uk ui i Zom. jer. )OP. iiittnlll OON, GOUDA OUDE. Leiweg 5 XTievx-ws- ezx ^a.cLrtrertexi.tie'blei.cLrtroox G-o\xcLeu eaa. Oaacxstxelcezx. hinss, Zaterdag 27 April 1918. 57e Jaargang. erbaar. VERSCHIJNT DAGELIJKS BEHALVE ZON- EN FEESTDAGEN. Bureau: MARKT 31, GOUDA. Eerste Blad. i|dewag72. dit Blad. tschappij. ■lom. MACHINES onze winkelt Feuilleton. De Gletschervrouw. Administratie i Telef. Inters. 82. Redactie: Telef. Intern. 545. Dit nummer bestaat alt twee bladen. DA. 9 abonnementen n aangenomen ECHT. abonnementen n aangenomen KKR, MTRMT M te verkleinen. De grondstegen, waarop de Nederland-, sdhe landbouw van de laatste kwarteeuw „Het Schaakbord’’, et Volksbelang1.” 17 De De Reunie. AU. Vrouwenkiesrecht. 3. v. d. Veur. voor Josgelal 20 alles, wanneer (,0l IMIIL COURANT. abonnementen n aangenomen lorp door (enwoude chterhoek door RN. iliuiljiikilr m. hl. 128N. machines zijn rikaat, dat zich lalve eeuw voor en industrieel andhaafd heeft. itroaen ro w wmW** ia MMda H var- liedste adrea leien, n, Buffetten, luche, Veeren- iSatijndekens, Schilderijen, weerzinwekkend gewoel van vreemdoHn- Dat voor anderen de stad der stodon Ik l>en slechte geschapen voor wat wachting, dat het gevaar van overlading van de markt met grondwaarden zal worden voorkomen, dat de bezwaren om deze uit gestrekte terreinen van passend mensdhen- anateriaal te voorzien uit den weg zullen wonden geruimd, en dat het vraagstuk, hoe in de reusachtige behoefte aan bouw- en andere materialen te voorzien, een doeltref fende oplossing zal vinden. Aan het slot van zyn beschouwingen wijst de schrijver op de beteekenis voor ons land van de groote aanwinst Van 200.000 H.A? vruchtbaren grond, in verband met de volksvoeding. In den tegenwoordigen tijd .treed» het voedingsvraagsbuk voor ons land meer en ineer op den vopngrpnd en de belangstel ling, welke het Zuiderzee-vraagstuk in wij den kring ondervindt, vindt mede haren grond in de overweging, dat de Zuiderzee polders ei- toe zullen bijdragen onze afban- Naar het Dultech van RICHARD VO8Z met autorisatie bewerkt door P. WESSEL INK-VAN ROSflUM. (Nadruk verboden.) Gewone advortojtifa au ingezonden modadoalingsn bjj contract tot zoor gorsdusasr i den prijs. Groote letton en randen worden wrekend naar plaatsruimte. Advartsntifa kannen worden tegsaondaa door tuMchankomst van eoliodo Boekhan delaren, Advertentiebureau! en oase Agenten. digen oorlogstoestand geheel ondermijnd. Onze landbouw had meer en meer het ka rakter aangenomen eener export-nijverheid, met een sterke neiging om het zwaartepunt der productie te stellen in het teeken der veehouderij (rundvee, varkens, schapen, paarden, pluimvee). Mede ten gevolge van stijging der arbeidsloonen breidde het gras land zich meer en meer uit ten koste van het bouwland. Zuivelfabrieken verrezen al lerwegen, en ook de teelt van tuinbouwge- wassen en handelegewassen breidde zich teelt als bron van menscheiyk voedsel^ Het bedrijf werd gaandeweg intensiever, waar toe de gemakkelijke import van -kunstmest stoffen en voedermiddelen in staat stelde, en zulks kwam mede tot uiting in een steeds kleiner omvang van het bedrijf. Nederland behoort tot de Rijken, welke nimmer in staat zijn geweest in eigen be hoefte aan tarwe te voorzien; 'de graanim- port is steeds een belangrijk onderdeel van den handel geweest. Gaandeweg is de tar- weteelt echter tot zulk een kleine opper vlakte teruggedrongen, dat deze slechts in staat stelt voor ongeveer drie maanden in de behoefte der bevolking aan wittebrood te voorzien. Tot voor kórten tijd werd door niemand eenig gevaar in dezen toestand gezien. Het buitenland voorzag tegen matige prijzen in de behoefte, en het moderne Nederlandsche landbouwbedrijf leverde producten, waar voor in het binnen- en buitenland heel wat hoogere opbrengsten waren te bedingen dan met graanbouw. De tegenwoordige tijd leert maar al te zeer dat dit stelsel in oorlogstijd geheel in den steek laat. Thans, nu wij van het buitenland afgesloten zijn, is steunen op eigen voedselvoorziening meer dan ooit ge- ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal LBO, per week 12 eent, met Zondagsblad per kwartaal ƒ2.15, per week 17 cent, over* waar de bezorging per looper geschiedt Franco per post per kwartaal 1.90, met Zondagsblad 2.5$. Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons bureau: MARKT 21, GOUDA, b(j onze agenten, den boekhandel en de po tkantoren. ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en o istreken (behoorende tot den bezorgkring) i 1—5 regels 0.80, elke regel meer 9.15. Van buiten Gouda en den bezorgkring: 1—5 regels ƒ0.95, elke regel meer ƒ0.18. Adver antifa van publieke vermakelijkheden 10 cent per regel, boden en zulks leidt tot geheel andere be drijfsinrichting. Scheuren van weideland is thans het parool, de fabriekmatige zuivel bereiding in de zandstreken komt in het ge drang, de varkensstapel is wegens gebrek aan voedsel grootendeels vernietigd, en zuMos te ook het geval met den pluhnvee- stapel, onzen rundveestapel bedreigen groote gevaren, en de productie van plant aardig voedsel voor den mennoh is, op straf fe van hongersnood, meer dan ooit geboden. Hoe de toestand zal zyn, als de vreeseiU- ke oorlogstijd voorbij is gegaan, is moeilijk te voorspellen. Dit is echter wel zéker, dat de vroegere toestanden zich in allen gevalle eerst zeer langzaam, indien ooit, zullen her stellen, en dat de naweeën nog lang zullen worden gevoeld. De Zuiderzee-polders nu, met hun vrucht baren kleigrond, zijn uitermate geschikt voor den aanbouw in oorlogstijd. De bodem is echte tarwebodem, en bijgevolg zullen tarwe, gei'st, haver, ook rogge, alsmede peulgewasseif, erwten en booneir, de hoofd producten zijn. Ook voor de teelt van han- detegewassen, zooals suikerbieten, vlas, karwü, alsmede aardappelen, klaver en lu cerne, is die bodem na verloop van jaren zeker geschikt, maar men heeft het in de hand die teelten, al naar gelang van de conjunctuur, al of niet toe te passen. Wat de te verwachten opbrengsten be treft, zoo mag men met grond verwachten, dat deze, althans in de Wferingermeer en' den Hoomschen polder, met de beste gron den in Nederland zullen kunnen wedijveren. Ten einde zich een voorstelling van de pro ductie te vormen, overweg© men de volgen de getallen. Voor do JarteMD00,-TP10 en 1911 ,werd volgens nauwkeurige berekening de bruto geldelijke opbrengst per hectare geschat voor den Waard- en Groet-polder op 363, 360 en 345; voor den Haarlem mer meerpolder op ƒ263, ƒ271 en ƒ329. Voor een door de gemeente Groningen zelf geëxploiteerde boerderij in den Reiderwol- derpolder bedroegen de gemiddelde ont vangsten per H.A. in 1909 302 en in 1910 7 284. Van een boerderij in den Wadpolder, groot 50 H.A. werd per H.A. ontvangen in 1908 ƒ303, in 1909 ƒ263, in 1910 284. Stelt men op grond van de bovengemelde gegevens de gemiddelde bruto opbrengst per H.A. in de Zuiderzeepolders op ƒ300 (wat zeker niet te hoog is), dan geeft dit voor den Wieringermeerpolder een bruto jaariyksche opbrengst van 5.400.000 en voor alle vier Zuidetzee-poldera van 60.000.000. In den tegenwoordigen oorlogstijd zou het bezit van zulk een graanschuur van onbe rekenbare waarde zijn, maar hoe ook dè toestanden zich in de toekomst mogen wij zigen, het staat wel vast, dat de aanwinst van zulk een groote uitgestrektheid vrucht baren grond voor Nederland van onschat bare waarde zat zjjn. oo. de Réunie. Afd. eg. Bond. Cursus- oude varhalen vertelden immers van de beide Grieksche kunstenaars, ‘die in de Wijze oudheid hadden bereikt, waarnaar Sivo Courtien streefde: de vogels wilden pikken van de vruchten des eenen, en aan den tweeden werd gevraagd, het gor dijn van zijn schilderij op te heffen, op dat de schilderij gezien kon worden. Iets anders, grooter en onmogelijker, wilde °ok de Engadiner niet bereiken. „Hoe red ik mij voor het naderkomen- de onweder, voor dat opstijgende wolk- gévagne? Het volgend oogenblik kan de bliksem mij treffen, da nevel mij begra ven I" Dat moest bij het zien der schilderij worden gevoeld, en Sivo Courtien zou de wereld de nieuwe kunst geschonken heb- l«ii., die toch slechte een oeroude was. Terwijl hij omhoog klauterde naarlijn hooge woning, deed hij met eiken blik, «’Welken hij op het landschap wierp, inden geest een penseelstreek aan zijn schilde rij- Zijn zien was een aanhoudend schil deren, verbeteren, verwezenlijken, want «Mn oog drukt® In zijn haraenen voort stof der straat zij, de elegante dame, met den boerschen Engadiner! Een ware wowto greep mij aan, en.ik zeide het haar! Wel Is waar zou ik mij zeij da delijk daarop in het gezicht hebben wil len slaan. Het was schandelijk van mij, hoe kon ik tegen een weerlooss vrouw..,, plu!, o pfuil Schaam je, Sivo CourtienI” Hij wilde haar schitterend beeld uit zijn ziel bannen, door het gevoel zijner verachting voor haar op te roepen. En nu moest hem overkómen; dat, bij do herinnering aan de laatste ontmoeting met dc srhoone vrouw, de schaamte als een gloeiende adem in hem opsteeg Hij moes*, blijven staan om adem te scheppen, alsof hij -reed* een moeilijken weg had afgo- legd. Pas na een poosje ging hij verder en met hea: verder gingen zijn gedachten: „Zij te het niet vergeten. Nog steeds denkt zij aan dien voorjaarsavond op den Ronwlmschen landweg. Terwijl zij zich laat bewonderen en vieren, branden haar mij n woorden in haar hart. Zij kan mij niet vergeven, zij mort mij baten. Dat Is goed! Zij heeft even weinig met mij gemeen, ate ik 'mei haar. Wij zijn twee gescheiden werelden. Ik kwam gemakke- hjker over een Alpenafgrond dan tol haar Tusscben on» balden bestaat ras- senliaat.” Maar hij begreep, dat anderen haar lief hadden, want „leder, dte haar ziet, moet baar lief hebben - ieder, die anders aangelegd te dan Ik. Daar zij zich aan den eerste heeft verkocht, geeft zij zich zeker aan ddn tweede. Dus ook echtbraekater. Dat moet bij dia Heden steta schandelijke zijn. durend een reeks opvattingen, die hij, in dien noodig, slechte had te nemen en 6p hot doek ta brengen. Een hartetochtolijk minnaar kende het gelaat der geliefde, baar trekken en uitdrukking, glimlach en blik, niet beter, dan Sivo Courtion elke wisselende schaduw, elk lichteffect op het Alpenveld van zijn geboorteland. „Hoe heb ik het daarbeneden zoo lann kunnen uithouden I Dat ik in de engte niet ontkwam, in de zware lucht niet stikte! En nog wel in Rome.... Rome met zijn eeuwigen, moorddadigen sirocco, zjjn -prAnr7.in.nralnVainA oawAal «an gen. Wat kan mij Rome schelen I mag zijn r met beslaat voor anderen. Rome, de Via Margutta, en... wat zou er van haar ge worden zijn? Een gletechervrouw, een de mannen omstrikkende, tde ziel verdervende dulvdlnl Zij, die zich door de vrouw in het verderf laten storten, zijn niets .waard. Maar deze vrouw.... Een dame, een voorname dame.... Een onzer kan zich niet voorstellen, wat dat voor een schepsel te. Het zijn heel bijzondere we zens, met haar verfijnde beschaving, haar bedwelmende reukwerken, haar elegante verdorvenheden I De gjetechervrouw van de Monte della Disgrazia te duizendmaal minder onhellbrengend I” Hij werd warm. Men een beweging, ate wilde hij last afwerpen, rukte hij vesten hemd open, de bloote borst prijsgevend aan den bergwind. Zijn gsdaobten kon hij echter niet laten verwaaien: „Schilderen moest ik haar Voor deaen rnenocb, mi wies zij ziab verkocht had! INGEZONDEN MEDEDEELINGENi 1—4 ragMs IJS, riks rog»! BW /Ml Op de voorpagina 50 hoogo* Een veile vrouw, die een voorname dame wil zijn..pftii, o pfui! Hoe kan een vrouw zich liten aanraken door iemand, dien zij niet iirfheett? Een trot sdhe vrouw toch zeker ntet? Hoé vurig moet een trot- sche vrouw een man liefhebben, om zich door hem te laten aanraken, zich slechts te laten aanraken.... Ik kan het mij niet voorstellen. Een waarlijk troteche vrouw moet onaantastbaar zijn. Ook da man moet het zijn. Wat behoort er toe, vóór een waarachtig troteche man zich aan een vrouw geeft.... Ik kan er geen uitdruk king voor vinden. Zijn lichaam en zijn ziel aan een ander wezen te geven - een geheel vreemde, van wie hij niet* weet, niet weten kanl'Het moet gelijk staan met zelf ver niêttgtegt” Hoog boven Sivo’s hoofd krljschte een adetaairspaar. Ook deze koninklijke vogel huisde paarsgewijze in de hooge hemelen. Maar Sivo Courtien wilde alleen zijn. De man, die versmaadde ook In het allerinenschelijkate, in de liefde een mensoh te zijn ate alle anderen, moest zich te len welgevallen, dat bet beeld der vrouw uit Rotne in de bergwikternis met hem en .hem niet losliet. „Zij weet, dat ik haar veracht. Ik heb het haar in het gezicht gezegd. Het moet haar al» Mn slag hebben getroffen. Het was niet heel netjes van mij, nie( heel ridderhjk.Maar waarom 'sprak zij mij op den landweg aan? Zij had toch uit mijn eigen mond gehoord, dat ik haar niet wilde schilderen. Dót alleen reeds was een beleediging. Toch liet zij het rijtuig stilhouden, steeg met al haar voor naamheid uit to liep met mij door het Dt Zulderzee-polder» en hunne beteekenie voor de Volksvoeding. In de Econ. Statist. Berichten van 17 en 24 April j.l. wjjdt F. B. Löhnis eenige inte ressante beschouwingen van geographi- schen, technischen en landbouwkundigen aard over de ontworpen yier Zuiderzee polders, waaraan wjj een en ander ont kenen. Zooals bekend, zal de Wieringewneerpol- der, na aftrek van wegen en vaarten, een. bebouwbare oppervlakte beslaan van, 18.700 H.A., dus ongeveer de grootte vant den HaarlemimermeerpoWer. De vier Zui-« derzee-pelders by elkaar, zullen een opper-: pimicr® e» wc auncui w>i«v vlakte hebben van 194.410 H.A., dus onge-» kelijkheid van het buitenland in. dit opzicht veer gelijkstaande met de oppervlakte van te ^verkleinen, de provincie Zeeland, welke 183.000 H.A. bedraagt- I «b® lanctöouw van ae laaitate Kwarteeuw Het ligt in de bedoeling de droogmaking- was ópgetrokken, zy-n door den tegenwoor- vaii de Wieringenneer het eerst ter hand, te nemen en deze geheel af te werken, al-> vorens met de verdere inpoldering door te gaan. Daardoor is deze eerst© polder als het ware een reusachtig p'roefterrein te^ be schouwen, en zonder twyfel zal van de al dus opgedane ervaring veel put getrokken kunnen worden voor de verdere landaan winning. Daar de Wieringermeerpolder aanmerkelijk kleiner is dan althans- twee der overige polders, mag men verwachten, iL-^dat de te overwinnen moeilijkheden hier het RT minst groot zullen zijn. Na den Wioringar- me&rpolder komt het eerst aan de beurt de Hoornsdhe polder, welke 1|8 grooter zal zyn, n.1. 27.820 H.A. De Zuid-Oostelijke polder tegen Utrecht en Gelderland gele gen, zal 98.990 H.A. beslaan, terwijl de Noord-Uostelijke, grenzende aan Overijsel en Friesland, op 489.000 H.A. wondt ge schat. Daar blijkens het ruim 2000-tal grondboringen de geaardheid van de gron den in de vier polders in hoofdzaak althans van dezelfde geaardheid zal zijn, ligt het voor de hand, dat de ervaring, in den proefpolder opgedaan, uiterst leerzaam ma teriaal zal opleveren tot het oploosen der zooveel moeilijker vraagstukken, ten op zichte van de grootefe polders. Het is dan ook als een stellig Voordeel te beschouwen, dat men niet in eens geplaatst wordt voor de oplossing van het vraagstuk, op welke wyze de 200.000 H«A. in eens in cultuur waren te brengen, maar dat zulks geleide lijk zal kunnen geschieden. Deze geleidelij ke afwerking zal zonder twijfel aan het sla gen van de grootsche onderneming ten goede komen. Een halve eeuw zal wellicht met de uit voering van het geheele weric gemoeid zijn. Dit groote tijdsverloop nu wettigt de ver- BRIEVEN UIT DE HOFSTAD, ccccxx. Het opperhoofd der amok-makers, ge naamd Loe de Visser te door de politie in hechtenis genomen, omdat hy opruiende taal heeft geult en in manifesten heeft aan gezet tot daden tegen het openbare gezag. Deze Domela Nieuwenhuis in zakfonnaat gaat dus den weg op van zijn grooten voorganger. Allicht komt bij de ouderen van degen nu de her innering op aan de jaren 1886'1887 toen Domela zijn schoonen t(jd beleefde, waarvan het eerste stadium werd afgeslo ten met zijn inhechtenisneming, die op 17 Januari 1887 plaats had. De geschiedenis heeft geleerd, dat dit één dier domme daden is geweest, waarby de bureaucratische pa pieren rechtspraak heeft gezegevierd over de nuchtere ervaring van het leven. Misschien herinneom de ouderen rich de eerste dagen van September ’87, toen Do mela een zegetocht deed door Nederland, toen in Amsterdam het Volkspark propvol was en een onbeschrijfelijke geestdrift zich uitte. Ter wille van de toepasselijkheid nemen wü een stukje over uit een verslag over de Amsterdamsche vergadering: „geheel he^ Volkspark door strooide een rij meisjes bloemen voor zijn voeten; een jubelgeschal j dat haast tot in de wijken der bourgeoisie kon worden gehoord, vervulde de lucht, slechts afgewisseld door het snikken van vrouwen en de vloeken van verontwaardi ging der mannen, waarvan wij er één zagen, die zich krampaahtig de haren uit den baard rukte." En herinnert men zich zijn ontvangst te Rotterdam waar de tegenpartij zich teq taak had gesteld om hem het optreden on mogelijk te maken? Daar worden 's avonds plundertochten gehouden tegen de sodalis- ten, zonder dat de politie er zich let* van aantrok en dat duurde totdat de Nieuwen- hutzenaren ook op den roof uitgingen In de w(jken der bourgeoisie. En wat is er sinds 1887 gebeurd. Heeft het geholpen, dat Domela acht maanden in de „bajes” heeft gezeten Toen hij op 31 December 1910 zijn 70en- verjaardag vierde, is deze op schitterende wyze gevierd. Hier voor ons ligt het ge denkboek, waarin een dankbaarheid wordt uitgesproken en waarin zyn daden worden gehuldigd. Loe de Visser is geen Domela Nieuwen huis, al gaat hy misachien nu ook zak jes plakken. Maar de daad der inhechtenis neming zal op zijn volgelingen een invloed hebban ala die van Domela in. 1887. Herinnert men zich het beroemd gewor den briefje van Profeeaor Allard Reisa in het Handelsblad van 29 April 1889, waarin hy schreef: Verstand en hart nopen mü niet langer to wachten met openlyk te verklaren dat ik kwijtschelding van straf aan Domela Nieuwenhuis een daad acht, die door de billijkheid wordt gevorderd. Nog vier maanden duurde het eer de domme Juritie inzag, dat zij dom was geweest. Had de geschiedenis niet moeten leeren, dat het verstandiger is den aanvoerder te laten loopen? Dertig jaar later he&aalt men de fout Eerst tegen een man als Schröder, nu te gen de Vdieer. En men gaat niet eena er toe over om in het openbaar precies de gronden te noemen waarop de Visser in hechtenis wordt geno men. In 1887 had men de illusie dat door de inhechtenisneming van Domela het socia lisme zou doodgaan en bekend is geworden het woord* van den inspecteur van politie te Amsterdam, die zride: „wat z21 die Nieu wenhuis raar opkijken ais h(j uit de kast komt en geen socialisten meer vindt.” Domela voegt in z(jn geschrift aan dit woord deze opmerking toe: „Onnoozelo hal zen, alsof men een beweging doodt door haar woordvoerders te treffen en onschade- lijk te maken l” Wij durven gerust te verklaren, dat er nooit beter propaganda is gemaakt voor het socialisme dan in die jaren, toen de furie van de vervolging als een ware mania der regeerders naar het hoofd was gestegen.” Dit schreef Domela 24 jaar na z(jn inhech tenisneming. Nu zal Loe de Visser waarschijnlijk beter behandeld worden dan Domela, want de weerzinwekkende, tergende w(|ze waarop deze is mishandeld in de Utrechtsdne ge vangenis een monument van schande voor onze rechtspraak ia gelukkig wol veranderd dank zü ook het werk der socia listen. Over de relletjes self Is- er natuurlijk inaar één oordeel, d. w. z. de veroordeeling. Maar toch heeft men er een uiting in te zien en het is verstand^ zich rekenschap te geven van de oorzaken waaruit desa voortkomt Wie dat doet zal tot het inzicht komen dat het een onverstandige daad is om den leider thana achter slot en grendel te plaatsen. Juridisch moet het onvermijde lijk zijn, het zal alleen slechts aantonnen dat juristerij en psycholpgle nog lijnrecht tegenover elkaar staan. Het schreven van Schröder heeft onze sympathie evenmin gehad als de relletje». HU was ook een soort amok-maker, mis schien nog gevaarlijke? in zijn soort als Loe de Visser, maar wij hebben z|jh opslui ting ook afgekeurd en al hetgeen er na dien is gebeurd heeft bewezen, dat wij daarin gelijk hadden. Wie de geschiedeniabladen bestudeert an ders dan van den eenen oorlog tot den oor log, wie de ontwikkeling tracht te volgen van het maatschappelijk en geestelijk lerup, zal steeds weer vinden dat het nieuwe^itëh’ op te wilde wtfze uitte, dat iedere nifawe Idee kracht zoekt in daden. Maar wie ka! Wat te-n ik toch eeu boer, dat ntet te br. grijpen.... Een ineteje zou k.ch aan mij verkoopen! Of mijn vrouw echtbreken I Oi de vrouw eens anderen u»< juij echt breken I... Dot zouden deze lieden uti weer niet begrijpen, Des te erger voor hen!” Eensklai» kwam hem Maira in de ge dachten, aai: wie hij anders zelden dbcht;. „Ja zij - Maira! Zij behoort tot de onaanbiAtbareu. Zij zou zich voor geen koninkrijk <loor een man telen aanraaen. Zij zou den map «ten moeten liefhebben - hartetochtölijk, boven allea, sterker dan de dood..,. Maira een man liefhebben Ónmogelijk! Waarom onmogelijk? Dat ik daeraan nooit heb gedacht! Zij leefde ntet altijd hierboven... Ik zag onmogelijk! Ik I en niemand, van wiau Ik mij zou kun nen voorstellen daf.... Hij kan eiken dag komen. Do een of andere vreemdeling, die in hrt hold woont en haar toevallig ziet, kan het zijn. Den volgenden winter zal het hckl in het geheel niet gesloten wor den. Hrt md daarin toegaan &te in Lon den, Rwrijs en Rome: minnarijen, hazard spelen, bate, concerten, theaters. Zij sul- ’en op hrt bevroren meer feesten geven flrtfevaareu in het Murettodal, carnaval op deti^Tonngteteclter. Schandelijk, seban- rfelljk! Neen - ik blijf den gausohen.win ter glnda boven t* t HIJ kwam aan het Cavalocrtomeer, esa klein water, donker, onbeweeglijk, van een zwaaruwcdlg^rtd en treurigheid, aU rt de revoelloose natuur, gegrepen door de ellende der menaehhrtd, op déze plaats bet oog weenend opaloeg. (Wordt verrolgd.)

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1918 | | pagina 1