Ule Jaargang.
Mo. 13829
1
Eerste Blad.
H
Feuilleton.
ÏONE MARCH.
^Tie’ci'ws- eaa. ^h.d.-vex'texi.'txe'bls-cL'Voox G-oxxcL®. exx Oxxxstx® jc exx.
VERSCHIJNT DAGELIJKS
De vrede In zicht,
BgflALVE ZON- EN FEESTDAGEN.
Bureau: MARKT 31, GOUDA.Admini.tr.ti.. t.i.l i>tm.. sa
Zaterdag 19 October 1WI8.
A
Ik zal het
(Wordt nrrotfd.)
t: Ik kan ant-
in voorberei-
it opzicht in het
W. eenigermate
>hier dér plaatse-
i*r het inkomen,
overal.
er zit
Naar bat Bahatoah
van
t, R. OEOOKETT.
vertaald daar
F. WE8SEL1KK—VAB BOMUM.
(■•druk vaMaa.)
oorstellen, dat U
ngelicht zjjt ge-
dat er niet een
petroleum is, dat
j hebben, noodig
ntueelen grooten
gst twijfelachtig
anvoer van pe
rn als onze voor-
eput is.
ij. Ik kan mü
wü van het Rijk
a voldoende hoe-
zouden Runnen
ch, dat verschil-
krjjgen voor de.
ihtingen ook en
niet voorstellen,
werk van werd
een voldoenden
brandweer zou-
een oogen
we eerst
SEN: M. d. V.
r van Eyk ge-
jeheel vereeni-
deze stoom-
i w(j moeten
die w\j hebben
in overweging
r men mij wel
die spuit on
plaats van den
ngemaakt, ter-
laarmede eerst
i de plaats des
in verandering
adering gaat
ten deuren.
ir vergadering
stgesteld over
sloten zitting
de orde zijnde
loor den Voor-
GUIINIIE COURANT.
We hebben er zoo lang en zoo vurig naar
verlangd. Dat was niet alleen uit mensch-
lievende overwegingen wegens de ellende
en het leed, die de oorlog over de oorlog
voerende volken bracht, maar niet het
minst zeker uit puur egoïsme, omdat ook
wij zelven den last van dezen oorlog mee te
dragen kregen, een last, die met eiken dag
zwaarder werd en ons een winter van ge.
brek opende. Maar we geloofden er nauwe
lijks meer aan.
De eerste oorlogsmaanden, het eerste
jaar nog, ja, toen dachten we altijd nog,
dat het eind er wel gauw wezen zou. Maar
langzamerhand verleerden we het hopen.
De oorlog begon er by te behooren, was
niet een vreemd element meer in ons leven,
maar scheen als 't ware een stuk ervan.
We hadden ons leeren aanpassen aan zyn
omstandigheden, den druk, dien hij ons op
legde, leeren dragen. En was het niet ge
weest, dat die druk al benauwender en on-
drageljjker werd, we zouden ze wellicht ten
slotte maar weinig gevoeld hebben Alleen
het steeds nijpender worden van ons gebrek
en het steeds fellere van onze ellende hield
het krachtig verzet tegen dezen toestand
staande en het verlangen wakker naar ein-
delijke verlossing.
En nu plotseling komt het uitzicht op die
verlossing open. Het is, of een gordijn wordt
weggeschoven en we eensklaps weer een
nieuw land voor ons zien, waar alles weer
zal wezen als vroeger, maar beter, mooier
en veiliger. Want neen, eigenlijk niet zoo-
als vroeger, maar anders moet bet worden.
Dat voelen, dat weten we allemaal. Maar
de nieuwe hoop is zoo verrassend nog, het
nieuwe uitzicht komt zoo plotseling, dat we
nog een beetje beduusd staan en n’.et goed
weten, wat we zullen hebben aan te van
gen. Die verbazing en verbouwereerdheid
moeten we maar heel gauw te boven zien
te komen. Want het is noodig, dat we ge
reed zijn, gereed in velerlei opzicht.
De vrede is er nog niet; de zekerheid,
dat zij komen zal is er nog niet eens.
Toch ondanks de mogelijkheden en de
kwade kansen, die er nog liggen op den
weg naar den vrede, voelt ieder, dat de
vrede in aantocht is. Niet alleen de Duit-
schers willen haar, de heele wereld wil ze,
it heb ik reeds
len, maar het is
geregeld aange-
Op dit oogen-
[K: M. d. V. U
edaan, dat U U
igte zult stellen
t zoü U in over-
om dan te be-
hbrandspuit te
moet weg. Ik
in ik het gerust
;jjd sterk tegen
jke spuit werd
i heb ik gezegd
nieuwste op dit
fgewezen. Maar
het een onding
>randspuit. Als
eeft, dan geeft
r eer z« water
it kijken.
voorbeeld vol-
n. Ik heb des-
>u gekocht wor-
wij een groote
en, dat was de
>en ook al werd
do Entente-volken incluis. Ze moet en zal
dus nu komen binnen afzienbaren tijd. Met
haar komt ook de nieuwe, zware opgaaf,
dien de nieuw-aanbrekende tijd aan de we
reld en ook aan ons, Hollanders, heeft te
stellen. Want, wil het verder goed gaan,
dan moeten wij allen gezamenlijk en niet
een paar Entente-volken de verwoeste we.
reld weder opbouwen, ombouwen tot een
nieuwe en betere wereld. Die nieuwe bouw
moet niet alleen van stoffelijken, maar ook
van geestelijken aard zijn. En het zal niet
voldoende wezen, wanneer hij mjets anders
bedoelt dan een herstel, een genezen van de
geslagen wonden, een herbouw van wat
deze waanzinnige oorlogsjaren in allerlei,
ook in geestelijk en zedelijk opzicht, ver*
nielde. Er moet wat nieuws komen in de
plaats van het vernielde, maar ook van veel
wat nog overeind bleef.
schiet ligt thans na het tot stand komen
van den vrede voor de menschheid open. Zij
zal moeten toonen, dat ze het nieuwe land
te ontginnen weet.
Allereerst zal het natuurlijk noodig zijn
het economisch leven weer op gang te
helpen, te herstellen, wat verwoest en ver- ten wejniet enkel ondergaan,
nietigd werd, de oude wegen, die zoo lang 1
versperd waren, weder open te stellen,
maar ook nieuwe te openen en te ontwer-
pe®t,Het verkeer der volken zal, krijgt Wil
son met zijn 14 punten zyn zin, vrijer
worden en ontdaan van eiken band. Daar, leiding is geweest.
kunnen ook wij, en wij vooral, van profitee-'
ren. Maar dan moeten we ons daarnaar
ook richten en al onze energie tel hulp roe
pen om ons aandeel te hebben in dat nieuwe
verkeer, in het herstel als in den nieuwen
bouw, in gansch de vernieuwing van het
economisch leven.
Mjaar, naast dit economisch leven,
zal veel meer nog het nieuwe geestelijke le
ven onze volle aandacht vragen. De wereld
wil anders worden, dat hooren we
En al zijn het vaak maar klanken,
toch in al die woorden een zekere kern. De
menschheid zal niet toestaan, dat al deze
ellende vergeefs doorworsteld is.
iets nieuws uit geboren worden,
nieuwe precies zal zijn, weten we
We tasten alleen min of meer in
omdat we wel een drang voelen
maar het bewustzijn nog niet kk
worden, het nieuwe zich in ons
duidelijk gemanifesteerd heeft j
den keer zien, meisje! Wacht
blikje, welstaanshalve moeten
moeder de hand drukken on dan zal ik
je naar een plaats brengen waar je meer
op je gemak zult zijn.”
Terwijl hij «prak, hield het rumoer
als bij tooverslag op. Ione, miaachlen
tengevolge van hare zwakke gezondheid
meer onder den indruk dan de anderen
was geheel geboeid en kon haar oogen
van de twee gesluierde, witte bedienende
geesten niet afwenden.
Zij hadden zich teruggetrokken naarde
diepe blauwe duisternis e» stonden nu
met do handen boven het hoofd, «he-
mefachtlg verpcht door den cirkel van
bleeke wilgen bladen van vlammetjes, die
in een halven cirkel om hen heen flik
kerden.
„Alle dingen zijn mogelijk voor han,
die golooven,” zette de langzame, strenge
stem van den langste der twen ine „ge
loof alleen en uw ziektai bestaan niet
Looft den geneesheer on hij zal u gene
zen Zij, wien hij macht heeft gegeven,
zijn slechts instrumenten in zijn handen.
Ixioft hen niet!”
De lichten gingen uit als op een too-
neel. De witte gedaanten verdwenen in
de duisternis op den achtergrond en uit
het mr'dden van de kapel klonken van
do gpwone geluiden op van een menigte,
die zich verspreidt
„Kom mee,” zei Marcus haastig, „laten
we pèobeeren moeder op te vangeni, voor
dat zij naar bed gaat, anders to hot ón
mogelijk vooruit te zeggen, wanneer wij
haar zullen zien.”
En zoo ging Marcus Hardy, mat zijn
oortdurend, dat
p tijd aanwezig
e en het funda-
geconstateerd
waad blijft be-
jk functionnee-
stel.
nog andere fou-
personeel van
niet groot ge
en minste het
jdigd personeel
:t ervan te krü-
ipuit uit te ruk-
ai in de organi-
vat betreft het
geval, de zaak
lang zullen den
dken.
K: M. d. V. De
eeft het straks
ndertijd als lid
nnmissie hem
jt riet heb ge-
geval, dat kan
ant verzekeren.
3 heer van der
>rstellen inzake
dingstukken en
de brandweer,
ernstig bespro-
age-Commissie,
Dat de meeste
van der Want
reeds aanwe-
t het personeel
t veel te lastig
in te maken en
te. Dat is de
INGEZONDEN MEDÏDEEUNGEN. 1-4 ntd» flM, «Ik, l»M.
Op de voorpagina 50 booger.
G«won. «trwtaoUta «o bifMoxia bil «mtraet Ut
cuntai pri).. Groot» lotto» ai nurfon wonhs b»rd<ond na*r plMtmlmU.
Advertentie kunaen woeden IngeeoadM door tuMohenkoroet na eeilede Beekkea-
dolaren, Advertantlebureaux an onze Agogie».
an dit te uiet geeohied. Het gevolg dun
van te oen volslagen anarchie en juist
van deae aoarchie is de ‘toenemende crü
minsliteit het gevolg. Het publiek heeft^
zich te verdedigen tegen de dwingalan-;
dij en hel doet dB zonder verder te|
vragen wat er hot gevolg van te.
Hil men een eenvoudig vooibeeld. De
dbtributio van rijwielbanden te bopdood
in de war. Hoe ze in olkaar zit, weet
niemand: men te overgeleverd aan de|
genade van de handelaren en Wij wo»
ten allen, wat een tyrannic dte uitoefe-!
non. Wie dringend een rijwielband noo4
dig heelt, kan er met den besten wil van
de wereld geen krijgen, en herhaalds-
lijk ziel men voor pleizier rijdende da
mes en Keeren met splinternieuwe ban
den om hün veilingen. Tengevolge vandq
onvoldoende regeling te de frauduleuze t
handel eenmaal toegenomen en ziedaar
de bron van de toenemende criminaliteit?
iDageiijka worden er rijwielen bij maa-j
sas. gestolen. Door de jongelingen, dief
per Hete telegrammen wegbrengen Wordt
de handel geholpen. In óén week tijd»:
waren 14 rijkslieteen vermist. De jongens-
gaan uit met een nieuwe band om hun
fiets en zij komen thuis met oude ban-|
den. Onlangs wrtd aan oen der bijkan
toren een rijwWdlel gesnapt. Terwijl hij
werd overgebracht naar het politiebureau
gaf hij tersluiks zijn portemonnaie over,
aan den.... telegraaljongeling, die als ge
volg daarvan ook in arrest Werd ge-
De oooiliijKhüid en da onrechtvaardig-
hrid werken de criminaliteit m uo naad
en daarom bekoelt num ar atob niet te
druk over te maken.
Zoodra <to kjdon wasr normaal »ljn, ‘3
zal de ariudnalitmi ook wtx normal» al- pf
metingen amuMmeo. Wij hebban toch dit
kunnen oonsiateeren dat de crlmiuahteM I
toenam naarmate de tijden slechter wer
den. Ze zal .due wel minder worden «to
de tijden beter werden.
Dt> aouterui^aag van de mombteit uit
zioh niet alle»» in d» toeneming van het
getal misdrijven en dielataden. De han
del in luvenamiddoien en bons werd met
den dag uitgohreider. Het gaat nu ook
zóóver dat «r aan de huizen gavent wordt
met kaarten. Er ia eeda een ollicieuae
marktprija, die onderhevig te aan de
schommelingen van den poUtieaen too*
stand. Het sljn oortogpfonttoen en dover*
greeting van de vredeskansen te een da-
primeereode factor. Na het bekend wor
den van het Duiteche antwoord aan pre
sident WHaon daalde de thoeprijz va^ i 15
op f 10 per pond. De boteraaarten sljn
een weinig riskant en dus ia de markt I
gedrukt. Men vreest voor de toepassing
van een gemeentelijk oontröieatetoel. Ten
gevolge van deze vrees zijn de prijzen
dor bonboekjee weer fete geategmu Brood
kaarten zijn zeer stabiel. De koerst staat
op tl*- per 4rtuk. Kbas te dalrnde, rijst
stijgende. Havermout klilne avena De
vleeecbbona zijn vrijwel de markt uit.
Vteahuaarte* rijn waardeloos overeenkom
stig de waarde van de gemeentelij ko
viach. Zoo zouden wij kunnen vnnrtgnaa
en wel haast dagelijks een noteering aan-
goven.
En die ganache handel to fsltelijk erl-
minalitcit! Maar deae wordt nog niet
eons meegeteld bij de schatting daarvan.
Of hier in Den Haag de oriudnalftóü
grooter of kleiner te dan elders Men
bespeurt er aan den buitenkant »oo wei
nig van en wat er in de kranten komt,
is sleohid een klern deel van hetgeen ge
schied te- De weekstaten toch omtrent de
diefstallen bepalen zich tot de bij de po
litie aangegeven gevallen en de msn-
schen weten al te goed, dat aangifteniets
beteekwU, zoodot zij die maar achterwege
laten. Overigens bloeit de olandeetiene
handel hier weelderig en he< la verkeerd
te denken dat die nu plotseling uit te,
nu het uitzicht op vrede grooter te ge
worden. Waarschijnlijk zal die handel blij-
ven bestaan totdat de distributie te alge,
schaft, want zoolang er distributie van
regwsringswege bestaat, wordt er minder
gedistribueerd dan het grootete deel van
de memschen noodig heeft ai begeert. Van
daar, dat men aanvulling zal zoeken in
het geheim.
Het te vurig te hopen, dat spoedig do
tijden weer normaal worden want dsre-
Er moet
Hoe dat
nog niet,
den blinde,
en kennen,
:laar is ge-
.nog niet
---Alleen dit
weten we zeker, dat deze nieuwe toekomst
gedragen moet worden door een ruifner
geest dan tot nu toe in de wereld hleerschte,
dat het enghartig individueel zoowdl als na
tionaal egoïsme, dat ten slotte van dezen
oorlog de grondoorzaak was, moet
Redacties Telef. Interc. 545.
Dit nummer bestaat uit twee bladen
en twee by voegsels.
plaats maken voor een gsest van onderling
begrijpen en waardeering van broederlijke
eensgezindheid en naastenliefde, van blij*
den opofferingen «n gemeenschapsgevoel.
In welke vormen deze geest zich zal open,
baren, kunnen Wti nog niet precies zien,
maar we weten, dat hij zjjn machtigen adem
over de wereld doet gaan en dat zoowel de
internationale als de economisch-maat-
schappeiyke verhoudingen er den diepen
invloed van zullen ondergaan. Laten wü,
Hollanders, in ons kleine land dan oppas
sen, dat deze frtosche wind ook in ons
hoekje kan binnendringen. Laten we ons
openatellen voor de machtige inwerking
van dezen geest, dat we volkomen gereed
zy'n ons deel te hebben aan het nieuwe le
ven-der wereld. Daartoe moeten we onze
wn vMi energie spannen, maar ook onzen geest
Een nieuw ver- trachten te vernieuwen en o^j te heffen bo
ven het dagelyksche peil. Da vernieuwing
der wereld, die haar beslag gaat krijt™»
eischteen hoogere krachtsontwikkeling^
maar ook veelal een ontwikkeling in andere
richting en een ander gebruik der krach
ten. Daartoe moeten we gereed staan, wil.
-a—-- f maar mee
helpen bouwen btf de herstelling van wat te
i loor ging en by- het oprichten van veel
u nieuws, willen we komen te staan in het
midden van het groote wereldgebeuren,
waarvan wellicht deze oorlog maar de in-
MUV1M UlSUMC HUTMTAU.
I eteld. Twee dagen later werd deze jon
geling weer ontslagen, omdat er geen
plaate was in het huis van bewaring.
Hij kwam dus weer dood-leuk in ‘e rijks
dienst
Zóó bestrijdt de Staat de criminaliteit!
Zooals het met de rijwielbanden gaat,
gaat het met tal van artikelen. Het te-
kort en vooral de zeer slechte dtatribu-
tie, die geen rekening houdt met de be-
- heeften, heeft den sluikhandel in de we- j
reld geroepen en deze ie de bron van’
aJltj criminaliteit. Wil men de orimlnali-
1 teit bestrijden dan moet men den sluik-
1 handel en den kettingtiandel tegengaan
en de distributie zoodanig verbeteren, dat
zij rekening houdt met de noodzaak. Nood
breekt wetten, maar daarnaast had de
nood nieuwe wetten moeten maken. Wan
neer iemand dringend iets noodig heeft
1 en het is hem ónmogelijk het lang» den
1 officieeden weg te krijgen, dan tien tegen
1 óén dat hij het tracht te krijgen lange
anderen weg.
Duizenden in den lande ergeren er zioh
dagelijks aan dat alle militairen worden
volgeötopt met brood en vloesbh en alles
i wat een ander niet kan krijgen. Het te
psydhiologtiBch een dwaasheid om dnar-
t nahst steeds weer te vragen lijdzaamheid
en geduld van hen die dit zien en niet
i kunnen bekomen.
vrouw, die zich nog vol angst aan zijn
arm vastklemde, en Ione, die meer on
der den indruk waa, dan zij zioh zelf
wei wikte bekennen, de nauwe ijzeren
we»ieltrap at, die naar een ander deel
van het kasteel leidde. Ione voelde »kh
Nauw worden door gemis van voedsel.
De rete, de rit door de scherpe winter
lucht en de plotselinge overgang naar «fo-
z» plaats van afgrijzen, spotternijen en
tooverformuMs hadden haar de tot
denken en spreken bijna ontnomen.
Marois Hep ah Iemand die zich voor
genomen heeft een onaangenamen plicht
spoedig af te doen en lone volgde hem,
meer <lan ooit te voren, den man van
liaar vriendin als een man beschouwend.
„Eert uw vader en uw moeder," zei
zij bij xiohaeU „het kan niemand ooit
moellijker gevallen zijn.”
Toen de de drie over een schemsrach-
ig verHchte gang pee, M Toor
zich een ha] beêelt nut dikke IwMaan-
sohe matten. De heer en de dune, die
aan beide zijden van het koor In de ka.
pel hadden geote^n, Uepen arm in arm
op en neer. X
„Moeder!” zei Mfcrciw, haastig naar de
de roods sjaal toeloopende.
De dame wendde het hoofd om en keek
naar haar zoon Zij was lang en don
ker en blijkbaar verrassend mooi ge-
weeot. Haar rechte, zware weoktrauwen
uTkTü haa*t ’*men boven hor
dichtgeknepen oogen.
CCCCXLV.
Er wordt aan allo zijden steen en been
geklaagd over de toeneming der crimi
naliteit en de volksleiders peinzen op mid
delen om deze tegen te gaan. Daarbij
wordt al aanstonds deze, oardinale fout
begaan, dat men niet nagaat wat de oor
zaak van deze droevige verschijnselen
is Deed me» dit wel, dan ware althans
de kan geschapen, dat men in de goede
richting kon zoeken. De oorzaak ligt voor
het grootste gedeelte in het slechte beleid
van den vorigen Minister van Justitie.
Door den oorlog zijn de macihtsverhou-
dinge»- in het maatschappelijk leve» ge
heel veranderd. Iedere leverancier was
vroeger de onderdanige dienaar van het
publiek^ terwijl de concurrentie aan den
anderen kant zorgde voor de behoorlijke
prijsbepaling. Door den oorlog te dit al
les anders geworden en te de machts
verhouding juist de omgekeerde gewor
den. De leverancier te baas geworden en
het publiek de dienaar. Natuurlijk Is op
deze revolutie de normale wetgeving niet
meer toepasselijk. Het was dus noodig
geweest die wetgeving grondig te herzien
teits regeecing te steunen, telkens als
zij zich door de oppositie in gevaar ge
bracht ziet.
„Dat te mijn moeder en mijn oom de
Admiraal, daar ginds op. de tribune van
den rechter,” fluisterde Marcus oneerbie
dig, „inaar ik kan niet begrijpen wat die
gedaanten in het midden uitrichten - het
schijnt mij toe, dat zij het een of ander
oliën of zalven of zoo ietsd”
Terwij, hij nog sprak, sprong, een van
de knielende gedaanten op, onmiddellijk
nadat de eerste druppels van een geheim
zinnige vloeistof op de scheiding van
haar Kaar waren gevallen, („net of men
een flets oliet,” zei Marcus) en gilde
„Gode zij dank, ik ben genezen.”
„Loof den Heer onze zondige zuster
■te genezen!” antwoordde een koor van
twintig of dertig menschenstemmeir pit
de de duisternis van de kapeL
„Sta op en lof aan den Genezer,” zei
de diepe, strenge stem va» de langste
der twee witte gestalten, die de ceremo
nieën verrichten.
De vrouw, die gezalfd was, stond op
en begon een vreemd, schril hoog lied
meer gehuil dan gezhng nu hoog
dan laag, beurtelings In sterkte afnemend
en weer toenemend, zoodat zelfe dege
nen, die lusteloos het balcon rondwandel
den naar den rand van de balustrade
werden getrokken.
'„Loof den Heer!” hoorde lone «enman
met Witten baard zeggen: „zij heeft het
gekregen: Jhne Grace Tomlius spreekt
met tongen.”
Voor het eeret werd Marcu's onrustig.
„DM ia een geheel nieuwe truc,” flute-
71)
Toen haar oogen gewend raakten aan
de duisternis, onderscheidde zij twee groo
te stoelen, opgesteld aan beide zijden van
het koor, waarop vlak tegenover elkaar
een oudere dame en een heer zaten. De
droeg een avondjapon met laag uifgesne-
den hals en hield eeu eau-de-reine doosje
In de eene hand, terwijl zij met de an
dere voortdurend een reusachtige roode
sjaal over haar hoofd en schouders trok,
die telkens weer halsstarrig omlaag gleed,
zoodra zij ze naar haar zin had opge
trokken.
lederen keer als de gestalten In hei
witte kleed naderkwame», knikte en glim
lachte de dame, op vriendelijke en aan
moedigende manier als een ingewijde die
bekend te met ate de mysteries. Óp den
anderen zetel zat een knappe oude man
in avondfcoBtuum; terwijl hij zijn rech
terbeen, dat over het linker geslagen was,
heen en weer bengelde, kwam een klein
tipje van zijn roodgebloemde kousen te
zien. Zijn houding was die van een'dier
achtenswaardlgej, oude heeren, dl» naar
het Hoogerhute komen oq, Harer Miajee-
ABONNEMENTSPBIJS: per kwartaal 2.—, par week 15 cent, met Zondagsblad
per kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal wgar de bezorging per looper gemihiedt.
Franco per poet per kwartaal 2.50, met Zondagsblad 3.40. I
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 31, GOUDA,
by ouze agenten, den bockhandel en de postkantoren.
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (béhoorende tot den bezorgknng):
1—5 regels 1.05, elke regel meer 0.20. Van buiten Gouda en den bezorgkring:
1—5 regels 1.30, elke regel meer 0.25. Advertentita van publieke vermakelük-
heden 12 H cent per regel.
terde hij, „wat huilt die vrouw! Het is*
erger dan eeu kettinghond in een maan
nacht. Ik zou graag naar benedén gaan
en met een hondenzweep een eind ma
ken aam het geraas.”
Daarna sprongen geheel onverwacht
hier en daar mannen en vrouwe» gelijk
toetsen van een electrteche piano op uit
den knielenden cirkel, uitroepende dat zij
„genezing” en „genade” gevonden had
den. Daarna ging hun geluid me» op in
de atechuwelijke potpourri van wanklan
ken, totdat het koor allen in de kapel
aanstak, en zelfs eenigen van de wan
delaars ar de knieön vielen, blijkbaar ten
prooi aan een aanval van hysterie, ter
wijl het woeetfy barbaarache lied zich
onder hen verhief en daalde. Tranen big
gelden langs gebaarde geelchten. Perso
nen, die blijkbaar vreemden voor elkaar
waren, sloegen de armen om elkaar» hate
en de stroom van geluiden zweelde neer
drukkend tusechen de spookachtige, ijze
ren bogen en onder hei zware netwerk
van balken, totdat het dak zelf dreigde
uiteen te rijten onder de uitbarsting van
lang bedwongen aandoening.
„0, Marcus, breng mij weg; dit kan
ik niet uitbouden! Versta je mij? Waar
om breng je mij naar zoo’n vreeaelijke
plants?” riep Idalia, terwijl zij plotse
ling den arm van haar man greep. „Ik
weet dat ik zoo aanstonds zal gillen of
over den rand van de galerij spring!.”
Marcus Hardy keek heel streng en nam
zijn vrouw stevig bij den pols.
„Dft te een «pel, waarvan Ik niets wist,
- iet» heat nieuws sinds, ft bier het
laatst was. Maar je zult het geen twee-
