uk
ui i Zom.
jer.
)OP.
iiittnlll
OON,
GOUDA
OUDE.
Leiweg 5
XTievx-ws- ezx ^a.cLrtrertexi.tie'blei.cLrtroox G-o\xcLeu eaa. Oaacxstxelcezx.
hinss,
Zaterdag 27 April 1918.
57e Jaargang.
erbaar.
VERSCHIJNT DAGELIJKS
BEHALVE ZON- EN FEESTDAGEN.
Bureau: MARKT 31, GOUDA.
Eerste Blad.
i|dewag72.
dit Blad.
tschappij.
■lom.
MACHINES
onze winkelt
Feuilleton.
De Gletschervrouw.
Administratie i Telef. Inters. 82.
Redactie: Telef. Intern. 545.
Dit nummer bestaat alt twee bladen.
DA.
9
abonnementen
n aangenomen
ECHT.
abonnementen
n aangenomen
KKR,
MTRMT M
te verkleinen.
De grondstegen, waarop de Nederland-,
sdhe landbouw van de laatste kwarteeuw
„Het Schaakbord’’,
et Volksbelang1.”
17
De
De Reunie. AU.
Vrouwenkiesrecht.
3. v. d. Veur.
voor Josgelal
20
alles, wanneer
(,0l IMIIL COURANT.
abonnementen
n aangenomen
lorp door
(enwoude
chterhoek door
RN.
iliuiljiikilr
m. hl. 128N.
machines zijn
rikaat, dat zich
lalve eeuw voor
en industrieel
andhaafd heeft.
itroaen ro w
wmW**
ia MMda H var-
liedste adrea
leien,
n, Buffetten,
luche, Veeren-
iSatijndekens,
Schilderijen,
weerzinwekkend gewoel van vreemdoHn-
Dat
voor anderen de stad der stodon
Ik l>en slechte geschapen voor wat
wachting, dat het gevaar van overlading
van de markt met grondwaarden zal worden
voorkomen, dat de bezwaren om deze uit
gestrekte terreinen van passend mensdhen-
anateriaal te voorzien uit den weg zullen
wonden geruimd, en dat het vraagstuk, hoe
in de reusachtige behoefte aan bouw- en
andere materialen te voorzien, een doeltref
fende oplossing zal vinden.
Aan het slot van zyn beschouwingen
wijst de schrijver op de beteekenis voor ons
land van de groote aanwinst Van 200.000
H.A? vruchtbaren grond, in verband met de
volksvoeding.
In den tegenwoordigen tijd .treed» het
voedingsvraagsbuk voor ons land meer en
ineer op den vopngrpnd en de belangstel
ling, welke het Zuiderzee-vraagstuk in wij
den kring ondervindt, vindt mede haren
grond in de overweging, dat de Zuiderzee
polders ei- toe zullen bijdragen onze afban-
Naar het Dultech
van
RICHARD VO8Z
met autorisatie bewerkt door
P. WESSEL INK-VAN ROSflUM.
(Nadruk verboden.)
Gewone advortojtifa au ingezonden modadoalingsn bjj contract tot zoor gorsdusasr
i den prijs. Groote letton en randen worden wrekend naar plaatsruimte.
Advartsntifa kannen worden tegsaondaa door tuMchankomst van eoliodo Boekhan
delaren, Advertentiebureau! en oase Agenten.
digen oorlogstoestand geheel ondermijnd.
Onze landbouw had meer en meer het ka
rakter aangenomen eener export-nijverheid,
met een sterke neiging om het zwaartepunt
der productie te stellen in het teeken der
veehouderij (rundvee, varkens, schapen,
paarden, pluimvee). Mede ten gevolge van
stijging der arbeidsloonen breidde het gras
land zich meer en meer uit ten koste van
het bouwland. Zuivelfabrieken verrezen al
lerwegen, en ook de teelt van tuinbouwge-
wassen en handelegewassen breidde zich
teelt als bron van menscheiyk voedsel^ Het
bedrijf werd gaandeweg intensiever, waar
toe de gemakkelijke import van -kunstmest
stoffen en voedermiddelen in staat stelde,
en zulks kwam mede tot uiting in een steeds
kleiner omvang van het bedrijf.
Nederland behoort tot de Rijken, welke
nimmer in staat zijn geweest in eigen be
hoefte aan tarwe te voorzien; 'de graanim-
port is steeds een belangrijk onderdeel van
den handel geweest. Gaandeweg is de tar-
weteelt echter tot zulk een kleine opper
vlakte teruggedrongen, dat deze slechts in
staat stelt voor ongeveer drie maanden in
de behoefte der bevolking aan wittebrood
te voorzien.
Tot voor kórten tijd werd door niemand
eenig gevaar in dezen toestand gezien. Het
buitenland voorzag tegen matige prijzen in
de behoefte, en het moderne Nederlandsche
landbouwbedrijf leverde producten, waar
voor in het binnen- en buitenland heel wat
hoogere opbrengsten waren te bedingen dan
met graanbouw. De tegenwoordige tijd leert
maar al te zeer dat dit stelsel in oorlogstijd
geheel in den steek laat. Thans, nu wij van
het buitenland afgesloten zijn, is steunen op
eigen voedselvoorziening meer dan ooit ge-
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal LBO, per week 12 eent, met Zondagsblad
per kwartaal ƒ2.15, per week 17 cent, over* waar de bezorging per looper geschiedt
Franco per post per kwartaal 1.90, met Zondagsblad 2.5$.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons bureau: MARKT 21, GOUDA,
b(j onze agenten, den boekhandel en de po tkantoren.
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en o istreken (behoorende tot den bezorgkring) i
1—5 regels 0.80, elke regel meer 9.15. Van buiten Gouda en den bezorgkring: 1—5
regels ƒ0.95, elke regel meer ƒ0.18. Adver antifa van publieke vermakelijkheden 10
cent per regel,
boden en zulks leidt tot geheel andere be
drijfsinrichting. Scheuren van weideland is
thans het parool, de fabriekmatige zuivel
bereiding in de zandstreken komt in het ge
drang, de varkensstapel is wegens gebrek
aan voedsel grootendeels vernietigd, en
zuMos te ook het geval met den pluhnvee-
stapel, onzen rundveestapel bedreigen
groote gevaren, en de productie van plant
aardig voedsel voor den mennoh is, op straf
fe van hongersnood, meer dan ooit geboden.
Hoe de toestand zal zyn, als de vreeseiU-
ke oorlogstijd voorbij is gegaan, is moeilijk
te voorspellen. Dit is echter wel zéker, dat
de vroegere toestanden zich in allen gevalle
eerst zeer langzaam, indien ooit, zullen her
stellen, en dat de naweeën nog lang zullen
worden gevoeld.
De Zuiderzee-polders nu, met hun vrucht
baren kleigrond, zijn uitermate geschikt
voor den aanbouw in oorlogstijd. De bodem
is echte tarwebodem, en bijgevolg zullen
tarwe, gei'st, haver, ook rogge, alsmede
peulgewasseif, erwten en booneir, de hoofd
producten zijn. Ook voor de teelt van han-
detegewassen, zooals suikerbieten, vlas,
karwü, alsmede aardappelen, klaver en lu
cerne, is die bodem na verloop van jaren
zeker geschikt, maar men heeft het in de
hand die teelten, al naar gelang van de
conjunctuur, al of niet toe te passen.
Wat de te verwachten opbrengsten be
treft, zoo mag men met grond verwachten,
dat deze, althans in de Wferingermeer en'
den Hoomschen polder, met de beste gron
den in Nederland zullen kunnen wedijveren.
Ten einde zich een voorstelling van de pro
ductie te vormen, overweg© men de volgen
de getallen. Voor do JarteMD00,-TP10 en
1911 ,werd volgens nauwkeurige berekening
de bruto geldelijke opbrengst per hectare
geschat voor den Waard- en Groet-polder
op 363, 360 en 345; voor den Haarlem
mer meerpolder op ƒ263, ƒ271 en ƒ329.
Voor een door de gemeente Groningen zelf
geëxploiteerde boerderij in den Reiderwol-
derpolder bedroegen de gemiddelde ont
vangsten per H.A. in 1909 302 en in 1910
7 284. Van een boerderij in den Wadpolder,
groot 50 H.A. werd per H.A. ontvangen
in 1908 ƒ303, in 1909 ƒ263, in 1910 284.
Stelt men op grond van de bovengemelde
gegevens de gemiddelde bruto opbrengst
per H.A. in de Zuiderzeepolders op ƒ300
(wat zeker niet te hoog is), dan geeft dit
voor den Wieringermeerpolder een bruto
jaariyksche opbrengst van 5.400.000 en
voor alle vier Zuidetzee-poldera van
60.000.000.
In den tegenwoordigen oorlogstijd zou het
bezit van zulk een graanschuur van onbe
rekenbare waarde zijn, maar hoe ook dè
toestanden zich in de toekomst mogen wij
zigen, het staat wel vast, dat de aanwinst
van zulk een groote uitgestrektheid vrucht
baren grond voor Nederland van onschat
bare waarde zat zjjn.
oo. de Réunie. Afd.
eg. Bond. Cursus-
oude varhalen vertelden immers van
de beide Grieksche kunstenaars, ‘die in de
Wijze oudheid hadden bereikt, waarnaar
Sivo Courtien streefde: de vogels wilden
pikken van de vruchten des eenen, en
aan den tweeden werd gevraagd, het gor
dijn van zijn schilderij op te heffen, op
dat de schilderij gezien kon worden. Iets
anders, grooter en onmogelijker, wilde
°ok de Engadiner niet bereiken.
„Hoe red ik mij voor het naderkomen-
de onweder, voor dat opstijgende wolk-
gévagne? Het volgend oogenblik kan de
bliksem mij treffen, da nevel mij begra
ven I"
Dat moest bij het zien der schilderij
worden gevoeld, en Sivo Courtien zou de
wereld de nieuwe kunst geschonken heb-
l«ii., die toch slechte een oeroude was.
Terwijl hij omhoog klauterde naarlijn
hooge woning, deed hij met eiken blik,
«’Welken hij op het landschap wierp, inden
geest een penseelstreek aan zijn schilde
rij- Zijn zien was een aanhoudend schil
deren, verbeteren, verwezenlijken, want
«Mn oog drukt® In zijn haraenen voort
stof der straat zij, de elegante dame,
met den boerschen Engadiner! Een ware
wowto greep mij aan, en.ik zeide het
haar! Wel Is waar zou ik mij zeij da
delijk daarop in het gezicht hebben wil
len slaan. Het was schandelijk van mij,
hoe kon ik tegen een weerlooss vrouw..,,
plu!, o pfuil Schaam je, Sivo CourtienI”
Hij wilde haar schitterend beeld uit
zijn ziel bannen, door het gevoel zijner
verachting voor haar op te roepen. En
nu moest hem overkómen; dat, bij do
herinnering aan de laatste ontmoeting met
dc srhoone vrouw, de schaamte als een
gloeiende adem in hem opsteeg Hij moes*,
blijven staan om adem te scheppen, alsof
hij -reed* een moeilijken weg had afgo-
legd. Pas na een poosje ging hij verder
en met hea: verder gingen zijn gedachten:
„Zij te het niet vergeten. Nog steeds
denkt zij aan dien voorjaarsavond op den
Ronwlmschen landweg. Terwijl zij zich
laat bewonderen en vieren, branden haar
mij n woorden in haar hart. Zij kan mij
niet vergeven, zij mort mij baten. Dat
Is goed! Zij heeft even weinig met mij
gemeen, ate ik 'mei haar. Wij zijn twee
gescheiden werelden. Ik kwam gemakke-
hjker over een Alpenafgrond dan tol
haar Tusscben on» balden bestaat ras-
senliaat.”
Maar hij begreep, dat anderen haar lief
hadden, want
„leder, dte haar ziet, moet baar lief
hebben - ieder, die anders aangelegd te
dan Ik. Daar zij zich aan den eerste
heeft verkocht, geeft zij zich zeker aan
ddn tweede. Dus ook echtbraekater. Dat
moet bij dia Heden steta schandelijke zijn.
durend een reeks opvattingen, die hij, in
dien noodig, slechte had te nemen en 6p
hot doek ta brengen. Een hartetochtolijk
minnaar kende het gelaat der geliefde,
baar trekken en uitdrukking, glimlach en
blik, niet beter, dan Sivo Courtion elke
wisselende schaduw, elk lichteffect op het
Alpenveld van zijn geboorteland.
„Hoe heb ik het daarbeneden zoo lann
kunnen uithouden I Dat ik in de engte
niet ontkwam, in de zware lucht niet
stikte! En nog wel in Rome.... Rome met
zijn eeuwigen, moorddadigen sirocco, zjjn
-prAnr7.in.nralnVainA oawAal «an
gen. Wat kan mij Rome schelen I
mag
zijn r
met beslaat voor anderen. Rome, de Via
Margutta, en... wat zou er van haar ge
worden zijn? Een gletechervrouw, een de
mannen omstrikkende, tde ziel verdervende
dulvdlnl Zij, die zich door de vrouw
in het verderf laten storten, zijn niets
.waard. Maar deze vrouw.... Een dame,
een voorname dame.... Een onzer kan
zich niet voorstellen, wat dat voor een
schepsel te. Het zijn heel bijzondere we
zens, met haar verfijnde beschaving, haar
bedwelmende reukwerken, haar elegante
verdorvenheden I De gjetechervrouw van
de Monte della Disgrazia te duizendmaal
minder onhellbrengend I”
Hij werd warm. Men een beweging, ate
wilde hij last afwerpen, rukte hij vesten
hemd open, de bloote borst prijsgevend
aan den bergwind. Zijn gsdaobten kon hij
echter niet laten verwaaien:
„Schilderen moest ik haar Voor deaen
rnenocb, mi wies zij ziab verkocht had!
INGEZONDEN MEDEDEELINGENi 1—4 ragMs IJS, riks rog»! BW /Ml
Op de voorpagina 50 hoogo*
Een veile vrouw, die een voorname dame
wil zijn..pftii, o pfui! Hoe kan een
vrouw zich liten aanraken door iemand,
dien zij niet iirfheett? Een trot sdhe vrouw
toch zeker ntet? Hoé vurig moet een trot-
sche vrouw een man liefhebben, om zich
door hem te laten aanraken, zich slechts
te laten aanraken.... Ik kan het mij niet
voorstellen. Een waarlijk troteche vrouw
moet onaantastbaar zijn. Ook da man moet
het zijn. Wat behoort er toe, vóór een
waarachtig troteche man zich aan een
vrouw geeft.... Ik kan er geen uitdruk
king voor vinden. Zijn lichaam en zijn
ziel aan een ander wezen te geven -
een geheel vreemde, van wie hij niet*
weet, niet weten kanl'Het moet gelijk
staan met zelf ver niêttgtegt”
Hoog boven Sivo’s hoofd krljschte een
adetaairspaar. Ook deze koninklijke vogel
huisde paarsgewijze in de hooge hemelen.
Maar Sivo Courtien wilde alleen zijn.
De man, die versmaadde ook In het
allerinenschelijkate, in de liefde een mensoh
te zijn ate alle anderen, moest zich te
len welgevallen, dat bet beeld der vrouw
uit Rotne in de bergwikternis met hem
en .hem niet losliet.
„Zij weet, dat ik haar veracht. Ik heb
het haar in het gezicht gezegd. Het moet
haar al» Mn slag hebben getroffen. Het
was niet heel netjes van mij, nie( heel
ridderhjk.Maar waarom 'sprak zij mij
op den landweg aan? Zij had toch uit
mijn eigen mond gehoord, dat ik haar
niet wilde schilderen. Dót alleen reeds
was een beleediging. Toch liet zij het
rijtuig stilhouden, steeg met al haar voor
naamheid uit to liep met mij door het
Dt Zulderzee-polder» en hunne
beteekenie voor de Volksvoeding.
In de Econ. Statist. Berichten van 17 en
24 April j.l. wjjdt F. B. Löhnis eenige inte
ressante beschouwingen van geographi-
schen, technischen en landbouwkundigen
aard over de ontworpen yier Zuiderzee
polders, waaraan wjj een en ander ont
kenen.
Zooals bekend, zal de Wieringewneerpol-
der, na aftrek van wegen en vaarten, een.
bebouwbare oppervlakte beslaan van,
18.700 H.A., dus ongeveer de grootte vant
den HaarlemimermeerpoWer. De vier Zui-«
derzee-pelders by elkaar, zullen een opper-: pimicr® e» wc auncui w>i«v
vlakte hebben van 194.410 H.A., dus onge-» kelijkheid van het buitenland in. dit opzicht
veer gelijkstaande met de oppervlakte van te ^verkleinen,
de provincie Zeeland, welke 183.000 H.A.
bedraagt- I «b® lanctöouw van ae laaitate Kwarteeuw
Het ligt in de bedoeling de droogmaking- was ópgetrokken, zy-n door den tegenwoor-
vaii de Wieringenneer het eerst ter hand,
te nemen en deze geheel af te werken, al->
vorens met de verdere inpoldering door te
gaan. Daardoor is deze eerst© polder als
het ware een reusachtig p'roefterrein te^ be
schouwen, en zonder twyfel zal van de al
dus opgedane ervaring veel put getrokken
kunnen worden voor de verdere landaan
winning. Daar de Wieringermeerpolder
aanmerkelijk kleiner is dan althans- twee
der overige polders, mag men verwachten,
iL-^dat de te overwinnen moeilijkheden hier het
RT minst groot zullen zijn. Na den Wioringar-
me&rpolder komt het eerst aan de beurt de
Hoornsdhe polder, welke 1|8 grooter zal
zyn, n.1. 27.820 H.A. De Zuid-Oostelijke
polder tegen Utrecht en Gelderland gele
gen, zal 98.990 H.A. beslaan, terwijl de
Noord-Uostelijke, grenzende aan Overijsel
en Friesland, op 489.000 H.A. wondt ge
schat. Daar blijkens het ruim 2000-tal
grondboringen de geaardheid van de gron
den in de vier polders in hoofdzaak althans
van dezelfde geaardheid zal zijn, ligt het
voor de hand, dat de ervaring, in den
proefpolder opgedaan, uiterst leerzaam ma
teriaal zal opleveren tot het oploosen der
zooveel moeilijker vraagstukken, ten op
zichte van de grootefe polders. Het is dan
ook als een stellig Voordeel te beschouwen,
dat men niet in eens geplaatst wordt voor
de oplossing van het vraagstuk, op welke
wyze de 200.000 H«A. in eens in cultuur
waren te brengen, maar dat zulks geleide
lijk zal kunnen geschieden. Deze geleidelij
ke afwerking zal zonder twijfel aan het sla
gen van de grootsche onderneming ten
goede komen.
Een halve eeuw zal wellicht met de uit
voering van het geheele weric gemoeid zijn.
Dit groote tijdsverloop nu wettigt de ver-
BRIEVEN UIT DE HOFSTAD,
ccccxx.
Het opperhoofd der amok-makers, ge
naamd Loe de Visser te door de politie in
hechtenis genomen, omdat hy opruiende
taal heeft geult en in manifesten heeft aan
gezet tot daden tegen het openbare gezag.
Deze Domela Nieuwenhuis in zakfonnaat
gaat dus den weg op van zijn
grooten voorganger. Allicht komt bij
de ouderen van degen nu de her
innering op aan de jaren 1886'1887
toen Domela zijn schoonen t(jd beleefde,
waarvan het eerste stadium werd afgeslo
ten met zijn inhechtenisneming, die op 17
Januari 1887 plaats had. De geschiedenis
heeft geleerd, dat dit één dier domme daden
is geweest, waarby de bureaucratische pa
pieren rechtspraak heeft gezegevierd over
de nuchtere ervaring van het leven.
Misschien herinneom de ouderen rich de
eerste dagen van September ’87, toen Do
mela een zegetocht deed door Nederland,
toen in Amsterdam het Volkspark propvol
was en een onbeschrijfelijke geestdrift zich
uitte.
Ter wille van de toepasselijkheid nemen
wü een stukje over uit een verslag over de
Amsterdamsche vergadering: „geheel he^
Volkspark door strooide een rij meisjes
bloemen voor zijn voeten; een jubelgeschal j
dat haast tot in de wijken der bourgeoisie
kon worden gehoord, vervulde de lucht,
slechts afgewisseld door het snikken van
vrouwen en de vloeken van verontwaardi
ging der mannen, waarvan wij er één zagen,
die zich krampaahtig de haren uit den baard
rukte."
En herinnert men zich zijn ontvangst te
Rotterdam waar de tegenpartij zich teq
taak had gesteld om hem het optreden on
mogelijk te maken? Daar worden 's avonds
plundertochten gehouden tegen de sodalis-
ten, zonder dat de politie er zich let* van
aantrok en dat duurde totdat de Nieuwen-
hutzenaren ook op den roof uitgingen In de
w(jken der bourgeoisie.
En wat is er sinds 1887 gebeurd. Heeft
het geholpen, dat Domela acht maanden in
de „bajes” heeft gezeten
Toen hij op 31 December 1910 zijn 70en-
verjaardag vierde, is deze op schitterende
wyze gevierd. Hier voor ons ligt het ge
denkboek, waarin een dankbaarheid wordt
uitgesproken en waarin zyn daden worden
gehuldigd.
Loe de Visser is geen Domela Nieuwen
huis, al gaat hy misachien nu ook zak
jes plakken. Maar de daad der inhechtenis
neming zal op zijn volgelingen een invloed
hebban ala die van Domela in. 1887.
Herinnert men zich het beroemd gewor
den briefje van Profeeaor Allard Reisa in
het Handelsblad van 29 April 1889, waarin
hy schreef: Verstand en hart nopen mü niet
langer to wachten met openlyk te verklaren
dat ik kwijtschelding van straf aan Domela
Nieuwenhuis een daad acht, die door de
billijkheid wordt gevorderd. Nog vier
maanden duurde het eer de domme Juritie
inzag, dat zij dom was geweest.
Had de geschiedenis niet moeten leeren,
dat het verstandiger is den aanvoerder te
laten loopen?
Dertig jaar later he&aalt men de fout
Eerst tegen een man als Schröder, nu te
gen de Vdieer.
En men gaat niet eena er toe over om in
het openbaar precies de gronden te noemen
waarop de Visser in hechtenis wordt geno
men.
In 1887 had men de illusie dat door de
inhechtenisneming van Domela het socia
lisme zou doodgaan en bekend is geworden
het woord* van den inspecteur van politie te
Amsterdam, die zride: „wat z21 die Nieu
wenhuis raar opkijken ais h(j uit de kast
komt en geen socialisten meer vindt.”
Domela voegt in z(jn geschrift aan dit
woord deze opmerking toe: „Onnoozelo hal
zen, alsof men een beweging doodt door
haar woordvoerders te treffen en onschade-
lijk te maken l”
Wij durven gerust te verklaren, dat er
nooit beter propaganda is gemaakt voor het
socialisme dan in die jaren, toen de furie
van de vervolging als een ware mania der
regeerders naar het hoofd was gestegen.”
Dit schreef Domela 24 jaar na z(jn inhech
tenisneming.
Nu zal Loe de Visser waarschijnlijk beter
behandeld worden dan Domela, want de
weerzinwekkende, tergende w(|ze waarop
deze is mishandeld in de Utrechtsdne ge
vangenis een monument van schande
voor onze rechtspraak ia gelukkig wol
veranderd dank zü ook het werk der socia
listen.
Over de relletjes self Is- er natuurlijk
inaar één oordeel, d. w. z. de veroordeeling.
Maar toch heeft men er een uiting in te
zien en het is verstand^ zich rekenschap
te geven van de oorzaken waaruit desa
voortkomt Wie dat doet zal tot het inzicht
komen dat het een onverstandige daad is
om den leider thana achter slot en grendel
te plaatsen. Juridisch moet het onvermijde
lijk zijn, het zal alleen slechts aantonnen
dat juristerij en psycholpgle nog lijnrecht
tegenover elkaar staan.
Het schreven van Schröder heeft onze
sympathie evenmin gehad als de relletje».
HU was ook een soort amok-maker, mis
schien nog gevaarlijke? in zijn soort als
Loe de Visser, maar wij hebben z|jh opslui
ting ook afgekeurd en al hetgeen er na dien
is gebeurd heeft bewezen, dat wij daarin
gelijk hadden.
Wie de geschiedeniabladen bestudeert an
ders dan van den eenen oorlog tot den oor
log, wie de ontwikkeling tracht te volgen
van het maatschappelijk en geestelijk lerup,
zal steeds weer vinden dat het nieuwe^itëh’
op te wilde wtfze uitte, dat iedere nifawe
Idee kracht zoekt in daden. Maar wie ka!
Wat te-n ik toch eeu boer, dat ntet te br.
grijpen.... Een ineteje zou k.ch aan mij
verkoopen! Of mijn vrouw echtbreken I
Oi de vrouw eens anderen u»< juij echt
breken I... Dot zouden deze lieden uti
weer niet begrijpen, Des te erger voor
hen!”
Eensklai» kwam hem Maira in de ge
dachten, aai: wie hij anders zelden dbcht;.
„Ja zij - Maira! Zij behoort tot de
onaanbiAtbareu. Zij zou zich voor geen
koninkrijk <loor een man telen aanraaen.
Zij zou den map «ten moeten liefhebben
- hartetochtölijk, boven allea, sterker dan
de dood..,. Maira een man liefhebben
Ónmogelijk! Waarom onmogelijk? Dat ik
daeraan nooit heb gedacht! Zij leefde ntet
altijd hierboven... Ik zag onmogelijk! Ik
I en niemand, van wiau Ik mij zou kun
nen voorstellen daf.... Hij kan eiken dag
komen. Do een of andere vreemdeling, die
in hrt hold woont en haar toevallig ziet,
kan het zijn. Den volgenden winter zal
het hckl in het geheel niet gesloten wor
den. Hrt md daarin toegaan &te in Lon
den, Rwrijs en Rome: minnarijen, hazard
spelen, bate, concerten, theaters. Zij sul-
’en op hrt bevroren meer feesten geven
flrtfevaareu in het Murettodal, carnaval
op deti^Tonngteteclter. Schandelijk, seban-
rfelljk! Neen - ik blijf den gausohen.win
ter glnda boven t* t
HIJ kwam aan het Cavalocrtomeer, esa
klein water, donker, onbeweeglijk, van
een zwaaruwcdlg^rtd en treurigheid, aU
rt de revoelloose natuur, gegrepen door
de ellende der menaehhrtd, op déze plaats
bet oog weenend opaloeg.
(Wordt verrolgd.)