
gebroed, een paedogogie van de straat is
nog niet tsaain-gefantaseerd. Iedereen kan
an mag er dus over mee praten en ieder
mag «ij» opvatting ten beste geven. Je
weet toch dm er gei-n nottite van genomen
wordt.
Of do relletjes in den Haag „erg” zijn
gewecbt Zij hebben meer ruiten gekost
dan ooit een Haagech relletje heeft gekost.
Indien do ernst van een opstootje beoor
deeld moet worden naar de kapotte ruiten
dan te dat erg geweest.
Tweede vraag aan den deskundig» is
het optreden der politie krachtig geweest
en doortastend
Den eersten avond heeft dc p
altijd een weifelende houding aai
Het leek met, dat zij voorbereid
zoover zij dan ooit voorbe.„_
's Middagp was het al mis tc
menigte al een dreigende houdii
hoeverre dit een aanwijzing r'
zuilen wij niet beoordcelen. 1.., --
allo vorige gelegenheden altijd voorgeko
men, dat te weinig preventief wordt opge
treden. Men laat het rapaille uit zijn ste
gen komen en geeft het eerst een kans tot
herrit alvorens op te treden. Dat schijnt
nu eenmaal de techniek van het poVtte-vak
te zijn. Aarzelen, wachten en het gevolg
ie dat het Ingrijpen der politie precies
samenvalt met het psychologische moment
waarop de uitbarsting
Enfin, dal schijnt nle|
en daarbij heeft men z.
In deze uitbarsting zijner tot dusver
verborgen gehouden hartstochtelijke gevoe
lens uftte de gansehe mensch zich: Sivo
Couitie®, met de oogen van den profeet,
zijn werk voltooid ziende, zijn „levens
werk”; Sivo Courtien, die ate kind de
sneeuwvelden van zijn geboorteland tol zijn
teekentafel had gemaakt, die als kunste
naar de bergen van zijn geboorteland, de
luchten en de- zon van den Engadin zoo
der werkelijkheid getrouw had weergege
ven, dat het d»j menschen verschrikte en
zij zijn scheppingskracht schuwden. Het
was de uitbarsting van den opperinensch”
Sivo Courtien, die boven de gleiischers
woonde en, in zijn koninklijke eenzaam
heid, de liefhebbende vrouw tot ge
zellin, tot hulpe niet noodig had; die
menseben noch góden noodig had! Slechts
de goddelijke natuur» welke hij op zijn
doek opnieuw schiep: een natuur, dis hem
gelijk was.
Zijn «uidelijk, bleek gezicht met de lich
te, tintelende oogen, omlijst dioor verwar
de, zwarte haren en den golvenden Mo-
zesbaaard, gaf hutn op dit oogenblik het
aanzl v'n den. demonisohen genius van
het oord. De jonge vrouw, wier l’efde en
leven Sivo Courtien niet noodig had,
bij hem en keek hem zwijgend Mn. Toen
zeide de liefhebbende «acht
hetgeen ziel van zijn ziel ia?”
„Dan zult gij nooit oen schilderij ver
koopen. Het allerminst uw Alpentragodie.”
Hartetochtelijk riep de kunstenaar
„Daar denk ik ook niet aan! Niet aah-
verkoopen! Wilt gij misschien, dat ik aan
zoo iets denken zou?”
„Zeker niet. Maar...."
Hij liet haar niet uitepreken.
„Denk aan mijn „Doodenvolk van Ma-
loja.”
Alsof zij dat ooit «ou kunnen verge
ten! Vergeten, dat hij zijn schilderij, dat
den prijs van het kanton had verkregen,
dadelijk daarop zelf had vernietig)! Over-
wckVgd door de herinnering, riep Maira
Uit
„Het was wreed tegenover u zelf.
Hij echter jubelde, alsof hij met de ver
nietiging van zijn werk een groote daad
had bedreven
Ik vernietigde mijn werk, omdat mijn
vaderland Ijet niet wilde hebben. Eerst
riepen zij erover en dMrna wilden zij
het niet hebben! Ik zou het hun hebben
kunnen ten geschenke geven. Want ten
geschenke hadden zij het aangenomen, die
lage zielen. Ik weet, wat gij zult «eg
gen: dat het doodslag wae. Het te ech
ter barmhartiger zijn krnd dood te slaan
dan er mede te gaan bedelen. Wat overi
gens mijn schuld betreft Arnold Böck-
lin gaf mij en geeft mij nog. Ik betaal
hem mijn schulden met mijn schilderij,
met mijn Alpentragedie. Voor mij schil
der ik het, en hem zal het toebehooren
Lntusschen honger ik, «Is het moet. Wat
komt dat er op asm? Arnold Böcklin be
grijpt mij. Dat is een kerel - HeereGod
Een volmaakt kunstenaar, een volmaakt
Het lelt dat de relletjes zich den tweeden
avond herhaalde is dunkt ons iM*t bewijs
dat er geen schrik voor de politiemaatre
gelen wus ingekomen.
liet te te betreuren dat zoovele onschul-
digen do dupe zijn geworden. Er zijn er
wel die oer eens aan dea lijve hadden
mogen ondervinden, dat men over de dis
tributie ontevreden is. Hoe de moitaltteit
van liet publiek is bleek toen de telegram
men gepubliceerd werden waarin meege-
deeld werd dat er misschien graan uit
Amerika zou komen. Men geloofde in do
1 der relletjes-makers in vollen
lat dit een „smoesje was, oen po-
oiu hen zoet te houden, gelijk* men
_ok zag van de tweo ons peulvruch
ten die als extra-ranteoen beschikbaar wa
ren gesteld. Het dtetributie-bedrijf hier ter
Mede te misschien liet slechtst georgani
seerde in ons land. Terwijl overal elders
wordt begrepen' dat in de tweede week
van de broodkaart aanvulling hard noo
dig is, heelt men het hier nas ingezien,
nadat die tweede week «1 drie dagen aan
den gang was.
Er zijn nu toch algemoeno oorzaken die
leidden tot ontevredenheid, maar een specia
le aan de Haagsche distributiemothode ont
leend, speelde wel een voorname rol.
Genoeg nu van die relletjes. Het valt te
vreezeu dat zij zich nog vaak zullen her
halen, aangezien het wel zeker is dat do
toestand eer ongunstiger dan gunstiger zal
worden. De winkelier houd althans ernstig
rekening mot de mogelijkheid eener her
haling De primitieve bilndeering hunner
spiegelruiten, dte een naargeestig uiterlijk
aan de anders zoo fleurig® straten gaf,
wordt op allo plaatsen omgezet In een de
finitieve. Merkwaardig is het dat het ouder-
weisohe roUiuken-stelsel weer in wwang
komt. Do rolluikenlabrick zal het druk
hebtew sa mnuner zal daarvoor »wn is.
reclame zijn gemaakt. Tot ver in
de buitenwijken neemt men reeds zijn voor-
zorgsmaairegvlen. Op Duinoord heeft men
rich verleden week Vrijdag stevig ver
schanst. Het gerucht ging dat Minister
Posthuma 's avonds het doel van de ma
kers zou zijn en in de omgeving van diens
woning was men djruk in de weer om zich
te beveiligen. De politie zelf hpeld ook re
kening met deze mogelijkheid. In eep
schoolgebouw nabij de woning van dezen
veel gesmaden minister was een polüde-port
gevestigd. De afstand echter tot de Prin-
segr&cht, het slagveld van> de relletjes, te
ruim veertig minuien gaans en dus was
liet niet wel aan te nemen, dat do oproer
makers zich zóóver van huls zouden wa*
n helden-moed gaat niet veel ver-
hun weinig toegankelijke stegen en
die hun een minder of meer vei-