18
sniwur
il
J
:.a
Ü*H#
Altilll
iedste adret
elen,
ada
k
lilts «Itaargmeg»
Haar
OUDE.
El 0,
/O
tegen
00*
Eerste Bind.
BEHALVE ZON- EN FEESTDAGEN.
Zaterdag 37 Juli 1UI&
3?Ti.G\X*W©- éxi.^.cL-vextexx.tie'bla.d.'voox G3’-©,xxgLsl ©xxÖxxxstxelcszx.
Verschijnt dagelijks
Voor Vrijheid en Vooriritgang.
Bureau: MARKT 31, GOUDA.
Feuilleton»
IONE MARCH.
Redactie: Tetef. Iriferc. 545.
124
beeld
Bln-
Ober-
HOOFDSTUK II.
De Geluksvrouw.
van
I
en4 ze
il» haar
4e van
d Baar
iqtMi
l*fc.
proef
iw«r
■boanementai
i aangenomen
orp door
nnwoude
:hterhoek door
op-
,Zoo’n ke-
w_j verdient
te leven, nog veel minder om je
ze| hij bij zIehzeH. „Ik verte,
dat zij een schoonheid tel Dear
icon.
eland.
12 52
N.
na
ver
en
ebben;
indaag.
[Ut
VI
VOO
FMlhi
Itot
klieren
Haar-
M»
i m
- men
zm
de vrijzinnige beginselen maar alleen aan
de tegenstanders daarvan «verlaten en zelf
ons met de verdediging bezig houden.
In den strijd die achter ohs ligt, hebben
de tegenstanders maar al te zeer die bestrij
ding aan de vrijzinnige groepen zelve kun
nen overlaten.
Tijd en gelegenheid om te rüsteri is er nu
niet.
•eMn
iirw-
g
Dit nummer bestaat uit twee bladen.
INOKZONDIM MBDamfflUNGBNi 1—h«S> /IJ». «Uk» n«S mw frM.
or d. n kw«*
IN.
i, Buffetten,
ache.Veerea-
Sati|ndeken»,
Schilderijen,
Er zijn in de vrijzinnige pers van ver
schillende nuance belangrijke beschouwin
gen gevoerd over de oorzaken en gevolgen
van den verkiezingsuitslag^
En er blijkt te dezer zake nog niet veel
eenstemmigheid.
Hoewel wij deze beschouwingen met be
langstelling volfen, meenen wij dat vóór
alles de aandacht moet worden bepaald op
de naaste toekomst
Het volgend jaar reeds wachten ons de
Statenverkiezingen, die over de samenstel
ling van de Eerste Kamer beslissen en de
Gemeenteraadsverkiezingen/ die van bij
zondere beteekenis zullen zijn.
Wij moeten trachten er voor te zorgen,
dat bij die verkiezingen een uitslag wordt
verkregen, zooals die inderdaad bij een
zuivere toepassing van Evenredige verte
genwoordiging zou mogen worden ver
wacht
Dat kan ook, mits we de bestrijding van
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal l.W, per week 11 cent, met Zondagsblad
per kwartaal 2.11/ per week 17 cent, overa waar de bezorging par looper geschiedt
Franco per poet per kwartaal ƒ1.90, met Zondagsblad ƒ245.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons bureau: MARKT 91, GOUDA,
ötj onze agenten, den boekhandel s» de po tkantoren.
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en o istreken (behoorenda tot den bezorgkring) i
1—5 regéte ƒ0.99* dttt rfcgel meer OilB. 7an buiten Gouda en den beaorgkring: 1—5
regels /0.M, elke regel mdér AlSr Adtek trtOa va* pnbltek. vnrtMMMykkaden 10
cent per regel»
Gül IMIIE (III RIVI.
BINNENLAND.
Levensmiddelen voor gemtomoerdon.
1 Reuter wint uit Londen
Ir. het Lagerhuis heeft Hope verklaard,
,dat de kwestie van de levensmiddelenpak
ketten voor In Nederland geïnterneerde
i krijgsgevangenen eenigen tijd geleden, voor
do Eflgeleehe regeering aanleiding te ge-
wiest om daarover dringende betoogen te
fielden tot de Nederlandeche autoriteiten
Er bestaat thana goede hoop, dat in deze
aangelegenheid een bevredigende oplos
sing gevonden zal worden.
marech van hoe heet ze ook
kereltjes met vleugels aan de
Taiantara-ra-poin-poin
hl? zi^n muaikftlb fantaaie had ge
rechte, ate mi
Bij de jongste verfcteafagen is in niet ge
ringe mate gebleken dat men h’er te lande
den politieken strjjd niet zuiver heeft weten
te houden.
Naast verschil van inzicht ten aanzien
van de staatkundige vraagstukken zijn an
dere motieven op den voorgrond gebracht.
Rechts schoof ook thans weer den gods
dienst naar voren. De godsdienstige over
tuiging, overigens zaak van overwegend
belang, werd gespannen voor den politieken
zegewagen der onderscheidene Rechtsche
groepen en wederom zijn er duizenden ge
weest, die door het stemmen op den can-
didaat van dominéé of pastoor gemeend
hebben éUh goed werk te doen.
Rood bleef de ontevredenheid benutten.
Vruchtbaar terrein in deze dagen, al staat
nog te bezien of deze arbeid inderdaad ook
vruchten zal opbrengen. De sociale wetge
ving hier te lande is van liberale zijde aan
gevangen. Goeman Borgesius gaf daaraan
zijn beste krtichten met ook door den tegen
stander thans gewaardeerde resultaten: de
voortzetting van dat werk heeft weinig te
hopen van partijen, voor wie critiek steeds
het hoogste woord was.
Daarnaast is bij de verkiezingen ditmaal
ook nog gewerkt met de drukkende tijds
omstandigheden in het algemeen en met den
voedselnood in het bijzonder. De Economi
sche Bond kan zich de hieraan verbonden
twijfelachtige eer in niet geringe mate toe-
eigenen. In den Haag b.v. aan de stembu
reaux stonden borden met den volgenden op
roep: „Een Leege Maag wekt ontevreden
heid. De Economische Bond wil ons geheels
volk als een man eendrachtig' doen samen
werken tót verbetering der Levensmiddelen
voorziening. Kiest daarom een candidaat
van lijst no. 18.
En velen deden aldus. Indien er alleen
gestaan had: Zyt gij tegen een Leege Maag,
stemt dan lyst no. 13, het zou wellicht ook
reeds voldoende zijn geweest
De onzuiverheid in den politieken strijd
was er dus wèl, de belangengroepen heb
ben niet nagelaten eerst het politieke visch-
water te vertroebelen, om daarna zelf daar
in te gaan visschen. Velen der vrijzinnigen
hebben gebeten in het verlokkende aas,
middenstanders en plattelanders, onderoffi
cieren en am u sentap art ij dera en wie niet all
Al hebben, dank zij de invoering van de
evenredige vertegenwoordiging, de bestaan
de partij groepeeringen en de onzuiverheid
by de propaganda, de vrijzinnige groepen
het onderspit gedolven, al is er van hunne
machtige vertegenwoordiging slechts een
klein groepje in de Kamer overgebleven,
(daarmede is niet beslist dat de beginselen
‘der vrijzinnigen hebben afgedaan, dat deze
uit den tijd zijn geraakt.
Integendeel. Voor onze beginselen zal er
altijd plaats blijven, voor de aanhangers
daarvan dus altijd reden tot propaganda. Er
is niets in onze denkbeelden, wat een over
wegend bezwaar behoeft te zijn tegen toe
treding van iemand, van welken godsdienst
dan ook. Het ifi niet eri het is gelukkig
niet de vraag vóór of tegen eenige gods
dienstige overtuiging, het gaat hier alleen
en uitsluitend over de wenschelykheid van
vermenging van godsdienst} en politiek, over
het gebruik en het misbruik van het eene
ten bate van het andere.
Tegenover de theorieën van klassenstrijd
en heilstaat de practyk onzer wetgeving;
alles wat men van die zijijè er verder bij
haalt strekt slechts om het beginselverschil
minder zuiver te doen stellen. Daartegen
zullen wy ons blijven verzetten.
De belangengroepen zullen den natuurly-
ken dood sterven, omdat zy thans verkeeren
in een voor hun onnatuurlyke sfeer. Niet
het staatkundig terrein, maar dat van den
maatschappelijken strijd is het hupne, daar
wachten resultaten, niet hier.
Voor vrijheid en vooruitgang, het blyve
ook thans ons devies»
•■.v-
de leeraren de gelegenheid te geven
om extra-geld, te verdienen met de
Mnemtng van het eindexamen.
En vrat kb van het onderwy» zelf
zeggen Dat zuHen wij maar niet
herhalen. Op één punt willen wy ech
ter wijüen. -Er wordt veel geklaagd
dat er niet de minste samenwerking
tusschen huis en school bestaat, dat de
ouders die eens over hun kinde’ren
komen praten, worden „afgepoeierd.”
OpmerkeJyk is het, dat niomand
openlijk durft klagen omdat men er
zyn kind niet aan wagen wil.
Wy willen het hierbij laten. Do
aandacht ia er op gevestigd en wy
kannen slechts hopen, dat de autori
teiten tusschen de zorg voor de salaris
sen van de ambtenaren ook nog een»
tijd zulten vinden om eens te letten op
den gang van het onderwijs, de resul
taten en de prestaties van de leeraren.
Bij het onderwas schijnt dit alles we!
eene bijzaak. Maar voor de onderaan,
(te teerlingen is het toch heusch nog
hoofdzaak.
Het is wel een opvallend verschynsol
dat de particuliere scholen zeer bloeien.
Daar weet men wel dat samenwerking
van school en huis een belangrijke
factor is en dat het wel van belang is
overleg te plegen. Er zijn er bijv,
waar de cijfer-rapporten allang zijn
af geschaft en vervangen door bai ede
neerde verslagen waaruit althans iets
begrepen wordt omtrent het inzicht
van de leeraren in het werk van de
leerlingen.
Wij zulten het hierbij laten.
Onlangs dreigde het grootste en best
gerenommeerde hotel te verdwynen.
Bureaucratische blindheid had den
Haag bijna deze strop bezorgd. Op den
nipper is het echter voorkomen en nu
doet zich het geval voor dat groote
en grootsche plannen in den maak zyn
voor de stichting van een nieuw hotel,
dat „De» Indes” naar de kroon zal
steken. Do gemeenteraad heeft reeds
‘z^n toestemming verleend totdebebou
wing van een hoek van het Willems
park, hetzelfde terrein dat onlangs
voor den bouw van een stadhuis
werd aanbevolen. Toen heette het dat
het Willemspark er door ontsierd sou
worden, nu sohynt dat plotseling niet
meer het geval te kunnen zyn.
Dat Willemspark schijnt op velen
een diepen indruk te maken van
groote aesthetische waarde. Onlangs
Hert Joasi, klampte dien potentaat aan
en ving aan op he; kort geknipte gras
veld voor hei huis, hoi ontbijt gereed te
maken naast den grooten, koperen verre
kijker, waardoor zoo menige beklimming
van den berg wan geschied en die thans
juist zoo was opgesteld, dat hij, zich
warmend in de heldere, morgenlucht, ver-
trouweiljk het oog gericht Meld op den
top van den Jungfrau onder het donker
indigo uitspaaéel van het Bomer
land.
2)
„Do
weer
helmen. Nu dan, trommels en trompettenl
TKrantara-ra*-po«n-pom
Toe hij zijn muzikale fantasie had ge-
eindigd, boog hij bevallig naar links en
rechte, ata om C8n talrijk, gehoor, dat in
applaus losbarstte, te danken. En hij ein
digde met de hand op zijn bart te leg>-
gen, zooals dat na de „Dbnauiwals” ge
bruikelijk te. Toen hij een Hauwen, maar
droevigon glimlach op het gelaat van zijn
vriend zag verschijnen, kromde Marcus
Hardy zijn handen, hield zijn diilmen tóh
zijn lippen en ving aan een zacbte en
aandoenlijke melodie te speten.
„Fluiten en hobo’»”, zei hij, zijn woer
den begeleidend met een breed handge-
baar „de Geesten van Wouden en Ber
gen dalen neer om de slapende Scfaoone
van den WengernaJp te wekken.”
Maar plotseling hield hij In snel
komende verontwaardiging op. „j
«I Ik nog nooit gezien. Je
D*oni t
«■W te krijgen,” riep hij. „Dankbrtr-
Adminiitratie t Telef. Intern 82.
heeft een raadslid er een lofrede op
gehouden alsof het de schitterendste
uitvinding van de negentiende eeuw
is geweest. Hoe het mogeiyk is be-
grypen wy niet best. Waarneer op een
kruispunt ven twee lanen de hoeken
een beetje worden afgerond en men
plaatst op iederen hoek een villa dan
heeft men het gansche Willemspark
in >al zijn aesthetische glorie. Het ia
feitelyk geen parkhet is een plein
waarop in het midden het monument
1813 zich verheft en dat voor de reet
van louter klinkers is aangelegd met
twee rijen boomen langs den tand.
Enfin over don smaak valt niet
veel te twisten. Dat aten wy ook aan
het gebouw van den Alg. Ned. Wiel*
rydersbond. Deze zeer verdienstelyke
bond heeft vaak zich ingespannen om
natuurschoon on oude monumenten
te behouden. Jammer, dat die bond
toen hij zelf ooos iets had te stichten
zich aan aoo’n jammerlQke ontsiering
schuldig maakte. Midden in de Park
straat heeft mon een gebouw gesticht
waar de zetel van dien bond is ge*
vestigd. Loei ijker, smakeloozer kan do
j gevel niet ayn. Bovendien iadeaoaoo
lin stryd met de omgeving dat deee er
’i geheel door ontsierd is. Hot gemeente-
'bestuur heeft dit toegelaten. Waarom
dit is geschied, is niet bekend. Van
.alte zijden te ernstig geklaagd over
jdooo wanstalligheid.
Maar wy zien het aan don bouw van
het raadhuis en het niouwe hotel, dat
!ten slotte een gemeentebestuur precies
idoet wat in zijn kraam te pas komt
Trouwens do aesthotioa is altijd in
onbetrouwbare handen geweest elide
.overheid zich voor haar belangen in
de bres stelde. Houd de kunst verre
I van de overheid en do overheid verre
van de kunst. Ze bederven eikcar.
HAGENAAR.
heid ken je niet. Wel, na alle», wat ik
voor je gedaan heb, zit je daar nog even
plechtig als een kopereti aap met kies
pijn Wat scheelt je, man? Op jouw leef
tijd kan men toch niet mCor verliefd zijn?
„Ga alsjeblieft heen, ep besje! als een
beste jongen het ontbijt”, zei flarford,
die kalm in zijn bed opgerezen was tn
mot een hand onder de lakens tastte, als
zocht hij daar iets om mee te gooien.
In het heldere daglicht bleek hoe sterk
de tegenstelling was tusschen het uiter
lijk van Keitli Harford en de zware ge
stalte van Marcus. Zijn fijngevormd en
klein hoofd was met kort, donker, krul
lend haar bedekt, waar hier en daar een
enkele grijze doorliep, wat hem heel goed
stond; zijn donkere, zwaarmoedige oogen
getuigden van droomen en teleurstellin
gen.
Keith Harford’s uiterlijk zou men in
teressant kunnen noemen, zoo dit woord
in het minnelijk woordenboek voorkwam.
Warneer hij ergens tusschen Chamounix
en de „Drie Koningen” te Bazel op een
der Hotolplazza’s verscheön, dan fluister
den meisjes, die er verstand van hadden,
elkaar stilletjes toe Ik weet zeker, dat
hij een teleurstelling heeft gehad.”
Marcus Hardy bleef een oogenbMk met
een grappige uitdrukking van teleurstel
ling op zijn gezicht staan.
„Zoo’n vent heb ik nog nooit gezien;
al een verdtaiveld klein beetje aanmoedi
ging of waardeering toon je. Daar ben
ik vanaf het krieken van den dag de ge
heels plaats rond geweest om Wagner te
bestudeer en en dien anderen kerel, Strauss,
heb ilo ingestudeerd tot lit totaal op ben,
- gedonder en getril - zoo iete bijvoor-
j De ex-student Vin Trinlty-HaH schopte
in zijn verontwaardiging groote botjes
gras weg. Maar spoedig gevoelde hij ge-
wetenswroeging en htf voegde er op ea-
nlgarins andoren toon aan toe: „Goeda,
oude Keith I Hrt zou hem allemachtig veel
goed doen, Indien bij hals over kop ver
liefd werd. Ik weet, dat hij dan toto
zou hebben om over te droomen.”
En Bami» kéék naar het raam van
zijn vriend met de uitdrukking van een
intHr, die a| da verborgenheden der lichte
had onderzocht en die tot de overtuiging
was gekomen, dat ook dit ijdelheid te.
Het volgend oogenbilk doorvoer hem aan
schok.
„BIJ don hemel!” rtep hij gedampt, tomi
cm schuine schaduw «nel over hat gras
gleed; hij hief zijn oogen werktuiglijk
oft om te zien, wie de schaduw veaoor-
zartte. „Bij den hemel, wat «en praeht-
sluk.”
En nu de gedaante, die hem dazaa uM>
roep ontlokt had. goed zichtbaar weid,
zette Marcus zijn schouders uit, haaide
il’ép en voklaan adem en veroorloofde rich
een óprechten, onbeachaandan Angelsak-
slaclién bM, die, ate meestel het geval
te zijn voor Indrukkaa vateaar g^
i>k>ed, gevolgd werd door een even onbe
dwongen bewondering.
„Wol,” 7~« M‘ b‘‘
kor je. dat zij een schoonheid tel Daar
valt niet aan te twijfelen, Markt
(Waadt vervolgd.)
Gewon» advartaatten M Ingezonden madadaèltegea bfi contract tot naar gwafaiw
dm prijk Groota léttani m randan wanten MMomd naar plantaraiaite.
Adrtrtmt»! kanmx Wttdm tegatmdm dbor MaantaalMaMt wai atiiada BariBa»
dateraa* Advartaniioburoaiix on onna AgoataA
BRIEVEN UIT DE HOFSTAD.
OCCXXXIII.
De vorige week hebben wij geschre
ven over de noodlottige vacantiesf die
voor de jong 1 oen nadeel, voor de
oudeis een crime zyn. Van verschillen
de zrjdon ontvingen wij bewijzen van
instemming met onze ontboezeming.
Een moedor schrijft ons, dat zij drio
kinderen heeft die op de H. B. 8. gaan.
Ze zyn alle drie geslaagd voor de hoo*
gere klas. Volgpns haar behoeven zy
zich heusch niet „dood’® te werken op
school en zij ziet volstrekt de nood
zakelijkheid van twee maanden luieren
niet in. Wat moeten de kinderen in
’s hemelsnaam doen, roept ze ui|.
Vroeger gingen zij nog wel een» uit
logeeren, maar wio wil in dezen tijd
logé’» hebben. Vroeger gingen wy zelf
wel eans een Weéfcjé‘ do stad uit, maar
dat is nu ondoenlijk vanwege de kos
ten en de diatritoutiemigère- l>e kinde
ren zijn dus*Dp. hui» aangewezen. Het
weer is niet fraai, dus zitten ze veel
thui». In lezen hebben ze geen of
weinig zin. Ze zitten altijd met den
neus in de boeken. Vroegar .tp^nisten
zij wel. Ballen-nood heeft dit ook al
zeer bemoeilykt.
Het komt mij vóór, zoo eindigt zo,
dat (J zoor terécht comtateerd dat de
kinderen er geeatelyk op achteruit
gaan en dat ze er fysiek niet van op
knappen.
Een vader vertelt het volgende: myn
zoon is gezakt met drie onvoldoende».
Wat moet ik met’dien jongen acht
weken lang uitvoeren. Hij blijft na
tuurlijk „zitten1”. Last in w'efken heeft
hij niet: zyn oude boeken trekken hem
niet aan. Moet die jongen nu acht
weken loopen lanterfanten en zijn laat
ste greintje fut verliezen
Algemeen i» men het ar over eens
dat vier weken vacantie meer dan
genoeg is.
Een klagend vader meent, dat dio
lange vacanties alleen maar dienen om
En hut leak óf hij aanstalten
maakte om opnifuw te beg.nn<«i, tóen hij
een kam, dien Mij ontwikkelde met e«-n
blad uk eëb. T&ïchifltz-dditiè, aan zijn
mond bracht. Maar zijn vriend hief de
hand op
,Ga nu heèh, ala een beate jongen,
neu tien minuten ben ik beneden.”
J3eet”, zei Marcus ^nikkende, ,,’a Men-
aehen onmenschelïjkheid tegenover men-
schen of iels dergelijks! Het h 'a we
relds loop. Ik zal zorgen, dat het begra
fenismaal gereed is.”
En zijn ijabijl onder ,d°n sru‘ nemend,
ging hij de lange weergalmende denne*
planken gang door, kopende op de me
lodie van „Do bloemen van hel woud”
waarbij hij zich op een ingebeelde» doe
delzak accompagneerde.
Maar nog \oordat Marcus d<* trap had
bereikt, werd de melodie plotseling afge
broken door de stem van Keith liarford
achter hem.
„Houd daarmede op, Hardy! Dat niet
maak een parodie op elk lied maar
niet op dat, ouwe jongen.”
Ernstig en vól gevoel klonk zijn stem.
Hardy knikte verschillende koeren snel
mot het hoofd, alsof hij de zaak opgaf.
„Zoo holpt het ook waf,” mompelde
hij, „ol men ai beproeft vrooMjk fe zijn.
Beat, ouwe jongen!” riep bij luid, „Ik
vergat, dat je voor moer dan de helft
■een woeste grensbewoner benl. Heb je
eenige gevoelsban waren tegen: „Tommy,
maak plaat» voor je oom?””
Plotseling liet hij zijn jongensachtige
luidruchtigheid evenals een maskerade-
mantel vaHen en stapte Maroua Hardy
naar beneden, naar bet heiligdom van
Naar het Schotsch
van
S. R. CLOCKETT.
vertaald door
P. WESSEL INK-VAN ROSSUM.
(Nadruk verboden.)
Marons Hardy, gewezen student
Trinity Hall te PamhrMgo, en geboren op
Rayleigh Manor te Hampshire, stond zacht
te fluiten op het schrale, groene tapijt
buiten het WetigernimiiH. Hij tuurde naar
de snel voortecAletende witte sneeuw, dte
langs do geulen van den Eiger tegen
over hem als In dunne kronkelende sten
gen naar beneden gleed, alleen het
komend, dof gedonder uit de vallei
telde van de duizenden tonnen ijs
eneeuW, dfe naar beneden waren gewor
pen en gesprongen om anderhalve mijl
in de diepte tot poeder gestooten te wor
den
„De hermd dank, dat ik geen genie
ben!” dacht hjj telken» wrar. „Ate men
zoo plechtig moet zijn ate een gekookte
uil en zoo hetech lichtgeraakt aJte een
professor in de dichtkunst - bij den hei
ligen Christophori»! Tk zou liever mol-
lenvanger zijn en de velden aftoopen met
een spade onder mijn agm.”
40
