ïlfilNfi.
L
shermers
irmaotels,
is enz.
DA”
IBES
id nu
itlnlll
;en.
ER
DE OORLOG.
Maandag 16 September 1918.
57e Jaargang.
^o. 13800
r-
•en.
dit blad.
Jt
SEN,
EAUMONT,
mkleermakar.
»0 23.
vangen:
MftlcM*
M.UM
IA
Gouda
Witte Klompen,
Feuilleton.
IONE MARCH.
Naar liet 8efasto0
vae
ZSTis^ws- en. ^.d-“V"értexxtïe‘bl©-cL,vooxG-o-ia.d-a. en. Chacxstxelceaa.-
VERSCHIJNT DAGELIJKS BEHALVE ZON- EN FEESTDAGEN.
Bureau: MARKT 31» GOUDA.
MARKT 26.
75
1.000.
GEN
Administratie: Telef. Inters. 82.
Redactie i Telef. Inters. 545.
3001 IS
haar
ker
hier
u
uw
Keith
tot
en Ato Ik zetel!
(Wordt ramlei.)
Adrcrtmtlle kwnae «ante Iwi.rl- daar na retad. »ufM
ddun. Adnrtntlabamu aa aaaa Aaartaa
ANT
AND
zei wat tegen
L wat don-
3210 30
W
igste modellen.
3104 22
u een
Ik houd
er
STOFFEN aoor\
late adres
n»
Baffattaa,
ifndekeu,
hlld.rlj...
0111
stijve f
„Jane,”
Onwillig
om en
123. 30
-100-
doen, genoganheiS
«Hreekte met
en
INGEN
partij
prima handwerk.
n zijn uiterst billijk.
R LAAK,
Prins Hendrikstraat
rieven.
G
zwaar. De regeeringen der Centrale landen
Btaan nu stérker tegenover het volk. Zij
kunnen zeggen: wÜ hebben nu geprobeerd
wat wjj konden, en wanneer Lloyd George,
Clemenceau en Witoon onverbiddelijk
„neen" antwoorden, dan bljjkt hieruit alleen
dtt, dat zij willen overwinnen en dat hun I
doel ia ons te vernietigen.
En dan zal de strijd opnieuw ontbranden
en met veel grooter verbittering.
Van eten anderen kant bekeken, zou men
zeggen, dat er ook niets tegen was voor de
geallieerden om aan dit verzoek te voldoen.
Het Vredespaleis in Den Haag is een mooi
gebouw, en gedurende de besprekingen kun
nen de soldaten immers doorvechten. De di
plomaten kunnen met de gemaakte vorde.
ringen hun voordeel doen en grootere con
cessies bepleiten. Wij zouden al tevreden
zijn als er iet» werd gedaan. Hot ia voort't
minste toch een stap in de goede richting.
De Amerikanen hebben den zak volkomen
doen verdwenen en het front recht 'ge
maakt.
Een correspondent bij het Amerikaahsche
leger seinde: Niet» zou een een scherper
beeld van de toenemende zwakte der Duit-
sche wapenen kunnen verschaffen dan het
gemak, waarmee de Fransch-Amerikaan-
sche strijdmacht, belast met de taak, in den
■uitspringenden hoek van St. Mihiel vooruit
drong. Waarlijk, de operatie werd bewonde.
renswaardig ontworpen en uitgevoerd, maar
zelden is men getuige geweest van zoo iets
als het gemak van den strijd den eersten
dag. Natuurlijk was er spervuur, maar in
het kanonvuur was niet» vinnigs. Intus-
schen gingen de Amerikanen voorwaarts
met de gestadigheid van een rivier, die aan
den eenen kant zachtjes bosschen binnen,
vloeit en aan den anderen kant daaruit
raast, dorpen omspoelend, lang» de hellingen
«tijgend en allengs den top overstroomend.
Van alle kanten stroomden de gevangenen
aan. Er was een schrikkelijk modderig punt,
waar de aanvallers over heen moesten. Dit
duurde een poos. De Duitschers maakten
een treurig figuur, daarover bestaat geen
verschil van meening, maar ze stonden voor
het eerst tegenover een Amerikaansch le
ger, dat divisie naast divisie streed en ze
zijn zoo min op liet tempo van hun op-
marsch als hun vastberadenheid gesteld.
Het was een groote overwinning voor het
nieuwe leger met een nieuwen staf in een
nieuw land, aangezien het een overwinning
was in nauwkeurigheid van denken en uit
voering.
In minder dan twee dagen heeft het le
Amerikaansche leger, aangevoerd door
Pershing, gesteund door de Franeche troe.
pen, een volkomen overwinning behaald
door gewichtige strategische doelpunten te
bereiken. De vooruitspringende hoek bü St.
Mihiel werd door de twee broederlijk ver.
eenigde legers bevrijd. Het indrukwekken-
nam Een geboren prinses kon niet meer
uit de hoogte gebogen hebben, indien zij
zich een voorstek’ng aan liaar kruide
nier had moeten laten welgevallen. Ion©
was zeer geërgerd. Zij zei zeljk agon
zichzelf, dat zij Jane Allen zou hebt en
kunnen alaan
..Mijn vriendin en ik zijn van plan lier
den trein te nemen naar het Victoria
station,” zei lone, „wij zullen afscheid
morton nemen.”
„Mijn zuster gaat ook naar Victoria,”’
zei Ketth Harford vriendelijk glimlach»nd;
„misschien zouden wij alten tanun kvn-
ncn gaand’’
Nu had lone haar tong wel kunnen af
bijten, dat zij zoo haastig had gespro
ken. Zij zou zoo grtnakkelijk aan den
ingang van het station afscheid Van hen
hebben kunnen nemen, en daar een om
nibus naar de City hebben genomen
Maar nu was het te laat, vooral daar me
vrouw Vincent met een lArt al te vrien
delijke uitdrukking op het gelaat ge
dwongen was den wenéch van haar broer
te herhalen.
Keith Harford vroeg, waarheen zij gin
gen, opdat hij kaartjes voor haar kon
nenian.
Ik ben deae dagen heel arm,” zei hij
glimlachend, „dus zullen bet derde klas
se biljetten zijn.”
Ione lachte vergenoegder dan zij
nu toe gedaan had.
„WIJ zijn allen arm, er* als ik ze zen
had genomen, zouden het ook derdeklas-’
se biljetten zijn geweott.”
Ik kan heel goed mijn eigen kaartje
betalen,” «eé Jan» Allen strijdlustig, zich
».u
woord
u
in dit gedeelte van Londen te zien. Ik
wist zelfs niet, dat u in Engeland waart.”
Ione knikte min of meer geërgerd, om
dat zij voelde, dat zij een kleur kreeg,
die weldra haar wangen met glodendrood
zou bedekken.
Ik ben eenigo maanden geileden
gekomen,” antwoordde zij kortaf.
„Sta mij toe, dat ik u mijn schoonzus
ter, menvrouw Vincent Harford, voorstel,”
zeldo hij, „en dit is mijn lievelingetje,
Angel.”
Ik vind
ne
tie cijfer aan gevangenen en bult bewijst
dat de saillant niet volgens oen plan werd
ontruimd. Telkens wanneer do Duitecher»
hun terugtocht vermochten voor te bereiden,
vernielden systematisch alle ontruimde dor
pen en namen zjj de burgerlijke bevolking
mode.
Daarentegen was St Mihiel on.
geschonden Het was aangrijpend de
bevolking te zien toesnellen, die sedert vier
jaren gevangen zat en dronken van geest
drift is. De correspondent van «Ie Herald
meldt, dat er 2000 bewoners in St Mihiel
waren achtergebleven. Clemenceau heeft de
stad bezocht, waar zijn zoon als kapitein
het eerst binnengerukt is.
Er zijn 20.000 gevangenen gemaakt, o.w.
5300 Ooetenrljkers.
Sinds Zondagmorgen zijn de Amerikanen
van twee tot drie mijlen over een front
van 33 mijlen voortgerukt.
Blijkbaar trekt de vijand terug op een
verder gelegen linie, welke de spoorwegver.
bindingen in de buurt van Metz beschermt.
Metz is nu onder het bereik van het vèr.
dragend geschut der Amerikanen.
De linie in den sector va> St Mihiel loopt
thans van Norrty-on-Moselle, ten N. van
Doncourt, Pintheville en Abancourt, ten O.
van Verdun.
Het Duitache leger wordt langzaam in do
richting van de grens gedrongen en de
zware kanonnen van de ves
ting Metz zjjn in actie geko
men, hetgeen een nieuwe phase in den
oorlog beteekent.
Volgens Engelsche berichten hebben in
den hoek van St Mihiel zes Duitsche divi
sies tot oen sterkte van 60.000 man aan den
stryd deelgenomen. Het Wijkt dus, dat een
vierde deel daarvan door de Amerikanen
gevangen is genomen.
De Franschen zijn Zaterdag bij het aan
breken van den dag een nieuwen aanval
aan weerskanten van de Ailette en tuaschen
de Aiane en de Veele begonnen. De aan.
val in de richting van het bosch,van Coucy
schrijdt bevredigend voorwaart». Ten Z.
van de Ailotte namen de Franschen den
Mont de Baige» benevens de dorpen Alls,
mont en Sancy en staan ze aan den rand
van Vallly. Aan de Aisne besloeg de voor
uitgang éón tot twee mijl op een front van
11 mijl.
De aanval kwam om vyf uur los. Eén di
visie nam 1000 gevangenen, hetgeen bjj el
kaar 2500 gevangenen op dat front maakt
De manier, waarop de vijand zich te weer
stek, blijkt erg mat, ofschoon de eerste linie
geducht werd verdedigd. Bezuiden de Aisne
gaf de vooruitgang eveneens reden tot vol
doening, maar bijzonderheden z{jn er nog
niet. Doo r d e vorderingen zou.
den weden Chemin de» Dames
weleens kunnen om trekken en
bedreign we de stad Laon.
Een voorstel tot het openen van vredesonder
handelingen. De Amerikanen hebben den zak
weggewerkt. 20.000 gevangenen. Metz onder
hef bereik der Amerikaansche kanonnen. - Een
nieuw Fransoh offensief. - De Chemin des Dames
en Laon bedreigd. De tsaritsa. Russische
schepen door de Entente in beslag genomen.
Een Engelsoh Mailstoomer getorpedeerd. Vele
slachtoffers.
ONS OVERZICHT.
voor een minnelijke schikking niet voldoen
de voorbereid. De natuurlijke overgang van'
de wildste ophitsing tot den oorlog tot ver-
zoemngsgezandheid ontbrak.
Men zou echter dwalen, geloofde men, dat
onze toenmalige vredesstap geheel vruchte
loos bleef. De gevolgen daarvan kwamen in
dien niet te minachten vorm aan den dag,
<Ut de kwestie van den vrede sindsdien niet
meer van de agenda is verdwenen. Als ook
de vóór de vierschaar der openbaarheid ge.
voerde ingrijpende beraadslagingen tegelijk
het bewijs van de niet geringe tegenstelling
zijn, welke de tegen elkaar strijdende mo
gendheden nopen» hun opvatting over de
vredesvoorwaarden hans nog scheidt, noch
tans heeft zich een at'mo f e e r ge.
vormd, die de bespreking van
het vredesvraagstuk niet
meer buiten sluit.
Zonder de overdreven optimisme kan wel
uit alle uitingen der verantwoordelijke
staatslieden op zijn minst zoo veel worden
vastgesteld, dat de wil, om tot een vergelijk
te komen en den oorlog niet uiteluitend'door
wapengeweld te laten beslissen, ook bjj
geallieerde staten op eenige, stellig niet ge
ring te schatten uitzonderingen van verblin
de oorlogsaanhitsers na, gaandeweg toch
begint door te dringen.
De O.-H. regeering is er zich van be
wust, dat na de diepgaande schokken, die
in het leven der volken door de vernielende
uitwerking van den wereldoorlog zijn ver.
oorzaakt, de aan het wankelen gebrachte
wereldorde niet met één slag weer kan
worden hersteld. Moeilijk en lang is de
weg, die naar het herstel der vreedzame be
trekkingen tuaschen de door haat en ver
bittering gescheide;i volken voert, doch het
is onze plicht dezen weg, dien der onderhan-
delingen, te betreden en indien er ook heden
nog zulke verantwoordelijke factoren aan
wezig zijn, die den tegenstander militair
willen onderwerpen en hem den wil der
overwinning willen opleggen, zoo kan er
voor -ro---., ^-.Uv i
h«M «IngOTtim over"'h«ar' hMtahdra
keek haar teeder in het gelaat.
B. R. CLOCKETT,
vertaald doer
I P. WESSEL INK-VAN ROflBUM.
(Nadruk verbaden.)
Ik hield In do tram
ik ben zoo blij, dnt
vriendin van oom Keith bedt.
ook van, uw vriendinl” voegde zij
aan toe, met de aangeboren hoffelijkheid,
die bang is iemand voorbij te zien»
Zij keek de zich verwijderende gestal
te van Jane Allen na, dio met een poging
een oneindige waardigheid in haar
figuur te leggen, doorliep.
i«” riep lone, „kom hier!”
bleef Jane staan, keerde zich
kwam langzaam terug. Ion© stel
de haar voor, maar ze onderging de plech
tigheid moer, dan dat zij er aan deel-
INGKZONDEN M■DKDKKLINGBN1—4 ragate f 1J», «Iha rogal mw SJS.
O* da voorpagina 50 hoogu».
- 8?Um.
i een neiging van het
n-1 a*11 het b°f voor onbe-
«•pelijk zou hebben gegolden. Daarna
wendde zich het bletke gozibhtje
nx»d«r om towtemratag te vr««en de ker.
8e» te mogen opeten.
«Daok u hartelijk,” zei zij, toen dit
b 'erkel,Jt
Geven* edrertentl*» le<o»adM madaMlMM Ml watnet tot «eer ,mttn«
dan ^3*. Greote lettor, at roadoo trerdm Mnbnd our pUataraiaiU.
o m
ten
en
in
land uitgenoodigd.
Het officieele telegram uit Weenen
luidt:
Een objectief en allerernstigst onderzoek
van den toestand in alle oorlogvoerende sta
ten laat er geen twijfel meer aan bestaan,
dat alle volken, aan welken kant ze
ook stryden, smachten naar het
spoedig einde van den bloedi-
gen strijd. In weerwil van deze na
tuurlijke en begrijpelijke wenschen naar
vrede is het tot nu toe niet gelukt, die
voorwaarden in het leven te roepen, die in
staat zouden zijn om het streven naar den
vrede dichter by de verwezenlyking te bren
gen en de kloof, welke de oorlogvoerenden
tegenwoordig nog van elkander scheidt, te
overbruggen. Derhalve moeten beter aan
het doel beantwoordende middelen en we-
gen overwogen worden, waardoor de ver
antwoordelijke factoren van alle landen de
gelegenheid zouden kunnen krijgen om d e
tegenwoordig bestaande mo
gelijkheden van een vergelyk
grondig te toetsen.
De eerste stap, dien Oostenrijk-Hongarye
in overleg met zyn bondgenooten tot het
tot stand brengen van den vrede op 12 De
cember 1916 heeft gedaan, leidde niet tot
het gehoopte doel. De oorzaken hiervan
scholen wel in de omstandigheden van dat,
oogenblik. Om de gestadig afnemende oor-
lofszuchtigtheid hunner volken op peil te
houden, waren de geallieerde regeeringen
aoo ver gegaan, dat ze elke bespreking van
het vredesdenkfceld met de strengste midde
len onderdrukten. Daardoor was de bodem
Maar van de geefster kwam geen ant
woord Zij verkeerde in grooten angst.
Met bevende haast, bevreesd dat haar
moeder nog eens zou aandringen edel
moedig te zijn, begon zij de overgebleven
keraen letterlijk bij handen vol In haar
mond te stoppen, zoodat Jane zich reeds
ongerust maakte
„Dat kind stikt stellig nog In de pit
ten, indien zij zoo voortgaat de kereen
in haar mond te laden!” fluisterde zij
tegen lone.
.Machten houdt zij, evenals je flui
tende vriendin een kant van haar mond
voor da- kersen, den anderen voor de
pü,” antwoordde lone.
„O kijk toch eens,” fluisterde Jane
angstig, haar gezellin, bij den pols hou
dend.
„lone het is werkelijk waar Zij laat
de pitten onder het eten op haar schoot
valton - drie of vier tegelijk; - wat «en
varken I”
Juist was de Ixxlem van de mand be
reikt, 0q het was met oen zucht van ver-
lichtio®, dat de laatste kers door haar
keel verdween. Geen enkele kon haar
meer worden ontrukt En nu alle angsten
voorbij waren keek zij de Indringster aan,
alsof zij innerlijk hoopte, dat die eène
ontroöfde kers haar niet goed mocht be
komen.
De weduwe en het kleine meisje maak
ten zich gereed de tram te verlaten. Ja
ne en lone volgden haar. Toen zij dit
deden, trad een. heer naar voren en nam
fijn hoed af voor de weduwe. Het was
Keith Harford. Een donkere blos kwam
op het gelaat van lone; zij keerde zich
gvhjklydig naar hrt loket bukueode. „En
kele re» naar do Temple als je blieft!”
„Neen Jane,” zei lone, „je weet, dat
je eerst naar Victoria moet gaan.
Keith Harford koek Jane Allan kalm
glimlachend aan
„Zeker, u zonde mij het geld mogen
teruggeven, maar u zoudr mij ten min
ste de kaartjes kunnen laten nemen.”
Eindelijk «temds Jane er in toe haar
plannen te wijzigen. Maar toen zij de
trap afgingen, en Keüh de kaartjes aan
den controleur toonde, boog zij zich naar
Ione over.
„Je legt het weer bij mat hem!” siste
zij. „En dat na alles wat je mo hebt
beloofd. Ik sjweek 'nood meer teg»-n ja
zoolang ik teef!”
Ione keek haar verbaasd aan. Wal kon
hel meisje bedoelen en waarom hield xij
zich zoo «lijf, alsof zij den pook uit de
keuken van Juffrouw Adair tuaschen baar
japon had geatoken.
Mur «ij had geen tijd om veel te vra
gen ot uit to leggen, wan< gedurende da
reis naar Victoria had «Ij <1 hi aalf-
beheerooliing uoodig om zich gewoon voor
te doen, terwijl «ij antwoord gxf m» de
vragen van Keith Harford en diens
schoonzuster.
De kleine Angel, die onmiddellijk,
kinderen dat meer
Ione had opgevat,
lief,” zd het bteeke, kiel-
meisje levendig; zij Hop naar lone
en greep haar hand,
ui van u en
«nol om, hopende ongemerkt aan de an
dere zijde uit do tram te komen. Maar
het was te laat. Keith Harford had haar
gezien; en met een licht optrekken van
de wenkbrauwen nam hij ook voor haar
zij a hoed ad.
de
43) -
Zij bukte zich en
I dgen dochter; die keek alleen
I ker,,en vo<^ eten.
t t paar ker8«n «an de kleine
g jonge juffrouw,” zei zij hoorbaar, een
‘-“T ww>rdo" °i «u
kliI> om de °<>ra>
oadiende, ln p|^j loohte
te vóórspellen.
Noraoh onMUjg Boh«Me meiaje
don Inhoud Uar ^„4 om
on overleg ka» ,ij kl6imto m 0'
njpete kereen uit, .ij m hu,
veilige buurvrouw tegenover heer aan-
bood
Zq werd met den UoltalUasten
lach bedankt, en -
hoofd die zelfs i
kobben gegolden. Daarna
naarde
GOIIISCHE COURANT.
ABONNIMBNTSrUJS. per kwartaj 14*. par week U reet, met Zondagabled
per kwartaal >4.1». per week 1» reet, overa waarde Meondng per looper geeckredt
Rraneo dot poet Per keel tee1 t l.k0> net londagablad X5S.
B^So™™ireo wordae dagalUka aangereeree tea oea bureau. MABKT 11, GOUDA.
HI area agenten, dee boekhandel ae de pc tkantorem.
ADVNBTNNTINPBUN. Utt Gouda en e natreken (bahoorenda tot dan beeorgkriag) I
1—1 rwaU^kJA aMte regal maar f»M. 4aa taitan Gouda ee dea beaergkrlagl 1—4
rageU/IPCelka regel areer f 111 Adver entile van puMlake vereaekaillMadea U
cent per regal.
■MMMHMMMMB^
toch geen twijfel bestaan dat dit doel, ge
steld dat het hoegenaamd bereikbaar ia,
een langdurigen stryd tot roorwaande heeft,
welke voor alle staten en volken van
Europa noodlottige gevolgen zou hebben.
Zulk een politiek zou echter ook door een
dateren vr.de door overwinning niet meer
kunnen worden goedgemaakt. Slecht» een
vrede, die de heden nog van elkaar afwij
kende opvattingen der tegenstanders op een
rechtvaardige wyze met elkaar in overeen
stemming zou kunnen brengen, zou den
door alle voliken vurig gewenachten vrede
brengen.
In het bewustzijn om vastberaden in het
belang van den vrede werkzaam te zyn,
treedt thans de Oostenryksch-Hongaarsche
monarchie opnieuw met een
opwekking naar voren om
een rechtstreeksche bespre
king tusschen de vijandig te
genover elkaar staande mo
gendheden te bewerkstelligen.
De ernstige wil tot vrede in
de breede lagen der bevol
king van alle door den oorlog tot
gemeenschappelijk lijden gedoemde sta
ten; de onloochenbare toenadering ten op
zichte van enkele strijdvragen, alsmede de
algemeen verzoenlljke atmos
feer, schijnen de 0-H. r e g e fi
ring er een steiligen waarborg
voor te bieden dat een in het belang van
den vrede ondernomen nieuwen stap,
welke ook met de op die gebied tot dusver
gemaakte ervaringen rekening houdt, op
(het huidige oogenblik moge,
lijkheid van welslagen zou
‘kunnen bieden.
De Oostenryksch.Hongaarsche regeering
heeft daarom besloten allen oorlogvoeren
den, vriend en vjjand, te wijzen op een door
haar begaanbaar geachten weg en hun voor
te stellen in een vrye gedachtenwisseling
gezamenlijk te onderzoeken of er voorwaar
den bestaan, die kans bieden op een spoedig
inleiden van vredesonderhandelingen. Met
dit doel heeft de O.-H. regeering alle oor
logvoerenden staten tot een vertrouwelijke
en niet-hindende bespreking in een plaats
in het neutrale buitenland uitgenoodigd en
een in dezen zin vervatte nota tot hen ge.
richt. In een bizondere nota werd deze stap
ter kennis van den Heiligen Stoel gebracht.
Voorts werden ook de regeeringen der neu.
trale staten van den stap in kennis gesteld.
Het voortdurende nauwe overieg, dat tus-
schen de vier bondgenooten bestaat, heeft
aangetoond dat zij de in de nota ontwikkel
de opvattingen deelen.
Er zullen er wednige zijn, die niet hopen,
dat dit verzoek, dat alleen het houden van
besprekingen voorstelt, door de geallieerde
regeeringen zal worden aangenomen. En
indien zij het afslaan zonder meer, dan is
hun moreele verantwoordelijkheid wel zeer
Oostenrijk heeft opnieuw
een poging gedaan om tot den
vrede te geraken, overtuigd dat elk
volk zucht onder den oorlog en met groo.
tere bezorgdheid nog dan vorige jaren den
winter tegemoet gaat. Hetheeft daar,
alle oorlogvoerende »ta-
tot een ve rt ro u we ljj ke
niet bindende bespreking
een plaat» in het buiten-
Juffrouw Mhrch”, riep hij, nadat hij
weduwe de hand had gegeven;
loopt toch niet weg zonder een
tegen mij te zeggen. Het verbaast mij
jedeolte van Londen te zien.
